Twierdzenie Radona-Nikodym dla miar σ-skończonych

Wiemy już, że twierdzenie Radona-Nikodyma zachodzi dla miar skończonych.

Teraz udowodnimy, że twierdzenie to zachodzi również w przypadku, gdy mia-ra dominująca jest σ-skończona, a miamia-ra dominowana może być dowolna. Za-czniemy od prostszego i powszechnie znanego wariantu Twierdzenia Radona-Nikodyma dla przypadku, gdy obie miary są σ-skończone.

Jedyna różnica między tezą poniższego twierdzenia i tezą Twierdzenia 2.6 (dla miar skończonych) jest taka, że pochodna Radona-Nikodyma ^dν_dµ : Ω → R⁺= [0, ∞) nie musi być funkcją całkowalną. Oczywistym jest, że funkcja ta będzie całkowalna wtedy i tylko wtedy, gdy miara ν jest skończona.

Twierdzenie 2.14 (Radona-Nikodyma dla miar σ-skończonych). Niech (Ω, Σ) będzie przestrzenią mierzalną, i niech µ, ν będą σ-skończonymi miarami. Jeżeli ν  µ to istnieje Σ-mierzalna funkcja f₀ : Ω → R⁺ = [0, ∞) taka, że

ν(A) =

Z

A

f₀dµ, dla A ∈ Σ.

Funkcja f₀ jest wyznaczona µ-prawie wszędzie.

Dowód. Z σ-skończoności miar wynika, że istnieją dwa mierzalne rozkłady przeliczalne Ω =

Wtedy {Ω¹_n∩ Ω²_m}_n,m­1 jest przeliczalnym rozbiciem Ω na zbiory dla których obie miary µ i ν są skończone. Zatem istnieje rozbicie {Ωn}^∞_n=1 ⊆ Σ prze-strzeni Ω takie, że ν(Ω_n), µ(Ω_n) < ∞ dla n ∈ N. Dla każdego n ∈ N rodzina {B ∩ Ω_n : B ∈ Σ} jest σ-algebrą na Ω_n, na której miary µ, ν są skończone.

Zatem z Twierdzenia Radona-Nikodyma dla miar skończonych (Twierdzenie 2.6) istnieją funkcje f_n: Ω_n→R⁺ wyznaczone µ-prawie wszędzie, dla których

ν(A) = Korzystając z Twierdzenia 1.1 i z definicji funkcji f₀ dla dowolnego A ∈ Σ otrzymujemy

Jeżeli f₀⁰ jest inną funkcją mierzalną spełniają tezę twierdzenia, to dla każdego n ∈ N, funkcje f0⁰ i f0 są sobie równe µ-prawie wszędzie na Ωn. Jako że zbiorów Ω_n jest przeliczalna ilość to f₀⁰ i f₀ są sobie równe µ-prawie wszędzie na całej przestrzeni Ω:

µ({ω ∈ Ω : f₀⁰(ω) 6= f₀(ω)}) =

∞

X

n=1

µ({ω ∈ Ω_n : f₀⁰(ω) 6= f₀(ω)}) = 0.

Teraz przejdziemy do ogólniejszego Twierdzenia Radona-Nikodyma, w któ-rym miara ν może być dowolna. Ta wersja nie jest już tak dobrze znana. W książce Halmosa jest wymieniona jako ćwiczenie, patrz [7, VI.31(7)]. Poniż-szy dowód oparty jest o rozumowanie przedstawione w książce Rao [13, 5.4.1]

(gdzie jest rozpatrywany przypadek, gdy µ jest miarą skończoną). Nowym ele-mentem w przypadku, gdy ν jest dowolną miarą, jest to że musimy dopuścić pochodną Radona-Nikodyma ^dν_dµ : Ω → R⁺= [0, ∞] przyjmującą wartość ∞.

Twierdzenie 2.15 (Radona-Nikodyma dla dowolnej miary absolutnie ciągłej względem miary σ-skończonej). Niech µ, ν będą miarami na przestrzeni mie-rzalnej (Ω, Σ), gdzie ν jest dowolna, a µ σ-skończona. Jeżeli ν  µ to istnieje Σ-mierzalna funkcja f₀ : Ω → R⁺ taka, że

ν(A) =

Z

A

f₀dµ, dla A ∈ Σ.

Funkcja f₀ jest wyznaczona jednoznacznie µ-prawie wszędzie. Ponadto funkcja f₀ jest µ-prawie wszędzie skończona na zbiorach, na których miara ν jest σ-skończona.

Dowód. Załóżmy najpierw, że µ jest skończona, tzn. µ(Ω) < ∞. Niech Σ_ν := {A ∈ Σ : A ⊆

∞

[

n=1

A_n, A_n∈ Σ, ν(A_n) < ∞}

będzie rodziną zbiorów o ν-mierze σ-skończonej. Jasne jest, że Σ_ν jest σ-pierścieniem. Zauważmy, że supremum α := sup_A∈Σνµ(A) jest skończone, bo α ¬ µ(Ω) < ∞, i realizuje się dla pewnego A₀ ∈ Σ_ν. Rzeczywiście, dla dowolnego ciągu {A_n}^∞_n=1 ⊆ Σ_ν takiego, że lim_n→∞µ(A_n) = α mamy A0 := ^S∞_n=1An ∈ Σν oraz µ(A0) = α. Twierdzimy, że na dopełnieniu A⁰₀ zbioru A miara ν jest trywialna, tzn. przyjmuje tylko wartości 0 lub ∞.

Rzeczywiście, załóżmy nie wprost, że istnieje B ∈ Σ taki, że B ⊆ A⁰₀ oraz 0 < ν(B) < ∞. Wtedy B ∈ Σν, z definicji Σν, a zatem B ∪ A0 ∈ Σν. Ponadto, skoro ν  µ, to µ(B) > 0. Prowadzi do sprzeczności

α < µ(A₀) + µ(B) = µ(A₀t B) ¬ α. (2.8)

Zatem dla każdego B ∈ Σ zawartego w A⁰₀ mamy ν(B) ∈ {0, ∞}. Ponadto, skończona. Zatem na mocy Twierdzenia 2.14 istnieje funkcja mierzalna f₀ : A₀ →R⁺, wyznaczona jednoznacznie µ-prawie wszędzie, taka że

ν(A) =

Zatem pozostaje jedynie pokazać, że f0 jest wyznaczone jednoznacznie µ-prawie wszędzie na zbiorze A⁰₀, tzn. że jeżeli f₀⁰ : A⁰₀ → [0, +∞] jest funkcją mierzalną taką, że ν(B) = ^R_Bf₀⁰dµ dla każdego B ∈ Σ, B ⊆ A⁰₀, to f₀⁰ = +∞

µ-prawie wszędzie. Załóżmy nie wprost, że istnieje mierzalny zbiór B ⊆ A⁰₀ taki, że µ(B) > 0 oraz f₀⁰ < ∞ na B. Połóżmy, B_n := {ω ∈ B : f₀⁰(ω) ¬ n}.

Wtedy {B_n}^∞_n=1 ⊆ A⁰₀ oraz B_n % B, skąd lim_n→∞µ(B_n) = µ(B) > 0. Zatem dla dostecznie dużych n mamy µ(Bn) > 0, co implikuje, że ν(Bn) = ∞. To prowadzi do następującej sprzeczności

∞ = ν(B_n) =

Z

B

f₀⁰dµ ¬ nµ(B_n) < ∞.

To kończy dowód w przypadku, gdy miara µ jest skończona.

Jeśli µ jest σ-skończona i {Ωn}^∞_n=1 ⊆ Σ jest rozbiciem przestrzeni Ω na zbiory o µ-mierze skończonej, to możemy zastosować udowodnioną już tezę twierdzenia do miar skończonych ν i µ obciętych do zbioru Ω_n (porównaj dowód Twierdzenia 2.14). W ten sposób otrzymujemy funkcje fn : Ωn →R⁺ wyznaczone µ-prawie wszędzie, dla których

ν(A) =

Z

A

f_ndµ, A ∈ Σ, A ⊆ Ω_n,

oraz f_n jest µ-prawie wszędzie skończona na zbiorach, na których miara ν jest σ-skończona. Kładąc f₀ = ^P∞_n=1f_n ·1Ωn otrzymujemy poprawnie określoną funkcję Σ-mierzalną, która jest µ-prawie wszędzie skończona na zbiorach, na których miara ν jest σ-skończona. Ponadto dla dowolnego A ∈ Σ mamy

ν(A) =

∞

X

n=1

ν(A ∩ Ωn) =

∞

X

n=1

Z

A∩Ωn

fndµ =

Z

A

∞

X

n=1

fn1Ωn

!

dµ =

Z

A

f0dµ.

W szczególności, z powyższych rozważań wynika, że funkcja f₀ jest wyznaczo-na µ-jednozwyznaczo-nacznie (porówwyznaczo-naj dowód Twierdzenia 2.14).

Ogólne Twierdzenie

Radona-Nikodyma i miary lokalizowalne

3.1 Quasi-pochodna Radona-Nikodyma

Definicja 3.1. Quasi-funkcją na przestrzeni z miarą (Ω, Σ, µ) nazywamy ro-dzinę funkcji {fA}_A∈Σµ indeksowaną przez pierścień zbiorow o mierze σ-skończonej Σ_µ := {A ∈ Σ : A = ^S∞_n=1A_n, µ(A_n) < ∞} taką, że dla każdych A, B ∈ Σ_µ

(1) fA jest funkcją mierzalną znikającą µ-prawie wszędzie poza zbiorem A, (2) funkcje f_A i f_B równają się sobie µ-prawie wszędzie na A ∩ B.

Powiemy, że quasi-funkcja {fA}A∈Σµ jest nieujemna, jeżeli fA ­ 0 µ-prawie wszędzie, dla dowolnego A ∈ Σ_µ

Uwaga 3.2. Quasi-funkcje możnaby zdefiniować jako rodziny {f_A}_A∈Fµ in-deksowane względem σ-pierścieniem zbiorów o mierze skończonej Fµ := {A ∈ Σ : µ(A) < ∞}. Jednakże każdą taką rodzinę spełaniąjącą warunki (1) i (2) w powyższej definicji można rozszerzyć do quasi-funkcji {f_A}_A∈Σµ. Mia-nowicie, dla każdego zbioru A ∈ Σµ o mierze nieskończonej, można ustalić ciąg {A_n}^∞_n=1 ⊆ F_µ taki, że A = ^S∞_n=1A_n i położyć f_A(ω) = f_An(ω), jeśli ω ∈ A_n\^Tn−1_k=1A_k oraz f_A= 0 poza A.

Twierdzenie 3.3 (Ogólne Twierdzenie Radona-Nikodyma). Dla dowolnych miar ν, µ na tej samej przestrzeni mierzalnej (Ω, Σ), jeśli ν  µ, to istnieje quasi-funkcja {f_A}_A∈Σµ taka, że

ν(A) =

Z

A

f_Adµ, A ∈ Σ_µ. (3.1)

23

Quasi-funkcja {f_A}_A∈Σµ jest nieujemna i wyznaczona jednoznacznie µ-prawie wszędzie, tzn. dla innej takiej quasi-funkcji, {gA}_A∈Σµ mamy gA= fAµ-prawie wszędzie, dla każdego A ∈ Σ_µ.

Dowód. Dla każdego A ∈ Σµ możemy zastosować Twierdzenie 2.15 do miar ν i µ obciętych do σ-algebry Σ(A) := {A ∩ B : B ∈ Σ} na A. Wtedy istnieje nieujemna Σ(A)-mierzalna funkcja f_A taka, że ν(C) = ^R_Cf_Adµ dla każdego mierzalnego C ⊆ A. Ponadto funkcja fAz tymi własnościami jest wyznaczona jednozancznie µ-prawie wszędzie na A. Kładąc f_A = 0 poza A otrzymujemy nieujemną funkcję Σ-mierzalną na Ω spełniającą ν(A) = ^R_Af_Adµ. Zatem tak skonstruowana rodzina {fA}_A∈Σµ spełnia warunek (1) definicji. Ponadto, jeśli A, B ∈ Σ_µ, to dla wolnego mierzalnego C ⊆ A ∩ B mamy

ν(C) =

Z

C

f_Adµ =

Z

C

f_Bdµ =

Z

C

f_A∩Bdµ.

Zatem ze wcześniej wspomnianej jednoznaczności funkcji f_A, otrzymujemy, że f_A i f_B równają się µ-prawie wszędzie na A ∩ B funkcji f_A∩B. Stąd {f_A}_A∈Σµ jest żądaną quasi-funkcją.

Definicja 3.4. Quasi-funkcję {f_A}_A∈Σµ z Twierdzenia 3.3 będziemy oznaczać

dν

dµ i nazywać quasi-pochodną Radona-Nikodyma miary ν względem µ.

W świetle powższych rozważań naturalnym stają się dwa pytania. Po pierwsze kiedy quasi-funkcję {fA}A∈Σµ da się skleić do funkcji mierzalnej. To znaczy,

(1) Kiedy istnieje funkcja mierzalna f : Ω → R⁺ taka, że dla każdego A ∈ Σ_µfunkcje f i f_Arównają się sobie µ-prawie wszędzie na A?

Po drugie, jeśli taka funkcja f już istnieje, to kiedy wzór (3.1) da się rozciągnąć na wszystkie zbiory z Σ (niekoniecznie o µ-mierze σ-skończonej). To znaczy

(2) Kiedy funkcja f opisana w (1) jest pochodną Radona-Nikodyma miary ν względem µ?

W trywialny sposób taka funkcja f istnieje i jest pochodną Radona-Nikodyma, jeśli µ jest miarą σ-skończona, bo wtedy Ω ∈ Σ_µ i można wziąć f = f_Ω. W ogólnym przypadku Segal [18] i Zaneen [20] odpowiedzieli na te pytania odpo-wiednio: lokalizowalność oraz semi-skończoność. Poniżej dogłębnie omówimy te pojęcia.