strategia zrównoważonego rozwoju w przedSiÊbiOrSTwacH
2. cechy zrównoważonego rozwoju przedsiębiorstwa
Etyczne zachowania biznesowe w przeszłości były wymuszane najczęściej przez połączone siły ekspertów od ochrony środowiska, prawników oraz przed-stawicieli partii politycznych. Zasada zrównoważonego rozwoju przedsiębior-stwa, która polega głównie na współpracy ze społeczeństwem oraz ochronie środowiska, pojawiła się realnie w gospodarce światowej dopiero w dekadzie lat 90-tych XX wieku [Laszlo 2008, s.32].
Unia Europejska pierwszą strategię dotyczącą trwałego rozwoju przyjęła w Göteborgu w 2001 roku. Główne cele zawarte w odnowionej w 2006 roku strategii to [Odnowiona strategia...2006, s. 3-4]:
1) Ochrona środowiska naturalnego. 2) Sprawiedliwość i spójność społeczna. 3) Dobrobyt gospodarczy.
4) Realizacja zobowiązań Unii Europejskiej w skali międzynarodowej. Strategia trwałego rozwoju Unii Europejskiej określa 7 głównych wyzwań, które stoją przed krajami członkowskimi [Odnowiona strategia...2006, s.7-21]:
1) Zmiany klimatu i czysta energia. 2) Zrównoważony transport.
3) Zrównoważona konsumpcja i produkcja.
4) Ochrona zasobów naturalnych i gospodarowanie nimi. 5) Zdrowie publiczne.
6) Integracja społeczna, demografia i migracja.
W Polsce oprócz wytycznych UE dotyczących zrównoważonego rozwoju obowiązuje ustawa o ochronie środowiska. Zrównoważony rozwój to taki roz-wój społeczno – gospodarczy, w którym następuje proces integrowania działań politycznych, gospodarczych i społecznych z zachowaniem równowagi przy-rodniczej. Ważna jest też trwałość podstawowych procesów przyrodniczych w celu zagwarantowania możliwości zaspokajania podstawowych potrzeb po-szczególnych społeczności lub obywateli zarówno obecnego, jak i przyszłych pokoleń [Prawo ochrony środowiska 2001 z późn. zm.].
Kluczowymi obszarami w działaniach zrównoważonego rozwoju zgodnie ze standardami zrównoważonego rozwoju przedsiębiorstwa są [Projekt standar-du ISO 26000]:
1) Ład organizacyjny.
2) Prawa człowieka, czyli wszystkie prawa, które przysługują ludziom z samego faktu bycia osobami obdarzonymi godnością.
3) Relacje z pracownikami, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz organi-zacji.
4) Środowisko przyrodnicze. 5) Uczciwe praktyki rynkowe. 6) Relacje z konsumentami.
7) Zaangażowanie społeczne i rozwój.
Ład organizacyjny według zasad zrównoważonego rozwoju to przede wszystkim transparentność, przejrzystość, otwartość oraz etyczne postępo-wanie. Przedsiębiorstwo musi być odpowiedzialne za podjęte zobowiąza-nia i uwzględzobowiąza-niać istnienie i potrzeby interesariuszy. Wykorzystanie zasobów przedsiębiorstwa powinno być efektywne. Zarządzający powinni dbać o odpo-wiedni poziom reprezentacji kobiet w kadrze zarządzającej [Projekt standardu ISO 26000].
Przedsiębiorstwo powinno zagwarantować pracownikom prawo do swo-bodnego zrzeszania się w związki zawodowe i układy zbiorowe. Należy elimi-nować wszelkie formy pracy przymusowej, pracy dzieci oraz wszelkie formy dyskryminacji w środowisku pracy.
Wszystkie osoby wykonujące pracę na rzecz organizacji muszą ją wykony-wać na podstawie stosownej umowy. Należy uznać znaczenie bezpieczeństwa zatrudnienia zarówno dla indywidualnego pracownika, jak i społeczeństwa, jako całości [Projekt standardu ISO 26000].
Do najważniejszych zadań w zakresie ochrony środowiska należą: ograni-czenie zużycia surowców i energii, ograniograni-czenie produkcji niebezpiecznych od-padów oraz innego rodzaju zanieczyszczeń oraz świadomość ich wpływu na zmiany klimatu. Przedsiębiorstwa muszą dbać o ochronę i odbudowywanie na-turalnych ekosystemów, unikalnych zasobów środowiska, poszanowanie dla różnorodności biologicznej [Projekt standardu ISO 26000].
W sferze uczciwych praktyk rynkowych należy wprowadzić walkę z ko-rupcją, defraudacją i praniem brudnych pieniędzy, odpowiednie zaangażowanie w sferze publicznej, uczciwą konkurencję, poszanowanie prawa własności oraz niepraktykowanie zmów cenowych [Projekt standardu ISO 26000].
Klienci stanowią najważniejszy dla przedsiębiorstwa element otoczenia. Od nich bezpośrednio zależy kondycja jednostki. Dlatego też jednostka po-winna zagwarantować uczciwy i przejrzysty marketing, dostęp do informacji oraz uczciwość procesu zawierania umów. Przedsiębiorstwo powinno również zadbać o ograniczenie ryzyka wynikającego z użytkowania wyrobów i usług poprzez odpowiednie projektowanie, klauzule informacyjne, serwis dla użyt-kowników oraz procedury reklamacji. Powinno również stymulować zrówno-ważoną konsumpcję.
Niezmiernie ważne we wprowadzaniu strategii zrównoważonego rozwoju są relacje z innymi organizacjami, w tym społecznymi, obecnymi na obsza-rze działania pobsza-rzedsiębiorstwa oraz przyczynianie się do poprawy jakości życia w jego wszystkich wymiarach. Konieczne jest podejmowanie inwestycji spo-łecznych, które nawiązują do działalności przedsiębiorstwa, także we współ-pracy z organizacjami pozarządowymi [Projekt standardu ISO 26000].
Przedsiębiorstwo w celu wdrażania strategii zrównoważonego rozwoju po-winno zwrócić uwagę w swojej działalności na wszystkie siedem omówionych obszarów zrównoważonego rozwoju i zadbać o realizację założonych zrówno-ważonych zadań w każdym z nich.
W Unii Europejskiej przedsiębiorstwa powinny działać zgodnie z wytycz-nymi strategii trwałego rozwoju Unii. Pewne wytyczne strategii są przez przed-siębiorstwa realizowane całkowicie, natomiast z wprowadzeniem innych są znaczne problemy.
W październiku 2007 roku sporządzono sprawozdanie z realizacji strategii zrównoważonego rozwoju w Unii Europejskiej. Oceniono jakie postępy osią-gnęła Unia w realizacji głównych 7 wyzwań trwałego rozwoju [Sprawozdanie okresowe...2007, s. 4-12].
Unia Europejska, a tym samym przedsiębiorstwa posiadające siedzibę na jej terenie, zmniejszyła emisję gazów cieplarnianych. Niezadowalające jest na-tomiast wykorzystanie energii ze źródeł odnawialnych [Sprawozdanie okreso-we...2007, s. 4].
Państwa członkowskie podjęły szereg działań poświęconych poszczegól-nym aspektom zrównoważonej konsumpcji i produkcji. Oceniono, że przedsię-biorstwa mogą zrobić jednak jeszcze więcej. Przyszłe działania powinny obej-mować wdrożenie zintegrowanej polityki produktu, wspieranie ekologicznych zamówień, rewizję programu oznakowania ekologicznego oraz wspieranie ba-dań nad produktami i procesami produkcyjnymi o mniejszym zużyciu materia-łów [Sprawozdanie okresowe...2007, s. 7].
Sytuacja poszczególnych zasobów naturalnych, takich jak woda, powietrze i gleba, a także sytuacja w odniesieniu do różnorodności biologicznej i rybo-łówstwa, jest zróżnicowana i złożona. Na państwach członkowskich spoczywa jednak szczególna odpowiedzialność za pogodzenie przy pomocy lepszego pla-nowania potrzeb związanych z zagospodarowaniem i rozwojem przestrzennym, z zachowaniem różnorodności biologicznej i świadczeń ekosystemowych [Spra-wozdanie okresowe...2007, ss. 8-10].
W wyzwaniu dotyczącym zdrowia publicznego kraje członkowskie muszą kontynuować działania mające na celu przeciwdziałanie zachorowalności na choroby uwarunkowane stylem życia [Sprawozdanie okresowe...2007, s. 10].
W dziedzinie integracji społecznej, demografii i migracji wszystkie pań-stwa członkowskie przygotowały i realizują odpowiednie strategie. Zakres i harmonogram wyzwań w tym zakresie różnią się znacznie w poszczególnych krajach w zależności od potrzeb [Sprawozdanie okresowe...2007, s. 11-12].
W sprawozdaniu stwierdzono również, że w dziedzinie transportu w UE, pomimo ujęcia transportu w głównych celach strategii trwałego rozwoju, nie są jeszcze stosowane zasady zrównoważonego rozwoju. Wskazano możliwości podjęcia dalszych kroków w celu zrównoważenia transportu. Środkami tymi są: promowanie technologii efektywnego wykorzystywania paliw, bardziej eko-logiczne systemy napędowe, przyjazne dla środowiska i zużywające mniej ener-gii środki transportu, zaostrzenie standardów emisji zanieczyszczeń i gazów cieplarnianych dla wszystkich środków transportu, kontynuacja sporządzania map hałasu oraz środki w celu redukcji hałasu wywołanego przez transport, działania na rzecz mobilności w mieście, optymalne wykorzystanie logistyki oraz opracowanie metod pobierania opłat infrastrukturalnych [Sprawozdanie okresowe...2007, s. 5-6].
3. charakterystyka potencjału konkurencyjnego