Wielki Czwartek - Dar kapłaństwa

Aleksander Radecki

Wielki Czwartek - Dar kapłaństwa

Wrocławski Przegląd Teologiczny 2/2, 159-160

WIELKI CZWARTEK

₁₅₉

Dar kapłaństwa

1. W ten święty, w ielkoczw artkow y w ieczór M szy W ieczerzy Pańskiej, stajem y w zachw ycie i dziękczynieniu w o b e c W ielkiej T ajem nicy W iary - T ajem nicy N ajśw iętszego S ak ram entu C iała i Krwi Pana n aszego, Jezusa Chrystusa. Słuchaliśm y ( /

czytanie)

nowego przykazania,

Odkupiciela

człowieka

2. D ziś jed n ak chciałbym w as zaprow adzić m ocam i wiary i m odlitw y do wszystkich katedr katolickich św iata, gdzie przed p ołu d n iem spraw ow ana jest liturgia - w iększości w iernych, n iestety, n ie znan a - p ośw ięcen ia oleju krzyżm a św. ( służącego do spraw ow ania sak ram en tów chrztu, bierzm ow ania i kapłaństw a, a tak że do nam aszczania now ych k o ścio łó w ) i oleju chorych (p o trzeb n eg o w godzinach cierpienia i w chwili śm ierci). Jest w tę liturgię w pisan e tak że u roczyste o d n o w ien ie przyrzeczeń kapłańskich; w szak W ielki C zwartek jest także d niem u stan ow ien ia sakram entu kapłaństw a.

Spójrzmy zatem na kapłaństw o i kapłanów , ch oć tem at ten w ydaje się i trudny do p odejm ow ania, ze w zględ u na skażony klim at w o k ó ł teg o daru (n aw et w śród Ludu B o ż e g o ), jak i ze w zględ u na p ew n e skrępow anie, jak iego dośw iadcza w ielu kapłanów , gdy przychodzi im m ów ić o sob ie, o tajem nicy p ow ołan ia, o tej szczególnej misji, jaką B ó g zlecił tym, których sam wybrał.

Prześledźm y zatem tek st o w eg o liturgicznego aktu kapłańskich przyrzeczeń, składanych w o b ec B iskupa i w iernych p rzez ob ecnych w katedrach prezb iterów

(Mszał Rzymski,

W tym prostym , jed n ozn aczn ym , p ięciok rotn ie p ow tórzonym przez księży na w ezw anie B iskupa ordynariusza „ ch cę”, streszcza się cała istota kapłańskiej p osłu gi i całego życia księdza: chw ała B o ża i u św ięcen ie ludzi; posłu ga Słow u - pilna i m ądra - i n aślad ow an ie C hrystusa D o b r e g o Pasterza; troska o zbaw ien ie dusz nieśm iertelnych - b ez szukania w łasnej korzyści; jed n o c z e n ie się z Jezu sem w duchu p ośw ięcen ia za zbaw ien ie innych, w ręcz całego świata!

3. G dy co roku w ypow iadam - na ile tylko p otrafię szczerze i z wiarą - to swoje p ięciok rotn e „ch cę”, budzi się mój święty, kapłański lęk: czy sprostam podjętym zadaniom , czy wytrwam; czy m oje słabości i wady nie b ęd ą dla k ogoś z w as

POMOCE DUSZPASTERSKIE

160

p ow od em zgorszenia, odejścia o d C hrystusa i Jego O blubienicy - K ościoła; czy m oja n ied osk on ałość nie stanie się dla k ogoś słab ego w w ierze p o w o d em „uspraw iedli­ w ien ia” dla grzechu...? G e st u derzania się w p iersi p od czas w yznania grzechów na początku każdej M szy św. nie je st „na niby”; dla m nie - kapłana - k on fesjon ał jest także niezbędny, jako zdrój B o ż e g o , n ie sk o ń c z o n e g o M iłosierdzia...

D la teg o - jak zauw ażyliśm y w tym katedralnym dialogu ojca d iecezji z kapłanam i - Lud B oży w ezw any jest do gorącej m odlitw y za kapłanów , by otrzym ali o d Pana p otrzebne im dary do w iernej służby oraz by stali się przez św ięto ść sw ego życia, żywymi w izerunkam i C hrystusa, N ajw yższego K apłana, D o b r e g o Pasterza, N au czy­ ciela i Sługi. T o napraw dę nie jest takie p roste, b o dar kapłaństw a jest czym ś, co m nie, jako człow ieka w zięteg o p rzecież sp ośród w as, n iesk o ń czen ie przerasta! W ięc dziś kolejny raz sięgam p o tek st w iersza k sięd za -p o ety Jana T w ardow skiego: „W łasnego kapłaństw a się b oję, w ła sn eg o kapłaństw a się lękam , przed w łasnym kapłaństw em w proch padam , przed w łasnym k apłaństw em k lęk am ...”

4. Pozw ól jednak, siostro i bracie, ż e w to św ięto kapłanów , zw iązanych tak ściśle z Eucharystią, postaw ię ci kilka pytań do rachunku sum ienia. B o widzisz: m oja gorliwość, entuzjazm , duch p ośw ięcen ia, a n aw et św ięto ść - w znacznym stop n iu zależą od ciebie, od twojej postaw y w o b e c w ła sn eg o duszpasterza, innych księży, a naw et w o b ec Ojca Św iętego! O łtarz, przy którym się grom adzim y, m o że być, n iestety, „barykadą”, która dzieli nas, tw orzących C hrystusow y K ościół, na „m y” i „on i” - zam iast być stołem jed n ości, w spółpracy, w sp ółod p ow ied zialn ości; m iejscem spotkania Ludu B o ż e g o z Jezu sem p ośrod k u nas!

Zatem :

- czy ty się za m nie, tw ojego prob oszcza, w ikariusza, k a te c h e tę , sp ow iednika czasam i m odlisz?

- czy ty m nie znasz, czy ja je ste m już „tw ój”; u m iesz zauw ażyć na drodze, w szkole, sklepie; um iesz pozdrow ić, u śm iech n ąć się, p om óc...?

- czy ja m ogę na cieb ie liczyć, gdy przyjdzie jakaś konkretn a sprawa w naszej w spólnocie: na dobrą radę, na twój czas, charyzm aty, d ośw iad czen ie, w spółu d ział w p odejm ow aniu decyzji...?

- czy jesteś gotów m nie bronić w o b e c oszczerstw , p o m ó w ień , osk arżeń , kpin...? - czy b ęd ę m ógł na cieb ie liczyć w dniach m ojej choroby, biedy...?

- czy ty mi u m iesz przebaczyć m oje błędy, słabości, grzechy...?

- czy liczysz się z tym, że Pan B ó g m o że i m a prawo p o w o ła ć cieb ie, tw oje d ziecko lub kogoś z twych bliskich na w yłączną sw oją służbę? Czy w spierasz bu d zące się pow ołania? In teresuje cię sem inarium d u ch ow n e, k tóre p rzecież żyje i funk­ cjonuje tylko dzięki ofiarn ości wiernych?

5. Jeśli trzeba, p otrafię cieb ie i w as w szystkich dziś serd eczn ie przep rosić za to, że nie jestem świętym k apłanem ... A ty mi przebacz, czym kolw iek ci zaw iniłem - skoro wszyscy chcem y, by B ó g nam przebaczył... T en w ieczór n iech b ęd zie dla nas tu obecnych okazją do budow an ia jed n o ści K ościoła, jed n o ści, która była taką w ielką troską Jezusa, p od czas Jego arcykapłańskiej m odlitw y w w ieczerniku:

Aby

stanow ili je d n o (J 17, 22).