OCENA ROZWIĄZAŃ MAJĄCYCH NA CELU ZAPOBIEGANIE,

NEGATYWNYCH ODZIAŁYWAŃ NA ŚRODOWISKO

W projekcie studium zawarto szereg ustaleń, które w miarę możliwości rozwiązują zdiagnozowane istniejące i prognozowane problemy środowiska. Zostały one opisane we wcześniejszych rozdziałach niniejszego opracowania.

Wywołane przekształcenia środowiska przyrodniczego ograniczają się zazwyczaj do obszaru gdzie planuje się zmianę sposobu zagospodarowania i użytkowania terenu. Na obecnym etapie ustalenia nie będą wpływały w sposób istotny negatywnie na środowisko i zdrowie ludzi, w tym w szczególności na tereny cenne przyrodniczo. Nie mniej jednak należy pamiętać, że na podczas realizacji studium negatywny wpływ na środowisko jest możliwy na skutek niezamierzony, a niemożliwy do przewidzenia na etapie realizacji studium.

Rozwiązania przedstawione w projekcie studium mają także na celu zapobieganie i ograniczanie negatywnych oddziaływań na środowisko. Są one także ujęte jako:

1. Podstawowy cel polityki przestrzennej miasta i gminy Kisielice:

Najważniejsze założenia polityki przestrzennej w gminie to zrównoważony rozwój przy minimalizacji zagrożeń środowiska przyrodniczego. Nadrzędnym celem rozwoju przestrzennego jest ochrona wartości przyrodniczych, kształtowanie optymalnej struktury użytkowania i ładu przestrzennego. Pod względem zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy ważne jest tworzenie warunków przestrzennych podnoszących konkurencyjność, atrakcyjność gminy, zapewniających poprawę warunków życia jej mieszkańców, przy zachowaniu równowagi między aktywnością ekonomiczną, gospodarczą, społeczną a środowiskiem przyrodniczym i kulturowym. Cel ten zakłada się osiągnąć m.in. przez ukształtowanie systemu ekologicznego gminy, dotrzymanie standardów jakości środowiska, właściwe ukształtowanie sieci osadniczej i dobrą dostępność komunikacyjną

166

2. Cele i kierunki szczegółowe polityki przestrzennej to:

Głównym celem określenia kierunków zmian w strukturze przestrzennej gminy oraz w przeznaczeniu terenu jest zapewnienie wysokiej jakości życia mieszkańców, poprzez rozwój społeczny, gospodarczy, rozwój infrastruktury technicznej i komunikacyjnej, przy zachowaniu zasad zrównoważonego rozwoju i jak najmniejszym wpływie na środowisko przyrodnicze. W wyniku przeprowadzonej analizy uwarunkowań wyodrębniono podstawowe kierunki polityki przestrzennej:

− ochrona istniejących zasobów środowiska przyrodniczego i kulturowego oraz poprawa jego stanu;

− rozwój gospodarczy poprzez wskazanie potencjalnych terenów inwestycyjnych;

− dalszy rozwój usług z zakresu obsługi ludności;

− rozwój rolnictwa ekologicznego i leśnictwa;

− zwiększenie atrakcyjności turystyczno-wypoczynkowej gminy i upowszechnianie jej walorów przyrodniczo-krajobrazowych;

− dalsza rozbudowa i budowa nowej infrastruktury technicznej, w szczególności w zakresie systemu gospodarki wodno-ściekowej;

− wzmocnienie funkcji miasta Kisielice, jako siedziby gminy, pełniącej rolę administracyjną, usługowo-gospodarczą i mieszkaniową.

Kierunki szczegółowe polityki przestrzennej dotyczące zagospodarowania oraz użytkowania terenów, w tym tereny przeznaczone pod zabudowę oraz tereny wyłączone spod zabudowy, kierunki działań w zakresie ochrony środowiska, dziedzictwo kulturowe i kierunki rozwoju systemów komunikacji i infrastruktury technicznej dla obszaru miejskiego i wiejskiego przedstawiają tabela 1 i tabela 2.

3. Studium wprowadza ustalenia, które mają na celu zapobieganie i ograniczenie negatywnych oddziaływań na środowisko. Za najważniejsze w tym względzie należy uznać następujące zasady:

3.1. Ochrona zasobów glebowych:

− ochrona terenów o najwyższej przydatności rolniczej przed przeznaczeniem na cele nierolnicze;

167

− przeciwdziałanie erozji gleb, poprzez właściwą gospodarkę rolną i wprowadzanie zieleni śródpolnej;

− przeciwdziałanie nadmiernej intensyfikacji produkcji rolnej oraz nadmiernym stosowaniem środków ochrony roślin i nawozów,

− likwidacja wadliwych melioracji,

− pozostawienie pokrycia roślinnością (w tym leśną) brzegów cieków i zbiorników wód. Zachowanie istniejącej roślinności zapewni statyczność gruntów oraz przyczyni się do ochrony przed uruchomieniem procesów erozyjnych (w tym erozji wodnej i eolicznej).

3.2. Ochrona zasobów leśnych:

− przeciwdziałanie przeznaczaniu gruntów leśnych na cele nieleśne,

− podkreślanie roli lasów ochronnych,

− niedopuszczanie do wycinki lasów gminy oraz lasów porastających brzegi wód i stoki wysoczyznowe o znacznym nachyleniu,

− racjonalne kształtowanie terenów zieleni wysokiej poprzez zalesianie niektórych gruntów, mało przydatnych dla rolnictwa lub osadnictwa (grunty najniższych klas bonitacyjnych, nieużytki), w nawiązaniu do istniejących systemów zieleni, dostosowując nasadzenia do typu siedlisk naturalnych,

− uporządkowanie w zakresie odprowadzania i oczyszczania ścieków (przewidziane m.in. skanalizowane aglomeracji Kisielice).

3.3. Ochrona zasobów wodnych:

− osiągnięcie i utrzymane dobrego stanu wód powierzchniowych i podziemnych,

− uporządkowanie w zakresie odprowadzania i oczyszczania ścieków (przewidziane m.in. skanalizowane aglomeracji Kisielice),

− uporządkowanie w zakresie obiektów zajmujących się hodowlą zwierząt,

− rekultywacja składowiska odpadów,

− zagospodarowanie przestrzenne na obszarze gminy nie może negatywnie wpłynąć na osiągnięcie celów środowiskowych określonych dla Jednolitych Części Wód Powierzchniowych (JCWP).

3.4. Ochrona powietrza atmosferycznego

− wdrażanie rozwiązań zabezpieczających przed nadmierną emisją,

168

− kontrola istniejących systemów w zakresie spełniania norm i standardów ochrony powietrza atmosferycznego,

− modernizacja nawierzchni dróg,

− stosowanie ekologicznych metod pozyskiwania energii, zwłaszcza cieplnej (źródła niskoemisyjne) oraz konsekwentne postępowanie samych mieszkańców (np. wyeliminowanie spalania odpadów),

− stopniowe poszerzanie pasów zieleni izolacyjnych wokół obiektów uciążliwych zapachowo,

− stosowanie rozwiązań systemowych, w tym określanych w programach ochrony powietrza (POP),

− wprowadzanie nowych obiektów OZE,

− podejmowanie działań zmniejszających zużycie energii poprzez m.in.

ocieplanie i termomodernizacje budynków, zakładanie liczników ciepła, stosowanie automatyki pogodowej,

− rekultywacja składowiska odpadów,

3.5. Zasady lokalizacji obiektów produkcji zwierzęcej:

− obiekty związane z produkcją zwierzęcą winny spełniać normatywne wymogi ochrony środowiska naturalnego w zakresie oddziaływania na wody powierzchniowe, gruntowe, podziemne, gleby i powietrze (zaleca się przygotowanie odprowadzania wód od czyszczenia kurników, chlewni, obór do specjalnych szczelnych zbiorników). Zaleca się wykonanie odpowiednich urządzeń do podczyszczania wód opadowych oraz roztopowych i następnie odprowadzenie ich do kanalizacji deszczowej.

Zaleca się, aby teren, przy którym są tego typu obiekty, był obsadzony wysoką roślinnością zieloną, która będzie pełniła funkcję izolacyjną).

3.6. Ochrona obszarów cennych przyrodniczo, flory i fauny:

− zachowanie ciągłości przestrzennej i funkcjonalnej wewnątrz systemu obszarów chronionych, ochrona korytarza ekologicznego,

− zachowanie różnorodności ekologicznej,

− w możliwie maksymalnym stopniu pozostawianie w użytkowaniu rolniczym terenów łąkowo-pastwiskowych, zachowanie systemu rowów i kanałów melioracyjnych;

169

− zachowanie zwartych kompleksów leśnych, nie dopuszczenie do fragmentacji lasu oraz powstawania barier antropogenicznych;

− pod zabudowę w pierwszej kolejności przeznaczanie terenów nieużytków lub gruntów ornych niskich klas bonitacyjnych, a także niezabudowanie fragmentów przestrzeni zurbanizowanej (przy zachowaniu udziału powierzchni biologicznie czynnej);

− pielęgnowanie poszczególnych komponentów tworzących zieleń – roślinność ozdobna, parki, skwery, zieleńce, zieleń izolacyjna

− maksymalna ochrona wartościowych terenów objętych ochroną, siedlisk roślinnych i zwierzęcych przed wycinką i zniszczeniem (zwłaszcza: lasów, starorzeczy i innych zbiorników wodnych z zielenią towarzyszącą, zgrupowań zadrzewień i/lub zakrzewień na gruntach organogenicznych, pasmowych zadrzewień i pojedynczych okazów drzew).

Ograniczenie wpływu niekorzystnych zmian w środowisku wymaga od władz samorządowych podejmowania działań zmierzających do:

− ograniczenia niskiej emisji,

− uregulowania problemów gospodarki wodno – ściekowej,

− utrzymania funkcji leśnej, jej umiarkowany rozwój mający na celu wzmocnienie przestrzeni przyrodniczej i zapewnienie ciągłości powiązań przyrodniczych,

− ograniczenia intensywności wykorzystania terenów w bezpośrednim sąsiedztwie wyznaczonych obszarów tworzących system przyrodniczy,

− zachowania zadrzewień śródpolnych, przywodnych i przydrożnych,

− przeciwdziałania podtopieniom i powodziom,

− zagospodarowania obszarów pod strefy mieszkaniowe w obrębie już istniejących zabudowań,

− organizacji systemu selektywnej zbiórki odpadów,

− opracowania i realizacji polityki przestrzennej zgodnie z wyżej wspomnianymi celami i założeniami, tworzenie planów zagospodarowania przestrzennego.

170