List Ojca Św. Jana Pawła II do Kard. Jakuba Roberta Knox, przewodniczącego Komitetu Międzynarodowych Kongresów Eucharystycznych

Jan Paweł II PP.

List Ojca Św. Jana Pawła II do Kard.

Jakuba Roberta Knox,

przewodniczącego Komitetu

Międzynarodowych Kongresów

Eucharystycznych

Studia Theologica Varsaviensia 22/1, 217-219

S tu d ia T h eo l. V ars. 22 (1984) n r 1

DOKUMENTY MIĘDZYNARODOWEGO KONGRESU

EUCHARYSTYCZNEGO W LOURDES W 1981 R.

L I S T O J C A S W . J A N A P A W Ł A II D D KA RD .. J A K U B A R O B E R T A K N O X ,

P R Z E W O D N IC Z Ą C E G O K O M IT E T U M IĘ D Z Y N A R O D O W Y C H K O N G R E S Ó W E U C H A R Y S T Y C Z N Y C H

M ię d zy n aro d o w y K o n g re s E u c h a ry sty c z n y , k tó r y odbędzie się w L o u rd es w r. 1981, staniie się d la K ościoła w a ż n y m m o m e n te m m o d litw y d d u c h o w e j o d a o w y . Jeg o z a p o w ie d ź je s t ź ró d łe m r a ­ dości i zap ro szen iem do tro sk liw e g o p rz y g o to w a n ia n ie ty lk o ze s tro n y K o m ite tu , k tó re m u K s. K a r d y n a ł p rzew o d n iczy , lecz ta k ż e ze s tro n y liczn y ch p a s te r z y d w ie rn y c h , m a ją c y c h w ziąć w K o n ­ g re sie cz y n n y u d ział. „Jezu s C h ry stu s — -chlebem ła m a n y m d la n ow ego ś w ia ta ” : oto te m a t w y b ra n y p rz e z s ta ły K o m ite t M ię d zy ­ n a ro d o w y c h K o n g resó w E u c h a ry sty c z n y c h i z a tw ie rd z o n y dzisiaj p rz e z P ap ieża. A b y doibrze u ch w y cić tę sp ecy ficzn ą i do g łęb n ą now ość, ja k ą Je z u s C h ry stu s w n o si w życie k aż d eg o u cz e stn ik a E u c h ary stia , K ościoła i społeczności, K o n g res b ę d z ie m u s ia ł u k a z a ć p rz e d e w sz y stk im w p e łn y m św ie tle p o d sta w y d o k try n y o E u ­ c h a ry s tii, te j, ja k a (była n ie p rz e rw a n ie ro zw a żan a i p rz e ż y w a n a od czasów ap o sto lsk ich ,

— p rz e z m ęczen n ik ó w , ■—■ O jców K ościoła,

—· c h rz e śc ija n w ie k ó w śred n ich , — S obory,

— p rz e z n o w o ż y tn ą pobożność,

—· w słu szn y ch d o ciek an ia ch teo lo g iczn y ch n a sz y c h czasów . P o d o b n ie ja k św . P a w e ł i(por. 1 K o r 11, 23), p a ste rz e i te o ­ logow ie K o n g re su b ę d ą m u sie li p rz e k a z y w ać to, co sam i o trz y ­ m a li z żyw ej tra d y c ji k ie ro w a n e j p rz e z D u ch a Ś w iętego. D zięki te m u u k a ż e się w całości sw ego m is te riu m p e łn y sieins „C hleba ła m a n e g o ” : te n „chleb” m a o d n ie sie n ie inie ty lk o do tego w s p a ­ n ia ło m y śln e g o d z ielen ia się (u n p a r ta g e g é n é re u x ), jak ie g o p r z y ­ k ła d d ał Jezu s, lecz do o fia ry C h ry stu sa , k tó ry w y d a ł sw o je C iało i p rz e la ł sw o ją K re w , a b y zgładzić g rzech św iata , z b u rzy ć m u r

218 K O N G R E S E U C H A R Y S T Y C Z N Y W L O U R D E S [2]

n iep rzy jazn a m ię d z y 'braćm i i otw orzyć im d o s tę p do mdłości O jca. O to p o d staw o w e sło w a Z b aw iciela, z ap isan e przez św . J a n a : „C hlebem , (który J a dam , je s t m o je olało za życie ś w ia ta ” (J 6, 51). N a to m ia st P a w e ł A postoł głosi: „K ielich b ło g o sław ień stw a, k tó r y b ło g o sław im y , czy n ie je st u d z ia łe m w e K rw i C h ry stu sa ? C hleb, k tó r y łam iem y , czyż n ie je st u d z ia łe m w C iele C h ry s tu s a ? ” (1 K o r 10, 16).

■ To w ła śn ie n a p o d sta w ie te j żyw ej tra d y c ji K o n g re s będzie m ógł dać dzisiejszem u ś w ia tu p o g łęb io n ą o d p o w ied ź n a to, ja k i d laczego „now y ś w ia t” je s t z w iąz an y z E u c h a ry stią , E u c h a ry s tia zaś — z M ęką i Z m a rtw y c h w sta n ie m C h ry stu sa.

Cóż to za ła sk a , że b ę d z ie m y .sobie m ogli le p ie j u św iad o m ić, iż ta O fia ra u o b ecn ia się d la nas, w k a ż d e j E u c h a ry stii, że w ie rn i m ogą so b ie p rz y sw a ja ć jej owoc jak o co d zienny p o k a rm i p rz e d łu ­ żać tę o fia rę

we własnym życiu!

P ie rw sz y m i p o d sta w o w y m p r z e ­ zn acz en iem K o n g re su b ęd zie w ięc k o n te m p la c ja „ ta je m n ic y w ia ­ r y ”

i

u w ie lb ie n ie jej w z je d n o c zen iu z M a ry ją D ziew icą, k tó ra „ w ie rn ie c h o w a ła w sz y stk ie te w sp o m n ie n ia w sw o im s e r c u ” (por. Ł k 2, 51). M oc tego n ie sły c h a n e g o o ręd zia, te g o „ sz a le ń stw a ” i „m ą d ro śc i” B oga (p a r. 1 K o r 1, 21) w in n a

poruszyć

św iat!

Szczęśli­

we

b ę d zie z g ro m ad ze n ie w L o u rd es, jeśli potrafi.:

— pogłębić a u te n ty c z n e p o jm o w a n ie E u c h a ry stii, — po b u d zić d o o ży w ie n ia w dzięczności za nią,

•— d o p ro w a d z ić ido tr a k to w a n ia j;ej z w ię k sz y m szac u n k iem , ■— do b a rd z ie j godnego jej sp ra w o w a n ia ; jeśli ro zp ali p ra g n ie n ie

ow ocnego p rz y jm o w a n ia K o m u n ii św. d zięk i lep sze m u p rz y g o ­ to w an iu !

„C h ry stu s o d d ał za n a s sw o je życie. M y ta k ż e w in n iśm y oddać życie za b r a c i” (1 J 3, 16). „N ow y czło w iek ” (K ol 3, 10), now y ś w ia t n a c e c h o w a n y dziecięcym i zw iązkam i z B ogiem i b r a te r s k i­ m i z w iązk a m i m ięd zy ludźm i, p o w ie d zm y n o w a ludzkość, oto są ow oce, ja k ic h K ościół o c zek u je, gdy łam ie i d z ie li C h leb Życia w im ię C h ry stu sa . N a jg łę b sz a płaszczyzna, n a k tó re j u rz e c z y w is t­ n ia się w k o m u n ik u ją c y c h ta w ięź z C iałem C h ry stu sa , t a „osm o­ z a ” w B oskiej m iłości, n ie p o d leg a ocieniie n a ludizką m ia rę ; n a le ż y o n a d o p o rz ą d k u łask i, je s t p e łn y m ta je m n ic y u d ziałe m w w ierze i m ocą D u ch a św iętości, w życiu z m a rtw y c h w sta łeg o C h ry stu sa (por. Riz 1, 4). Z teg o w y p ły w a ją je d n a k o g ro m n e k o n se k w e n c je m o ra ln e , ja k ie św. P a w e ł w y m ie n ia w d ru g ie j części k ażd eg o ze sw o ich listów . K o n se k w e n c je te są z a ra z e m w y m a g a n ia m i i w e ­

zw an iam i, g d y ż z a k ła d a ją one p o d atn o ść i odp o w ied zialn o ść u c z e st­ ników .

-[3] L I S T J A N A P A W Ł A II 219

mych sto su n k ó w (między sa m y m i k o m u n ik u ją c y m i: „ E u c h a ry stia tw o rz y K ościół” , łącz y on a jak-o członki jed n e g o C iała ty ch , k tó rz y ■uczestniczą w ty m sa m y m C iele C h ry stu sa ; „ab y w szyscy b y li je d n o ” s(J 17, 21). J a k ie n a stę p stw a w y n ik a ją dla społeczności, dla sp o so b u p o d e jśc ia do b ra c i w czło w ieczeń stw ie, zw łaszcza do u b o ­ g ic h — a b y im służyć, aiby dzielić ra zem z n im i chleb te j ziem i i idhleb m iłości, a b y razem z n im i b u d o w ać ś w ia t b a rd z ie j s p r a ­ w ie d liw y , b a rd z ie j g o d n y dzieci B ożych i a b y jed n o cześn ie p r z y ­ g o to w y w a ć m a ją c y n a d e jść „now y ś w ia t” , w k tó ry m isam B óg d o ­ k o n a o statecz n eg o o d n o w ien ia i d o p ro w a d z i do p e łn e g o i w ie c z n e ­ go zjed n o czen ia (por. A p 21, 1— 5; p o r. K o n sty tu c ja d u sz p a ste rsk a 0 K ościele w św ie c ie w spółczesnym , G a u d iu m e t S pes, nin. 39. 45). Z a d a n ie m K o n g re su w L o u rd e s b ęd zie u k a z a ć w p e łn i c a ły d u ­ ch o w y i ety czn y d y n am izm , jak ieg o ź ró d łem je s t C h ry stu s e u c h a ­ ry sty c z n y dla ty c h , k tó r z y się N im k a r m ią z n a leżn y m u sp o so ­ bien iem .

K o n g res b ę d zie isię s ta r a ł u k azać m o żliw o ści p rz e m ia n y osoby 1 społeczności w d u c h u e w an g eliczn y ch .błogosław ieństw , w y m a g a ­ jący ch n aw ró c e n ia ; ono b o w ie m z n a jd u je się u [podstaw c h rz e śc i­ ja ń sk ie j o d now y. O rędzie K o n g re su e u c h ary sty czn eg o będ zie się w ty m p u n k c ie łączyć z trw a ją c y m cią g le orędziem L o u rd es. Oby D ziew ica N ie p o k a la n a p o b u d z iła n asze se rc a do p rz y g o to w a n ia się i oczyszczenia iz m y ślą o ty m w ie lk im sp o tk an iu !

P rz y p o m n ia ła m te -podstaw ow e o rie n ta c je , p o n iew aż. K ościół k a ­ to lic k i p o trz e b u je ic h d z isia j w sposób szczególny. Ż yw o p o p ie ­ r a m p racę , ja k ą p o d e jm ie w ty m k ie ru n k u K o m ite t M ię d z y n a ro ­ d o w y o ra z ci, k tó rz y n a ró ż n y c h szczeb lach b ęd ą w sp ó łd ziałać w p rz y g o to w a n iu d o rg a n iz o w a n iu p rz y ję c ia u czestn ik ó w , litu rg ii, n a u c z a n ia,

świadectw

i w y m ia n y d o św iad czeń . W zyw am n a d m m i ś w ia tła i m o cy D u ch a Św iętego. Miaisto Mairyi, k tó re -oglądało już ty le w s p a n ia ły c h p ie lg rzy m ek , s tw a rz a n ie z ró w n a n ą , w p ro st je d y ­ n ą n a św iecie o p ra w ę d la o d d an ia h o łd u C h ry stu so w i e u c h a r y ­ sty c z n e m u i prom ieniow ainiiu Jego orędzia.

W szy stk im o d p o w ie d z ialn y m u d z ie la m z głębi se rc a m ojego A po­ sto lsk ieg o

Błogosławieństwa.

Z W a ty k a n u , 1 s ty c z n ia 1979