Formy pomocy dla inwestorów, którzy utworzą nowe miejsca pracy:
- staże u pracodawców - prace interwencyjne
- refundacja kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy - szkolenia w trybie indywidualnym
1. STAŻE U PRACODAWCÓW
Staż oznacza nabywanie przez bezrobotnego umiejętności praktycznych do wykonywania pracy przez wykonywanie zadań w miejscu pracy bez nawiązania stosunku pracy z pracodawcą.
Starosta może skierować osoby bezrobotne do odbycia stażu na okres nieprzekraczający 6 miesięcy.
Starosta może skierować do odbycia stażu na okres do 12 miesięcy bezrobotnych, którzy nie ukończyli 30 roku życia.
Podstawą do zawarcia umowy stażowej z Organizatorem jest złożenie w urzędzie odpowiedniego wniosku. Staż odbywa się według ustalonego w umowie programu.
Organizator zobowiązany jest do:
a/ zapoznania bezrobotnego z programem stażu, z jego obowiązkami oraz uprawnieniami,
b/ zapewnienia bezrobotnemu bezpiecznych i higienicznych warunków odbywania stażu na zasadach przewidzianych dla pracowników,
c/ zapewnienia bezrobotnemu profilaktycznej ochrony zdrowia w zakresie przewidzianym dla pracowników,
d/ szkolenia bezrobotnego na zasadach przewidzianych dla pracowników w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów przeciwpożarowych oraz zapoznania go z obowiązującym regulaminem pracy,
e/ przydzielenia bezrobotnemu, na zasadach przewidzianych dla pracowników, odzieży i obuwia roboczego, środków ochrony indywidualnej oraz niezbędnych środków higieny osobistej,
f/ zapewnienia bezrobotnemu, na zasadach przewidzianych dla pracowników, bezpłatnych posiłków i napojów profilaktycznych,
g/ niezwłocznego, nie później jednak niż w terminie 7 dni, informowania Urzędu o przypadkach nie podjęcia lub przerwania odbywania stażu, o każdym dniu nieusprawiedliwionej nieobecności bezrobotnego oraz o innych zdarzeniach istotnych dla realizacji programu,
h/ niezwłocznego, nie później jednak niż w terminie 7 dni, po zakończeniu realizacji programu stażu, wydania bezrobotnemu opinii, zawierającej informacje o zadaniach realizowanych przez bezrobotnego i umiejętnościach praktycznych pozyskanych w trakcie stażu,
i/ niepowierzania w okresie odbywania stażu bezrobotnej w ciąży czynności lub zadań w warunkach szkodliwych lub uciążliwych dla zdrowia oraz w porze nocnej,
j/ przedkładania do Urzędu oryginałów list obecności bezrobotnego odbywającego staż nie później niż do 5- go dnia po zakończeniu każdego miesiąca stażu.
Osobie bezrobotnej odbywającej staż przysługują 2 dni wolne za każde 30 dni kalendarzowe odbywania stażu. Za ostatni miesiąc odbywania stażu Organizator obowiązany jest udzielić dni wolnych przed upływem terminu zakończenia stażu.
W okresie odbywania stażu w razie nieobecności uczestnik zobowiązany jest dostarczyć zaświadczenie lekarskie wystawione na druku ZUS ZLA o niezdolności do pracy wskutek choroby lub inny dokument potwierdzający usprawiedliwienie nieobecności w terminie do 7 dni od daty jego wystawienia. Uczestnik stażu zachowuje prawo do stypendium za okres udokumentowanej niezdolności do pracy wskutek choroby, pod warunkiem przedstawienia zaświadczenia lekarskiego wystawionego na druku ZUS ZLA.
Urząd pracy na wniosek Organizatora lub z urzędu, po zasięgnięciu opinii Organizatora i wysłuchaniu bezrobotnego, może pozbawić bezrobotnego możliwości kontynuowania stażu w przypadku:
a/ nieusprawiedliwionej nieobecności podczas więcej niż jednego dnia stażu, b/ naruszenia podstawowych obowiązków określonych w regulaminie pracy, w
szczególności stawienia się do odbycia stażu w stanie wskazującym na spożycie alkoholu, narkotyków lub środków psychotropowych lub spożywania w miejscu pracy alkoholu, narkotyków lub środków psychotropowych,
c/ usprawiedliwionej nieobecności uniemożliwiającej zrealizowanie programu stażu.
Okoliczności wskazujące na naruszenie podstawowych obowiązków określonych w regulaminie pracy winny być wykazane dokumentem lub oświadczeniem świadków.
Czas pracy bezrobotnego odbywającego staż nie może przekraczać 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo, a bezrobotnego będącego osobą niepełnosprawną zaliczoną do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności – 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo.
Bezrobotny nie może odbywać stażu w niedziele i święta, w porze nocnej, w systemie pracy zmianowej ani w godzinach nadliczbowych. Urząd może wyrazić zgodę na odbywanie stażu w systemie pracy zmianowej jednakże z pominięciem pory nocnej, o ile charakter pracy w danym zawodzie wymaga takiego rozkładu czasy pracy.
Bezrobotnemu odbywającemu staż przysługuje prawo do okresów odpoczynku na zasadach przewidzianych dla pracowników.
W przypadku nieukończenia stażu z własnej winy, z wyjątkiem sytuacji, gdy powodem nieukończenia stażu będzie podjęcie zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej osoba bezrobotna:
a/ jest zobowiązana do zwrotu kosztów stażu poniesionych przez powiatowy urząd pracy,
b/ zostaje pozbawiona statusu bezrobotnego.
Kosztem stażu jest:
a/ koszt przejazdu, a w przypadku gdy staż odbywa się w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania, także koszt zakwaterowania i wyżywienia;
b/ koszt badań lekarskich i psychologicznych wymaganych w przepisach odrębnych.
W okresie odbywania stażu osobie bezrobotnej przysługuje stypendium w wysokości 120% kwoty zasiłku dla bezrobotnych, od którego odprowadzane są składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i wypadkowe.
Kwota stypendium stażowego wynosi – 997,40 zł.
2. PRACE INTERWENCYJNE
Starosta zwraca pracodawcy, który zatrudnił w ramach prac interwencyjnych na okres do 6 miesięcy skierowanych bezrobotnych, część kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne skierowanych bezrobotnych w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak kwoty ustalonej jako iloczyn liczby zatrudnionych w miesiącu w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz kwoty zasiłku określonej w art. 72 ust. 1 pkt 1, obowiązującej w ostatnim dniu zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia.
Kwota refundacji wynosi – 980,70 zł wraz ze składkami na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i wypadkowe.
Pracodawca jest obowiązany, stosownie do zawartej umowy, do utrzymania w zatrudnieniu skierowanego bezrobotnego przez okres 3 miesięcy po zakończeniu refundacji wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne.
Niewywiązanie się z warunku utrzymania w zatrudnieniu skierowanego bezrobotnego przez okres 3 miesięcy po zakończeniu refundacji, lub naruszenie innych warunków umowy powoduje obowiązek zwrotu uzyskanej pomocy wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od całości uzyskanej pomocy od dnia otrzymania pierwszej refundacji, w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania starosty.
W przypadku rozwiązania umowy o pracę przez skierowanego bezrobotnego, rozwiązania z nim umowy o pracę na podstawie art. 52 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. – Kodeks pracy lub wygaśnięcia stosunku pracy skierowanego bezrobotnego w trakcie okresu objętego refundacją albo przed upływem okresu 3 miesięcy, po zakończeniu refundacji, starosta kieruje na zwolnione stanowisko pracy innego bezrobotnego.
W przypadku odmowy przyjęcia skierowanego bezrobotnego na zwolnione stanowisko pracy, pracodawca zwraca uzyskaną pomoc w całości wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia otrzymania pierwszej refundacji, w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania starosty.
W przypadku braku możliwości skierowania bezrobotnego przez urząd pracy na zwolnione stanowisko pracy, pracodawca nie zwraca uzyskanej pomocy za okres, w którym uprzednio skierowany bezrobotny pozostawał w zatrudnieniu.
Pomoc w ramach prac interwencyjnych udzielana jest zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis i jest przyznawana na podstawie przepisów Rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz.Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 1).
W związku z powyższym pracodawca może otrzymać pomoc w formie prac interwencyjnych, jeżeli w okresie roku, w którym ubiega się o pomoc oraz w ciągu 2 poprzedzających go lat przed złożeniem wniosku nie otrzymał pomocy de minimis w wysokości przekraczającej 200.000 EURO (w przypadku pracodawcy wykonującego działalność gospodarczą w sektorze transportu drogowego towarów – 100.000 EURO).
Wniosek może zostać rozpatrzony pozytywnie pod warunkiem, że utworzone miejsce pracy powoduje wzrost netto ogólnej liczby pracowników oraz pracowników
znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji i bardzo niekorzystnej sytuacji w porównaniu ze średnią z ostatnich 12 miesięcy.
3. REFUNDACJKA KOSZTÓW WYPOSAŻENIA LUB DOPOSAŻENIA STANOWISKA PRACY DLA SKIEROWANEGO BEZROBOTNEGO
O refundację kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego może ubiegać się podmiot prowadzący działalność gospodarczą, niepubliczne przedszkole, niepubliczna szkoła lub producent rolny.
Refundacja poniesionych kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy może nastąpić do wysokości 6 – krotnego przeciętnego wynagrodzenia, obowiązującego na dzień podpisania umowy.
Kwota refundacji wynosi – 22.439,82 zł.
Podmiot prowadzący działalność gospodarczą, niepubliczne przedszkole, niepubliczna szkoła lub producent rolny, zamierzający wyposażyć lub doposażyć stanowisko pracy dla skierowanego bezrobotnego może złożyć wniosek do urzędu pracy właściwego ze względu na siedzibę podmiotu lub miejsce wykonywania pracy przez skierowanego bezrobotnego.
Podstawą refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego jest umowa zawarta w formie pisemnej pod rygorem nieważności.
Umowa zawiera w szczególności zobowiązanie podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, niepublicznego przedszkola, niepublicznej szkoły lub producenta rolnego do:
a/ zatrudnienia na wyposażonym lub doposażonym stanowisku pracy w pełnym wymiarze czasu pracy skierowanego bezrobotnego przez okres co najmniej 24 miesięcy,
b/ utrzymania przez okres co najmniej 24 miesięcy stanowisk pracy utworzonych w związku z przyznaną refundacją,
c/ złożenia rozliczenia zawierającego zestawienie kwot wydatkowanych zgodnie z przeznaczeniem na wyposażenie lub doposażenie stanowiska pracy.
Refundacja kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego następuje po:
a/ przedłożeniu przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, niepubliczne przedszkole, niepubliczną szkołę lub producenta rolnego rozliczenia zawierającego zestawienie kwot wydatkowanych zgodnie z przeznaczeniem od dnia zawarcia umowy na wyposażenie lub doposażenie stanowiska pracy oraz przedstawienie oryginałów (do wglądu) i kserokopii faktur lub rachunków wraz z potwierdzeniem dokonania zapłaty. Zestawienie, o którym mowa nie może zawierać wydatków, na finansowanie których Wnioskodawca otrzymał wcześniej środki publiczne,
b/ przeprowadzeniu przez Powiatowy Urząd Pracy w Katowicach kontroli utworzonego stanowiska pracy, jego wyposażenia lub doposażenia,
c/ zatrudnieniu przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, niepubliczne przedszkole, niepubliczną szkołę lub producenta rolnego skierowanego bezrobotnego i przekazaniu Urzędowi kopii umowy o pracę w terminie 3 dni od dnia zawarcia umowy o pracę.
Urząd przeprowadza kontrolę utworzonego stanowiska pracy, jego wyposażenia lub doposażenia przed skierowaniem osoby bezrobotnej i dokonaniem wypłaty refundacji.
Refundacja następuje po spełnieniu powyższych warunków, weryfikacji przedłożonego Urzędowi rozliczenia zawierającego zestawienie kwot wydatkowanych na wyposażenie lub
doposażenie stanowiska pracy oraz spełnieniu innych warunków umowy, w terminie 14 dni od dnia przekazania Urzędowi kopii umowy o pracę zawartej ze skierowanym bezrobotnym w formie przelewu środków na rachunek bankowy.
Refundacji nie podlegają koszty poniesione przed dniem zawarcia umowy.
Podmiot prowadzący działalność gospodarczą, niepubliczne przedszkole, niepubliczna szkoła, producent rolny zobowiązany jest do zwrotu równowartości odliczonego lub zwróconego zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, podatku naliczonego dotyczącego zakupionych towarów i usług w ramach przyznanej refundacji oraz udokumentowania dokonanego zwrotu poprzez przedstawienie oryginałów (do wglądu) i kserokopii składanych do Urzędu Skarbowego deklaracji podatkowych.
O refundację kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego może ubiegać się podmiot, który prowadzi działalność gospodarczą przez okres co najmniej 6 miesięcy przed dniem złożenia wniosku o refundację oraz nie zalega z wypłacaniem w terminie wynagrodzeń pracownikom oraz opłacaniem w terminie składek i innych danin publicznych, a także w okresie 6 miesięcy przed złożeniem wniosku nie zmniejszył wymiaru czasu pracy pracownika i nie rozwiązał stosunku pracy z pracownikiem w drodze wypowiedzenia bądź na mocy porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracowników.
Wnioskodawca dokonuje zwrotu w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania starosty, całości przyznanej refundacji wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia uzyskania środków, w przypadku:
a/ złożenia niezgodnych z prawdą oświadczeń do wniosku o refundację kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy,
b/ naruszenia innych warunków umowy.
W przypadku nie zatrudnienia na wyposażonym lub doposażonym stanowisku pracy w pełnym wymiarze czasu pracy skierowanego bezrobotnego przez okres co najmniej 24 miesięcy lub nie utrzymania przez okres co najmniej 24 miesięcy stanowisk pracy utworzonych w związku z przyznaną refundacją Wnioskodawca zobowiązuje się do zwrotu otrzymanych środków wraz z odsetkami ustawowymi w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania, w wysokości proporcjonalnej do okresu niezatrudniania na utworzonych stanowiskach pracy skierowanych bezrobotnych.
Refundacja kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego stanowi pomoc de minimis i jest przyznawana na podstawie przepisów Rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz.Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 1).
W związku z powyższym pracodawca może otrzymać pomoc w formie refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy, jeżeli w okresie roku, w którym ubiega się o pomoc oraz w ciągu 2 poprzedzających go lat przed złożeniem wniosku nie otrzymał pomocy de minimis w wysokości przekraczającej 200.000 EURO (w przypadku pracodawcy wykonującego działalność gospodarczą w sektorze transportu drogowego towarów – 100.000 EURO).
4. SZKOLENIA W TRYBIE INDYWIDALNYM
Urząd pracy inicjuje, organizuje i finansuje szkolenia osób bezrobotnych oraz poszukujących pracy w celu podniesienia ich kwalifikacji zawodowych i innych kwalifikacji, zwiększających szansę na podjęcie lub utrzymanie zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej, w szczególności w przypadku:
a/ braku kwalifikacji zawodowych;
b/ konieczności zmiany lub uzupełnienia kwalifikacji;
c/ utraty zdolności do wykonywania pracy w dotychczas wykonywanym zawodzie;
d/ braku umiejętności aktywnego poszukiwania pracy.
Szkolenie odbywa się w formie kursu, realizowanego według planu nauczania obejmującego przeciętnie nie mniej niż 25 godzin zegarowych w tygodniu.
Szkolenie może trwać do 6 miesięcy, a w sytuacjach uzasadnionych programem szkolenia w danym zawodzie nie dłużej niż 12 miesięcy.
W przypadku osób bez kwalifikacji zawodowych szkolenie może trwać do 12 miesięcy, a w sytuacjach uzasadnionych programem szkolenia w danym zawodzie nie dłużej niż 24 miesiące.
Skierowanie na szkolenie organizowane na wniosek osoby uprawnionej w trybie indywidualnym następuje na podstawie uzasadnienia przez wnioskodawcę celowości sfinansowania kosztów szkolenia, w tym również w formie złożenia oświadczenia pracodawcy o zatrudnieniu lub powierzeniu wykonywania innej pracy zarobkowej lub oświadczenia wnioskodawcy o rozpoczęciu własnej działalności gospodarczej.
Koszt szkolenia w przeliczeniu na jedną osobę nie może przekroczyć 300% przeciętnego wynagrodzenia za pracę, obowiązującego w dniu podpisania umowy szkoleniowej.
Koszt kursu nie może przekroczyć kwoty 11.219,91 zł.
Skierowanie na szkolenie organizowane w trybie indywidualnym przysługuje nie częściej niż raz w ciągu roku kalendarzowego.
W odniesieniu do szkoleń, których warunki i zasady organizacji określone są w przepisach odrębnych skierowanie na szkolenie zostaje poprzedzone wydaniem skierowania na badania lekarskie lub psychologiczne, finansowane przez urząd.
Sfinansowanie kosztów szkolenia w trybie indywidualnym na wniosek osoby uprawnionej następuje po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku na podstawie zawartej umowy między urzędem pracy a ośrodkiem szkoleniowym.
Osobie bezrobotnej w okresie odbywania szkolenia, na które została skierowana przez urząd, przysługuje stypendium.
Od stypendium odprowadzane są składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i wypadkowe.
Wysokość stypendium wynosi miesięcznie 120% zasiłku dla bezrobotnych, pod warunkiem że liczba godzin szkolenia wynosi co najmniej 150 godzin. W przypadku niższego miesięcznego wymiaru godzin szkolenia wysokość stypendium ustala się proporcjonalnie, z tym że stypendium nie może być niższe niż 20% zasiłku.
Kwota stypendium szkoleniowego wynosi – 997,40 zł.
Osobie bezrobotnej skierowanej na szkolenie, która w trakcie szkolenia podjęła zatrudnienie, inną pracę zarobkową lub działalność gospodarczą przysługuje stypendium w wysokości 20% zasiłku dla bezrobotnych, od dnia podjęcia zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej do dnia zakończenia szkolenia. Od stypendium nie są odprowadzane składki na ubezpieczenie społeczne.
W przypadku nie ukończenia szkolenia z własnej winy urząd zobowiązuje osobę bezrobotną oraz poszukującego pracy do zwrotu kosztów szkolenia, za wyjątkiem sytuacji, gdy powodem nie ukończenia szkolenia jest podjęcie zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej.
Kosztem szkolenia jest:
a/ uprzednio uzgodniona należność przysługująca instytucji szkoleniowej;
b/ koszt ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków, w przypadku osób skierowanych na szkolenie, które nie posiadają prawa do stypendium lub posiadają prawo do stypendium, o którym mowa w art. 41 ust. 3b ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy;
c/ koszt przejazdu, a w przypadku gdy szkolenie odbywa się w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania, także koszt zakwaterowania i wyżywienia;
d/ koszt badań lekarskich i psychologicznych wymaganych w przepisach odrębnych;
e/ koszt egzaminów umożliwiających uzyskanie świadectw, dyplomów, zaświadczeń, określonych uprawnień zawodowych lub tytułów zawodowych oraz koszt uzyskania licencji niezbędnych do wykonywania danego zawodu.
