WYMIAR KARY
mgr Aleksandra Skotnicka
SĄDOWY A USTAWOWY WYMIAR KARY
• Sądowy (sędziowski) wymiar kary polega na orzeczeniu przez sąd konkretnemu sprawcy, któremu udowodniono popełnienie czynu zabronionego, określonych przez ustawę konsekwencji karnych. Sądowy wymiar kary to zatem decyzja o wyborze rodzaju kary i jej wymiarze oraz zastosowaniu środków karnych, instytucji związanych z poddaniem sprawcy próbie oraz modyfikacje wymiaru kary, które nie mają charakteru obligatoryjnego.
• Ustawowy wymiar kary to zespół przepisów ustawy wyznaczający sądowi granice konsekwencji karnych dla sprawcy za popełnienie zarzucanego mu przestępstwa. Ustawowy wymiar kary zakreśla ramy sądowego wymiaru, stwarzając luzy decyzyjne. Najistotniejsza rolę w ograniczeniu swobody sądu w orzekaniu odgrywa regulacja zasad i dyrektyw sądowego wymiaru kary.
zasady wymiaru kary
zasada względnej swobody sądu
zasada
humanitaryzmu i indywidualizacji
kary
zasada zaliczania rzeczywistego
pozbawienia wolności na poczet
orzeczonych kar
zasada
oznaczoności kar i środków karnych
ZASADA WZGLĘDNEJ SWOBODY SĄDU
• art. 178 ust. 1 Konstytucji RP ,,Sędziowie w sprawowaniu swojego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji oraz ustawom.”
• art. 53 § 1 k.k. ,, Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę (…)”.
• Swobodne uznanie nie oznacza dowolności przy wymiarze kary.
ZASADA HUMANITARYZMU I INDYWIDUALIZACJI KARY
• art. 40 Konstytucji RP ,,Nikt nie może być poddany torturom ani okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu i karaniu. Zakazuje się stosowania kar cielesnych.”
• art. 3 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności ,,Nikt nie może być poddany torturom ani nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu albo karaniu.”
• art. 3 k.k. ,,Kary oraz inne środki przewidziane w tym kodeksie
stosuje się z uwzględnieniem zasad humanitaryzmu, w
szczególności z poszanowaniem godności człowieka.”
ZASADA HUMANITARYZMU I INDYWIDUALIZACJI KARY
• art. 55 k.k. ,,Okoliczności wpływające na wymiar kary uwzględnia się tylko co do osoby, której dotyczą.”
• Dobór kary, środków karnych oraz innych środków
przewidzianych w prawie karnym powinien być dostosowany
do konkretnego przypadku (konkretnego sprawcy). W
sytuacji współdziałania kilku sprawców zasada indywidualizacji
oznacza zróżnicowanie wymiaru kary, indywidualną ocenę
przedmiotowo-podmiotowych okoliczności każdego ze
sprawców oraz odrębną ocenę cech i właściwości
charakteryzujących tych sprawców.
ZAS ADA ZALICZANIA RZECZYWISTEGO POZBAWIENIA WOLNOŚCI NA POCZET
ORZECZONYCH KAR
art. 63 k.k.
§ 1. Na poczet orzeczonej kary zalicza się okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, zaokrąglając w górę do pełnego dnia, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności, dwóm dniom kary ograniczenia wolności lub dwóm dziennym stawkom grzywny.
§ 2. Zaliczając okres rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet orzeczonej grzywny określonej kwotowo, przyjmuje się, że jeden dzień pozbawienia wolności odpowiada kwocie równej dwukrotności stawki dziennej ustalonej zgodnie z art. 33 § 3.
§ 3. Na poczet orzeczonych środków karnych, o których mowa w art. 39 pkt 2-3, zalicza się okres rzeczywistego stosowania odpowiadających im rodzajowo środków zapobiegawczych.
§ 4. Na poczet orzeczonego środka karnego, o którym mowa w art. 39 pkt 3, zalicza się okres zatrzymania prawa jazdy lub innego odpowiedniego dokumentu.
§ 5. Za dzień w rozumieniu § 1 i 2 przyjmuje się okres 24 godzin liczony od chwili rzeczywistego pozbawienia wolności.
ZAS ADA ZALICZANIA RZECZYWISTEGO POZBAWIENIA WOLNOŚCI NA POCZET
ORZECZONYCH KAR
Wyrok SN z 26.04.1982 r., II KR 69/82, OSNKW 1982/7 poz. 49
O zaliczeniu oskarżonemu okresu pobytu na obserwacji w
zamkniętym zakładzie psychiatrycznym na poczet orzeczonej
kary pozbawienia wolności nie decyduje formalnoprawna
podstawa umieszczenia w takim zakładzie, lecz faktyczne
pozbawienie go w ten sposób wolności w danej sprawie.
ZASADA OZNACZONOŚĆI KAR I ŚRODKÓW KARNYCH
Obowiązek określenia przez sąd w wyroku skazującym zarówno
rodzaju, jak i wysokości kary, a także rodzaju i czasu trwania
środków karnych.
DYREKTYWY WYMIARU KARY
• Są to zawarte w ustawie wskazania, którymi sąd ma obowiązek kierować się przy wymiarze kary, środków karnych, środków związanych z poddaniem sprawcy próbie i środków zabezpieczających.
• Wskazują na cele karania i założenia polityki kryminalnej przyjęte przez ustawodawcę.
• Dyrektywy ogólne – wskazania dla sądu mające charakter uniwersalny. Odnoszą się do wszystkich sądzonych sprawców i rodzajów przestępstw.
• Dyrektywy szczególne – odnoszą się do określonej grupy sprawców, do określonych rodzajów kar i środków karnych albo do pewnych grup przestępstw.
Ogólne dyrektywy wymiaru kary
dyrektywa stopnia winy
dyrektywa stopnia społecznej szkodliwości
czynu
dyrektywa prewencji szczególnej
dyrektwa prewencji
ogólnej
DYREKTYWA STOPNIA WINY
• Wina pełni w Kodeksie karnym funkcję legitymującą odpowiedzialność karną (art. 1 § 3 k.k. - nie popełnia przestępstwa sprawca czynu zabronionego, jeżeli nie można mu przypisać winy w czasie czynu) oraz limitującą wymiar kary (art 53 § 1 k.k.)
• Art. 53 § 1 k.k. ,,Sąd wymierza karę według swojego uznania, w
granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej
dolegliwość nie przekraczała stopnia winy (…)”
DYREKTYWA STOPNIA SPOŁECZNEJ SZKODLIWOŚCI CZYNU
• art. 115 § 2 k.k. ,,Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.”
• Na stopień społecznej szkodliwości czynu nie mają wpływu
okoliczności dotyczące sprawcy, a niezwiązane z czynem,
np. warunki rodzinne i osobiste sprawcy, dotychczasowy tryb
życia, zachowanie po popełnieniu przestępstwa.
DYREKTYWA PREWENCJI SZCZEGÓLNEJ
• art. 53 § 1. kk ,,Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego (…).”
• Kara powinna się kształtować tak, aby sprawca nie powrócił na drogę przestępstwa.
• Dyrektywa ta nie oznacza zawsze łagodnego potraktowania sprawcy.
Realizacja dyrektywy może oznaczać wymierzenie surowej kary pozbawienia wolności, która umożliwi długotrwały proces resocjalizacyjny (wyrok SN z 18.11.1977 r., V KR 177/77, OSNKW 1978/2-3)
DYREKTYWA POZYTYWNEJ PREWENCJI OGÓLNEJ
• art. 53 § 1. kk ,,Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.”
• Celem jest kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa poprzez stosowanie kar, których funkcja polega na informowaniu społeczeństwa o normach sankcjonujących i karach orzekanych za ich złamanie.
• Przy wymiarze kary konieczne jest uwzględnienie społecznego
odbioru kary.
Ogólne dyrektywy wymiaru kary
dyrektywa stopnia winy
dyrektywa stopnia społecznej szkodliwości
czynu
dyrektywa prewencji szczególnej
dyrektwa prewencji
ogólnej
OKOLICZNOŚCI WPŁYWAJĄCE NA WYMIAR KARY I ŚRODKA KARNEGO
Art. 53 § 2. Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, zwłaszcza w razie popełnienia przestępstwa na szkodę osoby nieporadnej ze względu na wiek lub stan zdrowia, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.
§ 3. Wymierzając karę sąd bierze także pod uwagę pozytywne wyniki przeprowadzonej mediacji pomiędzy pokrzywdzonym a sprawcą albo ugodę pomiędzy nimi osiągniętą w postępowaniu przed sądem lub prokuratorem.
Dyrektywy szczególne
dyrektywa wymiaru kary
względem nieletnich i młodocianych
dyrektywy dotyczące określonego rodzaju kar i środków karnych
dyrektywy
preferencji kar
nieizolacyjnych i
środków karnych
DYREKTYWA WYMIARU KARY WZGLĘDNEM NIELETNICH I MŁODOCIANYCH
art. 54 § 1. kk Wymierzając karę nieletniemu albo młodocianemu, sąd kieruje się przede wszystkim tym, aby sprawcę wychować.
§ 2. Wobec sprawcy, który w czasie popełnienia przestępstwa nie ukończył 18 lat, nie orzeka się kary dożywotniego pozbawienia wolności.
art. 10 § 3. kk W wypadku określonym w § 2 orzeczona kara nie może przekroczyć dwóch trzecich górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za przypisane sprawcy przestępstwo;
sąd może zastosować także nadzwyczajne złagodzenie kary.
DYREKTYWY DOTYCZĄCE OKREŚLONEGO RODZAJU KAR I ŚRODKÓW KARNYCH
• art. 33 § 3. Ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe; stawka dzienna nie może być niższa od 10 złotych, ani też przekraczać 2000 złotych.
• art. 58 § 2a. Kary ograniczenia wolności w postaci
obowiązku, o którym mowa w art. 34 § 1a pkt 1, nie orzeka się,
jeżeli stan zdrowia oskarżonego lub jego właściwości i warunki
osobiste uzasadniają przekonanie, że oskarżony nie wykona
tego obowiązku.
DYREKTYWY PREFERENCJI KAR NIEIZOL ACYJNCYH I ŚRODKÓW KARNCYH
• art. 58 § 3 kk ,,Jeżeli ustawa przewiduje możliwość wyboru rodzaju kary, a przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 5 lat, sąd orzeka karę pozbawienia wolności tylko wtedy, gdy inna kara lub środek karny nie może spełnić celów kary”
• art. 59 kk ,,Jeżeli przestępstwo jest zagrożone karą
pozbawienia wolności nieprzekraczającą 3 lat albo karą
łagodniejszego rodzaju i społeczna szkodliwość czynu nie jest
znaczna, sąd może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli orzeka
jednocześnie środek karny, przepadek lub środek
kompensacyjny, a cele kary zostaną w ten sposób spełnione.”
FAKULTATYWNE NADZWYCZAJNE ZŁAGODZENIE KARY
Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary:
• w wypadkach przewidzianych w ustawie (np. 10 § 3 k.k., art. 14 § 2 k.k., art. 150 § 2 k.k.)
• w stosunku do młodocianego, jeżeli przemawiają za tym względy określone w art. 54 § 1 (wychowanie sprawcy)
• w szczególnie uzasadnionych wypadkach, kiedy nawet najniższa kara przewidziana za przestępstwo byłaby niewspółmiernie surowa, w szczególności:
1) jeżeli pokrzywdzony pojednał się ze sprawcą, szkoda została naprawiona albo pokrzywdzony i sprawca uzgodnili sposób naprawienia szkody,
2) ze względu na postawę sprawcy, zwłaszcza gdy czynił starania o naprawienie szkody lub o jej zapobieżenie,
3) jeżeli sprawca przestępstwa nieumyślnego lub jego najbliższy poniósł poważny uszczerbek w związku z popełnionym przestępstwem.
• na wniosek prokuratora sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet warunkowo zawiesić jej wykonanie w stosunku do sprawcy przestępstwa, który, niezależnie od wyjaśnień złożonych w swojej sprawie, ujawnił przed organem ścigania i przedstawił istotne okoliczności, nieznane dotychczas temu organowi, przestępstwa zagrożonego karą powyżej 5 lat pozbawienia wolności.
OBLIGATORYJNE NADZWYCZAJNE ZŁAGODZENIE KARY
art. 60 § 3 k.k. ,,Sąd stosuje nadzwyczajne złagodzenie kary, a
nawet może warunkowo zawiesić jej wykonanie w stosunku do
sprawcy współdziałającego z innymi osobami w popełnieniu
przestępstwa, jeżeli ujawni on wobec organu powołanego do
ścigania przestępstw informacje dotyczące osób uczestniczących
w popełnieniu przestępstwa oraz istotne okoliczności jego
popełnienia.”
OBLIGATORYJNE NADZWYCZAJNE ZŁAGODZENIE KARY
W części szczególnej:
• Art. 250a § 4 (przestępstwo oszustwa wyborczego)
• Art. 252 § 4 (przestępstwo wzięcia zakładnika)
• Art. 277c § 1 (przestępstwo oszustwa przy wystawianiu faktur)
• Art. 299 § 8 (przestępstwo prania brudnych pieniędzy)
oraz art. 94 ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich
SPOSÓB NADZWYCZAJNEGO ZŁAGODZENIA KARY
Popełnione przestępstwo Sposób nadzwyczajnego złagodzenia kary
Zbrodnia zagrożona co najmniej
karą 25 lat pozbawienia wolności Kara pozbawienia wolności nie niższa od 8 lat
Inna zbrodnia Kara pozbawienia wolności nie niższa od 1/3 dolnej granicy
ustawowego zagrożenia Występek, przy czym dolną granicą
ustawowego zagrożenia jest kara pozbawienia wolności nie niższa od
roku
Grzywna, kara ograniczenia wolności lub kara pozbawienia
wolności
Występek, przy czym dolną dolną granicą ustawowego zagrożenia
jest kara pozbawienia wolności niższa od roku
Grzywna lub ograniczenie wolności
Czyn zagrożony więcej niż jedną z
kar wymienionych w art. 32 pkt 1-3 Odstąpienie od wymierzenia kary i orzeczenie środka karnego (art. 39
pkt 2-3, 7 i 8 kk.), środka kompensacyjnego lub przepadku
NADZWYCZAJNE OBOSTRZENIE KARY
art. 38 § 1. Jeżeli ustawa przewiduje obniżenie albo nadzwyczajne obostrzenie górnej granicy ustawowego zagrożenia, a ustawowe zagrożenie obejmuje więcej niż jedną z kar wymienionych w art. 32 pkt 1-3, obniżenie albo obostrzenie odnosi się do każdej z tych kar.
§ 2. Kara nadzwyczajnie obostrzona nie może przekroczyć 810
stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności lub 20 lat
pozbawienia wolności; karę pozbawienia wolności wymierza się w
miesiącach i latach.
RECYDYWA
Recydywa to powrót jednokrotny lub wielokrotny sprawcy do przestępstwa.
• Recydywa kryminologiczna – powrót sprawcy do przestępstwa niezależnie, czy za poprzednie przestępstwo był już ukarany.
• Recydywa jurydyczna – powrót sprawcy do przestępstwa w sytuacji, gdy był już skazany za przestępstwo
• Recydywa penitencjarna – ponowne odbywanie kary
pozbawienia wolności
RECYDYWA SZCZEGÓLNA PODSTAWOWA
Przesłanki (art. 64 § 1 k.k.)
• skazanie za poprzednie umyślne przestępstwo na karę pozbawienia wolności
• odbycie co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności
• popełnienie nowego przestępstwa przed upływem 5 lat od zakończenia odbywania poprzedniej kary
• nowe przestępstwo musi być umyślne i podobne do tego, za
które sprawca był skazany
RECYDYWA SZCZEGÓLNA PODSTAWOWA
art. 115 § 3. Przestępstwami podobnymi są przestępstwa należące do tego samego rodzaju; przestępstwa z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia albo przestępstwa popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uważa się za przestępstwa podobne.
§ 4. Korzyścią majątkową lub osobistą jest korzyść zarówno dla
siebie, jak i dla kogo innego.
KONSEKWENCJE RECYDYWY SZCZEGÓLNEJ PODSTAWOWEJ
art. 64 § 1 kk Jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.
a także:
• Brak możliwości zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności (art. 69 § 1 kk)
• Warunkowe zwolnienie z reszty odbycia kary może nastąpić dopiero po odbyciu 2/3 kary (art. 78 § 2 kk)
• podwyższenie górnego ustawowego zagrożenia nie dotyczy zbrodni
RECYDYWA SZCZEGÓLNA WIELOKROTNA
Recydywa szczególna wielokrotna (art. 64 § 2 kk) zachodzi, gdy:
• Sprawca był już uprzednio skazany w warunkach recydywy podstawowej (czyli był już uprzednio przynajmniej dwukrotnie skazany)
• Łącznie odbył co najmniej rok kary pozbawienia wolności
• Nowe przestępstwo popełnił przed upływem 5 lat po odbyciu ostatniej kary (w całości lub w części)
• Nowe przestępstwo jest umyślne
• Sprawca ponownie popełnia przestępstwo, które skierowane jest przeciwko życiu lub zdrowiu bądź stanowi przestępstwo zgwałcenia, rozboju, kradzieży z włamaniem lub inne przestępstwo przeciwko mieniu popełnione z użyciem przemocy lub groźby jej użycia.
RECYDYWA SZCZEGÓLNA WIELOKROTNA
Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 1996 r. I KZP 3/96, OSNKW 1996/5-6/23
Użyte w art. 60 § 2 k.k. określenie "ponownie" oznacza, że dla przyjęcia powrotu sprawcy do przestępstwa - popełnionego w warunkach określonych w tym przepisie - konieczne jest uprzednie skazanie sprawcy z zastosowaniem art. 60 § 1 k.k., ale nie za jakiekolwiek przestępstwo umyślne, lecz albo za takie samo przestępstwo, jak aktualnie zarzucone (tożsamość jednostkowa), albo za przestępstwo należące do tej samej grupy przestępstw, które zostały wymienione w art. 60 § 2 k.k.
(tożsamość rodzajowa).
KONSEKWENCJE RECYDYWY SZCZEGÓLNEJ WIELOKROTNEJ
• sąd wymierza karę pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane przestępstwo w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a może ją wymierzyć do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. (art. 64 § 2 kk)
• Nie można zastosować warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności (art. 69 § 1 kk)
• Warunkowe zwolnienie jest możliwe dopiero po odbyciu 2/3 kary, nie wcześniej niż po roku (art. 78 § 2 kk)
• podwyższenie górnego ustawowego zagrożenia nie dotyczy
zbrodni
PRZESTĘPSTWO JAKO STAŁE ŹRÓDŁO DOCHODU LUB O CHARAKTERZE ZORGANIZOWANYM BĄDŹ
TERRORYSTYCZNYM
art. 65 § 1. kk Przepisy dotyczące wymiaru kary, środków karnych oraz środków związanych z poddaniem sprawcy próbie, przewidziane wobec sprawcy określonego w art. 64 § 2, stosuje się także do sprawcy, który z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu lub popełnia przestępstwo działając w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnienie przestępstwa oraz wobec sprawcy przestępstwa o charakterze terrorystycznym.
§ 2. Do sprawcy przestępstwa z art. 258 mają odpowiednie zastosowanie przepisy dotyczące sprawcy określonego w art. 64
§ 2, z wyjątkiem przewidzianego w tym przepisie zaostrzenia
kary.
PRZESTĘPSTWO JAKO STAŁE ŹRÓDŁO DOCHODU
• Przesłanka ,,stałego źródła dochodu” jest spełniona zarówno wtedy, gdy działalność przestępcza stanowi główne, jak i
uboczne, dodatkowe źródło dochodu (wyrok SN z 20.12.1971 r.
I KR 249/71, OSNKW 1972/5)
• Dochód musi cechować stałość jego uzyskiwania. Nie
wystarczy sporadyczne osiąganie dochodów, gdyż z pojęciem stałości łączy się wielość, długość okresu i częstotliwość jego osiągania (wyrok SN z 18.10.1985 r., Rw 862/85, OSNKW
1986/7-8, poz. 52)
PRZESTĘPSTWO POPEŁNIONE W
ZORGANIZOWANEJ GRUPIE LUB ZWIĄZKU PRZESTĘPCZYM
• Zorganizowana grupa – grupa co najmniej 3 osób, charakteryzująca się niskim stopniem zorganizowania, której celem jest popełnianie przestępstw. Niektóre elementy wewnętrznej organizacji polegają na podziale ról i koordynacji działania. Członkowie grupy nie muszą się znać osobiście, jednak zdają sobie sprawę z tego, że działają w zorganizowanej grupie przestępczej.
• Związek przestępczy – posiada o wiele wyższy stopień zorganizowania. Jest to związek co najmniej 3 osób, w którym są wyraźne rygory organizacyjne, a osoby zobowiązane do wykonywania poleceń spotykają się w razie ich niewykonania z ustalonymi konsekwencjami. Charakterystyczne jest trwałe kierownictwo, ustalona dyscyplina, hierarchiczność, podział ról.
Niewystarczające jest jedynie należenie do zorganizowanej grupy lub związku przestępczego (wówczas jest to przestępstwo z art. 258 § 1 kk).
Dla przyjęcia art. 65 § 1 kk konieczne jest popełnienie chociażby jednego przestępstwa działając w grupie lub w związku przestępczym.
PRZESTĘPSTWO O CHARAKTERZE TERRORYSTYCZNYM
art. 115 § 20. Przestępstwem o charakterze terrorystycznym jest czyn zabroniony zagrożony karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 5 lat, popełniony w celu:
1) poważnego zastraszenia wielu osób,
2) zmuszenia organu władzy publicznej Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa albo organu organizacji międzynarodowej do podjęcia lub zaniechania określonych czynności,
3) wywołania poważnych zakłóceń w ustroju lub gospodarce Rzeczypospolitej Polskiej, innego państwa lub organizacji międzynarodowej
- a także groźba popełnienia takiego czynu.
CIĄG PRZESTĘPSTW
• art. 91 § 1. Jeżeli sprawca popełnia w krótkich odstępach
czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, dwa lub
więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby
nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, sąd
orzeka jedną karę określoną w przepisie stanowiącym
podstawę jej wymiaru dla każdego z tych przestępstw, w
wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia
zwiększonego o połowę.
PRZESTĘPSTWA KOMUNIKACYJNE
art 178 § 1. Skazując sprawcę, który popełnił przestępstwo
określone w art. 173, art. 174 lub art. 177 znajdując się w stanie
nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego lub
zbiegł z miejsca zdarzenia, sąd orzeka karę pozbawienia
wolności przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w
wysokości od dolnej granicy ustawowego zagrożenia
zwiększonego o połowę, a w wypadku przestępstwa
określonego w art. 177 § 2 w wysokości nie niższej niż 2 lata, do
górnej granicy tego zagrożenia zwiększonego o połowę.
CHULIGAŃSKI CHARAKTER WYSTĘPKU
art. 57a § 1. kk Skazując za występek o charakterze chuligańskim, sąd wymierza karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości nie niższej od dolnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.
Występkiem o charakterze chuligańskim jest:
• występek polegający na umyślnym zamachu na zdrowie, na wolność, na cześć lub nietykalność cielesną, na bezpieczeństwo powszechne, na działalność instytucji państwowych lub samorządu terytorialnego, na porządek publiczny, na umyślnym niszczeniu, uszkodzeniu lub czynieniu niezdatną do użytku cudzej rzeczy
jeżeli sprawca działa publicznie i bez powodu albo z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego.
