20 maja br. w siedzibie Sejmu w Warszawie odbyło się posiedzenie Kongresu Budownictwa. W obradach wzięli udział: przedstawiciele spółdzielni mieszkaniowych i TBS, eksperci, przedstawiciele organizacji pozarządowych związanych z budownictwem, w tym liczna grupa członków PIIB z prezesem honorowym izby prof. Zbigniewem Grabowskim. Przybyli m.in. Olgierd Dziekoński – minister w Kancelarii Prezydenta RP, posłowie: Ryszard Kalisz, Janusz Piechociński i Wiesław Szczepański, Wiktor Piwkowski – przewodniczący PZITB, Jerzy Gumiński – sekretarz generalny FSNT-NOT.
Dyskutowano m.in. o budownictwie społecznym, przestrzeni publicznej i spółdzielczości mieszkaniowej. Kongres przyjął uchwałę, której pełną treść prezentujemy na www.inzynierbudownictwa.pl.
n o r m a li z a c j a i n o r m y
prac związanych z EN-206-1 w 2000 r.
treści dotyczące wykonawstwa zosta-ły skierowane na zupełnie oddzielny dokument i… trwało to prawie dzie-sięć lat. A szkoda, gdyż tematyka w niej zawarta jest niezmiernie waż-na, zwłaszcza w kontekście kształto-wania ostatecznej jakości budowli.
To treści, których szczególnie brakuje w specyfi kacjach technicznych do projektów, powodując wiele niedo-mówień i sporów na etapie realizacji i odbiorów.
Norma określa wymagania i warun-ki dotyczące wykonywania elemen-tów budowli odnośnie do zbrojenia, sprężania i betonowania, ale także deskowania i rusztowania oraz robót z zastosowaniem prefabrykowanych elementów betonowych. Jednymi z istotniejszych zagadnień objętych normą są: zarządzanie jakością oraz tolerancje kształtu dla wykonywanych elementów konstrukcyjnych. Odpo-wiednie klasy kontroli (zdefi niowano trzy klasy kontroli) oraz przyjęte klasy tolerancji (zdefi niowano dwie klasy tolerancji) pozwalają odnieść się do założeń projektowych określonych w Eurokodach w zakresie poziomu bezpieczeństwa konstrukcji. Poziom wykonania i kontroli w zakresie klasy kontroli drugiej oraz klasy tole-rancji pierwszej odniesiony jest do współczynników bezpieczeństwa usta-lonych w Eurokodzie 2 na poziomie podstawowym (bez zmniejszenia).
Normę PN-EN 13670:2010 powinno się jak najszybciej zacząć stosować, na początek w biurach projektów, aby czytelnie sformułować wymagania dla etapu realizacji konstrukcji (specy-fi kacje), a zaraz potem na budowach, by tak samo czytelnie opracowywać projekty wykonawcze czy programy zapewnienia jakości (tzw. pezetjoty).
Normy inne dotyczące betonu Wśród pozostałych norm, w których dominują zagadnienia związane z be-tonem, szczególnie przydatne mogą okazać się normy związane z oceną
wytrzymałości betonu na ściskanie w konstrukcjach istniejących. Prze-wodzi im norma ogólna PN-EN 13791:2008, w której określono me-tody i procedury oceny wytrzymałości, a także zasady i wytyczne do określe-nia zależności pomiędzy wynikami badań uzyskiwanymi metodami po-średnimi lub na odwiertach rdzenio-wych, w odniesieniu do wartości cha-rakterystycznej, zdefi niowanej przez badanie betonowych próbek walco-wych lub sześciennych. Mając tę nor-mę, można powiedzieć, że wreszcie dysponujemy dość jednoznacznym narzędziem. Do tej pory korzystali-śmy z różnych instrukcji, wytycznych i publikacji naukowo-technicznych, a i tak pozostawało szerokie pole do dyskusji, sporów i interpretacji prowa-dzących często do konfl iktów. Uzu-pełnieniem tej normy interpretacyjnej są cztery normy narzędziowe określa-jące sposób „uzyskiwania” wyników badań. I tak: PN-EN 12504-1:2009 dotyczy odwiertów rdzeniowych, PN--EN 12504-2:2002 dotyczy metody sklerometrycznej (młotek Schmidta), PN-EN 1504-3:2006 dotyczy ozna-czania siły wyrywającej (metoda pull-out) oraz PN-EN 1504-4:2005 doty-cząca metody ultradźwiękowej.
Dość pokaźnym objętościowo pakie-tem norm jest zestaw pod wspólnym tytułem „Wyroby i systemy do ochro-ny i napraw konstrukcji betonowych”.
Wyróżnić tu można dwie zasadnicze grupy norm. Pierwsza, składająca się z dziesięciu części o wspólnym nume-rze PN-EN 1504-(1-10) z różnymi datami wprowadzenia (2005, 2006, 2007, 2010 r.), podaje defi nicje, wy-magania, sterowanie jakością i ocenę zgodności dla wszystkich przypad-ków i metod ochrony i napraw kon-strukcji betonowych. Stanowią one podstawę do specyfi kowania rozwią-zań projektowych i technologicznych dotyczących ochrony i napraw kon-strukcji, a także zalecenia dla produ-centów wyrobów w zakresie oceny zgodności. Druga grupa norm w tym
pakiecie to 62 normy o wspólnym tytule „Wyroby i systemy do ochrony i napraw konstrukcji betonowych – Metody badań” o różnych numerach i różnych datach wprowadzenia, są instrukcjami do sprawdzania właści-wości stosowanych materiałów i wy-robów.
Ostatni pakiet norm dotyczy prefa-brykatów i wyrobów betonowych.
Przewodzi im PN-EN 13369:2005 Wspólne wymagania dla prefabry-katów z betonu, powiązana w za-kresie wymagań materiałowych dla betonu z normą PN-EN 206-1. Służy ona przede wszystkim przy projek-towaniu i wytwarzaniu elementów prefabrykowanych, dla których nie ustanowiono do tej pory normy wy-robu lub też nie przewiduje się dla nich takich norm (np. jednostkowe stosowanie). Pozostałe normy w tym pakiecie to przeważnie normy wyro-bów (numery i tytuły przedstawiono na schemacie), które z jednej strony powinny służyć specyfi kującym, aby precyzyjnie określali wymogi dla pro-ponowanych w projektach rozwią-zań konstrukcyjno-materiałowych, a z drugiej strony – producentom tych wyrobów do prawidłowego przebiegu oceny zgodności.
Na koniec jeszcze dwie normy – pierwsza: projektowa PN-EN 13877-2:2007 Nawierzchnie be-tonowe. Część 2: Wymagania funkcjonalne dla nawierzchni be-tonowych, i druga: materiałowa PN--EN-13877-1:2007 Nawierzchnie betonowe. Część 1: Materiały. Oby-dwie przedstawiają zagadnienia dotyczące nawierzchni betonowych układanych na placu budowy i za-gęszczanych przez wibrowanie. Od-noszą się do dróg, autostrad, lotnisk, ulic dla pieszych, dróg rowerowych, placów składowych i ogólnie do wszelkich konstrukcji drogowych.
dr inż. Grzegorz Bajorek
Politechnika Rzeszowska Centrum Technologiczne Budownictwa
przy Politechnice Rzeszowskiej
lipiec/sierpień 11 [86]