Ochrona głównych elementów i zasobów środowiska

Ochrona powietrza, ochrona przed hałasem i ochrona powierzchni ziemi

W ramach działań w zakresie ochrony powietrza należy dążyć do ograniczenia spalania w kotłowniach i paleniskach domowych paliw stałych emitujących do atmosfery szkodliwe gazy i pyły, zastępując je paliwami ekologicznymi. W tym celu należy również dążyć do budowy sieci infrastruktury gazowej oraz w przypadku zrealizowania elektrociepłowni biogazowej (biogazowni rolniczej) budowy sieci ciepłowniczej.

Dla ochrony przed hałasem należy w możliwym stopniu ograniczać lokalizację zabudowy mieszkaniowej wzdłuż tras komunikacji drogowej o wzmożonym ruchu – drogi krajowej nr 63 oraz drogi wojewódzkiej nr 813. Dla zapewnienia jak najlepszego standardu akustycznego środowiska działania inwestycyjne na poszczególnych terenach muszą być podejmowane zgodnie obowiązującymi przepisami odrębnymi dotyczącymi dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku.

Na terenach produkcyjnych, produkcyjno-usługowych, usługowych, zabudowy zagrodowej i mieszkaniowej jednorodzinnej z dopuszczeniem zabudowy usługowej, należy stosować rozwiązania techniczne ograniczające negatywne oddziaływanie (np. hałas, zanieczyszczenia pyłowe) na istniejącą zabudowę chronioną (budownictwo mieszkalne).

Ochrona powierzchni ziemi powinna przede wszystkim polegać na ograniczeniu eksploatacji złóż kruszyw naturalnych, ograniczając nadmierne przekształcenia powierzchni terenu, rekultywowaniu wyrobisk poeksploatacyjnych oraz na likwidowaniu nielegalnych składowisk odpadów.

Ochrona wód powierzchniowych i podziemnych

Wody powierzchniowe i podziemne należy chronić przed zanieczyszczeniem poprzez:

 wyposażenie obszarów zwartej zabudowy w sieci infrastruktury kanalizacyjnej z odprowadzeniem do oczyszczalni ścieków, a obszarów o rozproszonej zabudowie w indywidualne ekologiczne oczyszczalnie,

 eliminację punktów zrzutów ścieków nieoczyszczonych do wód powierzchniowych lub gruntu,

 zachowanie i ochronę przed zasypywaniem i zanieczyszczaniem oczek śródleśnych i śródpolnych,

 zachowanie drożności systemu kanałów oraz rowów i urządzeń melioracyjnych,

 ograniczenie do niezbędnego minimum stosowania chemicznych środków ochrony roślin na obszarach łąk, dolin i obniżeń terenu oraz nasadzania roślinności stanowiącej barierę biogeochemiczną,

 zachowanie wzmożonego nadzoru sanitarnego wokół ujęć wód głębinowych - według obowiązujących zakazów i nakazów zapisanych w pozwoleniach wodno-prawnych, które dodatkowo wyznaczają granice stref ochrony wokół tych ujęć

.

Celem zwiększenia retencyjności i poprawy stosunków wodnych gminy proponuje się budowę zbiornika wodnego małej retencji we wsi Kopina, zasilanego przez rzekę Piwonię, Milanów, jazu na Kanale Wieprz-Krzna w miejscowości Radcze, a także udrożnienie koryta rzeki Piwonii Milanów i budowę systemu nawodnień w miejscowości Milanów – ujętych w „Aktualizacji programu małej retencji dla woj. lubelskiego”.

Ochrona gleb

Gleby o najwyższych wartościach produkcyjnych (I-III klasa bonitacyjna) oraz gleby organiczne związane z dolinami rzek i obniżeniami terenu podlegają ochronie przed zmianą przeznaczenia terenu na cele nierolnicze zgodnie z ustawą z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1161, z późn. zm.). W Studium zaleca się rolnicze użytkowanie gleb o wysokiej przydatności dla produkcji rolniczej oraz zachowanie wysokiej kultury rolnej.

Ochrona dolin rzecznych

Doliny rzeczne oraz obniżenia terenu charakteryzujące się walorami przyrodniczymi i niekorzystnymi dla lokalizacji osadnictwa warunkami fizjograficznymi obejmuje się ochroną przed zainwestowaniem. Na obszarach tych zaleca się:

 pozostawienie dolin, jako terenów otwartych tj.: wyłączenie ich z zabudowy i nie tworzenie przegród utrudniających spływ wody,

 nieprzekształcanie trwałych użytków zielonych w grunty orne,

 zachowanie istniejących zadrzewień, zakrzewień i zarośli,

 zapewnienie przepustów w nasypach kolejowych i drogowych oraz utrzymanie ich drożności w celu umożliwienia migracji fauny i flory,

 ograniczenie stosowania chemicznych środków ochrony roślin – w szczególności środków toksycznych dla ludzi o długim okresie karencji – na terenach przyległych do cieków wodnych w pasie 100 m od brzegów.

Ochrona lasów

Zasady zachowania, ochrony i powiększania zasobów leśnych oraz zasady gospodarki leśnej, w powiązaniu z innymi elementami środowiska i z gospodarką narodową, określa ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2020 r. poz. 6, z późn. zm.) Lasy występujące na terenie gminy podlegają ochronie przed zmianą przeznaczenia terenu na cele nieleśne zgodnie z ustawą z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1161, z późn. zm.). Wskazane jest zachowanie leśnego użytkowania obszarów leśnych. Część kompleksów leśnych posiada status lasów ochronnych, dla których obowiązują szczególne zasady gospodarki leśnej określone w Rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 25 sierpnia 1992 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu uznawania lasów za ochronne oraz szczegółowych zasad prowadzenia w nich gospodarki.

Siedliska przyrodnicze w lasach podlegają ochronie na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 13 kwietnia 2010 r. w sprawie siedlisk przyrodniczych oraz gatunków będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, a także kryteriów wyboru obszarów kwalifikujących się do uznania lub wyznaczenia jako obszary Natura 2000. z dnia 14 sierpnia 2001 r. w sprawie określenia rodzajów siedlisk przyrodniczych podlegających ochronie (Dz. U. z 2001 r., nr 92, poz. 1029).

Zgodnie z ustawą o lasach, trwale zrównoważoną gospodarkę leśną prowadzi się według planu urządzenia lasu lub uproszczonego planu urządzenia lasu, z uwzględnieniem w szczególności następujących celów:

 zachowania lasów i korzystnego ich wpływu na klimat, powietrze, wodę, glebę, warunki życia i zdrowia człowieka oraz na równowagę przyrodniczą,

 ochrony lasów, zwłaszcza lasów i ekosystemów leśnych stanowiących naturalne fragmenty rodzimej przyrody lub lasów szczególnie cennych ze względu na: zachowanie różnorodności przyrodniczej i leśnych zasobów genetycznych, walory krajobrazowe oraz potrzeby nauki,

 ochrony gleb i terenów szczególnie narażonych na zanieczyszczenie lub uszkodzenie oraz o specjalnym znaczeniu społecznym,

 ochrony wód powierzchniowych i głębinowych, retencji zlewni, w szczególności na obszarach wododziałów i na obszarach zasilania zbiorników wód podziemnych,

 produkcji, na zasadzie racjonalnej gospodarki, drewna oraz surowców i produktów ubocznego użytkowania lasu.

Ochrona surowców mineralnych

Na obszarze gminy nie przewiduje się eksploatacji surowców naturalnych. Nielicznie występujące tereny poeksploatacyjne należy zrekultywować w kierunku rolnym, leśnym lub wodnym. Kierunek rekultywacji powinien być dobrany w taki sposób, aby harmonizował i wzbogacał charakter istniejącego krajobrazu.

Ochrona krajobrazu naturalnego

W ramach działań w zakresie ochrony krajobrazu naturalnego należy utrzymać w dotychczasowym użytkowaniu zadrzewienia śródpolne, przydrożne, nad ciekami (ze względu na ich znaczenie ekologiczne i krajobrazowe) oraz otaczać wysoką zielenią obiekty dysharmonijne z otoczeniem.

Ochrona przyrody

W ramach ochrony przyrody wymaga się:

 utrzymania istniejącej ochrony prawnej obszarów i obiektów o wysokich wartościach przyrodniczych,

 objęcia ochroną planistyczną najcenniejszych obszarów przyrodniczych,

 ochrony terenów leśnych przed zmianą przeznaczenia na cele nieleśne,

 zachowania roślinności łęgowej w dolinach rzecznych,

 zachowania stanowisk roślin rzadkich i chronionych,

 wprowadzenia zalesień tworzących i wzmacniających powiązania ekologiczne obszarów,

 zachowania drożności korytarzy ekologicznych,

 eliminowania barier utrudniających migrację fauny i flory.