CZUWANIE MODLITEWNE ŚW. MAKSYMILIANA KOLBEGO

CZUWANIE MODLITEWNE przygotowanie do święta ŚW. MAKSYMILIANA KOLBEGO

dar Boga oddane życie

święty naszych trudnych czasów

2 Rekwizyty:

W pomieszczeniu: obraz lub portret św. Maksymi- liana oraz świeca

Na chwile modlitwy: kartka i długopis dla każdego uczestnika. Odtwarzacz audio i przygotowane fragmenty muzyki instrumentalnej.

Przystanek pierwszy: Naczynie z wodą

Przystanek drugi: Fotografia wyciągniętych rąk Przystanek trzeci: Rysunek śladów stóp

*****

Wprowadzenie

Prowadzący: Odprawiliśmy nowennę do św. Mak- symiliana, aby przygotować nasze serca do jego święta: nowennę, podczas której siedzieliśmy bądź to na zimnej i wilgotnej posadzce, bądź to oparci o porysowane ściany bunkra nienawiści, czy też leże- liśmy bezbronni w celi miłości. W ten sposób odbyli- śmy podróż po życiu duchowym i misyjnym św. Mak- symiliana Kolbego, a dziś jesteśmy tutaj, by ponow- nie przeżywać jego ostatnie chwile życia fizycznego i jednocześnie początek życia wiecznego; jesteśmy tutaj, by celebrować życie ofiarowane i rozprzestrze- nione po wszystkich zakątkach świata, poprzez jego prochy rozwiane przez wiatr, prochy, które stały się

3

życiem w sercu każdego z nas i w sercach tych wszystkich, którzy podzielają charyzmat św. Mak- symiliana.

W obecnym momencie historii, w bieżącym 2020 roku, naznaczonym przez Covid-19, jego słowa wybrzmiewają w nas mocno: tylko miłość jest twórcza, tylko miłość daje życie, życie Boże. I py- tamy się: Co zrobiłyby Maksymilian Kolbe w aktu- alnych okolicznościach?

Z pewnością zakasałby rękawy i wziąłby się do pra- cy. Pewni, że on nam towarzyszy w tej naszej dro- dze, rozpocznijmy…

Wzywajmy Ducha Świętego, aby dał nam swoje światło, byśmy mogli ten moment modlitwy prze- żyć pod Jego przewodnictwem.

Pieśń do Ducha Świętego ………

Prowadzący: Boże wejrzyj ku wspomożeniu memu.

Wszyscy: Panie, pospiesz ku ratunkowi memu.

P. Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu.

W. Chwała Trójcy Świętej, chwała błogosławione- mu Bogu.

4

Przystanek Pierwszy

NA MODLITWIE ZE ŚW. MAKSYMILIANEM DAR BOŻY

P. W bunkrze głodowym Maksymilian Kolbe modlił się, śpiewał, oddawał cześć Bogu i Niepokalanej – zaświadcza o tym Bruno Borgowiec:

Lektor 1.: … można powiedzieć, że obecność Ojca Maksymiliana w bunkrze była konieczna dla in- nych. Popadali w obłęd na myśl o tym, że nie wrócą już do swoich rodzin, do swoich domów; krzyczeli i przeklinali. On zdołał przywrócić im spokój…

(…) z celi, w której przebywały te biedne dusze i z którą jednoczyły się inne głosy, można było usłyszeć odmawianie modlitw, różaniec, hymny;

Ociec Kolbe przewodniczył, a inni odpowiadali chó- rem. Ponieważ modlitwy te oraz hymny roz- brzmiewały w każdej części bunkra, miałem wraże- nie jakbym był w kościele. (Patricia Treece, Maksymilian Kolbe, Święty z Auschwitz).

P. Maksymilian pomaga im się uspokoić, przygo- tować na chwilę ostateczną, uczy i wzywa do mo- dlitwy i przebaczenia.

W chwili ciszy, pozwólmy się uspokoić, pozwólmy się poprowadzić obecności naszego Świętego…

z pewnością także my w tym czasie pandemii czu-

5

jemy w sercu pragnienie, by nam przebaczono i wezwanie, byśmy ze swej strony przebaczyli…

Chwila ciszy

P. Na karteczce, które teraz otrzymamy, możemy napisać to, co w obecnej chwili naszego życia prze- szkadza nam dawać siebie. Wrzucimy je potem do wody, aby stały się nieczytelne… będzie to symbol naszego pragnienia, by osłabić nasze opory, aż do ich usunięcia …

Symboliczny gest (podkład muzyczny)

P. To pragnienie, które wyraziliśmy poprzez sym- boliczny gest, przedstawimy teraz Panu, prosząc by dał nam siłę do zrealizowania go, i uczynimy to za wstawiennictwem św. Maksymiliana:

P. Święty Maksymilianie, wybrany przez Boga, W. Módl się za nami!

P. Święty Maksymilianie, darze Boga W. Módl się za nami!

P. Święty Maksymilianie,

Człowieku uczyniony darem dla innych, W. Módl się za nami!

6 Módlmy się

P. Ojcze niebieski, prosimy Cię, by ta chwila spo- tkania z Tobą umocniła naszą wiarę, nadzieję i mi- łość, tak byśmy lepiej Ci służyli w każdym z naszych braci, których spotykamy na naszej drodze. Przez Chrystusa Pana naszego.

Amen.

Pieśń do św. Maksymiliana…

Przystanek Drugi

Z MAKSYMILIANEM UCZYMY SIĘ PRZYJMOWAĆ I OBDAROWYWAĆ

P. Święty Maksymilian staje się miejscem przyjęcia dla umierających: gości ich w swoim sercu prze- pełnionym macierzyństwem Maryi, macierzyń- stwem, które czyni go człowiekiem troskliwym, uważnym, delikatnym…

W nim macierzyństwo i ojcostwo stają się jedno- ścią, stają się miłością przeżywaną w codzienności, poprzez konkretne gesty względem swoich braci i wobec każdego człowieka.

L1. W konferencji wygłoszonej 30 sierpnia 1937 roku, powiedział: „Ci, którzy z miłości do Boga re- zygnują z własnej rodziny, stają się matkami du- chowymi dla wielu dusz, często nawet nie znając ich osobiście. Jedną z najwznioślejszych rzeczy jest

7

poświęcić miłość do jednej tylko osoby lub do wła- snej rodziny, aby stać się matką dla niezliczonych dusz”.

Takie nastawienie zawsze charakteryzowało po- stawę Ojca Kolbego. Wszyscy jego współbracia byli w taki czy w inny sposób jego beneficjentami, a on był tego świadom, co widać w tym oto liście:

L2. „Z miłości do Niepokalanej zrezygnowałem z założenia rodziny i posiadania dzieci cielesnych, a Niepokalana, niedościgniona w swojej wspania- łomyślności, daje mi wiele dzieci; wy, którzy w Jej ręce powierzyliście wasze życie i wieczność, stali- ście się moimi dziećmi duchowymi. I wierzcie mi:

zarówno w Japonii i w Polsce, udzieliła mi Ona ta- kiej czułości i miłości, które są bardzo podobne do miłości i czułości, które matka ma wobec swojego dziecka. Jak widzicie, nie mógłbym się nazywać

«ojcem duchowym», gdybym nie zatroszczył się o waszą duszę”.

Te postawy rozprzestrzeniły się także w obozie koncentracyjnym. Maksymilian nauczył nas, że w czasach nienawiści i wojny, przyjmowanie dru- giego jest darem. Zwłaszcza w tym czasie pandemii wezwani jesteśmy do przyjmowania drugiego, do tego by stawać się matkami i ojcami wielu braci i sióstr, którzy doświadczają cierpienia z powodu choroby lub utraty kogoś bliskiego… Nasza bliskość

8

wobec cierpiącego staje się konkretna poprzez bliski kontakt, modlitwę i umartwienie.

Jak my konkretnie realizujemy to wszystko?

Chwila ciszy i refleksji

P. Jako znak gościnnego przyjęcia, napiszmy na karteczce imiona osób, które znamy, a które za- chorowały i/lub zmarły z powodu COVID-19 lub w tym czasie stały się ofiarami przemocy domo- wej… Przyczepimy ją następnie do obrazu wycią- gniętych dłoni.

Symboliczny gest (podkład muzyczny)

Zwróćmy się teraz do św. Maksymiliana, prosząc go o wstawiennictwo:

P. Święty Maksymilianie,

świetlany przykładzie pokory i uległości, W. Módl się za nami!

P. Święty Maksymilianie,

świadku miłości Boga i bliźniego, W. Módl się za nami!

P. Święty Maksymilianie, obrońco godności ludzkiej, W. Módl się za nami!

9 Módlmy się

P. Ojcze przedwieczny, daj nam serce ogromne jak ocean i otwarte jak bezkresne obszary pampy, aby przyjąć wszystkich z matczynym sercem, wszędzie tam gdzie jesteśmy i żyjemy. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Pieśń: ………

Przystanek Trzeci

ŚWIĘTY MAKSYMILIAN

ŚWIĘTY NASZYCH TRUDNYCH CZASÓW

P. Po śmierci Ojca Kolbego, wielu dawało świadec- two o nim. Jerzy Bielecki, jeden z wielu, napisał:

L1. Ojciec Kolbe nigdy nie został skazany: jego śmierć była wydarzeniem czysto nadnaturalnym.

To człowiek, który uparcie powtarzał że „tylko mi- łość jest twórcza”, nie chciał walczyć z nazistami, lecz zatryumfować nad nimi poprzez miłość.

Wszedł w ten świat zażartej rywalizacji niczym światło, które rozbłyskuje i niesie przesłanie: „Je- steś stróżem brata twego”.

Z całego serca ofiarował swoje cierpienie Bogu;

modlił się bez lęku, spowiadał, i, ze wszystkich swo- ich nadwątlonych ludzkich sił całkowicie oddawał

10

samego siebie, aby więźniów Oświęcimia przemie- nić z bestii w braci.

Jego śmierć była dla wszystkich niezmiernym szo- kiem. Zdaliśmy sobie sprawę, że w tej ciemnej du- chowej nocy duszy ktoś spośród nas wyniósł miarę miłości aż na najwyższy szczyt.

P. Przypomnijmy, co napisał przebywając na osob- ności w sanatorium w Zakopanem:

L2. A pomyślcie teraz, jak nam przyjemnie będzie na łożu śmierci, gdy będziemy mogli szczerze po- wiedzieć: Niepokalana, jam z miłosierdzia Twego dla Ciebie całe życie poświęcił, dla Ciebie pracował i cierpiał, i dla Ciebie umieram. Jam Twój!!!... Jakiż pokój, jakie błogie szczęście w nadziei bliskiego ujrzenia Jej zalewać będzie serce? I jakież spotkanie w niebie?... (PMK 120).

L3. Jakie uczucia wdzięczności przepełnią serce każ- dego z nas, gdy po skonaniu ujrzymy Ją, Niepokala- ną, która bez żadnych naszych zasług raczyła nas powołać do tak wzniosłej pracy dla Niej” (PMK 105).

Chwila ciszy i refleksji

P. Jego śmierć przyniosła swoje owoce i każdy z nas jest tego świadkiem: wystarczy pomyśleć o naszym powołaniu, o charyzmacie rozprzestrze- nionym poprzez jego prochy, które zostały rozwia- ne po całym świecie, docierając także do naszego

11

serca, serca, które nie może pozostawać w miej- scu, lecz pragnie zarażać serca wszystkich ludzi…

W chwili obecnej wielu naszych braci i sióstr prze- żywają nadal w pełni czas pandemii, inni stopnio- wo z niej wychodzą… i dla jednych i dla drugich oświecające są słowa papieża Franciszka:

L1. Teraz, gdy myślimy o powolnym i żmudnym wychodzeniu z pandemii, wkrada się właśnie to niebezpieczeństwo: zapominanie o tych, którzy pozostali w tyle. Istnieje ryzyko, że dotknie nas jeszcze gorszy wirus, wirus obojętnego egoizmu.

Przekazuje się on wychodząc z idei, że życie się po- prawia, jeśli jest lepsze dla mnie, że wszystko bę- dzie dobrze, jeśli mnie będzie dobrze. Zaczynamy od tego, a dochodzimy do selekcjonowania ludzi, odrzucania biednych, składania w ofierze na ołta- rzu postępu tych, którzy zostają z tyłu. Obecna pandemia przypomina nam jednak, że nie ma róż- nic i granic między tymi, którzy cierpią. Wszyscy jesteśmy ułomni, wszyscy równi, wszyscy cenni. To, co się dzieje, wstrząsa nami wszystkimi: nadszedł czas, aby usunąć nierówności, uzdrowić niespra- wiedliwość, która podważa u podstaw zdrowie całej ludzkości!

(papież Franciszek, homilia 19.04.2020).

P. Każdy z nas może odcisnąć ślad, symbolizując w ten sposób nowe kroki, które mamy postawić na nowych drogach, wskazanych nam przez Boga w bieżącym 2020 roku.

Symboliczny gest (podkład muzyczny)

12

Aby naprawdę stać się zdolnymi do tych nowych kroków na nowych drogach, prośmy o wstawien- nictwo św. Maksymiliana:

P. Święty Maksymilianie,

proroku i znaku cywilizacji miłości, W. Módl się za nami!

P. Święty Maksymilianie,

patronie naszego trudnego czasu, W. Módl się za nami!

P. Święty Maksymilianie,

oddany bez granic Niepokalanej, W. Módl się za nami!

Módlmy się

P. Boże, Ojcze miłosierdzia, w św. Maksymilianie Kolbe Twój Duch odtworzył w godny podziwu spo- sób ślady oblicza Chrystusa, Twojego Syna, tak że stał się wymownym świadkiem Ewangelii w na- szych czasach. Spraw, abyśmy za jego wstawien- nictwem również my, w szkole Maryi, nauczyli się żyć na co dzień zgodnie z duchem Błogosła- wieństw, współpracując w ten sposób w budowa- niu nowej cywilizacji miłości. Przez Chrystusa Pana naszego.

W. Amen.

Pieśń maryjna ………..