Rozdzia³ 1
Zmiany w obowi¹zuj¹cych przepisach
Art. 129. W Kodeksie cywilnym wprowadza siê nastê -puj¹ce zmiany:
1) w art. 143 w zdaniu drugim skreœla siê wyrazy „i kopa-lin”;
2) w art. 267 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2.Jednak¿e u¿ytkownik gruntu mo¿e zbudowaæ i eksploatowaæ nowe urz¹dzenia s³u¿¹ce do wydobywania kopalin z zachowaniem przepisów prawa geologicznego i górniczego.”
Art. 130. W Kodeksie postêpowania w sprawach o
wykroczenia skreœla siê „Dzia³ XIII. Kolegia do spraw
wykroczeñ przy organach administracji górniczej.”.
Art. 131. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. o ustroju
kolegiów do spraw wykroczeñ (Dz. U. Nr 12, poz. 118, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z 1974 r. Nr 24, poz. 142, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1982 r. Nr 45, poz. 291, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 43, poz. 251 i z 1991 r. Nr 32, poz. 131) wprowadza siê nastêpuj¹ce zmiany:
1) w art. 2 w § 1 skreœla siê pkt 3 i 6; 2) w art. 6 skreœla siê § 2;
3) w art. 8 skreœla siê § 2.
Art. 132. W ustawie z dnia 24 paŸdziernika 1974 r. —
Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz.
6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335 oraz z 1993 r. Nr 40, poz. 183) wprowadza siê nastêpuj¹ce zmiany:
1) w art. 12 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1.Rejonowy organ rz¹dowej administracji ogólnej mo¿e zezwoliæ zak³adom na sk³adowanie na gruntach przybrze¿nych, za odszkodowaniem, materia³ów budowla-nych i sprzêtu oraz na dostêp do urz¹dzeñ wodbudowla-nych i pomiarowych oraz znaków ¿eglugowych, je¿eli jest to nie-zbêdne do wykonania, ustawiania, utrzymania i eksploata-cji tych urz¹dzeñ i znaków.”;
2) w art. 44 w ust. 2 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: „2. O obowi¹zku przekazywania nadwy¿ek wody orze-ka organ w³aœciwy do wydawania pozwolenia wodnopraw-nego na pobór wody.”;
3) art. 45 otrzymuje brzmienie:
„Art. 45. 1.Do korzystania z wód kopalnianych stosuje siê przepisy ustawy.
2. Do wydobywania wód zaliczonych na podstawie prawa geologicznego i górniczego do solanek, wód leczni-czych i termalnych, stosuje siê przepisy tego prawa.”;
4) w art. 53 w ust. 2 w pkt 6 skreœla siê wyrazy „¿wiru, piasku i innych materia³ów oraz”.
Art. 133. W ustawie z dnia 31 stycznia 1980 r. o
ochronie i kszta³towaniu œrodowiska (Dz. U. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 77, poz. 335 i Nr 101, poz. 444 oraz z 1993 r. Nr 40, poz. 183) wprowadza siê nastêpuj¹ce zmiany:
1) dodaje siê art. 54a w brzmieniu:
„Art. 54a. Zabrania siê bezzbiornikowego sk³adowania odpadów niebezpiecznych w wyrobiskach górniczych.”;
2) w art. 87b w ust. 2 wyrazy „wp³ywy z op³at eksploata-cyjnych i koncesyjnych w wysokoœci okreœlonej w pra-wie górniczym i w prapra-wie geologicznym.” zastêpuje siê wyrazami „wp³ywy z op³at i kar, o których mowa w art. 84. 85 i 128 ustawy — Prawo geologiczne i
górni-cze.”;
3) w art. 88c po ust. 1 dodaje siê ust. 1a w brzmieniu: „1a. Œrodki pochodz¹ce z op³at i kar, o których mowa w art. 83, 84 i 128 ustawy — Prawo geologiczne i górnicze, przeznacza siê na finansowanie zadañ okreœlonych w art. 87b ust. 2 w formie dotacji. Przeznaczenie œrodków na finansowanie prac geologicznych wymaga zasiêgniêcia opinii Ministra Ochrony Œrodowiska, Zasobów Natural-nych i Leœnictwa, a na finansowanie potrzeb górnictwa — opinii Ministra Przemys³u i Handlu oraz Prezesa Wy¿szego Urzêdu Górniczego.”.
Art. 134. W ustawie z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie
gruntów rolnych i leœnych (Dz. U. Nr 11, poz. 79, z 1984 r. Nr 35, poz. 185, z 1988 r. Nr 24, poz. 169, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 oraz z 1991 r. Nr 101, poz. 444, Nr 103, poz. 446 i Nr 114, poz. 494) wprowadza siê nastêpuj¹ce zmiany:
1) w art. 4 skreœla siê pkt 8;
2) w art. 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1.Przeznaczenia gruntów na cele nierolnicze lub nie-leœne mo¿na dokonaæ jedynie w ramach miejscowych pla-nów zagospodarowania przestrzennego.”;
3) skreœla siê art. 24.
Art. 135. W ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o
gospo-darce gruntami i wyw³aszczaniu nieruchomoœci (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464 oraz z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629) wprowa-dza siê nastêpuj¹ce zmiany:
1) w art. 8:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) terenów górniczych — wymaga, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzen-nego tego terenu, porozumienia z organem w³aœciwym do udzielenia koncesji na wydobywanie kopalin,”;
b) skreœla siê pkt 3; 2) skreœla siê art. 71.
Art. 136. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o
dzia³alnoœci gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460 oraz z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646) w art. 11 wprowadza siê nastêpuj¹ce zmiany:
1) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) poszukiwania, rozpoznawania i wydobywania kopalin oraz surowców mineralnych znajduj¹cych siê w odpadach powsta³ych po robotach górniczych oraz po pro-cesach wzbogacania kopalin, bezzbiornikowego magazy-nowania substancji w górotworze oraz sk³adowania odpadów w podziemnych wyrobiskach górniczych,”;
2) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3.Zasady udzielania koncesji, o których mowa w ust. 1 pkt 1, okreœlaj¹ przepisy prawa geologicznego i górnicze-go.”
Art. 137. W ustawie z dnia 21 marca 1991 r. o
obsza-rach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. Nr 32, poz. 131) wprowadza siê nastê-puj¹ce zmiany:
1) skreœla siê art. 33;
2) art. 34 otrzymuje brzmienie:
„Art. 34. Do poszukiwania, rozpoznawania i wydo-bywania zasobów mineralnych w polskich obszarach morskich stosuje siê odpowiednie przepisy prawa geolo-gicznego i górniczego oraz przepisy dotycz¹ce ochrony œrodowiska morskiego, bezpieczeñstwa ¿eglugi i ¿ycia na morzu.”;
3) w art. 42:
a) w ust. 2 w pkt 5 dodaje siê wyrazy „w zakresie nie uregulowanym przepisami prawa geolo-gicznego i górniczego”,
b) dodaje siê ust. 5 w brzmieniu:
„5. Ustawa nie narusza przepisów prawa geologiczne-go i górniczegeologiczne-go.”
Art. 138. W ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o
ochro-nie przeciwpo¿arowej (Dz. U. Nr 81, poz. 351) dodaje siê art. 44a w brzmieniu:
„Art. 44a. Ustawa nie narusza przepisów prawa geolo-gicznego i górniczego.”
Art. 139. W ustawie z dnia 3 kwietnia 1993 r. o
bada-niach i certyfikacji (Dz. U. Nr 55, poz. 250) dodaje siê art. 20a w brzmieniu:
„Art. 20a. Ustawa nie narusza przepisów prawa geolo-gicznego i górniczego.”
Rozdzia³ 2
Przepisy przejœciowe i koñcowe
Art. 140. Do podmiotów, które w dniu wejœcia w ¿ycie
ustawy prowadz¹ dzia³alnoœæ regulowan¹ ustaw¹, sto-suje siê jej przepisy, z zastrze¿eniem wyj¹tków przewi-dzianych w ustawie.
Art. 141. Z dniem wejœcia w ¿ycie ustawy trac¹ moc
dotychczasowe zarz¹dzenia i decyzje o utworzeniu obszarów górniczych nie objêtych koncesjami, o któ-rych mowa w art. 142.
Art. 142. 1. Pozostaj¹ w mocy koncesje wydane na podsta -wie przepisów, o których mowa w art. 158 pkt 1 i 3. 2. W terminie jednego roku od wejœcia w ¿ycie ustawy podmioty prowadz¹ce dzia³alnoœæ okreœlon¹ w art. 15 przed³o¿¹ w³aœciwym organom koncesyjnym ocenê wp³ywu tej dzia³alnoœci na œrodowisko, sporz¹dzon¹ zgod-nie z wymaganiami przewidzianymi w przepisach o ochro-nie i kszta³towaniu œrodowiska. Nie dotyczy to podmiotów, które przed³o¿y³y tak¹ ocenê po dniu 1 stycznia 1992 r.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, za zgod¹ w³aœciwego organu samorz¹du terytorialnego, organ koncesyjny mo¿e zwolniæ od obowi¹zku sporz¹dzenia oce-ny, o której mowa w ust. 2.
4. Organy koncesyjne, w terminie pó³tora roku od dnia wejœcia w ¿ycie ustawy, dostosuj¹ do jej wymagañ konce-sje, o których mowa w ust. 1. W szczególnoœci, je¿eli wed³ug dotychczasowych przepisów nie istnia³ obowi¹zek ustanowienia obszaru i terenu górniczego, w³aœciwy organ koncesyjny niezw³ocznie uzupe³ni koncesjê w tym zakre-sie.
Art. 143. Dokumentacje geologiczne, projekty badañ
geologicznych oraz projekty zagospodarowania z³o¿a, zatwierdzone zgodnie z dotychczasowymi przepisami, pozostaj¹ w mocy. Organy w³aœciwe do ich zatwierdzenia mog¹, w terminie roku od dnia wejœcia w ¿ycie ustawy, nakazaæ ich zmianê lub uzupe³nienie.
Art. 144. Prawa do informacji geologicznych
uzyska-nych przed wejœciem w ¿ycie ustawy, w zwi¹zku z prowa-dzeniem prac geologicznych finansowanych bezpoœrednio lub poœrednio przez bud¿et pañstwa, przys³uguj¹ Skarbowi Pañstwa reprezentowanemu przez ministra w³aœciwego do spraw œrodowiska.
tezy z piœmiennictwa
Art. 145. Koszty sporz¹dzenia projektu planu
zago-spodarowania przestrzennego dla terenu górniczego przed-siêbiorcy, który w dniu wejœcia w ¿ycie ustawy wydobywa kopalinê ze z³o¿a, ponosi w 50% przedsiêbiorca i w 50% w³aœciwa gmina.
Art. 146. Do czasu uchwalenia planów, o których mowa w art. 53, pozostaj¹ w mocy decyzje o ustanowieniu filarów ochronnych oraz zezwolenia na eksploatacjê w gra-nicach tych filarów, wydane na podstawie dotychczaso-wych przepisów.
Art. 147. W terminie roku od dnia wejœcia w ¿ycie
ustawy plan ruchu zak³adu górniczego powinien zostaæ
sporz¹dzony, uzupe³niony lub zmieniony, stosownie do wymagañ art. 64.
Art. 148. Pozostaj¹ w mocy decyzje o stwierdzeniu
(zatwierdzeniu) kwalifikacji osób, wydane na podstawie dotychczasowych przepisów.
Art. 149. Sprawy o zapobieganie i naprawê szkód gór -niczych, nie zakoñczone w dniu wejœcia w ¿ycie ustawy ostatecznym orzeczeniem komisji do spraw szkód górni-czych, podlegaj¹ rozpoznaniu w trybie okreœlonym t¹ ustaw¹, je¿eli przepisy ustawy nie stanowi¹ inaczej.
Art. 150. 1. Odwo³ania od orzeczeñ komisji do spraw
szkód górniczych w sprawach, o których mowa w art. 149, przekazuje siê w³aœciwym s¹dom jako drugiej instancji w tych sprawach. Do postêpowania przed przekazaniem odwo³ania w³aœciwemu s¹dowi, do terminu jego wniesie-nia, podstawy oraz formy stosuje siê odpowiednio przepisy
Kodeksu postêpowania administracyjnego.
2. S¹d, do którego przes³ane zosta³o odwo³anie, mo¿e, w uzasadnionych wypadkach na posiedzeniu niejawnym, wstrzymaæ natychmiastowe wykonanie orzeczenia komisji do spraw szkód górniczych.
3. Do wznowienia postêpowania, uchylenia, zmiany, stwierdzenia niewa¿noœci, stwierdzenia wydania zaskar¿-onego orzeczenia z naruszeniem prawa oraz wygaœniêcia ostatecznych orzeczeñ komisji do spraw szkód górniczych, w³aœciwy jest Prezes Wy¿szego Urzêdu Górniczego. Je¿eli w wyniku tego ma nast¹piæ ponowne rozpatrzenie sprawy — podlega ona przekazaniu w³aœciwemu s¹dowi powszechnemu.
4. Do rozpoznania skargi wniesionej do s¹du admini-stracyjnego na ostateczne orzeczenie komisji do spraw szkód górniczych stosuje siê przepisy o postêpowaniu przed s¹dami administracyjnymi. W razie uchylenia przez ten s¹d orzeczenia komisji do spraw szkód górniczych albo stwierdzenia jego niewa¿noœci, sprawê rozpoznaje w³aœci-wy s¹d powszechny.
5. Przepisy ust. 1–4 stosuje siê odpowiednio do posta-nowieñ i zarz¹dzeñ komisji do spraw szkód górniczych lub jej przewodnicz¹cego.
6. Po wejœciu w ¿ycie ustawy Prezes Wy¿szego Urzêdu Górniczego, po porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwo-œci, niezw³ocznie przeka¿e w³aœciwym s¹dom pierwszej instancji akta spraw rozpoznawanych dotychczas przez komisje do spraw szkód górniczych.
7. Do wykonania ostatecznych orzeczeñ, zarz¹dzeñ tymczasowych i ugód w sprawach zakoñczonych przed wejœciem w ¿ycie ustawy, w których nie zosta³a wszczêta egzekucja administracyjna, stosuje siê przepisy Kodeksu
postêpowania cywilnego.
Art. 151. 1. Terminy dochodzenia roszczeñ o
zapobie-¿enie szkodom górniczym oraz o ich naprawê, które powsta³y po zniesieniu obszaru górniczego, a przed wejœ-ciem w ¿ycie ustawy, biegn¹ na nowo od dnia jej wejœcia w ¿ycie.
2. Przepis ust. 1 stosuje siê odpowiednio, je¿eli przed dniem wejœcia w ¿ycie ustawy inwestor, z naruszeniem art. 37 dekretu, o którym mowa w art. 158 pkt 1 ustawy, zosta³
zobowi¹zany do zabezpieczenia przed powstaniem szkody górniczej.
3. Strona, której roszczenie o zapobie¿enie szkodzie górniczej zosta³o ostatecznie oddalone przez komisjê do spraw szkód górniczych z tym uzasadnieniem, ¿e przedsiê-biorstwo górnicze nie ponosi odpowiedzialnoœci na podsta-wie art. 50 ust. 3 pkt 1 dekretu, o którym mowa w art. 158 pkt 1 ustawy, albo ¿e komisje do spraw szkód górniczych nie s¹ w³aœciwe do rozpoznania tego rodzaju sporów, mo¿e ¿¹daæ w terminie jednego roku od dnia wejœcia w ¿ycie niniejszej ustawy ponownego rozpoznania tego roszcze-nia. Orzeczenie komisji do spraw szkód górniczych uznaje siê w tym przypadku za nieby³e.
Art. 152. 1. Je¿eli wydane przed dniem wejœcia w
¿ycie ustawy pozwolenie na budowê na obszarze górni-czym, w granicach którego ¿aden podmiot gospodarczy nie uzyska³ prawa do wydobywania kopaliny, zawiera obo-wi¹zek zabezpieczenia obiektu budowlanego przed wp³ywami eksploatacji górniczej, ustanowiony na podsta-wie art. 37 ust. 1 dekretu, o którym mowa w art. 158 pkt 1 ustawy, roszczenia o zwrot kosztów tych zabezpieczeñ, na zasadach okreœlonych ustaw¹, przys³uguj¹ przeciwko Skarbowi Pañstwa reprezentowanemu przez w³aœciwy miejscowo organ nadzoru górniczego.
2. Przepis ust. 1 stosuje siê odpowiednio, je¿eli obo-wi¹zek zabezpieczenia zosta³ na³o¿ony w zwi¹zku z budow¹ wykonywan¹ poza granicami terenu górniczego.
Art. 153. 1. W terminie trzech miesiêcy od dnia
og³oszenia ustawy, Krajowa Rada S¹downictwa przedsta-wi Prezydentoprzedsta-wi Rzeczypospolitej Polskiej wnioski o powo³anie sêdziów s¹dów rejonowych spoœród przewod-nicz¹cych komisji do spraw szkód górniczych, ich zastêp-ców i przewodnicz¹cych zespo³ów orzekaj¹cych zg³oszonych przez zgromadzenia ogólne sêdziów w s¹dach wojewódzkich oraz przez Ministra Sprawiedliwoœci — o ile osoby te spe³niaj¹ wymagania okreœlone w art. 51 § 1 pkt 1–5 i 7 i nie zachodz¹ wobec nich przeszkody wymie-nione w art. 53 i 54 ustawy — Prawo o ustroju s¹dów
powszechnych.
2. Stosunek pracy z przewodnicz¹cymi komisji do spraw szkód górniczych, ich zastêpcami i przewod-nicz¹cymi zespo³ów orzekaj¹cych, których kandydatury na stanowiska sêdziów nie zosta³y zg³oszone Krajowej Radzie S¹downictwa, oraz przewodnicz¹cymi komisji do spraw szkód górniczych, ich zastêpcami i przewod-nicz¹cymi zespo³ów orzekaj¹cych, o których powo³anie na stanowiska sêdziów Krajowa Rada S¹downictwa nie przedstawi³a wniosku Prezydentowi — ulega rozwi¹zaniu na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 wrzeœnia 1982 r. o pracownikach urzêdów pañstwowych.
3. Pracownicy administracyjni i obs³ugi komisji do spraw szkód górniczych z dniem wejœcia w ¿ycie ustawy staj¹ siê pracownikami s¹dów rejonowych w³aœciwych ze wzglêdu na miejsce ich zamieszkania.
4. Przewodnicz¹cy komisji do spraw szkód górniczych i ich zastêpcy oraz pozostali pracownicy mianowani komi-sji do spraw szkód górniczych mog¹, w terminie trzech miesiêcy od dnia og³oszenia ustawy, z³o¿yæ Prezesowi Wy¿szego Urzêdu Górniczego pisemne oœwiadczenia o
odmowie dalszego zatrudnienia. W tym przypadku stosu-nek pracy rozwi¹zuje siê po up³ywie trzech miesiêcy od dnia z³o¿enia oœwiadczenia, w ostatnim dniu miesi¹ca kalendarzowego. Pracownicy komisji do spraw szkód gór-niczych zatrudnieni na podstawie umowy o pracê mog¹, w tym samym czasie, z³o¿yæ oœwiadczenie o wypowiedzeniu stosunku pracy albo wniosek o jego rozwi¹zanie za porozu-mieniem stron, który powinien byæ uwzglêdniony w termi-nie termi-nie d³u¿szym ni¿ obowi¹zuj¹cy w danych stosunkach okres wypowiedzenia. Rozwi¹zanie stosunku pracy na zasadach przewidzianych w niniejszym ustêpie poci¹ga za sob¹ skutki, jakie przepisy prawa wi¹¿¹ z rozwi¹zaniem umowy o pracê przez zak³ad pracy za wypowiedzeniem z powodu likwidacji zak³adu pracy.
Art. 154. Z dniem wejœcia w ¿ycie ustawy Minister
Sprawiedliwoœci utworzy w S¹dzie Wojewódzkim w Kato-wicach odrêbny wydzia³ do spraw z zakresu regulowanego prawem geologicznym i górniczym pod nazw¹ „Wydzia³ Spraw Geologicznych i Górniczych”. W razie potrzeby Minister Sprawiedliwoœci utworzy takie wydzia³y w innych s¹dach wojewódzkich.
Art. 155. 1. Umarza siê postêpowanie w sprawach
dotychczas prawomocnie nie zakoñczonych przez komisje dyscyplinarne przy urzêdach górniczych.
2. Zatarcie dotychczas orzeczonych kar dyscyplinar-nych nastêpuje z mocy prawa z up³ywem 2 lat od dnia upra-womocnienia siê orzeczenia komisji dyscyplinarnej.
Art. 156. Cz³onkowie kolegium do spraw wykroczeñ
przy Wy¿szym Urzêdzie Górniczym i przy okrêgowych urzêdach górniczych staj¹ siê, odpowiednio do miejsca zamieszkania, cz³onkami kolegiów do spraw wykroczeñ przy s¹dach rejonowych.
Art. 157. 1. Sprawy, które do dnia wejœcia w ¿ycie
usta-wy nie zosta³y zakoñczone orzeczeniem kolegium do spraw wykroczeñ przy okrêgowym urzêdzie górniczym, przekazuje siê w³aœciwym kolegiom do spraw wykroczeñ przy s¹dach rejonowych.
2. Sprawy, w których nie zosta³y rozpoznane œrodki zaskar¿enia przez kolegium do spraw wykroczeñ przy Wy¿szym Urzêdzie Górniczym, i sprawy, w których postê-powanie toczy siê przed komisj¹ orzecznictwa do spraw wykroczeñ przy Prezesie Wy¿szego Urzêdu Górniczego — przekazuje siê odpowiednio w³aœciwym s¹dom rejonowym i wojewódzkim.
Art. 157a. (skreœlony).
Art. 158. Z dniem wejœcia w ¿ycie ustawy trac¹ moc:
1) dekret z dnia 6 maja 1953 r. — Prawo górnicze (Dz. U. z 1978 r. Nr 4, poz. 12, z 1984 r. Nr 35, poz. 186, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 14, poz. 89 i z 1991 r. Nr 31, poz. 128),
2) dekret z dnia 21 paŸdziernika 1954 r. o urzêdach górni-czych (Dz. U. z 1961 r. Nr 23, poz. 114),
3) ustawa z dnia 16 listopada 1960 r. o prawie geologicz-nym (Dz. U. Nr 52, poz. 303, z 1974 r. Nr 38, poz. 230, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1991 r. Nr 31, poz. 129).
Art. 159. Ustawa wchodzi w ¿ycie po up³ywie 6
miesiêcy od dnia og³oszenia, z wyj¹tkiem przepisów art.
153 ust. 1 i 4, które wchodz¹ w ¿ycie po up³ywie 14 dni od dnia og³oszenia.
Za³¹cznik
Górne i dolne granice stawek op³at eksploatacyjnych na rok 2005
Lp. Rodzaj kopaliny Jednostka miary (jm.) Dolne granice stawek (z³/jm.) Górne granice stawek (z³/jm.) 1 2 3 4 5 1 Alabastry t 0,93 4,62 2 Amfibolity t 0,31 1,50 3 Anhydryty t 1,11 5,49 4 Baryty t 1,67 8,33 5 Bazalty t 0,36 1,76 6 Chalcedonity t 0,20 0,94 7 Diabazy t 0,23 1,12 8 Dolomity t 0,27 1,27 9 Gabra t 0,31 1,50
10 wysokometanowyGaz ziemny tys. m3 2,29 11,36
10a Metan z wêgla
kamiennego tys. m
3 0,00 0,00
11 Gaz ziemnypozosta³y tys. m3 1,02 5,01
12 Gipsy t 0,47 2,32
13 Gliny ogniotrwa³eiceramiczne t 1,05 5,15
14 Gnejsy t 0,28 1,30
15 Granity t 0,33 1,59
16 Hornfelsy t 0,28 1,30
17 Kamienie ozdobnei pó³szlachetne kg 2,96 14,77
18 Kreda jeziorna t 0,07 0,21 19 Kreda pisz¹ca t 0,22 1,04 20 Kwarc t 0,58 2,79 21 Kwarcyty t 0,29 1,39 22 £upki t 0,38 1,87 23 Magnezyty t 1,48 7,35 24 Margle t 0,14 0,61 25 Marmury t 1,12 5,54 26 Melafiry t 0,33 1,61 27 Opoki t 0,20 0,94 28 Piaski i ¿wiry t 0,18 0,85 29 Piaskowce t 0,23 1,13 Lp. Rodzaj kopaliny Jednostka miary (jm.) Dolne granice stawek (z³/jm.) Górne granice stawek (z³/jm.) 1 2 3 4 5 30 Porfiry t 0,23 1,12 31 Ropa naftowa t 11,99 59,88 32 cynkowo-o³owioweRudy t 0,93 4,61 33 Rudy miedzi t 0,83 4,12 34 Rudy z³ota g Au (w rudzie) 0,13 0,58 35 Serpentynity t 0,23 1,12 36 Siarka rodzima t 1,19 5,92 37 Sjenity t 0,28 1,30 38 diatomitoweSka³y t 1,86 9,25 39 Solanki m3 0,76 3,71 40 Sole t 0,46 2,24 41 Surowce bentonitowe t 0,58 2,79
42 Surowce ilastepozosta³e m3 0,74 3,68
43 Surowce kaolinowe t 0,93 4,62 44 skalenioweSurowce t 0,76 3,71 45 Szarog³azy t 0,28 1,30 46 Torfy m3 0,23 1,12 47 Torfy lecznicze (borowiny) m 3 0,76 3,71 48 Trawertyny t 0,20 0,94 49 Tufy t 0,23 1,12 50 Wapienie t 0,23 1,10 51 Wêgiel brunatny t 0,48 2,35 52 Wêgiel kamienny t 0,85 4,24 53 Wody lecznicze m3 0,77 3,77 54 Wody termalne m3 0,25 0,75 55 Zieleñce t 0,28 1,30 56 krzemionkowaZiemia t 1,86 9,25 57 Zlepieñce t 1,12 5,54 58 Inne kopaliny t 1,12 5,54