Nowotworem najczęściej diagnozowa- nym u kobiet, szczególnie w krajach wysoko rozwiniętych jest rak piersi.
Jednym z genów, który wzbudza największe zainteresowanie w progno- zowaniu i rokowaniu w tym przypadku jest protoonkogen c-myc, który pełni funkcję czynnika transkrypcyjnego i odgrywa kluczową rolę w regulacji cyklu komórkowego. Ekspresja proto- onkogenu c-myc jest często zaburzona w przypadku wielu nowotworów, a amplifikacja jego genu stanowi jeden z mechanizmów jego aktywacji. W ni- niejszej pracy wykorzystano technikę dddPCR (direct double differential PCR), opracowaną w 1999 r., która nie była dotąd szerzej stosowana w badaniach naukowych ani w praktyce, a której podstawową zaletą jest prosty i szybki sposób przygotowania próbki, wiarygod- ny wynik oraz niska cena wykonania badania w porównaniu z innymi tech- nikami biologii molekularnej, takimi jak FISH czy real-time PCR. Materiał klinicz- ny do badań stanowił DNA wyizolowa- ny z nowotworów pochodzących od 138 pacjentek chorych na raka piersi.
Charakterystyka kliniczna poszczegól- nych nowotworów była zróżnicowana pod względem statusu nowotworu, sta- tusu węzłów chłonnych, obecności receptorów estrogenowych i progeste- ronowych, typu histologicznego nowo- tworu i jego stopnia zróżnicowania histopatologicznego. W 20 spośród 138 analizowanych próbek (14,5%) stwierdzono amplifikację onkogenu c-myc, jednak nie znaleziono istotnej statystycznie korelacji pomiędzy ampli- fikacją c-myc a innymi cechami klinicz- nymi. Stwierdzono natomiast odwrot- ną zależność pomiędzy wartością AGCN (average gene copy number) oraz statu- sem nowotworu.
S
Słłoowwaa kklluucczzoowwee:: rak piersi, protoonko- gen, c-myc, dddPCR.
Współczesna Onkologia (2007) vol. 11; 2 (59–63)
Aberracje onkogenu c-myc
w populacji chorych na raka piersi określone metodą dddPCR
c-myc oncogene aberration in breast cancer patients assessed by direct double differential PCR
Natalia Bednarz1, Maria Kuberczyk1, Anna Żaczek2, Krzysztof Piotr Bielawski1
1Pracownia Diagnostyki Molekularnej, Katedra Biotechnologii, Międzyuczelniany Wydział Biotechnologii Uniwersytetu Gdańskiego i Akademii Medycznej w Gdańsku
2Trójmiejska Akademicka Zwierzętarnia Doświadczalna, Centrum Badawczo-Usługowe Akademii Medycznej w Gdańsku
Wstęp
Zachorowania na raka piersi stanowią ok. 20% zachorowań na wszystkie no- wotwory u kobiet, przy czym w Polsce z powodu tej choroby umiera ok. 5 tys.
kobiet, a diagnozowanych jest ok. 12 tys. nowych przypadków rocznie [1]. Etio- logia choroby nie jest do końca poznana. Rak piersi należy do nowotworów heterogennych, a ścieżki jego inicjacji i progresji są zróżnicowane [2]. Przekłada się to na trudności w ocenie rokowania. Okazuje się bowiem, że pacjenci, u któ- rych określono fenotyp raka jako sprzyjający, mają krótki czas przeżycia (OS – overall survival) i czas do wznowy (DFS – disease free survival). Do wielu czynników, które zwiększają ryzyko zachorowania i mogą wpłynąć na przebieg choroby, zaliczane są m.in. czynniki genetyczne. Wśród nich szczególną uwagę zwraca gen c-myc zlokalizowany w obrębie długiego ramienia chromosomu 8.
(8q24). Białko c-Myc jest czynnikiem transkrypcyjnym, będącym jednym z kluczowych regulatorów cyklu komórkowego. Jego rola polega głównie na promocji przejścia komórki z fazy G1 do S [3]. Dodatkowo c-Myc aktywuje trans- krypcję genów zaangażowanych w procesy, takie jak wzrost, apoptoza, trans- formacja, angiogeneza, immortalizacja. Genami docelowymi dla c-Myc są również geny różnicowania i adhezji, dla których jest on represorem [4–6].
Aktywność c-myc jest ściśle regulowana na poziomie transkrypcyjnym, post- transkrypcyjnym, translacyjnym i posttranslacyjnym [7]. Wszelkie zaburzenia tej regulacji prowadzą do zaburzenia ekspresji genu. Dotychczas opisano kilka me- chanizmów prowadzących do aktywacji onkogenu c-myc w ludzkich nowotwo- rach. Należą do nich translokacje genu na chromosomy 2., 14. lub 22., amplifi- kacje genu, mutacje punktowe w allelach c-myc ulegających translokacji oraz zaburzenia dotyczące regulatorów ekspresji c-myc [6]. Wykazano również, że zwiększona ekspresja białka c-Myc oraz podwyższona ilość mRNA tego białka jest ściśle skorelowana z występowaniem jego amplifikacji [8]. Wyniki części badań wskazują, że c-myc może być markerem prognostycznym w raku piersi, co pozwoliłoby w takich wypadkach wyodrębnić grupę pacjentów z gorszym rokowaniem, dlatego w niniejszej pracy zbadano liczbę kopii onkogenu c-myc.
Wykorzystano technikę dddPCR [9, 10], która jako metoda łatwa, szybka i wia- rygodna może stanowić alternatywę dla żmudnych i drogich badań diagnostycz- nych z wykorzystaniem innych narzędzi biologii molekularnej.
Materiał i metody Materiał kliniczny
Materiał kliniczny stanowił DNA wyizolowany przy użyciu QIAamp DNA Mini Kit (Qiagen) z 138 guzów nowotworowych pochodzących wyłącznie
Breast cancer is the most frequent tumour diagnosed in women, especially in well-developed countries. One of the genes of the highest interest in its diagnosis and prognosis is protoonco- gene c-myc, which plays a role as a transcriptional factor and a key factor in regulation of the cell cycle. Expression of protooncogene c-myc is often impaired in the case of various tumours and its gene amplification is one of its activation mechanisms. In this work we used dddPCR (direct double differential PCR), described in 1999, which has not been applied in research or practice in a broader way before now. The advantages of this technique are: simple and fast sample preparation, reliable results and low cost in comparison to other methods used in molecular biology such as FISH or real-time PCR. Material for investigation was DNA isolated from tumours of 138 patients diagnosed with breast cancer. Clinical characterizations of particular tumours were different regarding tumour status, node status, presence of oestrogen and progesterone receptors, histological type of tumour and its histopathological grading. We found amplification of c-myc protooncogene in 20 of 138 samples (14.5%); however, there was no statistically significant correlation between c-myc amplification and other clinical features. A reverse correlation between AGCN (average gene copy number) value and tumour status was found.
K
Keeyy wwoorrddss:: breast cancer, protooncogene, c-myc, dddPCR.
od kobiet. 79 chorych leczonych było w Centrum Onkologii – Instytucie im.
Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie, natomiast 59 – w Regionalnym Cen- trum Onkologii w Bydgoszczy. Pacjentki były leczone w wyżej wymienionych ośrodkach pomiędzy 1998 i 2003 r. Ich wiek zawierał się w przedziale 34–85 lat, średnia wynosiła 57 lat. Charakterystyka ogólna chorych przestawiona jest w tab. 1.
dddPCR
Zastosowano startery o następujących sekwencjach: geny referencyjne – HHBBBB FF:: 5’-GCA CTG ACT CTC TCT GCC TAT TGG-3’, HHBBBB RR:: 5’-GAT CCA CGT GCA GCT TGT CAC AG-3’, SSOODD22 FF:: 5’-GAG AAG CTG ACG GCT GCA TCT GTT G-3’, S
SOODD22 RR:: 5’-AGC AAT TTG TAA GTG TCC CCG TTC C-3’ oraz gen badany cc--MMYYCC FF:: 5’-GGA CTA TCC TGC TGC CAA GAG GG-3’, cc--MMYYCC RR:: 5’-CAT TCT CCT CGG TGT CCG AGG ACC-3’ [9]. Reakcję PCR przeprowadzano w objętości 50 μl z użyciem odczynników w następujących stężeniach: 1 x stęż. PCR bufor (w tym MgCl2o stężeniu 1,5 mM), 200 μmol dNTP, 1 jednostka polime- razy HotStart Taq (Roche), 20 pmol każdego ze starterów oraz ok. 200 ng ma- trycy DNA. Reakcja PCR była prowadzona przy zastosowaniu następującego profilu temperaturowego:
• wstępna denaturacja w temp. 95°C przez 15 min,
• 30 cykli: denaturacja w temp. 94°C przez 1 min, hybrydyzacja w temp. 62°C przez 1 min oraz
T
Taabbeellaa 11.. Charakterystyka kliniczna pacjentów T
Taabbllee 11.. Clinical characteristics of breast cancer patients
C
Ceecchhaa LLiicczzbbaa cchhoorryycchh %%
menopauza przed 42 30
po 96 70
status T T1 49 35,5
T2 67 48,5
T3 9 6,5
T4 11 8
nieoznaczone 2 1,5
status N N0 89 65
N1 36 26
N2 10 7
nieoznaczone 3 2
status receptorów ER (+) 64 46
ER (–) 74 54
PgR (+) 67 49
PgR (–) 71 51
typ nowotworu r. przewodowe 85 62
r. zrazikowe 27 19
inne 21 15
nieoznaczone 3 2
stopień zróżnicowania I stopień skali 7 5
histologicznego nowotworu
II stopień skali 30 21
wg skali Blooma i Richardsona
III stopień skali 36 26
nieoznaczone 65 48
• elongacja w temp. 72°C przez 1 min 10 s, a następnie
• 1 cykl: denaturacja w temp. 94°C przez 1 min, hybrydyzacja w temp. 62°C przez 1 min oraz
• elongacja końcowa w temp. 72°C przez 8 min.
Wszystkie pomiary wykonane zostały przynajmniej 2-krotnie. Kontrola negatywna nie zawierała DNA.
Elektroforeza w żelu agarozowym i analiza densytometryczna
Elektroforeza prowadzona była przez 2,5 godz. w 3% żelu agarozowym, w 1 x stęż. TBE, przy napięciu ok. 5 V na 1 cm od- ległości pomiędzy elektrodami. Żel wybarwiono następnie w roztworze bromku etydyny o stężeniu 0,5 mg/ml. W celu uwidocznienia prążków zastosowano promieniowanie UV o długości fali 302 nm. Porównanie intensywności prążków wykonano przy pomocy sytemu GelDoc 2000™. Aby określić liczbę kopii genu c-myc w danej próbce wyznaczono najpierw hipotetyczną wartość intensywności charakterystyczną dla pojedynczej kopii genu (c-mycsingle copy gene) wg wzoru:
A c-myc single – copy gene = (Lc-myc – LHBB)/(LHBB – LSOD2) x x (AHBB– ASOD2) + AHBB,
gdzie L oznaczało długość poszczególnych amplikonów podaną w parach zasad, a A intensywność poszczególnych
prążków podaną w jednostkach względnych. Porównując ob- serwowaną wartość intensywności fluorescencji dla prążka c-myc w danej próbce z wyznaczoną wartością hipotetyczną otrzymano wartość określaną jako AGCN (average gene copy number), czyli średnią liczbę kopii badanego genu, obliczaną wg wzoru:
AGCN = Ac–myc/Ac-myc single copy gene[9–10]
Analiza statystyczna
Dane analizowano za pomocą nieparametrycznych testów:
testu wariancji Manna-Whitneya i testu niezależnościχ2. Dla wartości p<0,05 wyniki uznano za statystycznie istotne.
Wyniki
W celu wyznaczenia, jakie wartości AGCN są statystycz- nie różne od 1, wykonano 3 razy 8-krotny pomiar dla tej samej próbki zdrowego DNA leukocytarnego. Średnia z uzy- skanych w ten sposób odchyleń standardowych wyników wynosiła 0,17. Różnicę krytyczną (dk), która pozwala okre- ślić, kiedy wyniki różnią się w sposób istotny statystycznie, wyliczono ze wzoru dk= 2 × Sd × √2. W przypadku opisy- wanych badań różnica krytyczna wynosiła 0,5, w związku z czym przyjęto, że c-myc występuje w komórkach w poje- dynczej kopii, gdy obliczona wartość AGCN zawiera się
6 611
Aberracje onkogenu c-myc w populacji chorych na raka piersi określone metodą dddPCR
T
Taabbeellaa 22. Zestawienie cech klinicznych z wartościami AGCN w próbkach z amplifikacją T
Taabbllee 22.. The set of clinical parameters and AGCN values for samples with c-myc amplification
W
Wiieekk ((llaattaa)) SSttaattuuss mmeennooppaauuzzyy TT NN EERR PPggRR HHiissttoollooggiiaa GG AAGGCCNN ((śśrreeddnniiee))
1 81 po 2 0 + + inny bd 1,785
2 51 przed 1 0 – – przewodowy 2 1,69
3 53 po bd 0 – – przewodowy 3 2,12
4 36 przed 1 0 – – przewodowy 3 1,605
5 38 przed 1 0 + + przewodowy 2 1,56
6 44 przed 2 0 + – przewodowy 3 1,635
7 73 po 1 0 + + przewodowy 2 1,88
8 61 po 2 0 + + przewodowy 3 1,66
9 59 po 2 0 + + zrazikowy bd 1,8
10 37 przed 2 0 – + przewodowy 2 1,65
11 58 po 2 0 – – przewodowy bd 1,53
12 70 po 4 2 – + inny 2 2,845
13 50 przed 2 1 – – przewodowy 2 1,635
14 41 przed 2 1 – + przewodowy 2 1,755
15 50 po 1 0 + + przewodowy 2 1,64
16 42 przed 1 0 + + przewodowy 1 1,56
17 50 po 3 1 + + przewodowy bd 1,89
18 71 po 2 1 – – przewodowy 3 1,775
19 55 po 1 0 + – przewodowy 2 1,64
20 46 po 1 0 – – przewodowy bd 2,305
bd – brak danych
w przedziale od 0,5 do 1,5. Wartość AGCN większa od 1,5 oznacza amplifikację, a mniejsza od 0,5 – delecję.
Optymalizacja dotyczyła konkretnych warunków, w których prowadzone były badania.
Przykład analizy przedstawiono na ryc. 1.
Amplifikację stwierdzono w 20 spośród 138 analizowa- nych próbek (14,5%). Wartość AGCN dla próbek, w których stwierdzono amplifikację (AGCN >1,5) zawiera się w prze- dziale 1,51–2,94. Delecji (AGCN <0,5) nie stwierdzono w żad- nym z analizowanych przypadków. Wartość AGCN dla 118 pacjentek zawierała się w przedziale 0,5–1,5, czyli wska- zywała na normalną (pojedynczą) liczbę kopii onkogenu c-myc. Średnia wartości AGCN dla wszystkich 138 próbek wynosiła 1,21, mediana – 1,17, natomiast dominanta – 1,14.
Na podstawie przeprowadzonego nieparametrycznego testu wariancji Manna-Whitneya stwierdzono, że jedynie w odniesieniu do statusu nowotworu istnieje związek z me- dianą wartości AGCN, która przyjmuje wartości mniejsze, jeżeli średnica guza jest większa (p<0,05). Dla pozostałych parametrów klinicznych (status węzłów chłonnych, status receptorów estrogenowych oraz progesteronowych, typ nowotworu oraz jego stopień zróżnicowania histologiczne- go) nie stwierdzono istnienia zależności z odpowiadający- mi im wartościami AGCN (p>0,05). W celu sprawdzenia, czy istnieje związek pomiędzy występowaniem amplifikacji i innymi cechami klinicznymi nowotworu, wykonano test niezależnościχ2. Test ten pozwala na stwierdzenie, czy ist- nieje zależność pomiędzy cechami jakościowymi dwóch populacji. Istnienia takiej statystycznie istotnej zależności nie stwierdzono. Uwagę zwraca wartość p dla zależności amplifikacji oraz typu histologicznego nowotworu (p=0,088).
Nie jest to zależność istotna statystycznie, ale wskazuje ona pewien trend, polegający na występowaniu amplifikacji częściej w rakach przewodowych. Stosunkowo niewielka wartość może być jednak spowodowana mniejszą liczbą analizowanych przypadków raka zrazikowego.
Omówienie wyników
Częstość amplifikacji określona w niniejszej pracy przy pomocy techniki dddPCR (14,5%) jest zgodna z dany-
mi literaturowymi, w których częstość amplifikacji wynosi od 1 do 94%, a średnio – 15,5% [11–13]. Dane uzyskane w ni- niejszej pracy są zbliżone do wyników uzyskanych przy po- mocy innych typów PCR przez innych badaczy, gdzie czę- stość wykrywania amplifikacji przy pomocy dPCR oraz ddPCR wynosiła odpowiednio 21,5% [14] oraz 25% [15].
Szczególnie istotna jest zgodność z wynikami uzyskanymi bardzo czułą i wiarygodną, aczkolwiek kosztowną i czaso- chłonną metodą FISH, gdzie częstość wykrywania amplifi- kacji wynosiła 9%, 13% czy 14,6% [16–18].
W celu sprawdzenia, czy istnieje zależność pomiędzy war- tością AGCN oraz amplifikacją genu c-myc a innymi para- metrami klinicznymi, przeprowadzono analizę statystyczną uwzględniającą testy nieparametryczne Manna-Whitneya iχ2. Wśród badanych parametrów klinicznych znalazły się:
status nowotworu (wielkość guza), stan węzłów chłonnych, obecność receptorów steroidowych, typ histologiczny no- wotworu, stopień dojrzałości histopatologicznej. Stwierdzo- no istnienie odwrotnej korelacji pomiędzy wartością AGCN oraz statusem nowotworu. Mediana wartości AGCN była wyższa dla nowotworów o mniejszej średnicy. Pewien trend w kierunku istotności statycznej obserwowano także w od- niesieniu do zależności pomiędzy amplifikacją genu c-myc oraz typem nowotworu. Amplifikacja onkogenu pojawiała się częściej w przypadku raków przewodowych.
W danych literaturowych nie ma zgodności, co do zależno- ści pomiędzy aberracjami onkogenu c-myc a innymi cechami klinicznymi, co wynika z faktu, że badania nad rolą onkogenu c-myc w kancerogenezie są utrudnione ze względu na złożo- ność mechanizmów regulacji i działania protoonkogenu c-myc.
Chrzan i wsp. nie stwierdzili powiązania amplifikacji genu c-myc ze średnicą nowotworu, występowaniem lokalnych przerzu- tów, obecnością receptorów steroidowych oraz dojrzałością histopatologiczną. Zaobserwowali ponadto podobną do uzy- skanej w niniejszej pracy częstość amplifikacji w rakach prze- wodowych i zrazikowych [19]. Podobnie Aulman i wsp. wyklu- czyli związek pomiędzy amplifikacją genu c-myc oraz statu- sem receptorów estrogenowych i progesteronowych.
Natomiast zaobserwowali korelację ze średnicą guza [20].
Z kolei Berns i wsp. znaleźli korelację pomiędzy amplifikacją i zajęciem węzłów chłonnych [21]. Są także badania potwier- dzające związek amplifikacji z negatywnym statusem recep- tora estrogenowego [15] lub progesteronowego [22]. Naidu i wsp. zaobserwowali dodatkowo korelację z wysoką dojrza- łością histopatologiczną [15]. Brak jednoznaczności w wyni- kach przytoczonych badań dotyczących korelacji amplifikacji z innymi cechami klinicznymi wskazuje, że gen c-myc może być niezależnym markerem prognostycznym, a także sugeru- je konieczność dalszych badań na większej populacji chorych, z uwzględnieniem różnych parametrów klinicznych i moleku- larnych. W niniejszej pracy niemożliwe było, np. dokonanie weryfikacji wartości prognostycznej amplifikacji onkogenu c-myc, tzn. oceny wpływu amplifikacji na czas przeżycia lub ryzyko wznowy. Taka analiza wymaga bowiem wielu lat śle- dzenia historii choroby pacjentek. Dobrym przykładem te- go typu analizy są obserwacje Schlottera i wsp., którzy stwierdzili, że w grupie badanych chorych (brak przerzutów do węzłów chłonnych, brak wspomagającej terapii syste- mowej), OS i DFS były krótsze, jeżeli dochodziło do ampli- fikacji genu c-myc [14].
RRyycc.. 11.. Przykład analizy analizy próbek DNA wyizolowanego z tkanki no- wotworowej. 1 – marker długości DNA, 2 – kontrola negatywna (brak matrycy), 3 – DNA leukocytarne (zdrowy), 4 – amplifikacja genu c-myc, 5–6 – DNA pacjentek z normalną liczbą kopii genu c-myc FFiigg.. 11.. Example analysis of DNA isolated from breast cancers:
1 – DNA size marker, 2 – negative control (no template) 3 – DNA from leukocytes of healthy volunteer, 4 – c-myc amplification, 5-6 – DNA of patients with normal gene copy number of c-myc
HBB (252 pz)
c-myc (110 pz) SOD2 (90 pz) 11 22 33 44 55 66
6 63 3
Mimo że w badanej populacji chorych na raka piersi nie dowiedziono związku amplifikacji genu c-myc z klinicznym obrazem choroby, wykazano, iż dddPCR jest szybkim i ta- nim testem o potencjale diagnostycznym w wykrywaniu zmiany liczby kopii genów.
Praca sfinansowana z grantu Uniwersytetu Gdańskiego nr B051-5-0058-6 (KPB) oraz ze środków Europejskiego Fun- duszu Społecznego Unii Europejskiej oraz budżetu państwa w związku z realizacją projektu nr Z/2.22/II/2.6/005/05 (NB).
Piśmiennictwo
1. Wojciechowska U, Didkowska J, Tarkowski W, Zatoński W.
Nowotwory złośliwe w Polsce w 2002 roku. Centrum Onkologii – Instytut im. M. Skłodowskiej-Curie, Warszawa 2004.
2. Schmitt FC, Reis-Filho JS. c-myc, not her-2/neu, can predict the prognosis of breast cancer patients: how novel, how accurate, and how significant? Breast Cancer Res 2003; 5: 188-91.
3. Heikkila R, Schwab G, Wickstrom E, Loke SL, Pluznik DH, Watt R, Neckers LM. A c-myc antisense oligodeoxynucleotide inhibits entry into S phase but not progress from G0 to G1. Nature 1987;
328: 445-9.
4. Dang CV. c-Myc target genes involved in cell growth, apoptosis, and metabolism. Mol Cell Biol 1999; 19: 1-11.
5. Pelengaris S, Khan M. The many faces of c-MYC. Arch Biochem Biophys 2003; 416: 129-36.
6. Ponzielli R, Katz S, Barsyte-Lovejoy D, Penn LZ. Cancer therapeutics:
targeting the dark side of Myc. Eur J Cancer 2005; 41: 2485-501.
7. Levens DL. Reconstructing MYC. Genes Dev 2003; 17: 1071-7.
8. Blancato J, Singh B, Liu A, Liao DJ, Dickson RB. Correlation of amplification and overexpression of the c-myc oncogene in high-grade breast cancer: FISH, in situ hybridisation and immunohistochemical analyses. Br J Cancer 2004; 90: 1612-9.
9. Beckmann A, Vogt U, Huda N, Zanker KS, Brandt BH.
Direct-double-differential PCR for gene dosage quantification of c-myc. Clin Chem 1999; 5: 141-3.
10. Żaczek A, Welnicka-Jaśkiewicz M, Buerger H, Brandt BH, Bielawski KP. Modified direct-double-differential PCR for gene dosage quantification of HER2, Oncol Rep 2005; 13: 971-5.
11. Ottestad L, Andersen TI, Nesland JM, Skrede M, Tveit KM, Nustad K, Borresen AL. Amplification of c-erbB-2, int-2 and c-myc genes in node-negative breast carcinomas. Relationship to prognosis. Acta Oncol 1993; 32: 289-94.
12. Liao DJ, Dickson RB. c-Myc in breast cancer. Endocr Relat Cancer 2000; 7: 143-64.
13. Rao JY, Apple SK, Jin Y, Lin S; Nieberg RK, Hirtschowitz SL.
Comparative polymerase chain reaction analysis of c-myc amplification on archival breast fine-needle aspiration materials.
Cancer Epidemiol Biomarkers Prev 2000; 9: 175-9.
14. Schlotter CM, Vogt U, Bosse U, Mersch B, Wassmann K. c-myc, not HER-2/neu, can predict recurrence and mortality of patients with node-negative breast cancer. Breast Cancer Res 2003; 5: 30-6.
15. Naidu R, Wahab NA, Yadav M, Kutty MK. Protein expression and molecular analysis of c-myc gene in primary breast carcinomas using immunohistochemistry and differential polymerase chain reaction. Int J Mol Med 2002; 9: 189-96.
16. Rummukainen JK, Salminen T, Lundin J, Kytola S, Joensuu H, Isola JJ. Amplification of c-myc by fluorescence in situ hybridization in a population-based breast cancer tissue array. Mod Pathol 2001; 14: 1030-5.
17. Corzo C, Corominas JM, Tusquets I, Salido M, Bellet M, Fabregat X, Serrano S, Sole F. The MYC oncogene in breast cancer progression:
from benign epithelium to invasive carcinoma. Cancer Genet Cytogenet 2006; 165: 151-6.
18. Robanus-Maandag EC, Bosch CA, Kristel PM, Hart AA, Faneyte IF;
Nederlof PM, Peterse JL, van de Vijver MJ. Association of C-MYC amplification with progression from the in situ to the invasive stage in C-MYC-amplified breast carcinomas. J Pathol 2003; 201: 75-82.
19. Chrzan P, Skokowski J, Karmolinski A, Pawelczyk T. Amplification of c-myc gene and overexpression of c-Myc protein in breast cancer and adjacent non-neoplastic tissue. Clin Biochem 2001; 34: 557-62.
20. Aulmann S, Bentz M, Sinn HP. C-myc oncogene amplification in ductal carcinoma in situ of the breast. Breast Cancer Res Treat 2002; 74: 25-31.
21. Berns EM, Klijn JG, van Putten WL, van Staveren IL, Portengen H, Foekens JA. c-myc amplification is a better prognostic factor than HER2/neu amplification in primary breast cancer. Cancer Res 1992; 52: 1107-13.
22. Cuny M, Kramar A, Courjal F, et al. Relating genotype and phenotype in breast cancer: an analysis of the prognostic significance of amplification at eight different genes or loci and of p53 mutations.
Cancer Res 2000; 60: 1077-83.
Adres do korespondencji
dr hab. med. KKrrzzyysszzttooff PPiioottrr BBiieellaawwsskkii
Pracownia Diagnostyki Molekularnej, Katedra Biotechnologii Międzyuczelniany Wydział Biotechnologii UG – AMG ul. Kładki 24
80-822 Gdańsk tel. +48 58 523 63 14 faks +48 58 301 28 07
e-mail: bielawsk@biotech.ug.gda.pl Aberracje onkogenu c-myc w populacji chorych na raka piersi określone metodą dddPCR
