nauka i ludzie
jących przed społeczeństwem. CMK nieustannie poszu-kuje nowych kierunków badawczych. W ciągu 23 lat jej istnienia liczba pracowników, doktorantów, publika-cji, współprac międzynarodowych oraz pozyskanych środków finansowych znacznie wzrosła i nadal rośnie.
W ubiegłym roku na naszej Uczelni powstało Cen-trum Badań Zmian Klimatu (Centre of Climate Chan-ge Research, CeReClim). Czy uważa Pan, że warto
tworzyć miejsca, w których spotykają się naukowcy skupiający się na różnych dziedzinach nauki, którzy dyskutują i współpracują na różnych płaszczyznach?
Jak już wcześniej wspomniałem, badania nad zmiana-mi klimatycznyzmiana-mi i współczesne badania środowisko-we są złożone i wymagają naukowców eksperymentato-rów, modelarzy, ekonomistów, socjologów, specjalistów w dziedzinie prawa itp. Stworzenie tego centrum jest więc doskonałą strategią podniesienia ambicji
badaw-Fot. Bartosz Proll
nauka i ludzie
czych Uczelni oraz zwiększenia współpracy wewnątrz niej, dorobku naukowego, a na pewno także kosztów finansowania. Pozwoli to również na stworzenie no-wych i unikalnych międzynarodono-wych kierunków stu-diów magisterskich z zakresu nauk o środowisku, któ-re przyciągną uwagę wielu studentów.
W 2021 r. wraz z grupami z 20 ośrodków naukowych zrealizuje Pan projekt w ramach programu „Hory-zont 2020” (największego unijnego programu badaw-czo-innowacyjnego). Jaka jest idea tego interdyscy-plinarnego projektu?
Pierwsza część projektu ma na celu optymalizację wy-branych upraw energetycznych pod kątem fitoremedia-cji, a także opracowanie zoptymalizowanych rozwiązań fitoremediacyjnych dla zanieczyszczonych gleb. Dru-ga część to opracowywanie i testowanie metod opar-tych na procesach termochemicznych (np. gazyfikacja lub piroliza) w celu przekształcenia zanieczyszczone-go surowca w czyste biopaliwa. Zanieczyszczenia po-winny zostać skoncentrowane we „frakcji pozosta-łości” (np. zeszklone żużle o niskiej wymywalności w przypadku zgazowania). W trzeciej części wybrane łańcuchy wartości dla produkcji biopaliw i odkażania gruntów będą modelowane i analizowane pod kątem kosztów, trwałości i celów zrównoważonego rozwoju.
Znalazł się Pan w elitarnym gronie 1% naukowców o najwyższej liczbie cytowań publikacji naukowych na świecie. Świadczy to o randze Pańskich publika-cji oraz pracy naukowej. Jakie to uczucie być w tak wąskim gronie docenianych na świecie naukowców, co to zmieniło w Pańskim życiu, czy dojście do ta-kiego momentu kariery wymagało wielu wyrzeczeń?
Jest to miłe uczucie, gdy wiesz, że Twoje badania są doce-niane przez kolegów. Nie odczuwam jednak, żeby wiele zmieniło się w moim życiu. Poza tym, że prawdopodob-nie pomoże to w byciu preferowanym partnerem w pro-pozycjach projektów krajowych i międzynarodowych.
Od lat współpracuje Pan z naukowcami z nasze-go Uniwersytetu. Jaki potencjał widzi Pan Profesor w naszych badaczach?
Bez wątpienia na UMCS-ie jest wielu bardzo kompeten-tnych naukowców, którzy mogą pochwalić się niezłym dorobkiem. Również zapał do pracy wielu naukowców
UMCS jest bardzo duży. Myślę, że ważnym wyzwaniem na najbliższe lata jest próba zwiększenia budżetu prze-znaczonego na badania. Obecnie zarówno infrastruk-tura, jak i materiały eksploatacyjne są bardzo drogie.
Z pewnością realizacja bardziej interdyscyplinarnych badań poprawi pozycję zespołów badawczych UMCS w generowaniu wyższych budżetów na realizację badań na wysokim poziomie. A to doprowadzi do samonapę-dzającego się systemu. Wyższe budżety badawcze dopro-wadzą do coraz wyższej rangi dorobku naukowego, co ponownie poprawi pozycję i atrakcyjność naukowców UMCS w zakresie współpracy krajowej i międzynarodo-wej oraz udziału w projektach międzynarodowych itp.
Jakie różnice i podobieństwa widzi Pan w sposo-bie funkcjonowania i prowadzeniem badań między Uniwersytetem Hasselt University w Belgii, w któ-rym na co dzień Pan pracuje, a Uniwersytetem Ma-rii Curie-Skłodowskiej?
Uniwersytet w Hasselt, już od ponad 30 lat, koncentru-je dużą część swoich zasobów naukowych w kilku in-stytutach badawczych. Instytuty starają się objąć całe spektrum działalności, od badań podstawowych, przez strategiczne badania podstawowe, po konkretne zasto-sowania. Aby sprostać problemom społecznym i eko-nomicznym, uniwersytet decyduje się skoncentrować badania na kilku priorytetowych obszarach. Obszary te są wybierane spośród możliwości, które pojawiają się na poziomie regionalnym, krajowym i międzynaro-dowym. Poprzez tę organizację badań w dobrze wybra-nych dziedzinach Uniwersytet Hasselt dąży do osiąg-nięcia skali wymaganej do skutecznego uczestnictwa w sieciach międzyuczelnianych i międzynarodowych.
Od dłuższego czasu regularnie odwiedza Pan Lub-lin. Co najbardziej podoba się Panu w naszym mie-ście i w Polsce?
Trudno powiedzieć, co mi się najbardziej podoba. Bar-dzo lubię Polskę i Lubelszczyznę. Polska ma piękne krajobrazy, przyrodę, miasta i wsie oraz fantastyczną kulturę i tradycje. Należy również wspomnieć o ser-deczności oraz gościnności mieszkańców.
Wywiad przeprowadziły Iwona Nogieć (Wydział Biologii i Biotechnologii) Agnieszka Stańczak
nauka i ludzie
Zacznijmy od podstaw. Czym tak naprawdę jest ko-ronawirus SARS-CoV-2 i dlaczego jest tak groźny, że jego pojawienie się wywróciło nasze dotychczasowe życie do góry nogami?
S
ARS-CoV-2 jest koronawirusem, a nazwa rodziny, do której należy, pochodzi od charakterystycznych, przypominających koronę słoneczną, wypustek na jego powierzchni. Pierwszy oficjalnie potwierdzony przypadek zakażenia wirusem SARS-CoV-2 u człowieka odnotowano 17 listopada 2019 r. w chińskim Wuhan, a 11 marca 2020 r. WHO ogłosiło stan pandemii. Od tego czasu zakażenie wirusem zostało wykazane u ponad 80 mln ludzi, z czego 2 mln zmarło z powodu COVID-19.W dalszym ciągu nie wiemy jednak na pewno, kiedy i jak doszło do pierwszego zakażenia koronawirusem, ponieważ przypadki nietypowego zapalenia płuc poja-wiły się w prowincji Hubei jeszcze we wrześniu 2019 r.
Jedno jest pewne, SARS-CoV-2 jest wirusem odzwie-rzęcym, którego bezpośrednim przodkiem był wirus by-tujący u nietoperzy podkowcowatych. Przed zaatako-waniem człowieka wirus przeniósł się na gospodarzy pośrednich, prawdopodobnie były to łuskowce, do któ-rych znakomicie się przystosował. Bliskość człowieka ze zwierzętami stworzyła okazję do „przeskoczenia”