W latach sześćdziesiątych w dzieło ewangelizacji K am erunu północnego włączyli się oprócz oblatów francuskich także nieliczni francuscy fideidoniści. Pierwszym fideidonista spoza Francji był Niemiec, ks. Cosm as D ietriech oraz ks. Simon M pecke z K am erunu południow ego. W ich ślady poszła liczna grupa fideidonistów kam eruńskich oraz z innych narodowości. Proces um iędzynaro dowienia misji północnokam eruńskiej wzmocniły także siostry zakonne z kil kunastu zgrom adzeń m iędzynarodowych.
6.1. Fideidoniści z K am erunu południow ego
Chociaż pracę księży fideidonistów z tego sam ego kraju należałoby trak to wać jako znak dojrzałości miejscowego Kościoła, to jed n ak w przypadku Ko ścioła północnokam eruńskiego, założonego pięćdziesiąt lat później, w środo wisku ludzkim, geograficznym i klimatycznym zupełnie odrębnym od K am eru nu południow ego, skrom ną pracę misjonarzy z południa K am erunu zalicza się do procesu um iędzynarodow ienia misji.
P ionierem księży fideidonistów z K am erunu południow ego był leg en d ar ny „B aba S im on”, ks. Sim on M pecke z diecezji D uala. R ozpoczął on pracę razem w 1959 r. z M ałymi B raćm i Ew angelii K arola de Foucauld w misji z M ajo -U ld em e166. Jego w spółpracow nikam i w misji Tokom bere, któ rą p ro wadził ju ż sam odzielnie, byli m.in. ks. B enoit Paglan, fideidonista z diecezji D uala oraz szwajcarski lekarz dr. Maggi. M isja ta była w spierana finansowo m.in. przez diecezje D uala. Ks. Sim on M pecke pracow ał w T okom bere do 1975 r. Po ciężkiej chorobie i leczeniu w rodzinnym m ieście E dea, zm arł 13 sierpnia 1975 r .167
164 Y. P l u m e y, Mission Tchad-Cameroun,s. 303.
165 L ’Eglise Catholique en Afrique Occcidentale et Centrale,s. 581.
m J. L e g r a n d , Fraternité chez les Ouldemes, E n tre N ous 10 (1958) 11-19; J. L e g r a n d , Les fraternités dupere de Foucauld,Pôle e t T ropiques 2 (1952) 19-20.
Pracę ew angelizacyjną ks. Sim ona M pecke w misji Tokom bere kontynuował po jego śmierci jego w spółpracownik, znany teolog kam eruński, ks. Jean-M arc E la 168.
W latach osiem dziesiątych w Kusseri, w najbardziej wysuniętej na północ K am erunu placówce misyjnej, w środowisku islamskim pracowali przez kilka lat dwaj fideidoniści kam eruńscy z diecezji w Ngongsam ba, księża Joseph M bum bi King i B ernard Nkuissi. W 1983 r. z misji M arua-M okolo wydzielona została nowa misja w Burha. Przez kilka lat w B urha pracował kam eruński fi- deidonista, ks. M ichael N g o u an e169.
W latach 1985-89 w diecezji G arua pracował jako dyrektor Niższego Sem i narium D uchow nego św. Pawła w G ider ks. Jean Baymack, fideidonista kam e ruński z diecezji D uala.
6.2. Fideidoniści włoscy
W połowie lat osiem dziesiątych archidiecezja G aru a nawiązała w spółpracę z włoską diecezją w M ediolanie. Dzięki zaangażow aniu kard. M artini, arcybi skupa M ediolanu czterech księży przybyło do pracy w archidiecezji G arua. Dwóch z nich, księża A ngelo Z ardoni i Ezio B orsani przejęli od francuskich oblatów misje Pitoa, położoną 17 km od G a ru a 170.
D rugą placówką m ediolańskich fideidonistów była parafia w G arua. W la tach sześćdziesiątych i siedem dziesiątych m iasto to przeżywało swój gwałtowny rozwój. Powstały nowe dzielnice, wśród nich przem ysłowa dzielnica D żam bu- tu, na terenie której znajdow ała się fabryka tekstyliów i elektrow nia. D o osia dłych tam robotników docierał z posługą duszpasterską o. Camille Losson. O. Cam ille Losson wybudował prowizoryczne m ieszkanie dla m isjonarza i nie wielką kaplicę. Nowa misja otrzym ała tytuł świętych m ęczenników ugandyj- skich, K arola Lwangi i towarzyszy. W 1986 r. pow stająca parafia liczyła 820 ochrzczonych i 420 katechum enów 171. W 1989 r. w parafii w D żam butu rozpo częli pracę włoscy fideidoniści z diecezji m ediolańskiej, księża A ldo Farino i G iuseppino B arlocco172.
167 H. P e l i c i e r , On I 'appellait „Baba S im on ",Póle et T ropiques 1 (1977) 8.
,6S Tamże, s. 15. Ks. Je a n -M a rc E la znany jest z w ielu głośnych publikacji. Por.: L'Afrique des villages,Paris 1982; La ville en A fiiqu e Noire, Paris 1983; Structures sociales traditionnelles et changements économiques chez les montagnards du N ord Cameroun. L'exemple de Tokombe re,Paris 1977.
1<w Y. P 1 u m ey , Mission Tchad-Cameroun,s. 303. I7Ü G. B a r l o c c o , Pitoa, E cclesia 17 (1990) 6.
171 Y. P 1 u m e y, Mission Tchad-Cameroun, s. 175; Ch. L e c h n e r , Dieu est meivilleux,Pôle e t T ropiques 9-10 (1991) 11.
172 A. F a r i n a , Djamboutou,E cclesia 17 (1990) 5-6; Ch. L e c h n e r , De Lorraine au Nord Cameroun: une histoire d'amour,Pole et T ropiques 7-8 (1994) 19-24.
W zaangażow aniu księży fideidonistów prym wiodła jednak diecezja M a rua-M okolo, posiadająca szereg m ało liczebnych misji, rozproszonych w gó rach M andara. W latach siedem dziesiątych i osiemdziesiątych z misji prow a dzonych przez oblatów w górach M andara wyodrębniło się kilka nowych pla cówek, w których pracowali fideidoniści włoscy i francuscy. W 1976 r. z misji D uw angar wydzielono nową misję w Durum-W aza. Pracowali w niej księża fi deidoniści z włoskiej diecezji Vicenza. W 1992 r. w misji Durum -W aza praco wali księża G iuseppe Pettenuzzo i G ian A ntonio Allegri. Na terenie misji żyło 932 katolików i ok. 1 600 katechum enów . Prace misjonarzy wspom agało 74 k a techetów 173.
Dzięki założeniu misji przez małych Braci Jezusa, w M ąjo-U ldem e, w gó rach M andara, nawiązany został kontakt z m ieszkańcam i z terenów dzisiejszej prefektury M ora. Mali Bracia utworzyli na tym terenie sektor misyjny Kurgui- -Udżila. W 1961 r. w Kurgui osiedlił się G ilbert Silvestre174. W 1965 r. do pracy wśród Podokowos przybył ks. G eorges Truchot, fideidonista francuski, a osiem lat później o. Gaby C rugnola175. W 1959 r. pow stała kolejna misja w G udjim de- le. W 1972 r. oblaci założyli także misję w Udżila, a w 1977 r. w M ora, siedzibie prefektury. Pod koniec lat siedem dziesiątych misje w M ora, Kurgui, Gudjżim - dele oraz Udżila zostały przejęte przez włoskich misjonarzy fideidonistów z diecezji Saluzzo. W 1982 r. m isjonarze włoscy założyli nową misję w prefek turze M ora w M akulahe. W 1992 r. w pięciu misjach na terenie prefektury M o ra pracow ało pięciu misjonarzy. Żyło w nich 925 katolików oraz 853 k atechu menów. M isjonarzy wspom agało 39 katechetów , 7 sióstr francuskich oraz 3 siostry w łoskie176.
W latach osiem dziesiątych pracę ewangelizacyjną w misji Salak, usytuowa nej w pobliżu M arua, rozpoczęli włoscy fideidoniści z diecezji Saluzzo. W 1990 r. na terenie misji osiedliła się w spólnota Sióstr Św. Józefa. Dwa lata później misja liczyła 358 ochrzczonych i ok. 200 katechum enów . M isjonarzy i m isjonarki w spom agało 19 katechetów 177.
6.3. Księża fideidoniści innych narodow ości
Przykład ks. Sim ona M pecke z T okom bere, w górach M andara, zachęcił nie tylko kilku księży fideidonistów z diecezji D uala. W latach sied em d zie siątych w spółpracow ali z nim także ks. Im re M iiller, fideidonista p o ch o d zenia w ęgierskiego oraz ks. M as C astels, fideidonista hiszpański. Ks.
Im-173 L ’Eglise Catholique en Afrique Occcidentale et Centrale,s. 577. 174 Y. S c h a 11 e r, En pays Podoko,Pôle et T ropiques 5 (1963) 123-127. 175 G. C r u g n o 1 a, C ’est pauvre m ais nous som m es henreux,s. 243. 176 L ’Eglise Catholique en Afrique Occcidentale et Centrale,s. 580-581. 177 Tamże, s. 577.
re M üller pracow ał wcześniej w misji A lm ę, wraz z ks. C osm as’em Die- tric h ’e m 178
W diecezji N gaundere odpowiedzialnym za niższe sem inarium duchowne byt przez kilka lat ks. Karto Prpić z diecezji Zagrzeb, w Chorwacji.
Na ppczątku lat dziewięćdziesiątych w pracę apostolską w diecezji Jagua włączyło się także trzech fideidonistów zairskich z diecezji Kinszasa. Ks. Fidele M alenge przejął odpow iedzialność za misję Mindżil, w kraju Giziga, natom iast ks. D ieudonne N oubissie w przydzielono do misji Kaele, w kraju M undang.
6.4. Siostry zakonne ze zgrom adzeń m iędzynarodowych
By praca misyjna posiadała pełny wymiar, potrzebna jest również obecność sióstr m isjonarek. Ich dom eną była przede wszystkim opieka nad chorymi w przychodniach lekarskich i wyjazdy do chorych w wioskach bardziej oddalo nych od misji, prow adzenie przedszkoli i szkół, szczególnie dla dziewcząt oraz tak konieczna praca wśród kobiet, którym status lokalny odbiera wiele należ nych człowiekowi praw. D o tego dochodziło wychowywanie dziewcząt oraz p o m oc w katechezie. To tylko niektór, najważniejsze dzieła, prow adzone przez siostry zakonne na misjach. D latego też m isjonarze z K am erunu północnego zabiegali o przybycie sióstr do swoich misji. W większości misji wznieśli dla nich domy zakonne.
W pierwszych dw udziestu latach działalności w m isjach półn o cn o k am e- ruńskich pracow ały praw ie w yłącznie siostry francuskie. Przew ażająca w ięk szość wywodziła się ze zgrom adzeń zakonnych francuskich na praw ie d ie ce zjalnym . U m iędzynarodow ienie misji w latach siedem dziesiątych dotyczyło także sióstr m isjonarek. F rancuskie zgrom adzenia zak o n n e z pow odu brak u pow ołań we F rancji i w K am e ru n ie północnym wycofywały się z w ielu misji. Powstaw ały je d n a k nowe. D lateg o też początkow o bp Yves Plum ey, a p ó ź niej także inni biskupi pó łn o cn o k am eru ń scy zabiegali o siostry zakonne z innych krajów.
Jednym z pierwszych zgrom adzeń spoza Francji była w spólnota Sióstr Słu żebniczek Najświętszej M aryi Panny z diecezji D uala. O d początku lat sześć dziesiątych siostry z tego zgrom adzenia obsługiwały szpital w Tokom bere w gó rach M andara, przy którym zam ieszkał ks. Simon M pecke.
D rugie zgrom adzenie zakonne, które zaczęło pracę w misjach północnoka- m eruńskich jeszcze w latach sześćdziesiątych, wywodziło się także z K am erunu południow ego. W 1966 r. w spólnota C órek Maryi z Jau n d e zam ieszkała w m i sji G ider. W 1981 r. siostry z francuskiego Z grom adzenia Sióstr D ucha Święte
178 Praca ks. Cosmasa Dietricha, jednego z pierwszych misjonarzy spoza Francji, w misjach na zachód od Wyżyny Adamawa, przedstawiono w niniejszej pracy na str. 68-69.
go z Saint-B rieuc opuściły misję w Lam. Zastąpiły je Kam erunki ze Z grom a dzenia C órek Maryi z Jaunde, zakładając swą drugą placówkę w K am erunie północnym.
W misje północnokam eruńskie zaangażowały się także kam eruńskie Siostry Franciszkanki z Szisong. Było to zgrom adzenie tyrolskie, założone przez m at kę M arię H ueber (1653-1705), wyrosłe z trzeciego zakonu św. Franciszka. W 1935 r. zgrom adzenie to założyło swoją pierwszą placówkę w Szisong, w die cezji Kumbo, w K am erunie zachodnim 179. W 1973 r. Siostry Franciszkanki z Szisong założyły dom zakonny w misji Banjo, na Wyżynie A dam awa. W 1979 r., kiedy misję w M ajo-D arle opuściły francuskie Córki Jezusa z Ker- m aria, założyły drugi dom zakonny. W latach siedem dziesiątych Siostry F ran ciszkanki z Szisong założyły także domy zakonne w kraju Tupurich w diecezji Jagua, w misji Dżigilao i w misji Mulwadaj.
W 1971 r. pierwszy dom zakonny w K am erunie północnym, w misji Midżi- win, założyły Siostry W incentego r Paulo. Siedem lat później założyły kolejny dom w kraju Giziga, w misji M utruw a. W 1988 r. powstał trzeci dom w kraju Gizigów, w misji Zuzui. W spólnoty szarytek w kraju Gizigów tworzyły siostry z Hiszpanii, Polski, Belgii i Stanów Zjednoczonych. Szarytki pracowały także w misjach Dżinglia i U zal w diecezji M arua-M okolo.
W grudniu 1974 r. w misji Figil rozpoczęły pracę polskie Siostry Służebnicz ki Najświętszej M aryi Panny - śląskie. Figil było pierwszą placówkę misyjną te go zgrom adzenia w świecie. W m arcu 1977 r. zamieszkały w misji Czolire, zało żonej przez polskich oblatów. W listopadzie 1978 r. założyły trzeci dom zakon ny w misji M andam a w górach M andara.
Aż trzy m iędzynarodow e żeńskie zgrom adzenia zakonne przybyły do K a m erunu pod koniec lat siedem dziesiątych. W styczniu 1978 r. w Bibemi osiedli ła się w spólnota sióstr ze Z grom adzenia M isjonarek N iepokalanej Panny M a ryi, założonego w diecezji m ediolańskiej, we W łoszech. W ich wspólnocie znaj dowały się Włoszki, Brazylijka i H induska180. W tym samym roku w misji Kay- -kay w diecezji Jagua, założyły swój dom zakonny Siostry M isjonarki D ucha Świętego. Rok później w misji D uw angar w górach M andara zamieszkały Sio stry M atki Bożej z Kanady.
W grudniu 1982 r., na prośbę bpa C hristiana Turni, dom zakonny w Kusseri założyły Siostry M atki Bożej Królowej Afryki (Siostry Białe). Także w latach osiem dziesiątych, wraz z fideidonistam i włoskimi, w diecezji M arua-M okolo rozpoczęły pracę włoskie Siostry Świętej Rodziny z Saviglinao oraz Siostry B o żej Woli z diecezji Vicenza.
179 Zgromadzenie franciszkanek, pracujące głównie w diecezjach Bamenda i Buea w latach osiemdziesiątych miało już w Kamerunie 1300 zakonnic, w większości Kamerunek.
W 1984 r. pracę dydaktyczną w Kolegium de M azenoda w N gaundere roz poczęta m iędzynarodow a w spólnota sióstr U rszulanek Unii Rzymskiej. W spólnotę tworzyły siostry z sześciu narodowości.
W 1989 r. w G aru a siostry z francuskiego zgrom adzenia S acre-C oeur de St. Jacut-les-Pins opuściły parafie katedralną w G arua. Zastąpiły je Siostry Bożej Miłości z N igerii181. W 1991 r. siostry z tego zgrom adzenia założyły drugą w spólnotę w G ider.
18 października 1990 r. w M adingrin założyła dom zakonny w spólnota sióstr z włoskiego Z grom adzenia C órek M atki Bożej M iłosierdzia z Savony.
W diecezji N gaundere swoją palcówkę posiadały Siostry B ene Tereziya z Burundi. Z aś pod koniec grudnia 1991 r. w Figil osiedliły się karm elitanki z K arm elu w Lumaszi w Zairze. Był to pierwszy klasztor kontem placyjny w tej części Afryki. W 1995 r. m iędzynarodow a w spólnota sióstr karm elitanek w pro w adziła się do nowo wybudow anego K arm elu182.