• Nie Znaleziono Wyników

(c) Rys. 1. Sieć uczelniana

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "(c) Rys. 1. Sieć uczelniana"

Copied!
7
0
0

Pełen tekst

(1)

CCNA-2 Skills Exam

Głównym celem Skills Exam jest sprawdzenie umiejętności praktycznych.

Dodatkowo Skills Exam ma zachęcić i zmobilizować do powtórzenia materiału z drugiego semestru kursu CCNA, z myślą o Final Exam.

Story

Administrator ma za zadanie skonfigurować sieć, powiedzmy uczelnianą, składającą się z trzech segmentów: (a) podsieć w uczelni (b) podsieć w kampusie oraz (c) podsieć dostępu do Internetu, reprezentowanego przez (d) niewielką podsieć z serwerem www (rys. 1).

Rys. 1. Sieć uczelniana

Konfiguracja powinna obejmować podział puli dostępnych adresów IP na podsieci, konfigurację routerów (w tym interfejsów, protokołów routingu OSPF i EIGRP oraz tras statycznych) oraz komputerów (adresy IP i bramy domyślne)

(a)

(b)

(c)

(d)

(2)

Koncepcja routingu w sieci uczelnianej

Koncepcja routingu w sieci uczelnianej jest przedstawiona na rys. 2.

Podsieci w uczelni i kampusie używają protokołów routingu, OSPF oraz EIGRP, natomiast w podsieci dostępu do Internetu zdefiniowane są tylko trasy statyczne oraz domyślne (tj. statyczne do sieci 0.0.0.0).

Rys. 2. Routing w sieci uczelnianej.

Linia ciągła – trasa domyślna, linia przerywana – trasa statyczna.

Rysunek pokazuje wszystkie trasy statyczne, jakie należy zdefiniować.

Trasy statyczne (domyślne) do pozostałych routerów zostaną przekazane przez odpowiednio skonfigurowane protokóły OSPF i EIGRP. Z kolei w routerze ISP trasa statyczna już jest.

OSPF

EIGRP

(3)

Podsieć w uczelni

Podsieć w uczelni składa się z dwóch podsieci (w jednej są komputery pracowników, w drugiej – serwery uczelniane), komputerów, serwerów, przełączników oraz routerów.

Rys. 3. Podsieć w uczelni.

Zadania

1. Podzielić pulę adresów IP na podsieci (trzeba też zostawić trochę adresów dla kampusu – liczbę komputerów proszę określić samemu).

2. Skonfigurować komputery i serwery;

3. Skonfigurować routery. Jako protokół routingu należy użyć OSPF, przy czym funkcję DR ma pełnić router brzegowy. Działanie OSPF ma być ograniczone do podsieci w uczelni, zatem port szeregowy routera brzegowego powinien być ustawiony jako pasywny dla OSPF. Trasa domyślna powinna być skonfigurowana w routerze brzegowym i rozgłaszana do pozostałych routerów.

Łącza pomiędzy routerami powinny używać prywatnych numerów IP (np. 192.168.x.x), aby nie zmniejszać liczby posiadanych adresów.

OSPF DR

(4)

Podsieć w kampusie

Ze względu na wydajność i lokalizację, komputery w kampusie zostały podłączone do dwóch routerów dostępowych. Serwer kampusu (plików, poczty, itd.) jest publicznie dostępny.

Rys. 4. Podsieć w kampusie.

Zadania

4. Przydzielić numery IP dla komputerów i serwera.

5. Skonfigurować routery; Jako protokół routingu należy użyć EIGRP.

Działanie EIGRP ma być ograniczone do podsieci w kampusie, zatem zewnętrzny port szeregowy routera brzegowego powinien być

ustawiony jako pasywny. Trasa domyślna powinna skonfigurowana w routerze brzegowym i rozgłaszana do pozostałych routerów przez protokół routingu EIGRP.

EIGRP

(5)

Podsieć dostępu do Internetu

Routery brzegowe podsieci uczelni i kampusu są połączone przez łącza szeregowe z routerem brzegowym sieci dostępowej, który z kolei jest połączony z routerem dostawcy usług ISP.

Rys. 5. Podsieć dostępu do Internetu.

Linia ciągła – trasa domyślna, linia przerywana – trasa statyczna.

Zadania

6. Skonfigurować połączenia pomiędzy routerami.

7. Skonfigurować łącze między routerem brzegowym a routerem ISP.

W przypadku routera ISP należy skonfigurować tylko port szeregowy – inne potrzebne rzeczy już są.

8. Skonfigurować trasy statyczne. Jeżeli nie zostało to zrobione wcześniej (zob. zadanie nr 3 i 5), to do konfiguracji routerów brzegowych

podsieci w uczelni i w kampusie należy wpisać trasy statyczne. Trasy statyczne należy też skonfigurować w routerze brzegowym sieci

dostępowej (do obu podsieci oraz domyślna do Internetu – zob. rys 2).

Łącza pomiędzy routerami powinny używać prywatnych numerów IP (np. 192.168.x.x), aby nie zmniejszać liczby posiadanych adresów.

(6)

Sposób wykonania zadań

Ze względu na złożoność zadań, sugeruję wykonywać je w sposób możliwie usystematyzowany.

Wskazane jest aby zapisywać polecenia konfiguracyjne w pliku tekstowym (w rozłącznych blokach, oddzielnie dla poszczególnych urządzeń)

i wczytywać je metodą kopiuj-wklej. Daje to lepszy ogląd całej sytuacji (np. możliwość szybkiego sprawdzenia zgodności adresów, haseł itp.), a w razie potrzeby możliwość sczyszczenia konfiguracji (polecenie reload) i wczytania na nowo, po naniesieniu poprawek. Można także uruchamiać sieć etapami, dołączając kolejne polecenia konfiguracji.

Sugerowana kolejność działań:

1. Planowanie

- podział puli publicznych adresów IP pomiędzy poszczególne podsieci.

- przydzielenie adresów prywatnych do połączeń między routerami.

- rozrysowanie mapy sieci, z numerami interfejsów i adresami IP (wbrew pozorom bardzo przydatne, warto!).

2. Konfiguracja podsieci w uczelni - konfiguracja routingu OSPF

(na tym etapie może być bez trasy do Internetu) - sprawdzenie łączności w całej podsieci

3. Konfiguracja podsieci w kampusie - konfiguracja routingu EIGRP

(na tym etapie może być bez trasy do Internetu) - sprawdzenie łączności w całej podsieci

4. Konfiguracja podsieci dostępu do Internetu - konfiguracja interfejsów szeregowych - konfiguracja tras statycznych

- sprawdzenie łączności w całej podsieci

5. Konfiguracja pozostałych potrzebnych tras statycznych - konfiguracja tras statycznych z podsieci uczelni i kampusu - sprawdzenie łączności w całej sieci

(7)

Rozliczenie

Pliki Packet Tracera z rozwiązaniami proszę przysyłać mailem na adres p.kaczorek@wp.pl

W oddzielnym pliku tekstowym proszę zamieścić polecenia konfiguracyjne wszystkich routerów (zgodnie z opisanym powyżej sposobem działania) oraz przedstawić podział na podsieci – dla każdej podsieci należy podać:

adres podsieci, maskę, pierwszy oraz ostatni dostępny numer IP.

Dane

Podsieci – każdy otrzymuje do dyspozycji dwa fragmenty podsieci klasy C, który należy podzielić na jeszcze mniejsze fragmenty.

A. Lewandowski

200.10.60.64/26 i 200.10.60.192/27 D. Siedlecki

200.10.10.96/27 i 200.10.10.192/26 K. Matusewicz

200.100.50.128/26 i 200.100.50.192/27 M. Drewing

200.200.0.64/26 i 200.200.0.160/27 P. Czuryło

200.20.40.64/27 i 200.20.40.128/26 P. Okraszewski

200.0.100.128/27 i 200.0.100.192/26 P. Lichnicki

200.5.5.32/27 i 200.5.5.128/26 M. Świech

200.15.35.32/27 i 200.15.35.192/26

Cytaty

Powiązane dokumenty

Aby nasza adresacja działała niezbędne jest też użycie nowej maski podsieci,ponieważ podzieliliśmy na 6 podsieci czyli „dobraliśmy” 3bity o te trzy bity zwiększa się nasza

Interpretacja części identyfikującej sieć pozostaje taka sama, jak w przypadku sieci nie używających podziału na podsieci, natomiast część lokalną dzielimy na numer podsieci

Multimedialną zawartość programu mTalent Zajęcia logopedyczne- PAKIET EKSPERT stanowi 3400 ćwiczeń interaktywnych oraz blisko 800 kart pracy do wydruku.. grupowe) zajęcia

Adres rozgłoszeniowy: Tak samo jak adres podsieci tylko, że jak maska mówi 0, to wstawiamy w adresie

Wyznaczyć adresy dla elementów składowych sieci na podstawie tabeli 1 zależnie od numeru grupy (G) i numeru zadania.. Zbudować sieć według podanej topologii i wyznaczonego

ADSL (Asymetric Digital Subscriber Line) – jest to technika asymetryczna, znaczy to że prędkość transmisji do abonenta jest większa niż prędkość strumienia danych od

Ilość bitów przypadająca na część sieci i część hosta jest zależna od klasy adresu.. Od maksymalnej liczby możliwych do otrzymania adresów hostów, odejmujemy 2 skrajne adresy

Routery OSPF wysyłają pakiety hello ze wszystkich interfejsów z włączonym protokołem OSPF, aby ustalić, czy na tych łączach są sąsiedzi. Odebranie na