Dla celów niniejszego raportu, zatrudnienie definiowane jest jako praca, za którą osoba podejmująca tę pracę otrzymuje zapłatę. Praca może być nieopłacana — na przykład w przypadku wolontariatu czy bezpłatnych staży.
109 Labour Force Survey (LFS), Q4 2010.
Zatrudnienie, struktury w ramach których występuje, może przybierać różne formy:
Zatrudnienie to praca, za którą osoba podejmująca tę pracę otrzymuje zapłatę.
Samozatrudnienie to forma zatrudnienia, w której dana osoba prowadzi swoją własną firmę, biorąc odpowiedzialność za jej powodzenie lub porażkę. Osoby samozatrudnione mają swobodę decydowania jak, kiedy i gdzie ich praca jest wykonywana.
Zatrudnienie może odbywać się w różnych strukturach:
Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, gdzie właściciele firmy ponoszą ograniczoną osobistą odpowiedzialność za zobowiązania firmy.
Spółki osobowe, które są przedsiębiorstwami będącymi własnością dwóch lub więcej osób i często właściciele — inaczej niż w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością — ponoszą osobistą odpowiedzialność za zobowiązania firmy.
Zakłady pracy chronionej, gdzie ponad 50 procent pracowników to osoby niepełnosprawne, które z powodu charakteru lub głębokości swojej dysfunkcji uważane są za niezdolne do podjęcia pracy na otwartym rynku pracy.
Zatrudnienie wspomagane to zatrudnienie na otwartym rynku pracy, gdzie dana osoba otrzymuje różnego rodzaju wsparcie umożliwiające jej wykonywanie swoich zadań.
Spółki wzajemne to przedsiębiorstwa, które są własnością grupy członków i które dokonują podziału dochodu proporcjonalnie do ilości transakcji, jakich członek grupy dokonuje ze spółką.
Przedsiębiorstwa społeczne to organizacje motywowane społecznie, które stosują zasady rynkowe do osiągnięcia celów społecznych.
Spółdzielnie to organizacje biznesowe, będące własnością grupy osób oraz przez nie prowadzone dla wzajemnej korzyści.
Załącznik 3: Wezwanie do przekazywania informacji i podziękowania
Zespół przeprowadzający analizę ma dług wdzięczności wobec osób, które dzieliły się swymi doświadczeniami, przemyśleniami i pomysłami w czasie prac nad tą analizą. Chcielibyśmy także podziękować licznym urzędnikom państwowym w Anglii, Szkocji i Walii, którzy wnieśli swój wkład w tę analizę.
Zespół przeprowadzający analizę spotkał się z fantastyczną reakcją na wezwanie do przekazywania informacji, które zostało opublikowane w grudniu 2010 r. Przyznając, że byłoby niemożliwe w pełni przytoczyć otrzymany materiał, w tej sekcji próbujemy dać czytelnikowi pewne pojęcie o zakresie otrzymanych materiałów i przekroju organizacji i instytucji, które uczestniczyły w tym procesie.
Zespół otrzymał ponad 200 odpowiedzi na wezwanie do przekazywania informacji. Były to materiały dodatkowe, poza tymi, które zebrano podczas spotkań i konsultacji. Odpowiedzi te pochodziły z szeregu różnych organizacji i instytucji (w tym organizacji charytatywnych, usługodawców, władz lokalnych, organizacji osób niepełnosprawnych, przedsiębiorstw społecznych i związków zawodowych) oraz osób indywidualnych (w tym niepełnosprawnych pracujących w zakładach Remploy, uczęszczających do Residential Training Colleges (RTC) i korzystających z programu Access to Work), pracowników Jobcentre Plus, oraz osób pracujących z osobami niepełnosprawnymi).
Następujące organizacje i instytucje przekazały informacje na potrzeby tej analizy:
1. 104 films Limited 2. A4e
3. Acquired Brain Injury Forum for London 4. Action Group
5. Asperger’s Inc
6. Barnsley Metropolitan Borough Council 7. BASE
8. Birmingham City Council
9. British Assistive Technology Association 10. Bradford Council
11. Bristol and South Gloucestershire People First
12. Bristol City Council
13. British Psychological Society 14. Camden Society
15. Cardiff and Vale Coalition of Disabled People 16. Centre for Mental Health
22. Employment Services at Westminster Centre for Independent Living 23. Enham College (RTC)
24. ERSA
25. Finchdale RTC
26. Foundation for People with Learning Disabilities 27. Hands Free Computing Ltd
46. National Association of Deafened People [Krajowe Stowarzysznie Osób Niesłyszących]
47. NASUWT (związek zawodowy nauczycieli)
48. Newco Employment and Training
61. Royal National College for the Blind (RTC) 62. RNIB
76. Sustainable Hub of Innovative Employment for People with Complex Needs (SHIEC) 77. The Association of National Specialist Colleges
78. The Coalition of RTC Providers (covers all nine residential colleges) 79. The Small Business Consultancy
80. Transition Information Network 81. Travel Matters UK
82. UNITE 83. UNUM
84. Vangent 85. Visibility
86. Vocational Rehabilitation Association 87. Welsh Assembly Government
88. Woman at Wish 89. Work Fit
Liz oraz zespół przeprowadzający analizę spotykali się z ludźmi z szeregu innych organizacji, w tym, między innymi, People First, National Centre for Independent Living, Disability Wales, Inclusion Scotland, Employers’ Forum on Disability, Remploy, TUC [Kongres Związków Zawodowych], GMB, Social Policy Research Unit, Centre for Mental Health, Disability Alliance, Sense, UNITE, RNIB, Mencap, Scottish Union for Supported Employment [Szkocki Związek na rzecz Zatrudnienia Wspomaganego], szeregiem instytucji rządowych, Essex Coalition of Disabled People i wieloma innymi.
Niektóre kluczowe tematy, które przewijały się w tych odpowiedziach opisane są poniżej.
W odpowiedziach przysłanych na ogłoszone wezwanie oraz podczas spotkań konsultacyjnych, wiele osób i organizacji wyrażało zaniepokojenie szerszymi kwestiami — reformą zasiłku Disability Living Allowance [Dodatek z tytułu niepełnosprawności], oceny zdolności do pracy oraz programu Work Programme. Podczas gdy tematy te wykraczają poza zakres niniejszej analizy, niezwykle ważne jest, by rola jaką elementy te odgrywają w określeniu możliwości zatrudnienia osób niepełnosprawnych została uznana i by Ministerstwo zarządzało zmianami z dużą ostrożnością, konsultując się z tymi, których zmiany dotykają.
Najczęstszy temat komentarzy i uwag, zarówno osób indywidualnych jak i organizacji, to program Access to Work — około połowa odpowiedzi zawierała komentarze na temat tego programu.
Panowała powszechna zgoda, co do tego, że program Access to Work zapewnia niezwykle potrzebne wsparcie osobom niepełnosprawnym, chociaż pojawiało się też wiele uwag krytycznych i propozycji usprawnień. Wszyscy respondenci, sugerowali, że program należy wzmocnić, by mógł służyć większej liczbie niepełnosprawnych. Było też szereg uwag mówiących o tym, że program nie jest spójny i że nie jest wystarczająco reklamowany. Więcej niż jedna osoba stwierdziła, że
“Jest on [Access to Work] przedmiotem zazdrości świata”, podczas gdy ktoś inny powiedział, że
“standard usług świadczonych osobom niepełnosprawnym i pracodawcom w dużym stopniu zależy od konkretnego doradcy”. Ludzie chcą, by Access to Work był bardziej efektywny, skoncentrowany na konkretnych ludziach i bardziej spójny.
Wielu respondentów odpowiadających na wezwanie wypowiadało się na temat Remploy.
Większość wypowiedzi skupiała się na zakładach pracy chronionej Remploy i podkreślała potrzebę znaczących zmian w Remploy (potrzeba odejścia od oddzielnych miejsc pracy dla niepełnosprawnych wyrażana była jednogłośnie przez organizacje osób niepełnosprawnych i organizacje charytatywne). Niektórzy uważali, że nie ma miejsca w przyszłości na zakłady pracy chronionej bezpośrednio finansowane przez rząd i że powinno nastąpić przesunięcie nacisku na wspieranie osób niepełnosprawnych w poszukiwaniu zatrudnienia na otwartym rynku pracy — inni uważali, że rząd powinien jednak w pewien sposób wspierać Remploy, ale że należy obniżyć koszty na jednego pracownika i poprawić rentowność zakładów. Większość komentarzy na temat zakładów sugerowała odejście od obecnego modelu: “Uważam, że należy skończyć ze stylem zatrudnienia przypominającym pracę w przytułku, bo jest upokarzający, poniżający i jest przykładem przestarzałego podejścia do uprzedzeń i barier, z jakimi się stykamy jako ludzie niepełnosprawni.” Inni wypowiadali się pozytywnie o wsparciu dla lokalnej społeczności w ramach zakładów Remploy. Opinie o usługach na rzecz zatrudnienia – Remploy Employment Services były na ogół pozytywne, bez dominujących głosów wzywających do reformy — uwagi były na przykład takie: „Remploy [Employment Services] każdego roku skutecznie znajduje zatrudnienie dla wielu tysięcy ludzi.”
Było też wiele wypowiedzi dotyczących RTC — sporo od obecnych studentów. Nie było powszechniej zgody, co do tego programu. Niektórzy zainteresowani, szczególnie same ośrodki RTC i osoby, które tam się szkoliły, uważali, że ten rodzaj pomocy jest bardzo wartościowy dla osób z niepełnosprawnością i należy go wzmacniać, podczas gdy inni uważali, że jest to zbyt kosztowne, nieefektywne i zasadniczo niewłaściwe, by utrzymywać osobne instytucje specjalnie dla niepełnosprawnych. Komentarze były na przykład takie: „Loughborough RNIB College dał mi pewność siebie, dzięki zdobyciu nowych kwalifikacji i odbyciu praktyki zawodowej — w instytucjach ogólnych mechanizmy wsparcia po prostu nie są tak dobrze rozwinięte.” lub
“Wsparcie w formie szkół oferujących specjalne kursy z zakwaterowaniem oznacza odseparowanie klientów niepełnosprawnych od programów oferowanych w ramach głównego nurtu — geograficzna lokalizacja tych szkół, która nie zapewnia równości dostępu, może zniechęcać i stanowić barierę dla innych.”
Przeważający pogląd dotyczący wszystkich programów stwierdzał, że powinny one umożliwiać osobom niepełnosprawnym znalezienie pracy na otwartym rynku i dawać im wybór i kontrolę co do wsparcia, jakie otrzymują.