Dla potrzeb tego opracowania stosuje się terminy i definicje podane w PN--EN 1846-1:2011, PN-EN 1846-2:2012, PN-EN 14043 oraz PN-EN 1777.
PN-EN 1846
Masa nieobciążonego samochodu – masa samochodu łącznie z kierowcą (75 kg) oraz wszystkimi materiałami i sprzętem niezbędnym do obsługi samochodu, z peł-nymi zbiornikami cieczy chłodzącej, paliwa i oleju oraz całym wyposażeniem na stałe zamontowanym w pojeździe, ale bez koła zapasowego i środków gaśniczych.
Maksymalna masa rzeczywista (MMR) – masa nieobciążonego samochodu powiększona o masę pozostałych członków załogi, dla których samochód został zaprojektowany, obliczona przy przyjęciu 90 kg na każdego członka załogi i jego wyposażenia oraz dodatkowo 15 kg na wyposażenie osobiste kierowcy i masy środ-ków gaśniczych oraz pozostałego wyposażenia, które ma być przewożone.
Masa całkowita maksymalna (MCM) – maksymalna dopuszczalna masa całkowi-ta określona przez producencałkowi-ta podwozia.
Kąt natarcia (α) – kąt zawarty między poziomą płaszczyzną podłoża a płaszczyzną styczną do opon kół przednich, taki że przed przednią osią samochodu nie ma żadnej części sztywnej znajdującej się między tymi płaszczyznami, mierzony przy obciążeniu maksymalną masą rzeczywistą.
Kąt zejścia (β) – kąt zawarty między poziomą płaszczyzną podłoża a płaszczyzną styczną do opon kół tylnych, taki że za tylną osią samochodu nie ma żadnej czę-ści sztywnej znajdującej się między tymi płaszczyznami, mierzony przy obciążeniu maksymalną masą rzeczywistą.
Kąt rampowy (δ) – najmniejszy kąt mierzony między płaszczyznami stycznymi do opon najbliższych wewnętrznych kół przednich i tylnych, przecinającymi się w naj-niższym sztywnym punkcie powierzchni podwozia samochodu, położonym po-między tymi oponami, mierzony przy obciążeniu maksymalną masą rzeczywistą.
Prześwit (d) – odległość między poziomą płaszczyzną podłoża a najniżej położo-nym stałym punktem podwozia, z pominięciem osi samochodu, mierzona przy obciążeniu maksymalną masą rzeczywistą.
Prześwit pod osią (h) – odległość wyznaczona przez wysokość czworoboku ma-jącego podstawę na płaszczyźnie podłoża między najbliższymi kołami jednej osi i ograniczonego z góry płaszczyzną zawierającą najniższy sztywny punkt podwo-zia położony między kołami i znajdujący się w odległości 0,3 m z każdej strony
wzdłużnej płaszczyzny symetrii samochodu, mierzona przy obciążeniu maksymal-ną masą rzeczywistą8.
Ryc. 9. Schemat samochodu pożarniczego9
Stanowisko obsługi – miejsce na stałe zamontowane w samochodzie, w którym znajduje się strażak obsługujący wyposażenie gaśnicze lub ratownicze.
Platforma robocza – stanowisko obsługi ponad poziomem ziemi10. Klasyfikacja pojazdów
Klasa pojazdu – wyróżnia się trzy klasy w zależności od masy – Lekka (L): 3 < MMR ≤ 7,5 t.
– Średnia (M): 7,5 < MMR ≤ 16 t.
– Ciężka (S): MMR > 16.
Kategoria pojazdu – podział ze względu na przeznaczenie użytkowe
– Kategoria 1 (miejskie): pojazdy samochodowe przeznaczone do poruszania się po drogach o twardej nawierzchni.
– Kategoria 2 (uterenowione): pojazdy samochodowe zdolne do poruszania się po
– wszystkich drogach o twardej nawierzchni i w ograniczonym zakresie poza tymi drogami.
– Kategoria 3 (terenowe): pojazdy samochodowe zdolne do poruszania się po wszystkich drogach i bezdrożach11.
PN-EN 14043
Drabina obrotowa z ruchami kombinowanymi – urządzenie z wysięgnikiem w formie drabiny, zamontowane na samojezdnym podwoziu. Silnik pojazdu dostarcza mocy potrzebnej do pełnej obsługi. W przypadku drabin z ruchami
8 PN-EN 1846-2 Samochody pożarnicze. Część 2: Wymagania ogólne – Bezpieczeństwo i para-metry s. 7–9
9 M. Gloger, Ł. Rowicki, L. Jurecki, Opracowanie własne
10 PN-EN 1846-2 Samochody pożarnicze…, dz. cyt.. s. 11
11 PN-EN 1846-1 Samochody pożarnicze. Część 1: Podział i oznaczenie, s. 7
kombinowanymi możliwe jest co najmniej jednoczesne wykonywanie, przy stałej kontroli osoby obsługującej, ruchów: podnoszenie/opuszczanie, wysuw/wsuw, ob-rót w prawo / w lewo. Nie ma ograniczenia kątowego dla ruchu obrotowego.
Kosz ratowniczy – zamontowane na stałe lub rozłącznie urządzenie dodatkowe drabiny, służące głównie do ratowania osób, zwalczania pożarów i innych czynno-ści operacyjnych.
Wysokość ratownicza – wysokość, wyrażona w metrach, mierzona w pionie mię-dzy poziomym podłożem, na którym ustawiono drabinę, a górną powierzchnią podłogi kosza ratowniczego bez obciążenia. Dla drabin obrotowych bez kosza jest to wysokość najwyżej położonego szczebla.
Maksymalna wysokość ratownicza – wysokość, wyrażona w metrach, przy mak-symalnym kącie podnoszenia i maksymalnej długości wysunięcia.
Wysięg poziomy – odległość wyrażona w metrach, między zewnętrzną krawędzią pojazdu a pionem opuszczonym z zewnętrznej krawędzi kosza ratowniczego lub platformy roboczej, względnie odległość między zewnętrzną krawędzią pojazdu a pionem opuszczonym z najwyżej usytuowanego szczebla.
UWAGA 1: Pomiaru dokonuje się na poziomym podłożu, bez obciążenia, prosto-padle do osi wzdłużnej pojazdu.
UWAGA 2: W przypadku gdy podpory wystają poza maksymalną szerokość po-jazdu, odległość mierzy się od zewnętrznej krawędzi najbardziej wysuniętej pod-pory.
Czas sprawiania – czas niezbędny do osiągnięcia z pozycji jazdy maksymalnej wy-sokości ratowniczej (przy 90° względem osi wzdłużnej podwozia)12.
UWAGA 1: Jeśli ma to uzasadnienie, czas sprawiania obejmuje także zawieszenie i przygotowanie kosza do pracy, podczas gdy podpory drabiny rozstawione są przez pojazd na maksymalną szerokość.
PN-EN 1777
Podnośnik hydrauliczny – podnośnik składający się z kosza i wysięgnika hy-draulicznego, zamontowany na podstawie, którą stanowi podwozie z własnym napędem, przeznaczony do przemieszczania osób i ich wyposażenia, a w okre-ślonych przypadkach także działek gaśniczych, do miejsc interwencji związa-nych z gaszeniem pożaru, ratowaniem lub ochroną osób, ochroną środowiska, jak również w celu przeprowadzenia wielu innych akcji ratownictwa technicz-nego.
Kosz – ogrodzony barierkami kosz, służący do przenoszenia osób i wyposażenia, który może być przemieszczany pod obciążeniem do wymaganego położenia robo-czego za pomocą wysięgnika i/lub poprzez ruch podwozia.
12 N-EN 14043+A1:2010 Samochody pożarnicze specjalne. Drabiny obrotowe z ruchami kombinowanymi. Wymagania dotyczące bezpieczeństwa, cech użytkowych oraz metody badań,, s. 6–10
UWAGA: Dodatkowe kosze mogą zawierać na przykład podłogi wysuwane poza barierki w celach ratowniczych lub podesty do wejścia na przęsła drabiny13.