I. Urządzenie Wejść do robót.
§ 1. Kopalnie powinny mieć przynajmniej dwa osobne w yjścia na powierzchnię.
U w aga. Jedno wyjście na powierzchnię dozwolone jest przy eksploatacji podziemnej niewielkich złóż, gdzie pracuje nie więcej, niż 10 robotników na dobę, wycią
ganie ciała kopalnego odbywa się zapom ocą kołowrotów ręcznych, a odstaw a — zapom ocą taczek lub sanek (Zb.
Pr. r. 1892, art. 675).
§ 2. Jeżeli do komunikacji robót podziemnych z po
wierzchnią służą szyby (pionowe lub pochyłe wyżej 45°), to w każdym z nich, niezależnie od jego przeznaczenia z w yjąt
kiem wypadku, gdy temu przeszkadzają wymiary szybu, po
winny być urządzone drabiny, ustawione pod kątem najwyżej 80°, na pom ostach odległych jeden od drugiego o 3 do 4 sąż
ni. Jeżeli pomost wychodzi na przecznicę lub chodnik, to przejście na tym pom oście powinno być zam ykane klapą (daszkiem ).
* ) Patrz T. I, str, 85 niniejszego dzieła (Przyp. Red.).
Przepisy niniejsze w brzmieniu, ogłoszonem w Zbiorze praw r.
1888 Nr. 93, zostały uchylone (Zb. pt\ r. 1908. Nr. 150,, art. 1266); co się ty
czy późniejszych uzupełnień i zmian, to o uchyleniu i-h w Zbiorze praw i rozp. Rządu Ros. wzmianki niema (przyp. Red.).
U w aga 1. Przytoczone wyżej w ym aganie co do urzą
dzenia w każdym szybie drabin nie rozciąga się na szy
by, wybite przed ogłoszeniem przepisu niniejszego (2 mar
ca r. 1899). Ustawienie drabin w takich szybach, zgod
nie z przepisam i, jakie obowiązyw ały dotąd, powinno być dokonane tylko w jednym z nich, lepiej przewie
trzanym (Zb. Pr. r. 1892, art. 675 i r. 1899, art. 343).
U w aga 2. Szyby pojedyncze niewielkich eksploatacji podziemnych, wzmiankowanych w uw adze do § 1, m ogą nie posiadać drabin (Zb. Pr. r. 1899, art. 343).
§ 3. Jeżeli w tym samym szybie odbyw a się wyciąga
nie i opuszczanie ludzi i jednocześnie przewożone byw ają ładunki lub wogóle istnieją jakiekolw iek urządzenia ruchome, to oddział drabinowy powinien być odgrodzony przepierze
niem z desek na całej długości szybu (Zb. Pr» r. 1892, art. 675).
§ 31. W szybach, w których odbyw a się ruch ludzi, przewody parowe w celu uniknięcia wypadków oparzeń po
winny być obwinięte lub ogrodzone w jakikolw iekbądź spo
sób (Zb. Pr. r. 1902, art. 1245).
II. Obudowa robót.
(§ § A —S w Zb. Pr. r. 1901, Nr. 89, art. 1948).
A. W szystkie wyrobiska górnicze powinny być obudo
wane trwale odpowiednio do ich przeznaczenia i czasu użyt
kowania w tych wypadkach, w których skały otaczające nie są dostatecznie wytrzymałe i mocne.
U w aga 1. W skałach zupełnie trwałych i gruncie wiecznie zmarzłym pozwala się na prowadzenie bez obu
dowy wyrobisk czasowych i niewielkich pod względem wymiarów z warunkiem, żeby wyrobiska należące do kategorji szybów posiadały kształt walca, w wyrobiskach zaś należących do kategorji sztolni strop miał postać łuku.
U w aga 2. Na bicie tak zwanych dukli, t. j. okrągłych niegłębokich szybów bez obudowy pozw ala się na pod
stawie specjalnych przepisów , wyłuszczonych w dzien
niku Komitetu Naukowego Górniczego z dn. 21 kwiet
nia r. 1901, Nr. 73.
B. Przy obudowywaniu wyrobisk górniczych drzewem grubość używanych belek powinna odpow iadać stopniowi przewidywanego ciśnienia na budynek. Jeżeli do budynku uży
wane są drzewa iglaste, to grubość belek idących na główne części budynku kopalnianego, jak naprzykład główne kapy i wieńce podstaw ow e, nie powinna być mniejszą, niż 10 cali.
Na części pośrednie lub pomocnicze budynku, jakoteż przy obudowie poprzecznej i ścianowej m ogą być używane belki mniejszej grubości, jednak niemniejszej, niż 7 cali. Grubość belek idących na stemple, jakiemi obudowywane są wyrobi
ska odbudowy sposobem ślązkim, nie powinna być mniejszą, niż 8 cali. W razie nieposiadania dostatecznie grubych belek niezbędnych do obudowy wyrobisk szerokich lub po d legają
cych bardzo znacznemu ciśnieniu skał, je otaczających, należy w szybach ustawiać podwójne wieńce podstaw ow e, w sztol
niach zaś — umocowywać kapy podporam i na oddzielnych stemplach.
U w aga 1. Budynek dębowy może być nieco cieńszy od sosnowego i jodłowego, brzozowy zaś powinien być nieco grubszy.
U w aga 2. Przy odbudowie pokładów średniej m iąż
szości pozw ala się, o ile to wskutek miejscowych w a
runków okaże się koniecznem, używać do obudowy nie belek, lecz połowic, z tym jednak warunkiem, żeby wy
trzym ałość używanych do tego połowic w każdym po
szczególnym wypadku była niem niejszą od wytrzymało
ści, jaką powinny byłyby mieć użyte w tym celu belki.
U w aga 3. Do odbudow ywania głębokich szybów, któ
rych powierzchnia przekroju poprzecznego przewyższa 9 stóp kw,, lecz nie jest w iększą od 25 stóp kw., może być stosowany budynek skrzyniowy z desek nie cień
szych od 3V2 cali albo budynek wieńcowy z połowic.
C. W skałach ze szczelinami i wogóle nietrwałych obu
dowywanie wyrobisk tylko stemplami i kapam i jest wzbro
nione. Strop wyrobisk, prowadzonych w takich skałach, p o winien być podtrzymywany zapom ocą desek, zrzyn lub żer
dzi, umieszczonych na ryszpach lub kapach, opartych na stemplach.
D. Oddzielne bez specjalnego umocowania stemple, kapy, ramy, podstaw y i podpory powinny być tak ustawione, żeby odległość pom iędzy niemi nie przew yższała 3 stóp.
Stem ple i podstawy, podtrzymujące ryszpy z kilkom a kapami, wpuszczonem i swemi końcami w ściany wyrobiska, należy ustaw iać co 4—6 stóp zależnie od ciśnienia i własności skał, jakoteż wysokości wyrobiska
E. W skałach sypkich, spływ ających i w ogóle łatwo zarabowywujących się ramy przy budynku palowym (wbijanym) powinny być ustawiane nie dalej, niż co dwie stopy. Po ukończeniu wyrobiska albo, jeżeli okaże się niezbęd- nem, w miarę przedłużania go, ustawiony w niem budy
nek wbijany lub inny tym czasowy (stracony) powinien
być zamieniony na ramy, staw iane bez przerwy, albo inne
go rodzaju budynek trwały.
F. O dległości przytoczone w ustępach D i E winny być przestrzegane również w razie zastosow ania kap i ram z szyn, używanych na drogach żelaznych, jeżeli jednak wy
robiska obudowywane są kapam i i ramami z żelaza dwuteo- wego, wtedy odległość w skazana w ustępie E pom iędzy ka
pami i ramami może być pow iększona do 31/2 stóp.
G. W razie, jeżeli odbudow a odbywa się zapom ocą wyrobisk komorowych, odległości w skazane w ustępach D i E m ogą być za pozwoleniem inżyniera okręgow ego pow iększo
ne. Tenże inżynier może również pozwolić na prowadzenie obudowy stosami lub zastępow anie budynku filarami ochron- nemi,
H. O dbudow a stromych żył i pokładów cienkich i śred
nich powinna być prowadzoną wyłącznie sposobem schodo
wym w kierunku stropu lub spągu z podsadzaniem wybra
nych przestrzeni skałam i płonnemi.
I. Budynek stropowy (skrzyniowy), podtrzym ujący pod
sadzkę w złożach stromych, powinien być stawiany zgodnie z przeznaczeniem zabudowywanych wyrobisk. W wyrobis
kach, które m ają być wykorzystane przez dłuższy przeciąg czasu, jak naprzykład w chodnikach podstaw ow ych i prze
wozowych, obudowa powinna być dokonywana, jeżeli tego wym aga bezpieczeństwo robót, zapom ocą ram nieprzerwanych a w wyrobiskach z mniej długim terminem użytkowania, jak naprzykład w chodnikach pośrednich i powietrznych, pod sadz
ka może być podtrzymywana zapom ocą oddzielnych ram i kap, ustawionych co 2 stopy i założonych w stropie grubemi deskam i lub połówkami. W szerokich chodnikach podstaw o
wych budynek stropowy musi być jeszcze wzmocniony rysz- pami, albo też powinna być zostawiona w stropie warstwa ochronna skały. W złożach żył grubość takich calizn ochron
nych nie powinna być mniejszą od 4 stóp w kierunku upa
du, w złożach zaś pokładowych grubość tę określa inżynier okręgowy.
J. W chodnikach przewozowych, pochylniach, spustach i ortach, niezależnie od postaw ienia przed przodkam i stempli pomocniczych, powinny być przy odbudowie ścianowej i p o przecznej ułożone z kamienia zw ałow ego ściany grubości nie mniejszej od 4 stóp. W rzucane za ściany te rumowisko ko
palniane nie powinno zawierać w sobie miału w ęglow ego lub pirytowego łupka węglowego.
K. W pokładach w ęgla kamiennego i brunatnego o m a
łym upadzie, zw łaszcza tam, gdzie wydziela się gaz piorunu
jący i węgiel podatny jest do sam ozapalania się, nie pozw a
la się na prowadzenie odbudowy filarowej z pozostawianiem filarów. W wymienionych pokładach nie pozw ala się rów
nież, nawet z podsadzaniem przestrzeni wybranych, na odbu
dowę pokładów położonych niżej dotąd, dopóki nie zostaną w yeksploatow ane pokłady położone wyżej, uznane za zasłu
gujące na odbudowywanie.
L. Przy odbudow ie grubych pokładów w ęgla kamienne
go i brunatnego o małym upadzie zabrania się pozostaw ia
nia zam iast organów filarów ochronnych, znanych pod nazwą
„n ó g“ węglowych; pomienione filary powinny być v wybierane całkowicie. Zabrania się również pozostaw iania pod stropem warstwy niewybranego w ęgla grubości w iększej, niż 1 stopa.
Ł . Przy odbudowie filarowej sposobem śląskim bardzo grubych pokładów węgla kamiennego lub brunatnego o m a
łym upadzie przodkam i w kierunku stropu i spągu piętro wy
robiska powinnno być podtrzymywane ryszpami lub kapam i na grubych stem plach, które należy ustaw iać rzędami lub w porządku szachowym w odległości najwyżej 31/2l stóp jedna od drugich. T ak zwane organy, stawiane od strony rabowis- ka robót poprzednich, winny składać się z szeregu belek naj
mniej 9 cali grubych, rozstawionych w odległości najwyżej l 1/4 stopy jedna od drugiej. Takim sam ym budynkiem, lecz rozstawionym w dwa rzędy i umocowanym rozporami i pod
stawam i, należy zabezpieczyć sąsiednie chodniki przewozo
we przed rabunkiem.
M. Jeżeli odbudow a grubego pokładu węgla odbywa się dwoma piętrami z podsadzką lub sposobem śląskim , to wybieranie węgla powinno w obydwuch piętrach następow ać po sobie nie później, niż w ciągu trzech lat.
N. W ybieranie ciał kopalnych zapom ocą ort, przecinek, spustów i t. p. wyrobisk, używanych do wydobywania rudy żelaznej, kamienia budowlanego, różnych glin, fosforytu, p ias
ku i t. d., dozwala się nie inaczej, jak z pozostawianiem fila
rów i ustawianiem pomiędzy nimi niezbędnej ilości stempli z ryszpami.
O. W szybach odległość pomiędzy kapam i podstawowem i (palcam i), t. j. głównemi wieńcami, powinna stanowić w skałach twardych i trwałych najwyżej 3 sążnie; w glinach łupkowych, konglom eratach i skałach ze szczelinami nie powinna prze
w yższać 2 sążni. Pomocnicze (pośrednie) wieńce na stemplach lub klocach należy ustawiać w odległości najwyżej 3 stóp je den od drugiego. Poszczególne ogniwa budynku, ustawiane pom iędzy wieńcami, powinny być umocowane zapom ocą ką- townic, rozpór i podstaw.
P. W skałach sypkich, spływ ających i łatwo zarabowy- wujących się niezbędnem jest wyrobiska szybowe najpierw umocowywać budynkiem wbijanym lub wogóle tymczasowym (straconym). Po ukończeniu wyrobiska albo, jeżeli to okaże się niezbędnem, w miarę przedłużenia jego budynek tymcza
sowy powinien być zamieniony na zrąb z wieńcami na kąto- wnicach albo na innego rodzaju budynek szczelny i trwały.
R. Przy urządzaniu budynku szybow ego wodotrwałego wymiary jego obliczane są wedle tych z przyjętych obecnie formuł, które dają największy zapas wytrzymałości budynku.
S. Przy przebijaniu skał słabych i wodonośnych zapo- m ocą powietrza zcieśnionego, ciśnienie tego ostatniego we
wnątrz budynku nie powinno przekraczać 2 atm osfer*).
§ 6. 1) Odbudowa filarowa system em rabunkowym w pokładach o upadzie łagodnym może być prow adzona wy
robiskami do 33/4 sążnia wysokości, jeżeli inne warunki roz
powszechniania się złoża nie stoją na przeszkodzie zastoso
waniu tego systemu. 2) Grube pokłady ( t.j. o grubości 11/2 sążnia i wyżej), których upad przenosi 25°, m ogą być eksplo
atowane tylko za pom ocą podsadzania przestrzeni wyrobio
nych skałam i płonnemi. 3) Przy odbudowie grubych pokła
dów z podsadzaniem skałam i płonnemi, tudzież przy odbudo
wie systemem rabunkowym wysokość pięter, przeznaczonych do odbudowy, nie powinna przenosić w ysokości, dozwolonej przez miejscowy Z arząd górniczy lub Departam ent Górniczy, stosownie do kom petencji (Dzień. Komitetu Naukow ego G ór
niczego z dn. 20 listopada r. 1896, Nr. 26, zatwierdzony przez Ministra Roi. dn. 21 listopada).
§ 7. Przy obudowie szybów górna część ich powinna być obudowywaną budynkiem tymczasowym czyli tak zwa
nym straconym (Zb. Pr. r. 1892, art. 675).
§ 8. Przy pogłębianiu szybów powinny być w nich urzą
dzane zarówno dla ochrony robotników od nieszczęść, mo
gących nastąpić wskutek spadania do robót przedm iotów cięż
* ) Komitet Naukowy Górniczy (Dzień, z dn. 15 czerwca r. 1902 Nr, 90) uznał za niezbędne wyjaśnić inżynierom okręgowym — odnośnie do tych ustępów przepisów prowadzenia obudowy wyrobisk podziemnych, w których wskazane są wymiary budulcu i odległości między poszczególnem i częścia
mi budynku — że do czasu zmiany obow iązujących przepisów prowadzenia robót górniczych ze względu na ich bezpieczeństw o, wymiary budynków i odległości między niemi powinny być określane w każdym wypadku p o szcze
gólnym z uwzględnieniem miejscowych warunków, przyczem w zależności od tych warunków wskazane w przepisach wymiary budynku i odległości mogą ulegać odpowiedniemu zmniejszeniu lub zwiększeniu na odpow iedzialność osobistą inżyniera okręgowego.
(Okólnik z dn. 28 października r. 1902 Nr. 3176).
mosty ochronne lub pozostawiane w ystępy ochronne mocnej skały (Zb. Pr. r. 1892, art. 675).
III. Schodzenie i wychodzenie robotników przy robotach górniczych.
§ 9. Schodzenie i wychodzenie robotników przy robo
tach górniczych może się odbywać po drogach pochyłych, dra
binach i zapom ocą mechanizmów: siłą motorów ręcznych, kon
nych, parowych i innych.
§ 10. Opuszczanie się na rękach po linie jest bezwa
runkowo wzbronione, jak również opuszczanie się w łasną wa
gą opuszczanych przy użyciu hamulców.
§ 11. Opuszczanie i wyciąganie ludzi na linach może się odbywać w sankach, kiblach, wózkach, platformach wóz
kowych, skrzynkach i klatkach. Kom unikacja w sankach, w wózkach i na platformach jest dozwolona jedynie po drogach pochyłych z nachyleniem nie większem od 45° (z wyjątkiem pochylń). (Zb. Pr. r. 1892,. art. 675).
§ 12. Wzbronione jest opuszczanie się w kiblach, wy
wracających się automatycznie, lub m ających dno ruchome.
§ 13. Opuszczanie i wyciąganie ludzi w kiblach i skrzyn
kach dozw ala się jedynie przy zachowywaniu warunków na
stępujących:
a) kible i skrzynki powinny chodzić w kierownikach lub w przedziałach, obitych deskam i na całej długości od góry do dołu wyrobiska;
b) przy użyciu kibli i skrzynek do stałego opuszczania i w yciągania robotników m ają być używane liny kono- piane lub aleosowe; liny metalowe są wzbronione.
Uwaga. Przy pogłębianiu niewielkich szybów poszu
kiwawczych i szybików wewnętrznych, opuszczanie i wy
ciąganie robotników po jednem u w kiblach lub innych naczyniach wyciągowych jest dozwolone również bez przewodników i obicia deskami boków szybu (Zb, Pr.
r. 1892, art. 675).
§ 14. Przy opuszczaniu i wyciąganiu robotników w klat
kach przeciętna szybkość ich ruchu powinna być o połowę m niejsza od ilości, wymienionych w § 29, a obciążenie liny o tyleż mniejsze od obciążenia przy wyciąganiu ładunków.
Przytem klatki powinny być zaopatrzone w daszki ruchome na zaw iasach i w spadochrony, działające stopniowo, albo w spadochrony tarcia (Zb. Pr. r, 1892, art. 675, r. 1901, art. 697).
§ 15. N astępujące przepisy powinny być przestrzegane przy opuszczaniu ludzi do podziemnych wyrobisk i w yciąga
niu ich stam tąd (U stępy A —U, Zb. Pr. r. 1892, art. 517):
A ) W szystkie kopalnie, w których odbywa się wycią
ganie i opuszczanie ludzi na linach, powinny zawiadom ić o tern inżyniera okręgowego.
B) W yciąganie i opuszczanie robotników powinno od
bywać się pod kierunkiem osoby odpowiedzialnej, o zam ia
nowaniu której zarząd kopalni obowiązany jest zaw iadom ić inżyniera okręgowego na piśmie.
C) Na każdym szybie, w którym odbywa się w yciąga
nie i opuszczanie ludzi na linach, powinna znajdow ać się sp e cjalna księga sznurowa, pośw iadczona przez inżyniera okrę
gow ego, do której zarząd kopalni ma wpisywać wszelkie p o stanowienia, dotyczące wyciągania i opuszczania ludzi, oraz wyniki prób, dokonywanych z linami.
D) Do wyciągania i opuszczania ludzi m ogą być uży
wane jedynie liny, czyniące zadość wymaganiom, wyłuszczo- nym w ust. E. Liny te powinny daw ać bezpieczeństw o sze
ściokrotne w stosunku do podnoszonego przez nie najw ięk
szego ładunku. Jeżeli zaś dokonana stosownie do ust. E pró
ba wykaże zmniejszenie bezpieczeństw a liny, to lina powinna być zastąpiona przezf inną. Na każdym szybie powinien znaj
dować się zapas lin, już wypróbowanych i zdatnych do opusz
czania i w yciągania ludzi, w celu zastąpienia przez nie lin istnie
jących w razie ich zepsucia się.
E) Liny przed ich użyciem do w yciągania i opuszcza
nia ludzi powinny być próbowane pod względem wytrzyma
łości na zerwanie i giętkość. Inżynier okręgowy powinien być zawiadom iony o czasie m ającej się odbyć próby przynajmniej o 1 i tygodnia wcześniej. Próba wytrzymałości na zerwanie i stopnia giętkości odbywa się w sposób następujący:
a) Z kaw ałka liny długości 1 i arszyna ulegają próbie wytrzymałości na zerwanie i giętkości wszystkie jej druty z wyjątkiem drutów, stanowiących duszę.
b) Z a miarę oporu drutów zerwaniu służy w ielkość roz
rywającego ładunku. Ilość zgięć na 180° przy prom ie
niu V4 cala w m iejscu zginania aż do złam ania przyj
muje się za miarę giętkości drutów. Z a zgięcie na 180° uw ażać należy zgięcie drutu kolejno na prawo i na lewo na 90°.
c) W ytrzymałość liny określa sum a ciężarów, zrywających każdy drut z osobna, za wyłączeniem drutów, stano
wiących duszę. Przytem jednak nie są brane w ra
chubę druty, których wytrzymałość okazała się mniej
szą o 20% od przeciętnej wytrzymałości wszystkich ra
zem wziętych drutów, a także nie są brane w rachu
bę druty, które nie wytrzymały przytoczonej niżej licz
by zgięć, a mianowicie:
przy średnicy drutu do 2 m/m — 8 zgięć od 2 „ 2,2 „ — 7 „
„ 2,2 „ 2,5 „ - 6 „
„ 2,5 „ 2,8 „ — 5 „
„ 2,8 m/m i więcej — 4 „
F) Koniec liny, przymocowany do klatki, powinien być co cztery miesiące odcinany na 3—44 arszyna i lina um oco
w ana na nowo. W szystkie druty odciętego końca, a mianowi
cie z części około obcięcia powinny być najdalej po upływie trzech dni po odcięciu wypróbowane w sposób, wskazany wy
żej w ust. E, przyczem inżynier okręgowy powinien być przy
najmniej o 1A- tygodnia wcześniej zaw iadom iony o dacie pro
jektow anego odcięcia i próby liny. Jeżeli próba taka wykaże, że drut nie posiada trwałości i giętkości, wskazanej w ust. E, to lina może być używana do opuszczania i w yciągania ludzi nie inaczej, jak za szczególnem zezwoleniem na piśmie inży
niera okręgowego i to jedynie w tym razie, jeżeli na nowo odcięty kawałek liny wytrzyma próbę, w skazaną w ust. E.
U w aga 1 do ust. E i F. Nieprzybycie inżyniera okrę
gow ego w terminie oznaczonym nie powinno przeszka
dzać dokonaniu próby liny. Próby końców nowych i od
ciętych powinny być dokonywane przez osobę dośw iad
czoną, która jest odpowiedzialna za właściwe wykona
nie prób zgodnie z przepisam i obowiązującemi; zarząd kopalni powinien zawiadomić inżyniera okręgow ego o zamianowaniu tej osoby.
U w aga 2 do ust. F. Przy stosowaniu wyciągu zapo- mocą systemu K o e p e g o wyłożone wyżej wymagania ust. F. zostają zamienione na następujące. Termin uży
walności liny przy wyciąganiu zapom ocą systemu Koe- p e’go wynosi l i roku, dalsze zaś używanie liny (jednak najwyżej 2 lata) może być dopuszczone każdorazowo za zezwoleniem pisemnem Zarządu Górniczego na wniosek miejscowego inżyniera okręgowego (Zb. Pr. r. 1900, art. 135).
G) Wyniki odbytych prób powinny być niezwłocznie wciągnięte do księgi, wzmiankowanej w ust. C. Do księgi tej ma być wpisane nazwisko i m iejsce zam ieszkania fabrykanta liny, dzień założenia liny, dzień zdjęcia liny, dnie, w których końce liny były odcinane i próbowane, ilość i średnica drutów, ciężar zrywający każdy poszczególny drut i ilość zgięć, jaką każdy drut wytrzymał. T akie wzmianki powinny być robione
po każdej próbie liny i przy tem w sam ym dniu próby. Z a prawdziwość notatek w księdze odpow iada osoba, w yznaczo
na dla dokonywania prób, która każdą notatkę stwierdza swoim podpisem .
H) O ddział szybu, w którym odbywa się w yciąganie i opuszczanie ludzi na linie, kierowniki, koła linowe i ich osie, hamulce, spadochrony, klatki, lina na całej swej długości, oraz przym ocowanie jej do bębna i do klatek powinny być co
dziennie oglądane starannie. Na początku każdej zmiany lina z całkowitym ładunkiem powinna być powoli opuszczona, m o
gące się zaś przytem zdarzyć zerwania drutów powinny być ujawnione i odnotowane w księdze. O ile przy wyżej wzmian
kowanych oględzinach przyrządów i mechanizmów w yciągo
wych okażą się istotne braki, wyciąganie i opuszczanie ludzi na linie nie powinno być dopuszczone do czasu zupełnego usunięcia tych braków.
I) M aszyna wyciągowa i wszystkie jej części p o szcze
gólne powinny być przynajmniej raz na rok obejrzane przez dośw iadczonego mechanika i wyniki tych oględzin wpisane do księgi z wymienieniem dnia, w którym odbyły się oglę
gólne powinny być przynajmniej raz na rok obejrzane przez dośw iadczonego mechanika i wyniki tych oględzin wpisane do księgi z wymienieniem dnia, w którym odbyły się oglę