Załącznik C
PROGRAM STUDIÓW PODYPLOMOWYCH DLA Podyplomowych Studiów Teologiczno - Katechetycznych
1) Nazwa studiów podyplomowych: Podyplomowe Studia Teologiczno - Katechetyczne
2) Liczba punktów ECTS konieczna do uzyskania kwalifikacji cząstkowych odpowiadających studiom podyplomowym: bez przygotowania pedagogicznego 74, z przygotowaniem pedagogicznym 59
3) Opis zakładanych efektów kształcenia dla studiów podyplomowych:
Efekty uczenia się dla kierunku studiów, poziomu i profilu z uwzględnieniem uniwersalnych charakterystyk pierwszego stopnia dla poziomów 6-7 określonych w ustawie z dnia 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji (Dz. U. z 2016 r. poz. 64 i 1010) oraz charakterystyk drugiego stopnia efektów uczenia się dla poziomów 6-7 określonych w rozporządzeniu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 14 listopada 2018 r. w sprawie charakterystyk drugiego efektów uczenia się dla kwalifikacji na poziomach 6-8 Polskiej Ramy Kwalifikacji (Dz. U z 2018 r. poz. 2218).
Symbol
Efekty uczenia się
Odniesienie do:
uniwersalnych charakterystyk poziomów w PRK1
Odniesienie do charakterystyk drugiego stopnia uczenia się PRK2
1 2 3 4
Wiedza: absolwent zna i rozumie SP_W01
podstawową wiedzę o specyfice przedmiotowej i metodologicznej teologii, w szczególności w zakresie nauk biblijnych i teologii systematycznej, historii Kościoła, prawa kanonicznego, którą jest w stanie rozwijać i twórczo stosować w działalności nauczycielskiej
P7U_W P7S_WG
SP_W02 terminologię nauk teologicznych P7U_W P7S_WG
SP_W03 główne zasady działalności ewangelizacyjnej, pastoralnej i charytatywnej Kościoła katolickiego, dialogu ekumenicznego i
międzyreligijnego P7U_W P7S_WK
SP_W04 w sposób uporządkowany i pogłębiony wiedzę z zakresu teologii,
nauk biblijnych i prawa kanonicznego P7U_W P7S_WG
SP_W05 proces i uwarunkowania rozwoju religijno-duchowego oraz jego
zagrożenia P7U_W P7S_WK
SP_W06 w pogłębionym stopniu współczesne nauczanie Kościoła
katolickiego; a także katolicką naukę społeczną P7U_W P7S_WG
SP_W07
w podstawowym stopniu powiązania teologii z innymi dziedzinami nauki, a zwłaszcza z naukami humanistycznymi, społecznymi i prawnymi, pozwalającą na integrowanie perspektyw właściwych dla kilku dyscyplin naukowych
P7U_W P7S_WK
SP_W08 kulturotwórczą rolę Kościoła i teologii, zarówno w aspekcie
historycznym, jak i społecznym P7U_W P7S_WK
SP_W09 gruntownie zasady interpretacji tekstu teologicznego P7U_W P7S_WG
SP_W10
w podstawowym stopniu kompleksową naturę języka oraz kwestie historycznej zmienności jego znaczeń i ich konsekwencjach dla teologii oraz elementarne procesy komunikowania
interpersonalnego i społecznego, ich prawidłowości i zakłóceń
P7U_W P7S_WK
SP_W11 podstawowe zagadnienia związane z istnieniem i działalnością
instytucji kultury i ma orientację we współczesnym życiu P7U_W P7S_WK
1 Uniwersalne charakterystyki poziomów w PRK – załącznik do ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 64 i poz. 1010).
2 Charakterystyki drugiego stopnia efektów uczenia się dla kwalifikacji na poziomach 6-8 PRK lub charakterystyki drugiego stopnia efektów uczenia się dla kwalifikacji na poziomach 6 i 7 PRK dla dziedziny sztuki - część I i część II załącznika do rozporządzenia MNiSW z dnia 14listopada 2018 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 2218).
kulturalnym, ze szczególnym uwzględnieniem kultury chrześcijańskiej
SP_W12
w podstawowym stopniu relacje między strukturami i instytucjami społecznymi oraz procesy zmian zachodzących w kręgu kultur będących pod wpływem chrześcijaństwa, zwłaszcza w odniesieniu do roli chrześcijaństwa w kształtowaniu się kultury Europy
P7U_W P7S_WK
SP_W13 w rozszerzonym stopniu wybrane koncepcje człowieka i świata, rolę i znaczenie człowieka jako twórcy kultury i uczestnika życia
religijnego oraz interakcje pomiędzy wiarą a rozumem P7U_W P7S_WK Umiejętności: absolwent potrafi
SP_U01
samodzielnie wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i integrować informacje z wykorzystaniem różnych źródeł oraz formułować na tej podstawie krytyczne sądy z wykorzystaniem wiedzy teologicznej
P7U_U P7S_UK
SP_U02
podjąć działania badawcze w zakresie teologii, obejmujące
zwłaszcza analizę tekstów filozoficznych, biblijnych i teologicznych, syntezę różnych idei i poglądów, dobór metod i konstruowanie narzędzi badawczych, opracowanie i prezentację wyników, pozwalające na oryginalne rozwiązywanie złożonych problemów
P7U_U P7S_UK
SP_U03 interpretować podstawowe źródła teologiczne P7U_U P7S_UK
SP_U04 integrować wiedzę z różnych subdyscyplin teologii, odnajdywać powiązania pomiędzy poszczególnymi elementami
chrześcijańskiego dziedzictwa doktrynalnego P7U_U P7S_UK
SP_U05
przeprowadzić krytyczną analizę i interpretację różnych poglądów teologicznych i światopoglądowych, wytworów kultury w celu określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego, miejsca w procesie historyczno-kulturowym
P7U_U P7S_UK
SP_U06
merytorycznie argumentować, prowadzić merytoryczną dyskusję światopoglądową dotyczącą zagadnień teologicznych i życia Kościoła, z wykorzystaniem własnych poglądów oraz poglądów innych autorów, formułować wnioski oraz tworzyć syntetyczne podsumowania
P7U_U P7S_UK
SP_U07 prowadzić dialog światopoglądowy, ekumeniczny i międzyreligijny P7U_U P7S_UK SP_U08 formułować opinie krytyczne o wytworach kultury na podstawie
wiedzy teologicznej i doświadczenia oraz prezentować opracowania
krytyczne w różnych formach i mediach P7U_U P7S_UK
SP_U09 prawidłowo interpretować i wyjaśniać zjawiska społeczne oraz
wzajemne relacje między zjawiskami społecznymi P7U_U P7S_UK
SP_U10
posługiwać się systemami normatywnymi, normami i regułami (dogmatycznymi, etyczno-moralnymi, prawnymi, zawodowymi) Kościoła katolickiego w celu rozwiązywania konkretnych problemów
P7U_U P7S_UK
SP_U11 nawiązywać współpracę z różnymi podmiotami działalności
edukacyjno-wychowawczej, kulturalnej, społecznej i charytatywnej P7U_U P7S_UK SP_U12 twórczo włączyć się w różne formy działalności ewangelizacyjnej,
pastoralnej i charytatywnej Kościoła katolickiego P7U_U P7S_UK
SP_U13 porozumiewać się z wykorzystaniem różnych kanałów i technik
komunikacyjnych P7U_U P7S_UK
Kompetencje społeczne: absolwent jest gotów do SP_K01 krytycznej oceny poziomu własnej dojrzałości osobowej, nabytej
wiedzy i umiejętności P7U_K P7S_KK
SP_K02
intelektualnego oraz religijno-duchowego formowania się przez całe życie, potrafi inspirować i organizować proces kształcenia się innych osób oraz potrafi samodzielnie i krytycznie uzupełniać wiedzę i umiejętności, rozszerzone o wymiar interdyscyplinarny
P7U_K P7S_KR
SP_K03 współdziałania i pracy w grupie, przyjmując w niej różne role P7U_K P7S_KR SP_K04 odpowiedniego określenia priorytetów służących realizacji
określonego przez siebie lub innych zadania i potrafi przewidywać
wielokierunkowe skutki swojej działalności P7U_K P7S_KR
SP_K05 interdyscyplinarnego podejścia do rozwiązywania problemów ze
świadomością złożoności rzeczywistości P7U_K P7S_KR
SP_K06
identyfikowania i rozstrzyganie dylematów etyczno-moralnych, zwłaszcza związanych z etosem zawodowym oraz do
przestrzegania i rozwijania tych zasad oraz podejmowania działań na rzecz przestrzegania tych zasad
P7U_K P7S_KR
SP_K07 do świadomego podjęcia własnej, indywidualnej odpowiedzialności
za kształt życia społecznego, kultury, dziedzictwa chrześcijańskiego P7U_K P7S_KO SP_K08 wykorzystania osiągnięć badawczych różnych ośrodków i szkół
teologicznych w podejmowaniu działań, myśląc i działając w sposób
przedsiębiorczy P7U_K P7S_KO
SP_K09 uczestnictwa w życiu kulturalnym i zainteresowania się aktualnymi
wydarzeniami kulturalnymi P7U_K P7S_KO
SP_K10 uczestnictwa w działaniach na rzecz zachowania dziedzictwa
chrześcijańskiego i kulturowego regionu, kraju i Europy P7U_K P7S_KO
UWAGA:
Przy określaniu efektów uczenia się dla studiów podyplomowych (tabela powyżej) możemy uwzględnić również inne efekty – spoza uniwersalnych charakterystyk pierwszego stopnia1 i charakterystyk drugiego stopnia dla poziomów 6-82 – wówczas nie ma odniesienia do żadnych symboli (3 i 4 kolumna tabeli powyżej).
Objaśnienia stosowanych oznaczeń:
1) Efekty uczenia się dla studiów podyplomowych:
SP_W01, SP_W02, ... – efekty kształcenia z zakresu wiedzy SP_U01, SP_U02, ... – efekty kształcenia z zakresu umiejętności
SP_K01, SP_K02, ... – efekty kształcenia z zakresu kompetencji społecznych
2) Uniwersalne charakterystyki pierwszego stopnia poziomów PRK
P = poziom PRK (6-8)
U = charakterystyka uniwersalna W = wiedza
U = umiejętności
K = kompetencje społeczne Przykład:
P6U_W = poziom 6 PRK, charakterystyka uniwersalna, wiedza
3) Charakterystyki drugiego stopnia efektów uczenia się dla kwalifikacji na poziomach 6-8 PRK typowe dla kwalifikacji uzyskiwanych w ramach systemu szkolnictwa wyższego i nauki po uzyskaniu kwalifikacji pełnej na poziomie 4
P = poziom PRK (6-8)
S = charakterystyka typowa dla kwalifikacji uzyskiwanych w ramach szkolnictwa wyższego W = wiedza
G = zakres i głębia K = kontekst U = umiejętności
W = wykorzystanie wiedzy K = komunikowanie się O = organizacja pracy U = uczenie się
K = kompetencje społeczne K = oceny
O = odpowiedzialność R = rola zawodowa Przykład:
P6S_WK = poziom 6 PRK, charakterystyka typowa dla kwalifikacji uzyskiwanych w ramach szkolnictwa wyższego, wiedza – kontekst
4) Sylwetka absolwenta z informacją o kwalifikacjach i uprawnieniach, które uzyska absolwent studiów podyplomowych:
Absolwent studiów podyplomowych będzie przygotowany do skutecznego prowadzenia zajęć edukacyjnych z zakresu religii, wzbudzania zainteresowań poznawczych oraz wspierania intelektualnego i duchowego uczniów przez umiejętny dobór metod aktywizujących, technik nauczania i środków dydaktycznych. Będzie także zgodnie z wskazaniami dydaktyki badać i oceniać osiągnięcia uczniów oraz własną praktykę.
Będzie przygotowany do współpracy z uczniami i nauczycielami, środowiskiem rodzinnym uczniów oraz pozaszkolnym środowiskiem społecznym w realizacji zadań edukacyjnych z zakresu religii. Będzie przygotowany do kierowania własnym rozwojem zawodowym i osobowym oraz podejmowania doskonalenia kompetencji zawodowych. Absolwent powinien wykazywać się wysokim osobistym etosem życia, wrażliwością etyczną na problemy społeczne i religijne, zdolnością aplikacji wiedzy do konkretnych sfer życia.
Absolwent uzyska kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela religii w przedszkolach, szkołach podstawowych, liceach ogólnokształcących, technikach i branżowych szkołach I i II stopnia z wyjątkiem specjalnych.
5) Wykaz wszystkich przedmiotów wraz z przypisaniem do każdego przedmiotu zakładanych efektów uczenia się i przykładową literaturą:
Nazwa przedmiotu: Teologia moralna a) Efekty uczenia się dla przedmiotu (opis):
student
wie czym zajmuje się teologia moralna, jaki jest jej przedmiot, metoda i źródła zna rozwój problemów moralnych w historii chrześcijaństwa
rozumie ideę powołania chrześcijańskiego oraz koncepcję osoby i wspólnoty ludzkiej ma świadomość miejsca prawa moralnego i czynu w życiu człowieka
zna rolę sumienia w życiu chrześcijańskim zna naturę oraz odmiany grzechu
rozumie rolę sakramentów w życiu chrześcijańskim posiada wiedzę odnośnie cnót teologalnych
posiada właściwą postawę wobec przejawów religijności zauważa problemy moralne w życiu płciowym człowieka
umie poznane problemy małżeńskie odnosić do chrześcijańskiego systemu wartości rozumie istotę miłości i sprawiedliwości
jest przygotowany do realizacji wartości wolności i prawdy jest zdolny do poszanowania i obrony życia niewinnego ma świadomość, że życie ludzkie zaczyna się od poczęcia
b) Symbole efektów uczenia się dla studiów podyplomowych – do których odnoszą się efekty uczenia się dla przedmiotu: SP_W01, SP_W02, SP_W03, SP_W04, SP_W06, SP_W07, SP_W09, SP_W10, SP_W13, SP_U05, SP_U10, SP_K06
c) Literatura:
Jan Paweł II, adhortacja apostolska Reconciliatio et paenitentia, Kraków 1985.
Jan Paweł II, encyklika Veritatis splendor, Kraków 1993.
Olejnik S., Teologia moralna fundamentalna, Warszawa 1998.
Piegsa J., Człowiek – istota moralna. Teologia moralna fundamentalna, Opole 2002.
Nazwa przedmiotu: Teologia dogmatyczna a) Efekty uczenia się dla przedmiotu (opis):
student
pozna desygnaty nazwy teologia
wskazuje źródła chrześcijańskiej nauki o Bogu
zna drogi kształtowania się trynitarnej wiary i doktryny Kościoła rozróżnia podstawowe błędy trynitarne
wypowiada się zrozumiale i precyzyjnie na temat chrześcijańskiej nauki o Trójjedynym Bogu wiąże dogmat trynitarny z praktyką życia poszczególnego chrześcijanina i całego Kościoła rozumie miejsce protologii i charytologii w ramach teologii dogmatycznej
posiada wiedzę o biblijnych podstawach nauki o stworzeniu i łasce
Interpretuje chrystologiczne teksty biblijne, patrystyczne oraz doktrynalne orzeczenia Kościoła Zna proces kształtowania się wiary w Jezusa Chrystusa oraz chrystologicznej doktryny Kościoła Zna podstawowe błędy chrystologiczne
tłumaczy pochodzenie, naturę oraz zbawcze skutki sakramentów w życiu Kościoła
objaśnia specyfikę poszczególnych sakramentów, zwłaszcza wtajemniczenia chrześcijańskiego, a także ich wpływ na życie wierzących
tłumaczy genezę i okoliczności powstania refleksji o charakterze eklezjologicznym od starożytności, aż po współczesność
opisuje relację Eklezjologii do innych traktatów teologicznych, zwłaszcza do Chrystologii i Pneumatologii ma wiedzę z zakresu współczesnych orzeczeń Magisterium Kościoła na temat pneumatologii i mariologii rozumie zakres i możliwość badań eschatologicznych
b) Symbole efektów uczenia się dla studiów podyplomowych – do których odnoszą się efekty uczenia się dla przedmiotu: SP_W01, SP_W02, SP_W03, SP_W04, SP_W06, SP_W07, SP_W09, SP_U01, SP_U02, SP_U05, SP_U07, SP_U12, SP_K06, SP_K08.
c) Literatura:
W. Brauning (red), Nauka o Bogu. Podręcznik teologii dogmatycznej, Kraków 1999.
W. Beinert, Teologiczna teoria poznania, Kraków 1998 (tom I Podręcznika teologii dogmatycznej pod red.
W. Beinerta).
Breviarium fidei, Wybór doktrynalnych wypowiedzi Kościoła, opr. S. Głowa, I. Bieda, Poznań 1989.
Dokumenty Soborów Powszechnych, Kraków 2002
J. Kijas, Wprowadzenie do myślenia teologicznego, Kraków 2005,
K. Kupiec, Teologia–wiedza zbawienia, Wprowadzenie do teologii i rozwoju dogmatów, Tarnów 1998.
J. Majewski, Wprowadzenie do teologii dogmatycznej, w: Dogmatyka, red. E. Adamiak, A. Czaja, J.
Majewski, Warszawa 2005.
J. Morales, Wprowadzenie do teologii, Kraków 2006.
G.L. Müller, Dogmatyka katolicka, Wrocław 2015 H. Wagner, Dogmatyka, Kraków 2007
C.S. Bartnik, Dogmatyka katolicka, t. I-II, Lublin 2000-2003
Nazwa przedmiotu: Teologia fundamentalna a) Efekty uczenia się dla przedmiotu (opis):
student ma pogłębioną, uporządkowaną wiedzę z zakresu teologii fundamentalnej student ma wiedzę z zakresu dialogu ekumenicznego i międzyreligijnego
wyrobienie zdolności merytorycznego uzasadniania wiary i prowadzenia dyskusji wyrobienie umiejętności analizy tekstów teologicznych i doboru literatury przedmiotu
b) Symbole efektów uczenia się dla studiów podyplomowych – do których odnoszą się efekty uczenia się dla przedmiotu: SP_W01, SP_W02, SP_W03, SP_W04, SP_W06, SP_W07, SP_W09, SP_U01, SP_U03, SP_U05, SP_U07, SP_U12, SP_K05, SP_K06, SP_K08
c) Literatura:
H. Seweryniak, Teologia fundamentalna, t. 1, Warszawa 2010 H. Seweryniak, Teologia fundamentalna, t. 2, Warszawa 2010.
Vaticanum II, Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym
„Gaudium et spes”.
Vaticanum II, Konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym, „Dei Verbum”.
Jan Paweł II, Encyklika „Fides et ratio, Watykan 1998.
Nazwa przedmiotu: Teologia duchowości a) Efekty uczenia się dla przedmiotu (opis):
student
rozumie problematykę kryzysów w życiu duchowym, mistyki chrześcijańskiej oraz duchowości maryjnej, misyjnej, poszczególnych stanów w Kościele
objaśnia i charakteryzuje poszczególne rodzaje duchowości i posiada zdolność ich oceny posiada zdolność rozeznawania zjawisk mistycznych i paramistycznych
jest zdeterminowany do pogłębiania osobistego życia duchowego
jest przygotowany do towarzyszenia duchowego osobom zaawansowanym w życiu duchowym potrafi rozeznać ambiwalentne wartości medytacji dalekowschodnich w optyce medytacji chrześcijańskiej
b) Symbole efektów uczenia się dla studiów podyplomowych – do których odnoszą się efekty uczenia się dla przedmiotu: SP_W01, SP_W02, SP_W04, SP_W05, SP_W06, SP_W07, SP_W09, SP_W10, SP_U01, SP_U04, SP_U08, SP_K02
c) Literatura:
Papież Franciszek, Adhortacja apostolska Gaudete et exsultate, 2018.
Papież Franciszek, Adhortacja apostolska Christus vivit, 2019.
Chmielewski M. (red.), Leksykon duchowości katolickiej, Kraków 2002.
Gogola J., Teologia komunii z Bogiem, Kraków 2012.
Hadryś J., ABC... życia duchowego w pytaniach i odpowiedziach, Poznań 2009.
Hadryś J., Dynamika chrześcijańskiego życia duchowego, Poznań 2017.
Próchniewicz Jolanta, Hadryś Jacek (red.), Spowiedź i kierownictwo duchowe w sytuacjach szczególnych, Poznań 2012.
Nazwa przedmiotu: Liturgika.
a) Efekty uczenia się dla przedmiotu (opis):
student
tłumaczy naturę liturgii i jej wymiar teologiczno-eklezjalny wskazuje okresy rozwoju liturgii na przestrzeni dziejów
ocenia powody i skutki różnorodności liturgii w Kościołach chrześcijańskich ocenia powody i rolę przemian liturgicznych
objaśnia teologię i symbolikę liturgiczną
korzysta ze źródeł liturgicznych i literatury przedmiotu jest uwrażliwiony na wymagania przepisów liturgicznych
b) Symbole efektów uczenia się dla studiów podyplomowych – do których odnoszą się efekty uczenia się dla przedmiotu: SP_W01, SP_W02, SP_W06, SP_W07, SP_W08, SP_W09, SP_W11, SP_W12, SP_U01, SP_K09
c) Literatura:
Konstytucja o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium, w: Sobór Watykański II, Konstytucje, dekrety, deklaracje, Poznań 2002, s. 48-78.
Kunzler M., Liturgia Kościoła, Poznań 1999 Nadolski B., Leksykon liturgii, Poznań 2006.
Nadolski B., Leksykon symboli liturgicznych, Kraków 2010.
Nadolski B., Liturgika tomy 1-4, Poznań 2011-2013 Auge M., Rok liturgiczny, Kraków 2013
Zachara M., Msza święta. Liturgiczne ABC, Warszawa 2006
Nazwa przedmiotu: Katolicka Nauka Społeczna a) Efekty uczenia się dla przedmiotu (opis):
student
rozumie naturę nauki społecznej Kościoła, zna historię rozwoju myśli społecznej, zna dokumenty nauki społecznej Kościoła i kontekst ich powstania
objaśnia naturę życia społecznego, jego teologiczny wymiar i aspekt normatywny zna zasady życia społecznego i potrafi stosować je w praktyce
potrafi dostrzec problemy społeczne, gospodarcze i polityczne, nazwać je i wskazać ich przyczyny potrafi ocenić problemy życia społecznego z perspektywy chrześcijańskiej, w świetle Biblii i nauki społecznej Kościoła
jest przygotowany do aktywnego i odpowiedzialnego włączenia się w życie i działalność społeczności, które współtworzy
b) Symbole efektów uczenia się dla studiów podyplomowych – do których odnoszą się efekty uczenia się dla przedmiotu: SP_W01, SP_W02, SP_W03, SP_W06, SP_W07, SP_W09, SP_W10, SP_U01, SP_U07, SP_K05, SP_K06, SP_K09, SP_K10
c) Literatura:
Borutka T., Mazur J., Zwoliński A., Katolicka nauka społeczna, Częstochowa 1999;
Borutka T., Społeczne nauczanie Kościoła. Teoria i zastosowanie, Kraków 2008
Nazwa przedmiotu: Prawo Kanoniczne a) Efekty uczenia się dla przedmiotu (opis):
student
rozumie znaczenie norm kanonicznych odnośnie życia sakramentalnego, zna podstawowe normy prawa kan. w dziedzinie sakramentów (w tym małżeństwa) i prawa karnego, potrafi określić i scharakteryzować poszczególne przestępstwa kanoniczne
rozumie eklezjologiczny aspekt prawodawstwa Kościoła
potrafi czytać ze zrozumieniem i wyciągać praktyczne wnioski z lektury kanonicznych dokumentów prawnych oraz opracowań naukowych i orzeczeń sądów kościelnych
jest przygotowany do pracy w grupie, dyskusji problemowej z dziedziny prawa kanonicznego potrafi praktycznie zastosować kościelne normy prawne w duszpasterstwie bądź innego rodzaju poradnictwie
b) Symbole efektów uczenia się dla studiów podyplomowych – do których odnoszą się efekty uczenia się dla przedmiotu: SP_W01, SP_W02, SP_W03, SP_W04, SP_W06, SP_W07, SP_W09, SP_W12, SP_U012, SP_U10, SP_K05
c) Literatura:
Jan Paweł II, Kodeks Prawa Kanonicznego, Watykan 1983.
Pawluk T., Prawo Kanoniczne według kodeksu Jana Pawła II, Olsztyn 1986 Ghirlda G., Wprowadzenie do prawa kościelnego, Kraków 1996;
Sobański R., Nauki podstawowe prawa kanonicznego, Warszawa 2001 Sztafrowski E., Podręcznik Prawa Kanonicznego, Warszawa 1986.
Nazwa przedmiotu: Historia Kościoła a) Efekty uczenia się dla przedmiotu (opis):
student
tłumaczy okoliczności pojawienia się pierwszych wspólnot chrześcijańskich w starożytności opisuje wpływ innych refleksji religijnych oraz filozoficznych na kształtowanie się teologii młodego Kościoła oraz związane z tym nurty heterodoksyjne
wskazuje potencjalne kierunki rozwoju wspólnoty Kościoła oraz momenty, w których dokonano kluczowych wyborów dyscyplinarnych i teologicznych
ocenia znaczenie najważniejszych postaci z dziejów Kościoła na poszczególnych etapach jego dziejów ukazuje zmiany zachodzące w społeczeństwie antycznym pod wpływem idei chrześcijańskich korzysta z podstawowych źródeł historycznych i literatury przedmiotu
dostrzega związek między faktami historycznymi a rozwojem teologii posiada umiejętność krytycznej oceny źródła historycznego
tłumaczy okoliczności stopniowej chrystianizacji Europy po okresie wędrówek ludów
opisuje wpływ idei chrześcijańskich na rozwój kultury nowych narodów współtworzących Europę wskazuje kierunki rozwoju życia i dyscypliny kościelnej oraz główne nurty heterodoksyjne ocenia znaczenie najważniejszych postaci z dziejów Kościoła średniowiecznego
ukazuje wewnętrzne podziały chrześcijaństwa oraz relacje chrześcijańskiej Europy ze światem zewnętrznym
b) Symbole efektów uczenia się dla studiów podyplomowych – do których odnoszą się efekty uczenia się dla przedmiotu: SP_W01, SP_W02, SP_W04, SP_W06, SP_W08, SP_W09, SP_U01, SP_U03, SP_U05, SP_K10.
c) Literatura:
Banaszak M., Historia Kościoła katolickiego, t. 1-4, Warszawa 1989-1992 Corbin A., Historia chrześcijaństwa, Kraków 2009
Żaryn J., Dzieje Kościoła katolickiego w Polsce 1944-1989, Warszawa 2003
Nazwa przedmiotu: Nowy Testament a) Efekty uczenia się dla przedmiotu (opis):
Student
zna podstawowe kierunki biblijnej myśli teologicznej potrafi wskazać na życiowe odniesienie przesłania biblijnego
zna kluczowe pojęcia Biblii i ich znaczenie w poszczególnych księgach ma pogłębioną wiedzę o ewangelii jako gatunku literackim
zna główne zasady i metody interpretacji tekstów ewangelicznych
ma gruntowną znajomość problematyki kształtowania się ewangelii, procesu synoptycznego oraz kwestii synoptycznej
potrafi samodzielnie wyszukiwać, analizować, oceniać informacje z wykorzystaniem źródeł biblijnych potrafi samodzielnie wyszukiwać, analizować, oceniać informacje z wykorzystaniem źródeł biblijnych ma pogłębioną wiedzę z zakresu teologii ewangelii synoptycznych
potrafi popularyzować wiedzę biblijną i przekazywać ją, zwłaszcza przez posługę duszpasterską ma pogłębioną wiedzę o etapach życia Apostoła Pawła i zna problematykę chronologii życia i pism
b) Symbole efektów uczenia się dla studiów podyplomowych – do których odnoszą się efekty uczenia się dla przedmiotu: SP_W01, SP_W02, SP_W04, SP_W06, SP_W07, SP_W08, SP_W09, SP_U01, SP_U03, SP_U10, SP_K05
c) Literatura:
Torbus S., „Listy św. Pawła w retorycznej kulturze antyku, Theologica Wratislaviensia t.1, 2006, Chrostowski W. (red.), Mów, Panie, bo Słucha Sługa Twój (Warszawa: Vocatio, 1999)
Pindel R., Aby zrozumieć Pawła. Wprowadzenie i wdrożenie w lekturę Listów Pawłowych (Kraków:
UNUM, 1999)
Seremet B., Dzieje Apostolskie i Listy Katolickie (Tarnów: Biblos, 2001) Świderkówna A., Rozmowy o Biblii. Nowy Testament (Warszawa: PWN, 2000)
Langkammer H., Wprowadzenie do Ksiąg Nowego Testamentu (wyd. pow.; Wrocław: Wydaw. Księgarni Archidiecezjalnej, 1992)
Nazwa przedmiotu: Stary Testament a) Efekty uczenia się dla przedmiotu (opis):
student
rozumie Biblię jako źródło objawienia i jeden z fundamentów dla innych dyscyplin teologicznych rozumie Biblię jako źródło objawienia i jeden z fundamentów dla innych dyscyplin teologicznych potrafi wyjaśnić ślady kolejnych cywilizacji Ziemi Świętej
zna historię ziem biblijnych i jej topografię
zna religię Izraela, zwłaszcza kult związany ze świątynią jerozolimską zna liturgię Świąt Pielgrzymich i ich nowotestamentowe echa
charakteryzuje tradycje Pięcioksięgu oraz kodeksy prawnicze obecne w nim na tle starożytnego prawodawstwa bliskowschodniego
wymienia podział, główne cechy i etapy tworzenia poszczególnych ksiąg historycznych
wylicza i prezentuje pogłębioną znajomość głównych idei teologicznych prehistorii biblijnej Rdz 1-11 prezentuje głębszą znajomość teologii patriarchów i okresu Wyjścia
potrafi przedstawić główne zagadnienia prawa starotestamentowego, zwłaszcza w odniesieniu do moralności uniwersalistycznej
potrafi przyporządkować właściwe teksty biblijne poszczególnym kwestiom teologicznym
wskazuje podstawowe cechy charakterystyczne poszczególnych form działalności prorockiej w Izraelu i na Bliskim Wschodzie; poprawnie umiejscawia historycznie poszczególnych proroków
wskazuje podstawowe cechy charakterystyczne nurtu mądrościowego na Bliskim Wschodzie (Egipt, Mezopotamia), wskazuje główne tematy właściwe temu nurtowi poza Izraelem
b) Symbole efektów uczenia się dla studiów podyplomowych – do których odnoszą się efekty uczenia się dla przedmiotu: SP_W01, SP_W02, SP_W04, SP_W06, SP_W07, SP_W09, SP_U01, SP_U03, SP_W04, SP_U10 c) Literatura:
"Verbum Domini. O Słowie Bożym w życiu i misji Kościoła", Posynodalna Adhortacja Apostolska Benedykta XVI.
„Natchnienie i prawda Pisma świętego”, Papieska Komisja Biblijna.
Jelonek T., Księgi historyczne Starego Testamentu, Kraków 2006.
Chrostowski W., Bohaterowie wiary Starego Testamentu, Warszawa, ATK 1992 Inkulturacja Biblii. Praca zbiorowa, red. T. Jelonek, Kraków, PAT 2007
Pawłowski Z., Narracja i egzystencja. Genesis w hermeneutyce opowieści, Toruń, UMK 2013, s. 97-261 Stanek T., Jahwe a bogowie ludów. Idee religijne wczesnego Izraela na tle wierzeń ludów Egiptu, Mezopotamii i Kanaanu, Poznań, WT UAM 2002
Nazwa przedmiotu: Katechetyka fundamentalna a) Efekty uczenia się dla przedmiotu (opis):
student
definiuje i objaśnia podstawowe pojęcia i terminy katechetyczne oraz rozumie miejsce katechetyki na tle innych przedmiotów teologicznych
rozpoznaje i przyjmuje Osobę Jezusa jako swój ideał - model katechety
objaśnia i charakteryzuje historyczny proces rozwoju katechezy na tle dziejów Kościoła w świecie i w Polsce
analizuje i zna soborowe i posoborowe dokumenty katechetyczne rozróżnia i opisuje współczesne kierunki i modele katechetyczne definiuje i objaśnia teologiczne wymiary katechezy
postrzega i opisuje korelacje między zmieniającym się światem a koncepcjami katechezy zna i rozumie podstawowe założenia aktualnego programu katechetycznego
b) Symbole efektów uczenia się dla studiów podyplomowych – do których odnoszą się efekty uczenia się dla przedmiotu: SP_W01; SP_W02; SP_K08; SP_U07; SP_K02, SP_U01; SP_U05; SP_W06; SP_W07; SP_K05
c) Literatura:
Szpet J., Dydaktyka katechezy, Poznań 1999.
Stala J. (red.), Historia katechezy i katechetyka fundamentalna, Tarnów 2003.
Marek Z., Podstawy i założenia katechetyki fundamentalnej, Kraków 2007.
Majewski M., Teologia katechezy, Wrocław 1989.
Majewski M., Fundamentalne problemy katechetyki, Lublin 1981.
Blachnicki F., Katechetyka fundamentalna, Warszawa 2006
Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Catechesi tradendae, Watykan 1979.
Kongregacja ds. Duchowieństwa, Dyrektorium ogólne o katechizacji, Watykan 1997.
Konferencja Episkopatu Polski, Dyrektorium Katechetyczne Kościoła Katolickiego w Polsce, Kraków 2001.
Nazwa przedmiotu: Katechetyka materialna a) Efekty uczenia się dla przedmiotu (opis):
student
samodzielnie charakteryzuje wymiar biblijny, moralny, liturgiczny, eklezjalny i kulturowy katechezy wskazuje różnice w postrzeganiu poszczególnych wymiarów katechezy na różnych etapach jej historycznego rozwoju oraz w ujęciu współczesnych kierunków katechetycznych
dobiera metody właściwe do przekazywanych treści zgodnie z wymiarami nauczania katechetycznego oraz odpowiednie dla danego etapu rozwoju psychospołecznego uczniów
samodzielnie lub w grupie sporządza scenariusz zajęć katechetycznych do tematu wskazanego przez prowadzącego zajęcia
wyszukuje i poprawnie stosuje środki dydaktyczne odpowiednie dla wybranej przez siebie metody;
jest otwarty i kreatywny w korzystaniu z dziedzictwa kulturowego ludzkości w nauczaniu katechetycznym
wymienia najważniejsze rodzaje niepełnosprawności i opisuje ich symptomatologię oraz charakteryzuje zasadnicze działy katechetyki specjalnej (surdo-, tyflo- i oligokatecheza)
korzysta z osiągnięć pedagogiki specjalnej i stosuje je do nauczania w katechezie specjalnej wybiera i prawidłowo stosuje metody i środki dydaktyczne właściwe dla katechezy specjalnej jest wrażliwy na szczególne potrzeby edukacyjne uczniów z różnymi typami niepełnosprawności
b) Symbole efektów uczenia się dla studiów podyplomowych – do których odnoszą się efekty uczenia się dla przedmiotu: SP_U04, SP_W10, SP_W09; SP_W01; SP_W11; SP_U02; SP_U08; SP_K02; SP_U01; SP_K05; SP_K05
c) Literatura:
Szpet J., Dydaktyka katechezy, Poznań 1999.
Hajduk A., Katecheza i liturgia, Kraków 1999.
Kochel J., Katecheza u źródeł Ewangelii, Poznań 2006.
Szpet J., Jackowiak D., Lekcje religii szkołą wiary, Poznań 1996.
Majewski M., Teologia katechezy, Wrocław 1989.
Marek Z., Zbawcze orędzie w posłudze katechetycznej, w: Katecheza Kościoła w świetle Dyrektorium ogólnego o katechizacji, Praca zbiorowa, Kraków 1999.
Blachnicki F., Kerygmatyczna odnowa katechezy, Warszawa 2005 Stala J., Zagadnienia katechetyki materialnej, Tarnów 2011.
Charytański J. (red.), W kręgu zadań i treści katechezy, Kraków 1992.
Kudasiewicz J. (red.), Biblia w nauczaniu chrześcijańskim, Lublin 1991.
Majewski M. (red.), Podstawowe wymiary katechezy, Kraków 1991.
Dykcik W., (red.), Pedagogika specjalna, Poznań 2000.
Nazwa przedmiotu: Katechetyka szczegółowa a) Efekty uczenia się dla przedmiotu (opis):
student
zna główne zasady działalności ewangelizacyjnej, pastoralnej Kościoła katolickiego
zna podstawowe pojęcia z innych dziedzin nauki, zwłaszcza pedagogiki i psychologii, dotyczące rozwoju psycho-fizycznego i religijnego ucznia
ma rozszerzoną wiedzę o człowieku w zakresie aktywności religijnej i społecznej człowieka oraz zna wybrane koncepcje człowieka i świata oraz rozumie interakcje pomiędzy wiarą a rozumem
zna metodykę nauczania na danym etapie edukacyjnym, stosuje zasadę planowania dydaktycznego samodzielnie przygotowuje scenariusz lekcji, potrafi właściwie zastosować metody i środki dydaktyczne b) Symbole efektów uczenia się dla studiów podyplomowych – do których odnoszą się efekty uczenia się dla
przedmiotu: SP_W03; SP_U11; SP_U09; SP_K07; SP_W05; SP_U04; SP_K01; SP_K02; SP_K03; SP_K05; SP_K07 c) Literatura:
Misiaszek K., (red.), Katecheza dorosłych we wspólnocie Kościoła, Warszawa 2002.
Muskus D. A., Szkoła środowiskiem katechetycznym, Kraków 1999.
Stala J., (red.), Dzisiejszy bierzmowany, Kielce 2005.
Stala J., (red.), Dzisiejszy katechizowany, stan aktualny i wyzwania, Kraków 2002.
Stala J., (red.), Katechetyka szczegółowa, Tarnów 2003.
Szpet J., Dydaktyka katechezy, Poznań 1999
Nazwa przedmiotu: Dydaktyka nauczania religii w szkole a) Efekty uczenia się dla przedmiotu (opis):
student
zna i rozumie miejsce nauczania religii w systemie edukacji w przedszkolu i szkole podstawowej oraz w koncepcji katechezy Kościoła katolickiego w Polsce
zna obowiązująca „Podstawę programową katechezy Kościoła katolickiego w Polsce” pod kątem realizacji zadań edukacji religijnej w przedszkolu i w szkole podstawowej
zna i potrafi rozwijać w sobie cechy osobowości oraz kompetencje psychologiczno-dydaktyczne nauczyciela religii w przedszkolu i w szkole podstawowej
samodzielnie konstruuje konspekt i scenariusz lekcji religii, uwzględniając treści, cele i efekty kształcenia, oraz dostrzegając powiązania zaplanowanych celów lekcji z przyjętymi metodami i środkami
dydaktycznymi
potrafi podejmować współpracę w zakresie edukacji religijnej z rodzicami lub opiekunami uczniów oraz środowiskiem pozaszkolnym (parafie, grupy religijne)
zna i interpretuje „Podstawę programową katechezy Kościoła katolickiego w Polsce” pod kątem celów i osiągnięć nauczania religii w szkole ponadpodstawowej
potrafi stosować źródła wiedzy teologicznej, w tym źródła i materiały wizualne na lekcjach religii w szkole ponadpodstawowej
zna i rozumie zasady diagnozy, kontroli i oceny osiągnięć ucznia w nauczaniu religii w szkole ponadpodstawowej, w tym ocenianie wewnętrzne i zewnętrzne, powtarzanie i utrwalanie wiedzy i umiejętności
b) Symbole efektów uczenia się dla studiów podyplomowych – do których odnoszą się efekty uczenia się dla przedmiotu: SP_W03; SP_W06; SP_W07; SP_U04; SP_K05; SP_K01; SP_K02; SP_K03; SP_W05
c) Literatura:
Mathson P., Bóg, świat i my, Katecheza dla dzieci, gry i zabawy dydaktyczne, Poznań 2001.
Szpet J., Dydaktyka katechezy, Poznań 1999.
Długosz A., Jak przygotować i oceniać katechezę, Częstochowa 1997.
Majewski M. (red.), Katechizacja różnymi metodami, Kraków 1994.
Niehl F. W., Thommes A., 212 metod do zastosowania na lekcjach religii, Kielce 2006 Bereźnicki F., Dydaktyka kształcenia ogólnego, Kraków 2004.
Kupisiewicz Cz., Podstawy dydaktyki ogólnej, Warszawa 1995.
Okoń W., Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, Warszawa 1995.
Stala J. (red.), Dydaktyka katechezy, cz. 1 i 2, Tarnów 2004.
Szpet J., Dydaktyka katechezy, Poznań 1999.
Szpet J., Jackowiak. D., Lekcje religii szkołą wiary, Poznań 1996.
Szpet J, Przyszłość lekcji religii w polskiej szkole, Poznań 2002.
Nazwa przedmiotu: Nauczanie religii w prawie oświatowym a) Efekty uczenia się dla przedmiotu (opis):
Student
Zna i rozumie treści aktów prawnych dotyczących podstawowych zagadnień z zakresu oświaty, w szczególności nauki religii w szkołach publicznych.
Zna i rozumie specyficzny status prawny nauczania religii w szkołach publicznych
Potrafi zidentyfikować kluczowe kontrowersje i wątpliwości prawne związane z obowiązującymi przepisami w zakresie nauki religii w szkołach publicznych
Potrafi ocenić w świetle obowiązujących przepisów konfliktowe sytuacje związane z nauką religii w szkole publicznej
Zna procedurę uzyskiwania kolejnych stopni awansu zawodowego nauczyciela
b) Symbole efektów uczenia się dla studiów podyplomowych – do których odnoszą się efekty uczenia się dla przedmiotu: SP_W07; SP_U01; SP_K05; SP_U09; SP_U04;
c) Literatura:
Szpet J., Vademecum Katechety, Poznań 1999.
Szpet J., Przyszłość lekcji religii w polskiej szkole, Poznań 2002.
Akty Prawne kościelne i państwowe, www.katecheza.episkopat.pl
Mezglewski A., Polski model edukacji religijnej w szkołach publicznych: aspekty prawne, Lublin 2009.
Barański A., Szymańska M., Rozwadowska-Skrzeczyńska J., Ustawa Karta Nauczyciela. Komentarz.
Warszawa, 2009.
Pilich M., Ustawa o systemie oświaty. Komentarz, Warszawa 2011.
Szpet J., Gogolik M., Nauczanie religii w polskim przedszkolu i szkole, Poznań 2018
.
Nazwa przedmiotu: Podstawy dydaktyki a) Efekty uczenia się dla przedmiotu (opis):
student
zna i rozumie miejsce dydaktyki wśród innych nauk jej przedmiot i zadania oraz współczesne koncepcje nauczania i cele kształcenia
zna i rozumie znaczenie klasy szkolnej, jako środowiska edukacyjnego i lekcji jako jednostki dydaktycznej potrafi scharakteryzować podstawowe elementy procesu nauczania-uczenia się oraz zasady kształcenia zna podstawowe metody i środki dydaktyczne
rozumie mechanizmy uczenia się, potrafi zastosować wynikające z nich zasady kształcenia oraz zna mechanizmy i metody motywacji do uczenia się
zna zasady i procedury oceniania szkolnego uczenia się;
b) Symbole efektów uczenia się dla studiów podyplomowych – do których odnoszą się efekty uczenia się dla przedmiotu: SP_W07, SP_U11, SP_W13, SP_K03, SP_K04, SP_K05
c) Literatura:
Bąbel P., Wiśniak M.: 12 zasad skutecznej edukacji. Czyli jak uczyć, żeby nauczyć. Gdańsk 2015 Sterna D., Ocenianie kształtujące w praktyce, Warszawa 2014
Kupisiewicz Cz.: Dydaktyka ogólna, Warszawa 2000.
Mietzel G.: Psychologia kształcenia, Gdańsk 2002.
Okoń W., Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, Warszawa 2003.
Rasfeld M., Breidenbach S.: Budząca się szkoła, Słupsk 2015.
Strykowski W., Strykowska J., Pielachowski J.: Kompetencje nauczyciela szkoły współczesnej, Poznań 2007
Nazwa przedmiotu: Emisja głosu
a) Efekty uczenia się dla przedmiotu (opis):
student
zna zagadnienia i terminy z zakresu emisji głosu
zapoznał się z podstawowymi pojęciami związanymi z budową i funkcjonowaniem narządów głosu, słuchu i artykulacji
zna układ oddechowy człowieka i ma wyćwiczony prawidłowy tor oddechowy posiada wiedzę na temat zagrożeń i chorób narządów głosu i zna formy terapii posiada wymagane umiejętności w zakresie oddechu, artykulacji, wymowy i śpiewu korzysta z źródeł liturgicznych i literatury przedmiotu
zna zasady przemawiania i zachowania się na ambonie, potrafi poprawnie odczytać tekst słowa bożego w liturgii
b) Symbole efektów uczenia się dla studiów podyplomowych – do których odnoszą się efekty uczenia się dla przedmiotu: SP_W02; SP_W07; SP_W08; SP_W11; SP_W12; SP_U01; SP_K05; SP_K02; SP_K09; SP_U02;
SP_K03; SP_U05
c) Literatura:
Sobór Watykański II, Konstytucja o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium, 1963.
Sobór Watykański II, Kongregacja Kultu Bożego, Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego, 2002.
Lekcjonarz Mszalny T. I - VII, Pallottinum Poznań – Warszawa 1991.
Bregy W., Elementy techniki wokalnej, PWM 1974.
Tarasiewicz B., Mówię i śpiewam świadomie, Kraków 2006.
Wieczorkiewicz B., Sztuka mówienia, Warszawa 1997.
Wojtyński Cz., Emisja głosu, PZWS 1970.
Zielińska H., Kształcenie głosu, Lublin 1970.
Nazwa przedmiotu: Podstawy pedagogiki dla nauczycieli a) Efekty uczenia się dla przedmiotu (opis):
student
Zna i rozumie specyfikę, istotę oraz funkcje wychowania i jego aksjologiczne, filozoficzne i antropologiczne założenia
Zna i rozumie relacje zachodzące między rozwojem a wychowaniem, potrafi powiązać modele wychowania z określonymi koncepcjami rozwoju człowieka
Potrafi zanalizować interakcje nauczyciel-uczeń realizowane w różnych modelach wychowania, potrafi wskazać ich przejawy oraz ocenić skutki
Zna strukturę, właściwości i dynamikę procesu wychowania oraz metody oddziaływania wychowawczego, Rozumie mechanizmy wpływu oraz potencjał i ograniczenia każdej z metod Zna i rozumie funkcje i cele edukacji szkolnej (na różnych jej szczeblach) we współczesnym społeczeństwie
Potrafi scharakteryzować przejawy ukrytego programu szkoły. Rozumie ich skutki i znaczenie Potrafi omówić wybrane koncepcje szkół alternatywnych, zna alternatywne formy edukacji
Potrafi scharakteryzować tradycyjne i alternatywne podejście do edukacji szkolnej, potrafi tę wiedzę wykorzystać w analizie praktyki szkolnej (z uwzględnieniem różnych wymiarów tej analizy m. in.: filozofii kształcenia, organizacji procesu uczenia się – nauczania, relacji nauczyciel – uczeń)
Zna tematykę oceny jakości pracy szkoły (oraz systemu edukacyjnego) w świetle wyników pomiarów diagnostycznych
Zna i rozumie pojęcie specjalne potrzeby edukacyjne, edukacja włączająca, integracja i inkluzja. Rozumie konieczność dostosowywania procesu kształcenia do SPE uczniów (projektowania wsparcia,
konstruowania indywidualnych programów). Potrafi scharakteryzować sytuację ucznia z SPE (niepełnosprawność fizyczna, intelektualna, zaburzenia ze spektrum autyzmu, ADHD, specyficzne trudności w uczeniu się)
Zna zasady pracy z uczniem z SPE, rozumie potrzebę doboru odpowiednich metod pracy do specjalnych potrzeb uczniów. Potrafi pracować z uczniami ze specjalnymi potrzebami w edukacyjnymi
Potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę pedagogiczną w analizie i interpretacji zjawisk życia szkolnego Zna i rozumie specyfikę pracy z klasą z uwagi na proces rozwoju grupy. Rozumie potrzebę dostosowania funkcjonowania w roli lidera do potrzeb grupy. Potrafi animować życie społ-kult. klasy.
Zna i stosuje zasady zawierania kontraktu wychowawczego z klasą, potrafi zaplanować takie zajęcia
Zna style kierowania grupą i rozumie ich skutki dla efektywności pracy klasy oraz klimatu w nim panującego
Rozumie czym jest dyscyplina w klasie szkolnej i zna praktyczne sposoby dążenia do jej utrzymania (zna potencjał i ograniczenia różnych koncepcji dyscypliny w relacjach edukacyjnych)
Potrafi zaplanować i przeprowadzić zajęcia integrujące grupę, animujące działania zespołowe uczniów, wspierające samorządności autonomię uczniów
Ma wiedzę na temat indywidualnych i społecznych konsekwencji stereotypów, uprzedzeń oraz mechanizmów dyskryminacji rówieśniczej. Rozpoznaje przesłanki dyskryminacji rówieśniczej Posługuje się zasadami i normami etycznymi, kierując się empatią i poczuciem odpowiedzialności za podjęcie działań profilaktycznych i interwencyjnych wobec przejawów dyskryminacji rówieśniczej Zna zasady pracy opiekuńczo-wychowawczej nauczyciela i je realizuje w pracy z klasą/uczniami (obowiązki wychowawcy klasy oraz metodykę pracy)
Zna i rozumie specyfikę profesji nauczycielskiej, pragmatykę zawodową oraz etykę zaw. nauczyciela.
Zna i rozumie dynamikę rozwoju zawodowego nauczyciela wraz z potencjałem i zagrożeniami każdego z etapów rozwoju oraz wariantów tożsamości zawodowej/typów karier zawodowych.
Potrafi powiązać sukces w pracy nauczyciela z jego wielorakimi uwarunkowaniami. Zna choroby zawodowe związane z praca nauczyciela (oraz higienę pracy N)
Zna tematykę oceny jakości pracy nauczyciela. Jest gotów do wrażliwego rozpoznawania etycznych aspektów pracy nauczyciela i uwzględniania ich w swej aktywności zawodowej
Rozumie specyfikę pracy wychowawczej z młodzieżą. Ma wiedzę o uzależnieniach dzieci i młodzieży i innych zagrożeniach
Jest gotów podejmować działania na rzecz kształtowania dojrzałej tożsamości zawodowej i radzenia sobie w toku profesjonalnej biografii z wyzwaniami zawodowymi
b) Symbole efektów uczenia się dla studiów podyplomowych – do których odnoszą się efekty uczenia się dla przedmiotu: SP_W04; SP_W13; SP_W07; SP_U04; SP_U11; SP_K06; SP_K02
c) Literatura:
Appelt K., Osoba znacząca - cóż to znaczy?, „Remedium”, 2006, nr 7/8.
Brzezińska A.I., Psychologia wychowania, w: Psychologia. Podręcznik akademicki, red. J. Strelau, Gdańsk 2000.
Brzezińska, A., Dzieci z układu ryzyka. w: Ukryte piętno. Zagrożenia rozwoju w okresie dzieciństwa, A.
Brzezińska, S. Jabłoński, M. Marchow (red.), Poznań 2003.
Dolata R., Edukacyjna wartość dodana jako metoda oceny efektywności nauczania, CKE 2007.
Guza A., Krzyżyk D. (red.), Praca z uczniem o specjalnych potrzebach edukacyjnych, Tom I, Kielce 2012.
Guza A., Niesporek-Szamburska B. (red.), Praca z uczniem o specjalnych potrzebach edukacyjnych, Tom II, Kielce 2012.
Janowski A., Pedagogika praktyczna. Zarys problematyki-zdrowy rozsądek-wyniki badań, Warszawa 2009.
Kaufman R. K., Autyzm. Przełom w podejściu, Białystok 2016.
Klim-Klimaszewska A., Praca z dzieckiem ryzyka dysleksji i dysgrafii, Warszawa 2015.
Kołakowski A., Pisula A., Sposób na trudne dziecko, Gdańsk 2007.
Limont W., Uczeń zdolny. Jak go rozpoznać i jak z nim pracować, Gdańsk 2012.
Łobocki M., Teoria wychowania w zarysie, Warszawa 2004.
Mazurkiewicz G., (red.) Jak być jeszcze lepszym? Ewaluacja w edukacji, Kraków 2012.
Meighan R., Socjologia edukacji, Toruń 1993.
Niemierko B., Diagnostyka edukacyjna: podręcznik akademicki, Warszawa 2009.
Nowak M. Teorie i koncepcje wychowania, Warszawa 2008.
Nowosad I., Kultura szkoły w rozwoju szkoły, Kraków 2019.
Nowotniak J., Ukryty program szkolnej rzeczywistości, Szczecin 2002.
Okoń W. , Dziesięć szkół alternatywnych, Warszawa 1997.
Schaffer H.R., Rozwój społeczny. Dzieciństwo i młodość, Kraków 2006.
Wiliński P., Dorośli jako autorytety dla dzieci i młodzieży, „Remedium”, 2005, nr 11/12.
Żłobicki W., Ukryty program w edukacji. Między niewiedzą a manipulacją, Kraków 2002.
Nazwa przedmiotu: Podstawy psychologii dla nauczycieli a) Efekty uczenia się dla przedmiotu (opis):
student
posiada wiedzę psychologiczną pozwalającą na rozumienie procesów rozwoju, socjalizacji, wychowania i nauczania – uczenia się
Posiada wiedzę na temat psychologicznych koncepcje człowieka
Potrafi wskazać występujące pomiędzy uczniami różnice indywidualne
Posiada wiedzę pozwalającą na wstępnie zdiagnozowanie zaburzeń rozwojowych charakterystycznych dla wieku szkolnego
Potrafi wytłumaczyć istotę zachowań społecznych takich jak stereotypy, uprzedzenia, agresja i uległość w sytuacjach rzeczywistości szkolnej
Zna mechanizmy wychowawczego i rozwojowego oddziaływania mediów Zna i rozumie poznawcze i pozapoznawcze uwarunkowania procesu uczenia się Zna i rozumie rolę motywacji, emocji i procesów wolicjonalne w procesie uczenia się.
Potrafi rozpoznawać różnice indywidualne w procesie uczenia się u siebie i uczniów Potrafi rozpoznawać bariery i trudności uczniów w procesie uczenia się
Potrafi identyfikować potrzeby uczniów w rozwoju uzdolnień i zainteresowań, tworzyć sytuacje motywujących do nauki uczniów szkół podstawowych
Jest gotów do inspirowania i angażowania uczniów do samodzielnego, odpowiedzialnego i zaangażowanego uczenia się (zgodnie z ideą uczenia się przez całe życie)
Zna i rozumie mechanizm psychicznej adaptacji adolescenta, identyfikuje charakterystyczny dla wieku rodzaj motywacji, mechanizm funkcjonowania osobowości, poznawczego ustosunkowywania się, komunikowania się, uczenia
Rozumie centralne znaczenie w rozwoju adolescenta uczenie się zgodnie z zainteresowaniami, myślenia hipotetyczno-dedukcyjnego i pojęciowego, moralności postkonwencjonalnej, formowania się poczucia tożsamości, przyczyny nieprawidłowości w przebiegu procesu ich rozwoju oraz późniejsze rozwojowo skutki wynikające z tych nieprawidłowości
Potrafi rozpoznać symptomy prawidłowego i nieprawidłowego przebiegu procesu rozwoju adolescenta w obszarze rozwoju osobowości, funkcji intelektualnych, duchowych, funkcji społeczno-emocjonalnych, wolicjonalnych, moralności, komunikacji i współpracy
Potrafi dostosować sytuację nauczania przedmiotu do możliwości uczenia się adolescenta Jest gotów do wspierania adolescenta w zakresie uczenia się przedmiotowej wiedzy, nabywania umiejętności i kształtowania nastawień oraz postaw religijnych
Jest gotów do interweniowania w momencie rozpoznania sytuacji zagrażającej rozwojowi adolescenta, w tym w wymiarze życia duchowego i religijnego
b) Symbole efektów uczenia się dla studiów podyplomowych – do których odnoszą się efekty uczenia się dla przedmiotu: SP_W07; SP_W13; SP_K06; SP_U13; SP_U09; SP_W05; SP_U04;
c) Literatura:
Appelt, K., Wiek szkolny. Jak rozpoznać potencjał dziecka. W: A. Brzezińska (red.). Portrety psychologiczne człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa, Gdańsk: 2005, s. 259-301.
Aronson E., Człowiek istota społeczna, Warszawa 20014.
Czarnecki K., Psychologia różnic indywidualnych cech człowieka, Sosnowiec 2014.
Doliński D., Strelau J., Psychologia. Podręcznik akademicki, Gdańsk 2009.
Fontana D., Psychologia dla nauczycieli, Poznań 2008.
Gerring R.J., Zimbardo Ph.G., Psychologia i życie, Warszawa 2012.
Harwas-Napierała B., Trempałą J., Psychologia rozwoju człowieka. T.2 Rozwój funkcji psychicznych, Warszawa 2014.
Wiliński, P., Wiek szkolny. Jak rozpoznać ryzyko i jak pomagać. W: A. Brzezińska (red.). Portrety psychologiczne człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa, Gdańsk: 2005, s. 303-343.
Bardziejewska, M. (2005). Okres dorastania. Jak rozpoznać potencjał nastolatków. W: A. Brzezińska (red.).
Portrety psychologiczne człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa. (345-377). Gdańsk: GWP.
Makselon J. (1990), Psychologia dla teologów, Kraków 1990.
Smykowski, B. (2012). Okres dorastania. W: B. Smykowski. Psychologia kryzysów w kulturowym rozwoju dzieci i młodzieży. (172-181). Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
Smykowski, B. (2013). Wybory życiowe a radzenie sobie z poczuciem utraconych korzyści. Polityka społeczna, 2, 14-21.
Ziółkowska, B. (2005). Okres dorastania. Jak rozpoznać ryzyko i jak pomagać. W: A. Brzezińska (red.).
Portrety psychologiczne człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa. (379-422). Gdańsk: GWP.
Nazwa przedmiotu: Przygotowanie praktyk – laboratorium psychologiczne a) Efekty uczenia się dla przedmiotu (opis):
student
Zna i rozumie rolę komunikacji intrapersonalnej i interpersonalnej w efektywnym realizowaniu zadań nauczyciela
Zna i rozumie prawidłowości i zagrożenia w zachowaniach społecznych
Zna i rozumie prawidłowości i zagrożenia w procesie komunikowania się w sytuacji szkolnej Potrafi świadomie projektować sytuacje komunikacyjne i modyfikować zachowania komunikacyjne zwiększając ich efektywność
Jest gotów do autorefleksji nad własnymi zasobami i ograniczeniami w procesie budowania relacji i komunikowania się
Jest gotów do budowania relacji wzajemnego zaufania między wszystkimi podmiotami procesu kształcenia (uczniów i dorosłych), włączające ich w działania sprzyjające efektywności nauczania Rozumie pojęcie autorefleksji i samorozwoju oraz konieczność ciągłego rozwijania się i doskonalenia dla efektywnego funkcjonowania w roli nauczyciela
Zna i rozumie mechanizm stresu i wypalenia zawodowego w pracy nauczyciela
Potrafi wykorzystać metody i techniki rozwoju osobistego do radzenia sobie w sytuacjach trudnych, w tym stosować strategie radzenia sobie ze stresem
Jest gotów do podejmowania działań w obszarze profilaktyki zdrowia i higieny pracy w zawodzie nauczyciela (stres, wypalenie zawodowe, radzenie sobie z trudnościami)
Jest gotów do refleksji nad własnymi potrzebami i celami w procesie identyfikacji z rolą nauczyciela b) Symbole efektów uczenia się dla studiów podyplomowych – do których odnoszą się efekty uczenia się dla
przedmiotu: SP_W07; SP_K01; SP_K06; SP_K03; SP_K02
c) Literatura:
Gordon, T. (1995). Wychowanie bez porażek w szkole. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX. (r. 2 pt.: Ku efektywnym stosunkom uczeń-nauczyciel, r. 3 pt.: Co może zrobić nauczyciel, gdy uczeń ma problem, r. 5 pt.: Jak nauczyciel może ustosunkować się do problemów jakie stwarza uczeń)
Sztejnberg, A. (2010). Podstawy komunikacji społecznej w edukacji. Wrocław: Wydawnictwo Astrum, s.
41-61; 89-99 (r. 2 i 4).
Zimbardo, P., Gerrig, R. (2012). Psychologia i życie. Warszawa: Wydawnictwo PWN, s. 737-769 (r.16).
Brzezińska, A. I. (2008). Nauczyciel jako organizator społecznego środowiska uczenia się. W: E. Filipiak (red.), Rozwijanie zdolności uczenia się. Wybrane konteksty i problemy (s. 35-50). Bydgoszcz: Wyd.
Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego UKW.
Brzezińska, A. I., Ziółkowska, B. (2013). Przed jakimi wyzwaniami stoi dzisiaj szkoła? Studia Edukacyjne, nr 27, 2013, s. 29-42
Wilski, M. (2011). Osobowość i specyficzne problemy psychologiczne nauczycieli . W: Kowalik, S.
Psychologia ucznia i nauczyciela. S. 334-371.
Zimbardo, P., G., Johnson, R. L., McCann, V. (2013). Psychologia kluczowe koncepcje. Człowiek i jego środowisko. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. Tom. 5. S. 165-190.
Nazwa przedmiotu: Omówienie praktyk – laboratorium psychologiczne a) Efekty uczenia się dla przedmiotu (opis):
student
Posiada wiedzę i umiejętności oraz jest gotów wykorzystywać zdobytą wiedzy psychologicznej w celu analizy zdarzeń pedagogicznych (w oparciu o sytuacje obserwowane na praktykach)
Jest gotów podejmować autorefleksję nad własnym rozwojem zawodowym, potrzebami i celami w procesie identyfikacji z rolą nauczyciela
Potrafi projektować i autoewaluować ścieżkę własnego rozwoju, zaplanować działania na rzecz rozwoju zawodowego
Jest gotów do wrażliwego rozpoznawania etycznych aspektów pracy nauczyciela ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji komunikacyjnych
b) Symbole efektów uczenia się dla studiów podyplomowych – do których odnoszą się efekty uczenia się dla przedmiotu: SP_W07; SP_U09; SP_K01; SP_K02; SP_K06;
c) Literatura:
Wilski, M. (2011). Osobowość i specyficzne problemy psychologiczne nauczycieli. W: Kowalik, S. Psy- chologia ucznia i nauczyciela. S. 334-371.
Brzezińska, A. I. (2008). Nauczyciel jako organizator społecznego środowiska uczenia się. W: E. Filipiak (red.), Rozwijanie zdolności uczenia się. Wybrane konteksty i problemy (s. 35-50). Bydgoszcz: Wyd.
Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego UKW.
Brzezińska, A. I., Ziółkowska, B. (2013). Przed jakimi wyzwaniami stoi dzisiaj szkoła? Studia Edukacyjne, nr 27, 2013, s. 29-42
Nazwa przedmiotu: Przygotowanie praktyk – laboratorium pedagogiczne a) Efekty uczenia się dla przedmiotu (opis):
student
Posiada wiedzę dotyczącą procesu diagnozowania uczniów i oraz ich środowisk wychowawczych, a także zasad i metod ewaluacji edukacyjnej w szkole (instytucjach oświatowych)
Zna podstawowe techniki i metody diagnostyczne dobrane do potrzeb i możliwości uczniów oraz potrafi je wykorzystywać w diagnozowaniu funkcjonowanie poznawczego, społecznego i emocjonalno-
motywacyjnego uczniów
Potrafi skonstruować i zastosować narzędzia służące do oceny zespołu klasowego (struktura
socjometryczna, przywództwo, klimat klasowy, role grupowe). Potrafi na tej podstawie planować pracę wychowawczą
Zna schemat studium indywidualnego przypadku i potrafi sporządzić je na podstawie wyników zaprojektowanych badań diagnostycznych wraz ze wskazówkami do dalszej pracy z uczniem Zna organizację procesów wychowania w szkole. Zna cel i zasady konstruowania programu wychowawczo-profilaktycznego szkoły. Zna obowiązki wychowawcy klasy w zakresie planowania, prowadzenia i dokumentowania pracy wychowawczej.
Rozumie konieczność rozwijania swych kompetencji wychowawczych, jest gotów pogłębiać swą wiedzę i doskonalić umiejętności w tym zakresie.
Posiada wiedzę na temat uczennic i uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w różnego typu szkołach ponadpodstawowych i ma wyobrażenie jak oni mogą funkcjonować
Zna podstawowe techniki i metody diagnostyczne dobrane do potrzeb i możliwości uczniów oraz potrafi je wykorzystywać w diagnozowaniu funkcjonowanie poznawczego, społecznego i emocjonalno-
motywacyjnego uczniów
Wie jak powinna wyglądać praca dydaktyczno-wychowawcza z uczniami z specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w różnych typach szkół ponadpodstawowych
Wie jak wygląda pomoc psychologiczno-pedagogiczna w szkole i co to są klasy integracyjne i terapeutyczne
b) Symbole efektów uczenia się dla studiów podyplomowych – do których odnoszą się efekty uczenia się dla przedmiotu: SP_W07; SP_U11; SP_U09; SP_K02
c) Literatura:
Antoszewska B., Wójcik M. (2015), Diagnoza i metody wspomagania rozwoju, Olsztyn.
Brotherton G., Davies H., McGillivray G., red. (2014), Praca z dziećmi, młodzieżą i rodzinami, Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich, Warszawa.
Brzezińska A., Socjometria, w: Metody badań psychologicznych. Wybór tekstów, Warszawa 2004.
Jarosz E., Wysocka E., (2006), Diagnoza psychopedagogiczna: podstawowe problemy i rozwiązania, Wydawnictwo Akademickie "Żak", Warszawa.
Lisowska E., (2008), Diagnostyka pedagogiczna w pracy z dzieckiem i rodziną, Wszechnica Świętokrzyska, Kielce.
Janowski A., (2002) Poznawanie ucznia. Zdobywanie informacji w pracy wychowawczej, Warszawa.
Niemierko B., (2009), Diagnostyka edukacyjna: podręcznik akademicki, Warszawa.
Paszkowska-Rogacz A., Tarkowska M. (2004), Metody pracy z grupa w poradnictwie zawodowym, Warszawa.
Piszczek M., (2011), Diagnoza i wspomaganie rozwoju dziecka: wybrane zagadnienia, Kompendium, Warszawa.
Riebisch R., Luszczyński H., (2014), Diagnoza typów uczniów, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Sopot.
Skałbania B., (2013), Diagnoza pedagogiczna. Wybrane obszary badawcze i rozwiązania praktyczne, Kraków.
Brotherton G., Davies H., McGillivray G., red. (2014), Praca z dziećmi, młodzieżą i rodzinami, Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich, Warszawa.
Niemierko B., (2009), Diagnostyka edukacyjna: podręcznik akademicki, Warszawa.
Place M., Julian E. D, Dzieci i młodzież w kłopocie. WSiP, Warszawa 1998.
Skałbania B., (2013), Diagnoza pedagogiczna. Wybrane obszary badawcze i rozwiązania praktyczne, Kraków.
Wosik-Kawal D., Zubrzycka-Maciąg T., Kompetencje diagnostyczne i terapeutyczne nauczyciela. IMPULS, Kraków 2011.
Ribner N.R., Terapia nastolatków, GWP, Gdańsk 2005
.
Nazwa przedmiotu: Omówienie praktyk – laboratorium pedagogiczne a) Efekty uczenia się dla przedmiotu (opis):
student
Potrafi analizować zjawiska/sytuacje/epizody pojawiające się w pracy wychowawczej z klasą/uczniem w szkole podstawowej i na tej podstawie formułować wnioski.
Proponuje strategie działania w zaobserwowanych lub doświadczonych sytuacjach trudnych w relacjach nauczyciela z klasą/uczniem szkoły podstawowej.
Jest gotów do wrażliwego rozpoznawania etycznych aspektów pracy nauczyciela i uwzględniania ich w swej aktywności zawodowej.
Jest gotów podejmować działania na rzecz kształtowania dojrzałej tożsamości zawodowej i radzenia sobie w toku profesjonalnej biografii z wyzwaniami zawodowymi.
b) Symbole efektów uczenia się dla studiów podyplomowych – do których odnoszą się efekty uczenia się dla przedmiotu: SP_W07; SP_U01; SP_U10; SP_K02; SP_K01
c) Literatura:
Kwiatkowska H., Pedeutologia, Warszawa 2008.
Dudzikowa M., Pomyśl siebie… Minieseje dla wychowawcy klasy, Gdańsk 2007.
Mikiewicz P., Socjologia edukacji. Teorie, koncepcje, pojęcia, Warszawa 2014.
Nazwa przedmiotu: Praktyka katechetyczna a) Efekty uczenia się dla przedmiotu (opis):
student
ma wiedzę o funkcjach i strukturze systemu edukacji, organizacji i funkcjonowaniu różnych instytucji edukacyjnych
ma wiedzę o środowiskach wychowawczych i katechetycznych, zna ich specyfikę i procesy w nich zachodzące
zna metodykę wykonywania zadań pedagogiczno katechetycznych
posiada wiedzę na temat zasad bezpieczeństwa i higieny pracy w placówkach edukacyjnych i oświatowych
potrafi dokonywać obserwacji i interpretacji zjawisk pedagogiczno- katechetycznych
konfrontuje wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki, psychologii i katechetyki z praktyką szkolną ocenia przydatność metod, technik, procedur i dobrych praktyk do realizacji zadań pedagogiczno – katechetycznych z wykorzystaniem nowoczesnych strategii edukacyjnych
potrafi pracować w zespole, umie wyznaczać i przyjmować wspólne cele działań wychowawczych, edukacyjno - katechetycznych
b) Symbole efektów uczenia się dla studiów podyplomowych – do których odnoszą się efekty uczenia się dla przedmiotu: SP_W07, SP_U11, SP_W13, SP_K03, SP_K04, SP_K05
b) Literatura:
Przetacznik – Gierowska M., Włodarski Z., Psychologia wychowawcza, Warszawa 1998.
Włodarski Z., Człowiek jako wychowawca i nauczyciel, Warszawa 1992.
Paris S. G., Ayres L. R., Stawanie się refleksyjnym uczniem i nauczycielem, Warszawa 1997.
6) Określenie formy zakończenia studiów podyplomowych i uzyskania końcowego wyniku:
Absolwenci otrzymują świadectwo ukończenia studiów podyplomowych po pozytywnym zaliczeniu wszystkich przewidzianych programem studiów zajęć.
