7 niedziela wielkanocna - "Aby stanowili jedno"

Andrzej Jagiełło

7 niedziela wielkanocna - "Aby

stanowili jedno"

Wrocławski Przegląd Teologiczny 2/2, 178-180

178

G dy doczekam y czasów , w których prawda w yrażona przez a p o sto łó w w pięknych fragm entach Pism a Ś w iętego rzeczyw iście zam ieszk a w sercu k ażd ego chrześcijanina, w tedy każdy z nas na co dzień b ęd zie p a m ięta ć o naszym Panu, O rędow niku i P ocieszycielu zasiadającym na w ysok ościach n ieb iesk ich jak o o tym, który jest każdem u z nas najbliższy. C hrześcijańska w iara i n adzieja spoczyw ać b ęd zie na pewnym fu n d am en cie zaufania w m o c n a szeg o Pośred n ik a i - być m o że - pojaw ią się w obfitości pieśn i sław iące W n ieb o w stą p ien ie Pańskie.

ks. Andrzej Siemieniewski

7 NIEDZIELA WIELKANOCNA - 28 V 1995

„Aby stanowili jedno”

1

Podczas wizyty Jana Pawła II w K am erunie, na spotk an iu ek um enicznym , z ust przedstaw icieli w sp óln ot protestanckich padły słowa: „W iem y, że jesteśm y pod zielen i, ale nie w iem y d la c z e g o ”. T e słow a dobrze oddają i n asze odczucia. Patrząc na p od zielon y świat i na p od ejm ow an e wysiłki je d n o c z e n ia p olityczn ego (np. Unia E uropejska), gosp od arczego (W spólny R ynek, strefy w o ln e g o han d lu ), coś chwyta nas za serce, gdy widzim y K ościół ciągle jeszcze p od zielon y. A w ydaw ało się, że jedność jest tak blisko, że jest w naszym zasięgu. E kum en izm jest p rzecież dzieckiem n aszego czasu. G dy na obrady Sob oru W atyk ań sk iego II za p roszon o pr/ed staw icieli innych w yznań, m .in. brata R ogera z T aize, i m ó w io n o tam o je d ­ ności K ościoła, w serca w ielu ludzi w stąpiła nadzieja. M o ż e my b ęd ziem y tym pierwszym p o k olen iem , które d oczek a zjed n oczen ia chrześcijan? M in ęło już sporo lat. W iele zrobiono dla jed n ości. A jed n ak prawdziwa je d n o ść ciągle jeszcze jest tylko przed m iotem m arzeń licznych chrześcijan. C o m ożem y w tej sytuacji zrobić, aby te szlach etn e m arzenia zrealizow ać? Czy napraw dę ta je d n o ść jest m ożliw a? I po co nam jest potrzebna?

2. Chrystusowa modlitwa o jedność

Czy jed n o ść jest m ożliw a? O czywiście! O coś n iem ożliw ego nie prosiłby, pod czas ostatniej w ieczerzy, Jezus Sw ego O jca w n ieb ie, jak o tym czytam y w dzisiejszej Ewangelii. Św. Jan przytacza m od litw ę arcykapłańską Chrystusa:

Ojcze Święty, proszę

nie tylko za nimi, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby

wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili

jedno w Nas... A

7

₁₇₉

Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy

Boga. A oni podnieśli wielki krzyk

zatkali sobie uszy i rzucili się na niego wszyscy

razem.

A by świat uwierzył, ż e Jezu s je st M esjaszem p osłanym o d O jca, p otrzeb a było Jego śm ierci na krzyżu. P otrzeb n a te ż była śm ierć św. S zczep an a i tylu innych m ęczenników , ob ecn ych w każdym p o k o len iu . P otrzebna jest i nasza ofiara, n asze św iadectw o w zajem nej m iłości i jed n o ści. T ak bardzo teg o św iadectw a p o trzeb ow ał M ahatm a G andhi, by przyjąć z e sw oim i rodakam i chrześcijaństw o. Podziw iał E w angelię, ale trudno m u było p od ziw iać czyny tak w ielu chrześcijan, których znał, a którzy nie dorastali d o chrześcijaństw a. A p rzecież każdy z w ierzących w in ien m ieć św iadom ość, że przyjdzie się nam rozliczyć p rzed P an em z teg o , jak św iadczyliśm y 0 naszej w ierze.

Oto przyjdę niebawem

a moja zapłata jest ze Mną, by tak każdemu

odpłacić, jaka jest jego praca

3. Musimy wiedzieć, jak bardzo przynależymy do siebie i co nas łączy

„Jak m am y rozdartem u, u d ręczon em u , zran ion em u i jęczą cem u św iatu przynieść m iłość Chrystusow ą, praw dę Jego słów - pytał p rzed laty kardynał Franz K ön ig z W iednia - jeżeli sam i żyjem y w e w zajem nej n ieu fn ości, p ełn i strachu przed sob ą naw zajem ?” I odpow iadał: „M y, chrześcijanie, m usim y p rzed św iatem św iadczyć o Chrystusie w sp óln ie, d o n o śn ie , przekonyw ująco. I d latego m usim y w ied zieć, jak bardzo przynależym y do sieb ie i co nas łączy”.

„My, chrześcijanie - pisał dalej zasłu żon y dla Soboru K ardynał - b ęd ziem y m ogli w tedy tylko okazyw ać św iatu słow o C hrystusa, Jego praw dę, Jego m iłość, Jego drogę, jeżeli sam i w nich żyć b ęd ziem y, jeśli p ok on am y w zajem n e napięcie; jeśli m im o naszych osob istych b łęd ó w uznam y i zrozum iem y drugiego; jeśli uznam y różne stop n ie prawdy, a m im o to czuć się b ęd ziem y

jedno;

Chrystus i świat

4. Otwarta droga do jedności: To, co nas łączy, jest większe od tego, co nas dzieli

V ittorio M essori, dziennikarz, k tórego pytania do p la n ow an ego w yw iadu telew izyjnego z okazji 15 rocznicy pon tyfik atu Jana Pawła II stały się okazją d o napisania przez O jca św., wydanej p rzed kilku m iesiącam i, książki

Przekroczyć próg

nadziei,

180

„Sobór W atykański II tylko otw orzył d rogę d o jed n o ści n atom iast sam a droga jest p rocesem , który m usi się sto p n io w o przed zierać p op rzez to w szystko, co narastało na przestrzeni dziejów ... N a tej d rod ze d o k o n a ło się ju ż bardzo w iele ... T o, co nas łączy, jest w ięk sze o d te g o , co nas d zieli”. „Sprawa faktyczn ego zjednoczenia nie jest i nie m o że być o w o cem ludzkich tylko w ysiłków . M o że te g o d ok on ać tylko D u ch Św ięty” (Jan P aw eł II,

Przekroczyć próg nadziei

Z jed n oczen ia m oże d o k o n a ć tylko D u ch Św ięty, ale przyczynić się do n iego m oże każdy z nas. C o m ożem y zrobić dla jed n ości? M ożem y p o k o rn ie i w ytrwale m odlić się o nią. M ożem y odkryw ać tę je d n o ść tam , gdzie o n a już faktycznie istnieje. P oszerzać ten obszar jed n ości. U stalić, w którym m iejscu zaczyna się granica rzeczyw istego p od ziału w w ierze, p oza którą wiara zostaje p od w ażon a. Liczyć się przy tym trzeba z trudnościam i p sychologicznym i w d ążen iu do jed n ości. T o jest p roces długi. A le p roces ju ż rozp oczęty. I trwa. D z ie je się to na naszych oczach.

D ziś jesteśm y już m niej p o d z ie le n i niż przed S ob orem . Ś w iad om ość, ż e je d n o ść jest zadaniem zlecon ym nam przez Jezusa C hrystusa, jest coraz pow szech n iejsza. A także św iadom ość, żę trzeba, byśm y do jed n o ści d och od zili p rzez w ielo ść, byśm y uczyli się być jednym K ościołem w pluralizm ie form m yślenia i działania, kultur i cywilizacji. Trzeba, by n ow e, trzecie tysiąclecie chrześcijaństw a zastało nas przynajmniej mniej p od zielon ym i. T o jest m ożliw e. T o o d n as zależy. O d naszych wysiłków w rodzinie, w parafii, w diecezji, aż do inicjatyw p od ejm ow an ych na forum K ościoła p ow szech n ego.

W ołajm y do Chrystusa: „Panie, przyjdź! Przyjdź i zjed n ocz nas, by nastała jed n a owczarnia i Jed en P asterz”.

Zaiste, ptzyjdę niebawem. - Amen. Przyjdź, Panie Jezu!

ks. Andrzej Jagiełło

NIEDZIELA ZESŁANIA D U CH A ŚWIĘTEGO - 4 VI 1995

„Dla was jest ta obietnica”

1. W dniu P ięćdziesiątnicy, w dzień Z esła n ia D u ch a Ś w ięteg o ,

Piotr przemówił

donośnym głosem, mówiąc: ... Jezus, wyniesiony na prawicę Ojca, otrzymał od Ojca

obietnicę Ducha Świętego i zesłał Go, jak to sami widzicie i słyszycie

Pierw sze głoszen ie E w angelii o Z m artw ychw stałym d o k o n a ło się nie tylko ludzką m ocą apostołów . W dniu Z ielon ych Świąt sam B ó g potw ierd ził praw dę o Jezusie, który żyje i działa w sw oim K ościele. W tedy, u p oczątk ów K ościoła, tym znakiem , który każdy m ógł „zobaczyć i u słyszeć”, było m ów ien ie językam i zrozum iałym i dla wszystkich. A dziś? Czy m ożem y d ostrzec d ziałanie B oga p otw ierd zającego gło szen ie Jezusa? C o jest tym znakiem dziś? Czy m ożem y go „w idzieć i słyszeć” ?

Czy op ow iad an ie z D ziejó w A p o sto lsk ich o p o tę d z e działania B o ż e g o D u ch a- Ożywiciela m iałoby n a leżeć tylko do zam ierzchłej p rzeszłości?