4. KLUCZOWE PROBLEMY EKOLOGICZNE WYMAGAJĄCE ROZWIĄZAŃ PONADGMINAOWYCH 1 Poprawa czystości wód rzeki Sierpienica oraz Brzeźnica
2.3 Procesy zmian zachodzących w środowisku .1 ZagroŜenia wód podziemnych
Zanieczyszczenie wód podziemnych w największym stopniu zaleŜy od głębokości zalegania oraz izolacji poziomu wodonośnego od powierzchni terenu oraz od lokalizacji potencjalnych źródeł zanieczyszczeń. Najbardziej zagroŜone w gminie, podobnie jak w całym kraju, są wody gruntowe w obrębie czwartorzędowego poziomu wodonośnego. Dobre właściwości filtracyjne skał słabo izolujących poziom wodonośny stwarzają warunki do migracji zanieczyszczeń z powierzchni terenu. Wody wgłębne, lepiej izolowane od powierzchni, charakteryzują się dobrą jakością. Zanieczyszczenie wód podziemnych moŜe mieć charakter nieodwracalny, dlatego teŜ ich ochrona ma znaczenie priorytetowe.
Głównymi zagroŜeniami dla jakości wód podziemnych w gminie Bielsk są:
- zanieczyszczenia obszarowe, których głównym źródłem jest rolnictwo (niewłaściwe stosowanie gnojowicy, nawozów sztucznych, środków ochrony roślin),
- nieprawidłowe metody pozbywania się ścieków (rozsączkowanie nie oczyszczonych ścieków w gruncie lub świadome zakładanie nieszczelnych szamb),
- działalność gospodarcza (stacje paliw, magazyny środków chemicznych),
Polska zaliczana jest do krajów o ubogich zasobach wodnych. Wielkość zasobów wód powierzchniowych jest zmienna, zarówno w skali roku, jak i wielolecia. Niskie parametry retencjonowania wezbrań utrudniają zagospodarowanie wód powierzchniowych. Podstawowy wpływ na stan zasobów wodnych ma ich pobór i wykorzystanie do odprowadzania ścieków.
W gminie Bielsk korzysta się dla zaopatrzenia ludności i gospodarki głównie z wód podziemnych.
Na terenie Gminy Bielsk występują 3 stacje ujęcia wody:
Ujęcie Wiek Maksymalne zasoby dyspozycyjne (m3/d) (m3/rok)
Pobrana ilość wody w 2003 roku (m3)
SUW Bielsk Czwartorzędowe 1 216,00
443 840,00 257 310,00
SUW Józinek Czwartorzędowe 708,00
258 420,00 90 816,00
SUW Zągoty Czwartorzędowe 500,00
182 500,00 12 735,00
kaŜdy wolny fragment terenu uŜyteczności publicznej lub nieruchomości prywatnych. Wiele obszarów w gminie Bielsk jest nie uŜytkowanych, a zagospodarowanie ich z wykorzystaniem drzew, krzewów, kwiatów poprawiłoby niewątpliwie estetykę otoczenia, wzbogaciło środowisko przyrodnicze i urozmaiciło krajobraz. Działania w tej mierze zaleŜą jednak od inicjatywy społeczności lokalnej.
W 2003 roku wydano zezwolenia na wycięcie 307 szt. drzew, a nasadzono na terenie Gminy Bielsk 6 808 szt. drzew zakupionych w Szkółce drzew w Gałkach, gm. Mała Wieś ze środków gminnego funduszu ochrony środowiska. W I półroczu 2004 roku wydano zezwolenia na wycięcie 245 szt. drzew, a w szkółkach w Gałkach oraz Choinku zakupiono 9 850 szt. sadzonek drzew celem przeprowadzenia nasadzeń na terenie gminy.
2.2.7 Formy ochrony przyrody
Na terenie Gminy Bielsk nie występują cenne i bogate zasoby środowiska przyrodniczego.
Na terenie Gminy Bielsk znajdują się: pozostałości załoŜenia ogrodowego oraz starodrzew z końca XIX wieku w miejscowości GiŜyno, park z XVIII – XIX w. w Goślicach, pozostałości parku (starodrzew) z końca XIX w.
w Kędzierzynie, park dworki z XIX – XX w. w Kleniewie, park dworski z końca XIX w. w Leszczynie Szlacheckim, park z XIX w. w Machcinie, park pałacowy z II połowy XIX w. w Niszczycach, pozostałości parku – starodrzew z końca XIX wieku w Rudowie, park podworski w Sękowie, drzewostan pozostały po parku w Umieninie Łubkach oraz park z końca XIX w. w Zągotach. W parkach podworskich najciekawsze i najokazalsze egzemplarze drzew uznano jako pomniki przyrody. NaleŜą do nich:
— cis o obwodzie na wysokości 1,3 m wynoszącym 75 cm (na wysokości 0,3 m – 115 cm) i wysokości około 7 m rosnący obok dworu w Goślicach (nr rejestru 2),
— miłorząb o obwodzie na wysokości 1,3 m wynoszącym 114 cm i wysokości około 7 m rosnący w parku w Goślicach (nr rejestru 199),
— dąb zwany „Dębem Zygmunta Padlewskiego” o obwodzie na wysokości 1,3 m wynoszącym 515 cm i wysokości około 23 m rosnący obok stawu, na skraju zadrzewień w parku w Kleniewie (nr rejestru 58),
— wiąz o obwodzie na wysokości 1,3 m wynoszącym 410 cm rosnący około 40 m od cieku, w pobliŜu parku wiejskiego w Sękowie (nr rejestru 123),
— 4 dęby w parku wiejskim w Sękowie (nr rejestru 124), w tym:
— 2 dęby o obwodach na wysokości 1,3 m wynoszących 373 cm i 350 cm i wysokości około 30 i 24 m,
— 2 dęby szypułkowe odmiany stoŜkowej o obwodach na wysokości 1,3 m wynoszących 295 cm i 345 cm oraz wysokości około 25 i 30 m.
2.2.8 Hałas
Hałas – to kaŜdy dźwięk, który w danych warunkach jest określany jako szkodliwy, uciąŜliwy lub przeszkadzający, niezaleŜnie od jego parametrów fizycznych. Hałas w szczególny sposób wpływa na jakość Ŝycia ludzkiego, powodując określone skutki zdrowotne (ubytki słuchu, zaburzenia psychofizyczne) i ekonomiczne (spadek wydajności pracy, wydatki na osłony przeciwhałasowe).
Ze względu na środowisko występowania hałas dzieli się na trzy podstawowe grupy:
- hałas w przemyśle (przemysłowy),
- hałas w pomieszczeniach mieszkalnych, uŜyteczności publicznej i na terenach wypoczynkowych (komunalny), - hałas od środków transportu (komunikacyjny).
Największymi źródłami zagroŜenia hałasem są ruch kołowy i nieodpowiednia lokalizacja zakładów przemysłowych, a ostatnio imprezy masowe.
Na terenie gminy nie przeprowadzano badań pomiaru hałasu emitowanego ze źródeł przemysłowych oraz komunikacyjnych.
Bardzo uciąŜliwym źródłem hałasu w środowisku jest ruch kołowy. Szacuje się, Ŝe liczba mieszkańców w Polsce zagroŜona hałasem drogowym wynosi ponad 9 mln. Na poziom hałasu komunikacyjnego mają wpływ czynniki związane z warunkami ruchu, parametrami drogi, rodzajem pojazdów (pojazdy drogowe, lotnicze).
Szczególnie naraŜone na hałas komunikacyjny są miejscowości połoŜone wzdłuŜ drogi krajowej nr 60, tj: Tchórz, Goślice, Ciachcin, Kuchary, Kłobie, Gilino, Bielsk, Zakrzewo oraz Ułtowo.
NaleŜy zaznaczyć, iŜ zagroŜenie środowiska hałasem drogowym wzrasta. Brak środków finansowych powoduje, Ŝe nie jest budowana obwodnica Bielska, nie buduje się teŜ ekranów akustycznych – zwłaszcza przy miejscach chronionych akustycznie (szkoły, domy mieszkalne). NaleŜy liczyć się ze zwiększeniem uciąŜliwości akustycznych w gminie po uruchomieniu w Płocku drugiej przeprawy mostowej.
W gminie nie występują uciąŜliwości akustyczne od kolei, nie ma teŜ hałasu lotniczego i motorowego.
2.2.9 Promieniowanie elektromagnetyczne
Promieniowanie elektromagnetyczne to nowe zanieczyszczenie środowiska. Ze względu na postępy w technice, w celu uzyskiwania sprawniejszych połączeń sieciowych, w ostatnich latach coraz częściej budowane są stacje bazowe telefonii komórkowych oraz przekaźniki radiowe. Instalacje te emitują niejonizujące promieniowanie elektromagnetyczne, generowane przez anteny stacji w czasie jej pracy, a ich moc promieniowana izotropowo jest róŜna w zaleŜności od wielkości stacji bazowej (często równieŜ powyŜej 100 W). Częstotliwość emitowania pól elektromagnetycznych waha się w granicach od 30 kHz do 300 GHz. W gminie znajdują się dwie stacje bazowe telefonii komórkowej zlokalizowane na jednej działce ewidencyjnej w miejscowości Bielsk.
2.2.5 Gleby
Obszar gminy pokrywa gruby płaszcz czwartorzędowych utworów plejstocenu i holocenu. Są to głównie gliny, piaski, Ŝwiry, iły oraz aluwia rzeczne.
Rolnicza jakość gleb jest zróŜnicowana. PrzewaŜają grunty orne dość dobrej jakości – wskaźnik bonitacji gleb wynosi 1,02.
Jakość gleb ma duŜy wpływ na rejonizację upraw rolniczych. Wartość uŜytkowa gleb zaleŜy od uregulowania stosunków wilgotnościowych oraz nawoŜenia mineralno - organicznego. W produkcji rolnej istotną rolę odgrywają takŜe warunki termiczne. To one określają długość okresu wegetacyjnego, tzn. liczbę dni o średnich temperaturach dobowych przekraczających 5oC. Okres wegetacyjny w gminie trwa średnio 210 - 220 dni i jest wystarczająco długi do pełnego rozwoju uprawianych tu roślin. WaŜną rolę dla produkcji roślinnej spełniają opady atmosferyczne, których średnia roczna suma wynosi maksymalnie 550 mm, przy parowaniu 500 mm/rok.
Zgodnie z ustawą o ochronie gruntów rolnych i leśnych wyróŜnia się podstawowe kierunki ochrony gruntów rolnych i leśnych:
- ochronę ilościową polegającą na ograniczaniu przeznaczenia tych gruntów na inne cele,
- ochronę jakościową polegającą na zapobieganiu procesom degradacji i dewastacji, szkodom powstającym w wyniku działalności nierolniczej i nieleśnej, przywracaniu i poprawianiu ich wartości,
- zachowanie istniejących torfowisk,
- poprawianie wartości uŜytkowej gruntów leśnych oraz zapobieganie obniŜaniu ich produkcyjności.
Na cele nierolnicze i nieleśne moŜna przeznaczać przede wszystkim grunty oznaczone w ewidencji gruntów jako nieuŜytki, a w razie ich braku – inne grunty o najniŜszej przydatności rolniczej.
Szczegółowej ochronie podlegają uŜytki rolne o wysokiej bonitacji, tzn. klas I-III, wytworzone z gleb pochodzenia mineralnego oraz uŜytki rolne klas IV-VI – jeśli zostały wytworzone z gleb pochodzenia organicznego oraz lasy. W tych przypadkach zagospodarowanie gruntów na cele nierolnicze i nieleśne łączy się z uzyskaniem zgody na wyłączenie ich z produkcji rolniczej i leśnej. Inwestorzy w znacznej mierze wykorzystują grunty najmniej przydatne dla rolnictwa, dla swych zamierzeń inwestycyjnych.
2.2.6 Budowa geologiczna, surowce mineralne
Na terenie Gminy Bielsk znajduje się jedna kopalnia kruszywa naturalnego (piasku) zlokalizowana w miejscowości Zągoty. ZłoŜe te udokumentowane jest na powierzchni mniejszej niŜ 2 ha, a z którego roczne wydobycie nie przekroczy 20 000 m3 kopaliny.
Powierzchnia lasów i gruntów leśnych oraz gruntów zadrzewionych i zakrzewionych wynosi 477,32 ha, co stanowi 3,80% terenu gminy (przy średniej powiatowej – ok. 16,9%, średniej wojewódzkiej - ok. 22% i średniej krajowej – 28,2%), co zalicza gminę do najmniej zalesionych terenów w gminie, województwie i w Polsce.
Głównym gatunkiem lasotwórczym w gminie jest sosna zwyczajna, i olsza czarna.
Lasy pełnią wielorakie funkcje: ochronną, polegającą na dodatnim oddziaływaniu na środowisko przyrodnicze, produkcyjną, dostarczającą surowca drzewnego, owoców leśnych, ziół oraz społeczną jako teren dla rekreacji i turystyki. Lasy korzystnie oddziaływują na klimat, powietrze, wodę, glebę, warunki Ŝycia człowieka oraz na równowagę przyrodniczą.
Narastająca od lat degradacja środowiska przyrodniczego i wzmoŜone oddziaływanie niekorzystnych czynników abiotycznych i biotycznych, zagraŜają istnieniu lasów. ZagroŜenie to jest konsekwencją skali i tempa zmian w warunkach środowiska wywołanych działalnością człowieka, za którymi nie nadąŜają zdolności adaptacyjne lasów, jak teŜ postępującego zuboŜenia biocenozy leśnej w wyniku długotrwałego prowadzenia uproszczonej i schematycznej gospodarki leśnej.
Doskonalenie gospodarki leśnej powinno wynikać z następujących zasad:
- trwałego i zrównowaŜonego zagospodarowania lasów,
- ciągłości wykorzystania ich wielostronnych funkcji na podstawach ekologicznych,
- powiększania zasobów leśnych i wzmagania ich korzystnego wpływu na warunki Ŝycia człowieka i funkcjonowania całości przyrody,
- powszechnej ochrony lasów,
- propagowania edukacji ekologicznej społeczeństwa.
Ze względu na niską lesistość Gminy Bielsk konieczne jest wdraŜenie programu zwiększania lesistości. Na terenie Gminy Bielsk jest 1 427,69 ha gruntów klasy V, VI oraz VIz, które potencjalnie mogą być wykorzystane do zalesień, zadrzewień lub zakrzewień.
Z chwilą naszego wejścia do Unii Europejskiej zalesianie gruntów rolnych będzie realizowane jako jedno z działań Planu Rozwoju Obszarów Wiejskich, współfinansowanych z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej. WdroŜenie zalesiania tych gruntów – jako jednego z działań PROW – wykluczy stosowanie krajowej ustawy o przeznaczeniu gruntów rolnych do zalesienia.
Zadrzewienia
WaŜnym elementem szaty roślinnej na terenach ubogich w lasy są zadrzewienia i zakrzewienia śródpolne, przydroŜne, rosnące na placach, skwerach i nieruchomościach. Pieczę prawną nad utrzymaniem tej roślinności sprawują gminy. Niemal kaŜde wycięcie drzewa i krzewów wymaga zezwolenia, a takŜe rekompensaty dla środowiska przyrodniczego w postaci nowych nasadzeń w innych miejscach. Mimo zasady równowaŜenia strat w lokalnym środowisku przyrodniczym i rekompensaty przyrodniczej, nadal aktualna jest potrzeba zwiększenia zadrzewień i zakrzewień na terenach wiejskich oraz zakładanie zadrzewień. Do tego celu nadaje się praktycznie
głębokości 38 m (studnia nr 1) oraz 45 m (studnia nr 2). W przypadku wszystkich ujęć woda pobierana jest z utworów czwartorzędowych.
Woda ze stacji uzdatniania wody w Zągotach nie jest poddawana Ŝadnym procesom uzdatniania, w SUW w Zągotach – procesowi odŜelaziania, natomiast w przypadku SUW w Bielsku poddawana jest procesowi odmanganiania oraz odŜelaziania.
Wynik badania fizykochemicznego wody pobranej na SUW w Bielsku w dniu 07 kwietnia 2004 roku przez Oddział Higieny Komunalnej Powiatowej Stacji Sanitarno – Epidemiologicznej w Płocku przedstawia się następująco:
L.p. Oznaczenie J.m. Wynik
1 Barwa mg/l 5
2 Mętność NTU 0,29
3 pH PH 7,5
4 Przewodność µs/cm 413
5 Zapach --- akceptowalny
6 Smak --- akceptowalny
7 Amoniak mg/l 0,5 – 1,5
8 Azotany mg/l 50
9 Azotyny mg/l 0,5
10 Mangan mg/l 0,05
11 śelazo ogólne mg/l 0,2
W przypadku wód gruntowych (poziomu przypowierzchniowego) stwierdza się, iŜ wykazują one w ciągu roku dość znaczne wahania zwierciadła. Związane jest to ściśle z przebiegiem i wahaniami opadów atmosferycznych, temperaturami powietrza oraz tajeniem pokrywy śnieŜnej. Przeciętna amplituda roczna wahań zwierciadła tych wód wynosi ok. 1 m. W przebiegu rocznym wody te wykazują najwyŜszy stan zwykle na wiosnę (marzec-kwiecień), a najniŜszy na jesieni (październik-listopad). Tak się dzieje najczęściej podczas długich i mroźnych zim z duŜą ilością opadów śniegu i grubą pokrywą śnieŜno-lodową, co skutkuje wiosną, w wyniku tajenia doprowadzeniem duŜych ilości wody wsiąkowej do strefy saturacji.
Gorące lata przyczyniają się do daleko idącego wysuszenia strefy saturacji, wskutek czego infiltrująca woda deszczów jesiennych wiązana jest najpierw molekularnie, a dopiero potem przenika do zwierciadła wody gruntowej.
W przypadku, gdy zima jest bardzo łagodna – sytuacja zmienia się i najwyŜszy stan wody gruntowej osiągają w styczniu, a najniŜszy – w lipcu (przy maksymalnym parowaniu i konsumpcji wegetatywnej szaty roślinnej i znacznie mniejszej ilości opadów).
2.2.4.2 Wody powierzchniowe
Monitoring rzek w powiecie (w tym równieŜ na terenie gminy Bielsk) realizuje Mazowiecki Inspektorat Ochrony Środowiska Delegatura w Płocku poprzez dwa rodzaje sieci: podstawową i regionalną. Monitoring regionalny składa się z 26 punktów pomiarowo-kontrolnych zlokalizowanych na 14 rzekach.
Jakość wód w rzekach gminy Bielsk
Klasyfikacja rzek
Fizyko-chemiczna
Hydrobio- logiczna
Bakterio-
logiczna Ogólna
Klasyfikacja ogólna rzek
w 1998 r.
L.p. Nazwa rzeki
Ostatni rok badania
Badana długość rzeki
[km] II III Non II III non III non III non III non
1 Sierpienica 1999 17,5 0 0 17,5 0 17 0 0 17,5 0 17,5 11,2 40,0
8 Brzeźnica 2002 9,0 0 0 9,0 0 9,0 0 9,0 0 0 9,0 0 17,2
Monitoring wód płynących na terenie gminy L.p. Rzeka Punkty pomiarowo –
kontrolne na rzekach
km biegu
rzeki Gmina Parametry decydujące o non (metoda stęŜeń charakterystycznych) 1 Sierpienica Górny odcinek 38,9 Bielsk NO2, PO4, P, NO2, miano coli
2 Brzeźnica Górny odcinek 13,0 Bielsk P
Melioracje wodne i obiekty małej retencji
Woda w środowisku przyrodniczym spełnia wiele funkcji - jako środek produkcji rolniczej wpływa na wysokość i jakość plonów, kształtuje zróŜnicowanie elementów biologicznych, jest niezbędnym czynnikiem zachowania walorów przyrodniczych, stanowi podstawowy czynnik rozwoju gospodarczego i cywilizacyjnego.
Retencja umoŜliwia zmagazynowanie części odpływu wody w okresach jej nadmiaru oraz wykorzystanie nagromadzonej wody w okresach posusznych. Jest to równoznaczne ze zwiększeniem zasobów wodnych (poprawą struktury bilansu wodnego).
Na terenie gminy Bielsk znajduje się 6 399 ha gruntów rolnych zmeliorowanych, co stanowi 76,9% gruntów rolnych. Pozostała część, tj. 3 921 ha wymaga zmeliorowania. Są to kompleksy wsi: Kuchary JeŜewo, części miejscowości: Ciachcin, Józinek, Gilino, Bielsk, Pęszyno, Umienino, Umienino Łubki, Strusino, Kędzierzyn, Kleniewo, Jaroszewo Biskupie, Jaroszewo Wieś, Lubiejewo.
Podsumowując stwierdzić naleŜy, iŜ gmina Bielsk posiada: niewystarczające zasoby wód powierzchniowych, posiadające niską jakość, dość dobrze rozwiniętą sieć melioracji (rowy melioracji podstawowych i szczegółowych) do renowacji, często ze zmianą funkcji,
2.2.3 Jakość powietrza
Powietrze jest nie tylko niezbędnym do Ŝycia zasobnikiem tlenu, ale równieŜ ma decydujący wpływ na zdrowie człowieka. Wprowadzanie do powietrza substancji stałych, ciekłych lub gazowych w ilościach, które mogą ujemnie wpłynąć na zdrowie ludzi, klimat, przyrodę, glebę, wodę lub spowodować inne szkody w środowisku określane jest jako zanieczyszczenie powietrza. Liczba rodzajów zanieczyszczeń, jaka moŜe występować w powietrzu, jest niezmiernie duŜa. Powietrze nad gminą Bielsk to dokumentuje. Jest to praktycznie związane z głównym źródłem emisji – kombinatem rafineryjno – petrochemicznym PKN Orlen, w części połoŜonym na terenie powiatu płockiego. Tego typu zakłady zawsze będą emitować nawet bardzo niewielkie i niegroźne ilości przeróŜnych zanieczyszczeń będących rezultatem głębokiej i wielokierunkowej przeróbki ropy naftowej. Ze względu na tę mnogość wyodrębniono grupę zanieczyszczeń nazywanych charakterystycznymi zanieczyszczeniami powietrza. Do zanieczyszczeń tych zaliczamy: pył, tlenki węgla, tlenki siarki, tlenki azotu, węglowodory i ich pochodne.
Ochrona powietrza polega na dotrzymywaniu ustalonych poziomów substancji w powietrzu. Emisja zanieczyszczeń powietrza pochodząca z obszaru powiatu płockiego, na podstawie sprawozdawczości Głównego Urzędu Statystycznego, stanowi około 0,09 % globalnej emisji w województwie mazowieckim. Powiat płocki zajmuje 25 miejsce w wielkości emitowanych zanieczyszczeń pyłowych w skali województwa mazowieckiego i 26 miejsce w odniesieniu do zanieczyszczeń globalnych. Największymi zakładami emitującymi zanieczyszczenia do powietrza na terenie Gminy Bielsk są: Zakład Przetwórstwa Mięsa „Peklimar” w Umieninie, Zakład Obsługi Technicznej Przemysłu Rolno – Przetwórczego „Pek – Mont” w Bielsku oraz Zakład Mięsny „Carpexim” w Gilinie.
Emisja zanieczyszczeń do powietrza na terenie gminy Bielsk przedstawia się następująco:
Zanieczyszczenie Emisja (Mg/rok)
Pył ogółem 5,55
Gazy ogółem 1 887,00
w tym:
Dwutlenek siarki 10,27
Tlenki azotu 3,45
Tlenek węgla 8,73
Emisja niezorganizowana 31,82
Dwutlenek węgla 1 832,73
Istotną rolę w zanieczyszczeniu środowiska na terenie powiatu płockiego odgrywa emisja zanieczyszczeń wprowadzanych do powietrza przez największy w Polsce zakład przemysłu petrochemicznego - Zakład Produkcyjny w Płocku Polskiego Koncernu Naftowego „Orlen” S.A. oraz miasto Płock. Emisja zanieczyszczeń wprowadzanych do powietrza pochodząca ze źródeł zakładowych ZP w Płocku PKN „Orlen” S.A. wpływa na poziom substancji w powietrzu, występujących w rejonie oddziaływania Zakładu, zarówno połoŜonych w pobliŜu (emisja z niskich emitorów technologicznych i emisja niezorganizowana), jak i w pewnej odległości (emisja z wysokich emitorów elektrociepłowni i instalacji technologicznych) od źródeł emisji oraz na zanieczyszczenie gleb, wód powierzchniowych, stan lasów (emisja SO2, NO2 powodująca tzw. kwaśne deszcze).
Biorąc pod uwagę przedstawione powyŜej pomiary oraz pomiary wykonywane w ramach prowadzenia monitoringu krajowego i regionalnego przez słuŜby ochrony środowiska w terenie o podobnym charakterze, moŜna stwierdzić, Ŝe teren gminy Bielsk naleŜy do rejonów średnio zanieczyszczonych o rysujących się tendencjach pozytywnych.
2.2.4 Wody
2.2.4.1 Wody podziemne
Na terenie gminy Bielsk zasoby dyspozycyjne (według obliczeń szacunkowych wynoszą 7 981 m3/h, suma zasobów eksploatacyjnych ujęć – 378,7 m3/h, natomiast pobór wody przez ujęcia wodociągowe i większe zakłady wynosi około 1 000 m3/d. Pomimo, Ŝe wielkość poboru określona została jedynie dla większych uŜytkowników wód podziemnych – ujęć wodociągowych i większych zakładów, ustalony stopień wykorzystania zasobów uznać naleŜy za miarodajny.
Niekorzystnym zjawiskiem, z punktu widzenia ochrony wód podziemnych na terenie gminy jest brak izolacji na znacznym obszarze uŜytkowego (czwartorzędowego) poziomu wodonośnego od wpływów powierzchniowych.
Na znacznych terenach gminy panują niekorzystne warunki hydrogeologiczne. Wody I poziomu wodonośnego – głównego uŜytkowego poziomu wodonośnego charakteryzują się średnią i niską jakością i najczęściej wymagają uzdatniania przed wykorzystaniem ich dla potrzeb pitnych i gospodarczych. Niska jakość tych wód nie jest efektem zanieczyszczenia, a stanowi ich naturalną swoistą cechę.
Na profil glebowy w studni głębinowej nr 3 w Bielsku składają się: gleba, piasek średni zagliniony, glina piaszczysta szara ze Ŝwirem i otoczakami, pył piaszczysty szary, piasek pylasty, piasek drobnoziarnisty, piasek średnioziarnisty oraz piasek drobny i pylasty. Woda pobierana jest z głębokości 86,5 m. Ujęcie wody w Zągotach posiada zatwierdzone zasoby eksploatacyjne w kategorii „B” w ilości Qeksloatacyjne = 25 m3/h. Woda pobierana jest z głębokości 23,5 m, a na profil glebowy składają się: gleba, glina zwałowa piaszczysta z głazami (0,5 m – 7 m), piasek średnioziarnisty (7 m – 21 m) oraz mułek ilasty (21 m – 23,5 m). Ujęcie wody w Józinku posiada zatwierdzone zasoby wodne w kategorii „B” w wysokości Qeksloatacyjne = 37 m3/h. Profil glebowy składa się z: gleby, gliny zwałowej piaszczystej, gliny zwałowej z głazami, mułku piaszczystego oraz piasku drobnoziarnistego. Woda pobierana jest z
Liczba bezrobotnych w Gminie Bielsk
Liczba bezrobotnych
Rok Ogółem w tym kobiet
Stan na 31.12.1998 r. 560 345
Stan na 31.12.1999 r. 668 399
Stan na 31.12.2000 r. 784 443
Stan na 31.12.2001 r. 903 487
Stan na 31.12.2002 r. 971 503
Stan na 30.06.2003 r. 961 519
Podejmowane kroki przez obecne struktury państwowe mające na celu przeciwdziałaniu bezrobociu jak:
roboty interwencyjne i roboty publiczne w małym stopniu rozwiązują problem zagospodarowania bezrobotnych.
Analizując przedstawione dane zauwaŜyć naleŜy, iŜ najmniejsze bezrobocie było w roku 1998 i wynosiło 560 osób, największe w 2002 roku i wyniosło 971 osób, w tym 503 kobiety.
Struktura wiekowa bezrobotnych w Gminie Bielsk na tle powiatu płockiego
Przedział wiekowy (liczba bezrobotnych)
15 - 17 18 - 24 25 - 34 35 - 44 45 - 54 55 - 59 > 60
Gmina (ogółem) 6 3 530 3 872 2 457 2 006 275 66
w tym kobiety 2 1 829 2 150 1 308 973 77 -
Gmina (ogółem) 2 275 308 218 145 11 2
W tym kobiety 0 140 183 117 76 3 -
Najwięcej bezrobotnych jest w przedziale wiekowym od 25 - 34 lata. Ta tendencja ma miejsce w całym gminie płockim.
Struktura wykształcenia bezrobotnych w Gminie Bielsk na tle powiatu płockiego Wykształcenie Wyszcze- gólnienie
WyŜsze Policealne i średnie zawodowe
Średnie ogól- noksztcące
Zasadnicze
zawodowe Gimnazjalne i niŜsze
Gmina (ogółem) 216 2 209 627 4 267 4 893
W tym kobiety 162 1 474 531 2 022 2 150
Gmina (ogółem) 18 186 28 343 386
W tym kobiety 16 133 26 178 166
Słabe wykształcenie i przygotowanie zawodowe bezrobotnych jest przyczyną duŜych trudności w znalezieniu pracy.
Wśród osób bezrobotnych najczęściej występującymi zawodami są: sprzedawca, murarz, kucharz, robotnik budowlany, planista, krawiec, robotnik gospodarczy, rolnik upraw mieszanych, szwaczka, dziewiarz, technik mechanik, malarz budowlany, technik budownictwa, technik rolnik, magazynier, ślusarz, mechanik samochodowy oraz piekarz.
Na podstawie badań sytuacji społeczno - zawodowej bezrobotnej młodzieŜy wiejskiej w Gminie Bielsk, respondenci upatrują poprawę swojej sytuacji w zdobyciu wyŜszego poziomu wykształcenia:
Preferowane przez osoby bezrobotne zawody to: sekretarka, magazynier, pracownik administracyjno – biurowy, handlowiec, agent ochrony, kierowca samochodu osobowego, elektryk, sprzedawca, sprzątaczka, robotnik budowlany.
MłodzieŜ jest bardziej zainteresowana podwyŜszaniem swoich kwalifikacji i zdobyciem wyŜszego poziomu wykształcenia, niŜ zmianą zawodu na inny.
2.2. Ocena stanu środowiska