Reforma akcjonariatu

Podczas Konferencji w Bretton Woods zostały ustalone zasady przyznawania udziałów i siły głosu. Opracowana w powojennej epoce struktura zarządzania jest kwestionowana w kontekście dostosowania do nowych międzynarodowych norm legitymizacji, przejrzystości czy odpowiedzialności.

W 2008 r. akcjonariusze Grupy Banku Światowego podjęli decyzję o przyjęciu wprowadzenia dwufazowego pakietu reform instytucjonalnych (ang. „The Voice

Reform”). Reformy podzielone zostały na trzy filary: pierwszy- akcjonariat (ang. „voice as shareholding”); drugi- reagowanie w strukturze zarządzania organizacją (ang. „voice as responsiveness”) oraz trzeci- skuteczna reprezentacja w Radzie Dyrektorów

Wykonawczych (ang. “voice as effective representation at the Board”)388.

Pierwsza faza procesu reform Banku została zakończona akceptacją Komisji Rozwoju i ostatecznie zatwierdzona w styczniu 2009 r. przez Radę Gubernatorów Banku. Podczas negocjacji wprowadzono trzy propozycje zwiększenia podstawowej liczby głosów jako udziału w ogólnej liczbie głosów: podwojenie podstawowych głosów (do 5,55%), potrojenie (8,1%), lub przywrócenie do pierwotnego poziomu 10,78%. Z trzech proponowanych opcji, w najszerszym zakresie uzgodnienia dotyczyły podwojenia głosów podstawowych. Efektem prac był wzrost wielkości udziałów państw rozwijających się w MBOR do poziomu 44,06%- zwiększenie o 1,46% poprzez podwojenie liczby głosów podstawowych389.

Główna korekta dotycząca liczby głosów dopasowanych do realiów gospodarki światowej została przesunięta do drugiej fazy. W ramach fazy drugiej, w 2010 r., dokonano zwiększenia siły głosów państw rozwijających się i przechodzących transformację (ang. Developing and Transition Countries, DTC) w Banku o 3,13 punktu procentowego, do 47,19%³⁹⁰. W obu fazach reform nastąpił wzrost do 4,59 punktu procentowego prowadząc do emisji dodatkowych akcji w selektywnym podwyższeniu

388 Development Committee (Joint Ministerial Committee of the Boards of Governors of the Bank and the Fund on the Transfer of Real Resources to Developing Countries), Shareholding Review Report To Governors, DC20 15-0007, 28.09.2015.

389World Bank Group Spring Meetings Update: Voice Reform and Capital Increase Presentation to ECOSOC, 2010, s. 8.

118

kapitału (ang. Selective Capital Increase, SCI), który został całkowicie subskrybowany w Banku realizując założenia filaru pierwszego pakietu reform. Zmiany przepisów wpłynęły na wprowadzenie poprawki do Statutu MBOR, która miała miejsce 27 czerwca 2012 r. Efektem było zwiększenie liczby głosów podstawowych z korzyścią dla małych akcjonariuszy, a także dokonano wzmocnienia siły głosów państw rozwijających się i DTC do poziomu 47,19 % ogólnej liczby głosów391.

Bank przyjął system głosowania ważonego, gdzie o sile głosów decyduje liczba posiadanych udziałów w kapitale zakładowym. Akcjonariat Banku, który określa liczbę głosów, występuje w dwóch formach: podstawowych głosów (bazowych) i liczby udziałów (akcji). Głosy podstawowe przydzielane są w równej wysokości dla wszystkich państw członkowskich, podczas gdy liczba udziałów winna odzwierciedlać wagę gospodarczą państw członkowskich w gospodarce światowej. Liczba głosów każdego państwa członkowskiego składa się z udziałów (jeden głos na każdą akcję kapitału akcyjnego Banku posiadaną przez członka) plus podstawowe głosy (obliczone tak, że suma wszystkich głosów podstawowych jest równa 5,55 % sumie podstawowych głosów i sumie akcji głosów wszystkich członków). Jednakowa liczba głosów podstawowych przyznawana jest bez względu na wielkość państwa.

Głosy podstawowe odgrywają ważną rolę w przypadku małych państw o słabo rozwiniętych gospodarkach, gdyż zwiększają relatywną siłę ich głosu. Od momentu powstania Banku liczba głosów przypadających na nowe państwo członkowskie wynosi 250 i nie uległa zmianie. Dokonano natomiast powiększenia kapitału zakładowego Banku wpływając tym samym na łączną wysokość udziałów. Następstwem tych procesów był spadek ilości głosów podstawowych w ogólnej liczbie udziałów Banku z 10,78% w 1944 r. do 5,55% w 2016 r., co z kolei spowodowało relatywny spadek udziałów szczególnie głosów państw nierozwiniętych gospodarczo.

Ralpf C. Bryant uważa, iż jednym z najbardziej problematycznych wymiarów zarządzania w Banku 392, jest ilość udziałów oraz liczba miejsc w Radzie Dyrektorów

391 IBRD Arcticles of Agreement (as amended effective 27.06.2012), Washington D.C. 2012.

392 R.C. Bryant dokonuje analizy danych dotyczących Międzynarodowego Funduszu Walutowego, podkreślając fakt występujących podobieństw pomiędzy organizacjami, tj MFW i Banku. Uwzględniając powyższe oraz dokonując analizy treści artykułów Statutu MBOR i Umowy MFW autorka rozprawy dokonuje analizy danych w oparciu o metodologię badawczą R.C. Bryant’a w zakresie reform instytucjonalnych Banku.

119

Wykonawczych (filar pierwszy i trzeci pakietu reform), określając je jako „niezrównoważone” (ang. unbalanced)393.

Pozycja w gospodarce światowej porównywana jest do udziałów głosów sprzed pierwszego etapu reform Banku. W analizie wykorzystano pięć państw europejskich (Włochy, Belgia, Holandia, Szwecja, Szwajcaria) oraz pięć największych gospodarek wschodzących (Chińska Republika Ludowa, Indie, Korea Południowa, Brazylia, Meksyk)³⁹⁴. Wyniki ilustruje wykres 4.

Wykres 4. Stosunek wybranych państw według udziału głosów

w Międzynarodowym Banku Odbudowy i Rozwoju oraz najważniejszych wskaźników wartości globalnych w 2008 r. [w %]

Źródło: opracowanie własne na podstawie danych MBOR i MFW.

Państwa europejskie przed pierwszym etapem reform dysponowały 10,04% udziałów, przy czym państwa wschodzące- 8,2%. Gospodarki wschodzące posiadają przewagę we wszystkich analizowanych zmiennych, tzn. udziale w globalnym PKB (15,3% v. 7,3%), PKB per capita (23% v. 5,4%) oraz czynniku populacja (42,8% v. 1,54

393R.C. Bryant, Key Features for Governance Reform of the IMF, Presentation at a seminar for the Executive Board of the International Monetary Fund, New York 2007, s. 2.

394Badania i obliczenia zostały opracowane przez autorkę rozprawy, tym samym mogą różnić się od oryginału. Do badań wykorzystano program „World Economic Outlook Database” (aktualizacja kwiecień 2014 r.).

120

%). Przed Bankiem pojawiło się więc zadanie odnośnie relatywnego uwzględnienia udziałów państw w najważniejszych wskaźnikach globalnych oraz niezbędna stała się analiza problemu nadreprezentacji niektórych państw.

Reguły stosowania metody głosów ważonych są problematyczne, ponieważ prowadzą do poważnego zachwiania równowagi demokratycznej. Dystrybucja liczby głosów jest znacząco stronnicza wobec państw rozwijających się i biednych. Dominacja państw uprzemysłowionych krytykowana jest przez państwa rozwijające się, jak i inne wiodące organizacje, zwłaszcza poprzez nałożenie warunków na kredytobiorców wynikających z ekstremalnej neoliberalnej ekonomii tzw. „Konsensusu Waszyngtońskiego”395. Potrzeba reform instytucjonalnych międzynarodowych organizacji finansowych została przyjęta przez wszystkie państwa w ramach „Konsensusu z Monterrey”396 w 2002 r. ³⁹⁷ i poddana ponownej obserwacji na spotkaniu w Doha w 2008 r. Zmiany przede wszystkim miały na celu nadanie większej siły głosu biednym państwom i wschodzącym gospodarkom398.

Przez kilka lat po „Konsensusie z Monterrey”, postęp w pracach na reformą systemu głosowania w organach Banku był skromny. Światowy kryzys gospodarczy unaocznił jednak większości państw pilność reform organizacji z Bretton Woods, a stworzenie Forum Liderów G20399 dało kolejny impuls do procesu reform. Do 2007 r.

395 „Konsensus Waszyngtoński”- określenie stworzone w 1989 r. przez Johna Williamsona do opisania zestawu dziesięciu polityk gospodarczych, które są uważane za standardowy pakiet reform promowany przez MFW i Bank, w tym: 1) dyscypliny fiskalnej; 2) skierowania środków publicznych na rzecz kluczowych sektorów wzrostu, takich jak: edukacja, ochrona zdrowia i infrastruktury; 3) reformy podatkowej; 4) rynku, na którym występują ustalone i umiarkowane stopy procentowe; 5) konkurencyjne kursy walut; 6) liberalizacji handlu; 7) liberalizacji napływu bezpośrednich inwestycji zagranicznych; 8) prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych; 9) deregulacji, z wyjątkiem instytucji niezbędnych dla bezpieczeństwa publicznego oraz 10) zabezpieczenia prawa własności.

396„Konsensus z Monterrey”- proces reform systemu głosowania, został uchwalony na „Międzynarodowej

Konferencji Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie finansowania rozwoju”, która odbyła się

w Monterrey (Meksyk) 22 marca 2002 r.

397I. Haque, R. Burdescu, Monterrey Consensus on Financing for Development: Response Sought from

International Economic Law, Boston College International and Comparative Law Review, 2004, L. Rev.

219, vol. 27, http://lawdigitalcommons.bc.edu/iclr/vol27/iss2/4 [01.09.2015], s. 281- 283.

398 D. Leech, R. Leech, A New Analysis of A Priori Voting Power in the IMF: Recent Quota Reforms Give

Little Cause for Celebration, “Warwick Economic Research Papers” 2012, no. 1001, , s. 1.

399Grupa dwudziestu ministrów finansów i prezesów banków centralnych (znana również jako G20 i Grupa Dwudziestu) jest zespołem reprezentowanym przez dwadzieścia największych gospodarek na świecie (stanowiąc około 90 % produktu światowego brutto, 80 % światowego handlu oraz 2/3 ludności świata). Członkowie, m.in. dziewietnaście poszczególnych państw- Argentyna, Australia, Brazylia, Kanada, Chiny, Francja, Niemcy, Indie, Indonezja, Włochy, Japonia, Korea, Meksyk, Rosja, Arabia Saudyjska, RPA, Turcja, Wielka Brytania, Stany Zjednoczone, a także Unia Europejska. Hiszpania uczestniczy jako tzw. “stały gość”. Celem zapewnienia globalnego forum gospodarczego oraz grona instytucji współpracujących

121

kładziono znacznie większy nacisk na reformy dot. systemu głosowania i udziałów, w przeciwieństwie do wyrównania siły głosów. Pomimo, iż ten ostatni aspekt został uznany za „najprostszy” w cyklu reform, to i tak nie uzyskał wystarczającego poparcia wśród państw członkowskich, ze względu, na główny cel tj. „podwyższenie ogólnego

udziału głosów państw DTC”400.

Przegląd analizowanych wskaźników w okresie pięciu lat wskazuje na niewielkie postępy w liczbie posiadanych głosów państw członkowskich Banku. W 2008 r. gospodarki wschodzące dysponowały 8,2 %, w 2013 r. 12,43 %; państwa europejskie 2008 r. 10,04 %, 2013 r. 8,78 % (por. wykres 5).

Wykres 5. Stosunek wybranych państw według udziału głosów

w Międzynarodowym Banku Odbudowy i Rozwoju oraz najważniejszych wskaźników wartości globalnych w 2013 r. [ w %]

Źródło: opracowanie własne na podstawie danych Banku, MFW.

ze sobą, Dyrektor Zarządzający Międzynarodowego Funduszu Walutowego i Prezes Banku, a także Przewodniczący Komitetów MFW i Banku także biorą udział spotkaniach G-20. http://www.imf.org [01.09.2015].

400 Kategoria państw rozwijających się i przechodzących transformację- DTC, została stworzona przez MFW podczas przeglądu udziałów w 2008 r. Zawiera ona szereg państw, m.in. byłych „państw o wysokim dochodzie” w klasyfikacji Banku i „zaawansowanych gospodarek” w klasyfikacji MFW, takich jak Korea Południowa i Singapur. Z powodu tak rozbieżnej reklasyfikacji państw, drugi etap reform w Banku spotkał się z ogólnym przesunięciem „o co najmniej 3% z państw rozwiniętych do DTC”. W zakresie własnego systemu klasyfikacji Banku, tylko 2,43% głosów zostało przesunięte z państw o wysokim dochodzie (ang.

highincome) do państw o niskich i średnich dochodach. Za: J. Vestergaard, The World Bank and the emerging world order. Adjusting to multipolarity at the second decimal point, Danish Institute For

122

Nie potwierdzono znacznej różnicy w porównaniu do rozwoju gospodarczego badanych państw w 2013 r. Po raz kolejny zidentyfikowano dużą dysproporcję pomiędzy pozycjami w gospodarce światowej. Wszystkie zmienne uległy powiększeniu, na przykład Produkt Krajowy Brutto według cen rynkowych osiągnął poziom 21,3 % w stosunku do państw europejskich 6,3 %. Państwa europejskie posiadały znacznie mniejszy od państw wschodzących udział w globalnym PKB, szczególnie PKB liczonego według parytetu siły nabywczej, odpowiednio 4,27 % wobec 28 %. Wystąpiły także bardzo duże rozbieżności, wskaźnika populacji (który wciąż nie ma odzwierciedlenia w formule przyznawania głosów)- udział populacji powyższych gospodarek wschodzących w całkowitej liczbie ludności świata wynosi 56,67 %, a w przypadku państw europejskich to zaledwie 1,5 %.

Dokonana analiza ukazuje rozróżnienie zmiennych, na te które mają wpływ na status państwa w gospodarce światowej⁴⁰¹ i te, które odnoszą się do udziałów i roli państw w Banku. Do pozostałych wskaźników, które byłyby relewantne w badaniu, należy zaliczyć: wielkość krajowej działalności finansowej jako udział w działalności finansowej świata oraz transgraniczna działalność finansowa (analogiczne do handlu transgranicznego). Jednakże pomiar wyżej wymienionych zmiennych jest trudny do opracowania ze względu na brak danych w tym zakresie.

Większość wielkości udziałów państw członkowskich Banku nie została znacząco zmieniona. Wyrównanie ilości głosów: tylko dwadzieścia dwa spośród 187 państw członkowskich (czyli zaledwie 11,8 %) odnotowało wzrost lub spadek liczby głosów o więcej niż 0,1 punktu procentowego. Państwa o niskich dochodach (ang. low-income

countries- LIC) straciły część ilości głosów, które udało im się zdobyć

w pierwszym etapie reform. Wzrost liczby głosów dla dużych państw uprzemysłowionych wynosił mniej niż 10% łącznej liczby głosów. Możliwość podjęcia dodatkowego wzrostu podstawowych głosów jako części pakietu reform fazy drugiej zostało przedstawione jesienią 2009 r., jednakże ostatecznie pomysł pakietu reform został odrzucony. Pomimo dwóch faz reform, zrealizowanych dopiero po prawie dekadzie intensywnych obrad, wciąż pozostaje nierównowaga siły głosów: liczba głosów w stosunku do PKB (udział liczby głosów do udziału w światowym PKB) waha się od

401Ralpf C. Bryant w swojej analizie MFW wskazuje jeszcze inne zmienne tj.: handel transgraniczny oraz rezerwy walutowe państw.

123

mniej niż 0,5 do prawie 4, dla niektórych państw 1% światowego PKB przekłada się na 4% ogólnej liczby głosów, podczas gdy dla innych państw daje to tylko pół procent ogólnej liczby głosów. Ta ośmiokrotna różnica PKB przekłada się na liczbę głosów i jest problematyczna w świetle powtarzających się nacisków wywieranych na Bank, w związku ze stanowiskiem, że udział „powinien odzwierciedlać w dużej mierze znaczenie gospodarcze państw członkowskich”⁴⁰².

Jednym z powodów destabilizacji reform jest wzrost presji konkurencyjnej państw członkowskich, która zagraża Bankowi i jego modelowi finansowania. Państwa rozwijające się powinny wykorzystać tę okazję do wypracowania struktury, która będzie im służyć, na wypadek gdyby państwa, które obecnie dominują w Banku nie będą chciały niczego zmienić, czego efektem może być zmiana kierunku działania państw rozwijających się, a tym samym także wycofanie się z działalności w Banku. Reforma jest niezbędna nie tylko dla państw rozwijających się, ale również ze względu na dalszą legitymizację i znaczenie Banku403.

W ramach przeglądu akcjonariatu w 2015 r., w Banku dokonano analizy średnio- i długoterminowych trendów w rozwoju światowego znaczenia gospodarczego. Szybki wzrost dochodów per capita w państwach rozwijających się oraz wzrost liczby ludności, począwszy od drugiej połowy XX wieku, radykalnie zmienił globalny krajobraz ekonomiczny. Między innymi czynniki te zdeterminowały rozwój gospodarki światowej: udział Dochodu Narodowego Brutto (DNB) wzrósł z około 14% na początku roku 1990 do prawie 32% w 2013 r. po kursach walutowych i osiągnął 58% w ujęciu PPP⁴⁰⁴. Szacuje się, że tendencje te będą kontynuowane405, a wzrost dotyczyć będzie państw rozwijających się pozostających powyżej poziomu państw o wysokim dochodzie- przynajmniej zagregowany i prawdopodobnie w przeliczeniu na mieszkańca. Prowadziłoby to do dalszego wzrostu udziału państw rozwijających się w gospodarce światowej - nawet jeśli w wolniejszym tempie niż zostało zaobserwowane podczas nadzwyczajnego okresu konwergencji gospodarczej w ostatnich dziesięcioleciach. Ulegający zmianom ranking największych gospodarek na świecie odnosi się w głównej

402J. Vestergaard, The World Bank and the emerging world order. Adjusting to multipolarity at the second

decimal point, Danish Institute For International Studies Report, Copenhagen 2011, s. 8.

403http://www.brettonwoodsproject.org/art-557597#intro [ 01.09.2015].

404 Stosując analityczną klasyfikacji Banku o w państwach o niskich i średnich dochodach.

124

mierze do Chińskiej Republiki Ludowej (ChRL), która awansowała na miejsce drugie (zarówno w PPP jak i według kursów walutowych). Na podstawie kursu walutowego, zakładając, że tempo wzrostu ChRL rośnie w przybliżeniu dwa razy szybciej niż w Stanach Zjednoczonych, wielkość jej gospodarki prawdopodobnie przewyższy USA w ciągu najbliższych 15 do 20 lat (w zależności od zmian kursów walut na rynku), pomimo niższego PKB per capita i problemów z wyzwaniami rozwojowymi. W 2014 r., na podstawie kursu walutowego, cztery z dziesięciu największych gospodarek świata byli członkowie grupy DTC. Na podstawie kursu PPP, z czego połowa pierwszej dziesiątce były DTC.

Na forum Banku, w 2016 r., dokonano podsumowania zależności pomiędzy ilością udziałów a wagą ekonomiczną państw członkowskich, stosując różne proporcje udziału do PKB mierzonego według PPP i kursów walutowych. W literaturze istnieją różne poglądy na temat zalet wykorzystania PPP406, niektóre przyznają wyższy odsetek PPP w proporcji a inni mniejszy. Jedyny dotychczas stosowany w akcjonariacie wzór to 60/40 kursów rynkowych do PPP, uśrednione w ciągu 3 lat, użyte w 2010 r. i traktowane jako punkt wyjścia. Widoczny jest tylko nieznaczny postęp w kierunku równego podziału głosów w Banku a proces reform pozostaje jeszcze długotrwałym zjawiskiem. Pod względem grupy państw rozwiniętych, które w latach 2012- 2014 stanowiły 50,81% oraz państwa DTC- 49,19%. Jeśli zakładana w 2010 r. subskrypcja kapitału zostanie osiągnięta w państwach rozwiniętych osiągnie poziom 52,76 % i DTC- 47,24%. Na podstawie kapitału subskrybowanego, na dzień 16 lipca 2015 r., DTC siła głosu wynosi 45,06%. Zakończenie procesu subskrypcji MBOR jest istotnym czynnikiem zapewnienia sprawiedliwego udziału państw DTC według ustaleń z 2010 r. W ramach porównania poszczególnych wskaźników udziałów państw do ich znaczenia gospodarczego, przy proporcji udziałów obu kursów: PPP oraz walutowego, przykłady największych państw członkowskich Banku to: Chiny (33 % - procent wag gospodarczych), Indonezja (59 %), Indie (72 %), Brazylia (74 %), Stany Zjednoczone (83 %) i Australia (85 %).

Podział udziałów stanowi ważny aspekt dla legitymizacji organizacji. Przegląd znaczenia gospodarczego i akcjonariatu Banku w 2015 r. ukazał dysproporcje pomiędzy

406 Por. J. Vestergaard, R. H. Wade, Out of the woods: Gridlock in the IMF, and the World Bank puts

multilateralism at risk, Danish Institute For International Studies Report, Copenhagen 2014, s. 20. Autorzy

wskazują, że udziały państw w światowym PKB winny być obliczane jako średnia ważona PKB według kursów wymiany walut na rynku (50%) oraz parytetu siły nabywczej (50%).

125

państwami- niedoreprezentację lub nadreprezentację. Niektóre różnice są znaczące do tego stopnia, że stały się bodźcem do kontynuowania tendencji rozwojowych przez same państwa. W ramach prac nad reformą instytucjonalną oprócz PKB wymienia się także inne czynniki, w tym wkład do misji rozwoju i konieczność ochrony najmniejszych i biednych członków. Przebudowa akcjonariatu, w opinii Banku, powinna być oparta na dynamicznym wzorze z odpowiednimi zmiennymi i ich wagami, uzgodnionymi i opatrzonymi w wytyczne Rady Gubernatorów. Dodatkowy czynnik, który rozpatrywany jest w kontekście fazy reform z 2010 r. to selektywne podwyższenie kapitału. Istnieje szereg poglądów na temat najlepszego terminu następnego SCI i uaktualnienia udziałów. W 2017 r. na dorocznym posiedzeniu Banku rozważa się także wspólne: selektywne i ogólne podwyższenie kapitału (ang. General Capital Increase, GCI) jako swoisty kompromis równoważenia odmiennych stanowisk.

W celu utrzymania dynamiki pakietu reform, wprowadzono również okresowe przeglądy udziałów co 5 lat. Podczas przeglądu akcjonariatu w 2015 r., członkowie Banku zobowiązani byli ustanowić program prac i plan działania po to, aby możliwe stało się wypracowanie dynamicznej formuły, odzwierciedlającej zasady uzgodnione na posiedzeniu Komisji Rozwoju w Stambule, w październiku 2009 r., w szczególności „zmierzając w kierunku równego podziału siły głosów” oraz „ochrony najmniejszych

państw ubogich”407. Zasady te uzyskały szerokie poparcie wśród akcjonariuszy, pomimo istniejących różnych interpretacji „równej siły głosów”, czy pierwszeństwo powinien posiadać rzetelny bilans gospodarczy państwa lub między grupami państw i odpowiedniej równowagi praw akcjonariuszy i obowiązków, włączając ciężar wkładu finansowego do Banku. Nie osiągnięto jednak porozumienia w tej kwestii. Zaktualizowany zestaw zasad w ramach przeglądu akcjonariatu opiera się na408:

a) regularnych przeglądach kapitałowych, które odbywać się będą co 5 lat na podstawie uzgodnionych zasad i dynamicznej formuły;

407 Development Committee (Joint Ministerial Committee of the Boards of Governors of the Bank and the Fund on the Transfer of Real Resources to Developing Countries), Shareholding Review Report To Governors, DC2009-66, 05.10.2009.

408 Development Committee (Joint Ministerial Committee of the Boards of Governors of the Bank and the Fund on the Transfer of Real Resources to Developing Countries), Shareholding Review Report To Governors, DC20 15-0007, 28.09.2015.

126

b) zasadzie dostosowania kursów udziałowych do osiągnięcia sprawiedliwej równowagi głosów. Oceny dokonuje się poprzez bilans siły głosów między grupami państw i / lub na podstawie reprezentacji poszczególnych państw;

c) zasadzie globalnej spółdzielni, gdzie wszystkie głosy są ważne. Optymalnemu podejmowaniu decyzji na zasadzie konsensusu. Ponadto regule, że wszyscy członkowie posiadają ilość głosów podstawowych, chronionych w dokumentach założycielskich w odpowiednich podmiotach Grupy Banku Światowego;

d) zasadzie, że najmniejsze biedne państwa członkowskie powinny być chronione przed zmniejszaniem ich siły głosów;

e) standardzie, gdzie udział obliguje zarówno prawa, jak i obowiązki, a wszyscy akcjonariusze posiadają interes w długoterminowej stabilności finansowej Grupy Banku Światowego.

Pierwotnie akcjonariat Banku, oparto na udziałach kwotowych MFW, ale wyraźny dysonans powstał w 2010 r. Dywagacje wokół dynamicznej formuły rozwinęły się w ramach przeglądu akcjonariatu w 2015 r. Porozumienie opiera się na pewnych ogólnych cechach formuły, w tym pożądanych danych opartych przede wszystkim na wadze gospodarczej i misji rozwoju Grupy Banku Światowego, w tym PKB i środków składek IDA. Ze względu na różnice merytoryczne, niedoprecyzowanie definicji zmiennych i ich wag, formuła wymaga dalszych prac, gdyż istnieje zbyt wiele nieprecyzyjnych możliwości oceny dla każdej zmiennej, a osiągnięcie porozumienia będzie wymagało kompromisu i równowagi odmiennych interesów. Wagi dla przyszłej formuły powinny być rozpatrzone i zatwierdzone przez Radę, w formie ostatecznej decyzji do końca 2016 r. Na podstawie dotychczasowych prac, uchwalono następujące wytyczne dotyczące formuły409:

a) formuła powinna odzwierciedlać i być zgodna z rolą i obowiązkami akcjonariuszy