1
Grupa I - „Muchomorki”
Nauczycielki: Grażyna Adamczyk, Maria Tłomak - Staniszewska
Zachęcamy wszystkich rodziców do wykonywania z dziećmi różnorodnych zajęć i zabaw w domu związanych z zaplanowaną tematyką tygodnia.
PROPOZYCJA DZIAŁAŃ
TEMAT KOMPLEKSOWY: „Koleżeństwo- najważniejsza wartość”
1. Dwa opowiadania do wyboru:
„ BAJKA O MAŁEJ MYSZCE” - Słuchanie opowiadania czytanego przez rodzica.
Dawno, dawno temu, za siedmioma górami, za siedmioma lasami, za siedmioma rzekami była sobie ogromna góra. Rosły na niej zielone, rozłożyste drzewa, które dawały cień i chroniły przed wiatrem wszystkie mieszkające tam zwierzęta. Między drzewami szemrał strumyk, który w upalne dni dawał zwierzętom ochłodę i gasił pragnienie. Cała góra pokryta była krzaczkami słodkich, soczystych jagódek i poziomek. W tym cudownym miejscu mieszkała sobie mała myszka. U stóp góry miała swoją małą i przytulną norkę. Pewnego razu niebo zakryły czarne chmury i rozpętała się burza. Głośno grzmiało i błyskały groźne pioruny. Po burzy Mała Myszka zobaczyła, że góra pękła na dwie części, a jej norka zawaliła się. Myszka wystraszyła się i bardzo zasmuciła. - "Gdzie ja teraz będę mieszkać? - pomyślała.
Może to moja norka osłabiła górę i teraz góra pękła? Wtem zobaczyła Zająca. Już wiedziała, że nie jest sama. Opowiedziała mu o swoim nieszczęściu. Poczuła miękką łapkę na swoim ramieniu. Zając przytulił ja do siebie. - Nie martw się Myszko - powiedział - to burza spowodowała, że góra pękła. To nie twoja wina. Chodź, pokażę ci, że po obu stronach góry możesz znaleźć bezpieczne schronienie. Zając poprowadził Myszkę na jedną, a potem na drugą stronę góry. Myszka zobaczyła, że drzewa i krzaczki dalej rosną po obu stronach góry, a w miejscu, w którym góra pękła powstały nowe norki. - Zobacz Myszko, powiedział Zając - będziesz teraz mieszkać po obu stronach góry. Znajdziesz wygodną norkę i tu i tu. Kiedy Myszka rozejrzała się dookoła, zobaczyła, że inne zwierzęta, które też straciły swój domek, zaczęły urządzać swoje norki po obu stronach góry. Ucieszyła się, że będzie miała wokół siebie tylu nowych przyjaciół i Zająca, na którego zawsze będzie mogła liczyć. Kiedy się wprowadziła i zadomowiła, zaprosiła wszystkich nowych znajomych i sąsiadów na tort z leśnych owoców.
„CHCĘ MIEĆ PRZYJACIELA” autorstwa D. Niewoli - Słuchanie opowiadania czytanego przez rodzica.
Mam na imię Nochalek. Tak nazwały mnie przedszkolaki, bo mój ogromy, czerwony, wesoły nochal sterczy jak u Pinokia. Jestem pajacem i zajmuję miejsce w przedszkolnym kąciku lalek. Obok mnie mieszka misio - Krzysio, który ma oczy z guzików - jedno zielone, a drugie granatowe. Powiem wam w sekrecie, że Krzyś był kiedyś bardzo smutnym misiem. Siedział tak sobie na wersalce i siedział. I nikt nie chciał się z nim bawić. Dziewczynki tuliły lalki w pięknych sukienkach, woziły je na spacery wózkami i karmiły plastelinowymi ciasteczkami. Chłopcy byli zajęci budowaniem garaży i autostrad dla samochodów. A miś - siedział na tej swojej wersalce i wzdychał: Kiedy ktoś mnie przytuli? Raz nawet odważył się i wyszeptał: Basiu, zabierz mnie na spacerek. Ale dziewczynka albo nie usłyszała, albo nie miała ochoty spacerować. To przez te twoje śmieszne oczy - mówiły lalki. - Jedno inne, drugie inne! Ale przecież serduszko mam takie samo jak wszystkie misie: pluszowe - szeptał Krzyś i wycierał smutne łezki, które kapały z granatowych oczu. Nawet lalki nie chciały
2
z nim rozmawiać. Właśnie wtedy do przedszkolnej sali przyszedłem ja, Nochalek.
Posadzono mnie obok misia - Krzysia, który uśmiechnął się do mnie i nieśmiało spytał:
- Będziemy przyjaciółmi? No, pewno! - krzyknąłem uradowany, bo też bardzo chciałem mieć przyjaciela. Naprawdę? - spytał zdziwiony Krzyś. - Bo ja mam takie śmieszne oczy.
- A ja mam duży nos - roześmiałem się. Chwyciłem misia za pluszową łapkę.
Mocno, ile tylko miałem siły.
1. „Mój przyjaciel”- A. Frączek, słuchanie wiersza czytanego przez rodzica. Po wysłuchaniu wiersza wypowiedzi dzieci na temat przyjaciół i przyjaźni: kogo
możemy nazwać dobrym kolegą, przyjacielem? jaki powinien być przyjaciel? w jakie zabawy mogą się bawić bardzo dobrzy koledzy, przyjaciele?
Mój przyjaciel daję słowo, Bardzo lubi mleczne krówki Jest osobą wyjątkową! I czerwone ciężarówki, Umie robić zamki z piasku, Piłkę nożną kopie w błocie, Po podwórku biega w kasku Z kotem ściga się po płocie.
I dla innych się naraża
jak policjant albo strażak A w kieszonce od spódniczki Trzyma procę i kamyczki.
Czasem bywa też piratem, Mój przyjaciel daję słowo Co na statku ma armatę, Jest dziewczynką wyjątkową.
Raz rycerską nosi zbroję, Innym razem jest kowbojem.
Kiedy się spotkamy w parku, To podzieli się koparką I pożyczy mi łopatkę
Lub wiaderko w żółtą kratkę.
2. „Wędrówka serca”: Zabawa słownikowa, pluszowe serduszko wędruje od dziecka do rodzica, który zadaje pytanie dziecku:
▪ Co możesz zrobić, aby pocieszyć kolegę, gdy jest smutny?
▪ Co możesz zrobić, gdy znajdziesz ptaszka ze złamanym skrzydełkiem?
▪ Co możesz zrobić, gdy kwiaty w doniczce więdną?
▪ Twoja koleżanka ma urodziny, co możesz zrobić, aby sprawić jej przyjemność?
▪ Co możesz zrobić, gdy zgubi się zabawka koleżanki?
▪ Twojego tatę boli głowa, czy możesz coś dla niego zrobić?
▪ Dziewczynki były w parku, jadły ciastka, pozostawiły papierki. Czy dobrze postąpiły? Co należy zrobić z papierkami?
▪ Twoja babcia jest chora, Czy możesz coś dla niej zrobić? itp.
4. „Różne kierunki "- Zabawa dydaktyczna . Dzieci otrzymują kolorowe serca i kartkę papieru, układają serduszka na kartce, zgodnie z poleceniem nauczyciela, np.: "połóż serduszko w prawym górnym rogu kartki", "połóż serduszko w lewym, dolnym rogu kartki”.
Propozycja zabaw rozwijających sprawność ruchową
„Witamy się wzajemnie” - przywitanka na początek zabawy z dziećmi 1. Jedna ręka, druga ręka, podać rękę to nie męka.
Rączki się witają, wesoło machają. (2 razy)
2. Jedna noga, druga noga, niech poczuje to podłoga.
Nóżki się witają, wesoło stukają. (2 razy)
3. Uśmiech tobie przekazuję i od ciebie oczekuję.
3
Śmiejmy się szeroko, puśćmy sobie oko. (2 razy) 4. Kiedy już się przywitamy, to się wszyscy uściskamy.
Razem usiądziemy, bawić się będziemy. (2 razy)
„Wzajemna pomoc” zabawa ruchowa. Dziecko z rodzicem spacerują parami po pokoju Na hasło „Pomoc” wypowiedziane przez rodzica zatrzymują się, a następnie wykonują polecenia,
- na chodniku jest ślisko, pomóż koledze, - pada deszcz, weź kolegę pod parasol, - idziemy uśmiechając się do siebie.
„Taniec promyków” – improwizacja taneczna do podkładu: Piotr Czajkowski – Walc kwiatów z baletu Dziadek do orzechów – dziecko kuca – rodzic muska go promykiem słońca - paskiem żółtego papieru, a następnie dzieci wspólnie z rodzicami i według własnego pomysłu tańczą z promykami w rytm muzyki.
„Deszcz i nasionko”– zabawa naśladowczo – ruchowa do muzyki
„Pada, pada, pada deszcz – z góry na dół pokaz padającego deszczu i wieje, wieje wiatr – kołysanie rękami
„Pada, pada, pada deszcz – z góry na dół pokaz padającego deszczu i wieje, wieje wiatr – kołysanie rękami
Błyskawica, grzmot – klaśnięcie, uderzenie o uda błyskawica grzmot – klaśnięcie, uderzenie o uda a na niebie kolorowa tęcza – rozłożenie rąk nad głową.
Nasionko spada tu – klaśnięcie z jednej strony Nasionko spada tam – klaśnięcie z drugiej strony I roślinka urośnie tutaj mam –wznoszenie rąk do góry Roślinkę sadzę tu – klaśnięcie z jednej strony
Roślinkę sadzę tam – klaśnięcie z drugiej strony
Już roślinek pełen ogród mam –wznoszenie rąk do góry
„Kładka”- zabawa ruchowa. Przebieg zabawy: Na środku sali rozłożona jest gazeta kładka. Dziecko i rodzic ma tak przejść, aby nikt nie wpadł do rzeki. Po pewnym czasie papier składamy na połowę, potem znów na połowę. Dziecko i rodzic powinni sobie pomagać, aby nikt nie wpadł do rzeki. Wniosek: Musimy sobie wzajemnie pomagać, dbać nie tylko o siebie. Jak nazywa się osoba, która tak postępuje? To PRZYJACIEL.
Propozycja zadań w rozwijaniu kompetencji językowych
1. „Popatrz, ułóżmy tak samo” – zabawa dydaktyczna; wspomaganie u dzieci zdolności do organizacji pola spostrzeżeniowego celem lepszego zapamiętywania.
Rodzic pokazuje dziecku ilustrację przedstawiającą np. wiosenną łąkę, wiejską zagrodę itp.. Na dywanie leży taka sama łąka lub inny obrazek z brakującymi elementami. Dokładanie elementów do łąki (zwierzątek oraz owadów).
2. ,,Wycieczka do lasu” - Zabawa ortofoniczna na podstawie opowieści Jesteśmy w lesie. Idziemy cicho, aby nie spłoszyć zwierząt żyjących w lesie (dziecko skradają się na palcach). Drzewa poruszają gałęziami drzew, słychać szum wiatru (dzieci naśladują ruchy gałęzi drzew i szum wiatru). Na ścieżce spotykamy wiewiórkę, która wesoło skacze i szuka orzechów na zimę (skaczą na ugiętych nogach). Z drzewa na drzewo przelatuje dzięcioł. Właśnie usiadł na drzewie. Posłuchajcie jak stuka dziobem w jego korę (uderzanie rytmicznie piąstkami o podłogę). Idziemy dalej, przedzieramy się przez gęste zarośla, podnosimy wysoko nogi omijając wysokie trawy. Nagle w oddali pojawił się niedźwiedź. Cicho pomrukuje i szuka kryjówki, aby położyć się do zimowego snu. Na niebie pojawiły się ciemne chmury i zaczął padać
4
deszcz (naśladują ruchem palców padający deszcz – kap,kap,kap.). Niestety nasza wycieczka dobiegła końca, więc siadamy cichutko na dywanie, by nie zbudzić ze snu niedźwiedzia.
3. Zabawy logopedyczne: Doskonałą zabawą jest ,,kierunek przeciwny” tzn. wciąganie powietrza. Jeżeli wykonamy to przez słomkę - zabawa gwarantowana ! Ćwiczymy przy tym : Mięsień okrężny ust, Podniebienie miękkie Te ćwiczenia polecane są szczególnie dzieciom nie wymawiającym głoski ,,K” czy ,,P” lub ,,F”. Forma zabawy zależy od zainteresowań dziecka.
Proponowana zabawa: Księżniczka Anna czeka na Twoją pomoc ! Przygotuj: obrazek zamku, słomkę, chrupki, małe obrazki, kolorowe kółka….( to będą ,,towary”). Wciągając słomką powietrze przenoś do zamku ,,towary”. Ćwiczysz mięsień okrężny ust oraz wdech.
Obrazki , które przeniosłeś do zamku wykorzystaj do utrwalania ćwiczonej głoski.
Propozycja zadań i zabaw w rozwijaniu kompetencji matematycznych:
1. „O obłoczkach” wysłuchanie opowiadania ilustrowanego sylwetami - posługiwanie się określeniami: wysoko- nisko, wyżej- niżej, utrwalenie nazw kolorów podstawowych tj. zielony, żółty, niebieski, zapamiętywanie i odtwarzanie z pamięci układ kolorowych kółek; - przeliczanie kółek w zakresie 3.
Był sobie niebieski obłoczek. Sunął wolno po niebie i rozglądał się dookoła.
– Ach jak tu pięknie. Jakie wspaniałe widoki. Mogę sobie patrzeć i patrzeć na ziemię. Widzę wszystko doskonale.
Nagle usłyszał czyjś głos:
– Witaj, niebieski obłoczku.
Obłoczek rozglądał się wokół, ale nikogo nie widział.
– Nie widzę cię. Kim jesteś i skąd mnie wołasz?
– Jestem zielonym obłoczkiem i znajduję się niżej niż ty.
– Niżej niż ja? A co to znaczy?
– To znaczy, że jestem pod tobą.
Niebieski obłoczek spojrzał w dół.
– Ach, witaj zielony obłoczku! Teraz już cię widzę. A dlaczego jesteś tak nisko?
– Bo ja nie lubię być wysoko. Wolę być trochę niżej.
– Ależ zielony obłoczku, stąd są lepsze widoki. Widać wszystko i wszystkich.
Widzę nawet dzieci w domu z rodzicami.
– No coś ty, widzisz nawet dzieci?
– Jasne, wejdź wyżej, to zobaczysz, co teraz dzieci robią.
Zielony obłoczek przesunął się wyżej. Teraz był już obok niebieskiego.
– Ach, jak tu wysoko. Ale rzeczywiście wszystko widać. Widzę jak się bawią i jak pracują z rodzicami w domu. Ale tu fajnie, aż mi się kręci w głowie.
▪ Omówienie pierwszego fragmentu opowiadania:
– Kto spacerował po niebie?
– Z kim rozmawiał niebieski obłoczek?
– Który obłoczek był wyżej?
– Który obłoczek był niżej?
– Co to znaczy być niżej od czegoś?
– Dlaczego zielony obłoczek wolał być niżej?
– Jak niebieski obłoczek zachęcił zielonego do wejścia wyżej?
– Co widziały obłoczki będąc razem wysoko?
▪ Wysłuchanie dalszego ciągu.
Nagle obłoczki usłyszały nieznajomy głos.
– Hej tam na dole! Na co się tak gapicie?
Obłoczki rozejrzały się wkoło, ale nikogo nie widziały.
– Jestem tutaj. Musicie spojrzeć wysoko w górę, żeby mnie zobaczyć.
Obłoczki zadarły głowy do góry. Zobaczyły dużą żółtą chmurę.
– Ależ ty jesteś wysoko i daleko.
5
– Jestem najwyżej i bardzo blisko słońca. Ja lubię być najwyżej, bo wtedy widzę nawet najdalsze rzeki, widzę nawet biedronki na łące. Wy jesteście niżej niż ja – powiedziała żółta chmura i odpłynęła.
– Ale zarozumiała ta chmura. Niech sobie będzie najwyżej. My nie lubimy być aż tak wysoko.
▪ Omówienie tekstu:
– Kto zawołał obłoczki?
– Gdzie była chmura?
– Czy była daleko, czy blisko obłoczków?
– Który obłoczek był najniżej?
– Kto był najbliżej niebieskiego obłoczka? (zielony).
2. „Lata motylek” zabawa z wierszem rozwijająca integrację sensoryczną. Zabawa ta pozwoli także utrwalić nazwy kolorów, oraz Do zabawy potrzebna jest latarka oraz kilka kwiatków wyciętych z papieru, każdy w innym kolorze. W wierszyku rodzic wypowiada imię wybranego dziecka Wcześniej wiesza kwiatki na tablicy (ścianie).
Mówi wiersz, światłem latarki naśladuje lot motyla. Na koniec wiersza zatrzymuje światło na jednym kwiatku. Dziecko podaje jego kolor.
Tekst wierszyka: Lata motylek, lata nad łąką. Dla odpoczynku siada na kwiatkach.
Na jakim teraz usiądzie kwiatku? Uważaj imię waszego dziecka! To jest zagadka!
3. Zabawa dydaktyczna – odzwierciedlenie uczuć poprzez figury geometryczne.
Przypisujemy figurom konkretne emocje np. Żółte koło – radość, czerwony trójkąt – złość, niebieski prostokąt – smutek, zielony kwadrat – strach. Pokaż jak się czujesz gdy:
rodzice cię chwalą, ktoś sprawi ci przykrość, jesteś głodny, dostaniesz prezent, ktoś przyłapie cię na kłamstwie, boli cię ząb, boisz się dużego psa, teraz.
4. „Wyścig po grzeczne słówka i słodki upominek” - Zabawa matematyczna. Dziecko i rodzic otrzymują wycięte stopy, rzucają kostką i układają stopy w kierunku prezentu.
Zwycięża ten, kto pierwszy dotrze do prezentu, ale trzeba zaznaczyć, że jest bardzo koleżeńskie i zwycięzca dzieli się nagrodą z przegranym. Zakończeniem jest rozpakowanie prezentu, odczytanie serc grzecznych słów (serc dobrych manier) i umieszczenie ich np. na drzwiach.
5. „Drzewko przyjaźni” - Na dywanie znajdują się szablony serduszek z imionami dziecka, kolegów, mamy taty, cioci, babci itp.. Dziecko podchodzi indywidualnie i odnajdują serce ze swoim imieniem (pomoc nauczyciela dzieciom, które mają z tym trudność), następnie każde dziecko posługując się ostrożnie nożyczkami wycina po zaznaczonej linii swoje serduszko i umieszcza je na przygotowanym z tektury i szarego papieru drzewku. Po umieszczeniu wszystkich serduszek, powstaje Drzewko przyjaźni. Można porównywać wielkości serc: małe, duże, takie samo.
Propozycja zajęć plastycznych.
1. „ Upominek dla przyjaciela” - praca plastyczna Wykonanie kolorowych kwiatków z wykorzystaniem plastikowych nakrętek, naklejanie na gotowe szablony.
Obdarowanie nimi po powrocie do przedszkola koleżanki, kolegi z grupy.
Podziękowanie za wspólną zabawę – wykonanie pamiątkowego zdjęcia wspólnie z dzieckiem.
2. Mój przyjaciel miś - lepienie misia z masy solnej - wzmacnianie nacisku mięśniowego, rozwijanie sprawności manualnych, rozwijanie wizualizacji przestrzennej. Poznawanie właściwości masy solnej, rozwijanie pomysłowości, formułowanie kształtu i łączenie elementów w całość.
