Reumatologia 2005; 43/1
Uwagi do dyskusji o pracy Z. Gburka i J. GoŸdzik
Zmiany zwyrodnieniowe a choroba zwyrodnieniowa stawów
(Reumatologia 2004; 42: 435–445)
IIrre en na a Z Ziim mm me errm ma an nn n--G Gó órrssk ka a
Katedra i Klinika Reumatologiczno-Rehabilitacyjna i Chorób Wewnêtrznych Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, kierownik prof. dr hab. med. Irena Zimmermann-Górska
Pan prof. J. Pazdur, redaktor naczelny Reumatologii, zachêci³ do podjêcia dyskusji rozpoczêtej przez recenzentów pracy. W swoim komentarzu podkreœli³ znaczn¹ czêstoœæ wystêpowania choroby zwyrod- nieniowej stawów, powo³uj¹c siê na przygotowane przeze mnie omówienie zaleceñ EULAR dotycz¹cych leczenia, opublikowane w tym samym numerze kwartalnika [3].
Nie zamierzam zabieraæ g³osu na temat przedstawionych w pracy hipotez zwi¹zanych z patogene- z¹ choroby. Jako cz³onek zespo³u, który opracowywa³ zalecenia europejskie dotycz¹ce choroby zwyrod- nieniowej stawów kolanowych [1], a ostatnio biodrowych [2], uwa¿am jednak, ¿e proponowane postê- powanie terapeutyczne nie jest zgodne z zasadami przyjêtymi przez liczne grono ekspertów zarówno w Europie, jak i w Stanach Zjednoczonych.
Moim zdaniem, p³ukanie stawu (wielu stawów?) pozwoli³oby jedynie na krótkotrwa³e usuniêcie z³uszczonych fragmentów chrz¹stki lub kryszta³ów, których zreszt¹ w p³ynie stawowym w przebiegu choroby zwyrodnieniowej znajduje siê niewiele. Natomiast z uwagi na ma³¹ liczbê komórek fagocy- tuj¹cych, staw taki w znacznym stopniu nara¿ony jest na zaka¿enia. U chorych, u których do³¹czaj¹ siê objawy zapalenia b³ony maziowej, przy obecnoœci wysiêku, mo¿na p³yn ze stawu usun¹æ i zasto- sowaæ dostawowe wstrzykniêcia preparatu glikokortykosteroidów. Nale¿y jednak wstrzykniêcia te ograniczyæ do niezbêdnych. Nie praktykuje siê natomiast leczenia omawianej choroby tymi zwi¹zka- mi podawanymi doustnie.
Zalecenia publikowane w ostatnich latach nie wnosz¹ nowych mo¿liwoœci leczenia choroby zwyrodnie- niowej. S¹dzê jednak, ¿e przy obecnym stanie wiedzy na temat etiopatogenezy choroby powinno siê zacho- waæ du¿¹ ostro¿noœæ w proponowaniu nowych metod, bo najwa¿niejsze jest, aby choremu nie zaszkodziæ.
P
Piiœœmmiieennnniiccttwwoo
1. Pendleton A., Arden N., Dougados M. et al.: EULAR recommendations for the management of knee osteoarthritis: report of a task force of the Standing Committee for International Clinical Studies Including Therapeutic Trials (ESCISIT). Ann.
Rheum. Dis., 2000, 59, 936.
2. Zhang W., Doherty M., Arden N. et al.: EULAR evidence based recommendations for the management of hip osteoarthri- tis: report of a task force of the EULAR Standing Committee for International Clinical Studies Including Therapeutics (ESCISIT). Ann. Rheum. Dis., 2004, 10, 1136.
3. Zimmermann-Górska I.: Zmodyfikowane zalecenia Europejskiej Ligi Reumatologicznej (EULAR) dotycz¹ce leczenia choro- by zwyrodnieniowej stawów kolanowych. Reumatologia, 2004, 42, 412.
Reumatologia 2005; 43, 1: 39
List do redakcji/Letter to the editor
Adres do korespondencji:
prof. dr hab. med. Irena Zimmermann-Górska, Katedra i Klinika Reumatologiczno-Rehabilitacyjna i Chorób Wewnêtrznych, Akademia Medyczna, ul. 28 Czerwca 1956 r. 135/147, 61-545 Poznañ
P
Prraaccaa wwpp³³yynnêê³³aa:: 20.12.2004 r.
