Dydaktyka fizyki (I Stopień) Wykład 1
Grzegorz Karwasz
UMK Toruń, 2017/2018
Co to jest fizyka?
Po co fizyka?
© GK 2007
Fizyka nauczycielska, c.d.
Struktura fizyki
• Nauka empiryczna
• Nauka dedukcyjna
• Nauka matematyczna
• Nauka pojęciowa (klasyfikacyjna)
• „czysta” dyscyplina badawcza
• Nauka o zastosowaniach technicznych
• Nauka dla „naukowców”
• Nauka dla społeczeństwa
• Nauka interdyscyplinarna
„Dydaktyka”
• „Nauka o nauczaniu i uczeniu się”
= tautologia
Dydaktyka: nauczanie efektywne, trwałe, przyjemne
Umiejętność identyfikowania trudności w uczeniu się i dostarczanie recept na
pokonywanie tych trudności
Motywacja (I)
- Studentka UMK: „Ja lubię fizykę, ale fizyka nie lubi mnie”
GK: Nie proszę Panią, to nie fizyka nie lubi Pani, ale sposób nauczania tej fizyki nie lubi Pani
-Kierowca taksówki w San Paolo: Fizyka nigdy nie była moją mocną stroną
GK: To nie fizyka, ale treści, które zostały przypisane do fizyki jako obowiązkowe wydają się niepotrzebne
Prof.. Z Kwieciński: Programy edukacyjne dla nauczycieli szkół publicznych powinny być postrzegane przez instytucje, które je proponują, jako poważna odpowiedzialność wobec społeczeństwa i być stosownie do tego wspierane i promowane oraz energicznie rozwijane przez najwyższe władze tych instytucji
„Fizyka: przedmiot trudny, nudny, nieprzydatny”
Motywacja (II) - nauczyciele
Rozpoczynając naukę fizyki jako uczennica natrafiłam na wiele trudności w zrozumieniu treści które nauczyciele starali się przekazać. Wpływ na to miał bez wątpienia sposób nauczania. Lekcje fizyki w większości były nieciekawe. Poznawaliśmy definicje, rozwiązywaliśmy zadania, brakowało czasu na najważniejszą część czyli doświadczenia. Powodów braku doświadczeń oczywiście było więcej. Ciągły pośpiech nauczyciela, który chciał zrealizować podstawę programową. Zdarzało się również, że
powodem był brak pracowni fizycznej i niezbędnego wyposażenia. Podręczniki również wydawały się być napisane w sposób nieprzystępny dla ucznia, brakowało części doświadczalnej, która
pokazywałaby wykorzystanie praw fizyki otaczających nas na co dzień. .
Dzisiaj, w czasie wprowadzania nowej reformy edukacyjnej, my nauczyciele stajemy przed wyzwaniem, aby zmieniać sposób nauczania i sprawić, aby fizyka była bardziej przystępna dla młodego człowieka. Dzisiaj młodzież również rozpoczynając naukę fizyki spotyka się z
nieprzystępnymi dla nich definicjami. Podręczniki tworzone często w pośpiechu nie ułatwiają uczniom zrozumienia fizyki. Szukając w różnych podręcznikach do fizyki informacji o prawach Newtona
spotkałam się z dużą nieścisłością w przekazywanych informacjach. Autorzy w bardzo swobodny sposób prezentują w nich swoje myśli, brakuje pewnego rodzaju dyscypliny w przekazywaniu informacji, której celem przecież ostatecznie jest wyjaśnić zjawisko i nauczyć czytelnika. Dlatego
właśnie fizyka jest odbierana przez uczniów jako przedmiot niezrozumiały i trudny. Niewątpliwie jednak fizyka jest przedmiotem bardzo ważnym i nieodłącznym elementem naszego życia. Wszystko z czym mamy do czynienia w naszym otoczeniu jest związane z fizyką i jej prawami. Przecież gdyby nie fizyka, nie żyłoby się nam tak komfortowo. To, że się przemieszczamy, korzystamy z energii
elektrycznej, czy chociażby nowych technologii, dzisiaj tak powszechnych, zawdzięczamy fizyce i jej odkryciom.
Teraz gdy sama staję przed wyzwaniem nauczania fizyki, chciałabym, aby nauka dla młodych ludzi nie była mozolnym wyuczaniem się regułek na pamięć, a bardziej przygodą © poproś o dane, przed cytowaniem
Motywacja (II) - nauczyciele
Poszerzając swoje kwalifikacje zawodowe, będąc do tej pory nauczycielką matematyki, stanę przed nowym wyzwaniem jakim jest nauczanie fizyki. Przedmioty ściśle powiązane ze sobą. Na czym jednak polega związek między nimi? Na lekcjach matematyki uczniowie nabywają umiejętności rachunkowe, poznają podstawowe pojęcia, uczą się myślenia matematycznego, myślenia logicznego. Uczniowie wykorzystują nabyte umiejętności w różnych dziedzinach m. in. w fizyce. Ogólnie mówiąc fizyka
dostarcza wiedzy o faktach (zjawiskach fizycznych), matematyka pozwala opisać te fakty przy pomocy odpowiednich symboli i wzorów. Zatem fizyka czy matematyka? To pytanie stawiali sobie
najwybitniejsi uczeni. Sławny fizyk, Richard Feynman podczas wymiany zdań z matematykiem polskiego pochodzenia Markiem Kacem wyraził swoją opinię, że gdyby matematyka nie istniała to świat cofnąłby się tylko o tydzień. Mark Kac odparł, że zgadza się z tym stwierdzeniem i dodał, że dokładnie o tydzień, w którym Pan Bóg stworzył świat. Ernest Rutherford, fizyk angielski znany jest z powiedzenia, że cała nauka dzieli się na fizykę i zbieranie znaczków. Mimo wielu skrajnych opinii wygłoszonych przez znamienitych uczonych jedno jest pewne - fizyka i matematyka mają wspólną historię.
Fizyka odgrywa ogromna rolę w rozwoju matematyki. Teorie fizyczne pozwalają na
uporządkowanie faktów, poznanie zależności przyczynowo skutkowej, przewidywanie. Matematyka dostarcza narzędzi koniecznych do konstrukcji teorii fizycznych co sprawia, że ma ona wielki wpływ na rozwój fizyki. Archimedes, Gauss i Newton uważani za największych matematyków świata swoimi dokonaniami wykazali ścisłą zależność między matematyką a fizyką, kojarzyli teoretyczne badania naukowe z praktycznym ich zastosowaniem.
Archimedes (ok. 287 - ok. 212 r. p.n.e.) matematyk i fizyk. Jednym z wielu osiągnięć
Archimedesa jest dowód, iż stosunek objętości kuli do opisanego na niej walca wyraża się stosunkiem liczb 2 i 3, co znalazło się na jego nagrobku. Nie można pominąć prac poświęconych zagadnieniom fizyki min. hydrostatyki i słynnego prawa Archimedesa głoszącego, że "ciało zanurzone w cieczy traci pozornie na ciężarze tyle, ile wynosi ciężar wypartej przez to ciało cieczy".
© poproś o dane, przed cytowaniem
Motywacja (II) – nauczyciele cd.
Gauss (1777 – 1855). Niemiecki matematyk, fizyk, astronom i geodeta, jeden z twórców
geometrii nieeuklidesowej. Pierwszym ważnym odkryciem Gaussa była teoria, z której wynikała możliwość konstruowalności siedemnastokąta foremnego. Zażyczył sobie, aby ta figura została wyryta na jego nagrobku. Jego praca doktorska pt. “Nowy dowód twierdzenia, że każdy
wielomian jednej zmiennej można rozłożyć na czynniki rzeczywiste stopnia jeden lub dwa”
był dowodem podstawowego twierdzenia algebry. Wykonał obliczenia pozwalające na przewidzenie miejsca pojawienia się nowego ciała niebieskiego.
Newton (1643 – 1727) fizyk, matematyk, astronom i alchemik. Sformułował prawo
powszechnego ciążenia i prawa dynamiki, które przez kolejne stulecia były podstawami fizyki.
Jako pierwszy wygłosił teorię, że kolory są efektem padania światła.
Silne sprzężenie między teorią a eksperymentem ukazane w pracach największych matematyków i fizyków jest dla mnie wystarczającym dowodem na to, że sukces mojej pracy jako nauczyciela leży w umiejętnym łączeniu wiedzy teoretycznej z praktyką. Uczniowie powinni wiedzieć jak wykorzystać w życiu codziennym to czego nauczyli się na przedmiotach ścisłych.
Kluczem do tego wydaje się być korelacja tych przedmiotów i zrozumienie, co jest podstawą do wykorzystywania wiedzy w praktyce.
Uczniowie często pozostają sami sobie z problemem zrozumienia zagadnień fizyki.
Poznawszy jedynie matematyczny zapis zjawisk fizycznych (wzory, definicje) mają rozwiązać problem wymagający zrozumienia sensu , poznania przyczyn i skutków (istotę fizyki). Stąd pomysł aby wprowadzać uczniów w świat fizyki za pomocą doświadczeń.
„...Pierwsze lekcje nie powinny zawierać niczego poza tym co jest eksperymentalne i
interesujące do zobaczenia. Ładny eksperyment jest sam w sobie bardziej wartościowy niż dwadzieścia wzorów wydobytych z naszych umysłów.“
( Albert Einstein)
Motywacja (II) – nauczyciele (3)
Istnieje wiele gałęzi nauki, jedną z nich jest fizyka. Nazwę „fizyka” wprowadził
starożytny grecki filozof i uczony Arystoteles, z greckiego physis oznacza przyroda.
Zatem fizyka to nauka przyrodnicza badająca zjawiska zachodzące w przyrodzie i prawidłowości, którym te zjawiska podlegają. Polega na badaniu materii i energii oraz związków między nimi. Fizyka, tak jak i inne nauki przyrodnicze pozwala odpowiadać na pytania, odkrywać przyczyny rządzące przebiegiem zjawisk i rozwiązywać
problemy.
Fizyka jest ciekawą dziedziną nauki, stanowi podstawę dla innych nauk
przyrodniczych, przede wszystkim dla chemii, biologii, geografii. Niestety przedmiot fizyka w szkole nie znajduje wielu sprzymierzeńców, nie jest lubiany, a wręcz wydaje się być niechciany w szkole. Uczniowie twierdzą, że jest to przedmiot trudny,
niezrozumiały, niepotrzebny w życiu, zatem niechętnie się go uczą. Niechęć do przedmiotu wynika często również z braków matematycznych uczniów. Dużym problemem są dla uczniów wymagania matematyczne, którym nie są w stanie sprostać. Uważam, że w nauczaniu fizyki korzystniejsze, bardziej przystępne dla uczniów będzie ograniczanie się do zrozumienia jej pojęć i traktowanie wzorów
matematycznych jedynie jako wskazówek do myślenia. Rozumienie, wyczucie pojęć fizycznych jest najistotniejsze, ważniejsze niż opis matematyczny.
Pojęcia podstawowe
Wielkości fizyczne, używane w badaniu naukowym świata, takie jak odległość, czas, energia, nie są obiektami, które można dotknąć ręką w świecie rzczywistym.
Są to raczej wytwory (koncepcje) naszego umysłu, czyli wielkosci abstrakcyjne, króre jednak pozostają w ścisłej relacji z systemami materialnymi, które chcemy badać.
Wielkości fizyczne służą nam do kwantyfikacji naszych obserwacji badanych zjawisk, definiując niektóre charakterystyki pomiarowe. Aby wielkosci fizyczne były użyteczne, trzeba je zdefiniować w sposób operacyjny, to znaczy określając w sposób szczegółowy instrumenty, procedury, protokóly do zastosowania.
Aby na przykłąd wyjaśnić komuś, co uważamy za prędkość, trzeba podać jakich
przyrządów używamy i w jaki sposób je używamy oraz jakie przeprowadzamy obliczenia.
Ugo Amaldi, Fisica, Zanichelli, 1999
Pojęcia podstawowe
Ugo Amaldi, Fisica, Zanichelli, 1999
Definicja operatywna wielkości fizycznych
W tym przypadku instrumentami użytymi sa chronometr i słupki ustawione w równych odległościach na drodze, wzdłuż której chcemy mierzyć prędkość.
Procedura polega na uruchomieniu stopera w momencie, kiedy środek samochodu jest przy pierwszym słupku a zatrzymaniu go, gdy środek samochodu jest przy ostatnim słupku.
I wreszcie, stosunek miedzy przebytą drogą a zużytym czasem dostarcza informacji o prędkości średniej.
Definicja operatywna wielkości fizycznych
Procedury badań naukowych
Ta ilustracja przedstawia ogólny schemat faz, które określają badania naukowe.
Metoda doświadczalna opiera się na serii obserwacji, rozumowania i
pomiarów, które prowadza do stwierdzania ogólnych regularności: tak zwanych praw doświadczalnych.
1. zebranie informacji, 2. obserwacja wstępna, 3. wybór wielkości fizycznych, 4.hipoteza robocza, 5. powtarzane doświadczenia, 6. dedukcja, 7. synteza, 8.wypowiedź dot. prawa doświadczalnego// system i obserwator w centrum
Zwracam uwagę, że rozdziela się obserwację wstępą, od właściwych pomiarów:
najpierw ogólna ocena zjawiska, później rozumowanie, i dopiero pomiary.
Procedury badań naukowych
Prawa doświadczalne a teoria
Prawa doświadczalne, aby być znaczące, muszą mieć zakres stosowalności odpowiednio szeroki.
Pierwszym możliwym użyciem praw doświadczalnych jest dedukcyjne przewidywanie przebiegu zjawisk podobnych do tych, króre były używane, poprzez postępowanie indukcyjne, przy formułowaniu tych praw.
Ale z praw doświadczalnych można też wyjść, aby skonstruować teorię.
Teorie są wytworami umysłu ludzkiego i są proponowane przez naukowców, aby zintegrować w jednej konstrukcji umysłowej fakty obserwowane w wielu różnych zjawiskach doświadczalnych. Prawo doświadczalne
Wnioskowanie słuszne/ Wnioskowanie niesłuszne Zakres stosowalności prawa
Prawa doświadczalne a teoria
Prawa doświadczalne a teoria
Sformułować teorię oznacza uogólnić to, czego się nauczyliśmy z eksperymentów, proponując schemat logiczny opierajacy się na pewnych założeniach lub
aksjomatach.
Teoria, która opiera się na danych doświadczalnych musi pozwolić na przewidywanie nowych konsekwencji, nie zawartych w fenomenach już znanych.
Nie jest możlwe dowiedzanie, że teoria jest prawdziwa [w odróżnieniu od
matematyki]. Teoria jest uważana za tymczasowo prawdziwą, w ściśle określonych ramach stosowalności.
