M gr Krystyna Suberlak
kierownik Biblioteki Państwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu w 1. 1954—1955
Pochodziła z dawnych Kresów Wschodnich Pol
ski. W Drohobyczu rozpoczęła naukę w szkole li
cealnej, kontynuowała ją na tajnych kompletach, a maturę zdała eksternistycznie w 1945 r. w Kra
kowie. Wcześniej, w 1941 r., ukończyła Wyższy Kurs Szkoły Handlowej w Złoczowie. W 1942 r.
pracowała w Instytucie Behringa we Lwowie jako hodowca roślin, w tym charakterze też zdobyła zatrudnienie w 1. 1943—1945 w Zakładzie Hodowli Roślin w Polanowicach pod Krakowem. Studia wyższe polonistyczne podjęła na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1945 r., kontynu
owała je w następnych latach na Uniwersytecie we Wrocławiu i w marcu 1951 r. uzyskała tytuł magistra filologii polskiej. Początki pracy bibliotekarskiej mgr Krystyny Suberlak wiążą się z Wrocławiem, gdzie w 1951 r. ukończyła kurs bibliotekarski i zaczęła pracować w Bibliotece Domu Kultury O R Z Z . Na pod
stawie nakazu, wydanego przez Komisję Przydziału Pracy dla Absolwentów Szkół Wyższych we Wrocławiu, od 21 kwietnia 1951 r. do 21 października 1953 r.
zatrudniona była w Bibliotece Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. Tam przeszła przeszkolenie w zakresie opracowania oraz udostępniania zbiorów.
Do Państwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej przeniosła się w 1953 r., gdzie początkowo pracowała na stanowisku pomocniczego pracownika naukowego w bibliotece tej szkoły we Wrocławiu. W 1954 r. mgr Krystyna Suberlak objęła stanowisko kierownika Biblioteki Państwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu. W styczniu 1955 r. mianowano Ją na adiunkta. Odeszła z pracy
Mgr Irena Mirska
kierownik Biblioteki Państwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu w okresie i września 1955 r.
- 14 lipca 1956 r.
Pochodziła ze Świekatowa (pow. Świecie, woj.
wielkopolskie). Studia wyższe z zakresu filozofii ukończyła na Uniwersytecie Poznańskim. Szcze
gólny okres w życiu mgr Ireny Mirskiej przypada na lata wojny, kiedy to brała udział w walkach par
tyzanckich Gwardii Ludowej (1942-1944), działała w tajnej organizacji Orzeł Biały, a potem PPS-W RN w woj. krakowskim, była również sanitariuszką. W Szczakowej prowadziła tajne nauczanie. Za zasługi w walce w czasie okupacji hitlerowskiej została odznaczona Krzyżem Walecznych, Krzyżem Partyzanckim oraz licznymi innymi odznaczeniami.
Po wojnie pracowała przez kilka lat jako pracownik biurowy. Od 1951 do 1954 r. była zatrudniona w Uniwersytecie Poznańskim jako wykładowca, a od października 1954 r. do sierpnia 1955 r. pracowała w Bibliotece Głównej tej uczelni. W Opolu mgr Irena Mirska została powołana na stanowisko kie
rownika Biblioteki Wyższej Szkoły Pedagogicznej 1 września 1955 r. i pełniła tę funkcję do 14 lipca 1956 r.
Mgr Tadeusz Stożek
kierownik Biblioteki Głównej Wyższej Szkoły Pe
dagogicznej w Opolu w 1. 1956-1965
Wywodził się z rodziny zamieszkałej przed wojną we Lwowie. Był synem wybitnego matematyka, profesora Uniwersytetu Lwowskiego. Jego dzieciń
stwo i wczesna młodość przypadły na czas wojny, kiedy to utracił ojca i braci, którzy zginęli podczas egzekucji wraz z innymi profesorami lwowskimi.
Na utrzymanie swoje i matki musiał zarabiać cięż
ką pracą fizyczną. Po wojnie przybył wraz z matką do Wrocławia i tutaj się osiedlił. Studia wyższe polonistyczne ukończył na Uniwersytecie Wrocław
skim pod kierunkiem prof. Stanisława Kolbuszowskiego. Od października 1946 r. do końca sierpnia 1954 r. pracował w Bibliotece Zakładu Narodowego
Fot. z A rch iw um Biblioteki G łó w nej Politechniki O polskiej
im. Ossolińskich we Wrocławiu, w Oddziale Rękopisów i Starych Druków.
We wrześniu 1954 r. przeniósł się z Wrocławia do Opola i tutaj został zatrud
niony w Wyższej Szkole Pedagogicznej. Początkowo pracował jako adiunkt, od 1956 r. pełnił obowiązki, a następnie został powołany na stanowisko kierow
nika Biblioteki Głównej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu. Posiadane doświadczenie, wiedzę i umiejętności z okresu pracy w Bibliotece Ossolineum wykorzystał w tworzeniu księgozbioru naukowego, pozyskując cenne nabytki z różnych ośrodków uniwersyteckich z kraju, ze zbiorów prywatnych i darów oraz kupna. Kompletował kolekcję zbiorów śląskich z myślą o przyszłym warsztacie badawczym historyków. Na podstawie oceny dorobku naukowego i organizacyjnego Komisja Egzaminacyjna przy Ministerstwie Nauki przyznała mgr. Tadeuszowi Stożkowi stanowisko bibliotekarza dyplomowanego. Przez szereg lat był członkiem Zarządu Opolskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
M gr Tadeusz Stożek był współtwórcą księgozbioru Biblioteki Głównej W SP w Opolu i stworzył również jej podwaliny organizacyjne. Pod koniec lutego 1965 r. na własną prośbę przeniósł się do Biblioteki Punktów Konsultacyjnych Szkół Wyższych w Opolu. W następnych latach przyjął propozycję władz Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Opolu i podjął się zorganizowania biblioteki
Dr Jan Reiter
dyrektor Biblioteki Głównej Wyższej Szkoły Peda
gogicznej w Opolu w 1. 1965-1967
Pochodził z Żelechowa (pow. Kamionka Strumi- łowa, dawne tereny Galicji). Świadectwo dojrzałości uzyskał po ukończeniu gimnazjum w Kamionce Strumiłowej. Studia rozpoczął na Wydziale Prawa w Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Te studia musiał jednak przerwać, w 1. 1922-1923 pra
cował jako nauczyciel w Zamościu. Ponownie podjął studia, ale na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu we Lwowie, ukończył je w 1928 r. Pracę pedagogiczną w szkolnictwie kontynuował również w czasie studiów i po ich ukończeniu, był też od 1933 r. wizytatorem szkół Okręgu Szkolnego na Wołyniu. W 1939 r. zdał państwowy egzamin dla nauczycieli szkół średnich, zdobywając kwalifikacje uprawniające do nauczania historii i języka polskiego. W 1939 r. brał udział w kampanii wojennej w czasie napaści naukowej tej uczelni.
Fot. z A rch iw u m U n iw ersytetu W rocław skiego
hitlerowskiej na Polskę. Pracował w szkołach we Lwowie, które prowadziły nauczanie w języku polskim, a następnie na kompletach tajnego nauczania. Za działalność w czasie wojny został odznaczony medalem Zwycięstwo i Wolność oraz Odznaką Grunwaldzką. W 1954 r. powierzono Janowi Reiterowi stano
wisko wizytatora szkół Okręgu Szkolnego Wrocławskiego. Pracę w zawodzie bibliotekarza rozpoczął w 1950 r. w Bibliotece Uniwersyteckiej we Wrocławiu.
Tutaj pełnił funkcję kierownika Oddziału Udostępniania Zbiorów. Stopień doktora filozofii Jan Reiter uzyskał na Wydziale Humanistycznym Uniwer
sytetu Wrocławskiego w 1952 r. Na stanowisko wicedyrektora Biblioteki Uni
wersyteckiej we Wrocławiu kustosz dr Jan Reiter został powołany w lutym 1959 r. Na podstawie przeprowadzonego przez Komisję Egzaminacyjną dla Bibliotekarzy Dyplomowanych przy Ministerstwie Szkolnictwa Wyższego po
stępowania kwalifikacyjnego otrzymał w 1963 r. stopień kustosza dyplomowa
nego. W 1.1956-1966 wykładał historię Polski w Studium Bibliotekoznawstwa dla Pracujących, zorganizowanym przy Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Pracę w Opolu rozpoczął 1 sierpnia 1965 r., obejmując stano
wisko dyrektora Biblioteki Głównej Wyższej Szkoły Pedagogicznej. Aktywna działalność dyrektora w zakresie organizowania pracy bibliotecznej, naukowej, pedagogicznej, jak też społecznej w Stowarzyszeniu Bibliotekarzy Polskich, gdzie został wiceprezesem Oddziału Opolskiego, przyczyniła się do przyzna
nia dr. Reiterowi stopnia starszego kustosza dyplomowanego. Jego publikacje naukowe w liczbie blisko pięćdziesięciu oraz praca badawcza wiązały się ze Śląskiem, biografiami wybitnych Ślązaków, czasopiśmiennictwem, bibliote
koznawstwem i historią. Dr Jan Reiter zmarł 17 lutego 1967 r. w Zabrzu.
Dr Jan Jakubowski
dyrektor Biblioteki Głównej Wyższej Szkoły Peda
gogicznej w Opolu w 1. 1967-1974
Pochodził z W arwaryńców (dawne Kresy Wschodnie Polski). Po wojnie, w 1945 r. jako repa
triant wraz z rodzicami osiedlił się w Złotogłowi- cach w powiecie nyskim. Po uzupełnieniu szkoły średniej studiował na Uniwersytecie Wrocławskim
Fot. z dokum entów Archiwum U O gd/Je na Wydziale
Filozofkzno-Hi-storycznym uzyskał stopień magistra historii. W styczniu 1955 r. przybył do Opola i na podstawie nakazu pracy został zatrudniony w Wydziale Oświaty
Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej. W Bibliotece Głównej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu rozpoczął pracę od września 1955 r. jako asy
stent. Przez osiem lat (1959-1967) sprawował funkcję kierownika Oddziału Udostępniania Zbiorów, a następnie od kwietnia 1967 r. do października 1969 r. powierzono mu pełnienie obowiązków dyrektora Biblioteki. W 1962 r.
ukończył kurs bibliotekarski. Był współredaktorem „Kwartalnika Nauczyciela Opolskiego” i członkiem Zarządu Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich O d
działu w Opolu. Na stanowisko kustosza dyplomowanego powołany został przez Komisję Egzaminacyjną przy Ministrze Oświaty w styczniu 1969 r.
Rektor Wyższej Szkoły Pedagogicznej powierzył mgr. Janowi Jakubowskiemu stanowisko dyrektora Biblioteki, w styczniu 1969 r. mgr Jan Jakubowski był również wykładowcą w Instytucie Historii (1960—1961). Na podstawie dorob
ku naukowego i przedstawionej pracy pt. „Paweł Piasecki - historyk pierwszej połowy X V II wieku i jego poglądy na społeczny i polityczny ustrój Rzeczy
pospolitej” w 1973 r. uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych w Wyższej Szkole Pedagogicznej im. Powstańców Śląskich w Opolu. Za zasługi dla Wyż
szej Szkoły Pedagogicznej był wielokrotnie nagradzany i odznaczany, między innymi Złotym Krzyżem Zasługi. Podczas kierowania Biblioteką Główną dyrektor dr Jan Jakubowski czynił starania o dalszy jej rozwój, odtworzenie zbiorów po stratach z 1971 r., kierował wnioski o budowę nowego obiektu bibliotecznego. Zapoczątkował systematyczną realizację dydaktyki bibliotecz
nej, przysposobienia bibliotecznego dla studentów I roku nauki i informacji naukowej na III roku studiów. 30 września 1976 r. zrezygnował ze stanowiska dyrektora ze względu na zmianę miejsca zamieszkania i wyjazd z rodziną do Białegostoku. Tam objął stanowisko dyrektora Biblioteki Głównej Filii U ni
wersytetu Warszawskiego. Zm arł 10 października 2004 r. w Białymstoku.
Prof. dr hab. Józef Długosz
dyrektor Biblioteki Głównej w 1. 1991-1993
Pochodzi z Piwnicznej (byłe woj. nowosądec
kie). Z wykształcenia historyk, studia wyższe
Zbiorów. Przez rok był instruktorem w Wojewódzkiej Bibliotece Publicz
nej w Krakowie (1957-1958). Po powrocie do Wrocławia od października 1958 r. został zatrudniony w Bibliotece Zakładu Narodowego im. Osso
lińskich jako starszy bibliotekarz i kierownik Działu Opracowania Czaso
pism, tam pracował do końca marca 1972 r. Równolegle z pracą zawodową w bibliotekach prowadził badania historyczne, opracowywał publikacje i przygotował pracę doktorską na temat mecenatu kulturalnego i dworu Stanisława Lubomirskiego (1583-1649), wojewody krakowskiego, którą pisał pod kierunkiem prof. Władysława Czaplińskiego. Tytuł doktora nauk humanistycznych uzyskał w 1970 r. Jako zastępca dyrektora Biblioteki Głównej i Ośrodka Informacji Naukowo-Technicznej w Politechnice Wroc
ławskiej, w 1. 1972-1981 zarządzał procesem gromadzenia i opracowania zbiorów, a także współdziałał w projektowaniu i uruchamianiu systemu bibliotecznego APIN-W ASC. Kolejne lata działalności zawodowej dr. Józefa Długosza (1981-1990) wiążą się z Biblioteką Uniwersytecką we Wrocławiu.
Tam pełnił funkcję kierownika Oddziału Zbiorów Zabezpieczonych, podej
mował akcję porządkowania zbiorów poniemieckich, a następnie został dy
rektorem Biblioteki Uniwersyteckiej. Starszy kustosz dyplomowany dr Józef Długosz kontynuował pracę naukową i na podstawie pracy habilitacyjnej pt. „Jakub Sobieski (1590-1640) - parlamentarzysta, polityk, podróżnik i pamiętnikarz” , po przeprowadzonym przewodzie habilitacyjnym w Wyż
szej Szkole Pedagogicznej w Opolu uzyskał tytuł doktora habilitowanego.
W Jego dorobku naukowym znajduje się m.in. reedycja pamiętników Jakuba Sobieskiego z 1. 16 0 7-16 13 i 1638. W Opolu pracował w Instytucie Historii. Dyrektorem Biblioteki Głównej został w 1991 r. W tym czasie ak
tywizował zespół do pracy naukowej i przyczynił się do wydania pierwszego
„Rocznika Biblioteki Głów nej” . Szczególną troską otaczał zbiory dawne, kierując liczne starodruki do konserwacji. Inicjował również szereg działań związanych z komputeryzacją działalności bibliotecznej. W 1. 2005-2008 prof. Józef Długosz był członkiem Komisji Egzaminacyjnej M N iSZ W do przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego dla kandydatów na dyplomowanego bibliotekarza oraz dyplomowanego pracownika dokumen
tacji i informacji naukowej MNiSzW. Po zakończeniu pełnienia funkcji dyrektora Biblioteki wrócił do pracy naukowej i dydaktycznej w Instytucie Historii Uniwersytetu Opolskiego jako profesor nadzwyczajny, a od 1998 r.
profesor zwyczajny.
Dr Wanda Matwiejczuk
dyrektor Biblioteki Głównej Wyższej Szkoły Pe
dagogicznej w 1. 1976—1991, 1993-1994, a następ
nie Biblioteki Głównej Uniwersytetu Opolskiego w 1. 1994-2010
Pochodzi z Rzeszowa, a do Opola przybyła z ro
dziną, która osiedliła się tutaj wraz z repatrianta
mi z Chodorowa. Po ukończeniu szkoły średniej w Opolu Wanda Matwiejczuk podjęła pracę zawo
dową w Powiatowej Bibliotece jako instruktor bibliotek w powiecie opolskim.
W tym pierwszym okresie ukończyła kurs bibliotekarski w Państwowym Ośrodku Kształcenia Korespondencyjnego Bibliotekarzy we Wrocławiu, a tak
że kurs instruktorski w Jarocinie. Studia wyższe z zakresu bibliotekoznawstwa i informacji naukowej ukończyła na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1972 r.
pełniła funkcję kierownika Działu Instrukcyjno-Metodycznego w Powiato
wej Bibliotece Publicznej w Opolu. Do pracy w Bibliotece Głównej Wyższej Szkoły Pedagogicznej przeszła w 1973 r., początkowo zatrudniona została w Oddziale Katalogowania Rzeczowego Zbiorów, a od 1974 r. powierzono Jej stanowisko kierownika Oddziału Informacji Naukowej. Uzupełniła swą wiedzę na kursie specjalistycznym z zakresu budowy języków informacyjnych typu tezaurus w O IN PAN w Warszawie i na rocznym kursie w Moskwie, związanym z organizacją, ekonomiką i planowaniem działalności informa
cyjnej, który ukończyła w 1978 r. Stopień bibliotekarza dyplomowanego uzyskała po złożeniu egzaminu kwalifikacyjnego przed Komisją Egzamina
cyjną powołaną przy Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki w 1975 r. W 1963 r. wstąpiła do Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich, była jego członkiem, a przez kilka lat również przewodniczącą Zarządu Okrę
gu w Opolu. Na stanowisko dyrektora Biblioteki Głównej Wyższej Szkoły Pedagogicznej została powołana od października 1976 r. Jej zainteresowania naukowe skierowane były na problematykę czytelnictwa, informacji nauko
wej, a w późniejszym okresie prasoznawstwa. Po obronie pracy naukowej na temat „Czytelnictwo studentów Wyższej Szkoły Pedagogicznej i Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Opolu” , napisanej pod kierunkiem prof. Tadeusza Gospodarka, w 1984 r. uzyskała tytuł doktora nauk humanistycznych. Przez ponad dziesięć lat (1983-1993) była również wykładowcą w Państwowym Studium Kulturalno-Oświatowym i Bibliotekarskim, 45 studentów, później
bibliotekarzy przygotowało dyplomowe pod Jej kierunkiem. W Wyższej Szkole Pedagogicznej w 1. 1975-1989 realizowała zajęcia dydaktyczne z infor
macji naukowej, następnie na specjalizacji bibliotekarskiej (1. 1995-2000).
Była organizatorem studiów podyplomowych dla nauczycieli bibliotekarzy, prowadziła na nich wykłady oraz ćwiczenia. Ponadto kształciła kandydatów do zawodu bibliotekarza na licznych kursach nauczycielskich. Jest inicjato
rem i współtwórcą systemu informacyjnego, a obecnie bazy P ED A G O G . Uczestniczyła jako konsultant w projektowaniu, następnie jako współorga
nizator budowy obiektu Biblioteki Głównej (1. 1982-1989). Pełniła funkcję wicedyrektora Biblioteki Głównej Uniwersytetu Opolskiego w 1. 1991-1993.
W 1997 r. uczestniczyła w ratowaniu zbiorów bibliotecznych po powodzi i or
ganizowała odrestaurowanie zarówno zbiorów, jak i obiektu. Opublikowała blisko czterdzieści prac, w tym trzy publikacje zwarte. Od 2008 r. dr Wanda Matwiejczuk jest członkiem Komisji Egzaminacyjnej M N iSZ W do przepro
wadzania postępowania kwalifikacyjnego dla kandydatów na dyplomowanego bibliotekarza oraz dyplomowanego pracownika dokumentacji i informacji naukowej. Przez kolejne lata pełniła funkcję dyrektora Biblioteki Głównej aż do 30 sierpnia 2010 r., to jest do przejścia na emeryturę. Starszy kustosz dyplomowany dr Wanda Matwiejczuk nadal pracuje w Bibliotece Głównej na wyodrębnionym przez JM Rektora stanowisku ds. naukowych i organizacji
„Złotej Serii Wykładów Otwartych” oraz ekspozycji promujących ważniejsze wydarzenia w Uniwersytecie Opolskim.
Oprać. D. Szewczyk-Kłos
Mgr Danuta Szewczyk-Kłos
dyrektor Biblioteki Głównej Uniwersytetu Opol
skiego od września 2010 r.
Po ukończeniu szkoły średniej w Rydułtowach (woj. śląskie), skąd też pochodzi, przybyła do Opo
la, gdzie podjęła i ukończyła studia wyższe z zakresu filologii polskiej w Wyższej Szkole Pedagogicznej.
Tutaj też podjęła pracę, początkowo w 1987 r. jako
Fot. A gata Eliasz bibliotekarz, a od 1988 r. kierownik Biblioteki In
stytutu Filologii Angielskiej. Kwalifikacje bibliotekarskie uzyskała, kończąc studia podyplomowe z informacji naukowej i bibliotekoznawstwa na Uni
wersytecie Wrocławskim. W 1999 r. awansowała na stanowisko kustosza.
W 1. 2002-2005 pełniła funkcję kierownika Biblioteki Wydziału Filologicz
nego U O . Zarówno posiadane kwalifikacje, jak i predyspozycje osobowe oraz praca na stanowiskach kierowniczych dały podstawę do powierzenia mgr Danucie Szewczyk-Kłos początkowo pełnienia obowiązków, a następnie powołania na stanowisko zastępcy dyrektora Biblioteki Głównej. Kolejny Jej awans zawodowy wiązał się z uzyskaniem w 2007 r. statusu bibliotekarza dy
plomowanego. Ukończyła szereg kursów specjalistycznych. W 2011 r. uzyskała dyplom z zakresu specjalności zarządzanie zasobami ludzkimi, kończąc studia podyplomowe w Wyższej Szkole Bankowej we Wrocławiu. Uczestniczyła w licznych konferencjach naukowych, wygłaszając referaty, a jej zainteresowa
nia naukowe i publikacje koncentrują się wokół problematyki nowoczesnego zarządzania biblioteką akademicką, informacją naukową i udostępnianiem zbiorów elektronicznych. Od szeregu lat realizuje zajęcia dydaktyczne z przy
sposobienia bibliotecznego, specjalistycznej informacji naukowej dla studen
tów filologii angielskiej oraz informacji w bibliotekach szkolnych. Interesuje się funkcjonowaniem bibliotek naukowych i szkolnych i z tym wiązały się Jej wyjazdy do bibliotek w Niemczech i Szwajcarii.
Fot. 96. Pracownicy Biblioteki Głównej i bibliotek specjalistycznych. Wśród bibliotekarzy (w pierwszym rzędzie) prof. dr hab. inż. P.P. Wie