Lekcja 5 na 30. stycznia 2021
„Albowiem dziecię narodziło się nam, syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i
nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę
Pokoju”
Izajasz 9,5
Światłość Galilei. Izajasz 9,1-5
Dziecię stało się darem. Izajasz 9,6-7 Rózga karania. Izajasz 9,8-10,34
Korzeń Jessego. Izajasz 11 Zbawiciel. Izajasz 12
Mesjasz jest przedstawiony w rozdziałach od 9 do 12 Księgi Izajasza w kontekście buntu Judy i Izraela.
Jezus jest Mesjaszem. Przyszedł, aby potępić grzech i upomnieć lud Boży. Przede wszystkim jednak
przyszedł również po to, by oświecić, pocieszyć i zbawić swój lud.
Przestudiujmy, jak Izajasz przedstawił Jezusa w tych rozdziałach.
„Lud, który chodzi w ciemności, ujrzy światło wielkie, nad mieszkańcami krainy mroków zabłyśnie światłość.” (Izajasz 9,1; Mateusz 4,16)
ZABULON NEFTALI Jezioro
Galilejskie
W odpowiedzi na prośbę Achaza o pomoc, Tiglat-Pileser III zaatakował Izraela i zajął rejony Neftaliego, Zabulona i
Zajordanie. Później, Salmanasar V podbił pozostałe terytoria izraelskie i deportował resztę ludności.
Ta kraina była pierwszą, która została podbita oraz napełniona ciemnością i pogaństwem (Iz 8,22). Została także pierwszą, która ujrzała światłość przyniesioną przez Mesjasza.
Jezus spędził większość czasu swojej publicznej służby
właśnie w tym rejonie Jeziora Galilejskiego
(zob. Mateusz 4,12-17).
Kafarnaum
„Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: Przedziwny
Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju.” (Iz 9,5 BT) Tym przepowiedzianym Dziecięciem mógł być jedynie Mesjasz, Jezus:
Przedziwny Doradca: Mądry Doradca, który prowadzi właściwie. To jest to samo imię, którego Anioł Pana (Sam Jezus) użył w czasie wizyty u rodziców
Samsona (Sędziów 13,18)
Bóg Mocny: On jest Bogiem wcielonym, mocnym i odważnym bohaterem (Jana 1,1; 1 Jana 5,20)
Odwieczny Ojciec: Jezus jest wieczny i jest Ojcem ludzkości, ponieważ stworzył ludzi oraz ich środowisko (J 1,3; Kol 1,16; 2P 3,18)
Książę Pokoju: Jezus jest Królem Sprawiedliwym, który przyszedł na ziemię, by przynieść pokój (Ap 17,14; J 14,27; J 16,33)
RÓZGA KARANIA
„Mimo to nie ustaje jego gniew, a jego ręka jeszcze jest wyciągnięta.” (Izajasz 9,11.17.21; 10,4)
Bóg musiał ukarać swój lud rózgą z powodu nieprawości (Izajasz 9,4). To oznacza, że pozwolił im cierpieć trudności, żeby mogli pokutować ze swoich grzechów i powrócić do Niego.
Te trudności nadeszły w czterech etapach, każdy coraz bardziej intensywny.
[1] Wojna w ich krainie (9,8-12)
[2] Upadek słabych przywódców
(9,13-17)
[3] Zdewastowany kraj i głód (9,18-21)
[4] Upadek niesprawiedliwych
sędziów (10,1-4) Gdyby lud pokutował, trudności by ustąpiły (zob. Kapłańska
26,14-39).
Bóg dał Izraelitom wolność, by wybrali czy będą Mu posłuszni czy nie. Dziś również pozwala nam podjąć tę decyzję.
Bóg pozwala w swojej mądrości na konsekwencje naszego nieposłuszeństwa, gdy mogą one skłonić nas do refleksji i powrotu do Niego.
„Straszliwe sądy miały spaść na niecierpliwych — wojna, wygnanie, ucisk, utrata siły i znaczenia wśród narodów
— a to wszystko w tym celu, by ci, którzy rozpoznają w nich rękę znieważonego Boga, mogli zostać doprowadzeni do wzbudzenia w sobie skruchy. Dziesięć plemion północnego królestwa miało wkrótce być rozproszonych między narodami, a ich miasta miały legnąć w gruzach.
Niszczycielskie armie wrogich narodów miały wciąż atakować kraj, a w końcu podbić także Jerozolimę i uprowadzić Judejczyków do niewoli. Jednak otrzymali oni obietnicę, że ich potomkowie wrócą do ziemi obiecanej.”
E.G.W. (Weźmiecie Moc, Wrzesień 14)
„Korzeń Jessego” reprezentuje ideę, że Mesjasz będzie potomkiem Dawida (syna Jessego). To dlatego Jezus nazwał siebie „Korzeniem i Potomstwem Dawida” (Objawienie 22,16).
Jednym z głównych celów Jezusa było położenie kresu grzechowi, odstępstwu i buntowi, jak również ustanowienie wiecznego pokoju.
Zaczęło się to od Jego posługi, śmierci, zmartwychwstania i intronizacji.
Jednak to się jeszcze nie skończyło.
Wciąż czekamy na czas, kiedy „Krowa będzie się pasła z niedźwiedzicą, ich młode będą leżeć razem, a lew będzie karmił się słomą jak wół.
Niemowlę bawić się będzie nad jamą żmii, a do nory węża wyciągnie dziecię swoją rączkę.” (Izajasz 11,7-8).
Księga Izajasza 12. rozdział jest pieśnią, którą Izajasz śpiewał, aby chwalić swojego [i naszego] Zbawiciela. Zachęcał nas, abyśmy
„rozgłaszali wśród narodów, czego dokonał” (w. 4), przypominając tym samym pieśń zwycięstwa, którą śpiewał Mojżesz po przejściu przez Morze Czerwone (Wj 15).
„Oto Bóg jest moim zbawieniem, zaufam i nie będę się lękał, gdyż JEHOWA BÓG jest moją mocą i moją pieśnią; i on stał
się moim zbawieniem.” (Izajasz 12,2 UBG)
Anioł powiedział Józefowi i Maryi, że Mesjasz będzie miał na imię
„Jezus”, to znaczy: „Pan jest moim zbawieniem” (Mt 1,21; Łk 1,31).
Podobnie Objawienie 15. rozdział, pokazuje nam pieśń zwycięstwa śpiewaną przez 144 000 w
warunkach bardzo zbliżonych do tych pieśni.
Tylko w Jezusie możemy znaleźć zbawienie. On będzie naszą pieśnią, gdy już wkrótce wszyscy razem będziemy śpiewać „pieśń Mojżesza, sługi Bożego, i pieśń Baranka” (Ap 15,3).
„Chrystus jest »Księciem Pokoju« (Izaj. 9,6).
Jego misją jest przywrócenie na ziemi i w niebie pokoju utraconego przez grzech.
»Usprawiedliwieni tedy z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa«
(Rzym. 5,1). Kto godzi się wyrzec grzechu i otworzyć serce Chrystusowi, ten staje się uczestnikiem niebiańskiego pokoju.”
E.G.W. (Nauki z Góry Błogosławienia, rozdz. 2, s. 30-31)
