Uwagi o mioceńskiej sedymentacji pomiędzy Szydłowem a Smerdyną, południowo-wschodnie obrzeżenie Gór Świętokrzyskich

Uwagi o mioceñskiej sedymentacji pomiêdzy Szyd³owem a Smerdyn¹,

po³udniowo-wschodnie obrze¿enie Gór Œwiêtokrzyskich

Piotr Roniewicz*, Anna Wysocka*

Badane utwory mioceñskie, wapienie organodetrytyczne i podrzêdnie organogeniczne, ods³aniaj¹ce siê w rejonie Szyd³owa i Smerdyny tworz¹ dwa litosomy, o wyraŸnym linijnym wyd³u¿eniu. Charakteryzuje je dwudzielnoœæ budowy; ni¿szy zespó³ cechuje siê wielkoskalowym warstwowaniem skoœnym a górny, le¿¹cy niezgodnie, to ró¿nego typu wapienie warstwowane skoœnie i rynnowo. Potwierdzono zwi¹zek formowania tych litosomów z synsedymentacyjn¹ tektonik¹ oraz wskazano na mo¿liwoœæ zmian poziomu morza w basenie.

S³owa kluczowe: miocen, struktury sedymentacyjne, synsedymentacyjna tektonika, obrze¿enie Gór Œwiêtokrzyskich

Piotr Roniewicz & Anna Wysocka —Remarks on Miocene sedimentation in the area between Szyd³ów and Smerdyna, southeast-ern margin of the Holy Cross Mts (Central Poland).Prz. Geol., 49: 639–642.

S u m m a r y. Two rock bodies about 30 km long, composed of organodetritic and partly organogenic limestones, occur between Szyd³ów and Smerdyna in the southeastern margin of the Holy Cross Mts. The giant-scale cross-bedded calcarenites have been recog-nized in the lower part of this sequence. Its discordantly lying upper part encompass cross- and trough-bedded calcarenites, calcirudites, locally beds with small spherical bodies of microbiolites. Synsedimentary tectonics and sea level changes controlled the origin of these rock bodies.

Key words: Miocene, sedimentary structures, synsedimentary tectonics, Holy Cross Mts margin

W zwi¹zku z naszym udzia³em w interdyscyplinarnym projekcie badawczym, dotycz¹cym analizy basenu trzecio-rzêdowego przedkarpacia (Peryt, 1999), dostrzegliœmy koniecznoœæ ponownego przeanalizowania utworów mio-ceñskich na obszarze po³udniowo-wschodniego obrze¿e-nia Gór Œwiêtokrzyskich (ryc. 1). Wynika³a ona z faktu objêcia szczegó³owymi badaniami w ramach tego projektu obszaru zapadliska przedkarpackiego ze szczególnym uwzglêdnieniem jego marginalnych po³udniowych i po³udniowo-wschodnich czêœci. W analizie basenu nie podjêto jednak próby nowego spojrzenia na utwory mioce-ñskie po³udniowo-wschodniego obrze¿enia Gór

Œwiêto-krzyskich. Podczas badañ terenowych w latach

1999–2000, ju¿ po zakoñczeniu prac nad projektem anali-zy basenu trzeciorzêdowego przedkarpacia, zaobserwowa-liœmy kilka nowych faktów dotycz¹cych utworów organodetrytycznych, zaliczanych do formacji z Chmielni-ka (Alexandrowicz i in., 1982). Utwory te, na obszarze objêtym badaniami, ods³aniaj¹ siê w w¹skim pasie wychodni, pomiêdzy Szyd³owem a Smerdyn¹ (ryc. 1B). Wiêkszoœæ ods³oniêæ to rozleg³e kamienio³omy, które by³y przedmiotem wczeœniejszych badañ wielu geologów (m.in. Radwañski, 1973; Rutkowski, 1976; £aptaœ, 1992; Czapowski, 1999). W pracach Radwañskiego (1973) i Rut-kowskiego (1976) zawarte s¹ szczegó³owe profile wszyst-kich badanych przez nas ods³oniêæ. Jednak w porównaniu do wczeœniejszego stanu wiedzy zebraliœmy nowe dane dotycz¹ce geometrii litosomów o wielkoskalowym war-stwowaniu skoœnym i ich kontaktu z wy¿ej leg³ymi utwora-mi. Szczególn¹ uwagê poœwiêciliœmy ods³oniêciom, od zachodu na wschód, w Osówce, Szyd³owie, Dobrej, Karo-linowie i Smerdynie (ryc. 1B).

Budowa geologiczna

Pod³o¿em utworów mioceñskich na omawianym obszarze s¹ ró¿nego wieku ska³y okruchowe i wêglanowe,

z których jest zbudowany trzon paleozoiczny Gór Œwiê-tokrzyskich i ich po³udniowe mezozoiczne obrze¿enie.

Ukszta³towanie powierzchni pod³o¿a jest bardziej

urozmaicone na obszarze wychodni ska³ wêglanowych, gdzie elewacje pod³o¿a przedmioceñskiego tworzy³y w czasie transgresji mioceñskiej wyspy, o urozmaiconej linii brzegowej z klifami i platformami abrazyjnymi (Radwañski, 1965, 1967, 1969, 1973). Na obszarze wychodni kambru natomiast powierzchnia ta jest mniej zró¿nicowana i pokryta drobnoziarnistymi utworami silikoklastycznymi, g³ównie piaskami kwarcowymi. Lokalnie wystêpuj¹ w nich domieszki bardziej gruboziarniste, otoczaki i okruchy piaskowców kwarcytycznych, prawdopodobnie kambryj-skich (Radwañski, 1969). ród³em drobnoziarnistego materia³u kwarcowego mog³y byæ obszary pokryte zwie-trzelinami klastycznych utworów paleozoiku i mezozoiku platformy wschodnioeuropejskiej oraz l¹dowymi utwora-mi utwora-mioceñskiutwora-mi (Roniewicz & Wysocka, 1999).

W bliskim s¹siedztwie ska³ek wapiennych wystêpuj¹ lokalne nagromadzenia materia³u grubookruchowego w formie blokowisk, zlepieñców klifowych i litoralnych. Charakterystyczn¹ cech¹ wielu otoczaków jest podr¹¿enie ich przez ska³otocze. Dr¹¿enia ska³otoczy, widoczne rów-nie¿ bezpoœrednio na powierzchniach wychodni i ska³ek wapiennych, wyznaczaj¹ przebieg kopalnych linii i stref brzegowych morza mioceñskiego (Radwañski, 1965, 1967, 1969 i in.). Materia³u pochodz¹cego z pod³o¿a jest zdecydowanie mniej w strefach, gdzie utwory mioceñskie spoczywaj¹ na ska³ach kambryjskich.

Ponad opisanymi utworami, ze wzglêdu na zró¿nico-wanie sk³adu materia³u ziarnowego i organogenicznego, wyró¿nia siê dwie dominuj¹ce odmiany facjalne: organo-detrytyczno-piaszczyst¹ — formacja z Chmielnika i lito-tamniow¹ — formacja z Piñczowa (Alexandrowicz i in., 1982). Dotychczasowe badania nie doprowadzi³y do

usta-lenia jednoznacznego, powszechnie akceptowanego

podzia³u biostratygraficznego tych utworów. Przyk³adowo wiek formacji z Chmielnika, na podstawie nanoplanktonu wapiennego, okreœlono jako œrodkowo- i póŸnobadeñski (Dudziak & £aptaœ, 1990), a na podstawie makrofauny jako sarmacki (Czapowski & Studencka, 1990). Wed³ug Olszewskiej (1999) utwory tej formacji odpowiadaj¹ gór-639

Przegl¹d Geologiczny, vol. 49, nr 7, 2001

*Wydzia³ Geologii, Uniwersytet Warszawski, ul. ¯wirki i Wigury 93, 02-089 Warszawa

nemu badenowi i sarmatowi. Charakter œrodowiska sedy-mentacji i jego du¿e zró¿nicowanie, zarówno oboczne, jak i czasowe, nie rokuj¹ pomyœlnego rozwi¹zania problemu przedstawienia jednoznacznego schematu biostratygra-ficznego. Ze wzglêdu na to w stosunku do badanych utwo-rów pos³ugujemy siê wy³¹cznie litostratygrafi¹.

Charakterystyka litosomów

Na opisywanym obszarze wystêpuj¹ dwa wyd³u¿one, stosunkowo w¹skie litosomy o przebiegu NW–SE, równo-leg³ym do hipotetycznej linii brzegowej morza œrodkowo mioceñskiego, na odcinku wybrze¿a Rakowsko-Klimon-towskiego (patrz Radwañski, 1973 — fig. 1, s. 376). Wiêk-szy z nich, rozpoczyna siê ok. 5 km na wschód od Chmielnika i ci¹gnie siê ku wschodowi, poprzez Szyd³ów a¿ do Dobrej, na przestrzeni 30 km (ryc. 1). Drugi, mniej-szy o d³ugoœci ok. 5 km, znajduje siê w rejonie pomiêdzy Smerdyn¹ a Wi¹zownic¹ (ryc. 1). Oba litosomy s¹ zbudo-wane z wêglanowego materia³u organodetrytycznego ze znaczn¹ domieszk¹ ziarn kwarcowych. Tym samym by³ to osad sk³adaj¹cy siê zarówno z ziarn basenowych, jak i tery-genicznych. W zale¿noœci od proporcji sk³adników, w obrêbie tych litosomów mo¿na wyró¿niæ kalkarenity, kal-karenity piaszczyste i piaskowce kwarcowe.

Wyró¿niaj¹c¹ cech¹ opisywanych litosomów, znan¹ od dawna, jest ich charakterystyczna budowa wewnêtrzna, wyra¿ona obecnoœci¹ wielkoskalowych zespo³ów war-stwowanych skoœnie (ryc. 2). Zestawy tych zespo³ów osi¹gaj¹ mi¹¿szoœæ od kilku do kilkunastu metrów, cechuj¹ siê sta³ym kierunkiem nachylenia warstwowania ku po³udniowi (Rutkowski, 1976, £aptaœ, 1992). Uwagê zwraca strome nachylenie poszczególnych warstw sko-œnych, bliskie k¹towi naturalnego zsypu, co niew¹tpliwie jest zwi¹zane ze sta³¹ lini¹ formowania sk³onów tych form (Rutkowski, 1965) oraz z wysokim k¹tem tarcia wewnêtrz-nego wynikaj¹cym ze s³abego stopnia obtoczenia sk³adni-ków szkieletu ziarnowego. W kilku przypadkach widoczne jest stopniowe wzrastanie k¹ta nachylenia warstw (ryc. 2). W niektórych ods³oniêciach w stromo nachylonym war-stwowaniu obserwuje siê deformacje (ryc. 3), w postaci

synsedymentacyjnych zafa³dowañ, wywo³anych

spe³zywaniem osadu po stoku prograduj¹cej formy akumu-lacyjnej. Sporadycznie w obrêbie zespo³ów skoœnych wystêpuj¹ masy bezstrukturalne, które powsta³y w wyniku gwa³townego przemieszczenia osadu. Mo¿na wskazaæ wiele prawdopodobnych przyczyn wywo³uj¹cych te zjawi-ska, od ogólnej przyczyny okreœlonej jako ruchliwoœæ tek-toniczna pod³o¿a (£aptaœ, 1992) do — naszym zdaniem — bardziej krótkotrwa³ej, jak np. trzêsienie ziemi czy zachwianie równowagi stoku wywo³ane oddzia³ywaniem wyj¹tkowo silnego falowania.

Tego typu prograduj¹ca forma akumulacyjna, na obra-zach geofizycznych jest okreœlana jako klinoform. Ods³oniê-cia w rejonie Szyd³owa i Smerdyny daj¹ zatem okazjê do poznania realnej trójwymiarowej budowy tej formy i jej prze-strzennego stosunku do ni¿ej i wy¿ej le¿¹cych utworów.

W stropie klinoformu, w ods³oniêciu w Osówce, stwierdzono wystêpowanie grubookruchowych zlepieñców organodetrytycznych (ryc. 4) zawieraj¹cych klasty ró¿nego typu wapieni organodetrytycznych i organogenicznych oraz poziomu z brukiem sk³adaj¹cym siê z p³askich otocza-ków wapiennych (ryc. 5). Zlepieñce te s¹ bezstrukturalne i wype³niaj¹ bruzdy. Rozciêcie wielkoskalowych zespo³ów skoœnych mia³o miejsce prawie równoczeœnie ze z³o¿e-niem w nim opisywanego osadu. Ze wzglêdu na brak struk-tur sedymentacyjnych, obecnoœæ p³askich intraklastów wapiennych (ryc. 4), zwarty szkielet ziarnowy oraz wyd³u¿ony charakter cia³ opisywanych zlepieñców nale¿y przyj¹æ, ¿e akumulacja materia³u nastêpowa³a w wyniku grawitacyjnych sp³ywów masowych o charakterze kolizyj-nym.

Powy¿ej wielkoskalowych zespo³ów warstwowañ sko-œnych, w profilu Osówka, stwierdzono wystêpowanie poziomo le¿¹cych zró¿nicowanych utworów (ryc. 6). Wystêpuj¹ tu bandstony serpulowo-mikrobialitowe, w któ-rych g³ównym sk³adnikiem s¹ mikryty a organizmy szkie-letowe stanowi¹ element podrzêdny (ryc. 7A). Tkwi¹ one, w postaci „bu³” (ryc. 7) o œrednicy dochodz¹cej do 80 cm, w drobnoziarnistych kalkarenitach. Wykazuj¹ one pewne podobieñstwo do ska³ tworz¹cych budowle serpulowo-mi-krobialitowe, opisane z obszaru Roztocza przez Jasionow-640

Przegl¹d Geologiczny, vol. 49, nr 7, 2001

0 10 km

Szyd³ów

Smerdyna

M I O C E N

red-algal limestones trzon paleozoiczny Gór ŒwiêtokrzyskichPalaeozoic core of the Holy Cross Mountains obrze¿enie mezozoiczne

Mesozoic margin uskokifaults badane ods³oniêcia outcrops miasta towns

Staszów

GÓRY ŒWIÊTOK_RZYSKIE

ZAPADLISKO PRZEDKARPACKIE

A

B

POLSKA

Ryc. 1. Obszar badañ. A — jego po³o¿enie wzglêdem zapadliska przedkarpackiego i Gór Œwiêtokrzyskich, B — szkic geologiczny Fig. 1. Study area. A — its location versus the Carpathian Foredeep and the Holy Cross Mts, B — geological sketch-map

skiego (1998). Powy¿ej wystêpuj¹ skoœnie i rynnowo warstwowane kalkarenity oraz kalcyrudyty (ryc. 8).

Dyskusja

Wszechstronny i wyczerpuj¹cy obraz przebiegu sedy-mentacji przedstawiony przez Radwañskiego (1973) mo¿na uzupe³niæ nowymi faktami i mo¿liwoœci¹ nowej interpretacji, w œwietle postêpu analizy basenów sedymen-tacyjnych. Tego typu prograduj¹ce formy akumulacyjne o

charakterze klinoformów, s¹ typowe dla cykli transgre-sywnych (Van Wagoner i in., 1992). Akumulacja utworów o wielkoskalowym warstwowaniu skoœnym mo¿e byæ rezultatem rozwoju transgresji póŸnobadeñskiej w basenie zapadliska przedkarpackiego. Jednak dla badanego obsza-ru nie ma mo¿liwoœci przeœledzenia budowy wg³êbnej na obrazach sejsmicznych, a tym samym nie ma mo¿liwoœci wyznaczenia regionalnych powierzchni o charakterze gra-nic parasekwencji lub sekwencji. W ujêciu stratygrafii sekwencji, granic¹ sekwencji mog³aby byæ, wczeœniej opi-sana, powierzchnia widoczna powy¿ej wielkoskalowego zespo³u skoœnego w profilu Osówka. Zgodnie z definicj¹ (Van Wagoner i in., 1992) ma ona charakter niezgodnoœci, która powsta³a w wyniku erozji subakwalnej. Za tak¹ inter-pretacj¹ przemawia brak dowodów na wynurzenie, obec-noœæ poziomu bruku otoczaków wapiennych oraz osadów powsta³ych w wyniku grawitacyjnych ruchów masowych. Nie mo¿na wykluczyæ, ¿e powierzchnia ta mia³a swój odpowiednik zwi¹zany z erozj¹ subarealn¹, na obszarze po³o¿onym na pó³noc wzglêdem badanego obszaru. Wery-fikacja tego stwierdzenia jest niemo¿liwa w zwi¹zku z posarmack¹ erozj¹ tych utworów zwi¹zan¹ z wydŸwigniê-ciem pó³nocnej krawêdzi basenu.

Sta³a linia formowania sk³onu opisywanych litoso-mów, du¿e k¹ty nachylenia warstwowañ skoœnych (Gawthorpe i in., 1994), bliskie k¹towi naturalnego zsypu, a przede wszystkim sta³oœæ kierunków transportu (patrz Rutkowski, 1976, fig. 16, s. 44 oraz £aptaœ 1992, fig. 8, s. 158) wskazuj¹ na istnienie aktywnej synsedymentacyjnie

641

Przegl¹d Geologiczny, vol. 49, nr 7, 2001

a

b

Ryc. 4. Zlepieniec organodetrytyczny (b) wype³niaj¹cy bruzdê w drobnoziarnistych wapieniach organodetrytycznych (a) — Osów-ka

Fig. 4. Organodetrital conglomerate (b) infilling erosional trough cut in fine organodetrital limestones (a) — Osówka

Ryc. 3. Synsedymentacyjne deformacje fa³dowe w obrêbie wielko-skalowych zespo³ów skoœnych — Karolinów

Fig. 3. Synsedimentary fold deformations of giant-scale cross-bed-ded sets — Karolinów

a

b

Ryc. 6. Warstwowane horyzontalnie wapienie organodetrytycz-ne (b) le¿¹ce niezgodnie na wielkoskalowym zespole skoœnym (a) — Osówka

Fig. 6. Organodetrital limestones horizontally bedded (b) discor-dantly lying on a giant-scale cross-bedded set —Osówka

Ryc. 5. Bruk zbudowany z p³askich otoczaków wapiennych — Osówka

Fig. 5. Lag of flat limestone pebbles — Osówka Ryc. 2. Wielkoskalowe warstwowanie skoœne z widocznym

wzra-staj¹cym k¹tem nachylenia warstw skoœnych — Szyd³ów Fig. 2. Giant-scale cross-bedding with an increasing dip of cross layers — Szyd³ów

linii uskokowej. Przebieg synsedymentacyjnego uskoku pod³o¿a wyznacza miejsce formowania sk³onu progra-duj¹cych form akumulacyjnych. Fakt ten zosta³ wczeœniej stwierdzony przez Radwañskiego (1973) i £aptasia (1992). Naszym zdaniem, nie ma uzasadnienia istnienie pr¹du wzd³u¿ brzegowego o kierunku NW–SE, co by³o postulo-wane przez wczeœniejszych autorów (£aptaœ, 1992, Cza-powski, 1999). W tym przypadku, ze wzglêdu na organodetrytyczny, wewn¹trzbasenowy sk³ad materia³u okruchowego, najprostszym wyjaœnieniem jest, ¿e by³ on

przenoszony przez pr¹dy typowe dla p³ytkowodnego œro-dowiska, dzia³aj¹ce g³ównie od brzegu w kierunku otwar-tego morza. Du¿a zwartoœæ kierunków transportu, w opisywanych formach, wynika z grawitacyjnego zsypywa-nia siê materia³u okruchowego po stoku, którego

roz-ci¹g³oœæ wyznacza³ przebieg linii uskokowej.

Obserwowany wzrost nachylenia warstw skoœnych, przy takiej interpretacji, mo¿e oznaczaæ nasilenie ruchu zrzuto-wego uskoku (Nichols, 2000).

Utwory le¿¹ce niezgodnie na wapieniach organodetry-tycznych o wiekoskoskalowym warstwowaniu skoœnym powstawa³y w wysokoenergetycznym p³ytkowodnym œro-dowisku morskim. Ze wzglêdu na obecnoœæ w ich obrêbie utworów mikrobialitowych mo¿na przyj¹æ, ¿e œrodowisko, pod wzglêdem chemizmu wód, ró¿ni³o siê od œrodowiska z okresu sedymentacji ni¿ej leg³ych utworów. Zwi¹zane to by³o z przebudow¹ strukturaln¹ basenu, która spowodo-wa³a zmianê i ograniczenie po³¹czeñ z basenami Paratety-dy (Studencka i in., 1998), a co tym idzie zmianê chemizmu wód morskich (Jasionowski, 1998).

Literatura

ALEXANDROWICZ S.W., GARLICKI A. & RUTKOWSKI J. 1982 — Podstawowe jednostki litostratygraficzne miocenu zapadliska przed-karpackiego. Kwart. Geol., 26: 470–471.

CZAPOWSKI G. 1999 — Miocene clastic sedimentation of the Polish Carpathian Foredeep. Guidebook of excursion 4. Conference „Carpa-thian foredeep basin — its evolution and mineral resources”: 11–19. CZAPOWSKI G. & STUDENCKA B. 1990 — Studium sedymentolo-giczno-paleontologiczne osadów barierowych dolnego sarmatu w rejo-nie Chmielnika (po³udniowe obrze¿erejo-nie Gór Œwiêtokrzyskich). Prz. Geol., 38: 117–127.

DUDZIAK J. & £APTAŒ A. 1990 — Stratigraphic position of Mioce-ne carbonate-siliciclastic deposits Mioce-near Chmielnik (Œwiêtokrzyskie Mountains area, Central Poland) based on calcareous nannofossils. Bull. Pol. Acad. Sci., Earth Sci., 39: 55–66.

GAWTHORPE R.L., FRASER A.J. & COLLIER R.E. 1994 — Sequ-ence stratigraphy in active extensional basin: implications for the inter-pretation of ancient basin-fills. Marine and Petroleum Geology, 11: 642–658.

JASIONOWSKI M. 1998 — Sedymentacja i diageneza sarmackich wapieni Roztocza. Praca doktorska (niepublikowana): 1–93.

£APTAŒ A. 1992 — Giant-scale cross-bedded Miocene biocalcarenites in the northern margin of the Carpathian Foredeep. Ann. Soc. Geol. Pol., 62: 149–167.

NICHOLS G. 2000 — Modelling shallow marine clastic sedimenta-tion. Materials of IAS Short Course, Prague: 1–29.

OLSZEWSKA B. 1999 — Biostratygrafia neogenu zapadliska przed-karpackiego w œwietle nowych danych mikropaleontologicznych. Pr. Pañstw. Inst. Geol., 68: 9–29.

PERYT T. 1999 — Analiza basenu trzeciorzêdowego Przedarpacia. Pr. Pañstw. Inst. Geol., 68: 1–313.

RADWAÑSKI A. 1965 — Additional notes on Miocene littoral struc-tures of southern Poland. Bull. Acad. Pol. Sci., 13: 167–173. RADWAÑSKI A. 1967 — Problematyka mioceñskich struktur litoral-nych na po³udniowych stokach Gór Œwiêtokrzyskich. Rocz. Pol. Tow. Geol., 37: 169–175.

RADWAÑSKI A. 1969 — Lower Tortonian transgression onto the southern slopes of the Holy Cross Mts. Acta Geol. Pol., 19: 1–164. RADWAÑSKI A. 1973 — Transgresja dolnego tortonu na po³udniowo-w-schodnich i wpo³udniowo-w-schodnich stokach Gór Œwiêtokrzyskich. Acta Geol. Pol., 23: 375–434.

RONIEWICZ P. & WYSOCKA A. 1999 — Charakterystyka sedymen-tologiczna utworów œrodkowomioceñskich pó³nocno-wschodniej, brze-¿nej strefy zapadliska przedkarpackiego. Pr. Pañstw. Inst. Geol., 68: 83–97.

RUTKOWSKI J. 1965 — O przek¹tnym warstwowaniu utworów sar-matu w rejonie Staszowa. Spraw. z Posiedz. PAN: 525–528.

RUTKOWSKI J. 1976 — Detrytyczne osady sarmatu na po³udniowym obrze¿eniu Gór Œwiêtokrzyskich. Pr. Geol. PAN, 100: 7–61.

STUDENCKA B., GONTSHAROVA I.A. & POPOV S.V. 1998 — The bivalve faunas as a basis for reconstruction of the Middle Miocene History of the Paratethys. Acta Geol. Pol., 48: 285–343.

VAN WAGONER J. C., MITCHUM R.M., CAMPION K.M. & RAH-MANIAN V.D. 1992 — Siliciclastic sequence stratigraphy in well logs, cores, and outcrops: concepts for high-resolution correlation of time and facies. AAPG Methods in Exploration Series, 7: 1–55.

642

Przegl¹d Geologiczny, vol. 49, nr 7, 2001

B

A

Ryc. 7. „Bu³a” wapieni serpulowo-mikrobialitowych (A) oraz jej obraz w p³ytce cienkiej (B), tkwi¹ca w kalkarenitach — Osówka

Fig. 7. Spheroidal body of microbialite limestone in calcarenites (A), B — thin section

a

b

Ryc. 8. Skoœnie i rynnowo warstwowane wapienie organodetry-tyczne, a — „bu³a” wapienia organogenicznego, b — p³askie oto-czaki wapienne tworz¹ce poziom bruku — Osówka; (patrz równie¿ ryc. 5.)

Fig. 8. Cross- and trough-bedded organodetrital limestones, a — sphaeroidal body of microbialite limestone, b — lag of flat lime-stone pebbles — Osówka (see also Fig. 5)