Model odpowiedzi i schemat oceniania arkusza I Zadania zamknięte:

(1)

1

Model odpowiedzi i schemat oceniania arkusza I Zadania zamknięte:

Zadania otwarte:

Punktacja Numer

zadania Proponowane rozwiązanie

cząstkowa za całe zadanie

S

i

równonoc jesienna

równonoc wiosenna

1 p. – rysunek

8. Prawa Keplera Tor Ziemi jest elipsą. Skoro od wiosny do jesieni

Ziemia przebywa dłuższą drogę niż od jesieni do wiosny, to znaczy, że w drugim przypadku znajduje się bliżej Słońca.

1 p. – odpowiedź na pytanie

2

Guma, pleksiglas, ołów, aluminium, miedź 1 p. –

uporządkowanie

l E x p

0 Al⋅

= i

S p= F^Al

E E F F

Pb Al Pb Al =

1 p. – zapisanie równania wyrażającego prawo Hooke’a

9. Prawo Hooke`a 36

E E F F

Al Pb Al

Pb ⋅ =

= N 1 p. – obliczenie

siły

3

Ferromagnetyki to materiały ulegające

namagnesowaniu w zewnętrznym polu magnetycznym.

Gdy przez zwojnicę płynie prąd, rdzeń z

ferromagnetyka magnesuje się, zwiększając całkowite pole magnetyczne.

1 p. – odpowiedź na pierwsze pytanie

10. Magnetyki Należy używać materiałów magnesujących się

nietrwale, aby po wyłączeniu prądu całkowite pole magnetyczne było równe zeru.

1 p. – odpowiedź na drugie pytanie i jej uzasadnienie

2

a) Wychylenia kładki były bardzo duże, mogło dojść do złamania deski.

11. Drgania

b) Jest to zjawisko rezonansu mechanicznego. Polega ono na tym, że dla częstotliwości siły wymuszającej równej częstotliwości drgań własnych amplituda drgań rośnie do ∞.

2

Numer zadania 1 2 3 4 5 6 7

Prawidłowa

odpowiedź C B D C A B B

Liczba punktów 1 1 1 1 1 1 1

Więcej arkuszy znajdziesz na stronie: arkusze.pl

(2)

2

lub 1 p. – wykres

12. Wahadło

Działają siły: ciężkości (grawitacji) i sprężystości nici.

Pod działaniem siły wypadkowej Fh wahadło wykonuje drgania harmoniczne.

lub: Siła ciężkości rozkłada się na siłę napinającą nić wahadła, równoważoną przez siłę sprężystości nici, oraz na siłę harmoniczną Fh, powodującą ruch wahadła.

1 p. – opis sił działających na kulkę wahadła

2

p

= h λ

mv

= h λ

1 p. – napisanie równania de Broglie’a

c 1 v m m

2 2 0

−

= 1 p. – podstawienie

wzoru

relatywistycznego

13. Fale materii

vc m

v h c

0 2 2−

= λ

] m 10 [ 2 , v 3 m

h 8 ,

0 ₁₂

0

⋅ −

=

= λ

1 p. – obliczenie długości fali

3

14. Bracia

a)

1 p. –

wyskalowanie osi;

1 p. – poprawny wykres

przynajmniej dla jednego brata

4 h

n n

Fs

mg Fh

F h

n n

Fs

g m Fh

F = Fs

0 5 10 15 20 25 30

0 5 10 15 20 25

t, h v, km/h

(3)

3

b) 0,4[h]

v t s t v s

1 1 1

1= ⇒ = =

0,25[h] v

t s t

2 0

2= + =

Drugi brat był wcześniej.

1 p. – poprawne obliczenie przynajmniej jednego czasu

c) 



=

− =

h 8 km 25 , 0

v 2 1 p. – obliczenie

prędkości średniej m1a = N1

m2a = N2 – N1

1 p. – zapisanie równań ruchu

15. Sanki m1a = 30 [N] i m2a = 20 [N]

2 3 m m

2 1 =

⇒ 1 p. – wyznaczenie

stosunku mas

2

a)

A1

A

B F2

B1 F1

1 p. – otrzymanie obrazu pozornego w soczewce

b) określenie: obraz pozorny, powiększony, nieodwrócony

1 p. –określenie obrazu

c) f x

y xf y 1 x 1 f 1

= −

⇒

−

= y = 1,2 [m]

1 p. – równanie soczewki;

1 p. – obliczenie y

16. Soczewka

d) 3

4 , 0

2 , 1 x

p= y= = 1 p. – obliczenie

powiększenia

5

2 p. – po 1 p. za każdy rysunek toru

17. Ruch w polu

Fq

– v v

+

Fe E γ

e^– m

2 p. – po 1 p. za zaznaczenie każdej z sił

4

a)

218Po

84 → α⁴₂ + ²¹⁴₈₂Pb → β₋⁰₁ + ²¹⁴₈₃Bi →

−0β

1 + ²¹⁴₈₄Po → α⁴₂ + ²¹⁰₈₂Pb

1 p. – rozpad α 1 p. – rozpad β 1 p. – określenie końcowego izotopu

18. Promieniotwór- czość

b) 64000 : 2000 = 32 = 2⁵

5 okresów połowicznego rozpadu w czasie 15 min.

Czas połowicznego rozpadu: 15 : 5 = 3 [min]

1 p. – obliczenie czasu połowiczne- go rozpadu

4

(4)

4 a)

p + b: 29; 32; 35; 39; 44; 50; 59; 70; 88; 100

1 p. – dodanie w tabeli policzonej sumy p + b;

1 p. – wyskalowanie osi;

1 p – narysowanie wykresu

19. Doświadczenie Boyle`a

b) Przy stałej temperaturze iloczyn ciśnienia i objętości jest stały.

lub: Ciśnienie gazu jest odwrotnie proporcjonalne do objętości.

1 p. –

sformułowanie prawa

4

Np.:

ν1 = 7·10¹⁴ Hz; Uh1 = 1 V ν2 = 12,5·10¹⁴ Hz; Uh2 = 0,6 V hν1 = hν01 + eUh1 ⇒ h =

−ν ν1 01

1

eUh

= 6,4·10^–34 J·s lub

stwierdzenie, że stała Plancka równa jest tangensowi kąta nachylenia prostych na wykresie

1 p. – odczytanie wartości ν1, ν2, Uh1, Uh2 z wykresu;

1 p. – zapisanie i przekształcenie wzoru Einsteina–

Millikana;

1 p. – obliczenie stałej Plancka

20. Fotokomórka W = hν01

Np. dla cezu:

ν01 = 4,5·10¹⁴ Hz

W = hν01≅ 3·10^–19 J = 2 eV

1 p – zapisanie wzoru na pracę wyjścia;

1 p. – obliczenie dowolnej pracy wyjścia;

1 p. – podanie wyniku w J i eV

6

0 1 0 2 0 3 0 4 0 5 0 6 0 7 0 8 0 9 0 1 0 0 1 1 0

0 5 1 0 1 5 2 0 2 5 3 0 3 5 4 0 4 5 5 0 5 5

V p