5.3 Męczeństwo chrześcijan w XXI wieku
Ćwiczenie Nie bądź bierny stanowi ostatni element katechezy.
Katecheta rysuje na tablicy słońce i prosi uczniów, by podali propozycje, jak można pomóc prześladowanym chrześcijanom. Odpowiedzi zapisuje w słońcu, na końcu podaje strony internetowe, gdzie można znaleźć więcej informacji i włączyć się w pomoc.
Przykład:
Na zakończenie katecheta przypomina o Dniu Solidarności z Kościołem Prześladowanym, który obchodzony w Kościele katolickim w Polsce w każdą drugą niedzielę listopada (od 2009) jako dzień szczególnej pamięci i modlitwy w intencji chrześcijan prześladowanych współcześnie na całym świecie.
Katechezę kończymy modlitwą Pod Twoją obronę w intencji wszystkich prześladowanych z powodu wiary w Chrystusa.
Materiały pomocnicze:
– wykorzystane:
A. Modlitwa
„Jezus powiedział do swoich uczniów: Podniosą na was ręce i będą was prześladować.
Wydadzą was do synagog i do więzień oraz z powodu mojego imienia wlec was będą do królów i namiestników. Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa. Postanówcie sobie w sercu nie obmyślać naprzód swej obrony. Ja bowiem dam wam wymowę i mądrość, której żaden z waszych prześladowców nie będzie się mógł oprzeć ani się sprzeciwić. A wydawać was będą nawet rodzice i bracia, krewni i przyjaciele i niektórych z was o śmierć przyprawią. I z powodu mojego imienia będziecie w nienawiści u wszystkich. Ale włos z głowy wam nie zginie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie”. (Łk 21,12-19)
B. Ćwiczenie Wywiad
„Rozmowa z T. Korczyńskim – pracownikiem międzynarodowej organizacji katolickiej Pomoc Kościołowi w Potrzebie.
Czy w XXI w. możemy jeszcze mówić o prześladowaniu chrześcijan?
Przede wszystkim musimy mówić! One trwają nieprzerwanie, od kiedy pojawiło się chrześcijaństwo, a ich skala rośnie. Jeśli ofiary w czasach starożytnych liczyło się w tysiącach, to wiek XX był totalną rzezią chrześcijan przede wszystkim z rąk nazistów i komunistów. I nic nie wskazuje na to, żeby w XXI w. prześladowania miały się ku końcowi.
Czym się różnią prześladowania dzisiaj od tych z początków Kościoła?
Czasem niczym. Nadal w niektórych miejscach świata można być ukrzyżowanym, ukamienowanym, sprzedanym. Odmienne są tylko ideologie prześladowców. Dziś najważniejsza z
modlitwa, udział w akcjach
pomocowych
wsparcie
finansowe
w których chrześcijanie są mniejszością, wierzący w Chrystusa właściwie wszędzie mają problemy. W ostatnim czasie represje wzmogły się w Pakistanie. I nie chodzi tam tylko o to, że fundamentaliści podkładają bomby pod kościoły, zastraszają miejscowych chrześcijan, ale że pakistański kodeks karny represjonuje osoby innej wiary niż islam. Np. artykuł 195 b i c mówi o tym, że każdy, komu zostanie udowodnione, że obraził proroka Mahometa, musi zgodnie z prawem ponieść śmierć, a kto znieważył Koran, musi ponieść karę dożywotniego więzienia. I to prawo jest wykorzystywane np. do porachunków z nielubianymi sąsiadami. Niedawno wyszło na jaw, że w Egipcie od 40 lat trwa proceder porywania chrześcijanek: kobiet, dziewcząt, małych dziewczynek. Są bite, gwałcone, zmuszane do konwersji i sprzedawane, a najgorsze jest to, że dzieje się to za cichym przyzwoleniem władz. Chrześcijanie są zabijani w Iraku, Nigerii, Ugandzie, Erytrei, zabijani lub sprzedawani jako niewolnicy w Sudanie.
Ale chrześcijanie są prześladowani nie tylko w krajach muzułmańskich...
Nie tylko. Chrześcijaństwu zagrażają też ideologie: komunizm i ateizm. Wciąż mają się one bardzo dobrze np. w Wietnamie, Laosie czy Korei Północnej. W Korei Północnej działają obozy koncentracyjne dla chrześcijan, w których od lat 50. ubiegłego wieku zamęczono 100 tysięcy naszych braci. Straszliwe rzeczy dzieją się w Chinach, gdzie chrześcijanie trzymani są w więzieniach i torturowani, segregowani według wyznań jako wrogowie komunistycznego raju, zmuszani do bycia dawcami organów. Świat nie mówi także o kilkudziesięciu falach aresztowań w ciągu ostatnich dwóch miesięcy w Wietnamie. Sytuacja w tym kraju przypomina trochę sytuację w Polsce sprzed kilkudziesięciu lat. Kościół jest tam ostoją nie tylko wiary, ale i wolności, więc możliwe, że Wietnam będzie dla Azji taką pierwszą kostką domina, jaką była Polska dla Europy Środkowo-Wschodniej.
Katolicy wietnamscy są bardzo aktywni i solidarni. Bronią parafii, swoich księży oraz świeckich, którzy są masowo aresztowani.
Co jeszcze zagraża chrześcijanom?
Dyktatury. Np. w Birmie junta wojskowa dokonuje ludobójstwa chrześcijańskich Karenów.
Mamy takie stereotypowe wyobrażenie, że buddyzm to religia pokoju. A tymczasem na Sri Lance księża byli zabijani przez mnichów buddyjskich, dla których pretekstem była wojna domowa. W Bhutanie buddyzm jest jedyną dozwoloną religią, a chrześcijaństwo jest prawnie zakazane. Także hinduizm pokazał swoją brutalną twarz podczas pogromów w stanie Orisa w Indiach w sierpniu 2008 r. Udokumentowanych ofiar było pięćset, ale wiemy, że 50 000 osób zostało wypędzonych z domów, że odkryto potem ich masowe groby w lasach, niektóre ofiary były palone żywcem, siostry zakonne gwałcone. Tych państw, które mógłbym wymienić i o każdym coś powiedzieć, jest 75. To znaczy, że chrześcijanie są prześladowani w co trzecim kraju na świecie. Dwieście milionów ludzi pada ofiarą brutalnych, krwawych prześladowań każdego roku. Tracą życie, zdrowie, mienie, nie wspominając o codziennych szykanach, ostracyzmie, wyśmiewaniu i obrażaniu.
Dlaczego tak mało o tym wiemy? Prawie w ogóle nie wspominają o tym główne media, nie zajmują się tym europejskie agendy, nawet księża na kazaniach rzadko o tym wspominają.
Właśnie. Najgorsze jest to, że w ogóle nie istnieje świadomość współczesnych prześladowań chrześcijan. Dlaczego o tym nie mówimy? Bo ta prawda jest niewygodna. Gdybyśmy ją przyjęli do wiadomości, to musielibyśmy coś z tą wiedzą zrobić. Bo jak przejść do porządku nad tym, że co trzy minuty ginie nasz brat w wierze? 170 tysięcy chrześcijan rocznie oddaje życie w różnych miejscach świata. Taka świadomość zobowiązuje, powoduje, że musimy zareagować, a nam się po prostu nie chce. Po drugie, chodzi o interesy ekonomiczne, np. współpracę z Chinami, Indiami, Wietnamem...”
(Co trzy minuty ginie nasz brat w wierze, Małgorzata Tadrzak-Mazurek, ks. Andrzej Godyń SDB, „Don BOSCO – Magazyn salezjański”, nr 3/2003, s. 9)
C. Ćwiczenie Współcześni męczennicy
(http://www.solterspr.com/2013/06/mapa-del-mundo-entero-2296/, z dnia 11.03.2013)
GRUPA 1:
KOREAŃSKA REPUBLIKA LUDOWO-DEMOKRATYCZNA
„Jedna z ostatnich dyktatur komunistycznych funkcjonująca na stalinowskich zasadach. W tym kraju, gdzie oficjalnie obowiązuje ateizm, istnieje także pewna forma religii: cześć, niemal boski kult, jakim obdarzani są rządzący. Każda forma kultu nie oddająca czci dynastii Kimów postrzegana jest jako niebezpieczna i wroga państwu. Motorami prześladowania w tym państwie są komunistyczna opresja, a także paranoja dyktatury, która za wszelką cenę chce się utrzymać przy władzy.
Międzynarodowe Dzieło Chrześcijańskie Open Doors szacuje liczbę wierzących na ok. 200–400 tys.
osób. Według ostatnich doniesień na temat pracy systemów obozowych, szacunki dla więźniów politycznych wynoszą około 150 do 200 tys. osób, nie licząc uwięzionych w innych typach więzień w kraju. Eksperci, bazując na opowieściach uciekinierów, szacują, że samo więzienie nr 15 może mieścić do 6 tys. chrześcijan. Po śmierci Kim Dzong Ila, w grudnia 2011 r., władze przejął jego syn, Kim Dzong Un. Według raportów i doniesień Open Doors, od tego czasu, sytuacja chrześcijan jeszcze bardziej się pogorszyła. W porównaniu z ubiegłym rokiem, wzrosła także drastycznie liczba uchodźców z Korei Północnej do Chin. Co druga próba ucieczki z «raju» Kimów nie powiodła się”.
(http://www.opendoors.pl/przesladowania/indeks/sip/, z dnia 25.07.2013)
GRUPA 2:
KRÓLESTWO ARABII SAUDYJSKIEJ
„System prawny królestwa oparty jest na prawie islamu (szariat). Apostazja (porzucenie islamu) i konwersja (nawrócenie na inną niż islam religię) są karane śmiercią, jeśli oskarżony nie wyrzeknie się nowej wiary. Chociaż rząd uznaje prawo nie-muzułmanów do prywatnych praktyk religijnych, to milicja religijna (Muttawa) często nie respektuje tego prawa. Ponieważ prawo nie jest formalnie skodyfikowane, sprawa prywatnych praktyk religijnych pozostaje niepewna i jest oparta raczej na oficjalnych stanowiskach przekazywanych medialnie. Wolność zrzeszania się jest także mocno ograniczona przez restrykcyjną segregację płci, który przejawia się m.in. zakazem przebywania razem mężczyzn i kobiet pochodzących z różnych rodzin. Wierzący, którzy angażują się w działalność chrześcijańską narażają się na areszt, więzienie, chłostę, deportację, a czasem tortury.
Ewangelizacja muzułmanów oraz rozprowadzanie chrześcijańskiej i innej nie-muzułmańskiej literatury, np. Biblii, jest nielegalne. Chrześcijanie nawróceni z islamu są także narażeni na ogromne
Saudyjskiej będzie się rozwijać. Tak jak nie powinno spodziewać się zmian w sytuacji politycznej i ekonomicznej w najbliższym czasie, tak nie zanosi się na to, aby sytuacja chrześcijan miała się poprawić. Jednakże liczba chrześcijan nawróconych z islamu wzrasta wraz z ich śmiałością do dzielenia się swoją nową wiarą. Dlatego też chrześcijanie liczą się z ryzykiem większych reperkusji i nacisków w Arabii Saudyjskiej w najbliższej przyszłości”.
(http://www.opendoors.pl/przesladowania/opisyekrajow/arabia_saudyjska/, z dnia 25.07.2013)
GRUPA 3
REPUBLIKA ŚRODKOWOAFRYKAŃSKA
„J.E. Dieudonné Nzapalainga, arcybiskup Bangui, jednoznacznie opisał sytuację w swoim kraju w homilii wygłoszonej w ostatnią niedzielę, 21 lipca 2013, w katedrze N.M.P. w Bangui. Powiedział dosłownie: «Nie mogę milczeć, gdy synowie tego kraju są ofiarami najgorszego barbarzyństwa. Nie mogę milczeć, gdy zabija się Środkowoafrykańczyków, jakby się rozgniatało muchę. Nie mogę milczeć, gdy gwałci się nasze siostry i matki. Nie mogę milczeć, gdy godność Środkowoafrykańczyka jest deptana, gdy niewinni są ograbiani, gdy uczciwy i zasłużony owoc pracy całego życia jest niszczony i burzony jak domek z kart. Nie mogę milczeć, gdy konsekruje się bezkarność i narzuca dyktaturę broni»„.
(http://www.pkwp.org/news/2013/republika_srodkowoafrykanska_nie_moge_milczec_gdy_zabija_sie_srodkow oafrykanczykow_jakby_sie_rozgniatalo_muche/, z dnia 25.07.2013)
GRUPA 4:
EGIPT
„Koptyjski patryjarcha Tawadros II, odwołał po raz trzeci tygodniowe publiczne spotkanie modlitewne i katechezy, które prowadził w każdą środę po południu w koptyjskiej katedrze w Kairze.
W ogłoszeniu odwołania spotkań Główny Sekretarz Rady Kościołów w Egipcie (Council of Churches in Egypt) ojciec Bishoy Helmy usprawiedliwił zawieszenie spotkań Patryjarchy w związku z trudną sytuacją, z jaką kraj się zmaga. Dotyczy ona obalenia rządów prezydenta Mursiego i rozpoczęcia procesu tworzenia nowego rządu pod ochroną wojska.
«Od 30 czerwca» – wyjaśnia agencji prasowej koptyjski biskup katolicki diecezji Minya Botros Fahim Awad Hanna – «patriarcha Tawadros unika publicznych spotkań z wiernymi nie dlatego, że boi się o własne życie, ale ponieważ nie chce, aby przychodzący na publiczną modlitwę wierni nie stali się ofiarami jakiś głupców, którzy rzucą w nich kilka ładunków wybuchowych. Obecnie istnieją takie osoby, które przypisują chrześcijanom odpowiedzialność za powstanie 30 czerwca». Według źródeł egipskich obecny minister spraw wewnętrznych otrzymał rozkaz zwiększenia ochrony patryjarchy Tawadrosa i naczelnego imana Al-Azhar Ahmed al. Tayyeb. Zarówno partyjarcha jak i imam pojawili się 3 lipca przy generale Abdel Fattah al-Sisi, kiedy to naczelny wódz wojska egipskiego przedstawił plan obalenia islamistycznego prezydenta Mursiego. W wyniku starć pomiędzy chrześcijanami a zwolennikami Bractwa Muzułmańskiego i Salafitami, które nastąpiły po aresztowaniu zdymisjonowanego prezydenta, zginęło 6 Koptów”.
(http://www.pkwp.org/news/2013/egipt_koptyjski_patryjarcha_odwoluje_publiczne_audiencje_z_obawy_przed_
przemoca, z dnia 25.07.2013)
GRUPA 5
SUDAN POŁUDNIOWY
„Königstein 18.07.2013 r. – Politycy powinni robić więcej, aby rozpocząć pokojowy dialog.
Edward Hiiboro Kussala, biskup diecezji Tambura-Yambio w Sudanie Południowym wyraził taki pogląd w trakcie rozmowy z przedstawicielami Pomoc Kościołowi w Potrzebie. W jego diecezji, która znajduje się w regionie przygranicznym, ludność nadal cierpi z powodu ataków rebeliantów, w szczególności grupy o nazwie Lord's Resistance Army (LRA), której obozy znajdują się w Ugandzie i Demokratycznej Republice Konga. «Porywają dzieci, palą domy i zabijają ludzi. Z tego powodu wiele mieszkańców tych przygranicznych terenów ucieka do miast. W mojej diecezji przebywa wielu wewnętrznych uchodźców»”.
(http://www.pkwp.org/news/2013/sudan_poludniowy_ludzie_cierpia_z_powodu_atakow_rebeliantow_obecnosc _wojskowa_nie_jest_rozwiazaniem, z dnia 25.07.2013)
D. Ilustracje do ćwiczenia Czy wiesz?
East News, EN_00965994_0071
East News, EN_01105840_1294 – polecane:
„«Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie» (Mt 5,10)
Czym jest prześladowanie chrześcijan według Open Doors?
O prześladowaniu nie mówimy tylko wtedy, gdy chrześcijanie są ranieni, torturowani czy zabijani z powodu swojej wiary, tak jak dzieje się to w wielu krajach. Prześladowanie ma miejsce także wtedy, gdy chrześcijanie z powodu swojej wiary tracą miejsca pracy lub środki na utrzymanie;
kiedy dzieci z powodu swojej wiary lub wiary rodziców nie mogą dostać się do szkół lub mają ograniczone szanse zdobycia wykształcenia; kiedy chrześcijanie z powodu presji otoczenia lub w obawie o swoje życie muszą opuścić swoje rodzinne strony. Powyższe przykłady można określić mianem dyskryminacji, ale nie zmienia faktu, że są one zakazane przez międzynarodowe konwencje oraz deklaracje i powinno się im przeciwdziałać.
Tak samo jak w przypadku, kiedy zabrania się chrześcijanom budowania kościołów, czy spotykania się w prywatnych domach; jak również gdy przez uciążliwe procedury utrudnia się lub wręcz uniemożliwia rejestrację chrześcijańskiego kościoła bądź organizacji. To, czy takie przypadki prowadzą do prześladowania czy tylko dyskryminacji, nie ma znaczenia. Nie chodzi o to, jak to nazwiemy – chodzi o to, że coś takiego ma miejsce i nie możemy przejść obok tego obojętnie.
W ostatnich latach zaobserwowaliśmy, że sprawcami prześladowań coraz częściej są osoby z najbliższego otoczenia ofiar. Zjawisko to też nazywamy prześladowaniem, ponieważ dla ofiar nie ma znaczenia czy cierpieniem obarcza ich państwo czy sąsiedzi. Niestety, w przypadkach prześladowań państwo rzadko interweniuje – często chrześcijanie nękani przez okoliczną społeczność nie otrzymują pomocy ze strony policji czy wojska, nie wszczyna się dochodzeń, a ciemiężyciele nie ponoszą żadnej kary za swe czyny.
ŁAMANIEPRAWCZŁOWIEKA
Przypadki udokumentowane przez Open Doors świadczą o tym, że prawo do wyboru i praktykowania własnej religii jest jednym z najczęściej naruszanych praw na świecie. Prawo to jest najstarszym z praw człowieka. Artykuł 18 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, przyjętej w 1948 r. przez Organizację Narodów Zjednoczonych, mówi: «Każdy człowiek ma prawo wolności myśli,
sumienia i wyznania; prawo to obejmuje swobodę zmiany wyznania lub wiary oraz swobodę głoszenia swego wyznania lub wiary bądź indywidualnie, bądź wespół z innymi ludźmi, publicznie i prywatnie, poprzez nauczanie, praktykowanie, uprawianie kultu i przestrzeganie obyczajów». Oświadczenie podpisane przez co najmniej 165 państw Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych (1966 r.) głosi: «Każdy ma prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania. Prawo to obejmuje wolność posiadania lub przyjmowania wyznania lub przekonań według własnego wyboru oraz do uzewnętrzniania indywidualnie czy wspólnie z innymi, publicznie lub prywatnie, swej religii lub przekonań przez uprawianie kultu, uczestniczenie w obrzędach, praktykowanie i nauczanie. Nikt nie może podlegać przymusowi, który stanowiłby zamach na jego wolność posiadania lub przyjmowania wyznania albo przekonań według własnego wyboru. Wolność uzewnętrzniania wyznania lub przekonań może podlegać jedynie takim ograniczeniom, które są przewidziane przez ustawę i są konieczne dla ochrony bezpieczeństwa publicznego, porządku, zdrowia lub moralności publicznej albo podstawowych praw i wolności innych osób.
Państwa-Strony niniejszego Paktu zobowiązują się do poszanowania wolności rodziców lub, w odpowiednich przypadkach, opiekunów prawnych do zapewnienia swym dzieciom wychowania religijnego i moralnego zgodnie z własnymi przekonaniami»„.
(Kiedy mówimy o prześladowaniu chrześcijan?
http://www.opendoors.pl/przesladowania/przesladowania_chrzescijan/, z dnia 12.03.2013)
