Wiele czynników zewnętrznych i wewnętrznych ma wpływ na pracę huty i realizację jej celów. Charakterystykę huty w ujęciu kompleksowym, ułatwi podejście systemowe, polegające na określeniu całości zakładu przez układ podsystemów powiązanych ze sobą relacjami. [22, 66] Rozpatrując dwa rodzaje hut:
- huty zintegrowane (inaczej surowcowe), czyli huty, w których wytapiana stal powstaje z rud Ŝelaza,
- huty, w których stal wytwarza się ze złomu stalowego,
w kaŜdej z nich wytwarzanie gotowych wyrobów jest procesem skomplikowanym. ZłoŜoność procesów wytwarzania wymusza ścisłą współpracę między wszystkimi wydziałami huty. Huta stali, ze względu na wysoki stopień zmechanizowania i pracochłonności, jest systemem złoŜonym. [5] Cechą systemów złoŜonych jest duŜa ilość wzajemnie powiązanych i oddziaływujących na siebie elementów. Stopień złoŜoność systemu związany jest z ilością występujących w nim elementów oraz rodzajem oddziaływań między tymi elementami. Rozpatrując system n elementowy, liczba oddziaływań ( r ) między tymi elementami wynosi r=n(n−1). Maksymalna liczba stanów ( s ) systemu n elementowego
będzie równa =2n(n−1)
s . [1] Na stopień złoŜoności ma wpływ poziom zmechanizowania elementów wchodzących w skład systemu, łatwość (ew. trudność) ich obsługi, kwalifikacje pracowników na kaŜdym szczeblu hierarchii zakładu, poziom gospodarczo ekonomiczny państwa (ew. wspólnoty państw), w którym działa dane przedsiębiorstwo itd.
Badanie i opis systemów złoŜonych, o względnie duŜej liczbie elementów jest trudne i pracochłonne.[2] Podział przedsiębiorstwa hutniczego na szereg podsystemów, jest pierwszym etapem przy opracowaniu opisu złoŜonego systemu huty. Podział taki ułatwia identyfikację oraz charakterystykę parametrów wejściowych i wyjściowych [23] poszczególnych etapów przetwarzania produktu.[22] Podsystem zawiera wydzielą z całego systemu określoną ilość elementów. Podział na podsystemy jest niejednoznaczny i umowny, zaleŜny od projektanta. [2] W systemie przedsiębiorstwa hutniczego podział na podsystemy, moŜe być na kanały przepływów wyrobu bądź, jeśli jest wskazane, podział następuje na wydziały (zakłady) przedsiębiorstwa. KaŜdy z podsystemów moŜe stanowić samodzielny, równieŜ złoŜony system. Przedmiotem badań nie są współdziałania wewnątrz podsystemu a jedynie jego oddziaływania na inne elementy (bądź podsystemy) naleŜące do całej struktury huty. Podział taki jest uŜyteczny przy opracowywaniu bilansów i analiz, wszelkich procesów
zachodzących w badanym przedsiębiorstwie, mający pośredni lub bezpośredni wpływ na podejmowanie decyzji zarządzających. Przy rozpatrywaniu systemów jako całości waŜne są tylko te właściwości elementów składowych systemu, które określają współzaleŜności z innymi elementami lub bezpośrednio oddziałują na właściwości całego systemu.
Określenie zakładu hutniczego jako systemu powiązań i oddziaływań elementów (kadry, urządzeń, informacji, kapitału), umoŜliwia sprecyzowanie celów przedsiębiorstwa. Zdefiniowane zadania i zamierzenia umiejscawiają hutę stali w systemie logistycznym, jako element transformacji czasowo, przestrzenno, ilościowo, jakościowej, przetwarzanego materiału, którym jest surowiec naturalny – ruda Ŝelaza. System jako układ wzajemnie ze sobą powiązanych podsystemów, w zaleŜności od potrzeb, rozpatrywany moŜe być z kilku poziomów. W zaleŜności od punktu rozpatrywania, przykładowa huta stali moŜe składać się z róŜnej ilości podsystemów, a kaŜdy podsystem moŜe posiadać inną (dowolną) ilość elementów składowych. Rysunek 3.1. przedstawia schemat blokowy struktury przykładowej huty stali (HS) umiejscowionej w otoczeniu. [5] Otoczenie jest równieŜ systemem złoŜonym, otwartym, w którym liczba elementów no zmierza do nieskończoności (no →∞). Na potrzeby charakterystyki huty określamy „otoczenie bliŜsze” [5] – α, i „otoczenie dalsze” – β. Wszystkie pośrednie wpływy elementów otocznie klasyfikujemy do „otoczenia dalszego” a jego wartość przyrównujemy do zera, czyli pomijamy. [46] Wszystkie wpływy bezpośrednie zaliczamy do wpływów „otoczenia bliŜszego” a ich wartość działania na układ jest róŜna od zera. W ten sposób ograniczam liczbę względnie duŜego zbioru zmiennych wpływających na system huty. Do „otoczenia bliŜszego” zaliczamy:
- kontrakty podpisane przez hutę z kooperantami, α1=f(t); - zapotrzebowanie rynku na wyroby stalowe, α2=f(t); - restrykcje prawne, α3=f(t);
- stan gospodarki narodowej i globalnej, α4=f(t); - wpływy konkurencji, α5=f(t).
Więc:
β = 0 ;
α = α1+α2+α3+α4+α5
Huta jest systemem dynamicznym, zmiennym w czasie. Zmienność ta zaleŜna jest od wpływów otoczenia α i β. W pracy tej, zakładam, Ŝe układ HS jest stabilny tak, wiec nie jest układem dynamicznym.
Opracowując model systemu huty stali (HS), waŜne jest zdefiniowanie elementów wchodzących w skład układu [24] (rys.3.1.). System HS moŜna zdefiniować jako:
SH = <PZ, PM, PT, PP, PD, PK, PGO, PI, RH>; gdzie:
SH – system huty stali,
PZ – podsystem zaopatrzenia, PM – podsystem magazynowania, PT – podsystem transportowy, PP – podsystem produkcyjny, PD – podsystem dystrybucyjny, PK – podsystem zarządzania,
PGO – podsystem gospodarki odpadami, PI – podsystem informacyjny,
RH – relacje zachodzące w HS.
Zgodnie z teorią systemów złoŜonych, podsystemy złoŜonego sytemu HS mogą być rozpatrywane jako odosobnione systemy złoŜone, które dalej moŜna dekomponować jako układ podsystemów składający się z określonej przez projektanta liczby elementów. KaŜdy z wydzielonych podsystemów HS, moŜe być rozpatrywany jako odosobniony system złoŜony, poniewaŜ spełnione są warunki; względnie duŜej ilości elementów i względnie wysokiego stopnia złoŜoności oddziaływań między elementami wewnątrz podsystemu, tak więc:
- PZ – podsystem zaopatrzenia,
dalej rozpatrywany jako system zaopatrzenia HS – SZ; - PM – podsystem magazynowania,
dalej rozpatrywany jako system magazynowania HS – SM; - PT – podsystem transportowy,
dalej rozpatrywany jako system transportowy HS – ST; - PP – podsystem produkcyjny,
dalej rozpatrywany jako system produkcyjny HS – SP; - PD – podsystem dystrybucyjny,
dalej rozpatrywany jako system dystrybucyjny HS – SD; - PK – podsystem zarządzania,
dalej rozpatrywany jako system zarządzania HS – SK; - PGO – podsystem gospodarki odpadami,
dalej rozpatrywany jako system gospodarki odpadami HS – SGO; - PI – podsystem informacyjny, ,
dalej rozpatrywany jako system informacyjny HS – SI;
System zaopatrzenia HS – SZ
System zaopatrzenia realizuje cele zaopatrzeniowe w dobra niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej HS. Odpowiedzialny jest za nabywanie surowców naturalnych, materiałów, usług, zasobów energetycznych, maszyn i zespołów części potrzebnych do wykonania wszystkich procesów zachodzących w hucie. Cel działania, które realizuje system zaopatrzenia ma charakter pomocniczy ale znaczenie jego w procesach wytwórczych ma istotny wpływ na całokształt działalności przedsiębiorstwa. Zapewnia on sprawną obsługę procesów produkcyjnych jak równieŜ przy odpowiednim doborze parametrów pozwala zredukować koszty. Zapasów generują koszty ich utrzymania przez zamroŜenie kapitału oraz zajęcie przestrzeni uŜytkowej magazynu. Ograniczenie ilości zapasów ma wpływ na ekonomiczną efektywność zakładu, co w rezultacie skutkuje wzrostem konkurencyjności
przedsiębiorstwa na rynku. Podejście kompleksowe do całej HS traktuje procesy zakupów w obrębie SZ, jako ogół czynności gdzie moŜliwa jest oszczędność nakładów.
Organizacja systemu zaopatrzenia jest zróŜnicowana i zaleŜy od wielu czynników: np. wielkości przedsiębiorstwa (W’), złoŜoności asortymentu (A’), ilości i rodzaju zuŜywanych materiałów (M’), dostępności do surowca (S’), charakteru rynku (R’), i inne (X’). Na podstawie wymienionych parametrów, system zaopatrzenia (SZ) moŜna zdefiniować jako:
SZ = <W’, A’, M’, S’, R’, X’, RSZ>; gdzie:
RSZ – relacje zachodzące między elementami systemu zaopatrzenia w HS.
System zaopatrzenia odpowiedzialny jest za zakupy ale równieŜ za sprawny przepływ strumienia zasileń do systemu produkcyjnego - SP. Procesy zaopatrzenia wydają się łatwe jeśli rozpatrujemy cykle zakupów artykułów niezbędnych do produkcji. W przypadku przepływów produktów do SP w HS, jest to wyjątkowo skomplikowany proces, ze względu na konieczność utrzymania odpowiedniej temperatury ciekłego metalu aŜ do momentu odlewania ciekłego metalu. Np. COS.
System magazynowania HS – SM
System magazynowania – SM, realizuje cele tymczasowego przechowywania dóbr materialnych. W zaleŜności od specyfiki działu przedsiębiorstwa struktura magazynów moŜe być prosta bądź złoŜona. Prosty system organizacyjny występuje w jednostce o charakterze dystrybucyjnym. W produkcji, gdzie wyodrębnić moŜna kilka sfer procesów manipulacyjnych struktura ma charakter złoŜony. Podstawowe operacje jakie naleŜą do systemu magazynowania to, przyjmowanie i przechowywanie artykułów, zapewnienie ochrony przed kradzieŜą lub innymi negatywnymi czynnikami oraz wydanie towaru. W obrębie struktury magazynowej, jeśli występuje konieczność, przeprowadza się szereg czynności manipulacyjnych związanych z konserwacją, kompletacją, ewidencjonowaniem – ilościowo jakościowym, itd. W rozpatrywanym systemie huty organizacja modułu magazynowania przyjmuje strukturę zdecentralizowaną. Wyodrębnić moŜna cztery podstawowe jednostki magazynowania, odpowiadające za czasowe przechowywanie odpowiednich produktów, tj:
- magazyn surowców i materiałów niezbędnych do procesów produkcji - MS, - magazyn półwyrobów tymczasowo wyłączonych z produkcji - MP,
- magazyn wyrobów gotowych przeznaczonych do dystrybucji - MW, - magazyn odpadów - MO.
Na podstawie powyŜszej klasyfikacji, system magazynowania (SM), moŜna zdefiniować jako: SM = < MS , MP , MW , MO , RSM>;
gdzie:
RSM – relacje zachodzące między elementami systemu magazynowania w HS.
Mimo tych samych ogólnych funkcji jakie mają spełnić powyŜej wyszczególnione magazyny, to kaŜdy z nich umiejscowiony jest w innej strefie przedsiębiorstwa. Magazyny rozpatrywane z punktu widzenia organizacyjnego całego systemu HS, odpowiednio znajdują się:
- magazyn zapasów produkcyjnych zlokalizowany jest na wejściu systemu huty, - magazyn wyrobów będących w trakcie produkcji, umiejscowiony jest w bliskim
otoczeniu systemu produkcyjnego,
- magazyn wyrobów gotowych znajduje się na wyjściu całego systemu huty,
- magazyn odpadów ma charakter najmniej statyczny, w zaleŜności od dalszego zagospodarowania moŜe być w bliskim otoczeniu modułu produkcyjnego lub znajdować się na wyjściu systemu huty.
System produkcyjny HS – SP
W przedsiębiorstwie produkcyjnym punk cięŜkości spoczywa na produkcji, wszelkie przekształcenia zachodzące w tym systemie automatycznie wywołują zmiany w innych systemach HS. Zarządzanie zmianami umoŜliwia sterowanie produkcją przy minimalnym poziomie kosztów poniesionych przy wdroŜeniu nowych rozwiązań technologicznych. System produkcyjny huty stali zorientowany jest na realizacje celu głównego przedsiębiorstwa, czyli wytwarzanie wyrobów stalowych. Produkcja wyrobów stalowych składa się z szeregu ściśle określonych, następujących po sobie procesów o wysokim stopniu skomplikowania. Schemat przedstawiony na rysunku 1, definiuje cykl produkcyjny huty zorientowany na produkt wyjściowy o wyŜszym stopniu przetworzenia w stosunku do wejścia danego modułu. DuŜa dynamika zmian co do potrzeb klientów (odbiorców) wpływa na zmiany systemu produkcyjnego. Wielkie partie tego same wyrobu zostały wyparte przez indywidualne potrzeby klienta na rzecz zróŜnicowania artykułów o tym samym przeznaczeniu. Zmiany zachodząca na rynku docelowym kreują ogół przekształceń mające wpływ na system produkcyjny. Zarządzanie zmianami i szybkie dostosowanie się do potrzeb rynku stanowi źródło przewagi przedsiębiorstwa nad konkurencją. Czynnikami wpływającymi na zmiany systemów produkcyjnych są:
- nowa technologia,
- warunki ekonomiczne,
- prognozy rozwoju popytu i podaŜy, - restrykcje ekologiczne,
- globalizacja i inne. [26, 39]
Aspekt systematycznej poprawy jakości produktów metalowych przy jednoczesnym uwzględnieniu restrykcji ochrony środowiska i warunków ekonomiczno-technicznych, wymusiły zmiany w sposobie produkcji wyrobów stalowych. [25] Wysokie standardy ekologiczno –techniczno –ekonomiczne, narzucone ciągom technologicznym, spowodowały ścisłe przestrzeganie reguł na kaŜdym etapie wytwarzania produktu stalowego.
Zgodnie z teorią systemów złoŜonych, dla ułatwienia szczegółowego opisu struktury sytemu, słuszne jest podzielenie całego układu na szereg podsystemów. Określenie parametrów powiązań między elementami systemu jest pierwszym etapem opisu pracy układu. Podsystem produkcyjny rys.3.2., rozpatrywany jak osobny system złoŜony, moŜna zdefiniować jako:
SP = < SP_WS, SP_WSt, SP_O, SP_W, RSP> gdzie:
SP – System Produkcyjny HS
SP_WS – podsystem SP – Wytwarzanie Surówki, SP_WSt – podsystem SP – Wytwarzanie Stali,
SP_O – podsystem SP – Odlewanie (COS lub metodą tradycyjną),
SP_W – podsystem SP – Walcowanie (gorąca, zimna, rur, slabing, ocynkownia), RSP – relacje zachodzące w obrębie sytemu SP.
System transportowy HS – ST
System transportowy – ST, jest to zbiór środków i czynności, odpowiedzialnych za sprawny przepływ strumieni materiałów w całej strukturze HS.[49] Transformacja czasowo – przestrzenna, byłaby niemoŜliwa bez zastosowania odpowiedniej infrastruktury technicznej dostosowanej do rodzaju przemieszczanego produktu. Grupy urządzeń systemu transportowego pełnią funkcje pomocniczą w realizacji zadań innych modułów przedsiębiorstwa. ZaleŜność ta skłania do kompleksowego rozpatrywania działań systemu transportowego.[29, 40, 49] Systemowe podejście nie eliminuje moŜliwości klasyfikacji jego procesów według odpowiednich kryteriów. Jednym z kryteriów podziału sytemu transportowego, ze względu na rodzaj transportowanego materiału, jest klasyfikacja na kanały np.: kanał informacyjny, kanał przepływu produktów materialnych, kanał przepływu kapitału. Klasyfikacja taka nie wyklucza systematyzowania według innych kryteriów. Ze względu na miejsce przepływu produktów wyodrębnić moŜemy:
- system transportu zewnętrznego (czynności przemieszczania materiałów odbywają się poza organizacją zakładu a system zarządzający przedsiębiorstwa ma pośredni wpływ na procesy transportowe) – STZ,
- system transportu wewnętrznego (czynności przemieszczania materiałów odbywają się wewnątrz systemu przedsiębiorstwa a za organizacje, zarządzanie i sterowanie przepływami, odpowiedzialne są jednostki wchodzące w skład zakładu) – STW.
Na podstawie powyŜszego kryterium, system transportowy (ST) moŜna zdefiniować następująco:
ST = < STZ, STW, RST> gdzie:
RST – relacje zachodzące między elementami systemu transportowego w HS.
System produkcyjny HS, zaleŜy od poprawności działań układu transportowego. W procesach wytwarzania wyrobów stalowych niedopuszczalne jest aby którekolwiek ze stanowisk linii technologicznej znajdowało się w stanie oczekiwania. Ciągłość pracy na kaŜdym etapie produkcji zakładu hutniczego, gwarantuje skuteczność działań wszystkich systemów huty. Niezawodnie funkcjonujący ST w obrębie SP wpływa na sprawność i efektywność procesów wytwarzania. [49]
System dystrybucyjny HS – SD
System dystrybucyjny odpowiedzialny jest za procesy dostarczenia gotowego wyrobu finalnemu odbiorcy. Działania realizowane w obrębie systemu dystrybucji to: planowanie i organizacja utrzymania zapasów wyrobów gotowych, obsługa zamówień na poziomie określanym przez oczekiwania odbiorców i jeśli zachodzi potrzeba zapewnienie usług transportowych. Celem nadrzędnym realizowanym przez system dystrybucyjny to koordynacja podaŜy wytwarzanych produktów stalowych do popytu odbiorców. Rentowności i efektywność przedsiębiorstwa produkcyjnego nie spoczywa juŜ na planach realizacji produkcji lecz na spełnieniu satysfakcji klienta. [35] Nie zwiększenie liczby produkowanych wyrobów przekłada się na zyski przedsiębiorstwa lecz zwiększenie sprzedaŜy. Wraz ze wzrostem liczby sprzedanych wyrobów wzrasta liczba produkowanych artykułów.
Fizyczny przepływ produktów, w celu zaspokojenia potrzeb odbiorców (kooperantów), tworzy zbiór wzajemnie oddziaływujących na siebie procesów i organizacji nazywanych kanałem dystrybucji. Transformacja produktów materialnych tworzy kanał rzeczowy, natomiast w przypadku zmian miejsca i czasu informacji, praw własności, zamówień (produktów niematerialnych) tworzy kanał transakcyjny. [6] W przypadku strumieni artykułów materialnych, kanał dystrybucji tworzą: producenci – P, kupcy (detaliczni, hurtowi) – KD’ i KH’, agenci – A oraz inne instytucje handlowe – XH. ZróŜnicowanie struktur funkcjonalno-instytucjonalnych w kanałach dystrybucji sprawia, Ŝe istnieją zróŜnicowane formy dystrybucji, [6] a podstawie tych zmiennych zdefiniować moŜna przykładowy system dystrybucyjny HS.
SD = < P, KD’, KH’, A, XH, RSD> gdzie:
RSD – relacje zachodzące między elementami systemu dystrybucyjnego w HS.
System informacyjny HS – SI
Informacja niezbędna jest do realizacji określonego celu. W systemach produkcyjnych, które są najbardziej rozwiniętą formą gospodarczą, strumień informacji cechuje aktualność i konieczność przetwarzania w czasie rzeczywistym. W wyniku informacji określa się warunki pracy elementów systemu HS oraz charakter oddziaływań na jego elementy. Informacja o potrzebach rynku inicjuje proces wytwarzania. Trafnie zdefiniowana ma wpływ na skuteczność i efektywność działań produkcyjnych oraz dystrybucyjnych. W rezultacie rośnie ranga i pozycja firmy wobec konkurencji.
Inną charakterystyczną cechą w systemach produkcyjnych, jest wielokrotność wykorzystania tej samej informacji w róŜnych procesach wytwórczych, ale odpowiednio przetworzonej. [54, 58] Funkcję przetwarzania informacji spełniają elementy technik informatycznych, nazywane systemami informatycznymi. Zespół elementów softwearowych (oprogramowanie informatyczne) i hardwareowych (sprzęt informatyczny) tworzą infrastrukturę informatyczną. Przepływ strumienia informacyjnego odbywa się tzw. kanałem informacyjnym. Zbiór elementów infrastruktury informatycznej wraz ze strumieniami przepływu informacji o produkcie tworzy system informacyjny przedsiębiorstwa. System ten odpowiedzialny jest za przyjęcie, przetworzenie, przechowywanie i przedstawianie informacji o procesach występujących w przedsiębiorstwie i jego otoczeniu. [54] Struktura systemu informacyjnego umoŜliwia przeprowadzenia analiz i eksperymentów w ramach wprowadzenia nowatorskich rozwiązań [25] np. produkcyjnych. Na rynkach gospodarczej rywalizacji, o pozycji i sukcesie przedsiębiorstwa świadczy trafność podjętego działania na skutek poprawnej informacji. Informacja jest niezbędna w procesie sterowania oraz zarządzania wszystkimi systemami huty i poza nią. W odniesieniu do procesów produkcyjnych informacja ma istotny wpływ na optymalizowanie rachunku kosztów na etapie wytwarzania i w całym łańcuchu przepływów rzeczowych w przedsiębiorstwie. [58] Odpowiednio ukształtowane i dostosowane do indywidualnych potrzeb przedsiębiorstwa systemy informacyjne, umoŜliwiają sprawną obsługę. Jeśli zastosujemy kryterium podziału HS takie, jak na rys.3.1. to przykładowy system informacyjny moŜemy zdefiniować następująco:
SI = < IZ, IT, IM, IP, ID, IK, IGO, RSI> gdzie:
IZ – podsystem informacyjny zaopatrzenia, IT – podsystem informacyjny transportu, IM – podsystem informacyjny magazynowania, IP – podsystem informacyjny produkcji, ID – podsystem informacyjny dystrybucji, IK – podsystem informacyjny zarządzania,
IGO – podsystem informacyjny gospodarki odpadami,
System zarządzania HS – SK
Przedmiotem zadań realizowanych przez system zarządzający jest organizacja działań i procesów zdolnych do osiągnięcia celu głównego oraz celów wspomagających w realizacji misji przedsiębiorstwa. Od systemu zarządzającego oczekuje się sukcesu działań całego przedsiębiorstwa. [22] W skład systemu zarządzającego wchodzą elementy układów zarządzających i układy zarządcze. Podział taki jest umowny, poniewaŜ wzajemne oddziaływania tych elementów często się pokrywa. W obydwóch tych modułach (zarządzających i zarządzanych) wyróŜnić moŜna składniki materialne, cele, technologie, procesy ale równieŜ kadrę, która w organizacji stanowi podstawowy element. System zarządzający na najwyŜszym poziomie utoŜsamia się z wszystkimi procesami huty, ukierunkowanej na realizacje danej aktywności. Funkcje, jaką realizuje system zarządzający jest określenie racjonalnych działań i zadań kaŜdego podsystemu huty. Działania te powinny być tak sformułowane, aby realizacja ich odbywała się bez szkody na rzecz innych elementów huty bądź otoczenia. KaŜdy z systemów huty charakteryzuje się niepowtarzalnością pracy. W wyniku tego wypracowane decyzje przez system zarządzający dostosowane są do konkretnego modułu. Prawidłowa organizacja zarządzania umoŜliwia wzrost poziomu efektywności pracy przedsiębiorstwa. [25] Sformułowanie poprawnej, przynoszącej korzyści decyzji jest skutkiem trzech następujących po sobie etapów:
- etap poznawczy, polega na zapoznaniu się z funkcjonowaniem badanego obiektu (układu, systemu, modułu),
- etap projektowy, polega na kształtowaniu moŜliwe najbardziej efektywnych procesów realizacji zadań,
- etap implikacyjny, polega na skutecznym wprowadzeniu sformułowanych działań w Ŝycie.
W wyniku informacji określa się sposób oddziaływania na warunki pracy innych elementów systemu.[22] Właściwie zdefiniowana i rzetelna informacja o okolicznościach działań przedsiębiorstwa, dostarczona w pierwszym etapie kształtowania zadań, decyduje o skuteczności systemu zarządzającego. Na sukces systemu zarządzającego a w tym całego systemu huty mają wpływ funkcje inicjowania elementów do działań. Zgodność między zamiarami podmiotów zarządzających a wolą wykonania działania przez podmiot zarządzany zachodzi w momencie wysokiego poziomu korelacji między tymi elementami. Odpowiedzialność za określenie poprawnej strategii działania modułów przedsiębiorstwa oraz inicjowanie czynności sprawczych, daje przewagę modułowi zarządzania nad pozostałymi
systemami huty. Rozpatrując system zarządzania HS, z punktu widzenia teorii systemów, moŜemy podzielić go na poszczególne podsystemy:
- podsystem zarządzania produkcją – KP, - podsystem zarządzania zaopatrzeniem – KZ, - podsystem zarządzania magazynem – KM, - podsystem zarządzania transportem – KT, - podsystem zarządzania dystrybucją – KD,
- podsystem zarządzania gospodarką odpadami – KGO. SK = < KP, KZ, KM, KT, KD, KGO, RSK> gdzie:
RSK – relacje zachodzące między elementami systemu zarządzania w HS. [24] Opisując funkcjonowanie poszczególnych sfer działalności huty, wyszczególnionych na rys.3.1., jako podsystemy całego systemu przedsiębiorstwa, moŜemy powiedzieć, Ŝe kaŜda z tych sfer ma własny podsystem zarządzania. Funkcjonalnie zróŜnicowane działania zaleŜne od obiektu zainteresowań umiejscawiają system zarządzania, raz jako element sprawczy (inicjujący działanie innych elementów), innym razem ten sam system jest elementem odbiorczym (istnieje dzięki wywieranemu wpływowi przez inne elementy). Występujący dualizm, zaleŜny od rozpatrywanego punktu, świadczy o randze procesów zarządzania i o jego złoŜoności.