i Chotowskich herbu Gryf
II. C.139. WANDA ZOFIA MARIA
Wanda Zofia Maria była córką Ignacego (II.C.117) i jego drugiej żony Klementy-ny Bobrowskiej. Urodziła się 15 V 1855 r. w Nieznanowicach1127.
II.C.140. STEFAN
Stefan był synem Ignacego (II.C.117) i jego drugiej żony Klementyny Bobrowskiej. Urodził się w 1859 r.1128
1124https://pl.wikipedia.org/wiki/Ludwik_Napoleon_D%C4%99bicki [dostęp 13.08.2016].
1125 J. Dunin-Borkowski, Almanach błękitny…, s. 313; A. Boniecki, op. cit., t. IV, s. 274.
1126 J. Dunin-Borkowski, Almanach błękitny…, s. 314; A. Boniecki, op. cit., t. IV, s. 274.
1127 J. Dunin-Borkowski, Almanach błękitny…, s. 314.
II.C.141-145. ROMUALD, FELIKS, TYTUS, JAKUB I BALTAZAR
Wszyscy byli synami Stanisława (II.C.122). Zostali wylegitymowani w Rosji w 1846 r. i wpisani na listę szlachty podolskiej1129.
II.C.146. JÓZEF
Józef był synem Wojciecha (II.C.128). Został zapisany do ksiąg szlacheckich w Galicji w 1839 r.1130
II.C.147. JÓZEF
Józef był synem Antoniego (II.C.129). Legitymował się ze szlachectwa w Króle-stwie Polskim w 1854 r.1131 Współdziedzic dóbr Smardzewo w pow. rawskim1132.
POKOLENIE XXXIV
II.C.148. KAROLINAKarolina była starszą córką Ignacego (II.C.130) i Scholastyki Bonieckiej. Poślubi-ła NN Sroczyńskiego1133.
II.C.149. ZOFIA
Zofia była młodszą córką Ignacego (II.C.130) i Scholastyki Bonieckiej. Poślubiła NN Sierzputowskiego1134.
II.C.150. KAJETAN
Kajetan był starszym synem Ignacego (II.C.130) i Scholastyki Bonieckiej. Urodził się w 1821 r. Poślubił Natalię Głogowską, która urodziła córkę Zofię (II.C.162)1135.
II.C.151. ZYGMUNT
Zygmunt był młodszym synem Ignacego (II.C.130) i Scholastyki Bonieckiej. Uro-dził się w 1829 r. Poślubił Helenę Grodziecką, która uroUro-dziła: Józefa, Jana i Marię (II-.C.163-165)1136.
II.C.152. ZYGMUNT
Zygmunt był synem Hipolita (II.C.131) i Teofii Sroczyńskiej. Zmarł w 1864 r. Posiadał trzy córki: Leokadię, Julię i Klementynę (II.C.166-168)1137.
1129 S. Uruski, op. cit., t. III, s. 161.
1130 A. Boniecki, op. cit., t. IV, s. 275.
1131 Ibidem.
1132 S. Uruski, op. cit., t. III, s. 161.
1133 A. Boniecki, op. cit., t. IV, s. 273.
1134 Ibidem.
1135 Ibidem.
1136 Ibidem.
II.C.153. URSZULA
Urszula była dzieckiem Ludwika (II.C.132) i NN Dobieckiej. Poślubiła Feliksa Komara1138.
II.C.154. JANINA
Janina była najstarszym dzieckiem Ludwika Zygmunta (II.C.137) i Honoryny Pruszyńskiej. Urodziła się w 1877 r.1139
II.C.155. CELINA
Celina była drugim dzieckiem Ludwika Zygmunta (II.C.137) i Honoryny Pruszyń-skiej. Urodziła się w 1880 r.1140
II.C.156. JERZY
Jerzy był trzecim dzieckiem Ludwika Zygmunta (II.C.137) i Honoryny Pruszyń-skiej. Zmarł w 1895 r.1141
II.C.157. FELICJA
Felicja była czwartym dzieckiem Ludwika Zygmunta (II.C.137) i Honoryny Pruszyń-skiej. Poślubiła 4 II 1905 r. w Krakowie Ludwika Skibniewskiego, c.k. porucznika rezerwy w 12 pułku dragonów, właściciela dóbr Maćkowice z Koniuchami w pow. przemyskim1142.
II.C.158. KAROL
Karol był piątym dzieckiem Ludwika Zygmunta (II.C.137) i Honoryny Pruszyń-skiej. Dziedziczył dobra w Jaworowie1143.
II.C.159. ELŻBIETA
Elżbieta była szóstym dzieckiem Ludwika Zygmunta (II.C.137) i Honoryny Pru-szyńskiej1144.
II.C.160. LEON
Leon był siódmym dzieckiem Ludwika Zygmunta (II.C.137) i Honoryny Pruszyń-skiej1145. Artysta-malarz.
II.C.161. ŁUCJA
Łucja była ósmym dzieckiem Ludwika Zygmunta (II.C.137) i Honoryny Pru-szyńskiej1146.
1138 Ibidem.
1139 Ibidem.
1140 J. Dunin-Borkowski, Almanach błękitny…, s. 313.
1141 A. Boniecki, op. cit., t. IV, s. 274.
1142 J. Dunin-Borkowski, Almanach błękitny…, s. 313.
1143 Ibidem.
1144 Ibidem.
1145 Ibidem.
POKOLENIE XXXIV
II.C.162. ZOFIAZofia była córką Kajetana (II.C.150) i Natalii Głogowskiej. Wyszła za mąż za NN Staniszewskiego1147.
II.C.163. JÓZEF
Józef był synem Zygmunta (II.C.151) i Heleny Grodzieckiej. Urodził się w 1873 r.1148
II.C.164. JAN
Jan był synem Zygmunta (II.C.151) i Heleny Grodzieckiej. Urodził się w 1876 r.1149
II.C.165. MARIA
Maria była córką Zygmunta (II.C.151) i Heleny Grodzieckiej1150.
II.C.166. LEOKADIA
Leokadia była córką Zygmunta (II.C.152). Poślubiła NN Gałeckiego1151.
II.C.167. JULIA
Julia była córką Zygmunta (II.C.152). Poślubiła NN Bobakowskiego1152.
II.C.168. KLEMENTYNA
Klementyna była córką Zygmunta (II.C.152). Poślubiła NN Makowskiego1153. Bez filiacji: Zdzisław, syn Gustawa Rajmunda i Aleksandry Kowalskiej, wnuk Bazylego i Teresy Auersberg, w 1900 r. ożenił się w Warszawie z Zofią Wierzbicką1154.
1147 A. Boniecki, op. cit., t. IV, s. 273.
1148 Ibidem. 1149 Ibidem. 1150 Ibidem. 1151 Ibidem. 1152 Ibidem. 1153 Ibidem. 1154 Ibidem, s. 275.
Latoszyńscy to boczne odgałęzienie potężniejszego rodu Dębickich, zapoczątko-wane w XIV w.
JAN (II.C.11)
|
POKOLENIE XIX
II.D.1. MIKOŁAJJak już wspomniano wyżej, jego brat stryjeczny Jan Dębicki (II.C.12) w 1464 r. zapisał mu oraz jego braciom Janowi i Piotrowi ⅓ posiadłości (II.D.2-3)1155. Jego włości około 1470 r. przedstawił Jan Długosz. Był to Latoszyn, gdzie władał Nicolaus
Lyatho-schinsky wraz z bratem Piotrem (II.D.3), sam zaś Mikołaj posiadał też Gumniska1156. Mikołaj Latoszyński (Nicolao de Lathoschyn) był też świadkiem (z bratem Piotrem) w cytowanym już w tej publikacji dokumencie z 4 VII 1468 r.1157 Informacja o małżeń-stwie Mikołaja zawarta jest we wpisie do ziemskiej księgi sądowej krakowskiej z 1463 r.: Jan z Niewiarowa zastawił swemu szwagrowi Mikołajowi Latoszyńskiemu z Latoszyna (pow. pilzneński) z racji 200 grzywien posagu swej siostry Anny, żony Mikołaja, do czasu spłacenia sumy, całą swoją wieś Jawornik1158. Dziećmi Mikołaja i Anny byli syno-wie: Jakub, Stanisław i Kilian (II.D.5-7) oraz córka Barbara (II.D.8).
II.D.2. JAN
Jan, syn Jana z Dębicy Latoszyńskiego (II.C.11) był młodszym bratem Mikołaja. Także był odbiorcą zapisu Mikołaja z Dębicy (zob. wyżej). Jan był osobą stanu duchow-nego, doktorem dekretów, proboszczem w Janinie w 1465 r., kanonikiem w Tarnowie, a następnie rektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1468 r., kanonikiem kapituły krakowskiej w 1472 r., kantorem katedry św. Wacława na Wawelu w 1490 r. i kustoszem kolegiaty św. Michała Archanioła, zmarł po 1499 r.1159 Jan Długosz w opisie datowanym na lata 1470-1480 informuje, że Johannes Lyathoszinszky, nobilis de domo Griffonum,
1155 Ibidem, s. 271.
1156 J. Długosz, LB, t. II, s. 262, 264, 265 i 296. O Mikołaju jako dziedzicu Gumnisk A. Boniecki pisze
w latach 1462-1490, zob. A. Boniecki, op. cit., t. XIV, s. 41.
1157 AS, t. II, nr CLXX (s. 212).
1158http://www.slownik.ihpan.edu.pl/search.php?q=Latoszy%C5%84skiemu&d=3&t=0 [dostęp 13.08.2016].
dr dekretałów, kanonik krakowski był proboszczem w kościele św. Piotra Apostoła w Bolechowie. Parafia pobierała dziesięcinę snopkową i konopną o wartości 20 grzywien, liczoną z łanów kmiecych, karczem, zagród, a należną bpowi, a także dziesięcinę o war-tości trzech grzywien z folwarku bpa dla proboszcza w Bolechowie. Proboszcz posiadał w tej miejscowości karczmę, płacącą dwie grzywny czynszu, zagrodnika, który płacił jeden wiardunek czynszu i pracował jeden dzień w tygodniu. Natomiast jako uposaże-nie Długosz wymienił: role, łąki, sadzawki i sad. Proboszcz pobierał 4 grzywny kolędy. Prawo patronatu nad parafią należało do bpa. Do parafii należały także wsie: Brzezie, Będkowice i Ujazd1160. Dnia 13 IV 1467 r. bp krakowski Jan Lutek z Brzezia wyznaczył dra Jana Latoszyńskiego (Lathoschinsky) jako jednego z dwóch sędziów w sprawie rozwodowej [?] Anny, córki Wernera z Bilska i Daniela z Krzywaczki1161. W 1477 r. Mikołaj Bąk, Grzegorz Dobek, Jan Żak w imieniu swoim i innych dziedziców (aliorum
coincolarum nominibus) z Leńczy oświadczyli, że dziesięcina snopkowa w tej miejsco-wości wedle zwyczaju należała do kościoła parafialnego w Woli Radziszowskiej, ale w roku bieżącym na podstawie postanowienia oficjała krakowskiego Jana Latoszyń-skiego [1473-1477] miała być oddana Janowi proboszczowi w Leńczach Górnych1162. W 1481 r. wspomniano Jana, gdy sąd oficjała krakowskiego nakazał Mikołajowi Łęt-kowskiemu, psałterzyście w katedrze krakowskiej, zwrócić Andrzejowi z Wróblewa, który był pisarzem Jana Latoszyńskiego, 100 florenów węgierskich, za które sprzedał mu dwie kopalnie soli w Wieliczce, zwane Kurowskie i Łojowskie, należące do nowej kaplicy Krzyża Świętego w katedrze krakowskiej. Andrzej miał natomiast zwrócić Mikołajowi pobrany już czynsz. Jednocześnie unieważniono tę transakcję jako zawar-tą niezgodnie z prawem1163. W 1564 r. w słynnej Miechovii Samuel Nakielski opisał, jak w 1486 r. Jan Rzeszowski, bp krakowski jako superarbiter i inni wyznaczeni arbitrzy (wśród nich Joannes de Latossyn, nazwany doktorem dekretów i kanonikiem) rozstrzy-gali spór między Janem, prepozytem miechowskim, dziedzicem wsi Chełm i Targowi-sko, a Mikołajem proboszczem w Chełmie o różnorodne szkody. Komisja, po uprzedniej wizji miejsca przez Piotra Wapowskiego i Jana Latoszyńskiego (Joannem Lathossynsky), wyznaczyła granice między rolami proboszcza a folwarkiem prepozyta miechowskiego w Chełmie1164.
II.D.3. PIOTR
Piotr był ostatnim synem Jana z Dębicy Latoszyńskiego. Tak jak starsi bracia występował w zapisie majątkowym brata stryjecznego Jana Dębickiego, a także z bratem Mikołajem 4 VII 1468 r. Wcześniej w 1444 r. udało mu się uniknąć śmierci pod Warną1165.
1160 J. Długosz, LB, t. II, s. 29-30.
1161 SPPP, t. II, nr 3885 (s. 733).
1162http://www.slownik.ihpan.edu.pl/search.php?id=8983&q=Latoszy%C5%84skiego&d=3&t=0 [do-stęp 13.08.2016].
1163 Ibidem.
1164 S. Nakielski, Miechovia, Sive Promptvarivm Antiqvitatvm Monasterij Miechouiensis Vbi Per
conti-nuam seriem Praepositum Miechoviensivm... Cracoviae, In Officina Francisci Caesarij Anno Domini 1634
[po 1646], s. 547 i 548.
1165 J. Długosz, Roczniki…, Księga Jedenasta. Księga Dwunasta. 1431-1444, red. J. Wyrozumski,
II.D.4. BARBARA
W 1457 r. Piotr Burzyński zapisał żonie Barbarze, córce zmarłego Jana Latoszyń-skiego 400 grzywien posagu i wiana na połowie swych dóbr w Kielanowicach, Bistu-szowej i UnieBistu-szowej1166.
POKOLENIE XX
II.D.5. JAKUBJakub był pierworodnym synem Mikołaja (II.D.1) i Anny z Niewiarowa (choć nikt tego nie podaje, ale nie może być inaczej). W 1499 r. zastawił połowę Stasiówki i część Latoszyna Dietrzychowi z Krukienic1167. W 1514 r. Mikołaj Marszowski z Głowa i Nie-domic zastawił te wsie za 300 florenów Jakubowi Latoszyńskiemu, a ten wydzierżawił mu te dobra na rok1168. W 1524 r. Stanisław Buczyński tenutariusz dóbr królewskich Rozembark odstąpił za 350 florenów Jakubowi Latoszyńskiemu swe prawa do tej części Łużnej, na której nie miał zapisu Achacy Jordan, a które uzyskał w tejże sumie od An-drzeja Branickiego (II.T.17)1169. W 1536 r. Jakub został określony jako dziedzic Latoszy-na z Golicą i Stasiówki1170. Zmarł bezpotomnie.
II.D.6. STANISŁAW
Stanisław był drugim synem Mikołaja (II.D.1) i Anny z Niewiarowa. Był pisarzem publicznym, wcześniej studiował w Krakowie w 1475 r. Ożenił się z Jadwigą Balówną, stolnikówną sanocką, dziedziczką Nowego Tańca z przyległościami (1504 r.), był posłem z województwa krakowskiego na sejm 1506 r. w Lublinie, otrzymał od króla 20 grzywien na wydatki1171. Sprawował urząd podsędka sandomierskiego w 1508 r., zmarł w 1512 r. Był ojcem Mikołaja i Jana (II.D.9-10) oraz Zofii (II.D.11)1172.
II.D.7. KILIAN
Kilian był trzecim synem Mikołaja (II.D.1) i Anny z Niewiarowa. Dwukrotnie odbył podróż do Ziemi Świętej, by w 1534 r. zostać przyjętym do miechowskich Bożo-grobców jako rycerz Grobu Chrystusowego1173.
1166http://www.slownik.ihpan.edu.pl/search.php?q=Latoszy%C5%84skiego&d=3&t=0 [dostęp 13.08.2016].
1167 A. Boniecki, op. cit., t. XIV, s. 41.
1168http://www.slownik.ihpan.edu.pl/search.php?id=25579&q=Latoszy%C5%84skiemu&d=3&t=0
[dostęp 13.08.2016].
1169 Ibidem.
1170 A. Boniecki, op. cit., t. XIV, s. 41.
1171 Stanislao Lathoszinski, 4 III 1506 r., Liber quitantiarum Alexandri regis, ab a. 1502 ad 1506,
wyd. A. Pawiński, Warszawa 1897, s. 199.
1172 A. Boniecki, op. cit., t. XIV, s. 41.
II.D.8. BARBARA
Barbara była jedyną córką Mikołaja (II.D.1) i Anny z Niewiarowa. Imię odziedzi-czyła po ciotce (II.D.4). Jej mąż, Józef z Tarnawy oprawił jej w 1491 i 1493 r. 600 złotych węgierskich posagu i wiana, następnie w 1500 r. ustanowił ją opiekunką dóbr i dzieci1174.
POKOLENIE XXI
II.D.9. MIKOŁAJMikołaj był starszym synem Stanisława (II.D.5) i Jadwigi Balówny1175. Imię otrzy-mał po dziadzie ojczystym (II.D.1). W 1521 r. Jan Janiński i Mikołaj Latoszyński w imie-niu Stanisława Kolanowskiego z Kolanówki i jego bratanków przełożyli termin z opatem i klasztorem koprzywnickim w sprawie o granice i inne szkody1176. W 1536 r. był wraz z bratem Janem dziedzicem Gumnisk, Golęciny i Połomii. To, że pozostawił syna, nie ulega wątpliwości, jednak nic o nim bliżej nie wiadomo (II.D.11).
II.D.10. JAN
Jan był młodszym Stanisława (II.D.5) i Jadwigi Balówny1177. Imię otrzymał po Janie (II.D.2). W 1536 r. był wraz z bratem Mikołajem dziedzicem Gumnisk, Golęciny i Połomii.
II.D.11. ZOFIA
Zofia była jedyną córką Stanisława (II.D.5) i Jadwigi Balówny1178. Była zakonnicą u św. Agnieszki w Krakowie (1523 r.).
POKOLENIE XXII
II.D.12. NN (SYN)Był to syn Mikołaja (II.D.9), ojciec Józefa, Adama, Kiliana i Ewy (II.D.13-16)1179.
POKOLENIE XXIII
II.D.13. JÓZEFJózef był najstarszym z rodzeństwa, dziedzicem Latoszyna i Stasiówki w 1581 r. Początkowo poświęcił się służbie wojskowej, potem był posłem na sejm. Pełnił liczne urzędy w państwie: w 1587 r. był sędzią kapturowym sandomierskim, w 1590 r. mar-szałkiem Trybunału Koronnego, w 1595 r. podstarościm i sędzią grodzkim krakowskim,
1174 A. Boniecki, op. cit., t. XIV, s. 41.
1175 Ibidem.
1176http://www.slownik.ihpan.edu.pl/search.php?id=7788&q=Latoszy%C5%84ski&d=3&t=0 [dostęp 13.08.2016].
1177 A. Boniecki, op. cit., t. XIV, s. 41.
1178 Ibidem.
w 1604 r. podwojewodzim i podczaszym krakowskim. Poślubił Magdalenę Łyczkównę, która w 1591 r. wstąpiła do Arcybractwa Miłosierdzia w Krakowie. W 1602 r. nabył od Komorowskiego Wieprz i Justrzynę w ziemi oświęcimskiej, później przez żonę Józefa zostały wydzierżawione Palczowskim w 1607 r. Umarł w 1611 r. w Latoszynie, został pochowany w dominikańskim kościele Trójcy Świętej w Krakowie. Pozostawił po sobie córki: Apolonię, Annę i Zofię (II.D.17-19)1180.
II.D.14. ADAM
Adam był drugim bratem Józefa, pełnił urząd podczaszego sandomierskiego, dziedziczył w Nowej Wsi i Pstrągowej (1598 r.). Zmarł w 1614 r., mimo małżeństwa z NN Jordanówną bezpotomnie1181.
II.D.15. KILIAN
Kilian był trzecim bratem Józefa. W 1587 r. otrzymał nominację na rotmistrza do ochrony granic. Był on stronnikiem Zygmunta III Wazy podczas bezkrólewia w 1587 r., jako rotmistrz miał bronić Rusi Czerwonej, osiadł na Podolu. Z żony NN Służewskiej (Służeńskiej?) pozostawił: Adama, Abrahama i Annę (II.D.20-22)1182.
II.D.16. EWA
Ewa była ostatnią z rodzeństwa. W 1625 r. była wymieniona jako żona Jana Mi-kołaja Boratyńskiego, starosty lipnickiego1183.
POKOLENIE XXIV
II.D.17. APOLONIAApolonia była najstarszą córką Józefa (II.D.13) i Magdaleny Łyczkówny. Dwu-krotnie wychodziła za mąż, po raz pierwszy za Jana Pisarskiego, po raz drugi za Jacka Lanckorońskiego, kasztelana przemyskiego (1660 r.)1184.
II.D.18. ANNA
Anna była drugą córką Józefa (II.D.13) i Magdaleny Łyczkówny. Poślubiła Adama Misiowskiego1185.
1180 S. Uruski, op. cit., t. VIII, s. 306; A. Boniecki, op. cit., t. XIV, s. 41. Ten ostatni wymienia jeszcze
ogólnikowo synów, ale jeżeli istnieli, to zmarli za życia ojca.
1181 Ibidem. Uruski przypisał mu synów Adama i Abrahama, ale to nieporozumienie, gdyż byli to
syno-wie Kiliana (II.D.15).
1182 Ibidem.
1183 S. Uruski, op. cit., t. VIII, s. 306.
1184 A. Boniecki, op. cit., t. XIV, s. 41.
II.D.19. ZOFIA
Zofia była ostatnią córką Józefa (II.D.13) i Magdaleny Łyczkówny. Dwukrotnie wychodziła za mąż, po raz pierwszy za Samuela Niewiarowskiego, po raz drugi za Hie-ronima Kaznowskiego, chorążego sandomierskiego (1660 r.)1186.
II.D.20. ADAM
Adam był starszym synem Kiliana (II.D.15) i NN Służewskiej (Służeńskiej?). W 1632 r. podpisał elekcję Władysława IV z województwa sandomierskiego. Umarł 9 VI 1639 r., w wieku 62 lat, czyli ur. się w 1577 r. Pozostawił córkę Elżbietę (II.D.23)1187.
II.D.21. ABRAHAM
Abraham był młodszym synem Kiliana (II.D.15) i NN Służewskiej (Służeńskiej?). W 1647 r. był opiekunem bratanicy Elżbiety (II.D.23). W 1649 r. nie żył już, bo wystę-powała wdowa po nim Zofia Lanckorońska1188. Pozostawił po sobie: Stanisława, Marian-nę (HeleMarian-nę?), AnMarian-nę i Adama (II.D.24-27).
II.D.22. ANNA
Anna była córką Kiliana (II.D.15) i NN Służewskiej (Służeńskiej?). W 1647 r. poślubiła Jana Łętowskiego1189.
POKOLENIE XXV
II.D.23. ELŻBIETAElżbieta była jedynym znanym dzieckiem Adama (II.D.20). W 1645 r. pozwała Ligęzę o 1000 florenów. W 1647 r. była żoną Jana Zborowskiego1190.
II.D.24. STANISŁAW
Stanisław był najstarszym synem Abrahama (II.D.21) i Zofii Lanckorońskiej. W 1670 r. uzyskał potwierdzenie praw, zapisał też określoną sumę Magdalenie Ponia-towskiej. Żył jeszcze w 1694 r. Był ojcem Franciszka Cedry i Zofii (II.D.28-29)1191.
II.D.25. MARIANNA (HELENA?)
Marianna (u Uruskiego Helena) była najstarszą córką Abrahama (II.D.21) i Zofii Lanckorońskiej. Wyszła za mąż za Adama Glińskiego, stolnika sandomierskiego, w 1666 r. uzyskała zgodę na wykup Barcic od Tarnowskich1192.
1186 S. Uruski, op. cit., t. VIII, s. 306; A. Boniecki, op. cit., t. XIV, s. 41.
1187 Ibidem.
1188 Ibidem.
1189 A. Boniecki, op. cit., t. XIV, s. 41.
1190 Ibidem.
1191 S. Uruski, op. cit., t. VIII, s. 306; A. Boniecki, op. cit., t. XIV, s. 41.
II.D.26. ANNA
Anna była młodszą córką Abrahama (II.D.21) i Zofii Lanckorońskiej. Wyszła za mąż za Aleksandra Trzcińskiego, jako zmarłą wymieniono ją w 1674 r.1193
II.D.27. ADAM
Adam był młodszym synem Abrahama (II.D.21) i Zofii Lanckorońskiej. Jest za-pewne tożsamy z Latoszyńskim, dziedzicem części Woli Sernickiej w ziemi lubelskiej (1676 r.). Raczej nie żył już przed 1714 r. Był ojcem Jana, Aleksandra i zapewne Eufro-zyny (II.D.30-32)1194.
POKOLENIE XXVI
II.D.28. FRANCISZEK CEDROFranciszek Cedro był niewątpliwie synem Stanisława (II.D.24). Z żony Franciszki, nieznanego rodu doczekał się zapewne syna Stanisława (II.D.33), na pewno syna Toma-sza (II.D.34) i zapewne Krzysztofa (II.D.35)1195.
II.D.29. ZOFIA
Zofia była niewątpliwie córką Stanisława (II.D.24). W 1690 r. była żoną Jana Ka-rola Jeziornickiego1196.
II.D.30-31. JAN I ALEKSANDER
Bracia Jan i Aleksander zostali w 1714 r. wymienieni jako synowie Adama (II.D.27). Drugi z nich był ojcem Jana (II.D.36)1197.
II.D.32. EUFROZYNA
Adam Boniecki wymienia ją tylko w rodzie Dębickich, jako żonę Jana (II.C.82). Czas jej życia sytuuje ją raczej jako córkę Adama (II.D.27)1198.
POKOLENIE XXVII
II.D.33. STANISŁAWStanisław był zapewne synem Franciszka Cedry (II.D.28) i Franciszki. Jego żoną była Konstancja Kozerska, z którą miał syna Stanisława (II.D.37).
1193 Ibidem.
1194 A. Boniecki, op. cit., t. XIV, s. 41.
1195 Ibidem.
1196 S. Uruski, op. cit., t. VIII, s. 306.
1197 Ibidem.
II.D.34. TOMASZ
Tomasz był synem Franciszka Cedry (II.D.28) i Franciszki. Urodził się w 1690 r. Był ojcem Stanisława (II.D.36)1199.
II.D.35. KRZYSZTOF
Krzysztof był prawdopodobnie synem Franciszka Cedry (II.D.28) i Franciszki. Z żony Anny z Dydni doczekał się córek: Anny i Marianny (II.D.38-39)1200.
II.D.36. JAN
Jan był cześnikiem czernichowskim, z żony Anny Płotnickiej, podstolanki laty-czowskiej został ojcem Aleksandra (II.D.40) i prawdopodobnie Adalberta (II.D.41), sam zapewne był synem Aleksandra (II.D.31)1201.
POKOLENIE XXVIII
II.D.37. STANISŁAWStanisław był zapewne synem Stanisława (II.D.33) i Konstancji Kozerskiej. Wzmian-kowany był po raz pierwszy w 1741 r. W 1762 r. zbył dobra Kuklówkę i Kozery, wziął też od Sroczyńskich w zastaw część wsi Siestrzeni. Jego żoną była Marianna Zawiszan-ka, z którą miał FranciszZawiszan-ka, Andrzeja i Mariannę (II.D.42-44)1202.
II.D.38. ANNA
Anna była starszą córką Krzysztofa (II.D.35) i Anny z Dydni. Urodziła się w 1721 r.1203
II.D.39. MARIANNA
Marianna była młodszą córką Krzysztofa (II.D.35) i Anny z Dydni. Urodziła się w 1724 r.1204
II.D.40. ALEKSANDER
Aleksander był synem Jana (II.D.36) i Anny Płotnickiej. Pełnił urząd burgabiego grodzkiego latyczowskiego (1769 r.). W 1784 r. ożenił się z Franciszką Pawłowicz, wdo-wą po Stanisławie de Mangette, podpułkowniku wojsk koronnych1205.
II.D.41. ADALBERT
Adalbert był prawdopodobnie synem Jana (II.D.36) i Anny Płotnickiej. Odnoto-wano go w 1775 r. w Radomiu. Z racji, iż jego prawdopodobne potomstwo: Stefan,
1199 Ibidem, t. XIV, s. 41.
1200 Ibidem.
1201 A. Boniecki, op. cit., t. XIV, s. 42; S. Uruski, op. cit., t. VIII, s. 306.
1202 S. Uruski, op. cit., t. VIII, s. 306; A. Boniecki, op. cit., t. XIV, s. 42.
1203 A. Boniecki, op. cit., t. XIV, s. 41-42.
1204 Ibidem.
Antoni i Szymon (II.D.45-47) było wyznania grecko-katolickiego, można się domyślać, że był on tej samej wiary1206.
POKOLENIE XXIX
II.D.42. FRANCISZEKFranciszek był starszym synem Stanisława (II.D.37) i Marianny Zawiszanki. W 1779 r. podzielił się z bratem Andrzejem Siestrzenią, obaj też w 1780 r. pokwitowa-ni zostali przez Trzecieskich. W 1791 r. musiał już pokwitowa-nie żyć, bo występowała po pokwitowa-nim wdowa Franciszka z synem Janem (II.D.48). Została wtedy pokwitowana przez Stęb-nowską1207.
II.D.43. ANDRZEJ
Andrzej był młodszym synem Stanisława (II.D.37) i Marianny Zawiszanki. W 1779 r. podzielił się z bratem Franciszkiem Siestrzenią, obaj też w 1780 r. pokwitowani zostali przez Trzecieskich. Zapis dożywocia z żoną Katarzyną Szuwalską zeznał w 1785 r. W 1796 r. został pokwitowany przez siostrę Mariannę (II.D.44). Jego synem musiał być Stanisław (II.D.49)1208.
II.D.44. MARIANNA
Marianna była córką Stanisława (II.D.37) i Marianny Zawiszanki. W 1796 r. jej brat Andrzej został pokwitowany przez Mariannę jako żonę Wojciecha Chmielewskiego1209.
II.D.45. STEFAN
Stefan był najstarszym z trzech braci, zapewne synem Adalberta (II.D.41). Miał synów Szymona i Atanazego (II.D.50-51)1210.
II.D.46. ANTONI
Antoni był drugim z trzech braci, zapewne synem Adalberta (II.D.41). Miał syna Piotra i córkę Mariannę (II.D.52-53)1211.
II.D.47. SZYMON
Szymon był ostatnim z trzech braci, zapewne synem Adalberta (II.D.41). Był proboszczem unickim w Drohobyczu, zmarł w 1814 r., żonaty był z Ewą. Miał czworo dzieci: Ksenię, Antoniego, Bazylego i Jana (II.D.54-57)1212.
1206 Ibidem. 1207 Ibidem. 1208 Ibidem. 1209 Ibidem. 1210 Ibidem. 1211 Ibidem. 1212 Ibidem.
POKOLENIE XXX
II.D.48. JANJan był synem Franciszka (II.D.42) i Franciszki. W 1796 r. kwitował, że spłacił Zawadzkich (wraz z matką i stryjem Andrzejem)1213.
II.D.49. STANISŁAW
Stanisław był raczej synem Andrzeja (II.D.43) niż Franciszka (II.D.42). Pozostawił syna Stanisława (II.D.58)1214.
II.D.50. SZYMON
Szymon był raczej synem Stefana (II.D.45). Z żony Ewy posiadał syna Jana (II.D.59)1215.
II.D.51. ATANAZY
Atanazy był raczej synem Stefana (II.D.45). W 1814 r. podpisał testament stryja Szymona (II.D.47)1216.
II.D.52. PIOTR
Piotr był synem Antoniego (II.D.46), księdzem bazylianinem (1830 r.)1217.
II.D.53. MARIANNA
Marianna była córką Antoniego (II.D.46), odnotowaną w 1830 r.1218
II.D.54. KSENIA
Ksenia był najstarszym dzieckiem Szymona (II.D.47) i Ewy, poślubiła Jana Fila1219.
II.D.55. ANTONI
Antoni był drugim dzieckiem Szymona (II.D.47) i Ewy1220.
II.D.56. BAZYLI
Bazyli był trzecim dzieckiem Szymona (II.D.47) i Ewy, proboszczem unickim w Michalewicach, żonatym z Katarzyną Maksymowiczówną1221.
1213 Ibidem.
1214 S. Uruski, op. cit., t. VIII, s. 306.
1215 A. Boniecki, op. cit., t. XIV, s. 42.
1216 Ibidem. 1217 Ibidem. 1218 Ibidem. 1219 Ibidem. 1220 Ibidem. 1221 Ibidem.
II.D.57. JAN
Jan był ostatnim dzieckiem Szymona (II.D.47) i Ewy, proboszczem unickim w Te-niatyskach (1809 r.), zmarł w 1830 r., pozostawił córki: Mariannę i Katarzynę (II.D.60-61)1222.
POKOLENIE XXXI
II.D.58. STANISŁAWStanisław był synem Stanisława (II.D.48). Pozostawił synów: Wojciecha i Jerzego (II.D.62-63)1223.
II.D.59. JAN
Jan był synem Szymona (II.D.50) i Ewy. Urodził się w 1798 r. w Byczkowcach1224.
II.D.60-61. JAN
Marianna i Katarzyna były córkami Jana (II.D.57)1225.
POKOLENIE XXXII
II.D.62-63. WOJCIECH I JERZYObaj byli synami Stanisława (II.D.58). Wylegitymowani zostali w cesarstwie ro-syjskim (1858-1861 r.). Drugi miał synów: Marcina, Józefa i Jana (II.D.64-66)1226.
POKOLENIE XXXIII
II.D.64. MARCINMarcin był najstarszym synem Jerzego (II.D.63). Wylegitymowany został w ce-sarstwie rosyjskim (1858-1861 r.). Miał syna Feliksa (II.D.67)1227.
II.D.65. JÓZEF
Józef był drugim synem Jerzego (II.D.63). Wylegitymowany został w cesarstwie rosyjskim (1858-1861 r.). Miał syna Aleksandra (II.D.68)1228.
II.D.66. JAN
Jan był trzecim synem Jerzego (II.D.63). Wylegitymowany został w cesarstwie rosyjskim (1858-1861 r.). Miał synów Mateusza i Tadeusza (II.D.69-70)1229.
1222 Ibidem.
1223 S. Uruski, op. cit., t. VIII, s. 306.
1224 A. Boniecki, op. cit., t. XIV, s. 42.
1225 Ibidem.
1226 S. Uruski, op. cit., t. VIII, s. 306.
1227 Ibidem.
1228 Ibidem.
POKOLENIE XXXIV
II.D.67. FELIKSFeliks był synem Marcina (II.D.64). Wylegitymowany został w cesarstwie rosyjskim (1858-1861 r.). Miał synów: Jana, Grzegorza, Michała, Józefa i Mikołaja (II.D.71-75)1230.
II.D.68. ALEKSANDER
Aleksander był synem Józefa (II.D.65). Wylegitymowany został w cesarstwie rosyjskim (1858-1861 r.)1231.
II.D.69-70. MATEUSZ I TADEUSZ
Mateusz i Tadeusz byli synami Jana (II.D.66). Wylegitymowani zostali w cesarstwie rosyjskim (1858-1861 r.). Tadeusz miał synów: Józefa, Kaliksta, Benedykta i Gordiana (II.D.76-79)1232.
POKOLENIE XXXV
II.D.71-75. FELIKS JAN, GRZEGORZ, MICHAŁ, JÓZEF I MIKOŁAJ
Jan, Grzegorz, Michał, Józef i Mikołaj byli synami Feliksa (II.D.67). Wylegity-mowani zostali w cesarstwie rosyjskim (1858-1861 r.)1233.
II.D.76-79. JÓZEF, KALIKST, BENEDYKT I GORDIAN
Józef, Kalikst, Benedykt i Gordian byli synami Tadeusza (II.D.70). Wylegitymo-wani zostali w cesarstwie rosyjskim (1858-1861 r.)1234.
1230 Ibidem.
1231 Ibidem.
1232 Ibidem.
1233 Ibidem.
I.75. DOBIEGNIEW
|
POKOLENIE XVI
II.E.1. CZADERCzader z Marcinkowic i Chomranic występował w latach 1398-1429. Jego filiacja nie jest poświadczona, ale wchodzi w rachubę tylko ojcostwo Dobiegniewa (I.75). Jego żoną była Hanka, wdowa po Żegocie z Wielogłów (1402 r.). Był bratem Krystyna
1235 Jak zauważył K. Mosingiewicz, do tej grupy Gryfitów zaliczali się również Znamirowscy, zob.
K. Mosingiewicz, Ród Gryfów w ziemi sądeckiej…, s. 362 in fine. Niewiele o nich wiadomo. Dnia 29 VIII 1385 r. Drogomir, sędzia, i Krzesław, podsędek ziemski krakowski, rozstrzygając spór między Mikołajem z Brodów a Tomkiem zw. Łakwa, przysądzili Mikołajowi 31 grzywien na wsi Pobiedr, DSZK, nr 27 (s. 30). Był to pierwszy poświadczony Znamirowski, jego synami byli Jan i Klemens. W 1433 r. Piotr Głąb z Drusz-kowa [dziś Drużków] pozwał Jana Lągwę z Nieznamirowic o napaść w nocy wraz z siedmioma innymi to-warzyszami równymi sobie na jego dziedzinę w Druszkowie, zabranie dwóch wołów o wartości trzech grzy-wien i popędzenie przez trzy dziedziny oraz pocięcie pługa. Spytek Melsztyński stanął przy swoim kmieciu