Wybory strategiczne w małych firmach a ich zdolność do przetrwania

Każde przedsiębiorstwo, niezależnie od formy własności czy wielkości, dąży poprzez różnorodne działania do utrzymania się na rynku. Rozwijające się od lat 60. XX w. teorie i praktyki zarządzania strategicznego mają zabez-pieczyć firmę w realizacji tego celu. Posiadanie strategii działania jest bowiem warunkiem niezbędnym do rozwoju przedsiębiorstwa, co stwarza podstawy dla jego przetrwania (Pierścionek 1996, Obłój 2001, Romanow-ska 2004, Kaczmarek 2012).

Teoretyczne aspekty zarządzania strategicznego w małych firmach nie są szeroko omawiane w literaturze. Z jednej strony może to wynikać ze specyficznych właściwości małych firm utrudniających badania (Suszyński 2005), z drugiej zaś – strategie małych firm mogą mieć te same cechy, co strategie dużych organizacji (Ćwik 2011). Pomimo że małe firmy w więk-szości przypadków nie działają na podstawie oficjalnie sformułowanej strategii, nie znaczy to, że jej nie posiadają. Bezsporny jest jednak fakt, że samo zarządzanie strategiczne w małych firmach przebiega w inny sposób niż w dużych, co może mieć wpływ na sukces lub porażkę w działalności.

Jak zauważa K. Ćwik (2011, s. 31), stosowanie przez właścicieli małych firm strategii lub jej elementów może być często nieświadome, nie mają oni bowiem podstaw teoretycznych dotyczących aspektów zarządzania strate-gicznego. Wyniki badań (Strużyna, Orman 2000, Śledź [red.] 2010) wskazu-ją, że mikroprzedsiębiorcy sporadycznie dokonują świadomego wyboru strategii funkcjonowania firmy, nie posiadają też często żadnej spisanej strategii, polegają na intuicji i dostosowują się do sytuacji panującej na rynku. Charakterystykę zarządzania strategicznego w małych firmach pre-zentuje tab. 2.1.

Tabela 2.1. Charakterystyka zarządzania strategicznego w małych przedsiębiorstwach

Cecha Charakterystyka

Sposób formułowania strategii intuicyjny

Forma strategii nieformalna, niesprecyzowana

Zastosowanie technik analizy strategicznej brak, strategia oparta na doświadczeniu

Przedział czasu krótki (0,5–1 rok)

Koszt opracowania strategii niski

Implementacja strategii możliwa szybka (mały opór wobec zmian)

Kontrola realizacji strategii bezpośrednia

Możliwość zmiany strategii w krótkim czasie

Źródło: opracowano na podstawie: Bławat (red.) 2004, s. 39.

Z badań Orłowskiego i in.1 (2010, s. 45–47) wynikają następujące wnio-ski dotyczące stosowania strategii w małych i średnich przedsiębiorstwach: • przedsiębiorcy rzadko widzą sens i cel istnienia firmy głębszy niż tylko zapewnienie strumienia przychodów ze sprzedaży lub zysków; często nie dostrzegają też innowacyjnej funkcji firmy,

• w zakresie celów przeważają te o charakterze krótkookresowym (osiągnięcie zysku, dochodu), mniejszą wagę przywiązuje się do długofalo-wych elementów funkcjonowania firmy, takich jak budowa trwałych więzi z klientami, partnerami, pracownikami i otoczeniem; strategia służy walce o przetrwanie i zmaksymalizowaniu krótkookresowych korzyści,

• plany strategiczne, nawet gdy są przygotowane w postaci sformali-zowanej, mają raczej charakter ogólny, często ograniczający się do zdefi-niowania zakresu rynku i organizacji procesów zarządzania,

• przedsiębiorcy argumentują brak planów rozwojowych poczuciem braku sensu planowania2,

• pasywne podejście do prowadzenia biznesu: brak zainteresowania rozwojem firmy, zadowolenie z obecnego stanu, skupienie na doraźnym, operacyjnym planowaniu.

Decyzje strategiczne w małych przedsiębiorstwach uzależnione są w dużym stopniu od wiedzy i umiejętności przedsiębiorcy, a także moty-wów jego działania. Z drugiej strony cechy jakościowe małych firm również

1 Badania wykonano w 2009 r. na próbie 1206 mikro, małych i średnich przedsię-biorstw. Dodatkowo przeprowadzonych zostało 30 wywiadów pogłębionych.

2 J. Jeżak i in. (2004, s. 35) wskazują, że planowanie strategiczne może w małej firmie stworzyć szanse do osiągnięcia takich korzyści, jak: (i) udoskonalenie decyzji podejmowa-nych na podstawie informacji weryfikowapodejmowa-nych podczas realizacji strategii, (ii) lepsze ro-zumienie potrzeb klientów, (iii) doskonalenie zasad współpracy z klientami, (iv) większa wiedza o konkurentach, (v) bardziej efektywne wykorzystanie posiadanych zasobów, co jest ważne z punktu widzenia ograniczonych środków w małych firmach.

⁵³ mają wpływ na wybór strategii oraz na cały proces zarządzania strategicz-nego, a tym samym na osiągnięcie sukcesu lub niepowodzenie biznesu. W odniesieniu do motywów zakładania działalności gospodarczej motyw samorealizacji skłania do bardziej przemyślanych strategii w aspekcie obszarów działalności niż presja konieczności, spowodowana np. bezrobo-ciem. Osoby kierujące się potrzebą niezależności przy zakładaniu przedsię-biorstwa, często podejmują działalność w obszarze rynku znanego z po-przedniej pracy, nierzadko zabierając klientów swojemu byłemu pracodawcy.

Przedstawione dotychczas rozważania wskazują na częsty brak wiedzy wśród właścicieli-menedżerów na temat strategii i zarządzania strategiczne-go. Dotyczy to zarówno identyfikacji głównych podejść do tworzenia strategii, jak i zachowań oraz działań kadry zarządzającej organizacjami. Osoby o cechach i zachowaniach przedsiębiorczych często starają się znaleźć wy-tłumaczenie przyczyn niepowodzenia gospodarczego innych firm (ucząc się na błędach i pomyłkach, ale najlepiej cudzych). Wówczas pojawiają się liczne odniesienia z praktyki do teorii, w szczególności w zakresie wyboru głów-nych koncepcji zawartych w szkołach strategii (por. Obłój 2007). Zmiany, które obecnie zachodzą w gospodarce, często wyprzedzają teoretyczne opracowania wyjaśniające zachowania firm na rynku. Jednak już sam prze-gląd założeń głównych koncepcji wskazuje obszary, które musi wziąć pod uwagę przedsiębiorca, chcący w sposób świadomy kształtować zachowania firmy. Stosowane od wielu lat podejścia eksponowały proces długookreso-wego planowania, połączony z budową indywidualnej misji, wizji firmy, wyznaczenia celów i określania zadań (szkoła planistyczna). Duży nacisk kładziony był także na zdobywaniu pozycji firmy na rynku i na tej podstawie kształtowaniu relacji z konkurentami (szkoła pozycyjna). Podobnie dużo uwagi w licznych opracowaniach poświęcono tematyce zasobów w organiza-cji, szczególnie podkreślając specyfikę i trudność w imitacji kapitału firmy, w tym w szczególności kapitału intelektualnego (szkoła umiejętności, uczenia się i zasobów). Samo eksponowanie zasobu organizacji w wymiarze strate-gicznym zostanie także wskazane w rozdziale czwartym, przy analizie wybo-ru strategii dla małych firm. Nowsze koncepcje w głównej mierze były nakie-rowane na duże firmy. Dyskusja o specyficznych regułach pozwalających osiągnąć lepszą pozycję na rynku może z powodzeniem dotyczyć małych firm, ale większość podawanych przykładów i odniesień do tej szkoły traktu-je o dużych organizacjach lub grupach organizacji. Małe firmy mogą traktu-jednak wykorzystać prezentowane tu założenia w kontekście innowacji, w szczegól-ności innowacyjnych strategii oraz budowania sojuszy strategicznych lub innych form współpracy, opartej – jak w przypadku klastrów – na powiąza-niach sektorowych i regionalnych (Porter 2006), a także korzystać z przelot-nych szans, które stwarza otoczenie (szkoła prostych reguł). Ostatnia kon-cepcja w ujęciu K. Obłoja odnosi się przede wszystkim do większych firm, które jako sposób na redukcję ryzyka przyjęły stosowanie realnych opcji,

pozwalających lepiej zaplanować kierunki działań strategicznych, w tym pozyskanie zasobów dobranych do realizacji strategii.

Jak wynika z powyższych rozważań, nie ma bezpośrednich odniesień do małych firm w zaprezentowanym podziale szkół strategii organizacji. Jednoznacznej odpowiedzi w tym zakresie nie dostarcza również analiza cech szkół myślenia strategicznego, opracowanych przez autorów zagra-nicznych: szkoła projektowania (ang. the design school), szkoła planowania (ang. the planing school), szkoła pozycyjna (ang. the positioning school)3, szkoła poznania (ang. the cognitive school), szkoła uczenia się (ang. the learning school), szkoła władzy (ang. the power school), szkoła kulturowa (ang. the cultural school) oraz szkoła uwarunkowań środowiskowych (ang. the environmental school). Wyjątek stanowią szkoły: przedsiębiorcza (ang. the enterpreneurial school) oraz szkoła konfiguracji (ang. the configuration school), które mają zastosowanie w specyfice małych firm (por. Krupski 2009, Żuk 2011, Ćwik 2007).

Małe firmy nie mają zarówno zasobów, jak i możliwości zastosowania większości założeń wyżej wymienionych głównych szkół strategii. Można w związku z tym zadać sobie pytanie o przyczynę tego stanu rzeczy. Za główny czynnik ograniczający uznaje się w przypadku małych firm osobę jej właściciela-menedżera oraz ograniczone zasoby firmy. Wymieniane przez D. Storeya czynniki wzrostu małych firm obejmują m.in. obydwa te obszary (Storey 1994). Ograniczenia w nich występujące przekładają się nie tylko na brak wzrostu tych przedsiębiorstw, lecz także na przyczyny ich wejścia na ścieżkę niepowodzenia gospodarczego. Poza składowymi wymienionymi przez D. Storeya można wskazać cechy przedsiębiorców i małych firm, które wywołują problemy z zarządzaniem strategicznym. Zestawienie to prezentuje tab. 2.2.

Tabela 2.2. Cechy małych przedsiębiorstw i wynikające z nich problemy w zarządzaniu strategicznym

Cecha Problemy zarządzania strategicznego

1 2 Osobista samodzielność przedsiębiorcy – jest on właścicielem kapitału i jednocześnie zarządza przedsiębiorstwem

Przedsiębiorca zna wszystkie problemy związane z przedsię-biorstwem, ale jednocześnie jest skupiony na ich doraźnym rozwiązywaniu. Mnogość bieżących problemów powoduje skoncentrowanie się na działaniach operacyjnych i brak orientacji na przyszłość. Może to powodować niedostrzeganie potrzeby wprowadzania zasadniczych zmian rozwojowych, a także trudności z dostępem do informacji rynkowych i ich przetworzeniem.

3 Obie wymienione szkoły występują także w podziale według K. Obłoja (2007).

⁵⁵

1 2

Często jedyne źródło dochodów i podstawa egzystencji

Pełna odpowiedzialność majątkowa

Cecha ta często skłania przedsiębiorców do niepodejmowania przedsięwzięć mogących przynieść duże korzyści, lecz obar-czonych większym ryzykiem niepowodzenia.

Praca na rzecz przedsię-biorstwa również członków rodziny

Logika podejmowania decyzji w firmach rodzinnych może mieć podłoże zarówno racjonalne (ekonomiczne), jak i emocjonalne (związane z relacjami między członkami rodziny). Problemy wewnątrzrodzinne mogą hamować podejmowanie skutecz-nych decyzji strategiczskutecz-nych (sukcesja, zmiana pokoleń). Ograniczony dostęp do

źródeł finansowania ^{Finansowanie małego przedsiębiorstwa odbywa się głównie ze} środków właściciela i jego rodziny oraz kredytów bankowych. Ograniczone środki finansowe często nie pozwalają na wybór części strategii działania i powodują ograniczenie działalności do określonego fragmentu rynku.

Brak zatrudniania specjalistów, zarówno ekonomicznych, jak i technicznych

Niezatrudnianie specjalistów powoduje, że strategia sformu-łowana przez przedsiębiorcę jest wypadkową jego wiedzy i umiejętności oraz doświadczenia nabytego w trakcie prowa-dzenia działalności. Jego wybór jest więc często intuicyjny i może być obarczony większym błędem. Pomocne w opraco-wywaniu strategii w małych firmach może być korzystanie z doradztwa zewnętrznego.

Źródło: opracowanie własne na podstawie: Haus, Szustak 2005, s. 31–46, Safin 2002, Łuczka 2001.

Wymienione w tab. 2.2 trudności w aspekcie zarządzania strategiczne-go stanowią realne źródło ograniczonestrategiczne-go wykorzystania strategii oraz strategicznego zarządzania w małych firmach, a także uwypuklają koniecz-ność wyboru strategii dopasowanej do możliwości i potrzeb tych firm.

W nawiązaniu do omawianych problemów warto wskazać współczesne podejścia do strategii organizacji, które zawierają wyraźną orientację na wielkość firmy, stosowane w niej rozwiązania organizacyjne (np. struktura organizacyjna promienista – prosta), powiązania outsourcingowe, formy współpracy z innymi organizacjami itp. Znajduje to odzwierciedlenie w badaniach naukowych oraz opracowaniach tematu. W ostatnich latach pojawiły się nowe spojrzenia na budowę strategii organizacji działających w ciągle zmieniającym się, burzliwym otoczeniu. Koncepcje organizacji funkcjonujących na krawędzi chaosu, bez wyraźnie określonych celów, eksperymentujących i poszukujących optymalnych rozwiązań (Brown, Eisenhardt 1998), wykorzystujących okazje i formułujących proste reguły zamiast celów strategicznych (Eisenhardt, Sull 2001) próbują wyjść na-przeciw wyzwaniom turbulentnego otoczenia. Zdaniem R. Krupskiego stra-tegie organizacji działających w zmieniającym się otoczeniu powinny być

elastyczne i nastawione na wykorzystywanie okazji, co można osiągnąć poprzez (Krupski 2009, s. 99–100):

• rezygnację z opisu przyszłości firmy w kategoriach produktowo- -rynkowych na rzecz opisu strategii w kategoriach zasobów, które warun-kują skuteczne wykorzystywanie okazji,

• założenie, że im dłuższy horyzont czasu, tym więcej w strategii po-winno być zagadnień dotyczących pozyskiwania i wykorzystywania za-sobów,

• założenie, że treścią strategii powinien być plan tworzenia warun-ków do wykorzystywania okazji lub proste zasady działania organizacji,

• przyjęcie, że jedyną postacią strategii w kategoriach produktowo- -rynkowych jest jej dynamiczna postać w formie scenariuszy lub opcji,

• niezbilansowanie planu strategicznego z założonymi przesadnie am-bitnymi celami lub nadmiarem zasobów.

P. Skat-Rørdam (2001) definiuje okazje jako pewne zdarzenia, sploty okoliczności, umożliwiające osiągnięcie nieplanowanych korzyści, zarówno materialnych, jak i niematerialnych, które wraz z wyzwaniami stanowią filar tzw. zamiaru strategicznego. Zamiar strategiczny to według P. Skat- -Rørdama cel wiodący, który stanowi główny wyznacznik działań o charak-terze strategicznym w małych firmach.

Koncepcja ta jest szczególnie istotna z punktu widzenia kluczowej, we-dług wielu autorów, cechy małych przedsiębiorstw, jaką jest ich elastycz-ność w dostosowywaniu się do zmian zachodzących w otoczeniu, co powin-no sprzyjać osiąganiu sukcesu przez te firmy. Z drugiej strony, identyfikacja oraz wykrywanie okazji może być utrudnione z uwagi na wymienione wcześniej cechy małych firm i związane z nimi problemy zarządzania: (i) bariery informacyjne spowodowane ograniczonym dostępem do wiedzy o otoczeniu4, (ii) brak czasu na dogłębną analizę informacji, (iii) ograniczo-ne środki finansowe, które nie pozwalają na wykorzystanie dostrzeżonych okazji.

Pomimo istotnych różnic co do samej koncepcji budowy strategii ma-łych firm, można jednak wskazać pewne wspólne cechy. W szczególności koncepcje strategii małych firm wymagają od osób nimi zarządzających (np. przedsiębiorców) spójności reakcji w określonym czasie, posiadania świadomego i zaakceptowanego przez przedsiębiorcę modelu biznesowego, przyjęcia ścieżki rozwoju organizacji wzrostu wewnętrznego i/lub wzrostu zewnętrznego (por. Zelek 2008). Brak tych elementów wywołuje efekt „ugrzęźnięcia” przedsiębiorstwa, który może doprowadzić do wejścia firmy na ścieżkę niepowodzenia gospodarczego. Nie tylko brak strategii jest groźny dla wzrostu i rozwoju małych firm, lecz także jej niewłaściwy wybór

4 Bariery informacyjne małych firm zostaną szczegółowo omówione w rozdziale czwartym.

⁵⁷ i realizacja. Brak strategii lub błędy w strategii są podstawą uwidaczniają-cych się później symptomów pogarszającej się sytuacji przedsiębiorstwa, jak i przebiegu samych kryzysów, które z czasem zmieniają swoją skalę, stając się często końcowym objawem poprzedzającym niepowodzenie gospodarcze. Aby firma mogła przetrwać na rynku, wybór dominującej koncepcji strategii staje się kluczowym czynnikiem chroniącym przedsię-biorcę przed wejściem jego firmy na ścieżkę niepowodzenia gospodarczego.