PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA ZAWODOWA W TARNOWIE
Nr pola Nazwa pola Opis
1. Jednostka Instytut Politechniczny 2. Kierunek studiów Mechatronika
3.
Nazwa modułu kształcenia/
przedmiotu
Tworzywa sztuczne w urządzeniach mechatroniccnych
4.
Kod modułu kształcenia/
przedmiotu
MT1P_S1_10 5. Kod Erasmusa 6.3
6. Punkty ECTS 3
7. Rodzaj modułu Specjalność Mechatronika Przemysłowa 8. Rok studiów III
9. Semestr 6
10. Typ zajęć stacjonarne
11. Koordynator Dr inż. Sebastian Bielecki 12. Liczba godzin W/15, L/15
maszyn i urządzeń. sprawozdań
MT1P_U31
Potrafi wykonywać badania doświadczalne podstawowych właściwości tworzyw
polimerowych, interpretować wyniki i wyciągać wnioski
Wykład – zaliczenie z oceną (kolokwium) Pytania przy zaliczaniu
sprawozdań
Wykład Laboratorium
P6S_UW P6S_UK P6S_UU
MT1P_K03
Ma świadomość roli i znaczenia tworzyw polimerowych w zastosowaniach do wytwarzania elementów maszyn i urządzeń,
Wykład – zaliczenie z oceną (kolokwium) Pytania przy zaliczaniu
sprawozdań.
Wykład Laboratorium
P6S_KK P6S_KO
18.
Formy zajęć dydaktycznych i ich wymiar (liczba godzin)
Wykład Ćwiczenia Laboratorium Projekt Seminarium
15 15
19. Treści kształcenia: (oddzielnie dla każdej z form zajęć dydaktycznych W./Ćw./L./P./Sem.) Wykład
1. Wiadomości ogólne (rys historyczny, podstawowe definicje i klasyfikacja kompozytów), materiały do wytwarzania kompozytów polimerowych
2. Polimery jako osnowa kompozytów zaawansowanych
3. Właściwości i zastosowanie polimerowych kompozytów włóknistych i ziarnistych 4. Właściwości i zastosowanie polimerowych kompozytów warstwowych i hybrydowych 5. Metody wytwarzania i formowania zaawansowanych kompozytów polimerowych 6. Metal (stop) jako osnowa kompozytów zaawansowanych
7. Kompozyty metaliczne zbrojone włóknami 8. Kompozyty metaliczne zbrojone cząstkami
9. Metaliczne kompozyty in situ – właściwości i metody wytwarzania 10. Zastosowanie zaawansowanych kompozytów metalicznych
11. Włókna do zbrojenia kompozytów; rodzaje, właściwości metody wytwarzania 12. Kompozyty zaawansowane o osnowie ceramicznej
13. Kompozyty ziarniste - cermetale
14. Bio-kompozyty o osnowie polimerowej, metalicznej i ceramicznej modyfikowane bioaktywnym szkłem i szkło-ceramiką.
Laboratorium
W ramach laboratorium wykonywanych jest: 5 ćwiczeń laboratoryjnych oraz 2 wycieczki technologiczne.
1. Kompozyty włókniste; właściwości mechaniczne kompozytów włóknistych; metody formowania kompozytów polimerowych; wytwarzanie kompozytu wzmacnianego włóknami ciągłymi,
2. Kompozyty warstwowe; metody wytwarzania laminatów; konstrukcje przekładkowe; otrzymanie laminatu i badanie cech wytrzymałościowych otrzymanych próbek laminatu (wytrzymałość na rozciąganie i zginanie, moduł Younga metodą ultradźwiękową),
3. Pręty kompozytowe zbrojone włóknami; otrzymywanie prętów epoksydowo-szklanych i badanie ich udarności przy pomocy młotka Charpie’go,
4. Kompozyty spieniane; otrzymywanie kompozytów spienionych na bazie polistyrenu; wyznaczenie ich gęstości metodą ważenia hydrostatycznego,
5. Kompozyty proszkowe; polimerowe kompozyty proszkowe; otrzymywanie kompozytów prosz-kowych; badanie wybranych właściwości mechanicznych tych kompozytów,
6. Zajęcia technologiczne związane z wyjazdem do 2 (3) zakładów produkcyjnych zajmujących się wytwarzaniem różnych tworzyw kompozytowych w pełnej skali technicznej.
20. Egzamin: NIE
21. Literatura podstawowa:
1. A. Boczkowska i in. „Kopmozyty”, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej.
2. Z. Konopka „Metalowe kompozyty odlewane” WPC Częstochowa (2011).
3. J. Sobczak „Kompozyty metalowe” ITS, Instytut Odlewnictwa Kraków-Warszawa 2001.
4. L.A. Dobrzański „Niemetalowe Materiały Inżynierskie” WPŚ Gliwice 2008.
5. M.F. Ashby „Materiały Inżynierskie” WNT Warszawa
6. A.P. Wilczyński, Polimerowe kompozyty włókniste, WNT, Warszawa 1996.
7. W. Królikowski, Polimerowe kompozyty konstrukcyjne, PWN, Warszawa 2012.
22. Literatura uzupełniająca:
1. R. Pampuch: Budowa i właściwości materiałów ceramicznych, Wydawnictwo AGH, 1995.
2. K. Konsztowicz: Kompozyty wzmacniane włóknami: podstawy technologii, Wydawnictwo AGH, 1986, Skrypty Uczelniane.
3. J. Chłopek: Kompozyty węgiel-węgiel, otrzymywanie i zastosowanie w medycynie, Polskie Towa-rzystwo Ceramiczne, Polski Biuletyn Ceramiczny, Nr 14, Kraków, 1997.
4. Ed. Walter Krenkel: Ceramic Matrix Composites, VILEY-VCH, 2008.
23. Nakład pracy studenta potrzebny do osiągnięcia efektów kształcenia
Lp. Forma zajęć Liczba godzin
kontaktowych / pracy studenta
1 Wykład 15/14 w tym zapoznanie się z literaturą (4h), przygotowanie do kolokwium zaliczeniowego (10h).
2 Ćwiczenia
praktyczne / 3 Laboratorium /
4 Projekt 15/20 w tym przygotowanie się do laboratorium (8h), przygotowanie do sprawdzianów (5h) oraz opracowanie sprawozdań i ich zaliczenie (7h).
5 Seminarium /
6 Inne /
Suma godzin: 30/36
24. Suma wszystkich godzin: 66
25. Liczba punktów ECTS:48 3
26. Liczba punktów ECTS uzyskanych na zajęciach z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego: 1,37
27. Liczba punktów ECTS uzyskanych na zajęciach o charakterze
praktycznym (laboratoria, projekty): 1,59 28. Uwagi:
Zatwierdzono:
……….…. ………....
(data i podpis prowadzącego) (data i podpis Dyrektora Instytutu/Kierownika Zakładu/
48 1 punkt ECTS – 2530 godzin
PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA ZAWODOWA W TARNOWIE
Nr pola Nazwa pola Opis
1. Jednostka Instytut Politechniczny 2. Kierunek studiów Mechatronika
3.
Nazwa modułu kształcenia/
przedmiotu
Kompatybilność elektromagnetyczna
4.
Kod modułu kształcenia/
przedmiotu
MT1P_S1_11 5. Kod Erasmusa 6.5
6. Punkty ECTS 3
7. Rodzaj modułu Specjalność: Mechatronika Przemysłowa
8. Rok studiów IV
9. Semestr 7
10. Typ zajęć stacjonarne
11. Koordynator dr inż. Grzegorz Szerszeń 12. Liczba godzin W/15, L/15, / E
13. Prowadzący
14. Język wykładowy polski 15. Zakres nauk
podstawowych Nie 16.
Zajęcia
ogólnouczelniane/ na innym kierunku
Nie
17.
Przedmioty
wprowadzające oraz wymagania wstępne
Podstawy metrologii, Podstawy elektrotechniki, Podstawy elektroniki, Technika sensorowa, Systemy pomiarowe w mechatronice.
18. Cel przedmiotu
Celem przedmiotu jest nabycie przez studentów wiedzy dotyczącej źródeł sprzężeń, zakłóceń elektromagnetycznych oraz umiejętności doboru metody ich minimalizacji.
19. Efekty kształcenia:
Nr. Opis efektu kształcenia Metoda
sprawdzenia efektu kształcenia
Forma prowadzenia
zajęć
Odniesienie do charakterystyk II stopnia PRK
MT1P_W11
Ma poszerzoną wiedzę o zastosowaniu metod zmniejszania zakłóceń elektromagnetycznych w systemach teleinformatycznych, w wybranych dziedzinach techniki.
Wykład – Egzamin Testy, pytania i
sprawozdania z laboratorium
Wykład
Laboratorium P6S _WG
MT1P_U11
Posiada umiejętność analizy systemu technicznego pod kątem kompatybilności elektromagnetycznej
Wykład – Egzamin Testy, pytania i
sprawozdania z laboratorium
Wykład Laboratorium
P6S_UW P6S_UK P6S_UU
MT1P_K02
Ma świadomość jaką rolę odgrywają systemy sterowania cyfrowego we współczesnym przemyśle i życiu codziennym.
Wykład – Egzamin Testy, pytania i
sprawozdania z laboratorium
Wykład Laboratorium
P6S_KK P6S_KO P6S_KR
AR1P_K04 Ma świadomość ważności zachowania się w sposób profesjonalny.
Wykład – Egzamin Testy, pytania i
sprawozdania z laboratorium
Wykład Laboratorium
P6S _KO P6S_KR
20.
Formy zajęć dydaktycznych i ich wymiar (liczba godzin)
Wykład Ćwiczenia Laboratorium Projekt Seminarium
15 15
21. Treści kształcenia: (oddzielnie dla każdej z form zajęć dydaktycznych W./Ćw./L./P./Sem.) Wykład:
1. Wprowadzenie do zagadnień kompatybilności elektromagnetycznej (EMC). Pojęcia podstawowe.
Terminologia EMC. Odporność i emisyjność urządzeń.
2. Źródła impulsowych i sinusoidalnych zakłóceń elektromagnetycznych - intencjonalne i nieintencjonalne.
3. Pola elektromagnetyczne i mechanizmy sprzężeń: pojęcia pola bliskiego i dalekiego. Zaburzenia przewodzone i promieniowane.
4. Podstawowe mechanizmy sprzężeń i propagacji zakłóceń elektromagnetycznych: galwaniczne, przez pole bliskie i pole dalekie. Rozprzestrzenianie się zaburzeń w liniach transmisyjnych.
Podstawy analizy sygnałów zakłócających.
5. Pomiary i badania EMC. Metody pomiarów emisji zakłóceń. Pomiary odporności urządzeń na zakłócenia. Pomiary na etapie opracowywania konstrukcji. Pomiary zgodności i pomiary odbiorcze.
6. Kompatybilność elektromagnetyczna układów mechatronicznych. Właściwości rzeczywistych elementów w zakresie częstotliwości zakłócających. Integralność sygnałów. Kompatybilność elektromagnetyczna układów sterowania i transmisji danych. Kompatybilność elektromagnetyczna układów wykonawczych robotów. Bezpieczeństwo funkcjonalne układów m EMC.
7. Problematyka kompatybilności elektromagnetycznej w urządzeniach radiokomunikacyjnych Ładunki powierzchniowe i wyładowania elektrostatyczne: szereg tryboelektryczny, modele wyładowań elektrostatycznych, pierwotne i wtórne efekty wyładowań, metody zapobiegawcze skutkom wyładowań elektrostatycznych.
8. Wpływ promieniowania elektromagnetycznego na organizmy i żywe. Zasady ochrony ludzi przed promieniowaniem niejonizującym.
9. Linie energetyczne wysokiego napięcia i urządzenia elektryczne jako źródła pola elektrycznego i magnetycznego 50 Hz, normalizacja obowiązujące w tej dziedzinie.
10. Stany przejściowe, ekranowanie, integralność sygnałowa. Technika ekranowania urządzeń i wyrównywania potencjałów. Praktyczne realizacje ochrony. Uziemienia. Rola uziemienia.
Uziemienie ochronne.
11. Prądy upływu i prądy zwarcia w urządzeniach elektrycznych. Prądy asymetryczne w przewodach zewnętrznych. Prąd bezpośredniego wyładowania piorunowego.
12. Zwarcia jednofazowe w stacjach wysokiego napięcia. Przewody o efekcie redukcyjnym.
Uziemienie funkcjonalne.
13. Strategia rozwiązywania problemów EMC. Analizy i symulacje EMC. Środki ograniczające skutki zakłóceń - instalacja ziemi i masy, ekranowanie, topografia i struktura obwodów, filtry
kompatybilnościowe.
14. Wykonywanie urządzeń zgodnych z EMC. Kompatybilność wewnętrzna i zewnętrzna. EMC systemów i instalacji.
15. Normalizacja EMC. Nowe i Globalne Podejście. Dyrektywa EMC. Normy EMC. Podział norm EMC - normy rodzajowe, podstawowe i przedmiotowe. Przepisy EMC dotyczące ochrony osób.
Aktualny stan normalizacji przepisów. Procedury uzyskiwania znaku CE i odpowiedzialność prawna producenta.
Laboratorium:
1. Analiza rozkładu pola elektrycznego i magnetycznego wokół źródeł zaburzeń elektromagnetycznych w pasmie ELF i VLF.
2. Pomiary zaburzń przewodzonych.
3. Analiza zaburzeń radioelektrycznych .
4. Badania odporności na wyładowania elektrostatyczne (zaburzenia ESD).
5. Analiza odporności na serie szybkich elektrycznych zakłóceń impulsowych typu BURST.
6. Analiza odporności na sygnały udarowe typu SURGE (odporności na narażenia udarami) 7. Analiza odporności urzadzeń na zapady i zaniki napięcia (krótkotrwałe i nagłe zmiany wartości
napięcia sieci zasilającej).
8. Analiza tłumienności wtrąceniowej dławików przeciwzakłóceniowych.
22. Egzamin: TAK
23. Literatura podstawowa: