www.edraurban.pl
KOSMETOLOGIA
KOS ME TO LO GI A
KOSMETOLOGIA
Kosmetologia to dziedzina nauki, która nieustannie się rozwija, a rynek usług kosmetologicznych rośnie z roku na rok na całym świecie. W związku z tym pojawiła się konieczność opracowania spójne- go podręcznika akademickiego przede wszystkim z myślą o studentach kierunku Kosmetologia. Przy- datne informacje mogą w nim znaleźć również już praktykujący kosmetolodzy różnych specjalności, którzy dążą do poszerzania swojej wiedzy i nieustannego kształcenia się oraz przedstawiciele innych grup zawodowych powiązanych z pielęgnacją i upiększaniem ciała, naukami o zdrowiu, żywieniu, zdrowiu publicznym.
„Publikacja ta jest pracą zbiorową, efektem pracy kilkunastu autorów. Zaprosiłam do jej napisania specjalistów w zakresie poszczególnych zagadnień wchodzących w skład szeroko pojętej kosmetologii z całej Polski. Osoby te, uczestnicząc w kształceniu kosmetologów i czując spoczywającą na nich odpo- wiedzialność za kompetencje biorących udział w opiece zdrowotnej kadr kosmetologicznych, wyrazili chęć wzięcia udziału w tym projekcie – za co jestem im niezmiernie wdzięczna. Udział ekspertów z wielu dziedzin nauki pokazuje także, że kosmetologia jest dziedziną multidyscyplinarną, niejednolitą, złożoną, i co ważne – wymagającą uporządkowania”.
Z Przedmowy dr Joanna Klonowska
Redakcja JOANNA KLONOWSKA
KOSMETOLOGIA
Redakcja Joanna Klonowska
R_00_REDAKCJA.indd 3
R_00_REDAKCJA.indd 3 22.11.2021 09:2422.11.2021 09:24
Ze względu na stały postęp w naukach medycznych, odmienne opinie na temat leczenia i diagnozowania oraz ciągły rozwój wiedzy i praktyki w dziedzinie kosmetologii, jak również możliwość wystąpienia błędu, prosimy, aby w trakcie podejmowania decyzji uważnie oceniać zamieszczone w książce informacje, zwłaszcza dotyczące podawania leków. Radzi się Czytelnikom, aby sprawdzili najbardziej aktualne informacje na temat cech i procedur każdego produktu podane przez producenta w celu zweryfikowania polecanej dawki, formuły, metody i czasu oddziaływania oraz przeciwwskazań.
Praktycy są odpowiedzialni za to, aby polegając na swoim doświadczeniu, wiedzy, informacjach uzyskanych od pacjenta (klienta), postawić diagnozę, ustalić dawkowanie oraz najlepszy sposób postępowania indywidualnie dobrany dla każdego pacjenta (klienta), uwzględniając wszystkie aspekty bezpieczeństwa. Wydawca i Autorzy nie ponoszą odpowiedzialności prawnej za jakąkolwiek szkodę wynikającą z zastosowania informacji zawartych w tej książce.
Wszelkie prawa zastrzeżone, szczególnie prawo do przedruku i tłumaczenia na inne języki. Żadna część tej książki nie może być w jakiejkolwiek formie publikowana bez uprzedniej pisemnej zgody Wydawnictwa.
© Copyright by Edra Urban & Partner, Wrocław ����.
Redakcja naukowa: dr Joanna Klonowska Prezes Zarządu: Giorgio Albonetti
Dyrektor wydawniczy: lek. med. Edyta Błażejewska Redaktor prowadzący: Dorota Lis-Olszewska Projekt okładki: Beata Poźniak
Opracowanie skorowidza: Aleksandra Ozga ISBN ��8-8�-66�6�-��-�
Edra Urban & Partner
ul. Kościuszki 29, 50-011 Wrocław tel. +�8 �� ��6 �8 ��
www.edraurban.pl
Łamanie i przygotowanie do druku: Andrzej Kuriata Druk i oprawa: KDD, Konin
R_00_REDAKCJA.indd 4
R_00_REDAKCJA.indd 4 22.11.2021 09:2422.11.2021 09:24
SPIS TREŚCI
1 PROPEDEUTYKA KOSMETOLOGII 1
Podstawowe definicje związane z kosmetologią 3
Przedmiot, misja i funkcje kosmetologii 4
Etyczne aspekty pracy kosmetologa 5
Komunikowanie w kosmetologii 7
Podsumowanie 12
2 PODSTAWY MIANOWNICTWA KOSMETOLOGICZNEGO 15
Po co kosmetologom łacina? 16
Podstawy gramatyki łacińskiej 16
Rzeczowniki 17
Przymiotniki 30
Czasowniki 34
Liczebniki 36
Budowa terminów medycznych 36
3 CZYNNOŚCI SKÓRY 41
Budowa i funkcje naskórka 42
Połączenia między keratynocytami 42
Bariera skórna 43
Złuszczanie naskórka 44
Nawilżanie naskórka 45
Unaczynienie skóry 45
Czucie skórne 48
Rola skóry w powstawaniu witaminy D 50
Szkodliwe działanie promieniowania UV 52
4 DZIAŁANIE HORMONÓW W ORGANIZMIE I ICH ZNACZENIE DLA FUNKCJONOWANIA SKÓRY 55
Hierarchiczna organizacja układu hormonalnego 56
Działanie hormonów 56
Hormony przedniego płata przysadki 57
Regulacja wykorzystania zasobów pokarmowych przez hormony 58
Hormony płciowe 62
Czynniki wzrostu, czynniki morfogenetyczne i cytokiny 66
5 BIOCHEMIA 69
Podstawowe terminy biochemiczne 70
Białka 70
Enzymy 73
Witaminy 75
Węglowodany 79
Lipidy 80
6 FARMAKOLOGIA 83
Farmakodynamika 84
Receptory 84
Podstawowe terminy opisujące procesy farmakodynamiczne 85 Farmakokinetyka 86
Wybrane grupy leków 88
Leki przeciwgrzybicze 89
7 MIKROBIOLOGIA I PARAZYTOLOGIA 101
Budowa komórki bakteryjnej 103
Biofilm 106
Mikrobiota, mikrobiom, naturalna flora bakteryjna 107
Omówienie grup drobnoustrojów 109
Grzyby chorobotwórcze 112
Wirusy 113
Dezynfekcja i środki dezynfekcyjne 117
Parazytologia 119
8 PRZENIKANIE SKŁADNIKÓW PRZEZ SKÓRĘ 123
Budowa chemiczna skóry 124
Drogi i mechanizmy przenikania składników kosmetyków 127
Czynniki wpływające na penetrację składników aktywnych w głąb skóry 128
Metody poprawiające przenikanie przeznaskórkowe substancji aktywnych 131
Modele sztucznej skóry 134
9 SUROWCE KOSMETYCZNE 139
Co nazywamy surowcem kosmetycznym 140
Nanomateriały 144
Główne grupy surowców kosmetycznych 146
Solubilizatory 152
Zagęstniki – zasady działania 154
10 POSTACI PREPARATÓW STOSOWANYCH NA SKÓRĘ 161
Postaci fizykochemiczne kosmetyków 162
Emulsje kosmetyczne 162
Plastry kosmetyczne 167
11 SENSORYKA I AROMATERPIA 169
Sensoryka i aromaterapia – definicje 170
Węch, zapach i substancje zapachowe 170
Metody pozyskiwania olejków eterycznych – naturalnych substancji zapachowych Metody pozyskiwania surowców roślinnych 171
Produkty zapachowe pozyskiwane z roślin 172
Baza surowcowa dla produkcji związków zapachowych 174
Wyrób perfumeryjny – charakterystyka i skład chemiczny Podstawy technologii perfumeryjnej 174
Podział substancji zapachowych ze względu na pochodzenie 176 Podział substancji zapachowych ze względu na budowę chemiczną (liczbę i rodzaj grup funkcyjnych) 181
Podział substancji zapachowych ze względu na wywoływane wrażenia zapachowe Rodziny zapachowe Kategoria zapachu 182
Podział substancji zapachowych ze względu na akordy i nuty zapachowe 182
Prawo Normy i przepisy prawne dla substancji zapachowych 183
12 KOSMETYKI Z POGRANICZA. PRODUKTY BORDERLINE 185
Definicje 186
Klasyfikacja produktów borderline 192
Różnice w oznakowaniu produktów 195
R_00_REDAKCJA.indd 5
R_00_REDAKCJA.indd 5 22.11.2021 09:2422.11.2021 09:24
vi SPIS TREŚCI
13 DIAGNOSTYKA KOSMETOLOGICZNA 199
Wstępna kosmetologiczna konsultacja przedzabiegowa 200
Ocena stanu zdrowia klienta w postępowaniu kosmetologicznym 200
Metody badawcze w diagnostyce kosmetologicznej 200
Diagnoza kosmetologiczna 218
Dokumentowanie wyników diagnostyki kosmetologicznej 219
14 KOSMETOLOGIA TWARZY 221
Rodzaje cer 222
Pielęgnacja skóry zdrowej 226
15 KOSMETOLOGIA CIAŁA 237
Zabiegi kosmetologiczne ciała 238
16 MIKROPIGMENTACJA 247
Mikropigmentacja kosmetyczna 249
Mikropigmentacja brwi 249
Mikropigmentacja ust 250
Mikropigmentacja powieki 252
Mikropigmentacja rekonstrukcyjno-symulacyjna 255
Kwalifikacje do zabiegu mikropigmentacji 260
Postępowanie po zabiegu 262
17 KOSMETOLOGIA SKÓRY GŁOWY I WŁOSÓW 265
Czym jest trychologia? 266
Diagnostyka trychologiczno-kosmetologiczna 267
Pielęgnacja trychologiczna 270
Etapy zabiegu trychologiczno-kosmetologicznego 273
18 KOSMETOLOGIA STOPY – PODOLOGIA 277
Z historii podologii 278
Dlaczego podologia? 278
Pedicure a zabieg podologiczny 279
Rodzaje zabiegów podologicznych 279
Patologie stóp 279
Rodzaje stóp – grecka, egipska, rzymska 280
Fizjologia i patologia stóp 281
Deformacje stóp 282
Stopa spłaszczona (opadająca) i płaskostopie (Pes planus) 282
Stopa śródstopowa (rozchodzenie się kości śródstopia) (Pes metatarsus/Pes transversoplanus) 283
Stopa koślawa (Pes valgus) 284
Stopa wydrążona (Pes cavus, Pes excavatus) 285
Stopa sierpowa (Pes adductus) 285
Stopa piętowa (Pes calcaneus) 285
Stopa końska (Pes equinus) i końsko-szpotawa (Pes equinovarus) 286
Deformacje palców 286
Hallux valgus 286
Hallux rigidus 287
Digitus quintus varus, Bunionette (palec krawiecki) 288
Palec młotkowaty i krogulczy (Digitus malleus, Digitus flexus) 288
Choroby skóry stóp 289
Operacje łazienkowe 289
Rogowacenie naskórka 289
Nadpotliwość 291
Skóra sucha 291
Zmiany i choroby paznokci 291
Stopy dziecięce 293
19 KOSMETOLOGIA RĘKI 295
Wstęp 296
Podstawowe metody stylizacji paznokci – charakterystyka i sposób aplikacji 296
Praca z użyciem urządzenia rotacyjnego 304
Nieprawidłowości występujące w trakcie modelowania 306
Pozabiegowe uszkodzenia płytki paznokcia 306
20 WIZAŻ I STYLIZACJA 309
Etapy wykonania makijażu profesjonalnego i właściwości kosmetyków kolorowych 310
Korekta kształtów i proporcji urody 312
Makijaże okazjonalne 316
21 HIGIENA . . . 325
Zagrożenia w środowisku pracy kosmetologów 326
Zasady sanitarne w gabinecie kosmetologicznym 332
Aspekty prawne funkcjonowania gabinetów kosmetologicznych 339
22 PIERWSZA POMOC 343
Wprowadzenie do pierwszej pomocy 344
Ogólne zasady postępowania na miejscu wypadku 345
Podstawowe zabiegi resuscytacyjne u osób dorosłych 347
Pierwsza pomoc w przypadku najczęstszych nagłych zdarzeń w gabinecie kosmetologicznym 351
23 EDUKACJA ZDROWOTNA 357
Podstawowe pojęcia w edukacji zdrowotnej 358
Definicja, cele, podstawowe cechy i treści współczesnej edukacji zdrowotnej 360
Metody i formy edukacji zdrowotnej w pracy kosmetologa 361
24 ZARZĄDZANIE I MARKETING 371
Wprowadzenie 372
Koncepcja marketingu mix w procesie zarządzania 372
Analiza otoczenia podstawą tworzenia strategii marketingowej 373
Segmentacja i pozycjonowanie 374
Wiedza o potrzebach klientów 375
Zachowania klientów 375
Proces zakupu klienta 377
Pozyskiwanie nowych klientów 378
Zarządzanie portfelem produktów 378
Budowanie marki gabinetu 379
Kształtowanie cen usług w gabinecie 382
Wartość dla klienta 384
Promocja gabinetów 385
Sposoby motywowania siebie oraz innych 386
Tworzenie kultury organizacyjnej gabinetu 388
Zakończenie 389
SKOROWIDZ 391
R_00_REDAKCJA.indd 6
R_00_REDAKCJA.indd 6 22.11.2021 09:2422.11.2021 09:24
Przedmowa
Oddaję do rąk czytelników pierwsze wydanie książ- ki Kosmetologia. Jest to publikacja, która (holistycznie zajmując się kosmetologią) wypełni nadal istniejącą lukę w naukowym piśmiennictwie kosmetologicz- nym na polskim rynku wydawniczym.
Korzenie kosmetologii, która wyrosła na gruncie kosmetyki, tkwią w naukach o zdrowiu, naukach me- dycznych i naukach o kulturze fizycznej. Współczesna kosmetologia wykorzystuje wiele treści wywodzących się z tych nauk. Korzysta także w coraz większym stop- niu z dorobku nauk społecznych, takich jak psycholo- gia zdrowia, socjologia zdrowia, pedagogika zdrowia.
Nauki te wyjaśniają uwarunkowania wielu zjawisk oraz zachowań ludzi, związanych ze zdrowiem i uro- dą, dostarczają metod i technik realizacji edukacji zdrowotnej oraz komunikowania się z klientem ko- smetologicznym. Ponadto praca kosmetologów wy- maga od nich znajomości wielu treści z zakresu nauk ekonomicznych, w tym zarządzania i marketingu.
W ostatnich latach nastąpiło szereg zmian w formu- łowaniu celów i koncepcji kosmetologii oraz w meto- dach realizacji opieki kosmetologicznej nad klientem.
Podejmowane są działania na rzecz profesjonalizacji kosmetologii w Polsce, określenia kompetencji kosme- tologów i zasad zapewnienia jej jakości. Współczesna kosmetologia posiada dzisiaj ukształtowany własny zasób wiedzy, która w coraz większym stopniu opie- ra się na udokumentowanych badaniach naukowych, będących połączeniem teorii z praktyką. Wymaga ona jednak metodycznego podziału i standaryzacji oraz unormowania.
Publikacja ta jest pracą zbiorową, efektem pracy kilkunastu autorów. Zaprosiłam do jej napisania spe- cjalistów w zakresie poszczególnych zagadnień wcho- dzących w skład szeroko pojętej kosmetologii z całej Polski. Osoby te, uczestnicząc w kształceniu kosme- tologów i czując spoczywającą na nich odpowiedzial- ność za kompetencje biorących udział w opiece zdro- wotnej kadr kosmetologicznych, wyrazili chęć wzięcia udziału w tym projekcie – za co jestem im niezmier- nie wdzięczna. Udział ekspertów z wielu dziedzin nauki pokazuje także, że kosmetologia jest dziedziną multidyscyplinarną, niejednolitą, złożoną, i co ważne – wymagającą uporządkowania.
Mimo wieloletniej aktywności zawodowej, dydak- tycznej i naukowej w obszarze kosmetologii w pracy nad książką towarzyszyły mi nieustanne wątpliwości, czy właściwie przedstawiam treści wywodzące się z in- nych dziedzin nauki. Myślę, że poczucie niedostatków
kompetencji w obszarze kosmetologii towarzyszy wie- lu osobom zajmującym się kosmetologią i jest swoistą barierą w podejmowaniu działań na rzecz usystema- tyzowania wiedzy kosmetologicznej. Jednak dla mnie, zdanie sobie sprawy z tych niedostatków, otworzyło drogę do zadawania pytań, poszukiwania odpowiedzi i rozwiązań, a w konsekwencji zaowocowało powsta- niem tej właśnie publikacji. Wielomiesięczna praca nad nią utwierdziła mnie w przekonaniu, jak trudnym i złożonym zagadnieniem jest kosmetologia, wiązała się także z wieloma dylematami, w jaki sposób prze- łożyć wiedzę z wielu dyscyplin nauki na działania kosmetologiczne. Dostrzegłam również, że podejście do kosmetologii w naszym kraju nie zawsze opiera się na rzetelnych podstawach naukowych – większość działań kosmetologicznych jest programowana i re- alizowana przez praktyków wykorzystujących wzorce pochodzące z ich własnych doświadczeń. Budzi także wiele kontrowersji i emocji.
Niniejszy podręcznik, choć prezentuje szereg aspektów kosmetologii, wielu nie uwzględnia. Nie jest to bowiem możliwe ze względu na ograniczoną obję- tość publikacji.
Książka dedykowana jest studentom kierunków kosmetologicznych, ale także ich nauczycielom aka- demickim. Mam również nadzieję, że skorzystają z niej osoby tworzące system opieki zdrowotnej w Pol- sce, zainteresowane tymi jego aspektami, które odwo- łują się do kreowania atrakcyjności fizycznej ludzkie- go ciała.
Kończąc pracę nad podręcznikiem żywię nadzieję, że wzbudzi ona zainteresowanie czytelników, przy- czyni się do rozwoju kosmetologii w Polsce oraz zaini- cjuje dyskusję nad dalszymi kierunkami rozwoju tej dziedziny nauki w naszym kraju. W imieniu własnym i współautorów proszę o wyrozumiałość, a jednocześ- nie o krytyczne uwagi, które postaramy się wykorzy- stać w przyszłości, w następnych wydaniach książki.
Raz jeszcze serdecznie dziękuję Wszystkim, którzy przyczynili się do jej powstania: za ich zaangażowa- nie, wysiłek i życzliwość we współpracy. Szczególne podziękowania kieruję w stronę mojej macierzystej Uczelni – Wyższej Szkoły Inżynierii i Zdrowia w War- szawie, w której rozpoczęłam swoją akademicką przy- godę z kosmetologią, oraz Rodzinie, ponieważ praca nad książką odbywała się w trudnym dla mnie okresie i była możliwa dzięki jej wsparciu.
dr Joanna Klonowska
R_00_REDAKCJA.indd 7
R_00_REDAKCJA.indd 7 22.11.2021 09:2422.11.2021 09:24
PROPEDEUTYKA KOSMETOLOGII R ozdział 1
Joanna Klonowska
1
R_01_Propedeutyka kosmetologii.indd 1
R_01_Propedeutyka kosmetologii.indd 1 22.11.2021 09:2422.11.2021 09:24
PROPEDEUTYKA KOSMETOLOGII 2
Międzykulturowe próby zrozumienia i zdefiniowania piękna trwają i ewoluują od wieków. Obecnie można zaobserwować trendy socjobehawioralne, które pięk- no ludzkiego ciała przedkładają ponad inne wartości.
Eliminują tematykę starości z kręgu swoich zainte- resowań, promując jednocześnie zdrowy styl życia, w którym wygląd zewnętrzny postrzegany jest jako klucz do sukcesu osobistego i zawodowego.
Współcześnie na satysfakcjonującą egzysten- cję, oprócz dobrego samopoczucia fizycznego, duży wpływ ma to, jak postrzegamy własny wygląd i jak jest on odbierany przez innych. Współczesna kultura konsumencka promuje pewien typ urody traktowany jako piękny – eksponowany jest standard młodego, smukłego ciała. Cechy wyglądu mają zwracać uwa- gę i kojarzyć się z atrakcyjnością, a ludzie przekonani o swoim nieatrakcyjnym wyglądzie nie są w stanie ta- kiego dobrostanu osiągnąć.
Dążenie do osiągnięcia obowiązującego ideału urody nie jest zjawiskiem nowym, jednak w ostat- nich latach przybrało ogromne rozmiary. Wiąże się także z przyzwoleniem na modyfikowanie tego, czym człowieka obdarzyła natura. W dzisiejszych czasach piękno nie jest już tylko cechą biologiczną, ale jest odpowiednio kreowane. Zainteresowanie własną fi- zycznością jest na tyle wszechobecne, że stało się pod- stawą rozwoju potężnego przemysłu „poprawiania urody” oraz rozwoju dziedzin i dyscyplin nauki zwią- zanych z utrzymaniem i poprawianiem atrakcyjności fizycznej ludzkiego ciała.
Z tego powodu na gruncie kosmetyki wyrosła ko- smetologia. To dziedzina nauki, która opierając się na obiektywnej obserwacji i badaniu natury, stawia pytania, wyjaśnia przyczyny i formułuje twierdzenia w odniesieniu do atrakcyjności fizycznej ludzkiego ciała. Pozwala kreować to, co ludziom się podoba, do czego dążą wszyscy – piękno ludzkiego ciała.
Obszary zainteresowań kosmetologii
Kosmetologia wpływa na poprawę atrakcyjności ludz- kiego ciała dzięki utrzymaniu człowieka długo w do- brym stanie zdrowotnym za pomocą różnych metod terapii kosmetologicznej. Można zatem przyjąć, że w kręgu zainteresowań kosmetologii leży zdrowie i uroda, które są ze sobą nierozerwalnie połączone, obustronnie na siebie oddziałują, a które kosmetolo- gia pomaga zachować i przywrócić dzięki równoległe- mu zastosowaniu dorobku wielu dziedzin nauki.
Kosmetologia koncentruje się na edukacji zdro- wotnej, pielęgnowaniu zdrowia, wczesnej profilaktyce
patologii skórnych związanych z wiekiem, poprawie estetyki ciała poprzez korygowanie różnych proble- mów skórnych, które szczególnie niekorzystnie wpły- wają na wygląd zewnętrzny – ostatecznie oddziałując na poprawę jakości życia ludzi i umożliwiając im osią- gnięcie wspomnianej wcześniej satysfakcjonującej egzystencji.
Kosmetologia ma wpływ na wszystkie obszary zdrowia poprzez poprawę fizycznej atrakcyjności cia- ła. Przyczynia się zatem do dobrostanu fizycznego człowieka, oznaczając normę biologiczną, prawidło- we funkcjonowanie, sprawność i wydolność fizyczną ciała. Wpływa też na dobrostan psychiczny człowieka, wzmacniając poczucie własnej skuteczności, subiek- tywne odczuwanie dobrego samopoczucia oraz zdol- ność jego przystosowania się do środowiska, w któ- rym żyje. Oddziałuje również na dobrostan społeczny człowieka poprzez ułatwienie zdolności do nawiązy- wania, podtrzymywania i rozwijania prawidłowych relacji z innymi ludźmi.
Ze względu na to, że kosmetologia oddziałuje na ludzkie zdrowie we wszystkich jego obszarach, jest ona nierozerwalną częścią systemu opieki zdrowotnej, obejmującą promocję zdrowia, zapobieganie choro- bom, opiekę nad chorymi i przywracanie zdrowia.
Z tego powodu sam zawód kosmetologa w funkcjo- nującej w polskim ustawodawstwie strukturze klasy- fikacji zawodów i specjalności znalazł się w podgru- pie zawodów ���� „Specjaliści ochrony zdrowia gdzie indziej niesklasyfikowani” pod numerem ������. Za- daniem kosmetologów, jako specjalistów w obszarze ochrony zdrowia, jest zrozumienie mechanizmów po- wstawania deficytów psychofizycznych oraz ich wpły- wu na zdrowie, wygląd i samopoczucie człowieka po- przez diagnozowanie problemów w obszarze zdrowia i urody, a także jego aktywności życiowej. Ich rolą jest też definiowanie metod odzyskania lub utrzymania równowagi psychofizycznej. Sformułowanie celów, wzmocnienie zaangażowania i motywacji do zmiany oraz realizowanie procesu dochodzenia do własnych, skutecznych rozwiązań problemów.
Jak dotąd, w żadnym akcie prawnym nie opi- sano szczegółowego wykazu zabiegów, które leżą w kompetencji kosmetologów. Polskie ustawodaw- stwo określa obszary działania kosmetologów przez pryzmat systemu kształcenia zawodowego, opisa- nego w różnych aktach prawnych. Aby więc te ob- szary określić, należy przeanalizować podstawy programowe i standardy kształcenia. To właśnie w tych dokumentach szczegółowo opisano wie- dzę, umiejętności i kompetencje, które kosmetolog przyswaja na poszczególnych etapach kształcenia.
R_01_Propedeutyka kosmetologii.indd 2
R_01_Propedeutyka kosmetologii.indd 2 22.11.2021 09:2422.11.2021 09:24
POSTACI PREPARATÓW STOSOWANYCH NA SKÓRĘ 162
Postaci fizykochemiczne kosmetyków
Możemy rozróżnić wiele form fizykochemicznych kosmetyków, co związane jest z ich właściwościa- mi, miejscem aplikacji oraz sposobem użycia.
W Polsce produkty kosmetyczne zostały zdefinio- wane prawnie w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia ��.��.���� r. w sprawie określenia produktów będących kosmetykami (Dz. U. Nr ���, poz. ����).
Opierając się na powyższym rozporządzeniu, a także licznych opracowaniach branżowych i naukowych, można wyszczególnić następujące formy fizykoche- miczne występujących preparatów kosmetycznych:
1. Kremy, emulsje, płyny, żele i oliwki oraz balsamy do skóry.
2. Maseczki do twarzy, z wyjątkiem maseczek służą- cych do peelingu chemicznego.
3. Podkłady barwiące.
4. Pudry do makijażu, pudry do kąpieli, pudry hi- gieniczne.
5. Mydła toaletowe, mydła dezodoryzujące.
6. Perfumy, wody toaletowe i kolońskie.
7. Środki do kąpieli i pod prysznic.
8. Środki do depilacji.
9. Dezodoranty i środki przeciw poceniu.
10. Środki do pielęgnacji włosów.
11. Środki do golenia.
12. Środki do makijażu i demakijażu.
13. Środki przeznaczone do pielęgnacji i malowania ust.
14. Środki do pielęgnacji zębów i jamy ustnej.
15. Środki do pielęgnacji i malowania paznokci.
16. Środki do higieny zewnętrznych narządów płcio- wych.
17. Środki do opalania i chroniące przed promienio- waniem ultrafioletowym.
18. Środki do samoopalania.
19. Środki do rozjaśniania skóry.
20. Środki przeciw zmarszczkom.
Emulsje kosmetyczne
Emulsja to układ termodynamicznie nietrwały, który składa się z minimum dwóch niemieszających się ze sobą faz ciekłych, gdzie jedna jest rozproszona (zdys- pergowana), a druga w formie kropli zawieszonej w fazie rozpraszającej (ryc. �). Według Reguły Bancro- fta, typ emulsji zależny jest od rodzaju zastosowanego emulgatora, nie zaś od proporcji fazy wodnej i olejo- wej czy metody otrzymywania. Najczęściej występu- jące rodzaje emulsji w preparatach kosmetycznych to olej w wodzie – O/W i woda w oleju – W/O.
Rodzaje emulsji Emulsja typu O/W
Emulsja typu O/W (olej w wodzie) – wprowadzenie substancji hydrofobowej do substancji hydrofilowej, gdzie substancja hydrofilowa stanowi fazę ciągłą (roz- praszającą), natomiast hydrofobowa – fazę rozprasza- ną (ryc. �). W wypadku takiej emulsji stosuje się roz- puszczalne w wodzie emulgatory hydrofilowe o dość wysokim współczynniku HLB �–��.
Emulsja typu W/O
Emulsja typu W/O (woda w oleju) – wprowadzenie substancji hydrofilowej do substancji hydrofobowej;
fazą rozpraszającą jest faza hydrofobowa, a hydrofi- lowa fazą rozpraszaną (ryc. �). W wypadku zaś takiej emulsji stosuje się rozpuszczalne w tłuszczach emulga- tory lipofilowe. Do emulsji woda w oleju należą tłuste i odżywcze kremy. Najczęściej stosowaną bazą tłusz- czową są woski, lanolina, oleje roślinne lub mineralne, a także inne tłuszcze pochodzenia naturalnego.
faza zewnętrzna (ciągła, dyspergująca, rozpraszająca)
faza wewnętrzna (zdyspergowana, rozproszona)
O/W Ryc. 1 Rodzaje emulsji.
Ryc. 2 Emulsja typu O/W.
R_10_Postaci preparatów stosowanych na skór.indd 162
R_10_Postaci preparatów stosowanych na skór.indd 162 22.11.2021 09:2622.11.2021 09:26
R ozdział 19
295
Paulina Pastuszak
KOSMETOLOGIA RĘKI
R_19_KOSMETOLOGIA_REKI.indd 295
R_19_KOSMETOLOGIA_REKI.indd 295 22.11.2021 09:4522.11.2021 09:45
KOSMETOLOGIA RĘKI 296
Wstęp
Nadzwyczaj szybki i wielotorowy rozwój dziedziny, jaką jest stylizacja paznokci, sprawił, że wysforowała się ona bez wątpienia na czoło najpopularniejszych zabiegów wykonywanych w obrębie ręki. O dużej po- pularności modelowania paznokci świadczą liczne magazyny, prężnie działające fora internetowe, tłum- nie odwiedzane kongresy branżowe i coraz popu- larniejsze mistrzostwa rozgrywane w tej dziedzinie.
Wiele ośrodków szkoleniowych specjalizuje się tylko i wyłącznie w prowadzeniu kursów z zakresu nail art i nail design, brakowało jednak do tej pory publikacji akademickich nawiązujących do tego zagadnienia.
Należy bowiem zaznaczyć, że trendy obowiązujące w modelowaniu paznokci nieodłącznie związane są z nowinkami pojawiającymi się w dziedzinach po- krewnych, takich jak make up, moda czy fryzjerstwo.
Nie wolno jednak zapominać, że nail design rządzi się swoimi prawami: wykonana przez stylistę kom- pozycja zdobi dłonie nie przez dzień lub dwa, ale nawet przez miesiąc. Dlatego należy położyć nacisk na uświadamianie młodych adeptów sztuki stylizacji, że wykonywane przez nich zabiegi nie powinny w ża- den negatywny sposób wpływać na kondycję płytki paznokcia. By przeprowadzać zabiegi w sposób bez- inwazyjny, potrzebna jest rozległa wiedza z zakresu dermatologii, materiałoznawstwa i konstrukcji mode- lażu, zatem rozdział ten został poświęcony podstawo- wym informacjom dotyczącym wybranych aspektów stylizacji paznokci.
Podstawowe metody stylizacji paznokci – charakterystyka i sposób aplikacji
Metoda żelowa
Metoda światłoutwardzalna to jedna z dwóch pod- stawowych metod pracy – w Polsce wyraźnie domi- nująca z uwagi na fakt, że jej opanowanie jest nieco łatwiejsze niż w przypadku metody akrylowej. Istot- ne jest tutaj wskazanie, że w skład żeli UV wchodzą oligomery i monomery. Przykładem monomeru jest ester akrylowy, który wpływa na połysk, ponadto nadaje materiałowi żelowemu lepkości i płynności aplikacji. Za pomocą cząsteczek z grupy oligomerów producenci żeli manipulują natomiast odpowiednią trwałością i wytrzymałością materiału. Żele używane w stylizacji paznokci swój stan skupienia zmieniają dzięki obecności fotoinicjatorów – ich zawartość w że- lach waha się od � do �%. Fotoinicjatory pochłaniają
promieniowanie UV, ulegają rozpadowi i wyzwalają wolne rodniki, co inicjuje proces polimeryzacji. Jest to reakcja, w wyniku której związki chemiczne o ma- łej masie cząsteczkowej, zwane monomerami, reagują same ze sobą, aż do wyczerpania wolnych grup funk- cyjnych, w wyniku czego powstają cząsteczki o wielo- krotnie większej masie cząsteczkowej, tworząc twardy, nierozpuszczalny polimer. Aby zaszła reakcja, po- trzebna jest odpowiednia energia generowana przez wiązkę światła o odpowiedniej długości fali (���–���
nm). Pod wpływem promieniowania UV cząsteczki monomerów łączą się bardzo szybko w uporządko- wane długie łańcuchy. Podczas sieciowania obserwu- jemy wydzielanie się ciepła – reakcja egzotermiczna.
Polimery posiadają słabą zdolność do przewodzenia ciepła, co w efekcie powoduje wzrost temperatury po- limeru. A to z kolei dyskomfort i pieczenie w obrębie płytki. Wprawdzie płytka sama w sobie pozbawiona jest receptorów ciepła, jednak zakończenia nerwowe przekazują impulsy od strony łożyska, co powoduje, że klientki mogą odczuwać pieczenie i ból w pierw- szej fazie naświetlania. Prędkość polimeryzacji uzależniona jest od temperatury otoczenia, ciśnienia, ilości i rodzaju fotoinicjatora. Z kolei ewentualna bo- lesność tego procesu uzależniona jest od wrażliwości osobniczej klientki, grubości i stanu naturalnej płytki, fazy cyklu menstruacyjnego, stanu zużycia żarówek w lampie, temperatury powietrza, grubości i jakości nałożonego żelu oraz manomeru. Aby zmniejszyć dyskomfort, żel można nakładać cieniej i w kilku eta- pach oraz warto wybierać żele z obniżoną ilością foto- inicjatorów. Należy zwrócić uwagę na ten aspekt pracy, gdyż nadmierne pieczenie może powodować rozwój infekcji albo uszkodzenie łożyska. Co istotne, na po- limeryzację hamująco działa powietrze (tlen blokuje końce łańcuchów polimerów), więc na powierzchni żelu zazwyczaj pozostaje cieniutka, nieutwardzona warstwa nazywana inhibicyjną. W skład warstwy in- hibicyjnej wchodzą powstałe rodniki nadtlenkowe, hydroksylowe oraz długie rodnikowe oligomery, które nie sprzyjają dalszemu wzrostowi łańcucha. Należy bowiem pamiętać, że żel osiąga twardość (w organo- leptycznym tego słowa znaczeniu) już przy ok. ��%
utwardzenia, natomiast ��% jest często krańcowym optimum. Pozostałe ��% to właśnie nieutwardzona warstwa zakłócająca proces polimeryzacji, którą nale- ży dokładnie zmyć. Należy tu nadmienić, że długość naświetlania powinna być zawsze dostosowana do za- leceń producenta. Zbyt krótkie naświetlanie spowo- duje kruchość, odbarwianie i matowienie żeli. Zbyt długi czas spędzony w lampie będzie skutkował pęka- niem i kruszeniem się masy.
R_19_KOSMETOLOGIA_REKI.indd 296
R_19_KOSMETOLOGIA_REKI.indd 296 22.11.2021 09:4522.11.2021 09:45
Podstawowe metody stylizacji paznokci – charakterystyka i sposób aplikacji 297 Z praktycznego punktu widzenia materiały świa-
tłoutwardzalne możemy podzielić na jedno-, dwu- i trójfazowe. W metodzie jednofazowej funkcję żelu bazowego, budującego i nabłyszczającego pełni jeden preparat. Metoda dwufazowa polega na pracy, tak jak w przypadku systemu jednofazowego, wraz z za- stosowaniem dodatkowego nabłyszczacza lub żelu bazowego. Z kolei metoda trójfazowa wymaga uży- cia trzech różnych preparatów – zazwyczaj rzadkiego żelu bazowego, gęstego żelu budującego oraz nabłysz- czacza, czyli glossa.
W kontekście metody światłoutwardzalnej należy jeszcze poruszyć kwestię bezpieczeństwa korzystania z lamp UV. Zacznijmy od tego, że według badań prze- prowadzonych już w ���� r. wierzchnia część dłoni jest najmniej wrażliwą na promieniowanie UV częścią ciała, czyli jest najbardziej odporna na poparzenia i za- czerwienienia. Druga kwestia – promieniowanie UV jest standardowo stosowane np. w leczeniu łuszczycy.
By nasze zabiegi manicure naraziły klientkę na taką dawkę promieniowania jak przy owej terapii, klient- ka musiałaby przychodzić do naszego gabinetu co tydzień przez ��� lat. Kolejne badania storpedowały także ustalenia jakoby zabiegi stylizacji mogły być po- równywane do opalania w solarium. Nic z tych rzeczy!
W badaniach komparatywnych „z solariami” przyjęto całkowicie błędne założenia. Grupa badanych, w któ- rej znalazły się zaledwie dwie osoby, była kompletnie niemiarodajna. Jak się okazuje, promieniowanie UVB generowane przez nasze lampy jest dużo mniejsze niż to, z którym stykamy się na codzień. Można je po- równać do dodatkowych ��–�� sekund spędzonych na spacerze w słoneczny dzień przez dwa tygodnie.
Z kolei promieniowanie UVA, z którym klienci stykają się w salonach, można porównać do maksymalnie �,�
min spędzonych na opalaniu. Według innego zestawie- nia, w którym wzięto pod uwagę trzy tradycyjne lampy UV i jedną LED, ekspozycja dłoni klienta na promie- niowanie UV była porównywalna z dopuszczalną, mie- sięczną ekspozycją między �,� a �,�% (najlepszy wynik osiągnęła lampa LED). Wniosek jest zatem jeden – we- dług obecnego stanu wiedzy lampy stosowane w salo- nach manicure nie są szkodliwe.
Metoda akrylowa
Ta metoda nazywana jest także Powder & Liquid lub metodą chemoutwardzalną – ponieważ nie wymaga używania specjalistycznych lamp UV, LED lub CCFL/
LED. Mówiąc o systemie akrylowym, mamy na myśli dwa nieodłączne komponenty: puder akrylowy oraz
płyn zwany liquidem. Liquid składa się z monome- rów, którymi najczęściej są pochodne akrylowe, np.
dawniej metakrylan metylu (MMA), obecnie meta- krylan etylu lub izobutylu.
W skład pudru wchodzą pochodne akrylowe w postaci polimerów, np. polimetakrylan metylu lub polimetakrylan etylu lub kopolimerów, czyli mie- szanki powyższych substancji. Jako stylistki spogląda- jące na chemizm, musimy pamiętać, że w produktach akrylowych znajdziemy liczne substancje dodatkowe.
Aby zaszła reakcja chemoutwardzalna, w składzie musi znaleźć się inicjator reakcji, czyli nadtlenek ben- zoilu, oraz stabilizatory (hydrochinon), plastyfikatory.
Ostatnim istotnym elementem systemu akrylowego jest produkt zwany primerem (bonderem), w skład którego wchodzi kwas metakrylowy, zapewniający właściwą adhezję do płytki paznokcia. W kontekście działania tego systemu należy pamiętać, że monomer pełni tutaj funkcję katalizatora, zaś proszek akrylowy to nic innego jak wyjątkowo liczne zbiorowisko dro- bin – polimerów zawierających peroksyd (BPO). Pro- szek jest nośnikiem inicjatorów, m.in. ditlenku tytanu TiO�, który ma właściwości absorbowania światła UV i jest transparentny dla światła widzialnego, stąd często używa się go w kosmetykach, tkaninach i two- rzywach sztucznych jako bloker promieniowania ul- trafioletowego. Warto nadmienić, że system akrylowy jest najstarszym produktem występującym w branży stylizacji paznokci, co oznacza, że jest obecnie naj- doskonalej przebadany i doprowadzony do poziomu najwyższej jakości. Rzeczywiście wiele lat temu akryl cechowała zła „opinia” z uwagi na liczne uszkodzenia paznokci wskutek działania monomeru MMA. Wy- magał on bowiem bardzo gruntownego spiłowania płytki, łatwo się odbarwiał, trudno usuwał i często ła- mał wraz z naturalnym paznokciem. Obecnie jednak produkty te są całkowicie bezpieczne.
W metodzie akrylowej również mamy do czynie- nia z procesem polimeryzacji, jednak w przeciwień- stwie do metody żelowej zachodzi ona samoczyn- nie w wyniku połączenia monomeru z polimerem.
Cząsteczki łączą się w długie łańcuchy, aż do wy- czerpania wszystkich dostępnych monomerów. Co istotne, masa akrylowa pełne utwardzenie osiąga nawet po ��–�� godz. od zabiegu. Metoda ta ucho- dzi za trudniejszą do opanowania, ponieważ stylista musi pamiętać o odpowiedniej konsystencji masy:
produkt zbyt mokry to jedna z najczęstszych przyczyn alergii. Mimo że ma bardzo dobrą przyczepnośc,́ jest niestety słabszy. Z kolei masa zbyt sucha daje świetną twardość, ale kiepską przyczepność. Dlatego opty- malna jest „perła akrylowa” o średniej konsystencji,
R_19_KOSMETOLOGIA_REKI.indd 297
R_19_KOSMETOLOGIA_REKI.indd 297 22.11.2021 09:4522.11.2021 09:45
KOSMETOLOGIA RĘKI 298
która zapewni wytrzymałość i adhezję. Na początku uzyskanie idealnej proporcji rzeczywiście wymaga nieco ćwiczeń, należy jednak pamiętać, że profesjo- nalny salon stylizacji paznokci powinien oferować zabiegi wykonywane dwiema metodami. Żel i akryl znakomicie się uzupełniają, ponieważ charaktery- zują je różne cechy. Żel posiada strukturę linearną, przez co jest bardziej miękki i elastyczny; z kolei akryl cechuje struktura krzyżowa, przez co jest twardszy i bardziej sztywny. W obu przypadkach występują silne wiązania kowalencyjne pomiędzy cząsteczkami oraz atomami. Odnajdziemy tam także słabe wiąza- nia Van Der Waalsa, dzięki którym żel o budowie li- niowej poddaje się, łatwo odkształcając się i wracając do swojej formy. Łańcuchy powiązane są także wiąza- niami kowalencyjnymi, które są znacznie mocniejsze niż kowalencyjne. Wiązania te usztywniają polimer akrylowy, przez co jest mniej podatny na odkształce- nia. Posiadając tę wiedzę i umiejętności z zakresu mo- delowania obiema technikami, stylista może dobrać produkt do konkretnej płytki paznokciowej, tak by zoptymalizować trwałość zabiegu.
Konstrukcja paznokcia przedłużonego
Budowa przedłużanych paznokci powinna być wyko- nana według ściśle określonych reguł, ponieważ tylko wtedy można zapewnić klientce pełne bezpieczeń- stwo, wytrzymałość i komfort użytkowania wybranej przez nią stylizacji. O ile nomenklatura dotycząca poprawnego modelażu jest identyczna niezależnie od wykonywanych form paznokci, to konstrukcyjnie paznokcie bardzo różnią się od siebie – w zależności od kształtu wykonanego na dłoniach klientki. Poniżej zaprezentuję dwie podstawowe formy: migdał kla- syczny i prostokąt (kwadrat), ponieważ to one stano- wią punkt wyjścia do modelowania ponad �� innych, nowatorskich kształtów paznokci.
Linia włosa i s-line
Pierwszym elementem konstrukcyjnym, z którym mamy do czynienia, oceniając budowę paznokcia od strony skórek, jest linia włosa (hair line). Cienka niczym włos (stąd nazwa) przestrzeń to odległość masy od wału paznokciowego; swoista strefa bu- forowa. Chcąc uniknąć liftowania żelu, akrylu lub lakieru hybrydowego, pozostawiamy tę minimalną przestrzeń wolną, by ustrzec się przed zetknięciem materiału ze skórkami. W klasycznych stylizacjach
linia nie powinna być szersza niż �,� mm, natomiast zdarzają się wyjątki, takie jak np. technika Deep Gel Manicure. W tym sposobie pracy linia włosa nie ist- nieje, ponieważ materiał nakładany jest bardzo głę- boko – praktycznie pod fałdę proksymalną, co spra- wia, że przez pierwszy tydzień od zabiegu odrost jest niewidoczny. Natomiast nie oznacza to, że skórki zostały w jakikolwiek sposób „zalane” – taka sytu- acja nie powinna mieć miejsca. Drugim elementem konstrukcyjnym, który warunkuje estetyczny wygląd oraz trwałość stylizacji, jest płynne wygięcie masy, które powstaje na poziomie płytki i wznosi się aż do apexu. Ten fragment łuku powinien unosić się bar- dzo delikatnie – nieprawidłowe są wyraźne różnice wysokości między płytką a masą, ponieważ po dwóch tygodniach od wykonania zabiegu taki odrost bardzo rzucałby się w oczy. Masa powinna być zatem tak za- aplikowana, by płynnie i subtelnie łączyć się z płytką paznokcia. Nie może być jednak położona zbyt cien- ko, ponieważ będzie to skutkowało liftingami, czyli podpowietrzaniem się produktu.
Apex
Obserwując strukturę paznokcia z boku, można do- strzec, że przybiera on formę delikatnego łuku (arch).
Łuk ten osiąga kulminację w postaci wypiętrzenia na- zywanego apexem. Apex odpowiedzialny jest za utrzy- manie stabilności wolnego brzegu poprzez zapobie- ganie powstawaniu efektu dźwigni. Każdy naturalny paznokieć posiada bowiem słabszy rejon nazywany obszarem stresu. W tym miejscu dochodzi do najwięk- szych naprężeń na płytce paznokcia, co zazwyczaj skut- kuje bolesnym złamaniem lub bocznym pęknięciem.
Ryc. 1 Budowa paznokcia w kształcie migdała klasycznego. Au- torka grafiki: Kinga Niełacna.
Linia włosa
S-line Apex
Krzywa c
Łuk
Linia boczna Obszar stresu
R_19_KOSMETOLOGIA_REKI.indd 298
R_19_KOSMETOLOGIA_REKI.indd 298 22.11.2021 09:4522.11.2021 09:45
Podstawowe metody stylizacji paznokci – charakterystyka i sposób aplikacji 299 By zapobiegać takim przypadkom, w obszarze stresu
nadkłada się więcej produktu – i ten najwyższy na łuku punkt to właśnie apex. Jego umiejscowienie uzależnio- ne jest od kilku czynników: kształtu naturalnej płytki paznokcia, jej długości oraz wybranego kształtu prze- dłużenia; jednak można przyjąć, że powinien być on umiejscowiony na długości ��–��% naturalnej płytki, licząc od strony wału okołopaznokciowego. Również wysokość apexu powinna być zmienna, dostosowana do długości wykonywanej stylizacji. Przy przeciętnym paznokciu gabinetowym przyjmuje się, że wysokość apexu powinna wynosić ok. �,� mm. Im dłuższy pazno- kieć, tym wysokość ta wzrasta.
Krzywe C (concave i convex)
Te dwie krzywizny, nazywane potocznie „tunelem”, pełnią bardzo istotną rolę w procesie utrzymania struktury paznokcia. Są one znakomicie widocz- ne zarówno od spodu wolnego brzegu, jak i patrząc od przodu przedłużenia w formach prostokątnopo- chodnych. Uformowanie tych krzywizn ma kluczo- we znaczenie dla wzmocnienia płytki, ponieważ im większe wygięcie krzywych C, tym większa odpor- ność formy na złamania i pęknięcia. To dokładnie ta sama zasada jak w budownictwie – akwedukty, sklepienia krzyżowo-żebrowe i kopuły odznaczają się znakomitą stabilnością. By zapobiec częstym zła- maniom paznokci, stosuje się różnorodne techniki formowania szkieletów i nacinania szablonów, co sprawia, że nawet bardzo płaskie i szerokie paznok- cie nabierają mocno tunelowej formy. Należy jednak pamiętać, że istnieją tutaj określone reguły. Paznokieć konkursowy musi charakteryzować się wygięciem na poziomie ��% okręgu, zaś w stylizacji gabinetowej powinno to być ok. ��% (absolutne minimum dozwo- lone dla bardzo krótkich paznokci to ��–��%). Istotne jest, by krzywa C wewnętrzna (leżąca na szablonie) i krzywa C zewnętrzna (ta piłowana) biegły względem siebie maksymalnie równolegle. Co również ważne, odległość między tymi krzywymi daje nam automa- tycznie grubość wolnego brzegu, która w przypadku paznokci gabinetowych powinna wynosić �,�–� mm.
Linie boczne
Jednym z podstawowych błędów popełnianych w dziedzinie stylizacji jest formowanie paznokci w kształt „spódniczki”, „bułeczki” lub „łopatki”. Te niefortunne kształty pojawiają się dość często na pa-
znokciach szerokich i trapezowatych, ale – o zgrozo!
– także na idealnie smukłej płytce paznokcia. Pamię- tając o tym, że w modelwaniu kształtu prostokąta li- nie boczne muszą być względem siebie bezwzględnie równoległe, warto wyrobić sobie nawyk piłowania w ten sposób, by cały czas obserwować wierzchnią krawędź pilnika. Piłując ręcznie i stosując tzw. chwyt pistoletowy lub też posługując się frezem do wyrów- nywania masy, zyskujemy gwarancję, że uzyskamy smukłą i wąską formę paznokcia, pozbawioną nie- estetycznych wybrzuszeń na liniach bocznych. Ana- logicznie wygląda sytuacja z paznokciem w kształcie migdałka. Linie boczne od razu po wyjściu na wolny brzeg powinny płynnie zbiegać się ku sobie. Niedo- puszczalne jest poszerzenie naturalnej płytki klientki.
Linie boczne to jednak nie tylko widok z góry, ale tak- że rzut boczny paznokcia. W tym kontekście musimy pamiętać, że krawędź naszej żelowej lub akrylowej stylizacji musi być idealną kontynuacją linii paznok- cia naturalnego. Wykluczone są jakiekolwiek schodki, dziurki czy nierówności. Ostra jak brzytwa krawędź po pierwsze wygląda estetyczniej, a po drugie wpływa na trwałość paznokci. Pamiętajmy o tym, że newral- giczny punkt, w którym żelowa stylizacja zaczyna wy- chodzić poza łożysko, znajduje się w bezpośredniej bliskości linii stresu, a więc punktu, w którym docho- dzi do największych naprężeń na płytce paznokcia.
Jeśli w obrębie tej strefy pozostaną niedociągnięcia w postaci wymienionych wcześniej niedoskonałości,
Ryc. 2 Prawidłowe ukształtowanie krzywych C. Autorka grafiki:
Kinga Niełacna.
Apex Krzywa C (zewn.)
25%
33%
50%
Krzywa C (wewn.) Krawędź boczna
R_19_KOSMETOLOGIA_REKI.indd 299
R_19_KOSMETOLOGIA_REKI.indd 299 22.11.2021 09:4522.11.2021 09:45
www.edraurban.pl
KOSMETOLOGIA
KOS ME TO LO GI A
KOSMETOLOGIA
Kosmetologia to dziedzina nauki, która nieustannie się rozwija, a rynek usług kosmetologicznych rośnie z roku na rok na całym świecie. W związku z tym pojawiła się konieczność opracowania spójne- go podręcznika akademickiego przede wszystkim z myślą o studentach kierunku Kosmetologia. Przy- datne informacje mogą w nim znaleźć również już praktykujący kosmetolodzy różnych specjalności, którzy dążą do poszerzania swojej wiedzy i nieustannego kształcenia się oraz przedstawiciele innych grup zawodowych powiązanych z pielęgnacją i upiększaniem ciała, naukami o zdrowiu, żywieniu, zdrowiu publicznym.
„Publikacja ta jest pracą zbiorową, efektem pracy kilkunastu autorów. Zaprosiłam do jej napisania specjalistów w zakresie poszczególnych zagadnień wchodzących w skład szeroko pojętej kosmetologii z całej Polski. Osoby te, uczestnicząc w kształceniu kosmetologów i czując spoczywającą na nich odpo- wiedzialność za kompetencje biorących udział w opiece zdrowotnej kadr kosmetologicznych, wyrazili chęć wzięcia udziału w tym projekcie – za co jestem im niezmiernie wdzięczna. Udział ekspertów z wielu dziedzin nauki pokazuje także, że kosmetologia jest dziedziną multidyscyplinarną, niejednolitą, złożoną, i co ważne – wymagającą uporządkowania”.
Z Przedmowy dr Joanna Klonowska
