Odpowiedzialny za przedmiot: dr inż. Maciej Marczewski
Język wykładowy: polski
Forma zaliczenia przedmiotu: bez egzaminu
rodzaj zajęć: Wykłady (30h)
Liczba punktów ECTS: 2
Cele przedmiotu:
Celem wykładu jest rozwinięcie umiejętności komunikacji interpersonalnej oraz zwiększenie kompetencji społecznych studentów. Poprzez dostarczenie wiedzy, umiejętności i motywacji do komunikowania się w różnych okolicznościach możliwe będzie zwiększenie efektywności w kontaktach z innymi osobami. Szczególny nacisk położono na elementy komunikacji
interpersonalnej przydatne w naukach ścisłych i technice – szeroko rozumianą sztukę promocji nauki, pisanie wniosków naukowych, sporządzanie dokumentacji technicznej, prowadzenie negocjacji, porozumiewanie się z instytucjami.
Bibliografia:
1. Ronald B. Adler, Lawrence B. Rosenfeld, Russell F. Proctor II „Relacje interpersonalne. Proces porozumiewania się.” Wydanie II, Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 2016 r.
2. „Mosty zamiast murów” (Redakcja naukowa: John Steward) Wydanie IV, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2014 r.
3. Natalia Osica, Wiktor Niedzicki „Sztuka promocji nauki. Praktyczny poradnik dla naukowców.”
Ośrodek Przetwarzania Informacji – Państwowy Instytut Badawczy, Warszawa Efekty kształcenia:
Student nabędzie kompetencje, które umożliwią pracę samodzielną oraz w grupie, pogłębi zdolności postrzegania, a zwłaszcza słuchania, zdobędzie pogłębioną umiejętność samoanalizy, niezbędną do samooceny potencjału i kompetencji komunikacyjnej.
Dodatkowo nabędzie umiejętności dotyczące kontrolowania poszczególnych faz rozwoju związku interpersonalnego oraz konstruktywnego podejścia do konfliktów i unikania postępowania
destrukcyjnego i co najważniejsze umiejętność spójnego, efektywnego komunikowania się na poziomie werbalnym i niewerbalnym.
Kryteria oceny:
Ocena z przedmiotu zostanie wystawiona na podstawie seminarium oraz testu jednokrotnego wyboru
Szczegółowe treści merytoryczne:
Celem przedmiotu jest rozwinięcie umiejętności komunikacji interpersonalnej oraz zwiększenie kompetencji społecznych studentów w szczególności w naukach ścisłych i technice.
Część wykładowo – konwersatoryjna obejmuje następujące zagadnienia:
1. Komunikacja interpersonalna
1.1 Podstawy porozumiewania się międzyosobowego 1.2 Tworzenie wiadomości o odpowiadanie na wiadomości 1.3 Aspekty relacji interpersonalnych
2. Elementy komunikacji interpersonalnej w naukach ścisłych i technice
2.1 Etykieta akademicka
2.2 Komunikacja w naukach ścisłych 2.3 Sztuka promocji nauki
2.4 Komunikacja w przedsiębiorstwie Uwagi dodatkowe (opiekuna przedmiotu):
Fizyka 1
Odpowiedzialny za przedmiot: dr hab. Ryszard Siegoczyński, prof.
uczelni
Język wykładowy: polski
Forma zaliczenia przedmiotu: egzamin
rodzaj zajęć: Wykłady (30h)+Ćwiczenia (15h)
Liczba punktów ECTS: 4
Cele przedmiotu:
Prawa zachowania i całki ruchu. Symetrie w fizyce i ich związek z zasadami zachowania.
Termodynamika fenomenologiczna i statystyczna. Elektrodynamika klasyczna. Fale. Ćwiczenia obejmują rozwiązywanie zadań z tych działów fizyki.
Bibliografia:
1) D. Halliday, R. Resnick, J. Walker, Podstawy Fizyki t. 1,2,3,4 wyd. PWN 2005 2) Feynmana wykłady z fizyki, t.I,II (4ry części), wyd. PWN
3) J. Orear, Fizyka, t. 1,2. wyd. WNT.
Efekty kształcenia:
Umiejętność opisu prostych zjawisk fizycznych z wykorzystaniem wielkości fizycznych. Umiejętność wyjaśniania ich w oparciu o podstawowe prawa fizyki np. zasady zachowania.
Kryteria oceny:
Ćwiczenia: dwa kolokwia I - mechanika oraz II - termodynamika i elektromagnetyzm. Do zaliczenia przedmiotu - wymagane zaliczenie ćwiczeń oraz egzaminu pisemnego z całości przerabianego materiału. Ocena wystawiana jest średnią ważoną z ćwiczeń i z egzaminu.
Szczegółowe treści merytoryczne:
1. Pojęcia podstawowe: zjawiska fizyczne, wielkości fizyczne, oddziaływania fundamentalne.
2. Stopnie swobody układu mechanicznego z uwzględnieniem więzów. Rodzaje więzów. Liczba całek ruchu układu o f stopniach swobody. Własności całek ruchu związanych z czasem i przestrzenią. Zasady zachowania w fizyce.
3. Symetrie w fizyce. Symetrie w czasoprzestrzeni. Związek symetrii z zasadami zachowania (twierdzenie Emmy Noether). Dynamiczne i spontaniczne łamanie symetrii.
4. Termodynamika fenomenologiczna. Parametry stany, funkcje stanu, wyrażenia różniczkowe.
Podstawowe zasady termodynamiki.
5. Podstawy termodynamiki statystycznej, ruchy Browna, parametry mikro i makroskopowe.
Rozkłady statystyczne: Boltzmanna, Maxwella, itd., zespoły statystyczne, definicja entropii.
6. Elektrodynamika klasyczna: twierdzenie Gaussa i Stokesa, równania Maxwella - postać całkowa i różniczkowa. Równanie falowe dla pól E, B, i fi, A. Równanie ciągłości - zasada zachowania
ładunku. Zasada zachowania energii pola elektromagnetycznego - wektor Poyntinga S, gęstość energii u - przykład z kondensatorem.
7. Fale. Równanie falowe, podstawowe pojęcia: faza, częstość kołowa, wektor falowy, prędkość fazowa...
8. Prędkość grupowa. Przepływ (przenoszenie) energii Uwagi dodatkowe (opiekuna przedmiotu):
Fizyka 2
Odpowiedzialny za przedmiot: dr hab. Ryszard Siegoczyński, prof.
uczelni
Język wykładowy: polski
Forma zaliczenia przedmiotu: egzamin
rodzaj zajęć: wykład (30h) + ćwiczenia (15h)
Liczba punktów ECTS: 3
1) D. Halliday, R. Resnick, J. Walker, Podstawy Fizyki t. 1,2,3,4 wyd. PWN 2005 2) Feynmana wykłady z fizyki, t.I,II (4ry części), wyd. PWN
3) J. Orear, Fizyka, t. 1,2. wyd. WNT Efekty kształcenia:
Umiejętność opisu prostych zjawisk fizycznych z wykorzystaniem wielkości fizycznych. Umiejętność wyjaśniania ich w oparciu o podstawowe prawa fizyki np. zasady zachowania.
Kryteria oceny:
Ćwiczenia: dwa kolokwia I - elektrodynamika i relatywizm, II - fizyka kwantowa. Do zaliczenia przedmiotu - wymagane zaliczenie ćwiczeń oraz egzaminu pisemnego z całości przerabianego materiału. Ocena wystawiana jest średnią ważoną z ćwiczeń i z egzaminu.
Szczegółowe treści merytoryczne:
Czasoprzestrzeń.
Układ inercjalny – definicja. Zasada względności (demokracji) - ogólne sformułowanie. Zasada korespondencji.
Transformacja Współrzędnych i Czasu (transformacja Lorentza).
Efekty relatywistyczne
Względność równoczesności. Następstwo zdarzeń. Dylatacja czasu i skrócenie Lorentza. Paradoks bliźniąt.
Interwał czasoprzestrzenny.
Dynamika relatywistyczna
Zasada zachowania energii i pędu w Szczególnej Teorii Względności (STW). Niezmienniki,
czterowektory (czterowektor pędu), definicja masy. Energia, pęd i masa fotonu. Równanie dynamiki w STW. Zasada akcji i reakcji w STW. Pozyskiwanie energii jądrowej. Ciśnieniowy reaktor wodny (PWR) – awarie i zagrożenia.
Największe prędkości i energie - Fermilab, Brookhaven, CERN
Akcelerator liniowy i kołowy – zasada działania. Zagrożenia: czarne dziury, przejście do innego stanu próżni, dziwadełka.
Łamanie zasady względności?
Obcięcie Greisena-Zacepina-Kuźmina.
Obserwacje wysoko energetycznych fotonów gamma (~TeV) pochodzących z blazara Mkn 501.
Obserwacje wielkich ęków atmosferycznych – eksperyment AUGER. Zasada zachowania energii pola lektromagnetycznego - wektor Poyntinga S, gęstość energii u - przykład z kondensatorem.
Mechanika kwantowa
Efekty kwantowe - niedostatki fizyki klasycznej (równań Maxwella). Podstawowe postulaty mechaniki kwantowej.
Zasada nieoznaczoności Heisenberga - ujęcie jakościowe. Wektor indukcji magnetycznej B a potencjał wektorowy A w mechanice kwantowej. Bozony i fermiony. Promieniowanie ciała
doskonale czarnego. Wzmocniona emisja spontaniczna - lasery. Zjawisko absorpcji i emisji światła - emisja spontaniczna i wymuszona. Równanie dynamiki w mechanice kwantowej. Układy
dwustanowe: masery, barwniki. Równanie Schroedingera – bariery potencjału, efekt tunelowy, mikroskop tunelowy. Diody LED i OLED – zasada działania i różnice.
Uwagi dodatkowe (opiekuna przedmiotu):