BRONISŁAW TRZASKA (Gdańsk) Klinika Chorób Zakaźnych A. M.
DANE KLINIKI CHORÓB ZAKAŻNYCH W GDAŃSKU
O PEŁZAKOWICY
[3]
Autor podaje dane odnośnie leczonych w Klinice Chorób Zakaźnych
w ostatnich latach (1953-1955) 11 chorych na pełzakowicę. 7 chorych to obywatele polscy, wśród których było 5 ma:ry,nacrzy, 1 rolnik i 1 urzęd
niczka (jedyna kobieta w naszym materi.la.Le, repatriantka). Z 4 cudzoziem- ców 2 było marynarzy hinduskich, 1 - obywatel ,chiński i 1 - obywatel grecki. Tylko w jednym .przypadku do z.a.każenia ,doszłlo w kraju, tj. u rol- nika, u którego kwa terowali w czasie ostatniej wojny żołlI1ierze niemieccy pr~entesieni z fronrtu północno-mrrykań.Sik,iego. W 5 przypadkach zakaże
nie nastąpiło w Wietnamie (u marynarzy, stykających się z ludnością ewakuowaną polskim sta.tkiem z Wietnamu PołudJruiowego do Północne
go), w 2 przypadkach w China1ch Połudn:iiowy,ch ii. w pojedynczych przy- padkach w Ugandzie, Amsryoe Południowej ti Grecji.
Pod względem klinicznym u wszystkich chorych mieliśmy do czynie- nia z postacią pierwotną (jelitową), pl'lzy C'Zytn tylko dwukrotnie choroba
miała ,cechy ostriego prz:ebi,egu. Według wywi,adu 2 pacjentów mia.lo ame-
biazę wątrobową. Autor rozważa podstawy rozpoznawania (dane anamne- styczne, klmiczne, badarria paria:zyto1ogkznie), ·zwracając uwagę na zna- czenie rozpoznawcze rektoromanoskopii.
Oprócz chorych ze stwierdzoną chorobą przebadano w Klinice w kie- runku amebiazy około 50 osób, głównie z naszych statków. Obserwacje
wypadły negatywnie, wśród nich u kilkunastu marynarzy, którzy choro- wali na czerrwonkę amebową i byli z powodu niej lec:oeni w Wietnamie.
Problem pełzakowicy w Polsce, .zwłaszcza na Wybrzeżu, zyskuje na znaczeniu wobec stale rozszerzających się k,o,ntaktów z krajami, w któ- rych pełziakowka należy do chorób wybitnie endemicmych. Odpowiednie badaniia kliniczne i pamzyto1ogiczne powinny objąć także i bliższe kon- takty ,z otocz,eni,a chorych .
.n;AHHhIE KJIHHHKH 3APA3HhIX BOJIE3HEH B r,u;AHhCKE no AMEBJ1A3Y (AMOEBIASIS)
Pe3IOMe
B coo6IT(em111: yKa3aIIhI 3n11,lleM110Jior11-qecK11e 11 KJIJ1HJ1-qecK11e ,llaHHbie, Kaca- 10IT(11ecH 3aMe'-leHHhIX B Te'IeHJ1J1 TPeX JieT (1953 - 1955) CJiy-qaeB aMe611a3a. Cpe,lll1 11 60JihHhIX C pacno3HaHHhIM aMe611a30M 0,lll1H TOJihKO 3apa311JICH B IIOJibIUe, BCe Wiadomości Parazytologiczne nr 5 - Supplementum
30 , BR. TRZASKA
npoq:11e - B 'APYrMX CTpaHax. Ha6JIIO'AeHJ1H HeCKOJibKMX 'AeCHTKOB Jil1q 'AaJI:11 OTp11qa- TeJibHbie pe3yJibTaTbI; HeKOT'OPbIX :113 HMX Jie'!MJI:11 y:m:e npe:m:'Ae IIPOTMB aMe611a3a.
O6cy:m:'AeHhI KpOMe Toro B C0061I1eHHJ1 'AMarHOCTM'!eCKMe OCHOBaHMH aMe6.11a3a. BbIBa'A:
1,;Błl'AY paCTYIIll1X KOHTaKTOB co CTPaHaM11 B KOTOpbIX aMe611a3 HBJIHeTCH 3H'AeM.11-
'leCKł!M 3a60JieBaH11eM, Heo6XO'Al1MO 06paT11Tb Ha Hero oco6oe BH.11MaH11e.
DATA ON AMOEBIASIS SUPPLIED BY THE INFECTIOUS DISEASES CLINIC IN GDAŃSK
Summa-ry
The report presents epidemfological and clinical data on cases of amoebiasis ob- served during three years (fr,om 1953 to 1955). Ln one case only out of the eleven with diagnosed amoebiasds the infection took iplace in this oountry, dn the other ones else- where. The observation in a few scores of cases was negative; several of these cases had ,previously 'been treated for this disease. The pr.inoiples ,of diagnosing amoebia- s,is are also discussed. The conclusrion is the followLng: since contacts with countries where amoebiasis is an endemie disease widen, it is necessary to pay mare attention to the disease.
