Składnia
Polecenia muszą być sformatowane według określonych reguł składniowych i mogą składać się z przedrostka, kontekstu, argumentów, opcji itd. Ogólna składnia używana w całym interfejsie eShell to:
[<przedrostek>] [<ścieżka polecenia>] <polecenie> [<argumenty>]
Przykład (uaktywnienie ochrony dokumentów):
SET ANTIVIRUS DOCUMENT STATUS ENABLED
SET — przedrostek
ANTIVIRUS DOCUMENT — ścieżka do określonego polecenia; kontekst, do którego należy dane polecenie STATUS — samo polecenie
ENABLED — argument polecenia
Użycie znaku ? jako argumentu w poleceniu umożliwia wyświetlenie składni danego polecenia. Na przykład wpisanie ciągu STATUS ? spowoduje wyświetlenie składni polecenia STATUS:
SKŁADNIA:
[get] | status
set status enabled | disabled
Można zauważyć, że wyraz [get] znajduje się w nawiasach kwadratowych. To oznacza, że przedrostek get jest domyślny dla polecenia status. Oznacza to, że gdy polecenie status zostanie wykonane bez określonego przedrostka, w rzeczywistości zostanie użyty przedrostek domyślny (w tym przypadku get status). Używanie poleceń bez przedrostków pozwala zaoszczędzić czas podczas pisania. Zazwyczaj przedrostek get jest
przedrostkiem domyślnym większości poleceń. Należy się jednak upewnić, jaki przedrostek domyślny jest stosowany do określonego polecenia oraz czy spowoduje on wykonanie żądanej operacji.
UWAGA
Wielkość liter używanych w poleceniach nie jest rozróżniana. Można używać zarówno wielkich, jak i małych liter — nie będzie to miało wpływu na wykonanie polecenia.
Przedrostek lub operacja
Przedrostek oznacza operację. Za pomocą przedrostka GET można wyświetlić informacje o konfiguracji określonej funkcji programu ESET File Security lub jej stanie (na przykład polecenie GET ANTIVIRUS STATUS umożliwia wyświetlenie informacji o aktualnym stanie ochrony). Za pomocą przedrostka SET można skonfigurować funkcję lub zmodyfikować jej stan (polecenie SET ANTIVIRUS STATUS ENABLED uaktywnia ochronę).
Oto przedrostki używane w interfejsie eShell. Polecenie może nie obsługiwać wszystkich poniższych przedrostków:
Przedrostki, takie jak GET i SET, mogą być używane z wieloma poleceniami, jednak niektóre polecenia (np.
EXIT) nie obsługują przedrostków.
Ścieżka polecenia/Kontekst
Polecenia są umieszczane w kontekstach, które tworzą strukturę drzewa. Górny poziom drzewa stanowi katalog główny (root). Po uruchomieniu interfejsu eShell użytkownik znajduje się na poziomie katalogu głównego:
eShell>
Można wykonywać polecenia z tego poziomu lub wprowadzić nazwę kontekstu, aby nawigować w obszarze drzewa. Na przykład wprowadzenie kontekstu TOOLS spowoduje wyświetlenie listy wszystkich poleceń i kontekstów podrzędnych dostępnych z tego poziomu.
Kolorem żółtym oznaczono polecenia możliwe do wykonania. Kolorem szarym wyróżniono konteksty podrzędne, do których można przejść. Kontekst podrzędny zawiera dodatkowe polecenia.
Aby przejść z powrotem na wyższy poziom, należy wpisać .. (dwie kropki).
PRZYKŁAD
Załóżmy, że użytkownik znajduje się na następującym poziomie:
eShell antivirus startup>
wprowadzenie znaków .. spowoduje przeniesienie o poziom wyżej:
eShell antivirus>
Aby powrócić do poziomu katalogu głównego z poziomu eShell antivirus startup> (który znajduje się o dwa poziomy niżej niż katalog główny), należy wpisać .. .. (dwie kropki, spacja, dwie kropki). W ten sposób można przejść o dwa poziomy wyżej, czyli w tym przypadku do poziomu katalogu głównego. Przy użyciu lewego ukośnika \ można powrócić bezpośrednio do katalogu głównego z dowolnego poziomu drzewa kontekstu. Aby przejść do określonego kontekstu na wyższych poziomach, wystarczy użyć odpowiedniej liczby ciągów .. do przejścia na żądany poziom, oddzielając je spacjami. Na przykład w celu przejścia o trzy poziomy wyżej należy użyć ciągu .. .. ..
Ścieżka jest względna wobec bieżącego kontekstu. Jeśli polecenie jest zawarte w bieżącym kontekście, nie należy podawać ścieżki. Aby na przykład wykonać polecenie GET ANTIVIRUS STATUS, należy wpisać:
GET ANTIVIRUS STATUS — z poziomu kontekstu elementu głównego (wiersz polecenia ma postać eShell>)
GET STATUS — z poziomu kontekstu ANTIVIRUS (wiersz polecenia ma postać eShell antivirus>) .. GET STATUS — z poziomu kontekstu ANTIVIRUS STARTUP (wiersz polecenia ma postać eShell antivirus startup>)
Można użyć jednego znaku . (kropka) zamiast dwóch .. ze względu na to, że pojedyncza kropka jest skrótem dla dwóch kropek.
PRZYKŁAD
. GET STATUS — z poziomu kontekstu ANTIVIRUS STARTUP (wiersz polecenia ma postać eShell antivirus startup>)
Argument
Argument oznacza czynność wykonywaną dla określonego polecenia. Na przykład polecenie CLEAN-LEVEL (znajdujące się w kontekście ANTIVIRUS REALTIME ENGINE) może być używane z następującymi argumentami:
no — brak leczenia
normal — leczenie normalne strict — leczenie dokładne
Inne przykłady argumentów to ENABLED i DISABLED, które służą do włączania i wyłączania określonych funkcji.
Forma skrócona/Polecenia skrócone
W interfejsie eShell można skracać konteksty, polecenia i argumenty (o ile dany argument jest przełącznikiem lub opcją alternatywną). Nie można skracać przedrostków i argumentów będących konkretną wartością, taką jak liczba, nazwa lub ścieżka. Można użyć cyfr 1 i 0 zamiast argumentów „enabled” i „disabled”.
PRZYKŁAD
set status enabled => set stat 1 set status disabled => set stat 0 Przykłady formy skróconej:
PRZYKŁAD
set status enabled => set stat en
add antivirus common scanner-excludes C:\path\file.ext => add ant com scann C:\path\file.ext
Jeśli dwa polecenia lub konteksty rozpoczynają się takimi samymi literami, na przykład ABOUT i ANTIVIRUS, a użytkownik wpisze literę A jako polecenie skrócone, rozróżnienie, które z poleceń ma zostać wykonane w interfejsie eShell, będzie niemożliwe. Zostanie wówczas wyświetlony komunikat o błędzie oraz lista poleceń rozpoczynających się literą „A”, z których można wybrać odpowiednie:
eShell>a
Następujące polecenie nie jest unikatowe: a
W tym kontekście dostępne są następujące polecenia: ABOUT — wyświetlanie informacji o programie
ANTIVIRUS — zmiana kontekstu na antivirus
Po dodaniu przez użytkownika jednej lub kilku liter (np. AB zamiast samej litery A) w interfejsie eShell zostanie wykonane polecenie ABOUT, ponieważ w tym momencie będzie ono unikatowe.
UWAGA
Aby mieć pewność, że polecenie zostanie wykonane prawidłowo, zaleca się używanie pełnych form poleceń, argumentów i innych elementów zamiast form skróconych. Pozwala to na wykonanie polecenia w wymagany sposób i uniknięcie niepożądanych błędów. Ma to szczególne znaczenie w przypadku plików wsadowych i skryptów.
Automatyczne uzupełnianie
Ta nowa funkcja wprowadzona w interfejsie eShell 2.0 ma bardzo podobne działanie do funkcji automatycznego uzupełniania w wierszu polecenia systemu Windows. W wierszu polecenia systemu Windows uzupełniane są ścieżki do plików, natomiast w narzędziu eShell uzupełniane są polecenia, konteksty oraz nazwy operacji.
Uzupełnianie argumentów nie jest obsługiwane. Podczas wpisywania polecenia wystarczy nacisnąć klawisz Tab, aby uzupełnić wpis lub przejrzeć dostępne opcje. Aby przeglądać wstecz, należy nacisnąć klawisze Shift + Tab.
Łączenie form skróconych i automatycznego uzupełniania nie jest obsługiwane. Należy użyć jednej z tych metod.
Na przykład po wprowadzeniu ciągu antivir real scan naciśnięcie klawisza Tab nie przyniesie żadnego efektu. Zamiast tego należy wpisać antivir, a następnie nacisnąć klawisz Tab w celu uzupełnienia wpisu do postaci antivirus, przejść do wpisywania real, po czym nacisnąć klawisz Tab, a następnie wpisać scan i nacisnąć klawisz Tab. Można wówczas przeglądać wszystkie dostępne opcje: scan-create, scan-execute, scan-open itd.
Aliasy
Alias to alternatywna nazwa, przy użyciu której można wykonać polecenie (o ile do danego polecenia przypisano alias). Istnieje kilka aliasów domyślnych:
(global) close — zakończenie (global) quit — zakończenie (global) bye — zakończenie
warnlog — zdarzenia zarejestrowane w dzienniku narzędzi
virlog — przypadki wykrycia zarejestrowane w dzienniku narzędzi
antivirus on-demand log — skanowania zarejestrowane w dzienniku narzędzi
Oznaczenie „(global)” wskazuje, że dane polecenie może być użyte w dowolnym miejscu, niezależnie od bieżącego kontekstu. Do jednego polecenia można przypisać wiele aliasów. Na przykład polecenie EXIT ma aliasy CLOSE, QUIT i BYE. Aby zakończyć działanie interfejsu eShell, można użyć polecenia EXIT lub dowolnego z jego aliasów.
Alias VIRLOG jest aliasem polecenia DETECTIONS, które znajduje się w kontekście TOOLS LOG. Polecenie DETECTIONS jest więc dostępne w kontekście ROOT. Ułatwia to jego wykonywanie (nie trzeba przechodzić do kontekstu TOOLS, a następnie do kontekstu LOG, lecz można uruchomić polecenie bezpośrednio z kontekstu ROOT).
Interfejs eShell umożliwia definiowanie własnych aliasów. Polecenie ALIAS można znaleźć w kontekście UI ESHELL.
Ustawienia chronione hasłem
Ustawienia programu ESET File Security mogą być chronione hasłem. Hasło można ustawić przy użyciu graficznego interfejsu użytkownika lub interfejsu eShell po wpisaniu polecenia set ui access lock-password.
Następnie konieczne będzie interaktywne wprowadzanie tego hasła w przypadku niektórych poleceń (na przykład poleceń umożliwiających zmienianie ustawień lub modyfikowanie danych). Jeśli użytkownik planuje dłuższe
korzystanie z interfejsu eShell i chce wyeliminować konieczność wielokrotnego wprowadzania hasła, może zapisać hasło w interfejsie eShell przy użyciu polecenia set password. Hasło będzie wówczas wprowadzane
automatycznie przy wykonywaniu poleceń wymagających wprowadzenia hasła. Zostanie zapamiętane do momentu zamknięcia interfejsu eShell, co oznacza, że po rozpoczęciu nowej sesji konieczne będzie ponowne użycie polecenia set password w celu zapamiętania hasła w interfejsie eShell.
Polecenia Guide i Help
Wydanie polecenia GUIDE lub HELP powoduje wyświetlenie ekranu pierwszego uruchomienia, który zawiera informacje dotyczące sposobu korzystania z interfejsu eShell. To polecenie jest dostępne z kontekstu ROOT (eShell>).
Historia poleceń
Interfejs eShell zachowuje historię uprzednio wykonanych poleceń. Obejmuje ona tylko bieżącą interaktywną sesję interfejsu eShell. Po zakończeniu działania interfejsu eShell historia poleceń zostanie usunięta. W celu przeglądania historii należy użyć klawiszy strzałek w górę i w dół na klawiaturze. Po odnalezieniu odpowiedniego polecenia można wykonać je ponownie lub zmodyfikować bez konieczności ponownego wpisywania całego polecenia.
Polecenie CLS/Czyszczenie ekranu
Polecenia CLS można użyć do wyczyszczenia ekranu. Działa ono w taki sam sposób, jak w przypadku wiersza polecenia systemu Windows lub podobnego interfejsu wiersza polecenia.
Polecenia EXIT/CLOSE/QUIT/BYE
Aby zamknąć interfejs eShell lub zakończyć jego działanie, można użyć dowolnego z następujących poleceń (EXIT, CLOSE, QUIT lub BYE).
Polecenia
W tej sekcji opisano kilka podstawowych poleceń interfejsu eShell.
UWAGA
W poleceniach nie jest rozróżniana wielkość liter. Można używać zarówno wielkich, jak i małych liter — nie będzie to miało wpływu na wykonanie polecenia.
Polecenia przykładowe (zawarte w kontekście ROOT):
ABOUT
Wyświetlenie informacji o programie. Wyświetlane są następujące informacje:
• nazwa zainstalowanego produktu zabezpieczającego firmy ESET oraz numer jego wersji;
• szczegółowe informacje dotyczące systemu operacyjnego oraz podstawowych komponentów sprzętowych;
• nazwa użytkownika (łącznie z domeną), pełna nazwa komputera (nazwa FQDN, jeśli serwer należy do domeny) oraz nazwa stanowiska;
• zainstalowane składniki produktu zabezpieczającego firmy ESET, łącznie z numerami wersji poszczególnych składników.
ŚCIEŻKA KONTEKSTU:
root
PASSWORD
Aby wykonać polecenie chronione hasłem, zwykle ze względów bezpieczeństwa należy wpisać hasło. Zasada ta dotyczy na przykład poleceń wyłączających ochronę antywirusową bądź mogących wpływać na konfigurację programu ESET File Security. Zostanie wyświetlony monit o wprowadzenie hasła przed każdym wykonaniem takiego polecenia. Aby nie wprowadzać hasła za każdym razem, można je zdefiniować. Zostanie ono zapamiętane przez interfejs eShell i będzie wprowadzane automatycznie przy wykonywaniu poleceń chronionych hasłem.
UWAGA
Hasło działa tylko podczas bieżącej interaktywnej sesji interfejsu eShell. Po zakończeniu pracy z interfejsem eShell zdefiniowane hasło jest usuwane. Po kolejnym uruchomieniu interfejsu eShell należy ponownie zdefiniować hasło.
Zdefiniowane hasła mogą też być używane przy uruchamianiu niepodpisanych plików wsadowych lub skryptów.
W przypadku uruchamiania niepodpisanych plików wsadowych należy skonfigurować opcję Pełny dostęp ustawienia Zasady wykonywania powłoki ESET Shell. Oto przykład takiego pliku wsadowego:
eshell set password plain <yourpassword> "&" set status disabled
Powyższe połączone polecenie powoduje zdefiniowanie hasła oraz wyłączenie ochrony.
WAŻNE
Jeśli tylko jest to możliwe, należy używać podpisanych plików wsadowych. W ten sposób można uniknąć haseł w postaci zwykłego tekstu w plikach wsadowych (w przypadku korzystania z opisanej powyżej metody).
Więcej informacji można znaleźć w punkcie Pliki wsadowe i skrypty (sekcja Podpisane pliki wsadowe).
ŚCIEŻKA KONTEKSTU:
root
SKŁADNIA:
[get] | restore password
set password [plain <password>]
OPERACJE:
get — wyświetlenie hasła
set — ustawienie lub wyczyszczenie hasła
restore — wyczyszczenie hasła ARGUMENTY:
plain — przełączenie na wprowadzanie hasła jako parametru password — hasło
PRZYKŁADY:
set password plain <hasło> — ustawienie hasła, które będzie używane na potrzeby wykonywania poleceń chronionych hasłem
restore password — wyczyszczenie hasła PRZYKŁADY:
get password — to polecenie pozwala sprawdzić, czy zostało skonfigurowane hasło (wyświetlane są jedynie gwiazdki „*”, samo hasło nie jest widoczne). Brak gwiazdek oznacza, że hasło nie zostało jeszcze ustawione
set password plain <yourpassword> — ustawienie zdefiniowanego hasła restore password — wyczyszczenie zdefiniowanego hasła
STATUS
Wyświetlenie informacji o aktualnym stanie ochrony programu ESET File Security (podobnie jak w interfejsie GUI).
ŚCIEŻKA KONTEKSTU:
root SKŁADNIA:
[get] | restore status
set status disabled | enabled OPERACJE:
get — wyświetlenie stanu ochrony antywirusowej set — wyłączenie/włączenie ochrony antywirusowej restore — przywrócenie ustawień domyślnych ARGUMENTY:
disabled — wyłączenie ochrony antywirusowej enabled — włączenie ochrony antywirusowej PRZYKŁADY:
get status — wyświetlenie aktualnego stanu ochrony set status disabled — wyłączenie ochrony
restore status — przywrócenie domyślnego ustawienia ochrony (włączone)
VIRLOG
To jest alias polecenia DETECTIONS. To polecenie służy do wyświetlania informacji o wykrytych infekcjach.
WARNLOG
To jest alias polecenia EVENTS. To polecenie służy do wyświetlania informacji o różnych zdarzeniach.