• Nie Znaleziono Wyników

C a ille te t, Über den Ursprung des von den Pflanzen assimilierten Kohlen

Physiologische Chemie

L. C a ille te t, Über den Ursprung des von den Pflanzen assimilierten Kohlen

stoffs. Vf. b a t F a rn e d e r G a ttu n g A d ian tu m in reinem Sandboden u n te r Z usatz von A d ian tu m asch e in m äßig hellem R aum e k u ltiv ie rt, w obei e r den S an d n u r m it e in e r se h r v erd . L sg . von K alium - u n d A m m onium phosphat u n d -n itra t fe u c h t e r­

h ielt. D ie F a rn e v e rtro c k n e te n n ach e in er gew issen Z eit, w äh ren d die in B lu m en ­ erde od er H eid eb o d en k u ltiv ie rte n E xem plare sich norm al en tw ick elten . E s e rg ib t sich h ie ra u s, daß diese F a rn e d en zu ih re r E n tw . n o tw en d ig en K ohlenstoff den im B oden e n th a lte n e n o rg an isch en S u b stan zen entnehm en. (C. r. d. l ’A cad. des Sciences

152. 1215— 17. [8/5.*].) Dü s t e r b e h n.

Jean P ou gn et, E inw irkung der ultravioletten Strahlen a u f die grünen Vanille­

schoten. (Vgl. C. r. d. l ’A cad. des Sciences 151. 566; C. 1910. ü . 1546.) D ie p lasm o ly tisch e W rk g . d er u ltra v io le tte n S tra h le n ein er Q uecksilberquarzlam pe von 110 V olt u n d 4 A m p. a u f frisc h e , geruchlose V anilleschoten is t eine s tä rk e re , als diejenige von Ä .- u n d C hlf.-D äm pfen. W ä h re n d n a c h He c k e l die D äm p fe von A.

u n d Chlf. n ic h t im stan d e s in d , b e i völlig g rü n en , u n re ife n S choten eine E ntw . des Vanillegeruches h erv o rzu ru fen , t r it t dieser G eruch bei d erartig en Schoten bereits n a c h 2— 6 S td n . la n g e r E inw . d er u ltra v io le tte n S tra h le n , b ei m eh r od er w eniger reifen S choten n ach e n tsp re c h e n d k ü rz e re r Z eit, die von d e r E n tfe rn u n g d er L ic h t­

quelle u n d d e r T em p. a b h ä n g t, ein. (C. r. d. l’A cad . des Sciences 152. 1184—86.

[1/5.*].) Dü s t e r b e h n.

E ttore V a s s a llo , Verhalten organischer und anorganischer Substanzen in Pflanzenorganismen. I. M i t t e i l u n g . I n dieser A rb e it b esch reib t Vf. n u r e rs t die v on ih m g e b ra u c h te M ethode u. die A p p a ra te , m ittels d eren die W u rz e ln d e r V er­

suchspflanzen d ire k t gezw ungen w erd en , die d arg e re ic h te n L sg g . m öglichst schnell zu ab so rb ieren . E s g e lin g t so, u n te r physiologisch ganz n. B ed in g u n g en die Verss., au ch in g anz au sg ed eh n tem M aße, d u rch zu fü h ren u n d alle ein tre te n d e n V erän d e­

ru n g e n g en a u zu b eo b ach ten . D ie A b so rp tio n nim m t m it d e r Z unahm e des D u rch ­ m essers d e r fü r die In o k u latio n v e rw a n d te n W u rz e l zu u n d zeig t sich am größten, w en n es au ch die A k tiv itä t der W u rz e l ist. Ü b e r die E rg e b n isse d e r V erss. soll in sp ä te re n M itteilungen b e ric h te t w erden. (Gazz. chim . ital. 41. I . 342—52. 17/4.

1911. [Dez. 1910.] P a v ia . A llgem . Chem. U n iv .-In st.) ROTH-Cöthen.

K urt M eyer, Untersuchungen über antigene Eigenschaften von Lipoiden.

I I . M itteilung. Weitere Versuche über die antigenen Bandwurmlipoide. (Vgl. Ztschr.

f. Im m u n itätsfo rsch , u. experim . T h e ra p . I. T l. 7. 732; C. 1910. I I . 16S0.) Das spezifische K o m p lem entbindungsverm ögen kom m t allen d u rc h ih re A cetonunlöslich­

k e it g ek en n zeich n eten L ip o id en des B an d w u rm s zu, u n d z w ar an n ä h e rn d in gleicher S tärk e. D ie S tä rk e des K om plem entbindungsverm ögens d e r „ L e c ith in “ -Fraktion

w urde bei v ersch ied en en D a rs ts t. k o n sta n t gefunden. W ie die W irk sa m k e it d e r unspezifischen alkoh. O rg a n e stra k te b ei der IVASSEBMANNseben K k. e rw e is t sich auch das spezifische K om plem entbindungB verm ögen d er B an d w u rm lip o id e u n a b h ä n g ig vom p h y sik alisch en Z u stan d e. E s n im m t beim E rh itz e n v o rü b e rg e h e n d zu u n d is t in fra k tio n ie rt h erg esteilto n V erd ü n n u n g e n stä rk e r als in ein fach en . D a s K om ­ p lem entb in d u n g sv erm ö g en d er B an d w u rm lip o id e w ird d u rch S äu reein w . v e rs tä rk t, d u rch A lk ali aufgehoben. E s w ird fe rn e r z e rs tö rt b e i O xydation m it K M n 0 4 u n d H jO ^ sow ie b e i B rom ierung, d agegen b le ib t es e rh a lte n b e i d e r F ä llu n g m it C dC h.

(Ztschr. f. Im m u n itätsfo rsch , u. experim . T h e ra p . I. T l. 9. 530—40. 13/5. [10/3.]

S tettin . Serobakteriol. L a b . des S tad tk ran k en h au ses.) Pk o s k a u e b. E . Turrö un d P. G onzaleg, Beitrag zum Studium der Anaphylaxie. D as tödliche G ift d e r S erum anaphylaxie b ild e t sich im O rganism us in G gw . d e r G lo­

buline, sei es, daß m an sie iso liert od er m it dem S erum zusam m en in jiziert. A u ß e r­

dem ex istieren im S e ru m , u n a b h ä n g ig von den G lo b u lin en , Stoffe, die le ic h te A n ap h y lax ie erzeu g en , gleich w ie die ersteren . D as a n a p h y la k tis c h e G ift is t d ia ly sie rb a r, w en n das G em isch von G lobulinen u n d B lu t in einem K o llo d iu m ­ h ä u tc h e n b e i 1° im V akuum d er D ialy se u n terw o rfen w ird. D as d a d u rc h g ew o n n en e G ift ist, im D u n k eln a u fb e w a h rt, einige T a g e h a ltb a r u n d is t w ärm efest; es h a n d e lt sich h ie r also um ein e k ry sta llo id e S u b stan z. D u rc h d ie A lk a lih y d ra te , C arb o n ate , A. u n d A . w ird es aus seinen L sg g . n ic h t g e fä llt u n d b e w a h rt in n e u tr a le r u n d alkal. L sg . seine toxischen E ig en sch a ften . N ach A n sic h t d e r Vff. is t das a n a ­ ph y lak tisch e G ift ein A lk alo id , dessen W rk g . d u rch C ocain u n d M orphin n ic h t au fg eh alten w ird. (Ztschr. f. Im m u n itätsfo rsch , u. experim . T h e ra p . I . T l. 9. 556— 66.

13/5. [11/3.] B arcelo n a. B a k te r. L a b . d er Stadt.) Pr o s k a u e b. E. F ried b e rg er u n d E. N a th a n , Über Anaphylaxie. X V I. M itteilung. Die Anaphylatoxinbildungen aus Eiw eiß im Beagensglas durch normale Sera. D ie A rb e it e n th ä lt U n terss. ü b e r die A b sp a ltu n g des A n ap h y lato x in s au s E iw eiß u n te r d er einfachen E in w . von N orm alseris u n te r E rm ittlu n g der q u a n tita tiv e n B e d in g u n g en . Schon d u rch M ischen von 1 m g P fe rd e se ru m (56°) m it n. M eerschw einchenserum lä ß t sieh eine a k u t tödliche G iftdosis g e w in n e n ; so g ar b e i V e rw en d u n g des a r t­

gleichen Serum s als A n tig en g e lin g t die G iftab sp altu n g . (Z tschr. f. Im m u n itäts- forseh. u . experim . T h e ra p . I . T l. 9. 567— 74. 13/5. [12/3.] B erlin. P h arm ak o lo g .

In s t. d. U niv.) P K O SK A U EB.

E. Moro u n d H. Tom ono, Experimentelle Untersuchungen über anaphylaktisches Gift. L ä ß t m an ak tiv es S erum von M enschen m it sta rk p o sitiv er T u b e rk u lin ­ reak tio n a u f A lttu b e rk u lin e in w irk e n , so w erd en aus letzterem k ein e p rim ä r e n t­

z ü n d u n g serreg en d en Stoffe (nachw eisbar) frei. H in g eg en lassen sich au s T u b er- k u lo sep räcip itaten m ittels M eerschw einchenkom plem ent u n te r U m stä n d e n a k u t a n a ­ p h y lak tisch w irksam e Stoffe ex trah ieren . (Ztschr. f. Im m u n itätsfo rsch , u. experim . T h e ra p . I. T l. 9 . 583—651. 26/5. [13/3.] M ünchen. K in d erk lin ik .) Pk o s k a u e b.

H. Braun, Z u r Kenntnis des baktericiden Komplements. D ie b ak te ric id e K om - plem entw rkg. ist die K esu ltan te d e r F u n k tio n e n zw eier S e ru m b e sta n d te ile , von denen e in e r in der G lo b u lin frak tio n , d e r an d ere in dem ü b rig g eb lieb en en Serum n ach w eisb ar ist. D as b a k tericid e K om plem ent ze ig t d en selb en B a u w ie das h äm o ­ ly tisch e (E n d stü ck u n d M ittelstü ck n a c h B k a n d ) . B ak tericid es E n d - u n d M ittel­

stü ck k ö n n en sich b is zu einem gew issen G rad e g eg en seitig v e rtre te n ; die M ittel­

stü ck e d e r v ersch ied en en T ie rs e ra k a n n m an g eg en seitig v erta u sc h e n . (Z tschr. f.

Im m u n itätsfo rsch , u. experim . T h e ra p . I. T l. 9 . 665— 76. 26/5. [17/3.] F ra n k f u rt a. M.

S tad t. H y g . In st.) PK O SK A U EB.

Pr. Graetz, Experimentelle Studien über die Beziehungen zwischen Milch, Colo­

strum und Blutserum des Rindes. (Zugleich ein Beitrag zur Frage der Eiw eiß­

differenzierung in den Körperflüssigkeiten der gleichen Tierart.) E in e absolute Diffe­

ren z ie ru n g zw ischen den d rei e rw ä h n te n F ll. is t w ed er m it P rä c ip ita tio n s- u n d K om plem entsbindungsm ethode, noch m it d er A n ap h y lax ie m öglich. Z w ischen den g e n an n te n F ll. b esteh en q u a n tita tiv e biologische D ifferenzen, w elche d u rch die q u a n tita tiv e n V e rh ä ltn isse d e r in diesen 3 F ll. e n th a lte n e n gem einsam en E iw e iß ­ k ö rp e r ih ren G ru n d hab en . E in m it K u h m ilch gew onnenes A n tiseru m erm öglicht u n te r U m stä n d e n eine völlige D ifferenzierung g eg en ü b er dem R in d erseru m , w äh ren d ein m it letzterem gew onnenes Im m u n seru m eine d e u tlic h e , w enn au ch g erin g ere V erw an d tsch aft zw ischen diesen F ll. zum A u sd ru c k zu b rin g en verm ag, als zw ischen C olostrum u n d R inderserum . D as C olostrum nim m t in bio lo g isch er H in sic h t eine M ittelstellu n g ein zw ischen M ilch u n d R in d e rse ru m , indem die m it C olostrum g e ­ w onnenen Im m u n se ra in d e r R eg el eine a n n ä h e rn d gleiche A v id itä t g eg en ü b er M ilch u n d R in d e rse ru m zeig e n , w ie gegen das A n tig e n d e r V o rb eh an d lu n g . V er­

einzelte C o lo stru m an tisera zeigen je d o c h ein an n ä h e rn d gleiches V e rh a lte n w ie die m it K u h m ilch g ew o n n en en Im m u n sera, indem sie (im K om plem entsbindungsvers.) eine D ifferenzierung zw ischen C olostrum u. R in d erseru m erm öglichen. D as Colo­

stru m ze ig t d u rch w eg ein e größere biologische V erw a n d tsc h a ft zum R in d erseru m als die M ilch, w as w ah rsch ein lich a u f dem stä rk e re n G e h a lt des C olostrum s an d en b eid en F ll. gem einsam en E iw e iß k ö rp e m b e ru h t. A ls die gem einsam en E iw eiß ­ k ö rp e r h ä tte n n ach den U n terss. von Ba u e r u. En g e l die M olkenproteine (A lbum in u n d G lobulin) zu g elten.

A u ch im A n ap h y lax ie v ers. kom m t d er höh ere q u a n tita tiv e G e h a lt des Colo­

stru m s a n A lb u m in en u n d G lobulinen zum A u sd ru c k , d e r a r t, daß die V ersu ch s­

tie re , die m it R in d erseru m se n sib ilisie rt s in d , in g leich er W eise a u f C olostrum a n a p h y la k tis c h reag ieren , w ie die m it C olostrum sen sib ilisierten a u f eine R einjektion m it R in d erseru m . M it K u h m ilch g e lin g t es zw ar, geg en R in d erseru m zu sensibi­

lisieren , u m g ek eh rt a b e r n ic h t m it R in d erseru m geg en alle K u h m ilc h a rte n , d a im le tz te re n F a lle d ie in d e r M ilch e n th a lte n e n , den E iw eiß k ö rp e rn des Serum s ver­

w a n d te n , bezw . id e n tisc h e n E iw eiß k ö rp e r (G lobuline, A lbum ine) w ohl zu r S ensibi­

lisie ru n g , a b e r n ic h t in allen F ä lle n z u r A b sp a ltu n g ein er g en ü g en d en G iftm enge ausreichen.

D e r G e h a lt des C olostrum s a n häm olytischem K om plem ent is t g rö ß e r als der d e r g ew öhnlichen M ilch u n d n im m t allm ählich um so m eh r a b , als d er T a g der E n tn ah m e vom T erm in des W u rfe s e n tfe rn t ist. A u c h die M ilch e n th ä lt häm o­

ly tisch es K o m p lem en t, w enn auch in g erin g eren M engen. (Z tschr. f. Im m u n itä ts­

fo rsch u n g u. exper. T h e ra p ie . I. T eil. 9. 677— 708. H am b u rg . S taatl. H y g . Inst.) Pb o s k a u e r. D. A. W elsh u n d H . G. Chapm an, Beitrag zur E rklärung der Präcipitin- reaktion. D ie H au p tm en g e des P rä c ip ita ts is t durch B estan d teile des A ntiserum s g e b ild e t; es b e ste h t ein e n g er Z usam m enhang zw ischen dem G ew icht des N d. und d e r A ntiserum m enge. B ei v o llstän d ig er P rä c ip ita tio n is t das G ew ich t des N d. un­

ab h ä n g ig von dem A n tig en g ew ic h t, w esh alb es n ic h t ric h tig ist, von e in er K oagu­

latio n des A n tig en s d u rch das P rä c ip itin des A n tiseru m s zu sp rech en oder das A n tig e n als die fällb are S u b stan z an zusehen. — D ie H em m u n g sersch ein u n g kann m an n ic h t d u rch die A nnahm e d e r B. v on P rä c ip ito id e rk lä re n ; sie s te h t a b e r mit d e r B eo b ach tu n g im E in k lan g , daß e rh itz te A n tis e ra a u f den N d. d ire k t spezifisch lö sen d einw irken.

D iese D e u tu n g d e r P rä c ip itin rk . sc h e in t den Vif. von großem praktischen W e rte zu sein in b ezug a u f die Id en tifizieru n g d er spezifischen H e rk u n ft d er Pro­

tein e u n d die T re n n u n g n ah e v e rw a n d te r A rte n , fe rn e r fü r d ie B est. des W ertes

od er m orphologischen C h arak te rs d e r O rd n u n g en , F am ilien u. A rte n d er P flanzen u n d fü r die V erb esseru n g von Verff. zu r U n ters, des Z usam m enw irkens von A n tig en u n d A n tiseru m d u rch K o m plem entablenkung. (Ztschr. f. Im m u n itätsfo rsch u n g u.

exper. T h e ra p . I. T eil. 9. 516—29. 13/5. [9/3.].) Pb o s k a u e r.

Ottorino Kossi, Allergieer scheinungen durch Isoantigene verursacht — Iso- neurotoxisches Serum. B ei V erw en d u n g einer E m ulsion von b lu tfrei gew aschenem H u n d e g e h im als A n tig en e rh ä lt m an bei d en d am it im m u n isierten T ie re n keine isohäm olytisehen A m boceptoren. D ieses A n tig en erz e u g t je d o c h in d en O rganism en, in w elche es e in v erleib t w ird , m ache A llerg ieersch ein u n g en , d ie sich d u rc h n eue E ig en sch a ften des Serum s feststellen la sse n : 1. die E ig en sch a ft, die H äm olyse von H am m elb lu t d u rch spezifisches Im m u n seru m vom K a n in c h e n z u h em m en ; 2. präci- p itie re n d e E ig en sch a ft g egen das zu r Im m u n isieru n g b e n u tz te A n tig e n ; 3. toxische W rk g ., die w ah rsch ein lich speziellen Iso n eu ro to x in en zu zu sch reib en is t. W e rd e n N ucleoproteide als A n tig e n v e rw e n d e t, so w erden von d en au fg ezäh lten E ig e n ­ sch aften sich u n tersch eid en d e ausgelöst. (Ztschr. f. Im m u n itätsfo rsch , u. experim . T h e ra p . I . T l. 9. 652— 64. 26/5. [6/3.] F lorenz. K lin. f. N erven- u. G eistesk ran k h .

am In s t. f. h öhere S tudien.) P r o s k a u e r .

Jeannette Polenaar u n d H. Filippo, Über einige physikalisch-chemische Eigen­

schaften der Frauenmilch. A n d er M ilch von W ö ch n e rin n e n w u rd e n w ä h re n d ca. 14 T ag en B estst. d er V iscosität, d er elek trisch en L e itfä h ig k e it u n d des G e frie r­

p u n k te s au sg efü h rt. Z w ischen n o rm alen F ä lle n u n d anorm alen (geringe M ilch­

sekretion, A lbum inurie, a k u te od er chronische K ra n k h e ite n ) zeig ten sich im D u rc h ­ s c h n itt k ein e U n tersch ied e d e r V isco sität; in fa s t a lle n F ä lle n erfolgte w äh ren d d er erste n T a g e eine ziem lich regelm äßige A bnahm e. D ie L e itfä h ig k e it w a r in anorm alen F ällen fa s t im m er e rh ö h t, am w en ig sten b e i A lb u m in u rie , am m eisten bei g erin g e r M ilchsekretion. I n d en no rm alen F ä lle n w ar ein e reg elm äß ig e A b ­ nahm e d er L e itfä h ig k e it zu b e o b ach ten , b eso n d ers w ä h re n d d e r erste n W oche.

(Ztschr. f. exper. P a th . u. T h er. 9 . 138—45. 25/4. L eid en . P h a rm a k o -th e ra p . L ab .

d er U niv.) G u g g e n h e i m .

Frédéric Aronssohn, Über die mineralische Zusammensetzung der Biene. V er­

w en d et w u rd en m ännliche B ien en au s e in er G egend ohne In d u s trie , in w elcher keine an tik ry p to g am en m etallh altig en B rü h en in d e r L a n d w irts c h a ft ü b lic h w aren.

D ie n ach steh en d en W e rte b ezie h en sich a u f 100 g b e i 100—110° g etro c k n e te r In s e k te n :

A sche . . 4,23 g Si . . . . . . 0,034 g C a. . .

S . . . . 1,413 JJ Cu . . M g . . . . 0,099

C I . . . . 0,294 F e . . . . . 0,015 K . . .

J . . . . 0,00009 » M n . . . . . 0,002 N a . . . . 0,049 „ p . . . . 0,953 » Z n . . . . . 0 ,0 1 2 ,, F . . . . . ?

A s . . . . 0 ,0 0 0 0 0 1 5 » Al . . . . . 0,010

(C . r . d . l ’A c a d . d e s S c ie n c e s 152. 1183—84. [1/5.*].) D üS T E B B E H N .

F. P. Faraone, Uber die Bedeutung der Fette bei der Ernährung. Z usam m en­

fassen d e D a rst. der F ettch em ie m it speziellem H inw eis a u f biochem ische P ro zesse u. die v olkshygienische B e d e u tu n g e in er fettre ich en N a h ru n g . (Boll. Chim . F arm . 5 0 . 129—33. 28/2. 169—73. 15/3. 238—42. 15/4. M ailand. L a b , d. S ch u le fü r Öl-

u. F e ttin d u strie .) Gu g g e n h e i m.

40

O sc a r G ro ss, Untersuchungen über das Verhältnis von Stickstoff zu Schwefel im Stoffwechsel. A l l a r d u n d G r o s s (Ztschr. f. klin. Med. 6 4 . H e ft 3 —4) h a tte n in V erss. a n einem A lk a p to n u rik e r u n te r b estim m ten B e d in g u n g en (F ieb er, A lk ali­

d arreich u n g ) das V erh ältn is N : H o m o g en tisin säu re in k o n s ta n t gefu n d en u n d d a ra u s g eschlossen, daß beim E iw eißzerfall u n te r U m stän d en n ic h t das g an ze E iw e iß ­ m olekül fü r d en K ö rp e r v erlo ren g e h t, so n d ern daß b estim m te K om plexe z u rü c k ­ g eh alten u n d w eiter v e rw e rte t w erden. I n den v orliegenden V erss. am norm alen O rganism us (H und) sollte die S -A u ssch eid u n g , in g leich er W e ise w ie die A u s­

sch eid u n g der H o m o g en tisin säu re h eim A lk a p to n u rik e r, einen In d ic a to r b ild en fü r die A rt u nd die B eein flu ß b ark eit des E iw eiß ab b au s. B eim N - G l e i e h g e w i e h t w a r das V erh ältn is N : S in E in - u. A u sfu h r g leich ; seinen re la tiv h ohen S ch w an ­ kun g en (15,9— IS ,7) in d en N a h ru n g e n en tsp rech en gleich große S ch w an k u n g en in den W e rte n d e r A u ssch eid u n g en . Im H u n g e r z u s t a n d fä llt d er Q u o tie n t; w ah r­

scheinlich su c h t d er K ö rp e r die sch w efelärm eren B au stein e des E iw eißes zu v e r­

w e rte n , w äh ren d d ie schw efelreicheren a b g e b a u t u n d elim in iert w erd en . B ei L e c i t h i n d a r r e i c h u n g kom m t z w ar eine N -R eten tio n z u sta n d e , d ie S-A ussehei- d u n g w ird a b e r g a r n ic h t oder n u r w en ig beeinflußt. B ei d er e iw eiß sp aren d en W rk g . des L e c ith in s (vgl. Y o s h i m o t o , Z tsch r. f. physiol. Ch. 6 4 . 464; C. 1 9 1 0 . 1.

1370) sc h e in t es sich dem nach w esentlich um eine R eten tio n von „N -S eh lack en “ , bezw . um eine V erw e rtu n g S -freier E iw eiß a b b a u p ro d u k te zu h an d eln . — A l k a l i - v e r f ü t t e r u n g h a tte k ein en E influß a u f d en Q uo tien ten N : Z. (Z tschr. f. exper.

P a th . u. T h e r. 9. 171— 89. 25/4. G reifsw ald . M ed. K linik.) G u g g e n h e i m . K . K s c h is c h k o w s k y , Die Chloralose als Mittel für die allgemeine Anästhesie bei dm wiederkäuenden Tieren. D u rc h in tra v e n ö se E in fü h ru n g von C hloralose (0,07 g pro kg) k o n n te an S chafen, K a n in c h e n u. K a tz e n 5—6-stdge. tie fe N arkose ohne schädliche N ebenw rkgg. e rzielt w erd en . (Z e n tra lb la tt f. P h y sio l. 25. 8—11.

1/4. [16/3.] P e te rsb u rg . Med. H ochschule fü r F ra u e n .) Gu g g e n h e i m. C h a s s ia R a p p o p o r t , Über die Opiuinarethankombination. N ach d er F e s t­

stellu n g Li n d e m a n n s (Z tschr. f. exper. P a th . u. T h er. 7. 725; C. 1910. I. 2130), vgl. auch B ü r g i , Z tsch r. f. exper. P a th . u. T h er. 8. 523; C. 1911. I. 905), daß die K om b in atio n M o rp h iu m u reth an zu r W irk u n g sp o te n z ie ru n g fü h rt, ließ sich annehm en, daß au ch b ei d e r K o m b in atio n Opiumurethan n ic h t bloß ein e A d d itio n , sondern a u ch eine P o te n z ie ru n g d er W rk g g . stattfin d en w ürde. N ach d em fü r ein K an in ch en die m inim al n ark o tisieren d e D osis d er T in c tu ra opii (No) zu 2,5 g p ro k g K ö rp e r­

g e w ic h t b estim m t w ord en w a r, zeig ten sic h , in Ü b erein stim m u n g m it obiger V or­

a u ssetzu n g , folgende K o m b in atio n en n a rk o tisie re n d : 1/2 N o + Vi5 N u (N u = m ini­

m ale n ark o tisieren d e U reth an d o sis), ‘/a N u + Vas N o , Vs N o + Vs N u . (Ztschr.

f. exper. P a th . u. T h e r. 9 . 39—48. 25/4. B ern . M ed.-chem . u. P h arm ak o l. In s t. d.

U niv.) Gu g g e n h e i m.

A lf r e d F r ö h l i c h , Weitere Untersuchungen über die physiologische Wirkung des d-Suprarenins. A u s h e rzp leth y sm o g rap h isch en M essungen g e h t h e rv o r, daß durch w ied erh o lte In je k tio n von d -S u p raren in h erv o rg eru fen e U n em p fin d lich k eit des B lu t­

d ru ck es gegen 1-Suprarenin (vgl. Z e n tra lb la tt f. Physiol. 2 3 . 254; C. 1 9 0 9 . n . 728) n ic h t a u f e in e r re la tiv e n H erzsch w äch e (vgl. A b d e r h a l d e n , K a u t z s c h , M ü l l e r , Z tsch r. f. physiol. Ch. 6 2 . 404; C. 1 9 0 9 . H . 1935) b e ru h t. W a h rsc h e in lic h besteht w ä h re n d des „d -S u p ra re n in z u sta n d e s“ eine m axim ale D a u e re rre g u n g d e r sym pa­

th isc h e n N e rv e n e n d ig u n g e n , in sb eso n d ere d e r sy m p ath isch en V asokonstriktoren, sow ie d er C ap illaren . H ie rfü r sp rech en au ch die onkom etrisch re g istrie rte n N ieren­

schrum pfungen, fe rn e r das V ersiegen d er D iu rese (auch n ach in tra v e n ö se r Injektion

von Kaffein, H arn sto ff, h y p erto n isch e n Salzlsgg.) u n d d er S p eich elsek retio n (nach elek trisch er R eizu n g d e r C horda ty m p an i, n a c h P ilo carp in in jek tio n ), die H a m b la s e n ­ erschlaffung, das A u sb leib en d e r C o n ju n k tiv itis n ach S enfölinstillation. D ie V a g u s - hcrzw rkg. w ird n ic h t a lte rie rt. D ies is t ein Z eich en , d aß n u r d ie sy m p ath isch en u n d n ic h t die autonom en N erv en en d ig u n g en v on d e r W rk g . betroffen sind. D ie eig en artig e W rk g . des d -A d ren alin s a u f d en B lu td ru c k e rk lä rt sich d u rch d ie A n ­ nah m e e in er u n g iftig en B esetzu n g h a p ta p h o re r G ru p p e n (T oxoidw irkung in E h b - LIC H s N om enklatur) od er d u rch die A nnahm e e in er v e rä n d e rte n B lu tv e rte ilu n g . (Z e n tra lb la tt f. P h y sio l. 25. 1—S. 1/4. [10/3.] W ie n . P h a rm a k o l. In s t. d. U niv.)

Gü g g e n h e i m. P o c k e , Zur Digitalisprüfung am Froschherzen, insbesondere zur wechselnden Widerstandsfähigkeit der Temporarien gegen Digitalis. D ie A rb e it e n th ä lt V or­

schläge zu ein er V erb esseru n g d e r v on S t e a u b (Biochem . Z tsch r. 2 8 . 392; C. 1 9 1 0 . II . 1830) v orgeschlagenen Methode der Digitalisprüfung am i s o l i e r t e n F ro s c h ­ h erzen, sow ie P rä z isie ru n g ein ig er V ersu c h sa n o rd n u n g e n , die b e i d e r M ethode des Vfs. (vgl. A rch. d er P h a rm . 2 4 8 . 365; C. 1 9 1 0 . I I . 766) in B e tra c h t kom m en.

V ergleichende B estim m ungen a n B erlin er T em p o ra rien u n d a n rh e in isc h e n T ie re n fü h rte n zu r Ü b e rz e u g u n g , d aß in d e r W id e rsta n d sfä h ig k e it g eg en ü b er D ig italis zw ischen den in D eu tsch lan d g efan g en en T em p o ra rien k ein e n e n n e n sw e rte n U n te r­

schiede bestehen. (Z tschr. f. exper. P a th . u. T h e r. 9. 97— 102. 25/4. D üsseldorf.) Gu g g e n h e i m. T h . K n a p p , Der Einfluß von Guajacolderivaten auf die Ausscheidung der Glucuronsäure g ib t n eb e n d er gleichzeitig v e rm e h rte n Ä th ersc h w e fe lsä u re ein K r i­

te riu m fü r die R eso rp tio n u n d die physiologische W rk g . v e rsc h ie d e n e r G uajacol- d eriv ate. E in e th e ra p e u tisc h e W rk g . k a n n n u r b ei den P rä p a r a te n e rw a rte t w erden, b e i denen eine ü b e r die N orm erh ö h te Ä th ersch w efelsäu re- u n d G lucu ro n säu re- a u ssch eid u n g eine T eiln ah m e an d en biochem ischen P ro zessen des O rganism us v e r­

m uten läß t. W ie w eit dies bei den u n te rsu c h te n S u b stan zen d e r P a ll i s t, erh ellt aus n ach ste h e n d e r Ü b e rsic h t:

A n G lu cu ro n säu re A n S chw efelsäure E in g eg eb en e S u b stan z g eb u n d en g eb u n d en

G uajacol p u r ... ca. 2 8 % ca. 22%

G uajacol c a rb o n at... 20,48% 33,04%

G uajaco lzim tsäu reäth er . . . 26,28% 44,56%

G uajaeolsulfosaures K aliu m . 23—2 7 % —

G u ajaco lg ly cerin äth er . . . 40—50% 10—30%

D ie B est. d er G lu cu ro n säu re erfolgte n a c h T o l l e NS (Ztschr. f. p h y sio l. Ch. 6 7 .

D ie B est. d er G lu cu ro n säu re erfolgte n a c h T o l l e NS (Ztschr. f. p h y sio l. Ch. 6 7 .

Powiązane dokumenty