OBECNY PRZEBIEG
BADAŃNAD ZWALCZANIEM MOTYLICY
WĄTROBOWEJ
W POLSCE I ICH WYNIKI
WIESLA W CHOWANIEC
Zakład Parazytologii Instytutu Weterynaryjnego, Puławy
Według
programu
tytułmojego referatu powinien
brzmieć„Dotych- czasowe wyniki
badańnad zwalczaniem motylicy
wątrobowejw Polsce".
Ponieważ
jednak w pierwszym numerze
WiadomościParazytologicznych w roku 1961
ukazał się artykułE.
Żarnowskiegopod
tytułem„Stan
badańnad problemem choroby motyliczej
przeżuwaczyw Polsce", w którym au- tor
wyczerpująco podałi te zagadnienia, które i ja
musiałbym uwzględnićw swoim referacie, dlatego
też,nie
chcąc powtarzaćtego, co
było jużraz przedstawione,
ograniczę, siętylko do szczególowszego
naświetleniaobecnego przebiegu
badańi wyników nad zwalczaniem motylicy
wątrobowej w naszym kraju .
W tym gronie, na
zjeździeparazytologów nie ma potrzeby udowad-
niać, że
motylica
wątrobowajest
jednąz
najpoważniejszychchorób paso-
żytniczych
na
świecie, powodującąrok rocznie olbrzymie straty material- ne. Mimo tak wielkiego znaczenia gospodarczego motylicy
wątrobowejdla
całego świataproblem zwalczania Fasciola hepatica nadal jest daleki od ostatecznego pozytywnego
rozwiązania.Do chwili obecnej sporna jest
woczach wielu specjalistów kwestia stosowania dwóch podstawowych terapeutyków, jak czterochlorku
węglaCC1
4i
sześciochlorkuetanu C
2Cl
6 , odnośniedo metody stosowania, dawkowania, gatunku
zwierzęcia,jego wieku
ikondycji oraz
działaniatoksycznego na leczone
zwierzę.W dal- szym
ciąguistnieje spór
międzylicznymi badaczami na
całym świecieco do samego
podejściado zwalczania choroby motyliczej w ogólnym
ujęciu.Jedni badacze
widzą skutecznośćakcji zwalczania
wyłączniew kilkulet- nich, rytmicznie powtarzanych zabiegach terapeutycznych, inni
zaś widzą możliwośćlikwidacji motylicy
wyłącznie drogąkompleksowego zwalcza- nia tej inwazji,
polegającejna równoczesnym stosowaniu terapii i niszcze- niu
ślimaka, żywiciela pośredniego pasożyta,w
środowisku zewnętrznymprzy pomocy takich
środków,jak CuSO
4 ,pentachlorfenolnatrium i inne,
Referat wygłoszony na VII Zjeździe PTP, Olsztyn-Kortowo, 11-14 VI 1961.
930
W. CHOWANIECoraz mielioracja terenu. Dotychczasowe badania prowadzone przez licz- nych badaczy
różnymimetodami i w
różnych środowiskach są częstonieporównywalne ze
względuna
różnorodnośćmetod i kontroli wykony- wanych
badań, różnorodność materiału zwierzęcego,na którym prze- prowadzano badania,
różnorodnośćwarunków hodowlanych oraz
środowisk, w których badania te
byływykonywane.
Badania nad zwalczaniem choroby motyliczej w Polsce,
zwłaszczana
większą skalę, zostały zapoczątkowane
w r.
1956,kiedy to Chowaniec,
Dróżdż
i Wertejuk na terenie woj. rzeszowskiego dokonali próby kom- pleksowego zwalczania tej inwazji u
bydła, polegającejna równoczesnym stosowaniu terapii przy
użyciu sześciochlorkuetanu oraz niszczeniu
żywiciela
pośredniegona pastwiskach
drogąich opryskiwania
1°/oroztwo- rem siarczanu miedzi. W
ciąguroku przeprowadzono trzykrotne masow e odmotyliczanie
zwierząt(marzec,
sierpień,listopad) oraz
trzykrotnąde-
zynfekcję
pastwisk
(kwiecień,lipiec,
październik).Po
całorocznejakcji tylko
50/o bydła byłojeszcze
zarażone motylicą,podczas gdy przed
akcjązamotyliczenie
zwierząt wahało sięw granicach
75-95°/n.Natomiast na
sąsiednim terenie kontrolnym, na którym stosowano
wyłącznie samąte-
rapię, udało się obniżyć
zamotyliczenie tylko do
350/o.W tym samym czasie
rozpoczęto również kilkuletnią akcjęzwalczania motylicy u
bydłai owiec na terenie woj. warszawskiego
drogąrytmicznie stosowanej terapii przy pomocy
sześciochlorkuetanu. Wyniki tej akcji przedstawi dr
Marański.
Jednakżedopiero w r.
1960,po zrealizowaniu
większościzaplanowa- nych jeszcze w
1953r. przez Komitet Parazytologiczny PAN
zadań,które
stanowiły fazę przygotowawczą
do
badańnad
samą walkąz
pasożytem.oraz
włączeniuproblemu motylicy w
skład państwowegoplanu
badańnaukowych,
przystąpionodo planowych czteroletnich
badańnad zwalcza- niem choroby motyliczej.
Pierwszą czynnością, oczywiściepo zapewnie- niu podstawy finansowej,
byłowytypowanie kolektywu badawczego„ re-
krutującego się
z kilku placówek naukowych, i oddanie go pod jedno wspólne kierownictwo.
Równocześnieopracowano
szczegółowyplan ba-
dań,
który przewiduje: a) badania eksperymentalne o charakterze labo- ratoryjno-terenowym, b) badania
wyłącznieterenowe nad praktycznym zwalczaniem motylicy
wątrobowej.W
obrębietych pierwszych
uwzględniono
następującezagadnienia:
1. wpływczynników
środowiskazew-
nętrznego
na rozwój form larwalnych motylicy
wątrobowejw
żywicielu pośrednim,2.
przeżywalnośćmetacerkarii w
zależnościod
różnychczyn- ników
środowiskowych,3.
przeżywalnośćmetacerkarii w sianie w
zależności
od jego rodzaju i stopnia wysuszenia , 4.
wpływkiszenia pasz na
żywotność
metacerkarii. Natomiast w badaniach terenowych postano- wiono, po uprzednim wytypowaniu kilku wzorcowych
środowiskze-
wnętrznych różniących się konfiguracją
terenu,
podłożem,klimatem , na-
wodnieniem - ze szczególnym
uwzględnieniemwarunków
sprzyjającychi
nie
sprzyjającychrozwojowi
żywiciela pośredniegomotylicy
wątrobowejoraz
różniących się jakością pogłowia zwierzęcego-
przeprowadzićba- dania porównawcze nad
różnymimetodami terapeutycznymi i
różnymimetodami zwalczania w
każdym ośrodkuz osobna . Opracowanie wyników
powyższych badań umożliwi
wytypowanie najbardziej skutecznych m etod zwalczania motylicy.
Równocześnieporównanie wyników z poszczegól- nych
środowiskda
odpowiedźna pytanie, czy istnieje jedna metoda zwalczania motylicy
wątrobowejbez
względuna charakter
środowiskai charakter
pogłowia zwierzęcego,czy
teżte ostatnie
decydująo specy- fice m etody zwalczania. W ostatnim przypadku zaplanowane badania
umożliwią
wybór odpowiedniej metody zwalczania w
zależnościod cha- rakteru
środowiska.Niezależnie
od przedstawionych
badańzaplanowano
równieżstudia nad
wpływem środków ślimakobójczychna ryby i plankton,
traktującje jako badania
uzupełniające.Realizując
plan pracy w zakresie
badańeksperymentalnych o charak- terze laboratoryjno-terenowym
zakończono jużbadania nad
wpływemczynników
środowiska zewnętrznegona rozwój form larwalnych moty- licy
wątrobowejw
żywicielu pośrednim-
ślimakuGalba truncatula. Ba- dania te wykonane w
ciągu pełnegocyklu rocznego
iw warunkach jak najbardziej
zbliżonychdo naturalnych (przeprowadzono j e na specjalnie do tego celu
założonych środowiskach doświadczalnychw terenie) po-
zwoliły określić, że:
1.
Z trzech
głównychczynników, a mianowicie temperatury, wilgot-
ności
i
pożywienia, posiadających wpływna
dynamikęrozwoju larw mo- tylicy w
żywicielu pośrednim, podstawowąi
decydującą rolęw warun- kach naturalnych odgrywa temperatura.
2. W warunkach geoklimatycznych Polski czas rozwoju
pasożyta odmiracidium do cerkarii wynosi w okresie letnim
przeciętnie około55 dni.
najkrótszy
zaś około35 dni. Od listopada do polowy marca rozwój larw jest wstrzymany.
3. Susza
wpływatylko na ograniczenie
liczebnościpopulacji rozwija-
jących się
larw, natomiast nie zmniejsza
szybkościich rozwoju.
4. W naszych warunkach klimatycznych wytwarzanie przez redie ma- cierzyste redii potomnych jest zjawiskiem rzadkim, oo pozwala jedno-
cześnie przypuszczać, że
na ich
produkcjęoprócz pory roku
musząwpJ:y-
wać
jeszcze i inne czynniki.
5. Sporocysty motylicy
wątrobowej mogą ulegaćnie tylko podzia-
łowi
podwójnemu, ale
równieżi
podziałowipotrójnemu.
6. Miracidia motylicy
wątrobowej,które
wniknądo
ciała błotniarkimoczarowej,
wykazującej już inwazję późniejszymistadiami larwalnymi
W. CHOWANIEC
tego
pasożyta(superinwazja),
posiadająbardzo minimalne szanse dla dal- szego rozwoju. Najprawdopodobniej
przyczyną uniemożliwiającąkontynu-
ację
rozwoju miracidiów
sązjawiska
odpornościowe.7. O ile nie wszystkie
błotniarki,to na pewno
przeważającaich
większość
obumiera w czasie wychodzenia cerkarii lub po ich
wyjściu.W
związku z tym przypuszczalnie reinwazja
błotniarekmoczarowych larwami m otylicy nie ma w przyrodzie praktycznego znaczenia.
Pozostałe
zagadnienia
wchodzącew zakres
badańeksperymentalnych o charakterze laboratoryjno-terenowym
sądopiero w
początkowejfazie realizacji.
Równocześnie
z
powyższymibadaniami w trzech woj ewództwach Pol- 2ki (podgórskim - woj. krakowskie, nizinnym - woj. lubelskie i nad- morskim - woj.
szczecińskie)wybrano
ośrodkiterenowe - z
uwzględnieniem
środowisk sprzyjającychi nie
sprzyjającychbytowaniu
ślimaka Galba truncatula -w których
przystąpionodo
badańterenowy~:h
rn,dpraktycznym zwalczaniem choroby motyliczej. W
każdymz tych
ośrodków,
składającym sięz
pięciu PaństwowychGospodarstw Rolnych albo
pięciu
wsi, przeprowadza
sięzarówno w terenach
sprzyjających,jak
inie
sprzyjających występowaniu żywiciela pośredniego
motylicy zwalczanie
pasożyta
przy pomocy samej terapii oraz akcji kompleksowej (terapia i zwalczanie
ślimaka).W terapii
uwzględniono różneleki, takie jak : czte- rochlorek
węglaz olejem parafinowym w stosunku 1 : 1,
sześciochloreketanu (produkcji polskiej i angielskiej) oraz dwa nowe leki, a mianowi- cie heksachlorofen (Bilevon) i 1,4-bistrójchlorometylobenzen (Hetol),
różnemetody ich zadawania i stosowania. Do opryskiwania pastwisk w celu niszczenia
żywiciela pośredniegomotylicy
wątrobowej użytona razie 1 O/o r oztworu
CuSOł(w dalszych
doświadczeniachprzewiduje
się użycierów-
nież
pentach1orfenol natrium).
Już
pierwszy etap
badań pozwolił stwierdzić, żelansowana w niektó- rych krajach metoda zwalczania motylicy
wątroboweju by~la przy po- mocy iniekcji
domięśniowychczteroch}orku
węglaz olejem parafinowym w stosunku 1 : 1 nie
może byćpolecana do masowej terapii z
następujących powodów: po wprowadzeniu mieszaniny czterochlorku
węglaz ole- jem parafinowym obserwuje
sięu
zwierzątwidoczne objawy bólu trwa-
jące
przez
kilkanaścieminut do trzech godzin. W
ciągukilku dni do jednego tygodnia pojawia
sięu leczonych krów w miejscu iniekcji
różnej wielkościi
różnegonasilenia
obrzękzapalny, który u
przeważającej iloścl zwierzątcofa
sięnie
będącwyczuwalnym przy palpacji. Stan taki trwa przez
następne2-3 tygodnie.
Jednakżepo
upływiedalszych 2-3 mie-
sięcy
stwierdza
sięu
większościkrów
występowanie głębokich, wewnątrzmięśniowych,
twardych, niebolesnych
zgrubień wielikościod orzecha lasko-
wego do
pięści.Próbne sekcje kilku sztuk
zwierząt wykazaływ
mięśniu,do którego wprowadzono lek, ograniczone zmiany wsteczne do martwicy
włókien mięśniowych włącznie
oraz wytworzenie
siębliznowatej tkanki
łącznej.
Odnośnie
do oceny
pozostałychstosowanych terapeutyków jak i sa- mych metod zwalczania choroby motyliczej wysnuwanie jakichkolwiek zdecydowanych wniosków w obecnej chwili jest jeszcze przedwczesne.
Równocześnie
w
myślogólnych
założeń przystąpiono równieżi do ba-
dań
nad
toksycznościąmolluskacidów na ryby i plankton. Dotychczas wykonano badania
wstępnez zakresu metodologii oznaczania koncen- tracji
środka ślimakobójczegooraz badania nad
toksycznościąCuSO
4i pentachlorfenol natrium dla narybku karpia. Otrzymane wyniki wyka-
zały, że
siarczan miedzi w
rozcieńczeniudo
0,00010/o można wykryćw
środowiskuwodnym p rzy pomocy ditizonu (dietyloditiokarbaminian sodu), natomia st
odnośniedo pentachlorfenol natrium nie
udało sięopra-
cować
metod,y chemicznego oz naczania tego
środka izastosowano
wstępnemetody biologiczne. Ponadto stwierdzono,
żeCuSO
4w
stężeniu 0,0001°/o
już
nie jest szkodliwy dla narybku karpia, podczas gdy pentachlorfenol na trium w tym samym
stężeniupowoduj e
śmierćnarybku ka rpia po
upływie 2,5-3 godzin. Dalsze badania z tego zakresu
sąw toku realizacji.
Tak oto
przedstawiają się bieżącebadania nad zwalczaniem choroby motyliczej w naszym kraju.
Właściwyczas na ich
ocenę nastąpidopiero )){) ich
z.akończeniu,to jest za cztery lata.
Adres autora: Puławy, Inst. Wet.
-ł