Lokalizacja inwestycji celu publicznego

Inwestycją celu publicznego jest inwestycja, która jest lokalizowana na podstawie planu miejscowego, a w przypadku jego braku – na podstawie decyzji o ustaleniu lokalizacji.

Inwestycja celu publicznego łączy w sobie działania o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i krajowym), które stanowią realizację celów jakie są wymienione w ustawie o gospodarce nieruchomościami [90], [107].

W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ustala się na jakie cele będzie przeznaczony teren, rozmieszcza się inwestycje celu publicznego oraz określa się sposoby zagospodarowania i warunki zabudowy terenu. Decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego nie wymagają roboty budowlane, które polegają na remoncie, montażu lub przebudowie, gdy spełnione są określone warunki. Po pierwsze gdy roboty budowlane nie powodują zmiany sposobu zagospodarowania terenu i użytkowania obiektu budowlanego oraz gdy nie zmieniają formy architektonicznej. Po drugie gdy roboty budowlane nie są zaliczone do przedsięwzięć wymagających przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko (w rozumieniu przepisów o ochronie środowiska) lub nie wymagają pozwolenia na budowę.

W sprawach wymagających ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego decyzje wydawane są:

1. w odniesieniu do inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym i wojewódzkim – przez wójta, burmistrza albo prezydenta miasta w uzgodnieniu z marszałkiem województwa;

2. w odniesieniu do inwestycji celu publicznego o znaczeniu powiatowym i gminnym – przez wójta, burmistrza albo prezydenta miasta;

3. w odniesieniu do inwestycji celu publicznego na terenach zamkniętych – przez wojewodę.

Gdy nie zostanie wydania decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym albo wojewódzkim w ciągu dwóch miesięcy od dnia złożenia wniosku (przez wójta, burmistrza albo prezydenta miasta) - wojewoda wzywa wójta, burmistrza albo prezydenta miasta do jej wydania. Wyznacza przy tym termin jej wydania. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu wojewoda wydaje decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym albo wojewódzkim a kosztami jej wydania obciąża gminę. Gdy inwestycja celu publicznego wykracza poza obszar jednej gminy decyzję o ustaleniu jej lokalizacji (oraz decyzję o warunkach zabudowy) wydaje wójt, burmistrz albo

66

prezydent miasta, na którego obszarze znajduje się największa część terenu, na którym ma być realizowana inwestycja; w porozumieniu z zainteresowanymi wójtami, burmistrzami albo prezydentami miast.

Lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się gdy zostanie złożony wniosek przez inwestora o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego. Wniosek inwestora powinien zawierać określenie granic terenu, który jest objęty wnioskiem. Granice terenu pod lokalizację inwestycji celu publicznego przedstawia się na kopii mapy zasadniczej lub, w przypadku jej braku, na kopii mapy katastralnej, przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Mapy terenu, którego dotyczy wniosek i obszaru, na który inwestycja będzie oddziaływać, wykonuje się w skali 1:500 lub 1:1000. W stosunku do inwestycji liniowych mapy wykonuje się również w skali 1:2000. Wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego zawiera także charakterystykę planowanej inwestycji.

Charakterystyka inwestycji obejmuje określenie:

1. zapotrzebowania na wodę i energię;

2. sposobu odprowadzania i oczyszczania ścieków;

3. innych potrzeb w zakresie infrastruktury technicznej;

4. potrzeb w zakresie sposobu unieszkodliwiania odpadów;

5. planowanego sposobu zagospodarowania terenu z określeniem rodzaju zabudowy, w tym przeznaczenia i gabarytów projektowanych obiektów budowlanych; przedstawione w formie opisowej i graficznej;

6. parametrów technicznych inwestycji oraz danych, które wskazują jaki jest jej wpływ na środowisko.

Istotne znaczenie ma fakt, że nie jest możliwe uzależnienie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego od zobowiązania się wnioskodawcy, że spełni świadczenia lub warunki, które nie zostały przewidziane odrębnymi przepisami.

O wszczęciu postępowania w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, a także o postanowieniach i decyzji kończącej postępowanie, zainteresowane strony zawiadamia się przez obwieszczenie; a także w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości. Inwestora oraz właścicieli i użytkowników wieczystych nieruchomości, na których mają być lokalizowane inwestycje celu publicznego, zawiadamia się pisemnie. W postępowaniu związanym z wydaniem decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (oraz decyzji o warunkach zabudowy), dokonuje się analizy warunków i zasad zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy, które wynikają z odrębnych

67

przepisów, a także ze stanu faktycznego i prawnego terenu. Decyzje o lokalizacji inwestycji celu publicznego wydaje się po stosownych uzgodnieniach z:

1. ministrem właściwym do spraw zdrowia - w odniesieniu do inwestycji lokalizowanych w miejscowościach uzdrowiskowych;

2. wojewódzkim konserwatorem zabytków - w odniesieniu do obszarów i obiektów objętych ochroną konserwatorską;

3. dyrektorem właściwego urzędu morskiego - w odniesieniu do obszarów pasa technicznego, pasa ochronnego oraz morskich portów i przystani;

4. właściwym organem nadzoru górniczego - w odniesieniu do terenów górniczych;

5. właściwym organem administracji geologicznej - w odniesieniu do terenów zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych;

6. organami właściwymi w sprawach ochrony gruntów rolnych i leśnych oraz melioracji wodnych - w odniesieniu do gruntów wykorzystywanych na cele rolne i leśne w rozumieniu przepisów o gospodarce nieruchomościami;

7. dyrektorem parku narodowego - w odniesieniu do obszarów położonych w granicach parku i jego otuliny;

8. wojewodą - w odniesieniu do innych nie wymienionych obszarów objętych ochroną na podstawie przepisów o ochronie przyrody;

9. wojewodą, marszałkiem województwa oraz starostą w zakresie zadań rządowych albo samorządowych, służących realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym i krajowym - w odniesieniu do terenów, przeznaczonych na ten cel w planach miejscowych, które utraciły moc na podstawie utraty mocy wiążącej ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym;

10. właściwym zarządcą drogi - w odniesieniu do obszarów przyległych do pasa drogowego;

11. dyrektorem regionalnego zarządu gospodarki wodnej - w odniesieniu do przedsięwzięć wymagających uzyskania pozwolenia wodnoprawnego, do wydania którego organem właściwym jest wojewoda.

W przypadku odmowy uzgodnienia decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (oraz decyzji o warunkach zabudowy) przez wojewodę, marszałka województwa oraz starostę postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego zawiesza się; na czas nie dłuższy niż dwanaście miesięcy od dnia złożenia wniosku o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego. Powodem odmowy uzgodnienia decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (oraz decyzji o warunkach zabudowy) może być zamiar wykonania na terenie objętym wnioskiem zadań rządowych albo

68

samorządowych, które służą realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym i krajowym.

Wójt, burmistrz albo prezydent miasta podejmuje postępowanie i wydaje decyzję w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, jeżeli:

1. w ciągu dwóch miesięcy od dnia zawieszenia postępowania rada gminy nie podjęła uchwały o przystąpieniu do sporządzenia planu miejscowego;

2. albo w okresie zawieszenia postępowania nie uchwalono planu miejscowego lub jego zmiany;

3. albo nie ustalono lokalizacji inwestycji celu publicznego związanej z zadaniami o znaczeniu ponadlokalnym i krajowym.

Ewentualne odwołanie od decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji powinno zawierać zarzuty które odnoszą się do decyzji. Dodatkowo odwołanie określać powinno istotę i zakres żądania, które jest przedmiotem odwołania oraz powinno wskazywać dowody uzasadniające to żądanie. Gdy decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego wywołuje skutki roszczeniowe stosuje się przepisy dotyczące roszczeń.

Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (oraz decyzja o warunkach zabudowy) powinna wyjaśniać rodzaj inwestycji, której dotyczy. Decyzja ta wyjaśniać również powinna linie rozgraniczające teren inwestycji, które są wyznaczone na mapie oraz warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu; w tym wynikające z przepisów odrębnych. Zakres wyjaśnień zawartych w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego obejmować powinien warunki i wymagania w zakresie ochrony i kształtowania ładu przestrzennego; po drugie, ochronę środowiska i zdrowia ludzi oraz dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej; po trzecie, obsługę w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacyjnej; po czwarte, wymagania dotyczące ochrony interesów osób trzecich; po piąte, ochronę obiektów budowlanych na terenach górniczych.

Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (oraz decyzja o warunkach zabudowy) wiąże organ, który wydaje decyzję o pozwoleniu na budowę. Oznacza to, że nie można odmówić ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego (oraz ustalenia warunków zabudowy), jeżeli zamierzenie inwestycyjne jest zgodne z odrębnymi przepisami. Kopie wydanych decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym, wojewódzkim, powiatowym i gminnym, przekazuje się marszałkowi województwa przez wójta, burmistrza albo prezydenta miasta oraz wojewodę; w terminie siedmiu dni od dnia ich wydania.

69