Temat przewodni: Wielka wyprawa.
Cel główny: Rozwijanie otwartości na podróże i zdobywanie nowych doświadczeń, poznawanie różnych sposobów podróżowania.
Cele szczegółowe:
K ształtowanie umiejętności uważnego słuchania utworów literackich;
R ozwijanie logicznego myślenia ;
Kształtowanie umiejętności budowania zdań na temat tekstu;
Poszerzanie słownika czynnego;
Rozwijanie umiejętności twórczych;
Dzielenie wyrazów na sylaby;
R ozwijanie analizy i syntezy słuchowej wyrazów;
Aktywizowanie myślenia;
W yrażanie poczucia radości z uczestnictwa w zabawach naśladowczych i muzyczno- tanecznych;
Rozwijanie umiejętności klasyfikowania wg. Cech.
1.Wielka wyprawa Ali i Aleksandra- rozmowa z rodzicem o otwartości na podstawie opowiadania.
Rodzic czyta dziecku opowiadanie, następnie zadaje pytania:
- O czym opowiadała Pani w przedszkolu?
- Co powinien mieć każdy dobry podróżnik?
- Na jaki pomysł wpadł Aleksander?
- Kto przeszkodził Aleksandrowi w odkrywaniu nowych wysp?
- Co powiedział następnego dnia Aleksander w przedszkolu?
- Co to znaczy mieć otwarty umysł?
Wielka wyprawa Ali i Aleksandra
Maciejka Mazdan
Wielka wyprawa Ali i Aleksandra Maciejka Mazan W pewien zimowy dzień pani opowiadała o podróżnikach. O tym, że poznają różne dzikie kraje i obyczaje, które w tych krajach panują. Na przykład jeden podróżnik został poczęstowany pieczonym świerszczem i musiał go zjeść, żeby nie obrazić gospodarzy. Bo trzeba szanować obyczaje kraju, do którego się pojechało.
– No i proszę – odezwał się Mały Bobek. – A tyle było krzyku, jak chciałem zjeść jedną małą dżdżownicę! Mama tak się zdenerwowała, że trzeba było ją wachlować gazetą. A skąd wiadomo, że ja nie mam takich obyczajów? I dlaczego wtedy nikt ich nie szanował?
Pani tylko westchnęła i opowiadała dalej, jak ten podróżnik musiał zrobić sobie łódkę z wydrążonego pnia. Bo kiedy się podróżuje, trzeba mieć otwarty umysł, żeby móc sobie poradzić w każdej sytuacji. Taki podróżnik musi umieć zrobić coś z niczego i niczemu się nie dziwić. Wszystko to było tak ciekawe, że kiedy Aleksander Wielki wrócił z babcią do domu, postanowił natychmiast wybrać się w daleką podróż.
Aleksander był grzecznym chłopcem, więc zamierzał spytać rodziców o pozwolenie, ale akurat ich nie było, a babcia się zdrzemnęła. Dlatego Aleksander zostawił kartkę z informacją, że jedzie na daleką wyprawę, z której wróci przed kolacją. Ten podróżnik, o którym opowiadała pani, odkrył nieznaną wyspę i Aleksander też tak chciał. A bał się, że takich nieznanych wysp zostało już bardzo mało i ktoś mógł mu sprzątnąć ostatnią sprzed nosa!
– Dokąd idziesz? – spytała Ala, kiedy wkładał buty.
– Wyskoczę tylko odkryć jedną wyspę i zaraz wracam – zameldował Aleksander.
– Przecież wiesz, że nie wolno nam wychodzić bez dorosłego! – powiedziała Ala.
Ala na ogół była fajną siostrą, ale jak tylko Aleksander chciał się pobawić w coś ciekawego, zaraz mówiła, że nie wolno, i zabawa się kończyła.
– Wiesz, Ala, szkoda, że nie wszyscy z nas mają otwarty umysł jak ten podróżnik od własnej wyspy.
Jak mam zostać wielkim odkrywcą, skoro nawet nie mogę wyjść z domu? – spytał Aleksander z wyrzutem.
Jednak jeśli myślał, że Ala zmieni zdanie, to się mylił. Nawet zagroziła, że jeżeli Aleksander nie przestanie, to ona zbudzi babcię.
– Dobra, zostanę – powiedział ponuro Aleksander, bo z babcią nie było żartów, zwłaszcza kiedy się ją zbudziło z drzemki.
Ponieważ był wielkim człowiekiem, choć na razie jeszcze niedużym, postanowił zrobić sobie własną wyspę. Na środku pokoju rozwiesił na krzesłach koc, otoczył się poduszkami i ogłosił się królem wyspy.
– A ja mogę być królową? – spytała Ala.
– Pod warunkiem że oddasz mi swój budyń – odparł Aleksander.
– Ale dlaczego?
– Dlatego, że na tej wyspie panują takie obyczaje. I każdy podróżnik musi je szanować – oznajmił Aleksander.
Ale jeśli myślał, że popisał się bardzo otwartym umysłem, to znowu się pomylił, bo Ala zrobiła sobie własną wyspę w kuchni koło lodówki i oznajmiła, że każdy, kto chce wkroczyć na jej teren, musi jej dać jeden budyń.
– Dobrze, że jednak nie wybrałem się na tę wyprawę – powiedział Aleksander następnego dnia w przedszkolu. – Okazuje się, że mój umysł nie jest jeszcze wystarczająco otwarty, żeby odkryć jakąś wyspę. Ale połowę pracy mam już zrobioną. Teraz, po tym, jak Ala zrobiła sobie wyspę koło lodówki, już naprawdę niczemu się nie dziwię…
2. “Jedziemy na wycieczkę”- historyjka ruchowa.
Rodzic opowiada historyjkę, zaś dziecko naśladuje ruchem czynności wskazane w opowiadaniu:
Wyciągamy z szafy wielki plecak, pakujemy ubrania, przybory toaletowe, aparaty, mapy, lornetki.
Wkładamy plecak na plecy i maszerujemy na dworzec kolejowy. Robimy pociąg i jedziemy (zgięta ręka unosi się i opada ), naśladując jego odgłosy. Następnie wielki plecak wkładamy do samolotu i lecimy daleko na kraj świata(rozłożone ręce naśladują skrzydła samolotów). Lądujemy. Zdobywamy góry- wchodzimy na szczyt. Dalej opowiadanie mogą kończyć dzieci.
3. Zagadki słowne o różnych środkach lokomocji.
Choć ma dwa koła, jak auto pędzi.
I na dwóch kołach wciska się wszędzie.
Kierowca w kasku i rękawicach,
czasem rajdowiec, czasem policjant. (motocykl) Dwa duże koła i kierownica.
Latem jest wszędzie, zimą w piwnicach.
Dziecięcy, składak lub wyścigowy Jedzie radośnie, stary czy nowy! (rower)
Jak ciekawie i jak miło byłoby nim w rejs popłynąć.
Niech unosi nas na falach,
Ląd będziemy śledzić z dala! (statek) Kierownica, cztery koła,
karoseria dookoła.
Foteliki do siedzenia.
I ruszamy. Do widzenia! (samochód) Pędzi po szynach, gwiżdże znajomo.
Kłania się lasom, polom i domom.
W wielu wagonach tak pełno ludzi.
Na czas dojadą! Po to się trudzi. (pociąg) Jak ptak z metalu w obłokach lata.
Dotrzesz nim w różne zakątki świata.
Dziób, ogon, skrzydła, silniki duże.
Pilot już rusza. Wnet będziesz w górze! (samolot)
4. “Co to za pojazdy?” - Rebus fonetyczny.
Dziecko różnicuje pierwsze głoski w nazwach różnych pojazdów (podanych niżej) wymienianych przez Rodzica. Dokonuje ich syntezy (łączenia) i odgaduje nazwy różnych pojazdów:
np. rak, oko, walizka, ekran, ręka - rower;
rogi, ogon, lizak, kran, igła - rolki;
sukienka, arbuz, motyl, okno, lalka, orzech, torba - samolot;
baton, agrafka, lustro, orka, narta - balon;
miś, okulary, tort, obraz, rower - motor;
spodnie, teczka, ananas, telewizor, ekierka, kot - statek.
5. Zabawa ruchowa „Gdzie poruszają się te pojazdy?”.
Dziecko porusza się po pokoju w rytm wygrywany na dowolnym instrumencie. Podczas przerwy w grze Rodzic wymienia nazwy różnych środków lokomocji.
Jeśli te środki poruszają się po lądzie, dziecko przykuca;
jeśli w powietrzu – stoi na palcach z rękoma wyciągniętymi w górę;
jeśli po wodzie – kładzie się na brzuchu i naśladuje pływanie, np. Żabką.
6. “Jedziemy na wycieczkę” - zabawa matematyczna.
Dziecko konstruuje grę ścigankę. Rysuje trasę, zaznacza start i metę. Trasę dzieli na pola. Na trasie zaznacza np. miejsce pułapki, premie, zadania do wykonania. Rodzic pomaga dziecku i przypomina, że należy mieć otwarty umysł. Przyślijcie fotkę swoich gier na nasz e-mail
7. Zabawa konstrukcyjna „Pojazd przyszłości”.
Rozpuście wodze wyobraźni i z dowolnie wybranych klocków w domu zbudujcie prototyp pojazdu przyszłości. Przyślijcie fotkę tych nowoczesnych pojazdów na nasz e-mail
8. Puzzle z podziałem słów na sylaby - karta pracy 1.
Dziecko układa proste dwu i trzy elementowe puzzle z jednoczesnym sylabizowaniem nazw środków transportu przedstawionych na obrazkach.
9. “Co gdzie się porusza?” - karta pracy 2.
Połącz pojazdy z obrazkami przedstawiającymi przestrzeń, w której mogą się poruszać. Pokoloruj pod każdym obiektem tyle kółek, ile sylab jest w nazwie.
10. Zabawa ruchowa- “Na ziemi zostaje”
Dziecko wykonuje polecenia wg instrukcji na filmiku.
Zabawa - Na ziemi zostaje
11. “Pokoloruj wg. Instrukcji" - karta pracy 3.
Dziecko koloruje obrazki według podanej instrukcji.
Opracowały: Agata Waszczuk i Marzena Kubacka
Karta pracy nr 1.
Karta pracy nr 2.
Karta pracy nr 3.
