Pokraka. R. 27, nr 23 (1922)

I C Egaeemplarł ko«»tuj< we w szystkich kio skach i k się g a rn ia c h 4 0 0 mfc.

W a r u n k i p r z e d p ł a t y

„ P O K R A K A ” wydaw aną będzie co p iąte k k o ­ sztuje kw artalnie w u rzę­

dach pocztowych2500mk.

pad przepaską 2600 mk.

w Am eryce 1 dolar.

.Pojedyńczy egzem plarz

„ P O K R A K I” 400 morek.

Pokraka

C ena ogłoszeń: w iersz nonparetowy jednołam . 500 mk. R eklam y 1000 mk.

Przedpłatę przyjm . księ­

garnie, kolporty i ajentury W łaścicie l i red aktor

Tom asz Dołęga- Lew andow ski Adm inistr. Chw aliszeW o

nr. 69 w Poznaniu.

Satyra prawdę mówi, Błędów się wyrzeka, Wielbi urząd, czci króla, Lecz sądzi człowieka.

Swój do Swego Nr. 23. Poznari, Lwów, Kraków. Katowice,W arszawa, Wilno, Chicago III

Rok

Wiara Ojców naszych a ósemka (Światowidz) Lewica błaga Polskę o postęp i oświatę.

DZIEWICA UBOCZNA: Słyszałyście o tem, że wybrano p. Gabryela Narutowicza na Naczelnika Państwa?

DRUGA: Grudzień będzie historyczny dla Polski. Szkoda tylko, że p. Narutowiczowi na imię Gabryel.

TRZECIA: Mówcie co chcecie, ale żal mi tego Józefa. Nasza Chjena krzyczała: dajcie ostatni piniążek a za niego będziecie wybawieni z czyszczą.

CZWARTA: A juści.

ELEGANCJA W STAROŻYTN OŚCI I CZASACH DZISIEJSZYCH Za dawnych czasów ludzie chodzili odziani w skóry zwierzęce; damy brały skórę żeńską a panowie męzką np. po niedifwe- dziach, i z lego właśnie powodu elegancja znajdowała się na niższym, niż obecnie, po­

ziomie kultury.

W iem co mi powiedzą czytelnicy:

— Dzisiaj właśnie skóry zwierząt cieszą się rozległą modą. Damy w bieżącym sezonie zimowym występują prawie literalnie obszyte w kosztowne futra (niem am tu na myśli własnych futerek). Niejedna z pań w po­

pielicach „wywróconych do góry nogami"

jest podobną do eskimoski. Te których nie stać na futra szlachetne, obnoszą po mieście żakiety ze skórek zajęczych, króliczych, lisich, psiech, kocich i szczurzych, na prędce po­

malowanych na sobole, tego rodzaju stają się nawet podobnemi do skór wielorybich, wężowych i krokodylich

Futra używane przez naszych praojców, bardzo różniły się od dzisiejszych wytworów szyku i wykwintu. Bardzo stare, kosztowne ksiągi historyczne uczą nas, iżlow elas z epoki tworzenia się pierwsyych pokładów węgla kamiennego, nie robił sobie wielkich zawo­

dów z przygotowaniem na sezon zimowy algierski.

U bijał poprostu tura, wydrążał zeń mięso i kości i nie trudząc kuśnierza, właził w skórę, w której w celu wywołania tem większego wrażenia na rautach ówczesnych, pozostawiał nawet rogi.

Tak przystrojony dum nie błądził po la­

sach i nie wiedział, że wobec dzisiejszych pojęć byłby śmiesznym-

Śm iem przypuszczać, że podobnemu elegantowi zamkniętoby dzisiaj drzwi wszyst­

kich salonów bez wyjątku.

Ktoś może zaoponować:

— Futro pozostawiamy w przedpokju.

Za pozwoleniem, po pierwsze, w czasach skrajnie ciemnych pojęć (jak jeszcze wierzono w piekło djabłów i czyściec) nie znano przed­

pokojów. Powtóre, elegańci ówcześni, skóry nosili bezpośrednio na cieie 'i to właśnie uniem ożliw iało im pozostawianie futr w kon- tramarkarni..

Obecnie wymagania nasze zaszły znaczie dalej. Elegant z doby dzisiejszej, jest zm u ­ szony przedewszystkiem używać odzieży p rzy krajanej podług ostatniej mody.

Lejbuś Rozenkrantz, mistrz krawiecki z osady Gałgowicze z powodu rozwiniętego przywiążania do miejsca rodzinnego, oraz przyciśnity brakiem czasu i obawą kosztów, raz na siedem lat odwiedza Warszawę (!!!) i wywozi z tąd egzemplarz żurnalu paryzkiego, m niej więcej z przed laty dwunastu. (!)

Po przyjeździe do miejsca stałego za­

mieszkania, mistrz, o którym mowa, otrzyma, ny w podarunku żurnal wywiesza za oknem i dopisuje na marginesie:

„O statnich moda paryzkiemu".

W osadzie wszcyyna się gwałt.

— Lejbuś przywiózł ostatne mody (Rekord paryzkie! — obwołują wykwintni galgowicza- nie i — oczywiście popełniają barbarzyństwo.

Mistrz sporządza im „bonżurki", jakie używano w Paryżu na pięć lat przed końcem

istnienia drugiego cesarswa i m ają śmiałość utrzymywać, iż są przystrojeni według naj- ostatniejszej mody.

Warszawa, jako bezpośrednio połączona z Paryżem i Londynem, zna duje się w zna­

cznie szczęśliwem położeniu. Mody za poś­

rednictwem Berlina dochodzą do nas (mar- szantki) we dwa lata później.

W miastach naszych, obecnie w grudniu aż się roi od elegantów, którzy noszą cylindry, futra niedźw iedzie i róże wpięte w klapę i zdobią stopy obuwiem żółtem , cie- szącem się w tejrze chwili powodzeniem w Nizzyi Abazyi. Mufka Lisiogon.

CZARNY KRAWAT.

I wy mnie pytacie z pijanym hałasem, Co znaczy, żem czarnym obwiązał atlasem Swą szyję i trupią zatknąłem w nim główkę...

I wy mnie pytacie?... A macie — ż gotówkę!,.

Co macie?... Więc siedźcie tu wszyscy za [stołem, — Niech kielich swym brzękiem zadzwoni we- [sołym, Niech mokka nam dymi, niech koniak się [leje — A ja wam, o bracia, opowiem swe dzieje...

Tak... dobrze... Ju ż w głowie mam chaos [przedbytu...

J u ż serce nie m dleje w ekstazie zachwytu...

I gardło zwilżone... więc proszę o ciszę:

Słuchajcie, o gorzkich mych chwil towarzysze..

Kochałem ją... W iecież, jak ja ją kochałem...

Krwi wrzącej pragnieniem, rozkosznych męk [szałem, Mistycznej mej duszy obłędnej tęsknotą — Nad wszystko: nad mokkę, nad koniak,

[nad złoto!

A ona, jak straszny ów wąż Leokona, W m ą pierś się w żerała, m iłością szalona, W uściskach dusiła — i, ramion pierścieniem, Objąwszy - paliła swych pieszczot pło­

mieniem...

1 dni nam tak biegły, jak słodkich snów [chwilę...

— Hej, prędzej, koniaku!.. Jej zdrowie [wychylę!..

Aż raz, gdym do dom u powrócił nad rankiem, Mej lubej nie było, uciekła z kochankiem...

Com cierpiał — wic tylko ta noc tajemnicza!..

Przed ludźm i ból nie zwykł odkrywać oblicza...

Trzy noce wciąż piftem — w tom, bracia [rodzeni, Chcę p łac ić— i czuję, że pustki w kieszeni...

Na ów czas mię rozpacz chwyciła w swe [kleszcze...

Poczułem wskroś piersi śmiertelnych męk [dreszcze...

I szarfę czarną chwyciwszy w boleści, Powiesić się chciałem — łup zdrady nie-

[wieściej...

W tem — w lustrze spostrzegam swej twa­

rzy odbicie;

Ta szarfa... ta bladość... ta miłość nad życie...

To tem at — zaiste — porzucić go szkoda!...

Fe — Wieszać się... stara, trywialna to moda...

W ięc żyję — i cierpię!... Ostatnie pam iątki Po mojej miłości — to szarfy tej szczątki!

A główka ta trupia — to symbol znikomy Naszego żywota marności znikomej.

TRENY KARNAWAŁOWE (z dziennika pewnej piękności z roku 1922).

N iedziela I.

Ładna akcja rozpoczęta,

Już mam — już mam konkurenta, Oczekuję duszę drżącą,

Kując rzeczy na gorąco!...

Niedziela II.

Choć nieśmiały, lecz — szaleje!

To też pewną mam nadzieję, Że uczyni krok zaradczy I niedługo się oświadczy.

N iedziela III.

Ciągle dłoń mi czule ściska, Pyta, czy wzajemność zyska, Wzdycha zbliska, czy zdaleka, Ja zachęcam... Czemóż zwleka ?...

Niedziela IV.

Ciągle mówi o miłości...

Czemuż słusznych praw nie rości ?...

Wszak mnie widzi rozbrojoną...

Będę, będę jego żoną!

N iedziela V. (ostatnia).

A! niegodny! a! poczwara!

To to taka wasza wiara?

Takie względy uniżone?

Z oburzenia cała p ło n ę ! I

Wczaraj — wczoraj — dziewczę płoche Pragnąc go ośmielić trochę,

Widząc jego niby — mękę, Sama-m mu oddała rękę — A on — zgrozo! potwór smoczy!

Zrobił takie wielkie oczy I odrazu rzekł, jak z p ła tk a :

„To... to — pani — nie mężatka?!

Ja sądziłem... mnie mówiono...

Że mam szczęście z cudzą żoną...

I zbudzony, niby po śnie,

Zaraz czmychnął, gdzie pieprz rośnie.

Ha ! poczekaj! ty ! Herodzie ! Zemszczę się na całym rodzie !!

I... i w nadchodzącym karnawale Już nie wyjdę zamąż w cale!

Mecheche.

ZWEI JUDEN.

Izydor: Wiesz Icek, właściciele wód znowuż się biorą do hodowli ryb.

Icek: To ślicznie! będzie co jeść w szabes.

Izydor! Tak, jeżeli będzie za co kupić.

Icek: Czy pan Izydor myszli, że my nie potrafimy bracz procentów rybam i? To też ładna waluta jest.

C o m ó w i s ł r ó z B a r t ł o m i e j j

Tak mnie ci kielice boleli okrop- [ nie, żem bez kilka tygodni pary z gęby j niemógł puścić. O j kiepski jest fach J stróżowski, nie to co djabeł w piekle.

Mój Ksawery którem aż sztery oddziały I w śkole powszedni skończył, teraz jest we warśtacie siewieckiem, jak przyń- dzie wieczorem do domu zaraz mi gazetę czyta, do lokatora kawalera ranem ciągiem z restaurantów przy­

chodzi. W tej gazecie niema dnia, aby nie stojało o jednym djable co u nasz na drugiem piętrze ma po­

mieszkanie. Gazety — tak mi czyta Ksawer, a chłopak jako po tyfusie ciężkom wymowę ma i bez to nie może tak łatwo kłamać — owóż ga­

zety niema dnia aby się do djabła onego nie modliły. Nie znajdziesz na niego jenszego wymyślania jeno cu­

downy, doskonały, znakomity, nad­

zwyczajny ! W głowę zachodzę bez co się to dzieje, bo jak mi skonanie nie miłe, nic ja w nim osobliwego nie widzę. Człowiek to po prawdzie mówiący całkiem nie osobliwy, ino sługi bije i dla dzieciaków rodzonych nie jest dobry, bo woli kupić krawat niż im trzewiki. Na mój głupi rozum świat się do góry nogoma przewraca, warjacja ludzi napadła czy co? A toć i kołodziej i tokarz porządne majstry, dobre robotniki, uczciwe ojce, wierne meże, ciężko dla dobra ludzkiego pracujom, a kto o nich dba? Bez cóż to nikt ich w gazecie znakomi- stościami nie nazwie jeżeli rzemiosło umieją i na wystawach dostają medale.

Niesprawiedliwość, kołowacizna, grzych śmiertelny i tyło w Polsce.

LIST OTWARTY

części ciała, zwanej „Prawą ręką“ . Bodaj nigdy w mem życiu, palce moje nie znały żadnych przyjemności, jeżeli rozumiem tych władców świata, którzy się zowią ludźmi.

Niech tylko ktoś intrygą, protekcją, albo też własną z a s ł u g ą zdobędzie jakąkolwiek władzę, w tej chwili u nóg jego ściele się tłum podłych pochleb­

ców, z których każdy, ciągle marzy o tem, aby w jaknajprędszym czasie mógł zostać prawą ręką swego pana.

O h! oh! zmiłujcie się, dajcie mi powąchać jakiego orzeźwiającego elik- syru, bo doprawdy palce mi się po­

kurczą od śmiechu.

Nie przeczę, że dumną jestem wtenczas, gdy ten co mnie posiada, nie czytając, podpisuje r ó ż n e doku­

menty.

Przyznaje, że się mocno cięszę, jeżeli słuchając r o z k a z ó w płynących w p r o s t z serca, wydobywam cu­

downe tony z martwego instrumentu.

O ta k ! bez kwestji, — w życiu mojem doznaję nieraz miłych wrażeń, lecz b a r d z o często, bo nieledwie codzień, znajduję się w położeniu nie wzbudzającem wcale, zazdrości.

Wy więc wszyscy, którzy pragnie­

cie koniecznie być czyjąś prawą ręką, zastanówcię się na moją smutną dolą i zamiest gonić za chęcią zostania, często z uczerbkiem swojej własnej godności, bez wiednem narzędziem cudzej woli, bądźcie lepiej sami sobą,

czego wam życzy Prawa ręka.

NA ZACH O DZIE.

Żył przed ośiemnastu laty,

W Neunkirchen nad Saarą kawaler [nie bogaty, Aby się swej tęsknoty i smutku po- [zbawić, Szukałpanny aby mógł się znią zabawić, Lecz był to kawaler czysty polak z

[krwi i kości, Niechciał wziąść za żonę pannę, obcej

[narodowości I tak się namyślał i mówi tak uczynić, Postawię w gazecie wielkie ogłoszenie, Po jego ogłoszeniu wielkie dziwy się

[stały, Bo dziennie po tuzinie panny się [zgłaszały Wybrał sobie jedną pannę i to z gnia- [zda „Lecha", Która miała mieć pieniędzy więcej jak [półtora miecha, W idział on tę pannę tylko raz, a po [roku nadszedł ślubny czas Po ślubie nie dostał obiecanych pienię- [dzy pełen worek Tylko na podróż do Neunkirchen czte-

[rysta marek Ale był zadowolony i z tego, bo do­

stał przez gazety żonę coś poczci- [wego.

Lecz niestety co się dzieje, żony serce [dla męża zimnieje Tak że po osiemnastu laty, zabiera [pościel bieliznę i szaty, Jedzie do gniazda Lecha, gdzie ojciec [od starości ledwie dycha, Ojciec córkę namawia do zgody, mówi [że nie masz tu żadnej wygody.

Córka się prędko namyśliła, i do brata [swego pospieszyła Brat godny pożałowania, że przyjął [siostrę do swego pomieszkania Lecz tam ją teraz nikt nie pilnuje, jak [z innemi panami szachruje Ale idzie to dalej swojem prądem, bę- [dzie się odpowiadała przed sądem.

Więc kawalerowie miejcie to za przy- [kład i za wzór Nie ślubujcie z panną, dopuki naprzód [nie otrzymacie obiecany pełen wór Jej serce i miłość dokładnie ocenić, [aby mógł się każdy szczęśliwie ożenić A nie tak jak ten który tu podaje, że po osiemnastu lety małżeństwo się Ja n Balon [rostaje.

NA GWIAZDKĘ.

Przed świętami w Polsce, Różne nasze kupczyki Rozkładają na pokaz Swoje barwne kramiki 1 do kupna zachętę

W czułem niosą nam słow em :

„Hej, kupujcie, paniusie!

„Handel, handel panowie"

Od zabawki dla d zie c i!

Może bacik dla synka ? Na rowerze cyklista — Rada będzie dziewczynka...

Gry w najnowszym układzie Graj-że dziatwo na zdrowie!

„Hej, kupujcie, paniusie,

„Handel, handel panowie"

A w teatrze, dla starszych, Sztuczki obcych muz w ieszcze:

Zwarjowany M...

Jakieś Wizje i dreszcze W strzępach blagi podane — Najzwyklejsze niezdrowe,

„Hej, kupujcie, paniusie,

„Handel, handel panowie"

W literackim kramiku Sto prospektów się czubi, Zapowiedzi, dodatki, Co kto pragnie i lubi...

„Obiecamy, co chcecie,

„W jakiej chcecie przemowie

„Przyjdzie głupi, co kupi

„Handel, handel, panowie" ! Handel, handel, panowie"!

Wszystko sprzeda straganek — Przekonania, uczciwość,

Nawet cnoty łachm anek!

„Zawiniemy misternie,

„Niechaj służy na zdrowie...

„Hej, kupujcie, paniusie,

„Handel, handel, panowie" !

*

•V *

„Handel, handel, panowie!

„Towar kupię ja wszelki —

„Może stare kamasze,

„Może próżne b u te lk i? " — Tak się nagle z podwórza Ozwał żydek z ziębnięty,

„Precz mi ruszaj za bramę

„Handelesie przeklęty" !

BAJKA

o spowiedzi lekarza w piekle.

D j a b e ł : Co pan robił, aby zastać tern, czem pan jesteś?

L e k a r z : Staram się dwa razy do roku w redakcji „Wichrzycy"

o reklamy, a gdym dostał, nie potrze­

bowałem sobie niczem zawracać kon­

trafałdy i obtańcowywałem młode djabliczki na wieczorkach na „Przed­

pieklu".

D j a b e ł : Czy masz pan wiele zajęcia w swoim zawodzie?

L e k a r z : Niema prawie dnia, abym nie rżął w kopa, bo preferans, mój panie, dawno już wyszedł z użycia.

D j a b e ł : Co pan robisz, gdy pana wzywają do chorego wśród nocy?

L e k a r z : Każe służącej powie­

dzieć, że mnie niema w domu albo, że leżę obłożnie chory.

D j a b e ł : A co pan robisz, gdy pana wzywają do chorego w biały dzień ?

L e k a r z : Jeżeli widzę, że chory jest kiepski, to każę sobie przyzwoite honoraryum wypłacić z góry, bo gdy chory klapnie, to potem szukaj wiatru w polu.

D j a b e ł : Czy pan z jednakowym pośpiechem dąży do udzielenia pomocy chorym wszelkich stanów?

L e k a r z : Jeżeli pacjent jest zamożny, to pędzę natychmiast a nawet biorę dryndę, gdy zaś jest gołym, mówię, że będę wolny dopiero za tydzień.

D j a b e ł : Co pan robisz w razie niemożności rozeznania choroby pacy- enta ?

L e k a r z : Szukam wtedy w palce na chybi-trafi i powiadam: tyfus albo rak.

D j a b e ł : Czy pan nie przewi­

duje konsekwencji takich pomyłek?

L e k a r z : O w szem ; to wtedy powiadam rodzinie, że za życie cho­

rego nie ręczę.

D j a b e ł : A jeżeli chory mimo to przyjdzie do zdrowia?

L e k a r z : To w takim razie zapewniam rodzinę, że wiedza moja chwyciła się wszelkich środków sztuki lekarskiej i dzięki temu uratowałem jej członka.

D j a b e ł : Czy zarobki pańskie są wystarczające ?

L e k a r z : To zależy, od sezonu.

Czasami zdarzy się, że w ciągu jednej zimy przewalę kilka tysięcy w kopa.

D j a b e ł : Czy pan uzupełnia stale swoją wiedzę lekarską?

L e k a r z : Owszem, prenumeruję kwartalnie „Medycynę".

AFORYZM.

... O jednym prawniku powiedział ktoś : „mało gada, ale głupio gada" — jest gdzieś jednak jeden adwokat — dziennikarz — filozof, o którym mo- żnaby śmiało pow iedzieć1

,,Głupio gada, ale dużo kradnie"!

W SĄDZIE.

Przewodniczący: Aha! więc oska­

rżony znalazł tę portmonetkę. A dla­

czegóż to oskarżony nie odniósł jej zaraz na policję?

A ndrus (dumny) s C o? jo miołem za pięć marek dymać na policję ? Pa­

nie sędzio! jo z naszom policjom i za pięćset marek nie chce mieć nic do czynienia!

! ! ! Ulicą Prowincjonalka Uniosła sukni troszkę:

Dostrzegam zgrabny bucik I wyżej tam — podwiązkę . . .

1 wyżej jeszcze — zgrozo!

Jak dziwny, srogi h a rc : M anufak tur — Żyrardów - Garantirt und echtschwarz.

OW E DAMY.

P o k o j ó w k a : Pro­

szę wielmożnej pani, wielmożny pan przy­

szedł!..

P a n n a H e l a : A który?

P o k o j ó w k a : A ten, co to zawsze mówi wielmożnej pani:

„daj tysiączkę, albo ci zaraz gnaty połamie!!!

W HOTELU PANÓW.

— Kelner! Zupełnie nie mogę poznać czy ta porcja jest baraniną ś ta sarna lub sarną a la baranina?

— I jedno i drugie proszę pana, nasz ku­

charz upił się i do rądla z pieczenią bara­

nią upuścił róg sarni z kluczami gospodyni.

TRANSPOZYCJE

ZNANYCH MELODYJ.

(Temat: „Wlazł kotek na plotek") W lazł modry kot na tęczy płot

1 krwawem okiem mróga, Zielony ogon splontał w splot,

Bije zeń złota smuga.

I buja tak w błękitnej mgle Tęczowy kot w zodyaku, A symbolista patrzy się

1 czeka rychło znaku.

Kot, jak kometa, ogon swój Rozwinął — okiem mruga, I wdał miauczenia płynię zdrój:

Pieśń senna — słodka — długa.

OMYŁKI DRUKARSKIE.

Janina rzuciła się Adamowi na szyję, wołając w szale:

— O bło ta chwilo.

* *

*

„Z powodu śmierci właściciela, sklepu ten przechodzi na własność niepocieszony po nim bony".

* *

*

Losy Polski byłyby zapewne inne, gdyby nie bodły ludzi.

S tu d e n tk a : Proszą o historję Polski.

K się g arz: O statni egzemplarz sprzedałem Naczelni­

kowi Państwa.

NA ULICY.

Pijany m ąż: Wikta, dai gęby!

Ż ona: Zwarjowałeś, na ulicy? Poczekaj, aż będziemy w domu.

M ąż: Ba, kiedy mi się wtedy odechce.

PODCZAS BITWY Z BOLSZEWIKAMI Pan kapitan Trębecki

Rzekł wśród strzałów i huku:

— Otóż co chcę powiedzieć, Terefere i kuku!

Lecz nie skończył, bo kula Taka duża, nie mała, Głowę razem z kaszkietem Trębeckiemu urwała!

On wziął głowę pod pachę, Do obozu ją dźwiga, A był taki ruchliwy, Jak posłaniec lub fryga.

I gdy idzie (tchu złapać Ze wzruszenia nie mogę)!

Inna kula mu zrywa Lewą rękę i nogę.

Rzekł kapitan do gwardji:

— Poczekajcie troszeczkę, Jeno rękę i nogę

Wezmę, zwiąże w chusteczkę.

Poszedł dalej z węzełkiem, Bój okropnie coś hula...!

Znów mu rękę i nogę Inna urywa kula!

Więc jest gniewny kapitan, Bo armatnia zła władza Do bochaterstw dziejowych Nietaktownie przeszkadza.

PAJACE.

Kiedy nagie ciało Zobaczę w marmurze, Dreszcze oburzenia Chodzą im po skórze!

Gdy kto błąd popełni, To choć wnet go zmaże, Każdy z nich bez zwłoki Powiesić go każe.

Ukradł biedak bułkę, Ci krzyczą, jak zw ału:

— Cofnąć go z obiegu!

Precz — do kryminału!

Co ktoś zrobi — marne, Co ktoś powie — głupie, I ze swej strażnicy Tępią wszystkich w kupie!

DO PANI Z (?).

Czas do ślubu czas, Bo już wstyd i nas!

Każdy zdała obserwuje, Jak B a n in k a się raduje,

Nie zważa na wstyd.

0 tak! wszakże miło tobie

Tak przeróżne funkcje sprawiasz, Kuchareczką się objawiasz,

Nie zważasz na nic.

Wśród radosnych chwil Kochankowi kwil,

Byś na zawsze go zyskała 1 o troskach nie wiedziała,

Jak rodzica twa.

Grudzień mamy już, A wiosna tuż, tuż — — I znią razem wszystkie ptaki Przyniosą ci darek — jaki?...

Nie wchodzimy w to.

Piszczygłowa.

W OBECNYCH CZASACH.

— „Moja Maniu !“ — rzekła matka — Zdajno z tego sprawę,

Czemu ty lokatorowi Sama nosisz kawę ?

I dlaczego to u niego Zostajesz tak długo?

Czyż wyręczyć się nie możesz Naszą starą sługą ?

— „Ależ m a m o ! przecież czasu Żąda każda praca

On gorącą tylko lubi, W ięc garnuszek m a c a !“

— „Wstrzymaj się !“ westchnęła [stara Póki jeszcze pora!

Moja matka także miała Niegdyś lokatora,,

I ja niegdyś zanosiłam Kawę mu do łóżka I on tylko z gorącego Lubiał pić garnuszka.

Lecz przystępu do pokoju Nie miała służąca,

Za to, gdym ja z kawą weszła, Macał czy gorąca!“

Córka na t o : „Zemną właśnie Dzieje się to samo,

No, — i czy się ten lokator Nie ożenił z m a m ą ? !“...

FRASZKI.

**' Gdy djabeł się starzeje, staje się mnichem.

*** Dwa razy mąż żonę kocha — przy ślubie i na pogrzebie.

*** Nie znajdziesz szlachetnych w wię­

zieniu, ani dobrych w sutanach.

*** Jeżeli masz szczęście, to nawet i kogut będzie znosił jaja.

*** Nie kraj dachu sąsiada, gdy do twej chałupy deszcz prze­

cieka.

*** Uczyć głupiego jest jak pie­

lęgnować trupa.

*** Gdyby człowiek wiedział, na którem miejscu padnie, podścieliłby sobie dywan.

CIERPIENIE.

— Co ci to?

— Jestem trochę cierpiący.

— Na co?

— Na brak gotówki.

— Co to, jak słyszałem codzień bywasz w teatrze?

— Coż chcecie, węgiel drogi, jakość wadliwa, a waga oszukańcza, a w Teatrze przynajmniej ciepło.

Nie trza wam wykładać Tego, jak na tacę, Że to są — typowi Polscy pajace! Goniec.

Socjaldemokratyczny najazd na demonstrację uliczną w Warszawie.

Z PAMIĘTNIKÓW

M ŁODEGO MUZYKA.

... Co za wydarzenie! Spałem dolce.

Wstałem allegro ma non tropo, ubrałem się poco a poco i wszedłem allegretto do jadalnego pokoju, gdzie przybyłem właśnie a tem po, gdy moja zona andante grazioso nalewała kawę.

C on sentim ento zapytałem jej, jak spała: ona zaś podziękowała mi m olto vivo swym contabile głosem, patrząc przytem expressiro ślicznemi niebies- kiemi ślepkami. Nagle słyszę — z po­

czątku pianissim o, potem piano, wre­

szcie creseendo i forte dzwoni ktoś do drzwi. Służąca otwiera i maestoso wkracza do przedpokoju jakiś jego­

mość. Słyszę, jak con tu tta forze domaga się widzenia ze mną. Podnoszę się ritard anto , otwieram drzwi adagio i Jargo wchodzę do przedpokoju. Tam

— cała symfonia! Icek Gałganfisz w swojej własnej osobie! Rozpoczyna się recitativo z początku rallentando — potem coraz bardziej stringendo — 0 zapłatę. Ja oświadczełem resoluto, źe nie mam ani grosza. On staje się furioso. Więc chwytam fortissim o za kark i zrzucam con stepido ze seala...

Całkiem nieprzyjemne intermezzo.

ŚWIETNY POMYSŁ.

Pewien pan w pewnem biurze, Wyższej posady się d ochrapał. . . Wnet po objęciu tej godności Dziwny go opanował z a p a ł. . .

*

Zawsze na swojem stanowisku . . . Zawsze pracuje najprzykładniej. . . Za wzór chwalebny biuralisty Biorą zwierzchnicy i podwładni.

*

Gdyż każda praca — tóż nie dziwy — Najlepiej w pierwszem idzie robrze . . . Bodaj wciąż taki był gorliwy!

Świeże nożyce krają dobrze!

*

1 wszystko szło jaknajlepiej,

Gdyby w rozmyślań nie wpadł prądy:

Czem przed zwierzchnością się od- [znaczyć, Czem upamiętnić swoje rządy?

*

Długi czas nad tem medytował. . . Chodził, jak struty . . . łam ał głowę — Wreszcie się palcem stuknął w czoło I rzekł: Mam pomysł — już gotowe!

•

Nazajutrz rano obwieszczono Dla uniknięcia czasu straty

Podwładnym moim raz na zawsze, Nie wolno w biurze. . . pić herbaty.

Kwestya, czy między podwładnymi Nie przyszła myśl do głowy komu, Że pomysłowy pan niedługo Z ab ro ni. . . pić herbatę w domu.

PALCEM W BUCIE.

Na tym świecie jest zabawne!

Kiwać byle ktoby c h c ia ł. . . Ten się puszy, tamten wzdyma, Istny to kiwania szał.

Lecz najczęściej takie chucie, Kończą się . . . kiwaniem w bucie ! Ktoś (nomina sunt odiosa),

Gwałtem być tenorem chce, Zrywa gardło i czas traci Biorąc wciąż fałszywe ce:

Wszak śpiewanie to kogucie, Jest kiwaniem palca w bucie?

Lucia ładna lecz prostaczka, Przy tem biedna, marzy wciąż O zdobyciu miljonera

Bo ubogi — to nie m ą ż ! Los . . . panieństwa darzy Lucie Za kiwanie palcem w bucie!

Pan reporter głos podnosi Dla wytartych kilku dych,

W sprawie wiedzy, sztuk, n a u k i. . . Raptem rzekł ktoś: — Bodajś ścichł.

Kto nie gości w instytucie, Po c o . . . kiwa palcem w bucie?

Wynalazca domorosły Zrobił zamek czy też coś . . . Praso, dalej moją sławę, Całej ziemskiej kuli g łos!

Robią *prubę . . . feler w drucie Czy to nie kiwanie w bucie?

Ten co bliźnich jak ja teraz, Chciałbym leczyć z brzydkich wad, Nie jest lepszym i nie mędrszym, Niech w kąt zatem idzie rad ; Humorysto, bałamucie,

Przestań kiwać palcem w bucie ! Kaśka.

Rozmowa dwóch mądrych.

P o k r a k a : Jak stoi obrachunek w budżecie?

F i r u ś ; Bardzo ślicznie stoi.

P o k r a k a : A mianowicie?

F i r u ś : Kredyt wyczerpany, a de- betu nie będzie z czego pokryć.

P o k r a k a : O co właśnie w Pol- j sce chodzi prawicy lub lewicy?

F i r u ś : Prawicy chodzi o fol­

warki i probostwa i o utrzymanie ludku w ciemnocie. Lewicy zaś o kolonizację, postęp i oświatę.

P o k r a k a : Jaki więc jest spo­

sób ażeby starszych braci z młodszemi pogodzić?

F i r u ś : Trzeba piekło i djabłów wypędzić gdzie pieprz rośnie.

P o k r a k a : Kto winien krwawym wypadką w Warszawie?

F i r u ś : Wszechstronna głupota.

MIĘDZY KUCHARKAMI.

— Słuchaj Maryś, co ty zarabiasz dziennie na koszykowem ? — pyta jedna drugiej.

— Rozmaicie — odpowiada za­

pytana — czasem sto, czasem trzy­

sta! a ty? —

— E ! ja tego nie potrzebuje, bo ja służę u kawalera, to mam inne dochody.

Pozn ań ska

Hurtow nia G ram ofon ó w

P o z n a ń , u lic a M a szta la rsk a nr. 1.

jest najkorzystniejszem źródłem za­

kupu kompletnych gramofonów naj­

nowszej konstrukcji, wszelkich przy- borów oraz płyt na c a ł ą P o l s k ę

zachodnią.

Z a m i a n a i z a k u p z g ra n y c h płyt na do g o d nych w a ru n k a c h . W szelkie nowro£ci n a ty c h m ia s t

d o n a b ycia .

St. Jarosz.

8

ww w

w w

w fw

w

“^ P O Z N A Ń

t ia r y R y n ek >6 * T e l

f S Ł / B T C W W I A

525 ~

g «► bfo&róto » &jK>ł£uePi « fiafb&ro ^ % H ♦ &oroaeJz'#s&aflpel* rąkanyleze^i « |§

* ^ramcdeh & ^ielizruj, * __i ■ p • ' / p '

ijecu&aJyt.

ooooooooooooooooooooooooo ooooooooooooooooooooooooooe

Zabawki

Poznań

Szczotki

Hurtownia A. K R E C Z M E R

Szpagat

Wielkie G arbary 29.

Tel. 4170.

Ozdobi ctiain»owe

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOCOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO

NASZE.

Hula wiatr po lesie l owszem,

Cóż nad jego tchnienie Niezdrowszem ?...

Chyba złość czło- [wiecza Niedbałość 1 do zbrodni wszelkich

Wytrwałość!

Poznaj siebie! Poznaj innych!

P r z e z n a c z e n ie , za le ty , w ady, z d o ln o ś c i. P rz y ś lijc ie sw ój c h a ­ ra k te r p is m a lu b zalnteresow a- n e j osob y, z a k o m u n ik u jc ie im ię , rok i m ie s ią c u r o d z e n ia , ile o s ó b n a jb liż s z e j r o d z i n y ; na ty c h d a n y c h o trz y m a c ie od u c z o n e g o psy c h o - grafologa S zy lle ra - S zk o ln ik a (a u to ra prac n a u k o w y c h ) lis te m p o le c o n y m n a u k o w y s z c z e g ó ło w ą a n a liz ę c h a r a k te r u , o k re ś le n ie w a ż n ie j­

s z y c h z d a r z e ń ży c lo w > ch . O d ­ p o w ie d z i n a szc z e rz e z a d a n e p y ta n ia .C e n n e w s k a z ó w k i i rady.

D o teg o je s z c z e n a jn o w s z y u tw ó r C h. S zy lle ra - S z k o ln lk a n ie w ie lk a le c z tre ś c ią b o gata k s ią że c z k a „ T a je m n ic a P o w o ­ d z e n ia " . R ady, w s k a z ó w k i, u w a ­ gi, jak ży ć , p o s tę p o w a ć , aby o s ią g n ą ć p o w o d z e n ie , d o b r o ­ byt, n ie z a le ż n o ś ć , z a d o w o le n ie I z w y cię sk o p r z e c iw s ta w ić się lo so w i. P raca n a u k o w a p. S z y l­

lera - S z k o ln ik a z a s z c zy c o n a m n ó s tw e m o d e z w i p o d z ię ­ k o w a ń w p o c z y tn y c h p is m a c h k ra jo w y ch i z a g ra n ic z n y c h . A n a liz ę w ysyła się po o trz y ­ m a n iu Mk. dw a ty siąc e w raz z k s ią żk ą . J e ż e li w z ią ć p o d u w a g ę , ż e w y k o n a n ie a n a liz y w ym aga k ilk u g o d z in p o w a żn e j u m y s ło w e j p ra c y , k o sz ty o g ło ­ sz e ń i t. p., w y że j o z n a c z o n a s u m a n ie m o ż e w y d a w a ć się zb y t w y sok ą. D la b a d a ń o s o ­ b isty ch p r z y jm u je od g o d z in y 12— 7 p p . N a d z w y c z aj c ie k aw e j tre ś c i k s ią ż k i. K atalog ilu s tr o ­ w a ny d ł i m o . Na w ysyłkę d o ­ łą c z y ć z n a c z e k p o c z to w y . Adr.: P sycho-grafolog Szyller- S z k o ln ik . W A RSZA W A , W y d a ­ w n ic tw o ,,S w it" P ię k n a 25.

Hurtownia SItór w Poznaniu

i podeszwowych, blanków ki, krupony pasowe i skóry galanteryjne.

T Y L K O HURTOWNIE. C EN Y UM IARKOW ANE.

ŻYWOT PRZEC IĘTEN J PANNY.

Gdy już przejdzie wszystko Co w panieństwie nęci.

Zostaje cyklistką 1 nogami kręci.

Tu już pragnień schedy Rozkwit — wszystkich [chęci — Biada, jeśli wtedy Męża nie wykręci.

>POOOOOOOQOOOOOOOOOOt i

Adam Mrozikiewicz, Poznań

O d d ział I. — ulica Nowa II a, Telefon 3945

Hurtownia galanterji, towary pończosznicze.

O ddział II. — S ta ry Rynek 80 82, Tel. 3599

Hurtownia bławatów i trykotaży.

O d d ział III. — ul. 27. G rudnia 10, Tel. 2193 WAWRZYNIAK i MROZIKIEWICZ

D e t a l i c z n y magazyn galanterji, pończoch, bielizny, wstążek, konfekcji damskiej i dziecięcej.

>oooooooooooo>ooooooooooooooooooooooooooooooooooooc

j Magazyn stroju

mu

■

POZNAN

Stary Rynek 70

F i 1 j a fabryki kapeluszy i czapek

„KAPELUSZ PO LSKI” .

T

i

B Ł A W A T P O L S K I TO W . A E C .

HURTOWNII DETALICZNY SKiAD TO WARÓW BŁ AW ATN IC H

| Stary Rynek 87|88 P O Z N A Ń m. Kramarska 1314

Z e g a r a m i

: biżuterja

obrączki ślubne ;

po cenach p rzy s tę p n y ch . ] Pierwszorzędna pracownia J

! zegarmistrzowska. Z akup jij

brylantów, złota i srebra.

Witold Stajewski

P O Z N A Ń , Stary Rynek 65

j^c F ilja : u lic a P ó łw ie jsk a nr. 5. ]i|

« .< s £ - 2

* S SS . io

■ 03 r >c c

± | > & s

15 S U “

Ł - S -ś

CZESŁAW MIELCARZEWICZ C n pP!9innQń>

F A B R Y K A C Z E K O L A D Y I C U K I E R K Ó W w U G u j U l I l U O U I

Kawa likierow a Fasola likierow a

Poznań, ul. W ielka 18. - Telefon 5337. " IMięta likierow a

I W Y R O B Y S K Ó R Z A N E i

I STANISŁAW JESZKE, plac Wolności 10. Tel. 2217

i

( Liski

Wszelkie wyroby skórzane — arty­

kuły do podróży — g a l a n t e r j a . Wyborowe i wytworne wykonanie.

M P * W y b ó r n a j w i ę k s z y .

Parasole

_________ ^

*. sM0M osrŃ axi

Ć- ^•H aM ufcsw akbftM P o S U R A Ą

P O L E C A :

W dziale pne um aty czny m : Pneum atyków sam ochodowych,

m otocyklow ych rowerowych, W ę ż y (kiszek) do powyższych, O p o n p e lny ch sam ochodowych, p o ­

wozowych, do w ózków spor­

towych i innych.

W dziale

techn. wyrobów gum ow ych:

W ę ż y parowych, Wodnych, kole­

jowych, kulomitowych, winnych itd.,klap uszczelniających, korków, klingerytu, pakunków, obcasów,

podeszw i innych.

Ponadto wykonyw a na żądan ie wszelkie zlecenia w dziedzinę w ytw ór­

czości gumowej w chodzące, w każdej ilości, szybko, sumiennie i tanio z najlepszych surowców, im porto­

wanych bezpośrednio z A fryki (guma surowa i specjalne płótna z egipskiej bawełny.)

K ierunek techniczny naszej fa ­ bryki pow ierzony Wysoce w ykw alifi­

kowanym na zachodzie w tej dziedzinie przem ysłu specjalistom rodakom . F abry ka ta jest pierw sza w swym rodzaju w P o lsce, oparta na kapitałach i w spółdziałaniu sił czysto polskich.

W m y ś l h a s e ł ..s a m i s o b te " i ..s w ó j do s w e g o " p o le c a sw e u s łu g i.

[ 9oznańska fabryka bielizny - !Kurłoronia błaruatóro

cJan Gberłoroski, 9oznań, lOroniecka 6/8, telefon 216.

C zcion k am i D ruk arn i R ynku Drzew nego S p. z o. p. Poznart, ulica W ie lk ie G arbary nr 20