Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach ISSN 2083-8611 Nr 239 · 2015
Anna Korzeniowska
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie Wydział Ekonomiczny
Katedra Bankowości
anna.korzeniowska@umcs.lublin.pl
STRUKTURA OSZCZĘDNOŚCI FINANSOWYCH GOSPODARSTW DOMOWYCH W POLSCE
NA TLE WYBRANYCH KRAJÓW
Streszczenie: W artykule poddano analizie strukturę oszczędności finansowych gospo- darstw domowych w wybranych krajach w odniesieniu do sytuacji finansowej tych podmiotów. Wykorzystano dane z lat 2000-2012 publikowane w bazach OECD i Euro- stat. Porównano zmiany tendencji w zakresie dochodów, zadłużenia oraz wykorzystania poszczególnych rozwiązań finansowych.
Badania wykazały występowanie istotnych różnic pomiędzy poszczególnymi krajami w doborze finansowych instrumentów oszczędnościowych. Odmienne były także reakcje gospodarstw domowych na światowy kryzys finansowy w latach 2008-2009.
Uzyskane wyniki wskazują na potrzebę dalszych badań w celu ustalenia czynników decydujących o wyborze instrumentów finansowych służących gromadzeniu oszczędno- ści przez gospodarstwa domowe, w szczególności poziomu wiedzy o funkcjonowaniu rynku finansowego i postaw w zakresie preferencji podejmowanego ryzyka.
Słowa kluczowe: oszczędności gospodarstw domowych, oszczędności finansowe, struk- tura oszczędności.
Wprowadzenie
Podejście do relacji pomiędzy rozwojem systemu finansowego a wzrostem gospodarczym wśród ekonomistów jest zróżnicowane [Kasprzak-Czelej, 2010].
Jednak związek pomiędzy tymi kategoriami ekonomicznymi jest bezsprzeczny.
Wynika przede wszystkim z zadań systemu finansowego, do których należą:
ułatwianie handlu, funkcja monetarna, dywersyfikacja i zarządzanie ryzykiem, alokowanie zasobów, kontrola zarządzania i sprawowanie kontroli korporacyj- nej, mobilizacja oszczędności [Levine 1997].
Skupiając się na oszczędnościach w ujęciu makroekonomicznym, szczegól- ną uwagę należy poświęcić oszczędnościom gospodarstw domowych, ponieważ odgrywają w gospodarce istotną rolę, tworząc warunki dla jej równomiernego wzrostu. Stanowią one podstawowe i tanie źródło akumulacji kapitału w gospo- darce. Wzrost oszczędności krajowych poprawia relację kapitał-praca, tworzy warunki do utrzymania sprawiedliwości międzypokoleniowej oraz zwiększa suwerenność ekonomiczną danego państwa poprzez wykorzystanie w gospodarce krajowego kapitału – mniej podatnego na spekulacje niż kapitał zagraniczny [Ryte- lewska, Szablewski, 1993]. Największą część oszczędności w krajach rozwiniętych gospodarstwa domowe lokują w instrumenty finansowe1. Wynika to z ubankowienia społeczeństwa, preferencji do oszczędzania, a przede wszystkim z poziomu rozwoju rynków finansowych. Celem artykułu jest wskazanie różnic w strukturze oszczęd- ności finansowych w poszczególnych krajach występujących mimo podobnych tendencji w zakresie dochodów i poziomu oszczędności gospodarstw domowych.
Do analizy przyjęto dostępne w raportach OECD dane dla lat 2000-2012 dotyczące dochodu rozporządzalnego brutto gospodarstw domowych, stopy zadłu- żenia i oszczędności netto oraz wartości aktywów finansowych posiadanych przez gospodarstwa domowe [OECD, 2010], a także dane Eurostatu dotyczące struktury aktywów finansowych gospodarstw domowych i podmiotów non-profit świadczą- cych usługi na rzecz gospodarstw domowych [Eurostat, 2014].
1. Struktura oszczędności finansowych gospodarstw domowych a potencjał rozwoju UE
Ostatni kryzys w gospodarce światowej ujawnił wiele problemów, dotych- czas pomijanych lub niezauważanych w zakresie funkcjonowania rynków finan- sowych. W efekcie rynek finansowy nie spełnia swoich podstawowych zadań.
Jednym z takich problemów jest dostęp podmiotów gospodarczych i instytucji administracji publicznej do długoterminowego finansowania pozwalającego na stabilne realizowanie procesów inwestycyjnych. Komisja Europejska w Zielonej księdze dotyczącej długoterminowego finansowania gospodarki [2013, s. 2] stwier- dza m.in., że dostęp podmiotów gospodarczych do długoterminowego finansowania
„zależy od zdolności systemu finansowego do skutecznego i wydajnego kiero-
1 W niniejszej pracy stosowane jest szerokie pojęcie oszczędzania, w którym za oszczędzanie uznawany jest również proces lokowania uprzednio zgromadzonych środków (inwestowania).
Dla uproszczenia nie dokonuje się także rozróżnienia aktywnych i pasywnych form oszczędza- nia. Szczegółowe wyjaśnienie pojęć znajduje się w pracy J. Harasim [2010, s. 20].
wania oszczędności organów administracji, przedsiębiorstw i gospodarstw do- mowych do odpowiednich podmiotów i na odpowiednie cele za pośrednictwem otwartych i konkurencyjnych rynków”. Podkreśla także, że to gospodarstwa domowe są głównym źródłem środków pozwalających finansować inwestycje.
KE zwraca również uwagę na analizowany w niniejszej pracy problem struktury oszczędności gospodarstw domowych. Badania międzynarodowe wskazują, że gospodarstwa domowe preferują lokowanie oszczędności w in- strumentach płynnych, w szczególności w gotówce i krótkoterminowych depo- zytach bankowych oraz w instrumentach stabilnych ograniczających ryzyko typu polisy ubezpieczeniowe z funduszem kapitałowym. Taka struktura oszczędności nie jest korzystna dla gospodarek potrzebujących finansowania długoterminowego. Krótkoterminowe i płynne instrumenty lokacyjne nie są stabilną bazą do kreowania długoterminowych instrumentów finansujących, dlatego też w dalszej części pracy analizie zostanie poddana struktura oszczęd- ności finansowych gospodarstw domowych w UE oraz w Polsce.
2. Wielkość oszczędności finansowych gospodarstw domowych w analizowanych krajach
Oszczędności finansowe to środki ulokowane przez gospodarstwa domowe w takich instrumentach finansowych jak: gotówka i depozyty bankowe, instru- menty udziałowe (akcje, udziały w podmiotach gospodarczych), instrumenty dłużne, w szczególności obligacje skarbowe, polisy ubezpieczeniowe, fundusze emerytalne.
Według danych OECD w latach 2000-2012 średnia wartość aktywów finan- sowych przypadająca na mieszkańca i liczona według parytetu siły nabywczej wynosiła od 47 430 USD w 2002 r. do 78 752 USD w 2012 r.2 (rys. 1). W latach 2000-2002 najmniejsze oszczędności finansowe na mieszkańca wg PPP były w Polsce, a od 2003 r. w Słowacji. Natomiast najwyższe wartości charakteryzo- wały Stany Zjednoczone Ameryki Północnej. Na kolejnym miejscu pod tym względem plasowała się Szwajcaria.
2 Dane obejmują następujące kraje: Australia, Austria, Belgia, Republika Czeska, Dania, Estonia, Finlandia, Grecja, Francja, Niemcy, Węgry Włochy, Japonia, Holandia, Norwegia, Polska, Portuga- lia, Słowacja, Słowenia, Hiszpania, Szwecja, Szwajcaria, Wielka Brytania, Stany Zjednoczone.
Rys. 1. Wartość oszczędności finansowych per capita, według parytetu siły nabywczej (USD)
Źródło: OECD [2010].
W 2007 r. w większości analizowanych krajów nastąpiło zmniejszenie war- tości aktywów finansowych per capita (wg PPP) będących w posiadaniu gospo- darstw domowych. Wyjątkiem były: Austria, Republika Czeska, Węgry, Włochy, Portugalia i Słowacja. Przy czym we Włoszech zmniejszenie aktywów finanso- wych w stosunku do poprzedniego roku wystąpiło w 2007 r. oraz corocznie od 2009-2011. Zmiany te były spowodowane różnymi czynnikami, w tym zmianą kursów walutowych i wartości zgromadzonych aktywów. W wielu krajach przyczy- ną zmniejszenia wartości posiadanych aktywów finansowych nie było zmniejszenie skali oszczędzania. Spośród 23 badanych krajów w 2008 r. 11 zwiększyło oszczęd- ności netto gospodarstw domowych w relacji do dochodu rozporządzalnego, a 12 zmniejszyło w stosunku do roku poprzedniego. W 2009 r. było to odpowiednio 16 i 7 krajów.
Zróżnicowaną zależność wartości aktywów finansowych względem stopy oszczędności gospodarstw domowych potwierdza współczynnik korelacji Pear- sona (tabela 1). Jak widać korelacja pomiędzy wartością oszczędności finanso- wych per capita a dochodem rozporządzalnym gospodarstw domowych dla całe- go panelu (23 kraje, lata 2000-2012) wyniosła 0,82. Wartości dla poszczególnych krajów zawarte są w przedziale 0,81-0,99. Natomiast korelacja oszczędności finansowych i stopy oszczędności netto dla całego panelu wynosi 0,42, a dla poszczególnych krajów przedział wynosi od -0,89 do 0,69.
0 20000 40000 60000 80000 100000 120000 140000 160000 180000 200000
2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012
Polska min max średnia
Tabela 1. Współczynnik korelacji Pearsona dla oszczędności finansowych w relacji do stopy oszczędności netto i dochodów rozporządzalnych dla lat 2000-2012
Kraj
Korelacja Pearsona oszczędności finansowych per capita (PPP) i stopy
oszczędności netto w relacji do GDI
Korelacja Pearsona oszczędności finansowych per capita (PPP) GDI
Holandia -0,89 0,86
Polska -0,74 0,96 Japonia -0,68 0,98 Belgia -0,63 0,86
Włochy -0,59 0,92
Słowenia -0,55 0,95
Portugalia -0,42 0,98
Węgry -0,37 0,95
Słowacja -0,31 0,97
Dania -0,18 0,97
Norwegia -0,05 0,97
Hiszpania -0,04 0,91
Austria -0,05 0,99
Francja -0,07 0,97
Wielka Brytania -0,09 0,81
Stany Zjednoczone -0,09 0,92
Estonia -0,24 0,91
Finlandia -0,26 0,95
Republika Czeska -0,41 0,98
razem 0,42 0,82
Niemcy -0,61 0,98
Australia -0,68 0,91
Szwajcaria -0,69 0,93
Szwecja -0,69 0,97
Źródło: Obliczenia własne na podstawie danych OECD [2010].
Z przedstawionych danych nie wynika specyficzna charakterystyka krajów o ujemnej lub dodatniej wartości korelacji pomiędzy wartością aktywów finan- sowych a poziomem oszczędności gromadzonych przez gospodarstwa domowe.
Ustalenie tych zależności wymaga dalszych pogłębionych badań.
3. Struktura oszczędności finansowych gospodarstw domowych w UE
Średnie oszczędności finansowe gospodarstw domowych w Unii Europej- skiej w latach 2004-2012 kształtowały się na poziomie 884,75 mld euro, przy czym współczynnik zmienności wynosił ponad 162%. Największe aktywa finan- sowe w swoich portfelach posiadają gospodarstwa domowe w Wielkiej Brytanii, następnie w Niemczech, Francji i Włoszech. Brytyjczycy w analizowanym okre- sie posiadali aktywa finansowe średnio na poziomie 4993,3 mld euro. Znacznie mniejsze zasoby znajdują się w portfelach mieszkańców krajów nadbałtyckich.Średnia wartość aktywów finansowych gospodarstw domowych w Estonii, na Litwie i Łotwie łącznie wynosiła 15,25 mld euro (tabela 2).
Tabela 2. Średnia wartość aktywów finansowych w latach 2004-2012 w grupach krajów UE (mln euro)
Grupa krajów Średnia wartość aktywów finanso-
wych w latach 2004-2012 w mln euro A Litwa, Łotwa, Estonia 0 015 246,57
B Polska, Węgry, Republika Czeska, Słowacja, Słowenia 0 107 631,25 C Niemcy, Austria, Francja, Włochy, Wielka Brytania, Irlandia 2 921 622,58 D Dania, Szwecja, Finlandia 0 635 308,30 E Bułgaria, Rumunia, Chorwacja 0 055 443,81 F Grecja, Portugalia, Hiszpania 0 794 574,82 G Belgia, Holandia, Luksemburg 1 028 520,58 H Cypr, Malta 0 028 667,91 Źródło: Obliczenia własne na podstawie Eurostatu [2014].
Zróżnicowana jest także struktura zgromadzonych przez gospodarstwa do- mowe aktywów finansowych (rys. 2). Na Cyprze i Malcie średnio ponad 56%
oszczędności gospodarstwa domowe przechowują w formie gotówki i depozytów w bankach. Kwoty te w relacji do PKB w 2012 r. wynosiły dla Cypru 164,8%, a dla Malty 127%. Dla Polski i części z grupy krajów, które razem z nimi wstąpiły do Unii Europejskiej, udział ten wynosi średnio ponad 45% (w Polsce 39,1%), a dla Grecji, Portugalii i Hiszpanii 44,6%. Najmniejszy udział gotówki i depozytów bankowych w aktywach finansowych zgromadziły gospodarstwa domowe w krajach skandynawskich, jedynie 19,78%.
Rys. 2. Struktura średnich wartości aktywów finansowych w wybranych krajach
Źródło: Opracowanie własne na podstawie Eurostatu [2014].
0%
10%
20%
30%
40%
50%
60%
70%
80%
90%
100%
A B C D E F G I
Pozostałe
Techniczne rezerwy ubezpieczeniowe Akcje i inne papiery udziałowe
Pożyczki
Papiery wartościowe inne niż akcje
Gotówka i depozyty
Jednak największą wartość środków gospodarstwa domowe ulokowały w polisach ubezpieczeniowych na życie i emerytalnych. Średnio 34,4% wszyst- kich aktywów finansowych gospodarstw domowych w Unii Europejskiej stano- wią ubezpieczenia o charakterze lokacyjnym. Największe zainteresowanie tą formą lokowania oszczędności wykazują mieszkańcy Beneluksu, którzy średnio 46,58% swoich aktywów finansowych z lat 2004-2012 ulokowali w ubezpiecze- niach. Środki zgromadzone w tej formie w Holandii stanowiły 209,8% PKB.
Drugie miejsce zajęli pod tym względem mieszkańcy Skandynawii z wynikiem 38,8%. Bardzo duże zainteresowanie tym sposobem lokowania oszczędności prezentują także mieszkańcy Wielkiej Brytanii, którzy na koniec 2012 r. zgro- madzili w polisach równowartość 159,7% PKB kraju. Dla Polski wartość oszczędności w formie ubezpieczeń wynosiła w tym czasie 23,7% PKB (rys. 3).
Rys. 3. Wartości aktywów finansowych w relacji do PKB w 2012 r. w Polsce, Niemczech, Wielkiej Brytanii i Unii Europejskiej (28 krajów)
Źródło: Opracowanie własne na podstawie Eurostatu [2014].
Jedną czwartą środków gospodarstw domowych w Unii Europejskiej ulokowa- no w akcjach i udziałach. W Belgii i Szwecji środki te przekraczały w 2012 r. rów- nowartość 90% PKB. Z drugiej jednak strony w takich krajach jak: Grecja, Litwa, Słowacja, Islandia i Norwegia wartość oszczędności ulokowanych w tej grupie in- strumentów finansowych nie przekraczała 15% PKB, w Chorwacji w 2012 r. wy- nosiła 18,9% PKB, a w Polsce 20,6%.
0,0 50,0 100,0 150,0 200,0 250,0 300,0 350,0
Polska Niemcy Wielka Brytania Unia Europejska (28 krajów)
W bardzo zróżnicowany sposób gospodarstwa domowe lokują swoje oszczędności w inne niż akcje papiery wartościowe, np. w obligacje, co wynika m.in. z dostępności tych instrumentów. Średnio jest to ok. 5,7% wartości zgro- madzonych środków. W wielu krajach ta część oszczędności zgromadzonych przez osoby prywatne nie przekracza 10, a nawet 5% PKB. W Luksemburgu w tego ro- dzaju papierach wartościowych w 2012 r. ulokowane były środki o równowartości 12,8% PKB (spadek o 8 pp. w stosunku do roku 2010), w Austrii i Portugalii 16-16,4%. Duży udział osób prywatnych w tej części rynku finansowego jest także w Belgii, gdzie wartość oszczędności ulokowanych w inne niż akcje papiery warto- ściowe w latach 2004-2012 wahała się w przedziale 21,7-36% PKB, osiągając w 2012 r. wartość 26,2% PKB. Szczególnie wyróżniają się Włosi, którzy ulokowali w tej grupie papierów wartościowych oszczędności warte w 2012 r. ponad 44,4%
PKB, a we wcześniejszych latach wskaźnik ten przekraczał nawet 50% PKB.
4. Kształtowanie się oszczędności finansowych gospodarstw domowych w Polsce
W Polsce w 2008 r., w związku ze światowym kryzysem finansowym, na- stąpiło gwałtowne wycofanie środków z instrumentów o podwyższonym ryzyku, tj. akcji i jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych. Gospodarstwa domowe przesunęły swoje oszczędności do banków i towarzystw ubezpiecze- niowych. Udział gotówki i depozytów bankowych w strukturze oszczędności osób fizycznych w Polsce osiągnął wtedy poziom 46,6% – maksymalny dla lat 2004-2012, podczas gdy w 2007 r. jego wartość była minimalna, wynosząc 33,7% (rys. 4). Równocześnie zmieniała się sama struktura depozytów. Obecnie depozyty bieżące, będące w posiadaniu gospodarstw domowych (w tym środki zgromadzone na ROR), są wyższe niż depozyty krótkoterminowe z terminem zapadalności do 2 lat [Podaż…,NBP].
Długoterminowemu lokowaniu oszczędności obok postaw gospodarstw domowych nie sprzyjają oferty produktowe instytucji finansowych, co szczególnie jest widoczne w przypadku banków. Po pierwsze, w związku z aktualną sytuacją gospodarczą i spadającymi stopami procentowymi obserwowana jest w przypadku lokat bankowych odwrócona krzywa dochodowości. Kolejnym przykładem jest oprocentowanie lokat rentierskich, gdzie umowy zawierane są na okresy kilkuletnie, ale przy oprocentowaniu wyraźnie niższym niż lokat standardowych.
Rys. 4. Struktura aktywów finansowych w Polsce w latach 2004-2012
Źródło: Opracowanie własne na podstawie Eurostatu [2014].
Po trzecie, oferta banków w zakresie produktów oszczędnościowych zwią- zanych z III filarem emerytalnym zniechęca potencjalnych klientów. W przy- padku rachunków IKE i IKZE prowadzonych przez banki, oprocentowanie jest niższe od lokat standardowych, ponieważ w cenę produktu wkalkulowana jest ochrona podatkowa, jaką otrzymuje klient. Jest to jedna z przyczyn niskiego zainteresowania Polaków tymi produktami. Na koniec 2013 r. aktywnych kont IKZE było 11%, a IKE 31,8% [UKNF, 2014, s. 3 i 4].
Powyższe przykłady dotyczą wyłącznie produktów bankowych, ale w połą- czeniu z informacjami dotyczącymi pozostałych obszarów rynku finansowego dają niekorzystny obraz dla struktury i wielkości oszczędności prywatnych, ja- kiego należy spodziewać się w Polsce w najbliższym czasie.
Podsumowanie
W wielu krajach Unii Europejskiej sytuacja ekonomiczna w aspekcie gro- madzenia oszczędności przez gospodarstwa domowe wydaje się korzystna.
Kwoty oszczędności są znaczące, a w ostatnich latach, mimo wystąpienia kryzy- su finansowego, w wielu krajach obserwowano ich dalszy wzrost. Przedstawiona w pracy analiza wskazuje jednak na utrzymywanie się niekorzystnych tendencji w obszarze struktury oszczędności gospodarstw domowych. Mimo że kwoty oszczędności ulokowanych przez osoby prywatne bezpośrednio w przedsiębior- stwach w formie inwestycji w akcje lub w instrumentach pozwalających na fi-
0%
20%
40%
60%
80%
100%
2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 średnia Gotówka i depozyty Papiery wartościowe inne niż akcje Pożyczki Akcje i inne papiery udziałowe Techniczne rezerwy ubezpieczeniowe Pozostałe
nansowanie długoterminowe (obligacje, polisy ubezpieczeniowe z opcją loka- cyjną), są znaczące w ujęciu nominalnym oraz w odniesieniu do PKB tych kra- jów, to utrzymuje się wysoki poziom walorów płynnych. Stwarza to konkretne zagrożenie dla dalszego rozwoju gospodarczego Unii Europejskiej oraz po- szczególnych tworzących ją krajów.
Taka sytuacja wymaga poszukiwania nowych innowacyjnych rozwiązań, które stworzą warunki do oferowania przez instytucje finansowe atrakcyjnych z punktu widzenia gospodarstw domowych instrumentów oszczędzania długoterminowe- go. Konieczne jest także prowadzenie działań edukacyjnych dla gospodarstw domowych wskazujących walory oszczędzania długoterminowego.
Literatura
Eurostat (2014), Financial balance sheets, [nasa_f_bs], (dostęp: 03.11.2014).
Harasim J. (2010), Oszczędzanie i inwestowanie w teorii i praktyce, PTE, Katowice.
Kasprzak-Czelej A. (2010), Wpływ rozwoju systemu finansowego na wzrost gospodar- czy, „Annales UMCS Sectio H”, Vol. XLVI, z. 2, s. 17-30.
Komisja Europejska (2013), Zielona księga, długoterminowe finansowanie gospodarki europejskiej, COM(2013) 150 final, Bruksela, dnia 25.3.2013 r.
Levine R. (1997), Financial Development and Economic Growth: Views and Agenda,
„Journal of Economic Literature”, Vol. 35, No. 2. (Jun., 1997), s. 688-726.
NBP, Podaż pieniądza M3 i czynniki jego kreacji (łącznie ze zmianami transakcyjnymi), http://www.nbp.pl/home.aspx?f=/statystyka/pieniezna_i_bankowa/m3.html (do- stęp: 04.11.2014).
OECD (2010), National Accounts at a Glance: National Accounts at a Glance, OECD National Accounts Statistics (database), DOI: 10.1787/data-00369-en (dostęp:
13.10.2014).
Rytelewska G., Szablewski A. (1993), Oszczędności w gospodarce rynkowej, „Bank i Kredyt” 1993/4.
UKNF (2014), Indywidualne konta emerytalne oraz indywidualne konta zabezpieczenia emerytalnego w 2013 r., DNI/A/P/201312/001, Warszawa.
HOUSEHOLDS FINANCIAL SAVING STRUCTURE IN POLAND AND SELECTED COUNTRIES
Summary: The paper presents the analysis of household financial savings structure in selected countries in relation to the financial situation of these entities. The analysis is based on the data from the years 2000-2012 published in both the OECD and the Euro- stat databases. The changes in trends in income, debt and the use of various financial
solutions are compared. Studies have shown that there are significant differences betwe- en countries in the selection of financial savings instruments. The results indicate the need for further research to define the factors determining the choice of financial instruments for private savings by households, in particular the level of households’ knowledge about the functioning of the financial market and their attitudes and preferences to risk-taking.
Keywords: household saving, financial saving, saving structure.
