(przyjęte przez Komitet Kontaktowy, Sztokholm, 5 grudnia 2005 r.)
Komitet Kontaktowy (KK) jest zgromadzeniem szefów najwyższych organów kon-troli (NOK) państw członkowskich Unii Europejskiej oraz Europejskiego Trybu-nału Obrachunkowego (ETO). Jest to ciało autonomiczne, niezależne i apolitycz-ne. Zadaniem Komitetu jest wymiana wiedzy i doświadczeń na temat kontroli środ-ków unijnych oraz innych kwestii związanych z Unią Europejską. Aby usprawnić zarządzanie finansowe Unii i praktykę zarządzania, Komitet zapewnia wzajemne wsparcie oraz inicjuje i koordynuje wspólne działania dotyczące spraw UE. Komi-tet promuje kontakty i wymianę informacji z instytucjami i osobami z zewnątrz.
Misja
Celem Komitetu jest usprawnienie współpracy między jego członkami, aby po-prawić kontrolę zewnętrzną i rozliczalność w obszarze Unii Europejskiej.
Wizja
Komitet Kontaktowy dąży do usprawnienia ram i warunków współpracy w spra-wach Unii Europejskiej między najwyższymi organami kontroli państw człon-kowskich i Europejskim Trybunałem Obrachunkowym oraz w sferze kontroli środ-ków unijnych, a także w innych kwestiach związanych z dobrym zarządzaniem na rzecz obywateli Unii.
Wspólne wartości Komitetu Kontaktowego
– Niezależność: wzajemne poszanowanie niezależności poszczególnych członków.
– Współpraca: zobowiązanie do wspólnej pracy.
– Przejrzystość: zobowiązanie do otwartości i dzielenia się informacjami.
– Wywieranie wpływu: świadomość, że można więcej osiągnąć działając ra-zem niż osobno.
Współpraca międzynarodowa
[360]
164
Cele strategiczne Komitetu Kontaktowego
a) Wymiana wiedzy i doświadczeń w kwestiach związanych z Unią Europejską.
b) Umocnienie współpracy między członkami KK w kwestiach związanych z UE.
c) Inicjowanie i koordynowanie działalności kontrolnej we wspólnym interesie w ramach UE.
d) Określanie stanowisk w odniesieniu do nowo powstających kwestii nych z kontrolą w obszarze UE.
e) Wdrażanie ram współpracy z najwyższymi organami kontroli przyszłych państw członkowskich.
f) Wymiana informacji, poglądów i wyników z instytucjami i osobami spoza KK.
Uwagi wyjaśniające Wstęp
Członkami Komitetu Kontaktowego, który działa od 1960 r., są szefowie najwyż-szych organów kontroli państw członkowskich Unii Europejskiej i Europejskiego Trybunału Obrachunkowego. W wyjątkowych okolicznościach mogą oni wysłać swojego przedstawiciela na zebranie Komitetu Kontaktowego.
Uwagi ogólne
Zasady programowe Komitetu Kontaktowego są oparte na formule INTOSAI1 oraz na „Uchwale w sprawie wiodących zasad współpracy”, przyjętej przez KK na zebraniu w 2003 r. w Pradze (zwłaszcza zasady 1, 2, 4 i 8 – patrz aneks – oraz uwagi do nich).
Sześć strategicznych celów KK określono na podstawie art. 274 Traktatu usta-nawiającego Wspólnotę Europejską (który zobowiązuje państwa członkowskie do współpracy z Komisją Europejską w celu zapewnienia wykorzystania budżetu UE zgodnie z zasadami należytego zarządzania finansowego), art. 248 Traktatu (który zobowiązuje ETO do przeprowadzania kontroli w państwach członkow-skich w powiązaniu z najwyższymi organami kontroli państw członkowczłonkow-skich) oraz Deklaracji nr 18 Traktatu nicejskiego (która zobowiązuje najwyższe organy kontroli UE do umacniania ram i warunków współpracy). Dwa pierwsze cele stra-tegiczne koncentrują się na zapewnieniu warunków koniecznych do współpracy,
1 Por. INTOSAI Strategic Plan 2005–2010, przyjęty na kongresie w Budapeszcie w październiku 2004 r.
Współpraca międzynarodowa
[361] 165 cel trzeci, czwarty i piąty skupiają się na współpracy w praktyce, a cel szósty – na informowaniu o wynikach dla wywierania możliwie dużego wpływu.
Aby nie pokrywać się z INTOSAI i EUROSAI, które są zorientowane na kwestie profesjonalne i rozwijanie standardów, misja KK jest bardziej ukierunkowana: do-tyczy Unii Europejskiej i koncentruje się na sprawach Unii Europejskiej.
Cele strategiczne2
a) Wymiana wiedzy i doświadczeń w kwestiach związanych z Unią Europejską
Najwyższe organy kontroli UE powinny przywiązywać wielką wagę do wymiany wiedzy i doświadczeń związanych z kwestiami UE, na przykład tych, które do-tyczą rozwoju zarządzania finansowego UE, podejścia kontrolnego ETO, wyni-ków kontroli NOK państw członkowskich oraz wspólnych działań kontrolnych w obszarze UE3. Ma to na celu podniesienie poziomu wiedzy w najwyższych organach kontroli, będzie prowadzić do lepszego zrozumienia się przez poszcze-gólne NOK oraz do zrozumienia roli i zadań, które NOK mogą podjąć w spra-wach UE, a także może zaowocować nowymi rozwiązaniami w sferze działalno-ści kontrolnej dotyczącej UE (zarówno w kontrolach prowadzonych indywidual-nie, jak i wspólnie).
b) Umocnienie współpracy między członkami Komitetu Kontaktowego w kwestiach związanych z Unią Europejską
Wdrażanie „Uchwały w sprawie wiodących zasad współpracy” będzie prowadzić do bliższej współpracy zarówno między NOK państw członkowskich, jak i mię-dzy ETO i NOK państw członkowskich (Uchwała, Zasada 5). Należy oczekiwać, że taka bliższa współpraca spowoduje pojawienie się nowych kwestii w przyszło-ści. Sprawy współpracy będą poruszane i omawiane podczas zebrań KK w celu usprawnienia istniejących już mechanizmów oraz znalezienia rozwiązań wszel-kich problemów, jakie mogą się pojawić4.
2 Dla celów strategicznych z reguły określa się konkretny okres, w którym przewidywane wyniki powinny zostać osiągnięte. Na tym etapie przedstawione tu cele strategiczne są ujęte ogólnie i wymagają dopracowania po uprzednich uzgodnieniach. Komitet Kontaktowy ustalił, że w 2008 r. jego zarządzanie zostanie poddane przeglądowi, który obejmie również cele strategiczne.
3 Krótki opis różnych rodzajów współpracy NOK znajduje się w pkt 7 sprawozdania Putting the Principles into Practice, przedstawionego na zebraniu Komitetu Kontaktowego w 2003 r.
4 Procedury i mechanizmy kontroli ETO w państwach członkowskich są ważnym elementem współpracy między ETO i NOK państw członkowskich. W przeszłości Komitet Kontaktowy uważał za
Współpraca międzynarodowa
[362]
166
c) Inicjowanie i koordynowanie działalności kontrolnej we wspólnym interesie w ramach Unii Europejskiej
Najwyższe organy kontroli Unii Europejskiej są zobowiązane do badania wszyst-kich możliwych obszarów, w których współpraca będzie miała pozytywny wpływ na zarządzanie środkami unijnymi oraz innych dziedzin wspólnego zaintereso-wania, a także do poszukiwania rozwiązań wszelkich problemów praktycznych i technicznych, które spowolniają tę współpracę (Uchwała, Zasada 8). Na tej pod-stawie Komitet Kontaktowy wybiera obszary współpracy i ustanawia grupy robo-cze złożone z organów kontroli zainteresowanych prowadzeniem działalności kontrolnej w danym obszarze. Uczestnicząc w tego rodzaju przedsięwzięciach, NOK państw członkowskich i ETO uczą się od siebie nawzajem i zajmują się większą liczbą elementów zarządzania finansowego UE, niż gdyby miały działać osobno. Kontrole wspólne przynoszą wartość dodaną rządom i parlamentom kra-jowym oraz instytucjom europejskim dzięki przedstawieniu znacznie szerszego obrazu oraz porównaniu sytuacji w różnych częściach Europy. Dzięki temu łatwiej-sze staje się wyciąganie wniosków w celu zapewnienia należytego zarządzania finansowego UE (zarówno w poszczególnych państwach członkowskich, jak i samej UE) oraz promowania przejrzystości w zarządzaniu.
d) Określanie stanowisk w odniesieniu do nowo powstających kwestii związanych z kontrolą w obszarze Unii Europejskiej
Członkowie Komitetu Kontaktowego będą próbowali osiągnąć wspólne stanowi-sko oraz ustalić zasady wykorzystywania wpływu w kwestiach kontroli UE odno-szących się do wszystkich członków, a zwłaszcza gdy możliwe jest usprawnienie struktury i warunków kontroli. Dzięki dyskusjom i wymianie poglądów w ra-mach KK poszczególne NOK mogą wypracować swoje (krajowe) stanowisko w sprawach UE dotyczących prawidłowości, zarządzania finansowego i wykona-nia zadań.
e) Wdrażanie ram współpracy z najwyższymi organami kontroli przyszłych państw członkowskich
Najwyższe organy kontroli Unii Europejskiej dążą do wspomagania, w miarę możliwości, rozwoju działalności kontrolnej NOK przyszłych państw
członkow-pomocne rozpatrywanie doświadczeń w ramach tych procedur (mechanizmów) jako element stałej anali-zy ram współpracy. Działalność operacyjna w tym względzie pozostawiona jest do uzgodnień międanali-zy ETO i NOK danego państwa członkowskiego.
Współpraca międzynarodowa
[363] 167 skich. Koordynują swoją działalność w ramach Komitetu Kontaktowego, w celu promowania skutecznego wykorzystania ograniczonych środków.
f) Wymiana informacji, poglądów i wyników kontroli z instytucjami i osobami spoza Komitetu Kontaktowego
Aby informować instytucje i osoby spoza KK o działaniach podejmowanych przez NOK państw UE, Komitet udostępnia wyniki działalności kontrolnej prowadzo-nej we wspólnym interesie oraz wspólnie ustalone stanowiska swoich członków.
Ważną rolę odgrywa tu udostępnianie wyników przez poszczególne NOK i ETO, jednak dodatkowe rezultaty mogą zostać osiągnięte dzięki informacjom KK jako reprezentanta jego wszystkich członków. W ramach KK najwyższe organy kon-troli UE dążą do rozwoju kontaktów i wymiany informacji z organami UE oraz innymi instytucjami i osobami, uwzględniając szczególny zakres kompetencji ETO w związku z procedurą absolutorium UE. Polityka informacyjna będzie dalej szcze-gółowo opracowywana.
Załącznik 2