• Nie Znaleziono Wyników

Chciałbym opisać kolegom dwa nowe przy- rządy służące do nanoszenia na plan punk­

tów o danych współrzędnych.

Przyrządy te mogą mieć pewne zastosowa­

nie w miernictwie z racji ich prostoty w w y­

konaniu i użyciu oraz ich prawdopodobnej ta­

niości. Piszę prawdopodobnej gdyż w okresie okupacji produkcja nie była możliwa, a więc i w kalkulacji handlowej trudno się było zorientować.

Pierwszy z nich, tak zwany Tachograf, śłuży do nanoszenia na plan punktów o da­

nych współrzędnych biegunowych, i może

mieć zastosowanie przy pomiarach busolowych tachymetrycznych oraz wcgóle pracach 0 mniejszej dokładności:

Tachograf można wykonać przez wyry­

cie lub adfotografowanie na przezroczystej 1 dostatecznie cienkiej płycie, aby przekłópie jej igłą nie sprawało trudności, zespołu pro­

mieni wychodzących z jednego punktu jako środka kół koncentrycznych zakreślo­

nych z tegoż środka oraz dwóch podziałek orientujących prostopadłych do linii oznaczo­

nej przez 0» — 180o.

;

Nr 9— 10 P R Z E G L Ą D G E O D E Z Y J N Y 27

Jak wskazuje rysunek wykona­

ny w podziałce 1:500 promienie po- szczęgólnych kół różnią się między sobą o 10 mk. przyczym kręgi od­

ległe od środka o 100,200 i 300 m, dla lepszego odróżnienia, są silniej znaczone, zaś kręgi 50, 150 i 250 za­

znaczone są linią przerywaną.

W podziałce kątowej, wykonanej co dwa stopnie każdy promień zna- czający dziesiątkę i jej wielokrot­

ność jest również silniej znaczony.

Sposób użycia Tachografu jest następujący.

Niech mamy ciąg busolowy, którego azy­

muty i długości są dane.

A - B 345°,5 B - C 94°,0 C - D 173°,3 - D - E 67°,7

128.2 m.

203.0 m.

154.3 m.

62.7 m. i t.d.

Aby go nanieść kreślimy na planie prostą wyznaczającą kierunek południka oraz obie­

ramy punkt A jako początek ciągu busolowe- go. Nakłówamy lekko igłą Tachograf w miej1- scu które odpowiada odczytowi 345°5 na p o­

działce kątowej i w odległości 128.2 m od jego środka wyznaczonej przez wspomniane już koła koncentryczne. Przesuwamy Tachograf tak aby igłą, poprzez płytkę, naklóć plan w punkcie A obranym za początek ciągu, po czym obracamy płytę aż cło chwili uzyskania

40 JO 20, IO !0 20 30 ¿0

16°

JilO

n o

S 'N &

-$H§-* #

032

#■

40 30 20 W 10 20 3 0 ‘>0

R y s . 1,

28 P R Z E G L Ą D G E O D E Z Y J N Y Nr 9— 10

i równoległości jej linii z linią wykręśloną na

planie, co nastąpi wtedy, gdy ta ostatnia odet- nie na północnej i południowej podziałkach orientujących jednakowe odległości od ich

punktów zerowych.

W tym położeniu płytki nakłówamy na pla­

nie punkt poprzez środek Tachografu oraz punkt C w miejscu które odpowiada kierun­

kowi 94°0 i odległości 203.0 m.

Z kolei nakłówam Tachograf w miejscu od­

powiadającym 173°9 w azymucie i 154.3 m w odległości i przesuwam go . tak, aby igła trafiła w poprzednio wyznaczony punkt C.

Tachograf według południka sposobem już opisanym, przez jego środek nakłówam na planie punkt D, zaś przez miejsce odpowia­

dające datom 67°7 oraz 62.7 m punkt E itd.

W wypadku gdy z pewnego stanowiska zamierzono szereg punktów sytuacyjnych, które obecnie należy wnieść na plan, postępu­

jemy w ten sposób, że środek Tachografu nad, wyznaczonym już na planie, stanowiskiem i po zorientowaniu płytki nakłówamy na planie, poprzez płytkę, kolejne punkty sytuacyjne na kierunkach i w odległościach od środka Tacho­

grafu (stanowiska) odpowiadającym wielkoś­

ciom spostrzeżonym w polu.

Podziałka kątowa jest podwójnie opisana

wartościami różniącymi się od siebie o 180° co w połączeniu z dokładnym szkicem polowym ogromnie ułatwia robotę, gdyż w tych warun­

kach obojętnym jest czy operujemy azymutem kierunku prostego czy odwrotnego B — A.

Tachograf szczególnie użytecznym jest przy nanoszeniu zdjęć busolowych gdyż przy jego użyciu błąd wykreślenia pierwszego kie­

runku nie przenosi się na następne z uwagi na to, że każdorazowo orientujemy płytkę wed­

ług jednego lub kilku stałych kierunków po­

łudnika wykreślonych na olanie.

Zjawisko przenoszenia się błędu występuje przy pomiarze kątów w ciągu jak również nanoszeniu ciągów kątami z pomocą przenoś­

nika.

Poza tym użycie Tachografu zwalnia nas od wszelkich przeliczeń wielkości spostrzeżo­

nych w polu, przez co unika się możliwości omyłek i zbędnej pracy. Okoliczność ta przy­

spiesza robotę nanoszenia ciągów o około 60%.

Dokładność nanoszenia 1 metr. przy podziałee 1 : 5000. Czas użytkowania Tachografu około roku przy nieprzerwanej pracy.

Drugim przyrządem jest Koordynatoskala przystosowana do nanoszenia na plan punk­

tów których współrzędne prostokątne są da­

ne.

i

- 2&

e 9 l

Rys. 2.

Nr 9— 10 P R Z E G L Ą D G E O D E Z Y J N Y 29

Skalę można wykonać przez, w y­

rycie jej lub obfotografowanie na dostatecznie grubej przezroczystej płycie z odpowiedniego materiału.

Na wierzchołkach kwadratów o bo­

kach 100 m w miejscach oznaczo­

nych kółkami, wykonane są otwor­

ki. Dokładność ich wykonania w odległościach odpowiadających Ści­

śle 100 m jak również wykonanie podziałek poprzecznych, stanowi o dokładności przyrządu, a co za tym idzie i nanoszenia punktów.

Naniesienie punktu, którego współrzędne są np. 372.58 i + 149.56 odbywa się w nastę­

pujący sposób. Płytkę ustawia się tak, aby prosta sieci kwadratów na planie o współ­

rzędnej X = 0 przeszła przez miejsca odpowia­

dające odczytaniom 72.5S na obu podziałkach poprzecznych umieszczonych u dołu pod kwa­

dratem koordynatoskali.

Po przyłożeniu linijki do dalszej krawędzi, dokładnie równoległej do poziomych linii ko­

ordynatoskali przesuwa się płytkę w prawo lub lewo do momentu kiedy prosta na planie przejdzie przez miejsce odpowiadające war­

tości 49.56 na podziałce poprzecznej po lewej stronie kwadratu koordynatoskali.

W tym stanie rzeczy prosta na płycie jest miejscem geometrycznym punktów odległych o 372.58 m od osi na planie, zaś prosta na pły­

cie będzie miejscem geometrycznym punktów odległych od osi na planie o 149.56 m.

Po sprawdzeniu, że płytka jest na właściwym miejscu, to znaczy proste planu przechodzą przez właściwe miejsca podziałek poprzecz­

nych, nakłówam plan poprzez otwór na prze­

cięciu się osi koordynatoskali, wyznaczając w ten sposób położenie na planie punktu

w współrzędnych.

Przy nanoszeniu ciągu sprawdza się odle­

głość pomiędzy punktami używając tejże ko­

ordynatoskali.

Dokładność nanoszenia ± 0.1 mm, czyli w granicach błędu rozddzielczego oka, szyb­

kość nanoszenia w stosunku do pracy odmie­

rzaczem i podziałką metalową, trzykrotna nie mówiąc już o dokładności, gdyż wszyskie na- kłócia są prostopadłe, a prócz tego unika się wszystkich błędów kreślarskich mających miejsce przy użyciu odmierzacza. Koordyna- toskala zastępuje małe koordynatografy.

W EYCHERT TADEUSZ

Przegląd rosyjskiego ustawodawstwa agrarnego,

Powiązane dokumenty