Wiadomości Fary Św. Barbary, 2014, R. 20, nr 2

ISSN 1426-3610

Wiadomości

Fary Św. Barbary

Nr 2/957 ^ Rok XX ^ 12 stycznia 2014 r.

ŚWIĘTO CHRZTU PAŃSKIEGO

 FERIE W CIS-ie - s. 4

 OKRES ZWYKŁY W ROKU LITURGICZNYM – s. 10 i 11

Ewangelia: Mt 3,13-17

„A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody.

A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstę-

pującego jak gołębicę i przychodzącego na Niego. A głos z

nieba mówił: Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam

upodobanie.”

2

^ Wiadomości Fary Św. Barbary ^ Nr 2/957

Tygodnik Rzymskokatolickiej Parafii św. Barbary w Chorzowie.

Adres redakcji: ul. 3 Maja 18, 41-500 Chorzów, tel. 32 249-64-33, fax 32 249-64-40.

Redakcja: ks. Zygmunt Błaszczok (red. naczelny), ks. Michał Harnasz (sekretarz redakcji), ks. Damian Szostok, Marta Wawszczak. Stale współpracują: Helena Krais, Irena Książek, Aleksandra Sorotowicz, Łukasz Piper, Michał Walczyński, Mirosław Danch, Edward Kawka. Redakcja zastrzega sobie prawo redagowania nadesłanych tekstów. Kolportaż: Młodzież z Ruchu Światło-Życie. Konto Parafii św. Barbary w Chorzowie:

Bank Zachodni WBK 22 1090 2024 0000 0001 2004 5227,

e-mail: chorzow.barbara@katowice.archidiecezja.pl http://www.barbarachorzow.katowice.opoka.org.pl

Skład i druk: Centrum Usług Drukarskich – Henryk Miler, ul. Szymały 11, 41-709 Ruda Śląska, tel. 32 244-38-39.

Nakład: 250 egz.

Wiadomości

Fary Św. Barbary

NAMIOT SPOTKANIA

Rozważanie fragmentu Ewangelii: Mt 3, 13-17.

CHRZEST JEZUSA

I

Między pokutnikami zdążającymi nad Jor- dan, gdzie Jan chrzcił, zjawił się pewnego dnia również Jezus z Nazaretu. Wszedł do wody jak wszyscy inni, ale nie wyznawał grzechów, jak to oni czynili. Nie miał bowiem żadnych.

Dlatego milczał.

Jan z pewnością zadziwił się tym szcze- gólnym przypadkiem, a owego zagadkowego męża z Galilei zapewne zapytał: Po co więc tu przychodzisz? Skoro Jezus odpowiedział, że to, co czyni, czyni dla innych, Jan mógł prze- czuwać, że ten Człowiek, który nie ma grze- chów a upokarza się, jest, być może, tym obie- cywanym i oczekiwanym Bożym Barankiem.

Ogarnął go szacunek, ale i strach, i wzbraniał się, by Go chrzcić. Kiedy Jednak Nieznajomy nalegał dalej, uległ Mu.\

II

Ty przychodzisz do mnie? — Do mnie prze- cież przychodzą tylko tacy, którzy chcą wyzna- wać i naprawiać... Jeśli nie masz czego wyzna- wać, ja powinienem skłonić się przed Tobą.

Pozwól, bo tak godzi się nam wypełnić wszyst- ko, co sprawiedliwe. — A sprawiedliwym jest, aby wszyscy ochotnie i ofiarnie włączyli się w dzieło zbawienia i nie zważali na to, czy będą w tej pracy prowadzić czy będą prowadzeni, czy będą chrzcić, czy będą chrzczeni.

Jeśli swoim przykładem pociągnę za sobą przynajmniej niektórych, proszę, abym i Ja był ochrzczony.

Ten jest Syn mój umiłowany. — Tak zabrzmia- ło z nieba nad Tym, który nie potrzebował pokuty,

ale ją czynił. I tak rozbrzmiewa nad każdym, kto zdecydował się wyznać swój grzech i go napra- wić. Pokutujący człowiek jest w pewnym sensie słabością Boga.

III

Jezus pełnił wolę Ojca także i przez to, że pozwolił zaliczyć się między grzeszników.

Jan spełnił ją przez to, że występował jako głosiciel pokuty i szafarz jej skutków.

To pełnienie woli Bożej z jednej i drugiej stro- ny skłoniło ich do współpracy a równocześnie ją organizowało. Jednego podporządkowało drugiemu. W tym wypadku Wyższego niższe- mu. A było to naprawdę godne i sprawiedliwe.

Gdzie idzie o zbawienie, człowieka, tam nie powinno wchodzić w rachubę, jakie miejsce zajmuję, czy występuję jako ten, kto prowadzi czy też pozwala się prowadzić. Tam mamy tylko tego szukać, co bardziej przyczynia się do przyjścia człowieka do Boga. Jeśli w pracy dla dobra Królestwa Bożego nie umiemy do- tychczas nawiązywać współpracy i zajmować w niej podrzędnego miejsca, powinniśmy za- stanowić się i zamyśleć nad tym przykładem Jezusa, aby właściwie ustawić się w życiu.

IV

Panie Jezu, Ty dla naszego dobra nie waha- łeś się zaliczyć nad Jordanem między grzesz- ników. Daj nam, prosimy, odwagę znalezienia się choćby między tymi najbardziej ostatnimi, jeśli przez to posłużymy zbawieniu naszych braci. Amen.

Źródło: S. Bajan, Mów Panie, sługa Twój słucha, t. 1. Kraków 1987.

Nr 2/957 ^ Wiadomości Fary Św. Barbary ^3

Filip Latino urodził się 6 lutego 1605 r. w Cor- leone na Sycylii, w rodzinie głęboko religijnego kaletnika. Jako młodzieniec Filip pomagał ojcu w pracy w warsztacie szewskim. Troszczył się bar- dzo o zatrudnianych w warsztacie pracowników. W wolnych chwilach często modlił się w kościołach, których kilka było w miasteczku. W każdą sobotę, zgodnie z sycylijskim zwyczajem, zapalał lampkę wotywną Matce Bożej. Jednak nic więcej w życiu młodzieńca nie zdradzało jego przyszłego powoła- nia ani wielkich cnót, jakie miały opromienić go chwałą. W młodości był porywczy. Świetnie wła- dał szpadą. W jednej ze sprzeczek, sprowokowany przez rzezimieszka, poważnie zranił przeciwnika.

Od tej pory, lękając się kary, tułał się po całej nie- mal Sycylii. 13 grudnia 1631 r., mając prawie 27 lat, wstąpił do klasztoru kapucynów w Caltanis- setcie i przyjął imię zakonne Bernard. Od same- go początku życia zakonnego oddawał się ostrym praktykom pokutnym, których już do śmierci nie zaniedbywał. Gdy umartwiał ciało, jego duch sta- wał się silniejszy i chętniejszy do służby Bogu.

Cieszył się łaską kontemplacji i wszystkie chwile wolne od pracy nakazanej przez posłuszeństwo poświęcał modlitwie. Codziennie przystępował do Komunii św. Otaczał wielką czcią Najświętszy Sa- krament i często spędzał noce w kościele, aby - jak powtarzał - nie pozostawiać Pana Jezusa w taberna- kulum samego. Bracia zapamiętali też jego umiło- wanie Chrystusa Ukrzyżowanego. Przed krucyfik- sem widziano go nieraz w ekstazie. Brat Bernard nigdy nie nauczył się czytać, bo uważał, że nie jest mu to potrzebne do chwalenia Pana Boga. Wielką czcią otaczał kapłanów, wdzięczny za ich posługę sakramentalną. W klasztorze pracował w kuchni, wykonując pomocnicze prace. Nie zaniedbywał też odwiedzania chorych, wobec których dla miłości Boga spełniał najniższe nawet posługi. Trzydzieści sześć lat życia pokutnego zjednało mu sławę wśród ludzi, a podziw u współbraci. Jego śmierć nastąpiła w Palermo 12 stycznia 1667 r. Został kanonizowa- ny 10 czerwca 2001 r.

Źródło: www.brewiarz .katolik.pl.

NA DOBRY POCZĄTEK

BRAT BERNARD

Słowo Boże na każdy

dzień

Niedziela 12 I

 Iz 42,1-4.6-7

 Ps 29

 Dz 10,34-38

 Mt 3,13-17 Poniedziałek 13 I

 1 Sm 1,1-8

 Ps 116

 Mk 1,14-20 Wtorek 14 I

 1 Sm 1,9-20

 Ps: 1 Sm 2,1.4-8

 Mk 1,21-28 Środa 15 I

 1 Sm 3,1-10,19-20

 Ps 40

 Mk 1,29-39 Wtorek 16 I

 1 Sm 4,1-11

 Ps 44

 Mk 1,40-45 Piątek 17 I

 1 Sm 8,4-7.10-22a

 Ps 89

 Mk 2,1-12 Sobota 18 I

 1 Sm 9,1-4.17- 19;10,1a

 Ps 21

 Mk 2,13-17

4

^ Wiadomości Fary Św. Barbary ^ Nr 2/957 PODSUMOWANIE ROKU

Nr 2/957 ^ Wiadomości Fary Św. Barbary ^5 ŚWIĘTO CHRZTU PAŃSKIEGO]

LIFE COULD BE DREAM, SWEETHEART…

12 STYCZNIA. ŚWIĘTO CHRZTU PAŃSKIEGO.

Mam dla Was obraz (pewne rzeczy nigdy się nie zmieniają).

Oto Chrzest Chrystusa autorstwa Andrea del Verrocchio oraz jego uczniów, Leonarda da Vinci oraz prawdopodobnie Sandro Botticielli. Obraz został wykonany w latach 1473 -75 na zlecenie klasztoru San Salvi we Florencji.

Dzieło przedstawia Jezusa i św. Jana stojących w Jordanie. Po lewej stronie klęczą aniołowie, trzymając szaty Chrystusa. Nad postaciami znaj- duje się gołąb symbolizujący Ducha Świętego, a nad nim widoczne są rozpostarte dłonie Boga Ojca, które są dopełnieniem ukazania Trójcy Świę- tej w obrazie. Spójrzcie na skupienie malujące się na twarzach uczestników tego wydarzenia. Wraż- liwi odbiorcy tego dzieła mogą wręcz odczuwać napięcie i oczekiwanie towarzyszące tej scenie.

Wyjątkowość chrztu Jezusa polega na tym, że po Jego śmierci i zmartwychwstaniu zacznie On chrzcić „Duchem Świętym i ogniem”, jak zapewnia Jan Chrzciciel, widząc w Jezusie „ba- ranka Bożego, który gładzi grzechy świata”. Je- zus był chrzczony jako mężczyzna, w wieku 30 lat. Patrząc z naszego punktu widzenia, był już dorosłym, ukształtowanym człowiekiem, podej- mującym dojrzałe i przemyślane decyzje. Jezus Chrystus poddaje się tradycyjnemu rytuałowi chrztu, by nadać mu całkowicie innego, zbawcze- go znaczenia.

Zwróćcie uwagę na promienie światła znajdu- jące się nad głową Jezusa (mam nadzieję, że choć troszkę je widać, w tej zminiaturyzowanej, czarno- -białej wersji). Jest to światło, które jest potrzebne każdemu z nas. Światło Trójcy Świętej, światło Słowa. Ludzie nie potrafi ą żyć w ciemnościach,

dlatego Bóg u(czyni)ł dla nich nowy, piękny świat pełen barw i światła. Po raz kolejny! Znowu!

Co ta Ola znowu wymyśliła?

Podczas mojego niezbyt długiego życia wielo- krotnie próbowano mi wmówić, że Średniowiecze było nieciekawą, ciemną epoką. (Wciąż zupełnie się z tym nie zgadzam) Ostatnio coraz częściej dochodzę do wniosku, że to MY żyjemy w cza- sach ciemnych i nieciekawych i coraz częściej do- browolnie zakładamy nieprzepuszczające smug światła klapki na oczy. Sama łapię się na tym, że większość czasu zajmują mnie sprawy ponure.

Drogi Czytelniku, chcę być z Tobą szczera – ży- cie nie zmieni się z dnia na dzień, ludzie nie będą dla Ciebie milsi niż dotychczas, a dzieci czy mło- dzież nauczona pluć i przeklinać, nie przestanie tego robić. Nie będzie dużo lepiej niż dotychczas.

Ale! Jako dziecko przyjąłeś Chrzest. Jako dorosły musisz ponieść tego konsekwencje. Musisz god- nie nosić w sobie Światło. Życie może być piękne.

Life could be dream, sweetheart… Spójrz w górę!

Niektórzy po zapadnięciu zmroku już nie potrafią uwierzyć w słońce.

Brakuje im tej odrobiny cierpliwości, aby docze- kać się nadchodzącego poranka.

Kiedy przebywasz w ciemnościach, spójrz w górę.

Tam czeka na ciebie słońce.

Ono nie omija nikogo. Ciebie też nie ominie.

Jeśli nie schowasz się w cień. Z każdym dobrym człowiekiem, który

Zamieszkuje ziemię, wschodzi jakieś słońce.

Phil Bosmans Aleksandra Sorotowicz Co ta Ola znowu wymyśliła?

Ostatnio nieustannie słyszę kilka zwrotów: oj, Ola; och Oluś; Oluś, aleś ty niemądra. Mam wrażenie, że wszelkie ochy, achy i ojowanie przylgnęły do mojego imienia niczym nieule- czalny wirus. Co zrobić! Jestem niepoprawną idealistką i wciąż jestem zdania, że życie może być niczym sen. Może kiedyś z tego wyrosnę. Ale do rzeczy.

6

^ Wiadomości Fary Św. Barbary ^ Nr 2/957

INTENCJE MSZALNE

Sobota 11.01.2014 r.

Dzień powszedni

18.00 – Do Bożej Opatrzności, z podzię- kowaniem za otrzymane łaski, z prośbą o bł. Boże i drowie na dalsze lata życia, w in- tencji Weroniki Musiałowskiej z okazji 75.

rocznicy urodzin (Te Deum) Niedziela 12.01.2014 r.

ŚWIĘTO CHRZTU PAŃSKIEGO 7.00 – Kaplica św. Jadwigi – Intencja za- mawiana w szpitalu

7.00 – Wolna intencja 9.00 – Za  Zdzisława Piątek

10.45 – Za  Henryka Tomanek w 1.

rocznicę śmierci i w rocznicę urodzin 12.00 – Za  Marię i Antoniego Wilk 15.30 – Koncert laureatów Chorzowskich Szkół Podstawowych XI edycji Miejskiego Konkursu Kolęd i Pastorałek Polskich orga- nizowanego przez SP nr 15

18.00 – Za  Bronisławę i Janusza Py- tloch

18.00 – W intencji wszystkich ministran- tów i lektorów, którzy służyli przy ołtarzu kościoła św. Barbary

Poniedziałek 13.01.2014 r.

Dzień powszedni

7.00 – Przez wstawiennictwo MB Fatim- skiej w intencji czcicieli i ofiarodawców

7.00 – Za  Edytę i Józefa Jagoda o ży- cie wieczne

18.00 – Za  Zdzisława Piątek Wtorek 14.01.2014 r.

Dzień powszedni

7.00 – Za  Zdzisława Piątek

7.00 – Za  Dorotę Kotyczka  teściów Kotyczka  zmarłych rodziców Waloszek

18.00 – Za  Leopolda Bobowskiego w 4. rocznicę śmierci

Środa 15.01.2014 r.

Dzień powszedni

7.00 – Za  Zdzisława Piątek 7.00 – Za  Ryszarda Myślińskiego 18.00 – Za  Stanisława Klimunt w 9.

rocznicę śmierci

Czwartek 16.01.2014 r.

Dzień powszedni

7. 00 – Przez wstawiennictwo bł. Jana Pawła II w intencji czcicieli

7.00 – W intencji Róż Różańcowych 17.15 – Adoracja Najświętszego Sakra- mentu

18.00 – Za  Zdzisława Piątek Piątek 17.01.2014 r.

Wspomnienie św. Antoniego, opata 6.30 – Nabożeństwo do Miłosierdzia Bo- żego

7.00 – Do ukrzyżowanego Pana Jezusa w intencji czcicieli

7.00 – Za  Zdzisława Piątek

18.00 – Za  Janinę Łutczyn w rocznicę urodzin

Sobota 18.01.2014 r.

Dzień powszedni

6.30 – Godzinki o Niepokalanym Poczę- ciu NMP

7.00 – Msza św. dziękczynna z podzię- kowaniem za otrzymane łaski, z prośbą o dalsze, w intencji Renaty z okazji urodzin

18.00 – Za  Zdzisława Piątek Niedziela 19.01.2014 r.

II Niedziela zwykła

7.00 – Kaplica św. Jadwigi – Intencja za- mawiana w szpitalu

7.00 – Za  Sylwestra Szukałę w 3. rocz- nicę śmierci

9.00 – Za  Huberta Tiebler w 2. roczni- cę śmierci,  syna Andrzeja oraz  rodzi- ców z obu stron

Nr 2/957 ^ Wiadomości Fary Św. Barbary ^7

INTENCJE MSZALNE

Informujemy, że intencja Mszy św. pozostanie wolna,

jeżeli nie zostanie potwierdzona wraz ze złożeniem ofi ary najpóźniej na dwa tygodnie przed dniem Mszy św.

10.45 – W intencji Łukasza Bogus z oka- zji 1. rocznicy urodzin z prośbą o Boże bł.

zdrowie, opiekę Matki Bożej i św. Barbary 12.00 – Za  Zdzisława Piątek

17.30 – Nieszpory Niedzielne

18.00 – Za  Huberta Bochenek w 10.

rocznicę śmierci,  rodziców, dziadków i pokrewieństwo z obu stron

Zredagowała: Helena Krais

8

^ Wiadomości Fary Św. Barbary ^ Nr 2/957

WPROWADZENIE DO LITURGII Chrzest w Jordanie – to pierwsze pu- bliczne objawienie Jezusa jako Króla i Zbawcy, a jednocześnie objawienie całej Trójcy Świętej. To początek działalności Jezusa i szczyt działalności Jana Chrzci- ciela, który pierwszy rozpoznał w Jezu- sie obiecanego Mesjasza. Jezus zanurza się w wody Jordanu, jak w wody śmier- ci, przyjmując na siebie nasze grzechy.

Niech dzisiejsze święto będzie dla nas okazją do dziękczynienia za dar chrztu, w którym obmyły nas wody życia wiecz- nego, czyniąc nas dziećmi Bożymi.

(Halina Świrska, „Oremus” styczeń 2008, s. 53)

KOLEKTA

Wszechmogący, wieczny Boże, po chrzcie w Jordanie uroczyście ogłosiłeś, że Chrystus, na którego zstąpił Duch Święty, jest Twoim umiłowanym Synem, spraw, aby Twoje przybrane dzieci, odro- dzone z wody i Ducha Świętego, zawsze żyły w Twojej miłości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa…

LITURGIA TYGODNIA

 W poniedziałek – wspomnienie do- wolne św. Hilarego, biskupa i doktora Kościoła

 W piątek – wspomnienie św. Antonie- go, opata

KOŚCIÓŁ

 Dziś obchodzimy święto Chrztu Pańskie- go. Jest ono wspomnieniem chrztu Jezu- sa w Jordanie oraz zapowiedzią ustano- wienia chrztu chrześcijańskiego.

 Od poniedziałku rozpoczyna się Okres Zwykły roku liturgicznego, który trwał będzie do wtorku przed Środą Popielcową. W tym okresie wspominamy misterium Chrystusa w całej jego pełni.

 W sobotę, 18 stycznia rozpoczyna się ko- lejny Tydzień Modlitw o Jedność Chrze- ścijan, który będzie trwał do 25 stycznia.

PARAFIA

 Kolekta dzisiejszej niedzieli przezna- czona jest na potrzeby archidiecezji.

 Dziś, po każdej Mszy św. Misyjni Ko- lędnicy naszej Parafii będą kolędowali na rzecz dzieci z krajów misyjnych. W tym roku ofiary są przeznaczone na po- moc dzieciom z Konga.

 O godz. 15.30 odbędzie się w naszym kościele Koncert Laureatów Chorzow- skich Szkół Podstawowych XI edycji Miejskiego Konkursu Kolęd i Pasto- rałek Polskich, organizowanego przez Szkołę Podstawową nr 15.

 W tym tygodniu przypada III piątek miesiąca. O godz. 6.30 nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego, o godz. 7 Msza św. do ukrzyżowanego Pana Jezusa w intencji czcicieli.

 W sobotę o godz. 6.30 godzinki o Nie- pokalanym Poczęciu NMP.

 W przyszłą niedzielę, 19 stycznia, po mszy o godz. 9 zapraszamy na koncert kolęd w wykonaniu chóru naszej parafii.

 Zapraszamy na kolejna katehezę biblij- ną w poniedziałek 20 stycznia o godz,.

18.45 w salce na probostwie prowadzo- ną przez ks. prof. Józefa Kozyrę. Te- matem będzie (ewangelia dzieciństwa Jezusa Chrystusa).

12 STYCZNIA 2014 r.

ŚWIĘTO CHRZTU PAŃSKIEGO

OGŁOSZENIA PARAFIALNE

Nr 2/957 ^ Wiadomości Fary Św. Barbary ^9

OGŁOSZENIA PARAFIALNE

 Młodzież naszej parafii już po raz ko- lejny zaprasza wszystkie dzieci do Cen- trum Inicjatyw Społecznych na Ferie w CIS-ie. W tym roku odbędą się one w drugim tygodniu szkolnej przerwy se- mestralnej (od 27-31 stycznia). Zgłosze- nia w kancelarii parafialnej.

 W związku z tą inicjatywą przeprowa- dzona zostanie w przyszłą niedzielę tj.

19 stycznia, „Akcja ciacho”. Zachęca- my tego dnia do zakupu domowych wy- pieków - dochód przeznaczony zostanie na organizację ferii.

 Kolekta przyszłej niedzieli przeznaczo- na będzie na potrzeby naszej parafii.

 Wszystkim parafianom i gościom ży- czymy błogosławionej niedzieli.

10

^ Wiadomości Fary Św. Barbary ^ Nr 2/957

OKRES ZWYKŁY W ROKU LITURGICZNYM

PEŁNIA MISTERIUM

Wraz z niedzielą Chrztu Pańskiego Ko- ściół powraca znów do tzw. okresu zwy- kłego w ciągu roku liturgicznego. Stanowi on niejako osnowę całego roku kościelne- go, przerywanego dwa razy dla uwypukle- nia dwóch podstawowych prawd naszej wiary: Bożego Narodzenia i Wielkanocy.

W tych dwóch momentach roku liturgicz- nego podkreśla się misterium Wcielenia Syna Bożego oraz misterium Paschalne Jezusa Chrystusa. Obydwa po kolei są poprzedzone okresem przygotowawczym Adwentu i Wielkiego Postu. Same nazwy tych przerywników wskazują, że mamy tu do czynienia z momentami newral- gicznymi naszej wiary: tajemnica Bożego Narodzenia i odkupienia w Chrystusowej męce, śmierci i zmartwychwstaniu. Na tle tych dwóch wielkich momentów roku li- turgicznego, okres zwykły zdaje się być nic nie znaczącym tłem. Jednak nic bar- dziej mylnego. Właśnie jego zwykła ryt- mika tygodniowa skoncentrowana na nie- dzielnej celebracji Eucharystii pokazuje misterium Chrystusa w całej jego pełni, a nie tylko w jakimś jednym wybranym aspekcie, jak to jest w przypadku Boże- go Narodzenia lub Wielkanocy. Pod tym względem więc okres zwykły wydaje się być nawet bogatszy w treść od tamtych.

Okres ten, ze względu na swą stałą ryt- mikę, pokazuje również sposób wdrażania duchowości eucharystycznej do naszej codzienności.

Niedziela kluczem

Okres zwykły podporządkowuje się stałej rytmice następujących po sobie tygodni. Sercem każdego tygodnia jest niedziela, rozumiana jako cotygodniowa

celebracja Paschy Jezusa Chrystusa, bę- dąc najstarszym świętem chrześcijańskim celebrowanym niemal od samego począt- ku. Niedziela, idąc śladem żydowskiego szabatu, jest najpierw dniem wolnym od pracy, by człowiek mógł świętować, czy- li kontemplować, wielkie dzieło Boże:

stworzenia świata. Człowiek winien na- śladować w tym samego Boga, który podług biblijnego opisu stworzenia, po sześciu dniach pracy nad stworzeniem, siódmego dnia odpoczął, kontemplując swoje dzieło. Dzień ten, zgodnie z dzie- jami narodu wybranego, stał się również celebracją pamiętnej ingerencji Boga w wyzwolenie Izraela z niewoli egipskiej, dzięki ofierze krwi baranka paschalnego.

Szabat był więc momentem przypomina- jącym nie tylko stworzenie świata przez Boga, ale i również wielkie dzieła Boże dokonane na narodzie wybranym. W Je- zusie Chrystusie te dwa momenty cele- bracji się zespalają przyjmując charakter bardziej duchowy: Jezus staje się Baran- kiem Paschalnym przynoszącym odku- pienie ludzkości z niewoli grzechu i tym samym odnowienie całego stworzenia.

Z racji pamiątki Zmartwychwstania Chry- stusa dzień szabatu został jednak przez chrześcijan zastąpiony na niedzielę, bo- wiem Chrystus po swojej zbawczej śmier- ci zmartwychwstał w pierwszy dzień po szabacie, czyli w niedzielę. Niedziela przybiera tym samym podwójny charak- ter: chrystologiczny i eschatologiczny.

Z jednej strony jest to dzień celebracji dzieła zbawczego w Jezusie Chrystusie, a wraz z nim odpoczynku w Bogu, lecz w postaci odnowionego stworzenia rozpo- czętego w zmartwychwstaniu Chrystusa.

Będę lepszym człowiekiem, będę pomagać ludziom, znajdę pracę, rzucę palenie, spotkam księcia z bajki, przejdę na dietę, zacznę uprawiać sport, będę żyć aktyw- niej, zacznę medytować…

Nr 2/957 ^ Wiadomości Fary Św. Barbary ^11

OKRES ZWYKŁY W ROKU LITURGICZNYM

Ono bowiem początkuje nowe stworzenie zapowiadając nasze przyszłe zmartwych- wstanie. Z tego też powodu, niedziela od początku była nazywana ósmym dniem (w siódmym dniu, w szabat Jezus był w grobie) wychylonym ku życiu wieczne- mu, gdzie nastąpi powszechny odpoczy- nek wszystkiego w Bogu.

Teologia niedzieli

Papież Jan Paweł II, w swoim liście o świętowaniu niedzieli (Dies Domini, 1998), mówi w przypadku niedzieli:

- o dniu Pańskim, gdzie powstaje całe stworzenie celebrujące z Bogiem radosny odpoczynek; stąd jest dniem świętym (dies Domini);

- o dniu Chrystusa, który zmartwychwstał w niedzielę wieńcząc swoją Paschę i w ten sposób rozpoczął nowe odkupione stworze- nie, zainaugurowane wraz z zesłaniem Du- cha Świętego (dies Christi);

- o dniu Kościoła, który gromadzi się na niedzielną celebrację eucharystyczną (dies ecclesiae);

- o dniu człowieka, w którym każdy byt ludzki korzysta z fizycznego i duchowego odpoczynku w solidarności z rodziną i po- trzebującymi (dies hominis);

- o dniu dni, który swoim ukierunkowa- nym na wieczność, przydaje naszej jedno- stajnej powszedniości znamię wieczności, nadziei, nadając sens czasowi i istnieniu (dies dierum).

Niedziela z całym tym bogactwem jest zwieńczeniem tygodnia, niejako jego pas- chą, gdzie człowiek goniony codzienną rutyną, przystaje, by przy wypoczynku fizyczno-duchowym, wspominać wiel- kie dzieło stworzenia i odkupienia świata w Chrystusie, dzieląc się tą radością z inny- mi, szczególnie z najbliższymi i najbardziej potrzebującymi, i w ten sposób wyczekiwać powtórnego przyjścia Pana na końcu cza- sów, by wtedy spocząć ostatecznie w Bo- żym pokoju.

Struktura okresu zwykłego

Okres zwykły układa się według ty- godni, mierzonych kolejnymi niedziela- mi, numerowanymi według kolejności od pierwszej do trzydziestej trzeciej, z uwzględnieniem przerw adwentowo- -bożonarodzeniowych i wielkopostno- -wielkanocnych. Każda niedziela jest celebracją misterium Chrystusa w jego pełni, stąd nie przypisuje się im jakiś szczególnych tematów. Tematykę nadają im raczej czytania biblijne ułożone w cy- klu trzyletnim (A-B-C), w których z nie- licznymi wyjątkami czyta się fragmenty Ewangelii według św. Mateusza (rok A), św. Marka (rok B) i św. Łukasza (rok C).

Z natury rzeczy, pod koniec roku kościel- nego dominują czytania o charakterze eschatologicznym związane z końcem świata. Czytania pierwsze ze Starego Te- stamentu są z kolei dobierane pod kątem Ewangelii, by dostrzec harmonię obu Testamentów i jedność historii zbawie- nia. Czytania drugie pochodzą z listów apostolskich, głównie św. Pawła, i nie zawsze są zharmonizowane z Ewangelią i I czytaniem. Poza niedzielami, w tzw.

dni powszednie okresu zwykłego, czy- ta się fragmenty Ewangelii ze świętych ewangelistów: Marka, Mateusza i Łuka- sza (zależnie od danego roku: A, B, czy C), zaś pierwsze czytania zaczerpnięte z obu Testamentów są ułożone w cyklu dwuletnim (rok I i II). Cały ten zabieg z czytaniami ma na celu uwypuklić cen- tralny moment zbawczego wydarzenia Jezusa Chrystusa celebrowanego wie- loaspektowo w niedzieli, dniu Pańskim, w którym Chrystus zmartwychwstał, od- nowił całe stworzenie i nas przeznaczył do udziału w wiecznym spoczynku Boga.

Ks. Ryszard Groń, Katolik, Lipiec 2012, s. 4; http://www.

jakatolik.com/artykuly/Okres-zwykly-w- -roku-liturgicznym

12

^ Wiadomości Fary Św. Barbary ^ Nr 2/957

WEJŚCIE

4  

Przez chrztu świętego wielki dar, * O, Chryste, z Twej hojności, * Twym dzieciom wiary dałeś skarb, * Nadziei i miłości. * Najświętszej Trójcy wieczną cześć * Pragniemy z serc gorących nieść. * Strzec wiary ślubujemy, * W niej żyć, umierać chcemy.. PSALM RESPONSORYJNY Pan ześle pokój swojemu ludowi. OFIAROWANIE

2

Com przyrzekł Bogu przy chrzcie raz, * Dotrzymać pragnę szczerze. * Kościoła słuchać w każdy czas * I w świętej wytrwać wierze. * O, Panie, Boże, dzięki Ci, * Żeś mi Kościoła otwarł drzwi. * W nim żyć, umierać pragnę. W Kościele tym jest z Ciałem, Krwią * Bóg pod postacią chle- ba. * Swym Ciałem karmi duszę mą, * By żyła w nim dla nieba. * W to wierzyć zawsze mocno chcę, * Bo tego Kościół uczy mnie. * W nim żyć, umierać pragnę. KOMUNIA ŚW.

32 5

O, niewysłowione szczęście zajaśniało, * Gdy Sło- wo wcielone swe Serce nam dało, * Cud Boskiej mi- łości, o duszo ludzka, głoś, * Ku wiecznej światłości dźwięki twej pieśni wznoś Jakiż na tej ziemi my skarb posiadamy! * Bóg mieszka z grzesz- nymi, Serce Jego mamy, * Cud Boskiej miłości...

DZIĘKCZYNIENIE

19 8

Ciebie Boga wysławiamy, * Tobie, Panu, wieczna chwała, * Ciebie Ojca, niebios bramy, * Ciebie wielbi ziemia cała. Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie Moce i Niebiosy, * Cherubiny, Serafinowie * Ślą wieczystej pieśni głosy: Święty, Święty nad Świętymi, * Bóg zastępów, Król łaskawy, * Pełne niebo z kręgiem ziemi * Majestatu Twojej sławy! Apostołów Tobie rzesza, * Chór proroków pełen chwały, * Tobie hołdy nieść pospiesza * Męczenników orszak biały. Ciebie poprzez okrąg ziemi * z głębi serca ile zdoła, * Głosy lu- dów zgodzonymi * Wielbi święta pieśń kościoła. Niezmierzonych Ojca chwały, * Syna, słowo wiekuiste, * Z Duchem wszechświat wielbi cały: Królem chwały Tyś o Chryste! Tyś rodzica syn z wiek wieka; * By świat zbawić swoim zgonem, * Przyoblókłszy się w człowieka, * Nie wzgardziłeś Panny łonem! ZAKOŃCZENIE

74

Niepojęte dary dla nas daje * Dzisiaj z nieba Ojciec łaska- wy, * Gdy się Wieczne Słowo ciałem staje * Mocą swojej cu- downej sprawy. * Nędzę świata precz odmiata, * A płaczliwe jęczenia * W dźwięków głosy pod niebiosy * I w wesele zamienia, * Skąd dziś wszyscy weseli * Wyśpiewują anieli: * Niechaj chwała Bogu będzie w niebie, * A na ziemi pokój ludowi. Patriarchów świętych upragnione * Spełniło się oczekiwanie, * Kie- dy Słowo z Panny narodzone * Dopełniło wszystkich żądanie. * Gwiazda nowa Jakubowa * Wypuściła promienie, * Ciemne błędy gasząc wszędy, * Światła czyni zjawienie. * Skąd dziś każdy z anio- ły * Wyśpiewuje wesoły: * Niechaj chwała Bogu będzie w niebie, * A na ziemi pokój ludowi..

PIEŚNI