UNIVERSITATIS MARIAE CURIE-SKŁODOWSKA LUBLIN — POLONIA
VOL. XXVII, 21__________________ SECTIO C 1972
Instytut Biologii UMCS Zakład Systematyki i Geografii Roślin
Florian SWIĘS
Geobotaniczna charakterystyka lasów na obszarze dorzecza górnego biegu Białej Dunajcowej w Beskidzie Niskim. Część IV. Lasy sosnowe Геоботаническая характеристика лесов в бассейне верхнего течения Бялой Дунайцовой
в Бескиде Низком. Часть IV. Сосновые леса
A Geobotanical Characteristics of Forests in the River Basin of the Upper Course of the Biała Dunajcowa in the Low Beskid. Part IV. Pine Forests
W pierwszej części pracy (5) przedstawiono i opisano właściwości środowiska, zastosowane metody oraz cele i stan zbadania zbiorowisk leśnych. Niniejsze opracowanie dotyczy samosiewnych i sadzonych la
sów sosnowych, ich geobotanicznego zróżnicowania, sukcesji oraz gos
podarczego znaczenia.
Dokładne tego typu badania lasów sztucznych, jak dotąd, nie były w Polsce prowadzone. Świadczy to o braku zainteresowania fitosocjolo- gów geobotaniczną stroną lasów założonych lub intensywnie eksploato
wanych. Naturalne lasy są ze zrozumiałych względów niewątpliwie naj
bardziej odpowiednim obiektem przyrodniczych badań; niestety, mamy ich niewiele, a w pełni naturalnych prawie nie ma wcale. Z uwagi na ich ochronę w parkach lub rezerwatach nie przynoszą większej korzyś
ci gospodarczej. Pozostaje i należy więc badać lasy sadzone oraz natu
ralne rozmaicie eksploatowane metodami właściwymi dla zbiorowisk naturalnych, aby uchwycić podobieństwa i różnice pomiędzy sztucznymi i naturalnymi lasami w rodzajach i sposobach ich odnowy, sukcesji na
turalnej na różnych typach siedlisk, różnorodnie gospodarczo wyko
rzystywanych, w najważniejszym dla nas celu — najbardziej ekonomicz
nego i racjonalnego gospodarowania nimi.
Ryc. 1. Stanowiska zdjęć geobotanicznych w Beskidzie Niskim na obszarze do
rzecza górnego biegu Białej Dunajcowej; 1 — Nardo-Fragari-Pinetum (1—8), 2 — Galio-Myceli-Pinetum (9—32), 3 — Filici-Rubi-Pinetum (33—42), 4 — V accłnio-Dic- rani-Pinetum (43—66), 5 — szczyty, 6 — drogi bite, 7 — granica państwa, 8 — granica
badań geobotanicznych
Stands of geobotanical records within the area of upper course of the Biała Du- najcowa river basin in the Low Beskid; 1 — Nardo-Fragari-Pinetum (1—8), 2 — Galio-Myceli-Pinetum (9—32), 3 — Filici-Rubi-Pinetum (33—42), 4 — Vaccinio-Di- crani-Pinetum (43—66), 5 — peaks, 6 — macadamized roads, 7 — the state border, 8 —
the boundary of geobotanical investigations
WYNIKI OPRACOWANIA STATYSTYCZNEGO
Narys podobieństw 66 zdjęć geobotanicznych przedstawia ryc. 4, zaś ich skład gatunkowy — tab. 3 a, b. Geobotaniczne zdjęcia o wyższych współczynnikach podobieństwa ułożyły się na diagramie wzdłuż prze
kątni, mniej lub bardziej wydzielającymi się grupami. Wynika to z iloś
ci wspólnych (tzw. gatunków głównego zrębu) i różnych (właściwych, swoistych, charakterystycznych) gatunków lub też z różnicy w stopniu ich zwarcia czy udziału.
W warstwie drzew towarzyszy sośnie najczęściej Abies alba. Więcej gatunków występuje tylko w podroście: Sorbus aucuparia, Quercus ro- bur, Picea abies. Z krzewów rosną w lasach sosnowych najczęściej Ju- niperus communis, Frangula alnus i Rosa canina. Runo tworzy głównie Oxalis acetosella, Fragaria vesca, Sieglingia decumbens, Rubus hirtus, Potentilla erecta, Veronica officinalis i Agrostis vulgaris. Najpospolit
szymi mchami są Polytrichum attenuatum, Dicranum scoparium i Ento
don Schreberi. \
Tab. 1. Liczebnościowy udział gatunków roślin w zbiorowiskach sośnin Quantitative participation of plant species in the communities of pine forests
i •
Liczba ga- j Jtunków !
•Number of J ispeoiaa
Liczba gatunków aporadycznych roenąoych tylko w zbiorowisku lumber of apaoles occurring only in the community no
nr
a i
i i Minimalna i maksymalna liczba gatunków w zdjęciach geobotanicznych
o в i i Л 1 zbiorowiska
■H o. i JS
1o a i
N 1 Min. and max. number of species in geobotanlcal records in the ó ó
i +>O O 1
Й в
1 г-н Й99 ! community no.
а я 1 O o
В ВiВ £
1Й'Э
i o 5O O 1
0.0. •
I iII J III IV
C3 o 1 0.0
■" i1
12 ! i 2 3 4 ! 1-2 1 2 • 3
A J____ _
1 ______ J_______ i
drzewa
! O 1 7(12)
1 -
1112 - 3 2 ! 1
i 1 1 i i 1
treae 3-8
t13-8 : 5-6 6-8 5-8 5-8 ' 5-8 5-7 6-8 : 2-e
krzewy ho 1
1 •
5 • -
111- - 1 - i
} 2 1 -
1ehrube 2-5
11i_ 0-6 ! 2-5 . »______ 2-5
______ 2-5 3-6 J 0-5 2-4 о-з • 0-6
4--- -—j. iruno ii 16
1
66 !
• z
12
ii5 • 3 - 5 3 17 2 2 ! 3
herbe 0-50
i27-38 ’31-38 31-45 32-50 25-42 ! 19-39 23-40 10-20 } 17-33 J_______ . —_ ____ --- mchy ; 19
i
11 i
-
iit- i
! 2
- 1 1 i
5 i 1 2
1
! з
mosses 2-5
ii1-3 ! 1-5 3-3 1-4 0-2 i 0-2 i 2-4 4-5 { 2-7
.-- - ---f.
T'“I--- i
poroety i 1 3 i - i
i- 1 -
-3 *■ i ~
lichens j 1 -
ii- ! - 3
i i * « i ■ ■
Ilościowy udział różnych gatunków w zbiorowiskach sośnin jest dość
duży — najczęściej 27—40 w jednym zdjęciu. Zachodzą znaczne różnice
w obecności gatunków sporadycznych, w większości właściwych dla
określonych zbiorowisk (tab. 1, 3 a, b).
I. SOSNINY Z BLIZNICZKA I POZIOMKA — N ARDO-FRAGAR1-P1NETUM <zdj. 1—8)
Zbiorowisko to tworzą małe, 5—10 m wysokie, laski sosnowe, na przyleśnych lub opuszczonych polach uprawnych. Przedstawiają pierw
sze stadia osiedlającego się lasu. Zachodzi w nich zróżnicowanie na war
stwy i osiedlanie się leśnego runa. Najczęściej rozpowszechnionymi pionierskimi ich stadiami sukcesyjnymi są:
1. Sośniny z runem typu Nardetum strictae (zdj. 1—4). Są to naj
młodsze sośniny o różnowiekowym, mało zwartym drzewostanie o bar
dzo nisko, nawet do samej ziemi rozgałęzionych konarach. Miejsca nie ocienione różnią się nieznacznie pod względem fłorystycznym od otacza
jących je bezleśnych gruntów. Panuje na nich Nardus stricta wraz z in
nymi trawami i gatunkami pastwiskowo-zaroślowymi oraz kępami mchów; najczęściej z Entodon Schreberi i Rhytidiadelphus squarrosus.
Pod zwartymi koronami sosenek odkłada się i butwieje igliwie; two
rzą się stopniowo warunki glebowe coraz bardziej odpowiednie dla leś
nych roślin, głównie dla Rubus hirtus, Fragaria vesca, Hieracium auri
cula i kilku innych bardziej leśnych.
2. Sośniny z panującą Fragaria vesca (zdj. 5—8). Ten typ lasu jest charakterystyczny dla sośnin nieco starszych od poprzednich; wyrosłych w dużym zwarciu. Mają one nawet wygląd lasu; uschłe lub niekiedy oczyszczone dołem z gałęzi pnie drzewek i warstwa krzewów, wpraw
dzie słabo wykszałcona, złożona często z młodych sosenek i przeważnie usychających jałowców. Dość charakterystyczne dla nich runo pokrywa glebę w 40—70%. Gatunkiem panującym jest Fragaria vesca. Zwiększa się udział roślin leśnych (np. Majanthemum bifolium, Galium rotundi- folium- Hieracium murorum, Veronica officinalis) na niekorzyść polno- -zaroślowych.
Profil glebowy w obu typach sośnin swą budową nie różni się od profilu na otaczających polach. Wyraźnie wykształcony poziom akumu
lacyjny występuje dopiero w najstarszych tego typu sośninach (profil 1, tab. 2).
II. SOSNINY Z ACYDOFILNO-GRĄDOWYM RUNEM — GALIO-MYCELI-PINETUM (zdj. 9—32)
Zbiorowisko to przedstawia dobrze wykształcone, stare lasy sosnowe o wyraźnym warstwowym zróżnicowaniu i swoistej fizjonomii, zwłasz
cza runa. Warstwa drzew jest w nich 10—15 (25) m wysoka. Sosny rosną tu na ogół w dużym zwarciu, przekraczającym 70%. Podrost drzew i krzewy tworzą najczęściej warstwę bardzo słabo zwartą; niekiedy ich na dużych płatach lasów brak. Runo jest natomiast bujnie rozwinięte;
strukturą i składem fłorystycznym bardzo podobne do jedlin (4). Panują
w tej sośninie również Galium rotundifolium, Oxalis acetosella, Mycelis muralis i Fragaria vesca. Mchów rośnie bardzo mało.
Tego typu sośniny są najpospolitsze. Zajmują połogie i płaskie, a wy
jątkowo strome miejsca. W glebie zaznacza się poziom akumulacyjny (profil 2). Mały spadek podłoża, przewaga pylastych składników glebo
wych, duże ocienienie koronami drzew wpływają na dość duże uwilgot
nienie podłoża. Dzięki temu jodła te sośniny wypiera najszybciej. Flo- rystycznie i ekologicznie wyróżniają się trzy facje tego zbiorowiska.
1. Facja typowa — o stosunkach ekologicznych, składzie i struktu
rze florystycznej jak w ogólnym opisie zbiorowiska (zdj. 10—18).
2. Facja z panującym Pteridium aquilinum (zdj. 19—27). Charakte
rystyczna jest dla sośnin przetrzebionych o bardzo mało zwartych lub bardzo wyrosłych drzewach. Występuje najczęściej na podłożu żyznym, dobrze nasłonecznionym, lecz niezbyt przesychającym, zwłaszcza głębiej.
W tych warunkach oprócz Pteridium aquilinum rozrasta się obficie Ru- bus hirtus, z krzewów — Juniperus communis i Frangula alnus. Wystę
puje nielicznie, przeważnie na skrajach lasów, na niewielkich powierz
chniach, 2-, 3-arowych.
3. Facja z panującą Sanicula europaea i Viola silvestris (zdj. 28—32).
Właściwa jest dla sośnin starych, zwartych, samosiewnych, rzadko sa
dzonych, występujących na żyznym, dość obficie uwilgotnionym i sła
bo zakwaszonym podłożu. Podobnie jak poprzednia facja z Pteridium equilinum, nie ma ona także wśród jedlin pokrewnego zbiorowiska.
III. PAPROCIASTO-JEZYNOWE LASY SOSNOWE — FILICI-RUBI-PINETUM (zdj. 33—42)
Ten typ sośnin przypomina ekologią, składem gatunków i fizjonomią bardzo Filici-Rubi-Abietetum, a zwłaszcza jego niektóre facje (4). W tej najbardziej grądowej sośninie brak lub sporadycznie występują światło- lubne gatunki, częste w poprzednim zbiorowisku. W runie ma duży udział, oprócz Rubus hirtus, Senecio Fuchsii, Rubus idaeus, Athyrium filix-femina, Galeobdolon luteum i zależnie od rodzaju siedliska kilka innych gatunków. Pod względem panujących roślin i zróżnicowania siedliskowego wyróżniają się w tym zbiorowisku dwie facje:
1. Facja z panującymi Rubus hirtus, R. idaeus i Athyrium filix-femi
na (zdj. 34—36, 42). Wykształca się ona jedynie na bardzo żyznym i w miarę obficie uwilgotnionym podłożu, z bogatym poziomem akumula
cyjnym i próchnicy typu „muli”. Wyróżnia się ona najbardziej grądo
wym runem i jest przez jodłę najłatwiej wypierana. Bardzo rzadka;
zajmuje wyjątkowo większe niż kilkuarowe powierzchnie.
2. Facja z panującą Rubus hirtus (zdj. 33, 37—41). Charakterystycz
na jest dla sośnin najmniej zwartych, świetlistych. Mchów występuje
wyjątkowo mało; gruby pokład jeżynowej butwiny hamuje ich wystę-
238
powanie. Sośniny z Rubus hirtus zajmują przeważnie suchsze, średnio pylaste, słabo szkieletowe, brunatne gliny. Jest najpospolitszą postacią sośnin.
IV. BOROWCZASTO-MSZYSTE LASY SOSNOWE — V ACCINIO-D1CRANI-PINETUM (zdj. 43—66)
Zaliczono tu sośniny borowe o trzech wyraźnie zróżnicowanych fa
cjach:
1. Facja z panującymi Rubus hirtus i Vaccinium myrtillus (zdj. 43—
51). Różni się ona od ostaniej facji poprzedniego zbiorowiska dużym udziałem Vaccinium myrtillus, Luzula multiflora oraz brakiem albo spo
radycznym udziałem wielu roślin grądowych (tab. 3). Jest to właściwie podsuszony grąd lub płat lasu o nie ustalonych albo znacznie zróżni
cowanych warunkach mikrosiedliskowych. Występuje często, zwykle na niewielkich powierzchniach, stosownie do warunków, różnych kształtów.
2. Facja z panującą Vaccinium myrtillus (zdj. 52—58). Tworzy soś
niny florystycznie najuboższe, od 10 do 17 gatunków zielnych w jed
nym zdjęciu. Są to właściwie różnej wielkości skupienia borówki z udziałem innych roślin występujących pospolicie w sośninach. Calluna vulgaris osiąga wyjątkowo dużą stałość. Miejsca pozbawione ściółki i ro
ślin zielnych zarastają z reguły borowe mchy, a szczególnie Leucobryum glaucum, który jest dla niej najbardziej swoisty.
Zbiorowisko to występuje na siedliskach podobnych jak poprzednia facja, lecz na glebach bardziej przepuszczalnych, zapiaszczonych (pro
fil 5), wymytych albo jeszcze bardziej zmiennych. Jest ona jedną z czę
ściej występujących zbiorowisk sośnin, zwykle na niewielkich, kilku- arowych powierzchniach.
3. Facja mszysta z panującym Entodon Schreberi i Dicranum sco- parium (zdj. 58—66). Poza dominującymi mszakami wyróżnia się bardzo małym udziałem roślin zielnych. Najczęściej stanowi końcowe ogniwo sukcesji sośnin albo też ich początkowe stadium, bardzo powoli flory
stycznie zmieniające się; w obydwu przypadkach — zależnie od warun
ków siedliskowych. Kożuchy mchów wzmagają bielicowanie gleby oraz utrudniają lub wprost uniemożliwiają rozwój kiełkujących nasion. Wsku
tek tego wiele roślin naczyniowych, które mogłyby tu występować, roś
nie skąpo, przeważnie kępkami, tylko na miejscach wolnych od mchów lub ze skąpą ich warstwą. Poziom akumulacyjny tworzy się głównie z obumarłych mchów i opadłych igieł sosny: zazwyczaj jest on 2—4 cm gruby i wyraźnie oddziela się od innych poziomów gleby. Warstwa ży
wych i zbutwiałych mchów pochłania pewną tylko część wody, pozosta
ła— wsiąka w glebę lub spływa. W okresach suszy mchy „wysysają”
pozostałe jej zapasy. Na miejscach stromych szybciej spływająca woda
zmywa nagromadzone części obumarłych roślin. Stąd też żyzność gleby jest tu niewielka, a w zasięgu korzeni wysokich roślin stwierdza się nie
dostatek wody. Są to podstawowe przyczyny zubożenia florystycznego sośnin mszystych. Mszyste sośniny są na badanym obszarze bardzo po
spolite. Najczęściej występują w starych, mniej zwartych, widniejszych sadzonych sośninach. W przypadkach rozrostu wysokich roślin zielnych, krzewów lub podrostu drzew mchy stopniowo wymierają. Odkładająca się ściółka z igieł sosny hamuje nadal rozwój i podsiew roślin. Jedynie jeżyny o dużej sile wegetatywnego rozmnażania najszybyciej zarastają butwinowe płaty.
WNIOSKI KOŃCOWE
Sosna na tym obszarze, jeśli rośnie naturalnie, to tylko sporadycz
nie, pojedynczo lub w niewielkich skupieniach, jako domieszka w la
sach jodłowych i bukowych. Jej stanowiska sprawiają wrażenie natu
ralnych i są najbardziej prawdopodobne na miejscach suchych, glebach kamienistych, spłaszczonych, najczęściej na większych wzniesieniach (Chełm, Jaworze, pasmo Lackowej), rzadziej na płaskich połogich (okoli
ce Stróż, Mochnaczek). Natomiast skupienia sosny samosiewnej (przej
ściowo sosna wdziarowa, 3) są częste, a ostatnio dzięki jej sadzeniu (po okresie wojennym) — bardzo pospolite, zajmujące w areale leśnym, po jedlinach, drugą lokatę (ok. 15—20%). Sośniny wdziarowe i sadzone wy
stępują niemal na całym obszarze, po 850 m n.p.m. W środkowej części obszaru, mniej więcej od Stróż k. Grybowa po Mochnaczkę i Banicę, głównym konkurentem sosny jest jodła. Na przyleśnych lub opuszczo
nych polach rolnych w sprzyjających warunkach z nasion sosna wyrasta w las. Na żyznym i w miarę znacznie uwilgotnionym podłożu wytwa
rza ona gęste, szerokie i nisko osadzone korony, znacznie ocieniające po
dłoże. W tych warunkach może się podsiewać i wyrastać w drzewa jedy
nie jodła. Na odpowiednim siedlisku jodła osiąga bardzo duże zwarcie (ryc. 2) i swoim ocienieniem uniemożliwia wzrost kiełkującym nasio
nom światłolubnej sosny. Na siedliskach obficie uwilgotnionych sa- mosiewne sośniny są bardzo dobrym przedplonem dla jedlin. W tym mniemaniu leśnicy sadzili sosnę na wszelkich bezleśnych gruntach, po
lanach, pastwiskach i na opuszczonych polach uprawnych — gruntach po Łemkach. Na tysiącach hektarów prawie 30-letnich sośnin jodła nie podsiała się, a nawet podsadzona wkrótce wyginęła. Prawdopodobnie przyczyną tego było przesuszenie podłoża, bardzo niekorzystne dla roz
woju młodej jodły; na wilgotnym zachodzi podsiew i podrost jodły i nie
ma większego kłopotu z jej wprowadzeniem. W podsadzonych sośninach
na suchszym podłożu dochodzi najczęściej jedynie do bujnego rozrostu
traw, jeżyn i innych chwastów leśnych. Pnie sosny są zazwyczaj nie-
Ryc. 2. Kąclowa — południowo-wschodnia część — brzeg samosiewnego lasu sosno
wego wypieranego przez podrastającą jodłę
Kąclowa — the south eastern part — the border of a self-sown pine forest borne down by fir-trees growing up
Fot. J. Motyka dorodne; na siedliskach wilgotniejszych mają niskie i szerokie korony, a w pniu przeważa biel; stąd drewno ich po ścięciu szybko się psuje, butwieje, sinieje. Sadzone sośniny na glebach nieco suchszych mają strzały zbieżne i słabo oczyszczone z sęków (ryc. 3). Nagminnie pod
sadzane lasy sosnowe nie dają ani wartościowego technicznie drzewa, ani nie spełniły właściwego przedplonu dla jedlin. Na badanym obszarze znane mi są liczne stanowiska różnowiekowych jedlin wyrosłych na zu
pełnie otwartych przestrzeniach. Podważa to mniemania o rzekomym koniecznym ocienieniu dla wzrostu młodej jodły.
Na południe i północ od wyżej wyróżnionego obszaru, w okolicach
Stróż oraz Krynicy i Mochnaczek, znajdują się dość dogodne, najlepsze
Ryc. 3. Brunary — północne zbocze Kiczery Małej — wnętrze podsadzonego lasu sosnowego na żyznym, w miarę suchym podłożu
Brunary — the northern slope of Kiczera Mała — the interior of a pine forest planted on a fertile, partly dry substratum
Fot. autor na tym terenie, warunki do sadzenia sosny. Duże płaty samosiewnych sośnin występują na licznych siodłowatych wzniesieniach o suchszych, gliniastych, ale spłaszczonych glebach. Ustępują one miejsca świerkowi lub jodle jedynie na gruntach obficie uwilgotnionych. Dzięki temu soś
niny utrzymują się trwale i odnawiają. Drzewo sosnowe jest z tych sied
lisk najbardziej cenione przez miejscową ludność. Zatem jedynie te oko
lice winny być najbardziej wykorzystane, jeśli to konieczne, do sadze
nia sosny.
W samosiewnych i podsadzonych sośninach wykształcają się niemal te same grupy zbiorowisk, jakie opisano w pracy. Kolejność sukcesji zbiorowisk sośnin w początkowych etapach, do pełnego wzrostu drzew i znacznej biologicznej modyfikacji siedliska, jest ściśle ukierunkowana.
Dalsze etapy zróżnicowania zbiorowisk sośnin są uzależnione od warun
ków siedliskowych; najbardziej florystycznie zróżnicowana sośnina nie zawsze przechodzi przez kolejne zbiorowiska, które w pracy opisano.
Podsadzone sośniny liczą sobie najwyżej 30 lat, samosiewne — naj-
16 Annales, sectio C, vol. XXVII
częściej trwają przez jedno pokolenie. Z tego względu trudno jest okre
ślić względnie ustalony typ zbiorowisk. W północnej i południowej czę
ści terenu dłużej utrzymujące się sośniny mają najczęściej borowy skład gatunków. W środkowym obszarze przeważają natomiast grądy jodłowo- -sosnowe lub sosnowo-jodłowe. Zróżnicowanie wynika z warunków sied
liskowych.
Zbiorowiska sośnin zlewni Białej Dunajcowej nie są podobne do soś
nin z innych obszarów Polski. Jedynie Vaccinio-Dicrani-Pinetum wyka
zuje dość duże podobieństwo do podgórskiej odmiany Leucobryo-Pine- tum (1, 2). Prawie wszystkie lepiej rozwinięte zbiorowiska pod wzglę
dem zróżnicowania florystycznego i siedliskowego odpowiadają jedli
nom (4). Zbiorowiska jedlin są jednak znacznie bogatsze od sośnin w ga
tunki typowo grądowe i nieco bardziej zróżnicowane pod względem fi- tosocjologicznym; mają 6 innych zbiorowisk, na 6 wspólnych i 4 właści
wych tylko dla sośnin. W sośninach o wiele młodszych od jedlin prze
ważają gatunki zaroślowo-leśne nad typowo leśnymi grądowymi i boro
wymi. Większość jedlin jest właściwie końcowym stadium sukcesji soś
nin o zawsze mniej lub bardziej zmienionym, bardziej leśnym runie.
Samosiewne i sadzone sośniny występują na głębokich brunatnych glinach, lekko-, średnio-, i ciężkopylastych, przeważnie słaboszkieleto- wych o nieznacznie zróżnicowanym profilu. Na badanym obszarze są to gleby najbardziej rozpowszechnione.
OPIS PROFILI GLEBOWYCH Zdj. 6.
0— 2 cm Ściółka iglasta (miejscami jej brak); na wierzchu sucha, zbita, do
łem zaś — gąbczasta, dość dobrze rozłożona, tworząca na głębo
kości ok.
2— 3 cm warstwę czarnej, drobnogruzełkowatej próchnicy, ostro odcinającej się od
3— 5 cm gliny szarej, sypkiej, średniopylastej, słaboszkieletowej, zasobnej w humus;
3—5— 80 cm glina brunatna, ciężkopylasta, słaboszkieletowa, z drobnymi, zwie
trzałymi kamyczkami, na głębokości
50—100 cm jest ona nieco oglejona i bardzo zasobna w okruszki piaskowców, Zdj. 23.
0— 7 cm Warstwa zbutwiałych, zlepionych liści Rubus hirtus, Pteridium aqui- linum, Pinus silvestris, zwięźle przetkana grzybnia, z wysepkami czarnej próchnicy; wierzchem silnie zbita, dołem gąbczasta i roz
łożona, dość nagle przechodząca w
7—12 cm poziom czarnej próchnicy przetkany korzeniami roślin i ich pędów.
Przechodzi nagle w
12—16 cm poziom gliny szarobrunatnej, ciężkopylastej, łagodnie przechodzący w 16 cm w głąb glinę średnio zasobną w zwietrzałe okruszki piaskowców, miejsca
mi cętkowo oglejoną.
Zdj. 41.
0—3—4 cm Ściółka z liści jeżyn i sosny, dołem silniej rozłożona lub zbutwiała;
3—4—6—7 cm gąbczasta, czarna próchnica, bardzo zasobna w zbutwiałe resztki zielonych i zdrewniałych roślin, zwięźle przetkana korzeniami Ru
bus hirtus;
7—± 50 cm glina jasnobrunatna, średniopylasta, prawie bez widocznych części szkieletowych, zasobna w zbutwiałe szczątki korzeni sosny i jodły, od głębokości ok.
50 cm w głąb glina zasobniejsza w małe okruszki zwietrzałych piaskowców i cęt- kowo oglejona.
Zdj. 43.
0— 4 cm Ściółka z igieł sosny i panujących roślin zielnych; wierzchem zle
piona i zbita, dołem — słabo rozłożona, o gąbczastej strukturze, sil
nie przetkana korzeniami, przechodzi stopniowo w
4— 9 cm czarną próchnicę o sypkiej, drobnogruzelkowatej strukturze, bardzo zasobną w żywe korzenie roślin;
9— 60 cm glina jasnobrunatna, ciężkopylasta, średnioszkieletowa, na głębo
kości ok.
60—100 cm ta sama glina, lecz cętkowo oglejona i bardzo zasobna w drobne, zwietrzałe okruszki piaskowców. ч
Zdj. 54.
0— 5 cm Butwina z opadłych igieł Pinus silvestris, dołem od 3 do 5 cm silnie rozłożona w ciemnoszarą próchnicę;
5—17 cm jasnobrunatna spłaszczona glina;
17 cm w głąb do kilku metrów — szarobunatna, spieszczona glina z niewielką do
mieszką małych okruszków zwietrzałego piaskowca.
Tab. 2. Niektóre własności fizyczne i chemiczne gleby w lasach sosnowych Some physical and chemical soil properties in pine forests
Кшмг
Number of Procentowa zawartość
frakcji o średnicy w om
Per cent of fractions /diameter in mm/
s §
Zawartość w Content in
mg/100 g gleby mg/100 g
of вoil
PH
3 §
3-9 ! 5,0 13 10 27 27 10 13 i 2,97 9.6 0,7 ! 5,5 4,2 I 2 6 1; 25-30 J 9,0 10 6 30 26 12 16 ! - 5,5 0,1 1 5,3 4,2 60-70 : 27,0 9 5 14 24 17
31: -7,5 0,1 ! 5,9 4,9
3-6 J - 1 64,72 57,7 14,1 : 5,3 4,8
II 2 23
2*.15-20 J 7.0 11 9 13 25 21 21 5 5,20. 15.7 0,« i 4,6 3,7 35-40 ' 11,0 10 3 8 23 20 36 . - 12,7 0,1 '4,3 3,1 90-98 1 15,0 14 4 13 25 21 23 j - ... 9,2 0,7 ! 6,0
3-7 ' 1 5.0 26 13 27 19 9 6 ! 11,97 11,1 2,6 ! 5,9 5,3 III1 41 3! 20-30! 6,0 24 9 25 24 10 8 5 1,70 5,5 0,1 I 5,1 3,8 40-50 J 28,0 3o 7 20 19 9 15 : - 10,6 0,1 J 4,9 3,6
•- ... —— -r -'5:rT ---— — ____
-3 65,11 32,5 5.3 1,4,6 3,7 1O-15 5 4.0 9 8 16 24 21 22 J 4,62 10,7 0,5 } 4,2 3,1 1 43 л; 35-40' 16,0 6 4 15 28 22
25 J -10,6 0,1 ' 4,1 3,2 9Ć-98! 24,0 8 3 10 24 22 33! - 12,1 3.2 ! 5,8 5,1
TV i -' 22,91 43,2 7,8 • 4,2 3,4
10-20i 18,4 64 9 10 7 5 5l 0,39 7,2 0,3 ! 5,4 4,5
2 545' 40-50} 21,0 65 12 8 6 4 5: 0,15 0,2 5,2 [ 5,7 4,6
80-90 5 53,0 61 10 10 8 6 51 - 8,8 0,1 1 5,1 1---
4,3
244
Z badań terenowych i laboratoryjnych (tab. 2) wynika, że gleby pod lasami sosnowymi są najbardziej zakwaszone, zwłaszcza pod poziomem akumulacyjnym. Świadczy to o zachodzącym procesie bielieowania. Nie
wątpliwie sprzyja temu rozkładająca się kwaśna ściółka z igieł sosny.
Zawierają one jednak więcej od gleb podobnych zbiorowisk jedlin K2O i P2O5. Podobnie jak w większości zbiorowisk leśnych badanego obszaru, nie wykryto w glebach sośnin obecności CaCO3; nie stwierdzono też po
między zbiorowiskami sośnin większych różnic w fizyczno-chemicznych właściwościach gleb (4). Facje z Pteridium aguilinum i Rubus hirtus oraz z Vaccinium myrtillus wyróżniają się akumulacyjnym poziomem, najbardziej zasobnym w K2O i P2O5.
PIŚMIENNICTWO
1. Matuszkiewicz W.: Przegląd systematyczny zbiorowisk roślinnych Polski.
[w:] S c a m o n i A.: Wstęp do fitosocjologii praktycznej. PWRiL, Warszawa 1967, 175—229.
2. Obmiński Z.: Ważniejsze zespoły borów sosnowych w Polsce, [w:] Sosna zwyczajna — Pinus silvestris L., pod red. S. Białoboka. PWN, Warszawa—
Poznań 1970, 211—231.
3. Schram W.: Wdziary sosnowe. Sylwan 4, 11—23, (1913).
4. Swięs F.: Geobotaniczna chrakterystyka lasów na obszarze dorzecza gór
nego biegu Białej Dunajcowej w Beskidzie Niskim. Praca doktorska, Zakład Systematyki i Geografii Roślin. Lublin 1968 (maszynopis).
5. Swięs F.: Geobotaniczna charakterystyka lasów na obszarze dorzecza górne
go biegu Białej Dunajcowej w Beskidzie Niskim. Część I. Lasy olchowe, je- sionowo-jaworowe i grabowe. Ann. Univ. Mariae Curie-Skłodowska sectio C, 25, 224—273 (1970).
РЕЗЮМЕ
В работе представлены: геоботаническая дифференциация, хозяй
ственное значение, а также сукцессия самосевов и посаженных сосно
вых лесов в бассейне верхнего течения Вялой Дунайцовой в Бескиде Низком.
В зависимости от состава и преобладающих видов, а также усло
вий местообитания выделено в сосновых лесах 4 группы местообита
ний: 1) Nardo-Fragario-Pinetum, 2) Galio-Myceli-Pinetum, 3) Filici-Rubi- -Pinetum, 4) Vaccinio-Dicrani-Pinetum. Эти сообщества, за исключением первого, представляющего собой инциальные сообщества на лугах и т. п., включают сосновые леса, которые в флористическом и экологи
ческом отношениях очень похожи на пихтовые леса (4). Большинство сообществ пихты представляет собой последнее звено сукцессии с ме
нее или более измененным растительным покровом. Такие сообщества,
за исключением лесов Vaccinio-Dicrani-Pinetum и Vaccinio-Dicrani-Abie- tetum, не были до сих пор описаны.
SUMMARY
The present paper deals with geobotanical differentiation and suc
cession of self-sown and planted pine forests in the area of upper course of the Biała Dunajcowa river basin in the Low Beskid.
According to the composition, predominating species and habitat conditions, four groups of communities were distinguished: 1) Nardo- -Fragario-Pinetum, 2) Galio-Myceli-Pinetum, 3) Filici-Rubi-Pinetum, 4) Vaccinio-Dicrani-Pinetum,. These communities, excluding the first one which represents pioneer young pine forests in woodless areas, are similar to fir forests with regard to their floristic composition and ecological conditions. Most of the communities of fir forests are a final link of the succession of pine forests of more or less changed under
growth. Such communities, excluding Vaccinio-Dicrani-Pinetum, have not been described until now.
Stron druku: 13 + 3 zał.
Zam. nr 82 z 8 III 1972 Druk ukończono: IX 1972 r.
Pap. druk. sat. Ill kl. 80 g Format B5 (70X100)
Annales UMCS, Lublin 1972 Drukarnia Uniwersytecka w Lublinie
Nakład 950+50 egz. B-8 Maszynopis otrzymano 8 III 1972 r.
u> * 2 Й ж» м
о \О 2 - 2 чп - S
. • 1 40 95 r.k 30 к 80 15 — 5 —
• ". 2 50 90 г 10 г — 80 — 25 4 13
Z Г 3 5 100 к *20 к — 60 — 30 20
* : 4 30 90 г 5 г 20 90 10 30 6 13
• 5 6 80 г 15 г 9В — 20 5 5 *■“
• 6 7 80 г 15 г 90 — 12 — 6 ””
: ? 7 5 70 г 9 г 95 — 15 — 5 ~~
• » 8 30 80 г 5 г 90 — 16 -- 4
: : 9 8 90 г 20 г 90 12
зп 7 14
- 1/2 2 1/3 1 10 e ś - - 1 3 30 p ś
1/2 3/43/4 3/4 3/4 3/4
12 : u• 14 I 5 15 i /о16
! ?17
! ie i • 19 ' : го j • 21 : 22 ' C-23
• 24 : 25• 26
• 27
! 28.
ХзоJ 29
! 31■ 32 : 33 : 34: 35 : 36
! : 37 i • 38 : 39 : 40• 41 : 42
5 98 4 100 4 +100 5 95
70 90 70
r.k - r.k 20 r,k 5 r.k 7 r.k 15 к 15 r.k 20 r.k 60
9590 6060
32 24 45 15 20 30
— 80 — 35
— eo — 40
18 1/2 4 16 1/2 3 17 1/2 3 14 1/2 4 - 13 1/2 3 16 1/2 4 15 1/2 4
6 100 2 +100 2 +100 10 100 3 +100 8 70 2 . 90
•2 90 9 90 10 100 2 80 - +100 2 +100 - +100 - +100 - +100 - +100 2 +100 1 +100 2 +100 1 100 2 100 40 +100
r.k 25 r.k 40 k.r 10 r.kk.r 10 7 40 r.k 20 r.k 10 r.k 8 г 9 r.k 40 r.k 7 г 8 r.k 8 k.r 8 r 9 г 8 r.k 40 r 10 r 60
r.k k.rk.r
— 80 -- 20 50 10 35 5 30 10 34 6
r.k — 80 — 25 30 30
— 3035
— 25 40
17 1/2 10 3/4 13 1/2 10 1/2 12 3/4 18 1/2 14 1/2 12 1/2 13 1/2
80 20 10 30 90 60 — 35 40 10 40 25 40 45 9Ó 20 40
" 12 35 60 50 15
k.r 40 40 8 40
J 46 -47 ' 48
! 49 ' 50
• 52 51
•. 53 I : 54 3 • 55
? ?56 . • 57 : : 58 j :i I 60 J Ć.61 I > 62 : o i Iй i : 66
10 r.k 50 k.r 30 ,vw r.k 70 95 r.k 40 98 r.k 20 80 r.k 70
70 90 90 15 70
20 1C0 r.k
90 9090
30 20 ж 70 r г 60 г 40 г,к 50 r.k 50 г 30 k.r 10 г,к 20
70 90 90 90 90 9070 10 30 80 30 12 2860
— 25
— 40
— 30 10 35 36
- 18 1/2 6 17 1/2 - 12 1/2 10 40 1/3 - 17 1/3 7 25 1/2 - 20 1/2 10 20 1/3 6 15 1/2 5 28 1/3 - 18 1/2 - 13 1/2 6 20 1/2 - 30 1/3 - 12 1/2 - 20 1/2
17 1/3 18 1/2 19 1/2 15 1/2
— 70 — 30 — 60 — 30 - 40 50 10 35 5
— 90 — 37 -
— 70 — 40 r.k
r.k r.kr.k 10 r.k 30 r.k 15 r.k 30
— 90 — 40
— 80 — 35
— 90 — 30 10 80--10 35
— 70 — 30
— 80 — 25
10 1/2 14 1/2 16 1/3 19 1/2
- 22 1/3 4 40 7 25 1/2 4
13 1/2 18 1/2 13 1/2 26 1/3
IS в 0-2 2-3 a 0-1 ś в ś 0-1 в ś 0-1 a ś 0-2 p 2-4 0-3 p 0-5 0-4 p 1-4 ś-3 p 1-6 ś-3 p 2-5 0-4 в 3-5 0-3 a 2-4 0-3 p 2-5 0-4 в 2-4 0-3 p 2-7 2-6 p 2-4 0-4 в 2-6 ś-7 в 2-5 2-7 s 2-5 3-6 p 2-5 3-5 e 2-5 3-7 e 2-4 0-6 s 2-3 0-4 s 1-3 0-3 s 1-4 ś-3 e 2-3 ś-2 e 2-5 ś-2 s 0-4 ś-3 8 1-9 3-5 s 18 1-5 p 3-7 0-3 e 3-8 0-5 p 3-6 0-9 83-4 0-8 e2-4 ś-7 a 2-8 ś-6 82-6 ś-4 e 2-4 ś-8 e 2-6 3-5 e 1-3 0-4 e 1-5 2-5 8 1-4 2-6 p 2-4 3-5 p 1-2 2-4 p 1-2 Ś-3 e 1-3 ś-3 e 2-4 2-4 e 1-3 ś-3 e 1-3 ś-2 в 1-3 ś-3 в 1-4 ś-3 e 1-2 Ś-3 e2-5 ś-2 a 2-4 4-5 82-3 4-4 8 2-3 4-1 a2-4 6 p 2-3 6 p 2-4 4 p 2-3 4 в 1-4 4-3 .1.9 4
8 SW 5 W2 S 3 N 20 E 30 E 2 N 3 SW 3
s
2 SW4 W 7 W2 E 4 W4 S 2 W 3 W 20 S3 W4 W
2 W 2 E 4 E 2 SW 2 W 2 NW
1 W 3 W2 W 15 W 4 S 2 S
3 W 2 W 3 В 2 SW5 S 2 N 5 W 4 3 3 N 4 H 4 W 5 и
480 600 500450 500 470 530750 400 600 615690 570 450 500520 500 650 5Ю 816 450 410 500 540 430 440 405400 402 410401 5Ю 460 620 560 530 640 420 370 490 370 506 507 520 521 520 810 500 490 600 750 360 330 340 380 384 457 370 520 500 385 650 540 620 380 370
11.8.66. Kąclowa 15.8.66. Binczarowa
2.8.66. Gródek 22.8.66. Wawrzka 20.6.65. Kąclowa 20.8.66. Wawrzka 15.8.66. Brunary 20.8.66. Czercizne 16.8.65. Polany 15.7.67. Polany 15.7.67. Polany 14.7.67. Czarna 15.7.67. Śnietnica 16.7.67. Brunary 16.7.63. Brunary 15.7.65. Bir.czarowa 15.7.67. Binczarowa 15.7.67. Binctarowa 16.7.67. Brunary 23.9.65. g. Jaworze 20.8.66. Wawrzka 12.8.64. Kąclowa 20.8.65. Kąclowa 11.9.65. Brunary 20.8.66. Wawrzka 20.8.66. Wawrzka Kąclowa Kąclowa 12.8.64.
11.5.65.
11.5.65. Kąclowa 17.6.65. Plcrynka 10.7.63. Kąclowa 16.6.65. Kąclowa 20.6.65. kąclowa 17.7.67. Śnietnica 17.7.67.
18.8.67.
17.8.64.
18.8.64.
5.8.65.
28.7.65.
inletnica Biała Wyż.
Jaazkowa Gródek Polany Biała Niż.
20.7.64. Kąclowa 8.9.65. Kotów 10.8.65. Kąclowa 17.7.64 17.8.67.
17.8.67.
24.8.65.
Biała Niż.
Biała Wyż.
Biała Wyż.
Kamienna 24.8.65. Kamienna 25.8.65. Kamienna 27.6.65. Izby
Izby Chódorowa ________ Stróże 29.7.65. Stróże 29.7.65. Stróże 21.8.64. Biała Niż.
21.8.64. Siołkowa 21.8.64. Stróże 15.7.65. Biała Niż.
14.8.65. Gródek 17.6.64. Plorynka
5.8.65. Polany 11.9.65. Bruaary 17.9.65. Śnietnica 11.6.65. Plorynka 29.7.65. Biała N1».
27.6.65 29.7.65 29.7.65
Objaśnienia: 1 —miejsce zdjęcia geobotanicznego, 2 —data, 3 — wzniesienie n.p.m. w m, 4 — nachylenie i ekspozycja, 5 — grubość ściółki w cm (ś = ślady), 6 — grubość próchnicy w cm (ś = ślady), 7— las samosiewny (s), podsadzony (p), 8 —maksymalny wiek lasu, 9 — powierzchnia lasu (1 —do V, ha, 2 —ok. 1 ha, 3 — powyżej 1 ha, 4 —powyżej 3 ha), 10 —miejsce zdjęcia w lesie (1 —na skraju, 2 — przy skraju, 3 —w głębi), 11 — oczyszczenie pni drzew z gałęzi (2 —me zachodzi, 3 —słabe, 4 —dobre, 5 —bardzo dobre), 12 —proporcja zasięgu koron do wyso
kości drzewa, 13 — wysokość maks, drzew w m w warstwie a, 14 — wysokość maks, drzew w m w warstwie a„ 15 —średnica maks, drzew w cm w warstwie, a, 16 — średnica maks, drzew w cm w warstwie a„ 17 — pokrycie drzew w procentach w warstwie a, 18 — pokrycie drzew w procentach w warstwie a„ 19 — rozmieszcze
nie krzewów (r = równomierne, k —kępkami), 20 —pokrycie warstwy krzewów w procentach, 21 — rozmieszczenie runa (r = równomierne, к — kępkami), 22 po
krycie warstwy runa w procentach, 23 —pokrycie warstwy mchów w procentach, 24 — numer zdjęcia, 25 — numer zbiorowiska.
Explanation: 1—locality of geobotanical record, 2 — date, 3 altitude above sea level, 4 — inclination and exposition, 5 — depth of litter in cm (ś = trace), 6 depth of humus in cm (Ś = trace), 7 — self-sown (s) and planted (p) forest, 8 maximum forest age, 9 — forest area (1 = to Vs ha, 2 = about 1 ha, 3 = above 1 ha, 4 = more than 1 ha), 10 — location of records in the forest (1 = on the border, 2 = near the border, 3 = far into the forest), 11—removal of dry branches (2 = none, 3 = little, 4 = high, 5 = very high), 12 —crown range in proportion to the height of a tree, 13 — maximum height of trees in m in the layer a, 14 max.
height of trees in m in the layer aJt 15 —max. diameter of trees in cm in the layer a, 16 — max. diameter of trees in cm in the layer a,, 17 — cover of trees in
% in the layer a, 18 — cover of trees in % in the layer alt 19 — distribution of shrubs (r = equal, к = in clusters), 20 —cover of srub-layer in %, 21 — distribution of herbs (r = equal, к = in clusters), 22 — cover of herb-layer in %, 23 — cover of moss-layer in %, 24 — number of record, 25 — number of community.
Annales UMCS, sectio C, vol. XXVII, 21 Florian Swięs
«о 5 □юИ«0»й?5й ,о ИиИ и’Н45 0м И”Ою0в’Я ’®
Ryc. 4. Diagram 66 zdjęć geobotanicznych lasów;
Diagram of 66 geobotanical records of the forests;
Nardo-Fragari-Pinetum (1—8), Galio-Myceli-Pinetum (9—32), Filici-Rubi-Pinetum (33—42), Vaccinio-Dicrani-Pinetum (43—66)
Annales UMCS, sectio C, vol. XXVII, 21 Florian Swięs
Floristic composition of pine forest communities
Numer zdjęciaNo. of record
10 20 30 40 50 60
123456789012345678901234567890123456789012345678901234567890123456
АЫез alba a
Ceraeua avium b C c Sorbue aucuparia b Fagus silvatlca a.
Quercus robur
:869....:99986798999985879789865546589948996969997 9747759?52 988938 82.:99999. 2:...: . .2 : x x x x s 1... +.♦...♦....x... +...+1+2.+1+++ j : . . ... ...r.. ...+ . .+.:+++++.♦+++....+
• • t x :1.Ixx.x.xx..1x2x.xx...xx.214...xxx...x.x1...4:
s » : •’ 1..x11.xxxx1x42.3.7.4.4s:7..x.1.1:1...3x:x8...xx:
: +s....+.1+++111X+2111.,x1x..11.+X1+16161133741411611.1111111x211 +..S+...+++X++++++++++X+++++X+++++.++++++++++++X+X+1X+X+.++++♦.++♦ x♦+:+...:x..♦+♦..xx...+.,+x+...♦+..,++.x+x+...x....X.:.+....♦! : ++rr.x.r.xxrr.+...r+..++.+rx+... ++..:..+...,+x...x++...r++ :++:.+. ... + . .++++x:+x+. ,+.++♦+. .♦+.+.:+♦.+. ++...x :
: :++..1.++..+..x++x+:+...♦♦.♦+.x+..♦♦♦
s s s : : x...2:x : x : a...++xs..xsss:. + .s.+++:++x,1....x.s... + . + . + . + .1... :...sx : ♦..:+...x....:.r.x+.... 1. ,.x1: Salix caprea b Be tula verrucosa a.c .x:+xx+.+x++.x++++++++.,x.x.x+x++.+... ++.2+2+++.. ... .x:...:.r....r++.+rx+... + .:.+x. ..+.-:.+x+.++x++... . .♦++.,♦... +.+... .x+.,+x... r.s..rl...:....:... ... ... • ...♦+....:X...x:. + .♦+..":i ++ i"1 ♦++. ♦.. Flrus communis b Carpinus betulus b Rosa canina b c Corylus evellana b c Crataegus monogyna b Frangula alnus b c Juniperus communis b Prunus communis b c c Cornue sanguines b Viburnum opulue b c Sambucus nigra b Lonicera xyloateum b Vlcie cracca Briza media Lsthyrue prater.se Succiea pratensis Euphrasia Rostkoviana Cynosurus cristatuF Ceraatluib vulgetum Lotus corniculatus Plentsgo media Polygala vulgaris Thymus polugioidea Genista tinctoria Euphorbia cypariseias Prunella vulgaris Ranunculus repens Primula elatior Rumex acetosa I.ysimachia vulgaris Dryopteris filix-mas Alchemilla sp. Spipactis latifolia Viola canina Achillea millefolium Ranunculus sp. Hypericum quedrangulum Veronica chemaedrys Calamintha vulgaris Asarum europaeum Plantego lanceolate Antenaria dioica Sanicula europeea Galium verum Knautie ervensis Pimpinella saxifrage Trifolium medium Athyrium filix-femina Galium rotundifolium Viola silvestrie Festuca heterophylla Leontodon eutumnalis Hiercium auricula Centaurea jacea Galium mollugo Epilobium montanum Hypericum perforatum Pirola rotundifolia Ranunculus acer Equisetum pretense Cirsium palustre Lycopodium clavetum Euphorbia enygdaloides Anthoxanthum odoretum Chamaenerion angustifolium Rubus sp. Calluna vulgaris Nardus stricte Deschampsia caeepitcss Hierecium Lachenalii Agrostis vulgaris Potentilla erecta Sieglingia decumbens Fragaria vesca Chrysanthemum leucenthemum Carex pilullfera Carex glauca Luzula multifloro Luzula piloaa Hierecium murorum Rubue hirtus Ajuga reptans Veronica officinalis Carex pallescens Oxalis acetosella Msjanthemum bifolium Pirola uniflora Hieracium pilosella Dryopteris spinulosa : Ssnecio Fucheii : Mycelis muralis : Carlina vulgaris : Gnsphslium silvaticum : Moshringia trinervia : Campanule patula : Melica nutans s Vacciniua myrtillus : Asperula odorata : Platanthera bifolla : Carex silvatlca s Sencio silvaticus : Solidsgo virga-aurea : Carlina acauiie : Betonlca officinalis : Poa nemoralia s Salvia glutinosa : Festuca glgantea : Holcus lanatus s Orchis latifolia : Geranium Robertlanura : Acteea BDicate : Dryopteria auetriaca : Dectylis glomerate : Rumex acetosella : Galeopala speciosa : Rubus idaeus : Lysimachia nemorum : Pirola aecunda : Pirola chlorantha : Carex digitata : Ptsridium aquilinum : Hieracium Sabaudum :: Chlmaphllla umbellate : Anemone nemoroaa : Galeobdolon luteum : Phegopteria dryopteris : Paris quadrifolia : Vaccinium vitis-idaea : Rhytldladelpnus aquarrosus 22. Hypnum cupressiforme : +' Hylocomium splendens +.. Dicranum scoparium : Polytrichum attenuatum : Entodon Schreberi 23+ Mnium affine : Mnium undulatum : Fiasidena taxifolius : Catharinea undulata : Brachythecium Salebrosum : Plagiothecium Roeseanum : Dicranella heteromalla : Pohlia nutans s Cladonia chlorophaea : Blepharoatoma trichophyllum: Thuidium tameriscifolium : Leucobryum glaucum : Polytrichum juniperinum : ...x.:x....4.1:.1..1.i... 1 j ..+..x++..++3+:+43+.+1+.++.+x+ ...xr... r...+r ••••xx : : : ♦:.x..:.+r.i ♦:+++++♦,+++.. .x... x++x- .rr.. ,r.. .r....:...: 2..+.x++..:j : +x+x..*....++..x..1+1+++:.1++xx.+...♦.♦:..♦...• ++.:.++.r...♦+...:..+r..rr:++r+x... x..:++++..
3++x1©€.:в. + .:+++++111.++++xxrx:... +++:. + .. + 1-
++.x....♦.+.,x...r. .+ .x... .. ... :....x...♦
:♦+:+...s+.x.+.+.x...X+.+++.+1..+...:..+..x.+:....
: : r..x....:+.,:...x.:+.+x+... : + : •++..X++..♦ .+♦♦♦♦♦.. + : ♦.+.♦1+1.♦: +♦.:+++++x...+..• ++++X+++:+++++.. ++.:+.+♦:..x.:..
++x:.. : x: .. ++♦:+. +SX+.+++X.+.1+++X++..+♦.-► .x..+x+:...
.+1..X++1X1- • 1r :. .1 .r+.x+.. + .++.X.:x ;...:xx+++.r: :. + .++. + .xx268531.x..+x++++.xx.x.xx... :..+ : +++♦++++++++.:+++:+++++++++++++X+...+♦++...♦.+x++... :..r. + ..x
+++s+++.++++x:+♦.:♦++♦.++. : + .x.:... +... ♦♦++... :...♦♦..: ++++++++++++X: +++:++++.x+++++...x. + :... .X++++...: ..♦+♦♦.: ♦♦♦♦♦x..x.+X.x.♦.:+.+++++xx*»+xx... xr....x+++:..
: xx.+xrr.x.r1+X.+... r.+x.+1+:17x1+++x+xx..x....x..
♦♦.s..2.Х+2474++22+».♦.1..:1♦1+xxx+1.♦♦+!♦♦.+1+1++».. ♦. .♦. :+1 ..*♦. .♦. .♦♦♦♦♦♦♦111 .>♦<;♦. ♦♦♦♦♦ir+.x+. ..♦♦.. : ♦:♦.♦.♦♦♦♦♦:♦.♦♦♦♦ + +x++.: + ...:... x+++x....♦♦♦♦:.. 2+++++1♦♦♦♦+♦♦♦♦+♦♦♦.♦♦♦♦♦♦♦•.. x... :....♦♦♦♦:..
♦ .♦♦♦♦♦.: ... .. ... ♦♦♦♦.:... :..♦♦♦♦♦♦:.. ♦♦♦s..♦♦:.♦♦• j.♦♦:♦..x.. + .:.r..s... :....x + .x:.. +.++r.r+:+xx.:x+.x... r. ...:... x...++x..
r.+:.x++r..x+++x+x+...:....:.++x.++x+r...x....♦..
♦ ♦♦♦♦r. .:♦...♦♦♦• ... ♦♦♦....:♦...+ :X... X.. +..:♦.♦.+x... :♦♦..♦.. .x+xxx+... + xx +...:..
:++x + ...xx++x:..x....
...++++XX++...XX. ...+..++.... + ...: .x+x: +...+x+x+.+xxx+. ... + .:♦...♦ ..++1.11..111x 1xx2.x++....1.1+:111+...++.+xx+.+x++.x.xx .... + .♦+... +1:... ... ♦. 1++++1++X . + .x: :.2+'' 6348+ :.++X. + . + ....xx+++..++x++++x+x.ir... x.xx+. + .♦.♦♦♦...+xxx++++.+x 1442.++.+.X+++++.J.+...+++:....:..+... x+....++♦.:...♦+..♦+++.+
++++1+++++++.♦++.+1+1+++1++++X.:..x...+++++X.++++++X....♦♦..+++♦+♦ ++++♦++.+..+♦;..++ГХ+++.++++X+X:... XX+XX++++++:+♦++♦♦+♦♦♦+♦♦♦+ +++X34451+11+111211+1++++++11♦*++..+..++2+++X1+++1+X... :.++♦++++ ++X+X. + .:++..:.++: + .+x+... +..r.x..♦... :... x.x:.»....:....♦ : xx. ++++♦+++++: ++++++X. + .+X+++X+: +... .+x..: +X+++++++++++♦++'.'?x+++x1 ++.++++.:....x+++r+++++x++:+++x:... X++XX++++++:...+..:.++...♦: ♦++1+++.:..+.++++:.♦..X+X++X+X+++....x..♦++♦+♦++♦+:+++x++++++++++1 :++++++.++++++++++ +♦+++♦++++++++♦++♦.+++++++++++++++X+++++.♦+♦♦+++ : x++.+x+.++++++++♦.+++Г++1+♦♦•»+X.+.++++2*+.+♦+++♦+...++++++x+1x+ : ++.ХП:.t+.232222+1347.++41++59399999Э8976422++1+.Х++1Х+++Г+++++ :x. :♦+.. + .♦.♦... + : + . 1+++++++++X+. +...+ .... + . .++x...:.. + ... + :
• ++T+++++1++1++:+++++++++++X+:1..x..+♦+++.+1++♦+♦+.,x++:x+++11+1 .:....346.411+.:. + ..+2.1:...++2242113+1Г++...12.. .. + .+♦.*.+
:+x.♦+++.+:++2:♦..++x+++++31+4++++++*+++1+++++x+1...1+1.+x :+r+.:..x+:..x:..++...+:+...:...♦.♦♦♦♦.+x++:....xx:+x.+.' : ♦.♦.. S++.X++X.. + ..:++x.:... ... ♦:...X:.. .+♦ : r+.x..x+sr..».r...+..:.+..:.♦..x+x..:+x....x.r....x.:
: +. ... ... .. 14551x+.+7.. .xx..x:... :... :
: +.:61321++♦++....♦. + :.+++:x+++. + .x+++.x1.♦+++...:.♦+.+ :x+..++...:... ++rxx....+ ....:... .... .. .xx.. +... :...+
: xr.x.x:x.+r... .. ...’... +...:г..++.+X+... • XX. : + .x.++..:... ... ... S. :+..+6...:... +..♦....:+143+xx.+x...♦....+. :+...x.+++..+....x:x...x+++..x.♦.++...x..xx.
:x : : +♦♦++..++.+++...+ :x++++...+.
: : : +x..+++++x.s...x:++... :.
:957799967-ł-...4X..S.1»... : . ...+ .++....! +... j +:.+xx:...:..♦... 4
.:+3++184.x+.+:++11s...x.-
:.+.♦..+♦:1+4+331111+••1s ++... .. .. + .+3... +
++3++3+8++342+11+54588871 r. л ....:. ,:...:.r.x., :. .xx..♦ .X.x. : X 1.