Wybrane aspekty sposobu żywienia studentów polskich i norweskich
dr inż. Magdalena Górnicka, mgr inż. Urszula Borawska, dr inż. Joanna Frąckiewicz Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Wydział Nauk o Żywieniu Człowieka i Konsumpcji, Katedra Żywienia Człowieka, Zakład Oceny Żywienia
Słowa kluczowe: zalecenia żywieniowe, sposób żywienia, studenci
Streszczenie: Prawidłowe żywienie i systematyczna aktywność fizyczna są czynni- kami determinującymi stan zdrowia, zarówno w wieku młodzieńczym, jak i starszym.
W pracy porównano wybrane aspekty sposobu żywienia odnoszące się do częstotliwości spożycia wybranych produktów spożywczych oraz regularności spożywania posiłków wśród studentów z Polski i Norwegii. Badanie przeprowadzono za pomocą autorskiego kwestionariusza ankiety, a uzyskane dane odniesiono do zaleceń żywieniowych. Wyniki wskazały, że studenci z obu krajów popełniali błędy żywieniowe, które głównie odnosiły się do częstotliwości spożycia grup produktów. Stwierdzono ogółem zbyt małe spożycie owoców i warzyw, a zbyt częste produktów mięsnych. Ponadto, polscy respondenci za często sięgali po jasne pieczywo, ciasta i ciastka oraz frytki.
Stwierdzony, szczególnie wśród polskich studentów, nieprawidłowy sposób odżywia- nia w połączeniu z niską aktywnością fizyczną zwiększa ryzyko rozwoju niezakaźnych chorób przewlekłych w przyszłości.
Wyniki wskazują na potrzebę intensyfikacji działań w zakresie praktycznej umie- jętności stosowania posiadanej wiedzy oraz promocji aktywności fizycznej i racjo- nalnego sposobu żywienia, szczególnie wśród polskich studentów. W celu prewencji chorób dietozależnych i kształtowania właściwych postaw żywieniowych przyszłych pokoleń należy zwiększyć zakres edukacji żywieniowej wśród studentów wszystkich typów uczelni.
Wprowadzenie
Prawidłowe żywienie i systematyczna aktywność fizyczna są decydującymi czynnikami w utrzymaniu dobrego stanu zdrowia w każdym okresie życia człowieka. Nawyki i zwy- czaje żywieniowe są modyfikowane przez różne czynniki, między innymi środowiskowe i osobnicze [1]. Studenci stanowią szczególną grupę, będącą w obszarze zainteresowań żywieniowców. Z jednej strony okres studiowania to czas wzmożonej aktywności
umysłowej, która powinna być wspomagana właściwą dietą. Z drugiej –nieregularny tryb życia może prowadzić do utrwalenia niewłaściwych nawyków żywieniowych [2].
Okres studiowania pogłębia stare lub kształtuje nowe wzorce zachowań. Osoby w tym wieku są bardzo otwarte i podatne na zmiany, także te negatywne. Wraz z rozpoczęciem studiowania młodzież zazwyczaj zmienia miejsce zamieszkania i uniezależnia się od domu rodzinnego i rodziców. Sposób żywienia studentów w dużym stopniu zależy od warunków bytowych i pracy zawodowej. Jak podaje Seń i in. [1] główne źródło ich utrzymania stanowią pieniądze od rodziców, ale także coraz częściej praca zawodowa.
W niniejszej pracy porównano wybrane aspekty sposobu żywienia wśród grupy studentów z Polski i Norwegii.
Polska i Norwegia leżą w stosunkowo bliskiej odległości, w strefie klimatu umiar- kowanego. Mimo że powierzchnia całkowita obu krajów jest zbliżona (322 575 km2 – Polska i 324 220 km2 – Norwegia), to ilość gruntów rolnych różni się już dość znacznie, zajmując odpowiednio: 41,1% i 3% powierzchni krajów. W obu państwach uprawia się podobne rośliny: zboża, takie jak jęczmień, owies (w Polsce także pszenicę i żyto) oraz ziemniaki i rośliny pastewne (w Polsce także buraki cukrowe, rzepak, rzepik, mak itd.). Ponadto, oba te kraje trudnią się rybołówstwem, ale w Norwegii odgrywa ono dużo większą rolę niż w naszym kraju. W wyniku produkcji podobnych towarów rolniczych oraz zbliżonych kultur w obydwu krajach spożywa się pokrewne produkty.
Sytuacja zdrowotna w Norwegii jest jednak znacznie lepsza niż w Polsce. Jednym z mierników epidemiologicznych (miernik negatywny) stanu zdrowia społeczeństwa są przyczyny zgonów, które różnią się w obydwu krajach (tab. 1). W Polsce umieralność z powodu chorób uwarunkowanych sposobem żywienia jest znacznie wyższa niż w Nor- wegii. Biorąc pod uwagę oczekiwaną długość życia (pozytywny miernik stanu zdrowia), w Polsce była w 2012 roku o 5 lat niższa niż w Norwegii (tab. 1).
Tabela 1. Główne przyczyny zgonów w 2010 roku (standaryzowany współczynnik zgonów) oraz oczekiwana długość życia w 2012 roku w Polsce i Norwegii
Zgony na 100 tys. mieszkańców
Oczekiwana długość życia w 2012 roku Choroby układu
krążenia Nowotwory Choroby układu oddechowego
Polska 427,5 270,9 38,2 76
Norwegia 223,5 212 49,4 81
Źródło: [3, 4].
Dużą rolę w prewencji chorób dietozależnych odgrywa popularyzacja wiedzy na temat żywności i żywienia, zawarta między innymi w zaleceniach żywieniowych. W Polsce zostały one opracowane przez Instytut Żywności i Żywienia (IŻŻ) w Warszawie [5].
Przedstawione w postaci piramidy żywieniowej zawierają wytyczne odnośnie do spo- życia grup produktów.
Zalecenia norweskie są bardziej szczegółowe i tak na przykład według zaleceń nor- weskiego Helsedirektoratet 1 powinno się spożywać przynajmniej 5 porcji, czyli 500 g warzyw, owoców i jagód dziennie, z czego połowę powinny stanowić warzywa, a połowę owoce i jagody. Zaleca się spożywanie różnorodnych warzyw i owoców o odmiennych kolorach (czerwonych, zielonych, żółtych, białych, niebieskich/fioletowych, pomarań- czowych), a także roślin z rodziny czosnkowatych. W ramach urozmaicenia diety zaleca się spożywanie umiarkowanych ilości niesolonych orzechów (140 g/tydzień). Rośliny strączkowe, nasiona roślin oleistych, ziemniaki mogą stanowić część urozmaiconej diety, ale nie są wliczone w 5 porcji warzyw, owoców i jagód. Należy spożywać przynajmniej 4 porcje produktów pełnoziarnistych dziennie. Produkty zbożowe powinny być o niskiej zawartości tłuszczu, cukru i soli, dlatego zaleca się ograniczenie słodkich wypieków, płat- ków śniadaniowych czy pizzy. Rekomenduje się spożywanie 2-3 porcji ryb tygodniowo.
Zalecane są zarówno chude, jak i tłuste ryby, jednak tych drugich powinno się spożywać co najmniej 200 g/tydzień. Z produktów mlecznych polecane są te o obniżonej zawartości tłuszczu, podobnie jak mięso i przetwory. Powinno się ograniczać spożycie żywności o wysokiej zawartości energii, to znaczy zawierającej więcej niż 225–275 kcal/100 g oraz napojów z dodatkiem cukru, napojów gazowanych i syropów. Woda powinna po- krywać większość zapotrzebowania na płyny. Poprzez wodę rozumie się wodę z kranu, wodę butelkowaną oraz wodę mineralną (niegazowaną i bez dodatku cukru). Nie zaleca się picia napojów alkoholowych. Należy ograniczać spożywanie cukru i soli. Dla więk- szości osób stosujących zróżnicowaną dietę stosowanie suplementów nie jest konieczne, ale w niektórych grupach są one niezbędne do pokrycia całkowitego zapotrzebowania na składniki odżywcze. Dotyczy to:
– osób, które nie jedzą tłustych ryb lub spożywają ich mniej niż jest to przewidziane w zaleceniach (200 g tygodniowo) – powinny spożywać tran lub inne suplementy zawierające kwas omega-3, aby zapewnić wystarczający poziom WNKT (EPA, DHA) w diecie,
– osób starszych i osób ze stwierdzonym niedoborem witaminy D, które powinny spożywać tran lub inne suplementy witaminy D w okresach mniejszej ekspozycji na światło słoneczne,
– osób, które spożywają niskoenergetyczne racje pokarmowe (6,5 do 8 MJ /dzień lub 1550–1900 kcal/dzień) – mogą rozważyć stosowanie suplementów, a osoby
1 Helsedirektoriatet – organ pod auspicjami Norweskiego Ministerstwa Zdrowia i Opieki, którego głównym celem jest poprawa opieki zdrowotnej i społecznej oraz promowanie prozdrowotnych wzorców zachowań.
o bardzo niskim spożyciu energii (mniejszym niż 6,5 MJ/dzień lub 1550 kcal/
dzień) powinny je stosować,
– kobiet w wieku rozrodczym, miesiąc przed oczekiwanym czasem zajścia w ciąże i w trakcie pierwszych 2–3 miesięcy ciąży – powinny spożywać 400 µg kwasu foliowego dziennie [6].
Opublikowane w styczniu 2011 roku przez Helsedirektoratetw Norwegii Zalece- nia żywieniowe w celu promowania zdrowia i zapobiegania chorobom przewlekłym [7]
są skierowane głównie do dorosłych, zdrowych osób, ale także mogą być stosowane przez dzieci, młodzież, kobiety w ciąży i karmiące oraz osoby starsze i ze zwiększonym ryzykiem niektórych chorób (m.in. otyłością, nadciśnieniem, upośledzeniem tolerancji glukozy, umiarkowanym podwyższonym stężeniem glukozy).
Jak widać, zalecenia żywieniowe w Polsce i w Norwegii są podobne, choć te drugie bardziej uszczegółowione. W zaleceniach podkreślana jest różnorodność produk- tów w planowaniu posiłków, tak aby dostarczały jak najwięcej składników odżywczych.
Ponadto kładzie się nacisk na aktywność fizyczną i wypijanie wody. Pomimo braku istotnych różnic w zaleceniach żywieniowych, omówione wcześniej wskaźniki sytuacji zdrowotnej znacznie się różnią.
Celem niniejszej pracy było porównanie wybranych aspektów sposobu żywienia studentów polskich i norweskich na tle istniejących zaleceń żywieniowych.
Materiał i metody
Badanie przeprowadzono w czerwcu 2010 i styczniu 2011 roku. Badanie główne było poprzedzone pilotażem przeprowadzonym w maju 2010 roku na grupie 15 polskich studentów. Po badaniu pilotażowym zmodyfikowano dwa pytania. Kwestionariusze były rozdystrybuowane i zebrane tego samego dnia. Pytania dotyczyły częstotliwości spożycia produktów żywnościowych, zwyczajów żywieniowych (liczby spożywanych posiłków, preferowanych technik kulinarnych, częstości i miejsca spożywania posiłków, solenia), a także stanu zdrowia, palenia tytoniu oraz aktywności fizycznej. W metryczce zawarto pytania na temat wieku, płci, wzrostu i masy ciała, a także miejsca zamieszkania przed podjęciem studiów oraz w ich trakcie. Na potrzeby badania w Norwegii ankieta została przetłumaczona na język norweski.
Badanie miało charakter celowy i zostało przeprowadzono wśród 92 polskich oraz nor- weskich studentów. W Polsce w badaniu brało udział 50 osób z Wydziału Nauk o Żywie- niu Człowieka i Konsumpcji. Uczestnicy w chwili badania studiowali na I roku studiów magisterskich w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. W badaniu przeprowadzonym w Norwegii uczestniczyło 42 studentów z Norweskiego Uniwersytetu
Przyrodniczego (Norges miljø- og biovitenskapelige universitet). Badaniem zostali objęci studenci I i II roku studiów magisterskich z kierunku technologia żywności.
Analiza statystyczna
Dane poddano analizie statystycznej za pomocą programu Statistica 9.1. Dla wskazania różnic zastosowano nieparametryczny test istotności Chi2, przyjmując poziom istotności a < 0,05.
Omówienie i dyskusja wyników
Ogólna charakterystyka badanej grupy
Wśród respondentów (tab. 2) większość stanowiły kobiety (92% w Polsce; 83% w Nor- wegii). Wiek polskich studentów mieścił się w granicach 22–25 lat (średnio 22,4), zaś norweskich – 21–30 lat (średnio 23,7).
Większość ankietowanych, według klasyfikacji WHO, miała normatywną masę ciała (tab. 2). Nadwagę stwierdzono u 2% polskich studentów, a nadwagę bądź otyłość – u 14%
norweskich studentów.
Blisko połowa polskich i ponad połowa norweskich badanych określiła swoją ak- tywność fizyczną jako średnią. Jednak wśród studentów norweskich odsetek osób oce- niających swoją aktywność fizyczną jako wysoką i bardzo wysoką był znacznie wyższy.
Aktywność fizyczna polskich studentów była statystycznie istotnie niższa niż w grupie norweskiej (tab. 2). Z zebranych danych wynika, że tylko nieliczni polscy (4%) i norwescy (9%) studenci uprawiali sport codziennie. W obu krajach osoby uprawiające sport kilka razy w tygodniu stanowiły najliczniejszą grupę, jednakże taką odpowiedź zaznaczyło dwa razy więcej norweskich (53%) niż polskich (28%) badanych. Studenci norwescy istotnie częściej uprawiali sport niż polscy. Wśród polskich studentów najpopularniejszą formą aktywności fizycznej była jazda na rowerze i bieganie, mniej pływanie, siłownia, aerobik. Z kolei najwięcej norweskich studentów wybrało trening siłowy oraz bieganie, znaczna część uprawiała też spinning, jazdę/bieganie na nartach, a niektórzy też jazdę na rowerze, siłownię, aerobik oraz spacery.
Niewielka liczba respondentów polskich i norweskich zadeklarowała palenie tytoniu, ale Norwegowie palili papierosy od dwukrotnie dłuższego czasu (ok. 10 lat).
Tabela 2. Ogólna charakterystyka badanej grupy
Kategorie Polska Norwegia
liczba osób % liczba osób %
Płeć:
– kobiety – mężczyźni
46 4
92 8
35 7
83 17 Wiek – średnia (zakres)
≤ 23 24–25
> 25
22,4 (22–25) 44
6 0
88 12 0
23,7 (21–30) 17 12 13
40 29 31 BMI – średnia
≤ 18,4 18,5–24,9 25–29,9
> 30
21,3 1 48
1 0
2 96
2 0
22,8 0 36
5 1
0 86
12 2 Samoocena aktywności fizycznej
– niska – średnia – wysoka – bardzo wysoka
18 24 8 0
36 48 16 0
6 23
11 2
14 56 25 5 Częstotliwość uprawiania sportu
– codziennie
– kilka razy w tygodniu – raz w tygodniu – kilka razy w miesiącu – rzadziej niż raz w miesiącu
2 14 12 12 10
4 28 24 24 20
4 22
11 3 2
9 53 26 7 5 Palenie papierosów
– tak – nie
– jak długo (lata)
4 46 4,5
8 92
3 39 10
7 93
Wybrane zwyczaje żywieniowe badanych
Wyniki samooceny sposobu odżywiania (tab. 3) wskazały, że ankietowani najczęściej oceniali swoją dietę jako złą. Podobnie w badaniu Seń i in. [1] – spośród studentów uczelni wrocławskich kierunków związanych ze zdrowiem około 40% oceniło swój sposób żywienia negatywnie.
Istotne znaczenie w racjonalnym żywieniu ma liczba posiłków w ciągu dnia. Każdy dorosły człowiek powinien spożywać od 4 do 5 posiłków dziennie. Nieregularne spoży- wanie posiłków oraz długie odstępy miedzy nimi mogą prowadzić do zaburzeń trawienia i wchłaniania, ponieważ po zbyt długiej przerwie między posiłkami często spożywa się zbyt duże porcje, w pośpiechu i bez dokładnego przeżucia. Zaleca się więc spożywanie co najmniej 3 posiłków dziennie, w tym jednego ciepłego posiłku. Udowodniono, że spo- żywanie więcej niż 3 posiłków dziennie obniża ryzyko nadwagi, miażdżycy, cukrzycy [8].
W niniejszym badaniu polscy studenci spożywali średnio 4 posiłki dziennie, nor- wescy zaś nieco mniej – 3,8 posiłków na dzień (tab. 3). Zalecane 4–5 posiłków dziennie
spożywała ponad połowa badanych z obu krajów, około 3 posiłków – 40% polskich i 33%
norweskich badanych. Badania potwierdzają, że osoby studiujące spożywają najczęściej od 3 do 4 posiłków dziennie [1, 9, 10]. Ankietowani z polskiej i norweskiej grupy spo- żywali średnio jeden ciepły posiłek w ciągu dnia, co jest zbieżne z wynikami Uglema i in. [11], w których 50% respondentów spożywało 1 ciepły posiłek.
Tabela 3. Samoocena sposobu żywienia i wybrane aspekty jakościowej oceny sposobu żywienia
Kategorie Polska Norwegia
liczba osób % liczba osób % Ocena sposobu żywienia
– bardzo dobrze – dobrze
– ani dobrze, ani źle – źle
– bardzo źle
0 5 10 34 1
0 10 20 68 2
0 2 4 27
9
0 5 10 64 21 Liczba spożywanych posiłków w ciągu dnia:
średnia
< 3 3–3,5 4–5
> 5
4,0 0 20 26 4
0 40 52 8
3,8 4 14 23 1
9 33 56 2
Spożywanie śniadań 50 100 42 100
Pojadanie pomiędzy posiłkami:
– tak – nie
39 11
78 22
35 7
84 16
Pojadanie między posiłkami jest kolejnym, często występującym błędem żywie- niowym, zwłaszcza w przypadku przekąsek w postaci słodyczy. Większość polskich i norweskich studentów zadeklarowało, że pojada między posiłkami (tab. 3). Najczęściej były to owoce (ryc. 1). Po słodycze między posiłkami sięgała ponad połowa polskich i niecałe 10% norweskich respondentów. Ci drudzy znacznie częściej niż słodycze wy- bierali warzywa lub orzechy. Wyniki badań prowadzonych wśród polskich studentów wskazują, że większość (70– 90%) pojada między posiłkami słodycze i owoce [1, 10, 12].
Rycina 1. Spożycie wybranych produktów pomiędzy posiłkami przez polskich i norweskich studentów
Jednym z zaleceń z zakresu zdrowego żywienia i prewencji chorób metabolicznych jest spożywanie śniadań. W niniejszym badaniu wszyscy ankietowani je spożywali. Od- mienne wyniki uzyskali Szponar i Krzyszycha [13], ponieważ zaledwie 50% studentów deklarowało, że spożywa pierwsze śniadanie, z kolei w badaniu przeprowadzonym przez Yahia i in. [14] posiłek ten spożywało zaledwie 31% badanych. Ponad połowa polskich (56%) i norweskich (67%) respondentów przygotowywała drugie śniadanie w domu i spożywała na uczelni. Dość często studenci jedli ten posiłek w studenckiej stołówce (ok. 1/3 badanych). Część z nich nie spożywała drugiego śniadania – tak zadeklarowało 12% polskich i 5% norweskich studentów. W badaniu przyprowadzonym przez Wykę i Żechałko-Czajkowską [12] ustalono, że więcej, bo aż 35% studentów nie spożywało drugiego śniadania.
Częstotliwość spożycia wybranych grup produktów spożywczych Produkty zbożowe
Polscy ankietowani istotnie (p < 0,001) częściej niż norwescy spożywali jasne pieczywo.
Większość polskich studentów konsumowała je codziennie lub kilka razy w tygodniu (ryc. 2), podczas gdy prawie połowa norweskich respondentów spożywała je rzadziej niż raz w miesiącu, a znaczna ich część w ogóle nie jadła tego rodzaju pieczywa. W więk- szości polskich badań [10, 15–17] osoby studiujące preferowały pieczywo jasne. Ciemne pieczywo oraz tzw. pieczywo z ziarnami było częściej spożywane przez norweską część badanych. Znaczna część spożywała je codziennie, a 1/4 kilka razy w tygodniu. Z badań Seń i in. [1] wynika, iż studenci mają świadomość zbyt rzadkiego spożywania pieczywa pełnoziarnistego w stosunku do zaleceń.
Norwescy studenci nieco bardziej stosowali się do zaleceń żywieniowych, gdyż istotnie (p < 0,001) częściej spożywali także kasze.
Rycina 2. Odsetek osób spożywających produkty zbożowe
(*różnice istotne statystycznie na poziomie p < 0,05)
Mleko i produkty mleczne, jaja
Około połowa polskich i norweskich studentów codziennie piła mleko (ryc. 3). Kilka razy w tygodniu spożywało ten produkt 44% polskich i tylko 19% norweskich badanych, co istotnie (p = 0,03) różnicowało spożycie tego produktu. Ponadto, znaczne różni- ce stwierdzono w częstotliwości spożycia jogurtów, kefirów, serów (p < 0,001) i jaj (p = 0,01). Polscy studenci istotnie częściej spożywali jogurty, sery twarogowe, a nor- wescy – sery dojrzewające oraz jaja.
Rycina 3. Odsetek osób spożywających mleko i produkty mleczne oraz jaja
(*różnice istotne statystycznie na poziomie p < 0,05)
Mięso, wędliny, drób, ryby
Częstotliwość konsumowania wędlin i przetworów mięsnych była podobna i nie różnicowało obu grup istotnie. Większość polskich (86%) i norweskich (79%) studentów konsumowało te produkty częściej niż kilka razy w miesiącu, a duża ich grupa (blisko 40%) spożywała je codziennie. W obu krajach, najpopularniejszym rodzajem spożywanego mięsa była wieprzowina. Norwescy respondenci istotnie częściej spożywali baraninę, jagnięcinę i dziczyznę (p < 0,001). Zaobserwowano istotne różnice w spożyciu ryb. Większość (96%) polskich studentów spożywało ryby słodkowodne. Konsumenci z Norwegii istotnie częściej spożywali ryby morskie (p = 0,04) oraz owoce morza (p < 0,001).
Warzywa, owoce, ziemniaki
Spożycie świeżych warzyw nie różniło się istotnie pomiędzy polską a norweską grupą badanych. Jednakże bardzo duża liczba respondentów z naszego kraju (60%) deklarowała, że konsumuje świeże warzywa codziennie (ryc. 4). Dla porównania taką odpowiedź zaznaczyło 40% norweskich respondentów, jednak prawie połowa stwierdziła, że spożywa warzywa kilka razy w tygodniu.
Rycina 4. Odsetek osób spożywających warzywa i owoce
(*różnice istotne statystycznie na poziomie p < 0,05)
Nie stwierdzono istotnych różnic w spożyciu gotowanych ziemniaków. Codziennie lub kilka razy w tygodniu jadło je 44% polskich i 35% norweskich badanych. Polacy istotnie (p = 0,03) częściej konsumowali frytki – 36% spożywało je kilka razy w ty- godniu lub miesiącu, zaś w Norwegii zaledwie 16% stwierdziło, że jada je kilka razy w miesiącu, pozostali spożywali je rzadziej lub nie jedli ich wcale.
Według zaleceń należy spożywać 5 porcji warzyw i owoców na dzień. Mimo że duża część respondentów konsumowała warzywa i owoce codziennie, częstotliwość spożycia niektórych warzyw i owoców przez Norwegów była niższa w porównaniu do spożycia przez polskich studentów.
Liczne badania prowadzone w różnych krajach [9, 18–20] potwierdzają, iż racje po- karmowe osób studiujących nie spełniają zaleceń odnośnie do spożycia warzyw i owoców.
Obserwuje się ich niskie spożycie na poziomie jednej lub dwóch porcji dziennie, przy jednoczesnej deklaracji nieregularnego ich spożywania.
Słodycze
Ciasta i ciastka istotnie (p < 0,001) częściej spożywane były przez polskich studentów (ryc. 5). Ponad 60% przy niecałych 10% norweskich badanych sięgało po te produkty codziennie lub kilka razy w tygodniu. W spożyciu cukierków i czekolad nie stwierdzono istotnych różnic.
Rycina 5. Odsetek osób spożywających słodycze
(*różnice istotne statystycznie na poziomie p<0,05)
Podsumowanie i wnioski
Z przeprowadzonych badań wynika, że styl życia, w tym sposób żywienia studentów polskich i norweskich, różnił się w niektórych badanych aspektach.
Porównując spożycie poszczególnych grup produktów stwierdzono, że polscy ba- dani powinni ograniczyć spożycie jasnego pieczywa i zwiększyć spożycie ciemnego, powinni także zmniejszyć udział wysokokalorycznego makaronu w diecie na rzecz
kasz. Wyniki dotyczące częstotliwości spożycia słodyczy wskazały, że polscy studenci istotnie częściej spożywali ciasta i ciastka.
Zarówno polscy, jak i norwescy respondenci zbyt często sięgali po produkty mięsne, które powinni znacznie ograniczyć na rzecz ryb, zwłaszcza morskich, czy nasion roślin strączkowych. Porównując spożycie warzyw i owoców, wykazano, że polscy respondenci istotnie częściej spożywali warzywa konserwowe, owoce świeże oraz suszone. Pozo- stałe rodzaje owoców i warzyw były spożywane z taką samą częstotliwością w obydwu grupach.
Biorąc pod uwagę, że większość respondentów określiła swój sposób żywienia jako zły oraz fakt, że byli to studenci kierunków żywieniowych, zastanawiające jest nieko- rzystanie z posiadanej wiedzy i niestosowanie się do zaleceń żywieniowych.
Stwierdzony, szczególnie wśród polskich studentów, niewłaściwy sposób odżywia- nia w połączeniu z niską aktywnością fizyczną zwiększa ryzyko rozwoju niezakaźnych chorób przewlekłych (m.in. chorób układu krążenia, cukrzycy typu 2, nowotworów, otyłości) w przyszłości.
Wyniki wskazują na potrzebę intensyfikacji działań w zakresie praktycznej umiejętno- ści stosowania posiadanej wiedzy oraz promocji aktywności fizycznej i zdrowych nawy- ków żywieniowych, szczególnie wśród polskich studentów. Postawy, które utrwalają się w życiu młodych ludzi, mają duże znaczenie na kształtowanie ich późniejszych zachowań żywieniowych w rodzinach. Badania własne i innych autorów wskazują, że dla poprawy stanu zdrowia polskiego społeczeństwa w przyszłości należy zwiększyć zakres edukacji żywieniowej wśród studentów wszystkich typów uczelni.
Bibliografia
1. Seń M., Zacharczuk A., Lintowska A., Zachowania żywieniowe studentów wybranych uczelni wrocławskich a wiedza na temat skutków zdrowotnych nieprawidłowego żywienia, Piel. Zdr. Publ. 2012; 2 (2): 113–123.
2. Skibniewska K.A., Radzymińska M., Jaworska M.M., Babicz-Zielińska E., Badania zwyczajów żywieniowych studentów polskich i belgijskich, Żywność. Nauka Technologia.
Jakość 2009; 4 (65): 250–258.
3. http://epp.eurostat.ec.eu [data dostępu: 30.09.2013].
4. https://data.undp.org/dataset/Life-expectancy-at-birth-years-/7q3h-ym65 [data dostępu:
30.09.2013].
5. www.izz.waw.pl [data dostępu: 30.09.2013].
6. Helsedirektoratet, Utviklingen i norsk kosthold. Matforsyningsstatistikk og Forbruksundersøkelser, Oslo 2011.
7. Helsedirektoratet, Kostråd for å fremme folkehelsen og forebygge kroniske sykdommer.
Metodologi og vitenskapelig kunnskapsgrunnlag. Nasjonalt råd for ernæring, Miljomerket Trykksak, Oslo 2011.
8. Koch V., Pokorn D., Comparison of nutritional habits among various adult age groups in Slovenia, Nutrition Research 1999; 19 (8): 1153–1164.
9. Uramowska-Żyto B., Kozłowska-Wojciechowska M., Jarosz A., Makarewicz-Wujec M., Wybrane elementy stylu życia studentów wyższych uczelni w świetle badań empirycznych, Roczn. PZH 2004, 55: 171–179.
10. Czapska D., Ostrowska L., Stefańska E., Karczewska J., Wybrane nawyki żywieniowe kohorty studentów Akademii Medycznej w Białymstoku w latach 2000–2003, Roczn.
PZH 2005; 56 (2): 149–155.
11. Uglema S., Frølichb W., Steab T.H., Wandela M., Correlates of vegetable consumption among young men in the Norwegian National Guard., Appetite 2001; 48: 46–53.
12. Wyka J., Żechałko-Czajkowska A., Wiedza żywieniowa, styl życia i spożycie grup produktów w grupie studentów I roku Akademii Rolniczej we Wrocławiu, Roczn. PZH 2005; 57 (4): 381–388.
13. Szponar B., Krzyszycha R., Ocena sposobu odżywiania studentów Uniwersytetu Medycznego w Lublinie w roku akademickim 2007–2008, Bromat. Chem. Toksykol.
2009; 42 (2): 111–116.
14. Yahia N., Achkar A., Abdallah A., Rizk S., Eating habits and obesity among Lebanese university students, Nutr. J. 2008; 7: 32–38.
15. Lebiedzińska A., Wybrane produkty zbożowe jako elementy funkcjonalne diety – częstość spożycia produktów zbożowych wśród studentów, Roczn. PZH 2007; 58 (1): 295–300.
16. Szczepańska J., Wądołowska L., Słowińska M.A., Niedźwiedzka E., Biegańska J., Ocena częstości spożycia wybranych źródeł błonnika pokarmowego oraz ich związku z masą ciała studentów, Bromat. Chem. Toksykol. 2010; 43 (3): 382–390.
17. Szczepańska J., Wądołowska L., Słowińska M.A., Niedźwiedzka E., Biegańska J., Badanie wpływu częstości spożycia wybranych źródeł błonnika na skład ciała studentek, Probl. Hig. Epidemiol. 2011, 92 (1): 103–109.
18. Sakamaki R., Amamoto R., Mochida Y., Shinfuku N., Toyama K., A comparative study of food habits and body shape perception of university students in Japan and Korea, Nutr. J. 2005; 4: 31–37.
19. Malara B., Góra-Kupilas K., Jośko J., Malara P., Comparison of dietary habits in students of different universities, Pol. J. Environ. Stud. 2006; 15: 441–443.
20. Czaja J., Rypina M., Lebiedzińska A., Ocena częstotliwości spożycia warzyw i owoców wśród studentów trójmiejskich uczelni, Roczn. PZH 2009; 60 (1): 35–38.
