Syn SołtySa rektorem uniwerSytetu krakowSkieGo
Jakub linetty*
wStęP
M
yśląc o uczonych doby renesansu, profesorach Akademii Kra-kowskiej i innych intelektualistach czy literatach działających w XVI w., zazwyczaj wiążemy ich z najwyższymi warstwami społecznymi, głównie możnowładztwem i szlachtą, sporadycz-nie z miejskim patrycjatem. Wszakże podziały stanowe w XVI-wiecznej Rzeczpospolitej były ugruntowane i wspierały uprzywilejowany status szlachty. Warstwa chłopska była w tym systemie wyraźnie upośledzo-na, a zarazem najuboższa. Co więcej, ramy legislacyjne, gospodarka fol-warczno-pańszczyźniana wraz z dominacją właścicieli ziemskich, mocno ograniczały możliwości jakiejkolwiek zmiany sytuacji ekonomicznej lub prawnej. Nieliczne wprawdzie, ale istotne kariery osób wywodzących się z warstwy chłopskiej pozostają znane niemal wyłącznie w gronie history-ków. Dlatego też warto przypomnieć życie i dokonania Antoniego z Na-pachania, rektora Akademii Krakowskiej i szkoły katedralnej na Wawelu, pisarza kontrreformacyjnego i kapelana króla Zygmunta Augusta, który przyszedł na świat w podpoznańskiej wsi Napachanie w rodzinie tamtej-szego sołtysa, Marcina.* Doktorant w Instytucie Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
nauKowym o Kiem
Pochodzenie i młodość antonieGo z naPachania O pochodzeniu i młodości Antoniego z Napachania wiemy bardzo nie-wiele. Wywodził się z rodziny chłopskiej. Był synem Marcina, wielolet-niego sołtysa Napachania. Należał więc najprawdopodobniej do jednej z zamożniejszych – o ile nie najzamożniejszej – rodzin we wsi.
Antoni przyszedł na świat w 1494 roku w małej wielkopolskiej wsi Na-pachanie, położonej na północny zachód od Poznania przy szlaku do Sza-motuł1. Była to wieś lokowana około sto lat wcześniej, należąca do parafii Cerekwica. Pierwsza wzmianka o Napachaniu z 1394 roku zachowała się w Aktach Grodzkich Poznańskich. Mówi ona o kmieciu Michale, kowalu z Napachania, który prowadził spór o 7 grzywien z Janem (Czarnkow-skim), sędzią poznańskim, i Mikołajem (z Wenecji), sędzią kaliskim.
Osadnictwo na tym terenie z pewnością jednak było wcześniejsze.
W świetle najnowszych badań archeologicznych, przeprowadzonych w 2013 roku przez Andrzeja Krzyszowskiego, już w mezolicie (środkowa epoka kamienia) teren ten zasiedlała niewielka populacja ludzka. Funk-cjonowały tu również późniejsze osady, w tym kultury łużyckiej i z wcze-snego średniowiecza2.
Nie wiemy, jakie były początki edukacji Antoniego z Napachania, jed-nakże przed wyjazdem na studia do Krakowa musiał wykazać się sporymi zdolnościami, aby uzyskać finansowe wsparcie i patronat jakiegoś możne-go. Początkowo Antoni mógł się kształcić w szkole parafialnej w Cerekwi-cy, później prawdopodobnie kontynuował naukę w Poznaniu, gdzie funk-cjonowała w tym czasie szkoła katedralna, wokół której zgromadziło się środowisko osób przejawiających zainteresowania intelektualne. Ówcze-snym biskupem poznańskim był Jan Lubrański, znany ze swoich zainte-resowań intelektualnych i humanistycznych. W późniejszym okresie zało-żył on słynną poznańską Akademię Lubrańskiego, wcześniej zaś wspierał zdolną młodzież w zdobywaniu wykształcenia akademickiego. Lubrański dostrzegał bowiem konieczność odpowiedniego kształcenia duchowień-stwa. Dlatego też w biskupie poznańskim upatrujemy prawdopodobnego patrona i mecenasa Antoniego z Napachania w pierwszych latach studiów w Krakowie.
1 Współcześnie w gminie Rokietnica.
2 A. Krzyszowski, Wyniki badań wykopaliskowych na stanowisku archeologicznym NAPACHANIE, stan. 59 (AZP 51-26, nr 201), gm. Rokietnica, w powiecie poznańskim, w woj. wielkopolskim, Poznań 2014 (maszynopis udostępniony dzięki życzliwości autora).
W tym kontekście warto powrócić do bezpośredniego, napachańskiego otoczenia. Okazuje się bowiem, że Antoni nie był jedynym, ani też pierw-szym studentem Akademii Krakowskiej wywodzącym się z Napachania.
Jako pierwszy rozpoczął w niej naukę Maciej, wzmiankowany 18 maja 1491 roku w Albumie studiosorum jako Mathias Alberti de Napachany, dioc. Posnaniensis3. W kolejnym roku został wymieniony w Aktach rek-torskich ze względu na chuligański wybryk, którego się dopuścił. W sierp-niu 1492 roku Maciej z Napachania, w towarzystwie innych studentów, miał zakłócić wykład bakałarza Jana z Kościana, krzycząc: „Iste cacalarius legere ignorat”!4, co można wyłożyć w języku polskim w następujących słowach: „Ten zasraniec czytać nie potrafi”5! Sprawa trafiła do sądu rek-torskiego, a Maciej został ukarany.
Pod datą 18 kwietnia 1501 roku w Albumie studiosorum został wpisa-ny kolejwpisa-ny Maciej, syn Marcina z Napachania6. Być może był to starszy brat Antoniego, którego ojciec również nosił imię Marcin. Źródła wspo-minają także Wacława, syna Jana z Napachania, który rozpoczął studia na Akademii Krakowskiej w 1527 roku7.
Studia na akademii krakowSkiej i PóźniejSza kariera uniwerSytecka
Antoni z Napachania został żakiem krakowskiego Uniwersytetu w roku 1511, gdy rektorem uczelni był Maciej z Miechowa, jeden z najwybitniej-szych polskich intelektualistów tego okresu, autor pierwszej drukowa-nej książki poświęcodrukowa-nej dziejom Polski, Chronica Polonorum8. Świadczy o tym wpis w Albumie Studiosorum z dnia 22 września, potwierdzający wniesienie opłaty w wysokości 6 groszy9. Bakalariat uzyskał w roku 1513, a magisterium w roku 1519, w trakcie ponownego rektoratu Macieja
3 Album studiosorum Universitatis Cracoviensis, t. II, Cracoviae 1897, s. 9.
4 Acta Rectoralia Almae Universitatis Studii Cracoviensis, tomus primus, ed. T. Wisłocki, Cracoviae 1893-1897, s. 319-320.
5 J. Wiesiołowski, Polscy współtowarzysze studiów Jana Lubrańskiego, „Kronika Mia-sta Poznania”, 1999, nr 2, s. 46.
6 Album studiosorum, t. II, s. 72.
7 Tamże, s. 240.
8 Maciej z Miechowa, Chronica Polonorum, Cracoviae 1519, 1521.
9 Album studiosorum, t. II, s. 132; zob. Metrica seu Album Studiosorum Universitatis Cracoviensis, P. 2, inde ab anno 1509 usque ad annum 1551, s. 34.
XVi-wieczna kariera antonieGo z naPachania
z Miechowa. Niewiele wiemy o samym przebiegu studiów Antoniego.
Z całą pewnością szybko trafił do kręgu uczniów Jerzego Libana z Le-gnicy, który był pionierem i fundatorem krakowskiego studium języka greckiego.
Wkrótce po ukończeniu Akademii Antoni objął ważną funkcję rektora szkoły katedralnej na Wawelu. Sprawował ją w latach 1520-1526. Szkoła wawelska funkcjonowała od XIII w., w czasach Antoniego nastawiona była głównie na kształcenie kleryków10. Jej uczniami byli wówczas ludzie o skromnym pochodzeniu, często wywodzący się z rodzin chłopskich.
Przedstawiciele wyższych stanów pragnący uzyskać kościelne godności udawali się przeważnie na Wydział Teologiczny Akademii Krakowskiej.
Jak pisał Leszek Hajdukiewicz, „droga do kariery duchownej i świeckiej nie prowadziła przez izby szkoły wawelskiej. Wypełniali je natomiast ni-komu nieznani sulejowianie, prudniczanie i kazimierzanie o plebejskich, prostych imionach”11. Niemniej, szkoła katedralna wawelska przeżywała wówczas okres rozkwitu, dzięki działalności opiekującego się nią schola-styka Mikołaja Bedleńskiego, należącego do kapituły katedralnej. Bedleń-ski podjął się starań o budowę nowego gmachu dla szkoły, który ukończo-no w latach 1531-1533. Ponadto dbał o odpowiednich nauczycieli. Jak pisze historyk: „Wśród rektorów tego okresu spotykamy szereg nazwisk zasłużonych potem profesorów i docentów Akademii Krakowskiej, wy-bitnych humanistów tej miary, jak Antoni z Napachania, Michał z Wiślicy, Szymon Zacjusz i Walenty z Rawy, co świadczy o wielkiej wadze, jaką przykładał Bedleński do zapewnienia szkole odpowiedniego personelu nauczycielskiego”12.
10 L. Hajdukiewicz, Krakowska szkoła zamkowa 1510-1801, [w:] Studia do dziejów Wawelu, t. 1, Kraków 1955, s. 205.
11 Tamże, s. 207.
12 Tamże, s. 218-219.
Fragment strony z Album Studiosorum, z wpisem immatrykulacyjnym Antoniego z Napachania z 1511 roku
Szczegóły działalności Antoniego z Napachania w szkole katedralnej nie są nam znane. Możemy jednak przypuszczać, że jego praca była doce-niana, skoro w 1524 roku otrzymał prepozyturę w Bieżanowie po śmierci tamtejszego proboszcza Marcina13. Godność tę sprawował prawdopodob-nie do 1554 roku.
Po ukończeniu studiów Antoni rozpoczął również karierę wykładowcy na Akademii Krakowskiej. Od półrocza zimowego 1521 roku wykładał jako extraneus simpliciter, a w latach 1522-1525 jako de facultate14. Te-matyka jego wykładów dotyczyła greki i łaciny. Wykładał literaturę an-tyczną: Wergiliuszowską Eneidę i dzieła Waleriusza15. Pod wpływem do-świadczeń z wykładów Antoni postanowił wydrukować antyczne dzieło do nauki języka łacińskiego autorstwa eliusza Donatusa. Książka Donati grammatici illustris Barbarismus et Anthonij Nebrissenis była drukowana w 1523 roku w Krakowie16.
W latach 1526-1528, wzorem wielu innych wykładowców w tym okresie, Antoni udzielał prywatnych lekcji. Jego uczniem był znany póź-niej pisarz i myśliciel kontrreformacyjny, Stanisław Orzechowski. W ra-mach lekcji przerabiali dzieło erazma z Rotterdamu Apophtegmata17. Warto tu zaznaczyć, że niderlandzki uczony był jednym z największych autorytetów dla Antoniego z Napachania. Niestety, współpraca Antonie-go z Orzechowskim znalazła swój finał w sądzie rektorskim w 1530 roku.
Orzechowski, nie mogąc zapłacić za lekcję, zostawił Antoniemu książkę erazma, o której zwrot później wytoczył proces18. Po roku 1539 Antoni
13 Archiwum Kapitulne na Wawelu, Acta actorum, t. 3, k. 3-3v.: „[…] parochailem in Bieżanowo Cracoviensi dioc. postmortem […] honorabilis Martinae ipsuis […] canonici honorabilem dom Mgri Antonius de Napachanye Rectorem…”.
14 H. Barycz, Historia Uniwersytetu Jagiellońskiego w epoce humanizmu, Kraków 1935, s. 413-414; K. Morawski, Historia Uniwersytetu Jagiellońskiego. Średnie wieki i Odro-dzenie, t. II, Kraków 1900, s. 255.
15 K. estreicher, Bibliografia polska. Stólecie XV-XVIII w układzie abecadłowym, cz. 3, t. 12 [N: O], Kraków 1909, s. 30-31.
16 Antoni z Napachania, Donati grammatici illustris Barbarismus et Anthonij Nebris-senis, Cracoviae 1523.
17 H. Barycz, Historia Uniwersytetu…, s. 413-414.
18 Acta rectorialia, t. I, (3013), s. 782: „Die Martis xvij Maij. Venerabilis mgr. Anthonius Napachaniensis per Nobilem Stanislaum Orzijechowskij, canonicum Przijemijslijensem, cittatus, comparuit pro libro apud eundem „Apothegnatum” Erasmi Roterodamj impig-noratum, quod et idem dnus mgr. Anthonius fassus est. Vbi ex confessatis dnus rector hinc ad feriam sextam mandauit eidem dno Orzijechowskij in manus datus hinc tamen, quod actio dni mgrj prenominatj reseruatur action cum dno Orzijechowskij pro diligencia et
XVi-wieczna kariera antonieGo z naPachania
kontynuował swoje wykłady na Wydziale Teologicznym, na którym dok-toryzował się w 1541 roku19.
Największym osiągnięciem Antoniego w świecie akademickim było trzykrotne pełnienie funkcji rektora Akademii Krakowskiej, począwszy od semestru zimowego 1552 roku, po semestr letni 1553 roku20. Wybór
labore ipsius, quem subijt in erudicione et studio ipsius et fratris, et ibidem circa libri res-titucionem dnus Orzijechowskij tenebitur soluere impignoracionem librj etc. Presentibus ibidem notario et multa familia dominj”.
19 W. Wisłocki, Z przeszłości Uniwersytetu Jagiellońskiego, „Przegląd Powszechny”
1889, t. XXI, s. 236.
20 Kronika Uniwersytetu Jagiellońskiego od r. 1864 do r. 1887 i obraz jego stanu dzisiej-szego wraz z rzeczą o rektorach od czasów najdawniejszych, Kraków 1887, s. XXXVIII.
Fragment wzmianki o nadaniu prepozytury w Bieżanowie Antoniemu z Napachania, Archiwum Kapitulne na Wawelu, Acta actorum, t. 3, k. 3
na rektora świadczył o dużym autorytecie, bowiem elekcji dokonywali wszyscy członkowie Uniwersytetu, zarówno profesorowie, jak i żacy. Po wyborze rektorzy otrzymywali insygnia uczelni oraz Acta Rectoralia. Re-zydowali oni w Collegium Maius, gdzie znajdowało się mieszkanie rek-torskie. Do ich głównych obowiązków należało przewodniczenie sądom, którym podlegała Akademia.
kariera duchowneGo
Ścieżkę kariery duchownego Antoni obrał prawdopodobnie już w trakcie studiów na Akademii Krakowskiej. Nie wiemy, kiedy uzyskał święcenia kapłańskie, lecz w 1520 roku wybrano go na rektora szkoły katedralnej
Drugi fragment wzmianki o nadaniu prepozytury w Bieżanowie Antoniemu z Napachania, Archiwum Kapitulne na Wawelu, Acta actorum, t. 3, k. 3v
krakowskiej, a w 1526 roku został proboszczem w Bieżanowie (dziś część Krakowa). Prepozytura bieżanowska stanowiła wynagrodzenie za dobrze pełnioną funkcję rektora szkoły wawelskiej21. W kolejnych latach Antoni związał się z kościołem św. Floriana na Kleparzu w Krakowie. Kościół ten od dawna był ściśle związany z Akademią Krakowską (znajdował się pod jej częściowym patronatem), a jego kanonikami zostawali przeważ-nie profesorowie uczelni22. Po raz pierwszy jako kanonika przy koście-le św. Floriana Antoniego z Napachania wymieniano w 1535/1536 roku w Actach Rectoraliach23. Dziekanem św. Floriana został natomiast w 1553 roku, pełniąc funkcję rektora Akademii Krakowskiej24. Dziekania św. Flo-riana stanowiła najprawdopodobniej nagrodę dla Antoniego, związaną z protekcją króla Zygmunta Augusta, którego był kapelanem. Funkcję tę Antoni pełnił aż do śmierci w 1561 roku25.
encHiridion… – najważniejSze dzieło antonieGo z naPachania
Antoni z Napachania, jako wykładowca uniwersytecki, kapelan królewski i dziekan św. Floriana, był zagorzałym przeciwnikiem reformacji. Potra-fił łączyć wczesną myśl kontrreformacyjną z renesansowym humanizmem erazma z Rotterdamu. Swoje poglądy najpełniej przedstawił w książce Enchiridion to jest książki ręczne o nauce chrześcijańskiej, czego się
chrze-21 Archiwum Kapitulne na Wawelu, Acta …, k. 3-3v; L. Hajdukiewicz, Krakowska szko-ła…, s. 219.
22 K. Ożóg, Kolegiata w służbie nauki. Nadanie prebend świętofloriańskich przez Włady-sława Jagiełłę Uniwersytetowi Krakowskiemu, [w:] Studia z dziejów kościoła św. Floriana w Krakowie, red. ks. J. Kliś, Kraków 2007, s. 19-33.
23 Acta Rectoralia, t. I, (3362), s. 326: „Die Mercurij xv Marcij. Honorabilis mgr. Marti-nus de Garbari, canonicus, ecclesie S. Floriani, ad instanciam mgri Antonij de Nadabach-any, collegiate maioris Collegij, legittime de mandato domini cittatus, et non comparens in termino sibi assignato pro die hodierna, instante mgro Antonio prefato, pronunciatur contumax. In presencia Honor. Dnorum Iacobi de Cleparz, s. teologie professoris, decani s. Floriani, et Alberti de Pylzno, decretorum dris, et me Valentino, seruo Vniersitatis”.
24 Album studiosorum, t. 3, s. 3; Acta rectoralia, t. 2, s. 192. Album Studiosorum, t. 3, s. 5; Acta Rectoralia, t. II, s. 199.
25 Datę 1 września 1561 roku podają wszystkie współczesne biogramy Antoniego z Na-pachania, w tym H. Barycz, Antoni z Napachania (hasło), Polski Słownik Biograficzny, t. I, Kraków 1935, s. 136. Datę 13 stycznia 1562 roku podał jedynie e. Marylski, Wspo-mnienia zgonu zasłużonych w narodzie Polaków, Warszawa 1829, s. 11.
ścijański człowiek dzierżeć ma, czasu niniejszej różności wiary, wydanej w Krakowie, w drukarni Szarfenbergów26. Była to jedna z pierwszych książek pisanych w języku polskim. Co interesujące, już wcześniej Anto-ni z NapachaAnto-nia publikował polemikę z luteranami w języku łacińskim w pracy Loci communes fidei catholicae contra Lutheranos (Jedna
i nie-26 Antoni z Napachania, Enchiridion to jest książki ręczne o nauce chrześcijańskiej, Kra-ków 1558.
Strona tytułowa najważniejszego dzieła Antoniego z Napachania, Enchiridion, z 1558 roku
podzielna wiara katolicka przeciw luteranom)27. Dzieło było dedykowane Stanisławowi Tęczyńskiemu, wojewodzie krakowskiemu, związanemu bli-sko z dworem króla Zygmunta Augusta.
Antoni z Napachania jako jeden z pierwszych intelektualistów uznał konieczność pisania i publikowania prac w języku polskim. W liście skie-rowanym do Stanisława Tęczyńskiego tłumaczył: „Wiele ludzi uczonych i świętych pisało po łacinie przeciwko Luterowi i niektórym jego naśla-dowcom, a wszakoż małe polepszenie w ludziach za tym pisaniem być widziemy [...]. Na co bacząc, i to sobie rozważając, nie chciałem po łacinie ale po polsku pisać: ku łatwiejszemu każdego porozumieniu [...]”28. Praca Antoniego ma spore znaczenie w dziejach literatury polskiej.
Głównie przez to, że jest jedną z pierwszych książek powstałych w języku polskim, torujących drogę do tłumaczenia na język polski Pisma Świę-tego. Pierwsze tłumaczenie, tzw. Biblia Leopolity, ukazało się kilka lat później, w 1561 roku. Powstało ono w kręgu osób związanych z kolegiatą św. Floriana na Kleparzu w Krakowie, a zatem w środowisku, do którego należał również Antoni z Napachania29.
Henryk Barycz, przez wiele lat zajmujący się dziejami nauki i Uniwersy-tetu Jagiellońskiego, ocenił książkę Antoniego następująco: „Samo dzieł-ko, poświęcone wykładowi głównych kwestii spornych, wykazuje duże oczytanie autora i erudycję, czerpaną z Biblii i pism Ojców Kościoła”30.
antoni z naPachania w Pamięci Potomnych Działalność Antoniego z Napachania była długo i dobrze pamiętana w Kra-kowie, zwłaszcza w środowisku kanoników św. Floriana na Kleparzu.
W początkach XVII w. pisarz Szymon Stawropolski związany z kolegiatą na Kleparzu uwzględnił Antoniego w swoim dziele o stu najwybitniejszych pisarzach polskich pt. Setnik pisarzy polskich31. Dzięki niemu przetrwało kilka bezcennych informacji na temat Antoniego z Napachania.
27 K. estreicher, Bibliografia polska…, s. 30-31.
28 Antoni z Napachania, Enchiridion to jest…, epistoła, s. II.
29 e. Belcarzowa, Polskie i czeskie źródła przekładu Biblii Leopolity, Kraków 2008, s. 8.
30 H. Barycz, Historia Uniwersytetu…, s. 413-414.
31 S. Stawropolski, Scriptorum Polonicorum Hekatonias…, Fraknfurtae 1627, s. 50- -51; zob. tenże, Setnik pisarzów polskich albo pochwały i żywoty stu najznakomitszych pisarzów polskich, przeł. J. Starnawski, wstęp J. Starnawski i F. Bielak, Kraków 1970, s. 111-112.
Z relacji Stawropolskiego wiemy np., że Antoni miał sławę wybitnego kaznodziei i uchodził za wyjątkowo świątobliwego: „trwał w opinii tak wielkiej niewinności i świętości, że nawet z najdalszych okolic zjeżdżano się, by go widzieć i słyszeć, gdy miał głosić kazanie”32. Pamiętano o tym również po śmierci Antoniego w 1561 roku w jego rodzinnych stronach.
Stawropolski przytoczył także interesującą historię poświadczającą, że również w Poznaniu Antoni z Napachania był z wielką czcią wspominany:
„Tenże Antoni ukazał się w kilka lat po przejściu do niebieskiego żywota Rochowi z Poznania, mężowi wielkiej niewinności, jako zwiastun szczę-śliwej śmierci, cały jaśniejący światłem i wezwał go za sobą bez żadnego cierpienia ni choroby. Roch położywszy na stole księgę świętą, którą wła-śnie wtedy szczęśliwym wypadkiem czytał, ukląkł na środku izby, i polecił swą duszę Bogu. Widział to tylko chłopiec pańszczyźniany, który na ten widok osłupiał i ze strachu uciekł”33.
W dziele Stawropolskiego znajdujemy również wiersz autorstwa Jaku-ba Vitelliusa poświęcony Antoniemu z Napachania:
Gdy Antoni przyjęty został W świętych siedzibach bogów, Ujrzał, jak gdyby ze wspaniałej widowni I najbardziej przekonywająco, jak umiał,
Opowiedział swym słuchaczom, Jak wielka jest nagroda za małe nawet trudy34.
Współcześnie pamięć o Antonim jest kultywowana również, a może nawet przede wszystkim, w jego rodzinnej miejscowości – Napachanie.
Jego imię nosi tamtejsza szkoła podstawowa, na której znajduje się tablica upamiętniająca wybitnego uczonego. W roku 2014, w trakcie obchodów 620-lecia Napachania oraz 520-lecia narodzin Antoniego z Napachania, odsłonięto rzeźbę przedstawiającą wizerunek uczonego. W ramach upa-miętnienia tego wydarzenia powstał niniejszy artykuł, planowana jest również osobna publikacja poświęcona życiu i dokonaniom uczonego.
32 Tamże, s. 111-112.
33 Tamże.
34 Tamże.
XVi-wieczna kariera antonieGo z naPachania
PodSumowanie
Antoni z Napachania pozostaje mało znanym w powszechnej świadomo-ści uczonym. Dlatego też mam nadzieję, że artykuł ten przyczyni się do rozpowszechnienia wiedzy o Antonim i jego karierze uczonego i duchow-nego. Jego życie i dzieło jest bowiem warte zapamiętania. Niewiele mamy w polskiej historii przedrozbiorowej podobnych wspaniałych przykładów karier osób o chłopskich korzeniach.
Rzeźba upamiętniająca Antoniego z Napachania, znajdująca się w szkole w jego rodzinnej wsi, wykonana z okazji jubileuszu placówki oraz 620-lecia Napachania,
fot. Jakub Linetty
kalendarium 1492 – narodziny Antoniego
1511 – rozpoczęcie studiów na Akademii Krakowskiej 1519 – ukończenie studiów na Akademii Krakowskiej
1520-1526 – sprawowanie funkcji rektora krakowskiej szkoły katedralnej na Wawelu
1521 – wykłady na Akademii Krakowskiej jako extraneus simpliciter 1522-1525 – wykłady de facultate
1523 – wydanie podręcznika do łacińskiej gramatyki eliusza Donatusa 1524 – objęcie prepozytury bieżanowskiej
1524-1554 – probostwo w Bieżanowie
1526-1528 – prywatny nauczyciel Stanisława Orzechowskiego 1530 – proces ze Stanisławem Orzechowskim o książkę erazma z Rotterdamu Apophtegmata
1535/1536 – wymieniony jako kanonik św. Floriana na Kleparzu w Krakowie
1539 – przejście na Wydział Teologiczny Akademii Krakowskiej 1540 – doktorat z teologii
1552/1553 – trzykrotne pełnienie funkcji rektora Akademii Krakowskiej 1553 – sprawowanie funkcji dziekana św. Floriana w Krakowie
1557 – wykłady greckiej gramatyki jako collega mniejszy 1558 – publikacja książki Enchiridion
1561 – śmierć
XVi-wieczna kariera antonieGo z naPachania
Chludowianie na Międzynarodowym Festiwalu Folkloru Podlaskie Spotkania w Brańsku,
fot. Chludowianie